Monthly Archives: December 2015

Other pramEya sAram thamizh

ப்ரமேய ஸாரம் – 7 – இல்லை இருவருக்கும்

Published by:

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ப்ரமேய ஸாரம்

6ம் பாட்டு

7ம் பாட்டு

yasoda_and_krishna

முகவுரை:

சென்ற பாடலில் இறைவனை “கொள்ளைக் குறையேதும் இல்லாதவன் என்றும் உயிர்களை இறை(யும்) ஏதுமில்லாத யாம்” என்றும் இருவருக்கும் உள்ள இல்லாமை சொல்லப்பட்டது. கம்பன், சீதையையும் இராமனையும் கட்டுரைக்கையில் “மருங்கிலா நங்கையும் வசையில் அய்யனும்” என்று இருவருக்கும் ஒரு இல்லாமையைக் கூறினான். சீதைக்கு இடுப்பு இல்லை, இராமனுக்குப் பழிப்பில்லை என்று நகைச்சுவையாகக் கூறினான். அது போல இன்கம் இறைவனுக்குக் குறை ஒன்றுமில்லை என்றும், உயிர்களுக்கு கொடுப்பதற்கு சிறிதும் ஒ ன்றும் இல்லை என்றும் கூறப்பட்டதாக இருவருடைய இல்லாமையும் தெளிவாக்கப்பட்டது. அதன் தொடர்பாக இருவருக்குமுள்ள இல்லாமையை எண்ணி இறைவனை வெல்வார் இல்லை என்று கூறப்படுகிறது. அதாவது இவ்வுண்மையை உணர்ந்தவன் ஞானி எனப்படுவான்.” இத்தகைய ஞானியே எனக்கு உயிர்” என்று கீதையில் கூறுகிறான் பகவான். மேலும் அவனே எனக்கு அன்புக்கு இடமானவன் என்றும் ஞானியிடம் நான் தோற்பவன் என்றும் கூறியுள்ளான். இப்படி இறைவனால் கூறப்படும் ஞானி எங்கேனும் இருக்கிறார்களோ ? என்று ஞானிகளின் பெருமை பேசப்படுகிறது. இப்பாடலில் ஸ்ரீ ஆண்டாளும் கூடாரை வெல்லும் சீர்க் கோவிந்தா என்ற தொடரில் கூடுவாரிடம் தோற்பவன் கோவிந்தன் என்றும் கருத்துக் கூறினாள். அத்தகைய ஞானிகள் கிடைப்பார்களோ ? என்பது இப்பாடலின் கருத்து.

இல்லை இருவருக்கும் என்று இறையை வென்றிருப்பார்
இல்லை அஃதொருவருக்கு எட்டுமதோ – இல்லை
குறையுடைமை தானென்று  கூறினாரில்லா
மறையுடைய  மார்க்கத்தே காண்

பதவுரை:

இருவருக்கும் – இறைவனுக்கும், ஆன்மாக்களுக்கும்

இல்லை என்று – ஓர் குறைவின்மை உண்டென்று எண்ணுதலால்

இறையை – இறைவனை

வென்றிருப்பார் இல்லை – வெற்றி கொள்வாரில்லை

அஃது – அவ்வண்ணம்

ஒருவருக்கு – ஒரு மனிதனுக்கு

எட்டுமதோ – கிடைக்குமா?

குறைதான் – கொள்ளுவதாகிற குறை தான்

இல்லை – இறைவனுக்கில்லை

என்று – இவ்வாறு

கூறினாரில்லா – யாராலும் சொல்லப்படாத

மறையுடைய மார்க்கத்தே – வேத வழியில் நின்று

காண் – கண்டு கொள்வீராக

 

விளக்கவுரை:

இல்லை இருவருக்கும் என்று: இறைவனுக்கும் உயிர்களுக்கும் ஓர் இன்மை உண்டு. அதாவது இறைவனுக்குக் குறையொன்றுமில்லை. அவன் குறை ஒன்றுமில்லாத கோவிந்தன். உயிர்களுக்குப் பொருள் ஒன்றும் இல்லை. “அறிவொன்றுமில்லாத ஆய்க்குலம்” “பொருள் அல்லாத” என்பவற்றால் இருவருக்கும் உள்ள இன்மை புலனாகும். இதுவே இருவருடையவும் உண்மை நிலையாகும். இவ்வுண்மை நிலையை இடையறாது எண்ணி இருப்பதுவே உயிர்களின் கடமையாகும். இவ்வாறு எண்ணியிருப்பார்க்கு இறைவன் தாழ நிற்பான். இதற்கு உதாரணமாக ஆழ்வாரின் பாடல்களில் காணலாம். வளவேழுலகு, மின்னிடை மடவார், கண்கள் சிவந்த, ஓராயிரமாய், அறுக்கும் வினையாயின முதலிய திருவாய்மொழிகளில் பகவான் ஆழ்வார் முன் வந்து அவருக்குத் தாழ நின்றி சேவை கொடுப்பதால் கண்டு கொள்ளலாம். இவ்விருவரின் உண்மை நிலையும் அறியாதர்க்கு எம்பெருமானைப் பணிய வைப்பது இயலாததாகும். அதை அடுத்த  தொடரால்  கூறுகிறார்

இறையை வென்றிருப்பார்   இல்லை இறைவன் யாருக்கும் கட்டுப்படாதாவன். சுதந்திரன் – தன்னுடைய விருப்பபடி நடப்பவன். அத்தகையவனை  ஒருவன் தனக்கு வயப்ப்படும்படி செய்து கொள்ள முடியாது. மேற்கூறிய இருவரின் இலக்கணங்களையும் எண்ணியிருப்பார்க்கு அவன்  மிகவும் எளியனாவான். பத்துடை அடியவர்க்கு எளியனல்லவா? அவன். எளிவரும் இயல்வனாயிற்றே அத்தகைய பக்தர்களைக் காண முடியுமா?

அஃது ஒருவருக்கு எட்டுமதோ: அதாவது இறைவனுடைய தலைமையையும் தன்னுடைய அடிமையையும் இடையறாமல் நினைக்கும் தன்மை ஒருவரால் செய்ய முடியுமா? நான் எனது என்று செருக்கி திரியும் உலகில் அது அவ்வளவு எளிதல்லவே! மிகவும் அரிதாயிற்றே! ஆகவே தான் அவனைப் பணியச் செய்வது இயலாது என்று கூறப்பட்டது. இடையறாமல் நினைக்க வேண்டிய அவ்விருவருடைய இயல்பு தான் எது என்றால் அதற்குப் பதில் உரைக்கிறது மேல் தொடர்.

இல்லை குறையுடமை தான் என்று: குறை தான் இல்லை உடைமை தான் இல்லை என்று கொண்டு கூட்டிப் பொருள் கொள்க. தான் என்ற இடைச் சொல் எகாரப் பொருளில் வந்தது. குறையே இல்லை. உடைமையே இல்லை என்று விரித்துப் பொருள் கொள்க. அதாவது இறைவனுக்கு உயிர்களிடம் ஒன்று பெற்றுக் கொள்ளத் தக்க குறையில்லை. உயிர்களுக்கு அவனுக்குக் கொடுக்கத் தக்க பொருள் ஏதும் இல்லை. இதுவே இருவருக்குமுள்ள இயல்பு. இந்த அறிவு யாருக்கும் எளிதில் கிடைப்பதில்லை. காரணம் மேல் தொடரில் கூறப்படுகிறது.

கூறினார் இல்லா மறையுடைய மார்க்கத்தே காண்: வேதத்தின் உட்பொருளாய் மறைந்து கிடக்கிறது ஆகவேதான் அரிதாய் உள்ளது. வேதம் எவராலும் ஆக்கப்பட்டதில்லை.அது அநாதியானது. “ஐயம்  திரிபு” முதலிய குற்றமற்றது. ஆகவே நம்பிக்கை மிக்கது. அதைக் கற்று உணர்ந்த மேலோர்களால் உண்மை அறியத் தக்கது. அதைக் கற்று மேல் கூறிய உண்மையைத் தெளிய வேண்டியுள்ளது. தன முன் நிற்பார் ஒருவனைப் பார்த்துக் கூறுவது போல ஆசிரியர் காண்-(காண்பாயாக) என்று கூறுவதாகத் தெரிகிறது.

இவ்வாறு “காண்” என்று உரையாசிரியர் மணவாளமாமுனிகள் அத்தகையவர்கள் காணக் கிடைப்பார்களா என்று ஏங்குகிறார். ஒருவர் மேல் வைத்துச் சொல்லப்பட்டிருந்தாலும் அனைவருக்கும் சொல்வதாகக் கொள்ளவேணும். இதனால் கூறப்பட்டதாவது.இறைவன் நிறைவானவன். (பரிபூர்ணன்) உயிர் அவனுடைய உடைமை. அதனால் அதற்கு உடைமையானது ஒன்றுமில்லை. இதுவே மறையில் சொல்லப்பட்ட இறை உயிர்களைப் பற்றிய இரகசியமாகும். வேதத்தைக் கற்று உணர்ந்தவர்களுக்கே தெளிவாதன்றி ஏனையோர்க்கு அறிய முடியாத ஒன்று. இவ்விருவரது உண்மையையும் அறியும் ஞானிகளுக்கு இறைவன் மிகவும் எளியவனாவான். இவ்வுண்மையை அறியாத  உலகத்தார்க்கு இறைவனைத் தமக்கு எளிமையாக்கும் பெருமை கிடைக்குமா? கிடைக்காது. இதனால் ஆத்மா பரமாத்மா சிந்தனை இறைவனைப் பணிய வைக்கும் என்றும் அச்சிந்தனை இல்லாதார்க்கு இறைவன் எளியனாகும் தன்மை கிடைக்காது என்பதும் கூறப்பட்டது. இதைப் “பத்துடையடியவர்க்கு எளியவன்”, “பிறர்க்கு அரிய வித்தகன் ” என்றார் நம்மாழ்வார். இதனால் சாஸ்திரப்படி நடப்பவர்களுக்கு பகவான் எளியவனாயிருப்பன் என்றும் அப்படி இல்லாதவர்களுக்குன்மிக அரியனாய் நெடுந்தொலைவில் இருப்பான் ” என்றும் அறியக் கிடைக்கிறது. கீதையில் ஞானியைத் தனக்கு உயிர் என்றான் கண்ணன். அவர்களுக்கு எளியனாய் இருந்தான் “காப்பிட வாராய்” “பூச்சூட வாராய்” “அம்மம் உண்ண வாராய்” என்றால் ஓடி வருவான். “விட்டு சித்தர் தங்கள் தேவர்” என்றாள் ஆண்டாள். இதனால் “ஞானியருக்கு ஒப்போரில்லை இவ்வுலகு தன்னில்” என்றார் மணவாள மாமுனிகள்.

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

Other pramEya sAram thamizh

ப்ரமேய ஸாரம் – 6 – உள்ளபடி

Published by:

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ப்ரமேய ஸாரம்

<<< ஐந்தாம் பாட்டு

6ம் பாட்டு

bharatha-vasishta

உள்ளபடி உணரில் ஒன்று நமக்கு உண்டென்று
விள்ள விரகிலதாய் விட்டதே – கொள்ளக்
குறையேதும் இல்லார்க்குக் கூறுவது  என்சொல்லீர்
இறையேதும் இல்லாத யாம்

பதவுரை:

உள்ளபடி – உயிர்களின் இயற்கையை உள்ளது உள்ளபடி

உணரில் – தெரிந்து கொண்டால்

ஒன்று – பேற்றுக்கு வழியான ஒன்று

நமக்கு – அறிவு ஆற்றல் இல்லாத நமக்கு

உண்டென்று – இருக்கிறது என்று

விள்ள – வாயினால் சொல்லகூட

விரகிலதாய் – வழியில்லையாகிவிட்டது அல்லவா

விட்டதே – (சக்தி இல்லையாகி விட்டது அல்லவா)

கொள்ள – நம்மிடத்தில் பெற்றுக் கொள்ளவேண்டுவன

குறை – குறைபாடுகள்

ஏதும் இல்லார்க்கு – சிறிதும் இல்லாத இறைவனுக்கு

இறையேதும் இல்லாத – சிறிதளவுவேனும் தனக்கென்று ஒன்றுமில்லாத

யாம் – அடிமைத் தன்மையையே வடிவாக உள்ள நாம்

கூறுவது என் – நம்மை காப்பதற்குச் சொல்லும் வார்த்தை என்ன   இருக்கிறது

சொல்லீர் – சொல்லுவீர்களாக

விளக்கவுரை:

உள்ளபடி உணரில்: உயிரின் உண்மை நிலையை உணர்ந்தால்

“எப்பொருள் எத்தன்மை தாயினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு”

என்ற திருக்குறளில் ஆன்மாவின் உண்மை நிலையை உணர்வதே அறிவாகும் என்று கூறப்படுள்ளது. ஒருவன் ஒரு பொருளை உலகில் காணும் பொழுது மேல் தோற்றமான இயங்குதிணை, உயர்திணை ஆகிய இவற்றில் மனிதன், விலங்கு, செடிகொடி என்னும் இவற்றாலே காண்கிறான். அனைத்துப் பொருளுக்கும் உள்ளிருக்கும் உயிரைப் பார்பதில்லை.  உயிரைப் பார்க்கின்ற அறிவொளி வெளி தோற்றத்தைப் பார்பதில்லை. உதாரணமாக “கோச் சேரமான் யானைக் கண்சேய் மாந்தரம் சேரல் இரும்பொறை” என்னும் சிறப்பு பெயரும் கூடி ஒரு பொருளைக் காட்டுகிறது. இவை எல்லாம் நிலை இல்லாததால் கற்பனயாகக் கருதப்படும். இக்கற்பனைக்கு அப்பாற்ப்பட்டதாய் இருப்பது உயிர். இத்தகைய உயிரின் உண்மை நிலையை சாஸ்திரங்கள் துணை கொண்டே அறிய வேண்டியுள்ளது. உயிர் அறிவே ஆன்மா என்றும் அறிவு உடையது ஆன்மா என்றும் நூல்கள் கூறும். இதனால் ஆன்மாவுக்கு ‘நான் இதைச் செய்கிறவன் என்னும் செருக்குத் தன்னடையே தோன்றுகிறது. இதைப்பற்றி கூர்ந்து ஆராய்ந்து பார்க்கையில் ஆன்மாவைப் பற்றி ஒரு உண்மை தெளிவாகிறது. நுணுகி அறிவார்க்குப் புலனாவது ஒன்று. அதாவது உயிர்களெல்லாம் தன இச்சையில் செயல்பட முடியாத உடல்களாகவும் இறைவன் அனைத்து உயிர்களையும் இயக்குகின்ற உயிராகவும் சொல்லப்படுவதால் இறைவனுக்கு அடிமையாய் இருக்கும் தன்மையே உயிரின் உண்மை இயல்பாகும். ஆகவே நான் எனது என்று வாய் விடுவதற்கு தகுதி அற்றதாகிறது. இவ்வாறு உயிர்களின் உண்மை நிலையை அறியும் போது தன்னைத்தான் காத்துக்கொள்ள, தான் ஒன்று செய்வதற்கான வாய்ப்பே உயிர்கட்கு இல்லை என்று புலனாகிறது. அதுவே உயிரைப் பற்றி உள்ளது உள்ளபடி அறியும் அறிவாகும். ‘இயல்பாகவும் நோன்பிற்க ஒன்று இன்மை உடைமை மயலாகும் மற்றும் பெயர்த்து’ என்ற குறளில் மேற்கூறிய கருத்தைத் திருவள்ளுவரும் கூறியுள்ளார். இதன் கருத்து இறைவனைத் தவிர தனக்கு ஒரு பற்றப்படும் பொருளும் இல்லை என்றிருப்பதுவே ஞானியர்க்கு பொருள் ஒன்று உண்டு என்று எண்ணினால் அது மீண்டும் பிறப்பதற்கு ஏதுவாகும் என்பதாம். இங்கு ஒன்று இன்மை இயல்பாகும், உடைமை மயலாகும் என்று கூறியது காண்க. இதனால் ஒன்று உடையோம் என்றெண்ணுவது மடமையாகும் என்பதால்.

ஒன்று நமக்கு உண்டென்று விள்ள விரகிலதாய் விட்டதே: “வீடு பேற்றுக்குக் கைமுதலாக ஒன்று நம்மிடம் இருக்கிறது” என்று சொல்வதற்கு வாய் திறக்க வழியில்லை என்று பொருள். “விள்ள” என்பதற்குச் சொல்ல என்று பொருள் கொள்ளப்பட்டது.  இவ்வாறன்றி “விள்ள -விலகி நிற்க” என்று பொருள் கொண்டு . இறைவனுடைய (கருணை) அருள் நிழலில் பதுங்கிக் கிடப்பது அல்லாமல் அதைவிட்டுப் பிரிந்து தனித்து நிற்கும் ஆற்றல் உண்டு என்று எண்ணி விலகி நிற்பதற்கு வழியற்றுவிட்டது என்றும் சொல்லலாம். இக்கருத்து உயிர்கள் எல்லாம் இறைவனுடைய உடலாகவும் இறைவன் அவற்றிற்கு உயிராகவும் சொல்லப்படுவதால் கூறப்பட்டது. உயிரின் துணையின்றி உடல் இயங்க முடியாதல்லவா? உயிர்க்கு உணர்வு என்னும் பண்பு இருப்பதால் செயலற்று உயிரில்  பொருள்  போல எப்படி இருக்க முடியும்? அவ்வுணர்வுக்கு ஏற்ப இறைவனே நம்மைக் காக்க வேண்டும்என்று ஒரு வார்த்தையேனும் சொல்ல வேண்டுமா?

அதுவும் இல்லாமல் எப்படி முடியும்? என்ற வினாக்கள் இங்கு எழுகின்றன. அவற்றிற்கும் பதில் சொல்கிறது. கொள்ளக் குறையேதும் இல்லார்க்கு என்ற இத்தொடர். இறைவன் உயிர்களைக் காக்கும் பொழுது உயிர்களிடத்தில் ஒன்றைப் பெற்றுக் கொண்டு காப்பாற்றும் குறை அவனிடம் இல்லை. ஒன்றை ஏற்றுக் கொண்டு அதற்காகக் காப்பவன் என்றால் அவனுடைய பெருமைக்கு இழுக்காகும். அதனால் அவன் எதையும் ஏற்றுக் கொள்ளமாட்டான். மேலும் நம்முடைய நிலையைப் பார்த்தால் ஒன்றும் இல்லாதவராய் இருக்கிறோம்.

இறையேதும்:இல்லாதயாம்:உயிரும் உயிரைச் சார்ந்த உடல் முதலிய பொருள்களும் இறைவனுடைய உடைமைப் பொருள்களை இருக்கின்றன. தனித்து இயங்கும் ஆற்றல் இல்லாததாய்த் தனக்கென்று ஒன்று சிறிதும் இல்லாததாய் இருக்கின்றன. ஆகவே அவன் ஒரு பொருளையும் கொள்ள மாட்டான். இவனுக்கு ஒன்றும் இல்லாததா? இவன் கொடுக்க மாட்டான். இதை விளக்குவதற்கு இங்கு ஓர் உதாரணம் காட்டப்படுகிறது.

இறைவனை வணங்கச் சென்ற ஓர் அடியவர் இறைவன் முன் சென்று இறைவனே ! உனக்கு எப்பொருளை நான் தருவேன்? ஏன் எனில் நானே உன்னுடைய     அடிமை. பொருள் எல்லாம் உன்னுடைய உடைமை. எனக்கென்று எப்பொருள் இருக்கிறது? ஆகவே நான் உனக்குக் கொடுப்பதற்கு என்னிடம் எதுவுமில்லை. ஆயினும் நெடுங்காலமாக என்னுடைய வினைகள் எனக்குச் சொந்தமாக உள்ளன. அவற்றை வேண்டுமானால் கொடுக்கலாம் என்று சொல்லி வணங்கியதாகக் கூறப்படுவதை இங்கு சொல்லலாம். மேலும் இராமாயணத்தில் பரதனுக்கும் வசிட்ட முனிவருக்கும் நடந்த உரையாடலில் இக்கருத்து மேலும் தெளிவாக்கப்பட்டுள்ளது.

இராமன் கானகம் சென்று விட்டான். தந்தை தசரதன் வானகம் எய்திவிட்டான்.

ஆகவே பரதா நீதான் அரசாள வேண்டும் என்றார் வசிட்டர். இதைக்கேட்ட பரதன் செவிகளைக் கைகளால் புதைத்துக் கொண்டு பின்வருமாறு பேசினான். இராமன் கானகம் சென்று விட்டான். என்றால் அவனுடைய உடைமைப் பொருளான அரசாட்சியை நான் ஏற்பது தகும்? ஒருவனுடைய உடைமையை மற்றொருவன் கவர்வது கள்ளத்தனமாகுமன்றோ? “உள்ளத்தால் உள்ளலும் தீதே பிறன் பொருளைக் கள்ளத்தால் கள்வேம் எனல்” என்றன்றோ நீதி நூல்கள் கூறுகின்றன என்றான். ஆனாலும் வசிட்டர் விடவில்லை. தற்பொழுது இராமன் இல்லாததால் அவனுடைய உடைமையான அரசை அவன் வரும் வரை ஏற்கலாமே என்றார். அதற்கு பரதன் “உடையவன் தான் உடைமைப் பொருளைக் கொல்லவேணுமேயொழிய ஒரு உடைமை மற்றொரு உடைமையை ஏற்க நியாயமில்லை. நான் இராமனுடைய உடைமையாதளால் அரசாகிற மற்றொரு உடைமையை ஏற்கத் தகுந்தவனில்லை” என்றார். அப்பொழுது வசிட்டர் விடவில்லை. அரசாகிற ராமனுடைய உடைமை அறிவற்றது. பரதனாகிற நீ அறிவுடையவன். ஆகவே அறிவற்ற அரசாகிற உடைமையை அறிவுடைய  நீ ஏற்றுகொள்ளலாம் அல்லவா? ஒருவனுக்கு அணிகலன்களும் அவற்றை இட்டுவைக்கும் உடைமைகளுள் அணிகலன்களாகிற உடைமையை பெட்டியாகிற உடைமைப் பொருள் பாதுகாக்கவில்லையா? அது போல அரசு இராமனுடையதாக இருந்தாலும் நீயும் இராமனுடைய உடைமையாக இருந்தாலும் அரசை நகைப் பெட்டிபோல் ஏற்றுக்கொள்ளலாமே என்றார். அது கேட்ட பரதன் நீர் சொன்ன உதாரணத்தில் இரண்டும் அறிவில்லாதவை. உடையவன் அணிய வேண்டிய உடைமைப் பொருளை நாம் அடக்கிக் கொண்டிருக்கிறோமே என்னும் அறிவில்லாததால் அணிகலன்களைப் பெட்டி ஏற்றுக் கொண்டுள்ளது. எனக்கு அறிவு இருப்பதால் இராமனுடைய உடைமையான அரசை நான் ஏற்க இயலாது. யானும் இவ்வரசும் இராமனுடைய உடைமைகளே. அரசைக் காட்டிலும் வேறுபட்ட நிலையில் எனக்கு அறிவிருப்பது நான் இராமனுடைய உடைமை என்பதை எப்பொழுதும் நினைத்துக் கொண்டு அதற்கேற்ப இருப்பதுவே எனக்கு சிறப்பாகும். இந்த எண்ணம் அரசுக்கு இல்லாததால் அது எனக்கு வேறுபட்டதாயிற்று .இருப்பினும் நானும் அரசும் இராமனுடைய உடைமைகளே என்று கூறி மறுத்து விட்டான். இதனால் உயிர்கள் உணர்வு உடையனவாயிருந்தாலும் “நான் இறைவனுடைய உடைமை” என்பதை அறிந்து அடிமைத் தொழில் செய்வதற்கே உரியனாய், யான் என்றோ, எனது என்றோ சொல்வதற்குத் தகுதியுடையதில்லை என்றவாறு. இக்கருத்துக்களை இங்கே உணர வேண்டும். இவற்றை எல்லாம் உள்ளடக்கி இறைவன் நிறைவுடயவன். ஆகவே யாரிடமும் எதையும் ஏற்க வேண்டாதவனாகிறான். உயிர்களுக்கு “உடைமை என்ற ஒன்றும் சிறிதும் இல்லாததால் அவனுக்குக் கொடுப்பதற்கு எதுவும் இல்லாதவனாகிறான். இறைவன் கொள்ளக் குறையேதுமில்லாதவன். உயிர்கள் சிறிதளவேனும் ஒன்றும் உடைமை இல்லாதவர்கள். ஆகவே அவன் கொள்ள மாட்டான். இவர்கள் கொடுக்க மாட்டார்கள் என்ற இவ்வுண்மைகளை விளக்கித் தம் அருகில் இருப்பாரை நோக்கி இக்கருத்துக்கு நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள் என்று கேட்கிறார் ஆசிரியர். இங்கு “நாம்” என்கிற தன்மைப் பன்மை முன்னிலைப் பொருளையும் சேர்த்துக் கொண்டு நாம் எல்லோரும் என்று அனைத்து உயிர்களையும் சுட்டிச் சொல்கிறதாகக் கொள்ள வேண்டும். அனைத்து உயிர்களும் அவனுடைய உடைமையாதலால் மேற்சொன்னக் கருத்து அனைத்துயிர்களுக்கும் பொதுவானதாகும். இறை என்ற இடத்தில் இறை என்ற சொல் சிறிதும் என்ற பொருளில் வந்தது “இறையும் அகலகில்லேன்” என்புழிப்போல இறை என்றவிடத்தில் இழிவு சிறப்பு உம்மை தொக்கு நின்றது. இறையும் ஏதுமில்லாத என்று பொருள் கொள்க. ஆன்மாவின் உண்மை நிலையை ஆராய்ந்து பார்த்தால் இறைவனுக்கு உடமைப் பொருளாயும்   அவன் வயப்பட்டுமிருத்தளால் தானாகச் செய்வதற்கு எதுவுமில்லை . தனக்கு ஒரு உடைமையுமில்லை. . அவன் நிறைவுடையவனாய் இருத்தலால் எதையும் கொள்ளமாட்டான். மிடியனுக்கு (தரித்திரனுக்கு) செல்வந்தனுக்குக் கொடுக்கத்தக்க பொருள் எதுவுமில்லை. செல்வந்தன் தரித்திரனிடத்தில் ஒரு பொருளைப் பெற்றுக்கொள்ளத் தக்கக் குறைவுடயவனில்லை .அப்படியிருக்க இவன் எதைக் கொடுப்பான்? அவன் எதைப் பெறுவான்?

ஆகவே அவனுக்கு உடைமையாய் அவன் அடிமையாய் இருக்கும் நிலையையே எண்ணி இருப்பதுவே உயிர்களின் கடமையாகும். என்னும் பொருள் இப்பாடலில் கூறப்படுவதாகும். இதுவே “நம” எனும் சொல்லின் சாரமாகும்.

இவ்விடத்தில் கீழ்வரும் ஸ்ரீவசனபூஷன சூத்திரங்கள் நினைதற்குரியான

“பலத்துக்கு ஆத்ம ஞானமும் அப்ரதிஷேதமுமே வேண்டுவது அல்லாதபோது பந்தத்துக்கும் பூர்த்திக்கும் கொத்தையாம்” என்று சொல்லி “அந்திம காலத்துக்குத் தஞ்சம் .இப்போது தஞ்சமென் என்கிற நினவு குலைகை. என்று சீயர் அருளிச் செய்வர்” என்னும் சூத்திரத்தில் ஒரு நிகழ்ச்ச்சியை எடுத்துக்காட்டி ப்ராப்தாவும் ப்ராபகனும் ப்ராப்திக்கு உகப்பானவனும் அவனே என்பன் இங்கு நஞ்சீயர் சொன்னதாகக் கூறிய வார்த்தையைக் காண வேண்டும். நஞ்சீயர் என்னும் பேராசான் ஒருவர் தம்முடைய சீடர் ஒருவர் நோய்வாய்ப் பட்டிருப்பதாகக் கேள்வியுற்றுஅவரைப் பார்க்க அவரிடம் சென்றுள்ளார். அப்பொழுது அந்நோய்வாய்ப்பட்டவர் “அடியேனுக்கு இறுதிக்காலத்துக்குத்  துணையாக இருக்கும் ஒன்றைச் சொல்ல வேண்டும்” என்று கேட்க அதற்குப் பதிலாக அவர் இவ்வாறு சொல்கிறார்.

“நாம் பகவானுடைய உடைமைப் பொருளாய் இருப்பதால் உடைமைப் பொருளைப் பேணிப் பாதுகாப்பது உடையவனுக்குப் பொறுப்பாதலால் அதைப் பற்றி நாம் நினைப்பதற்கு உரிமையில்லை. இன்றைக்குத் துணையாக வேணும் கடைசி காலத்துக்குத் துணையாக வேணும் என்று என்னும் எண்ணம் அதாவது (நம்மைக் காத்துக் கொள்ளும் எண்ணம்) அகல்வதுவே நமக்கு நலமாகும்.

ஆகவே தன்னைத்தான் காத்துக்கொள்ளவேணும் என்ற எண்ணத்தை எப்பொழுது இவன் விடுகிறானோ அன்றைக்கு இவனைக் காக்கும் எண்ணத்தை இறைவன் செய்வான் என்பது இவ்வார்த்தையின் கருத்தாகும்.

ஸ்ரீ இராமபிரானை வனவாசிகளான முனிவர்கள் சந்தித்து உரையாடுகையில் தங்களைக் கருப்பையிலுள்ள சிசுக்களாகச் சொல்லிக்கொண்டனர். இதன் கருத்து கருப்பையிலுள்ள சிசுவின் அனைத்து செயல்பாடுகளும் தாயாரும் வசத்தில் உள்ளன போல் ஆன்மாவின் அனைத்து செயல்பாடுகளும் இறைவன் வசத்தில் உள்ளன என்பதைக் குறிக்கும். இவ்வாறான ஆன்மாவின் தன்வயமற்ற நிலை (இறைவன் வயப்பட்டதால்) அறியப்படுகிறது. இதை சாஸ்திரம் “பாரதந்திரீயம்” என்று கூறும். அதில் “அசித்வத்  பாரதந்திரீயம்” என்று சிறப்பித்துக் கூறும். “இதனை வைத்த இடத்திலிருந்தேனோ பாரதாழ்வானைப்போல” என்றும் “படியாய்க் கிடந்தது உன்பவளவாய் காண்பேனே”  என்னும் தொடர்களால் எடுத்துக் காட்டுவர் ஆன்றோர். மேலே சொன்ன ஒழுக்கத்தில் நிலைநிற்கும் உயிர்களை இறைவன் தானே வலிய வந்து காப்பாற்றுவான் என்பதாம். இதற்கு எடுத்துக் காடாகக் “கடற்கரையை நினைத்திருங்கள்” என்று கூறுவார்.

கடற்கரையில் “எழுபது வெள்ளம் வானரச் சேனைகளுக்கு நடுவில், இராமன் இலக்குவணன் இருவரும் இருக்க அப்பொழுது வானரங்கள் அரக்கரிடமிருந்து இராமனையும் இலக்குவணனையும் நாம் காக்க வேண்டுமென்று பேசிக்கொண்டன. இரவில் நெடுநேரமானதும் வாரங்கள் எல்லாம் உறங்கத் தொடங்கின அப்பொழுது இராமனும் இலக்குவணனும் கையும் வில்லுமாய்க்கொண்டு வானரங்களைச் சுற்றி வந்து காத்தனர்.என்பதாம். இவ்வாறான எடுத்துக்காட்டுக்களால் ஆன்மாக்களைக் காப்பது இறைவன் கடமை என்றும் ஆன்மாக்கள் அவருடைய காத்தலைத் தடுக்காமல் இருக்கவேணும் என்பதும் இங்குக் கூறப்பட்டன.

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

Other pramEya sAram thamizh

ப்ரமேய ஸாரம் – 5 – வழியாவது

Published by:

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ப்ரமேய ஸாரம்

<<< நாலாம் பாட்டு

ஐந்தாம் பாட்டு

namperumal-thiruvadi

முகவுரை

திருமகள் மணாளனான பகவான் உயிர்களுக்கு  வீடு பேறு அளிக்கும் பொழுது தன்னுடைய இயல்பான அருளாலேயே அருளிகிறான் என்பது முடிவான கொள்கை. இதன் காரணம் அவன்  பேரறிவாளனாய்  மிக்க திரளுடையவனாய் உயிர்களோடு பிரிக்க முடியாத உறவு உடையவனாய் நற்குணங்கள் நிறைந்தவனாய்ச் செய்யும் செயல்களெல்லாம் தன்னலம் கருதியே செய்து கொள்பவனாயிருப்பவன் . இருப்பினும் சாஸ்திரங்களில் கர்ம யோகம், ஞான யோகம், பக்தி யோகம் என்றும் மற்றும் சிலவும் பகவானை அடைவதற்குச் சாதனங்களாகும் (வழியாகும்) என்று சொல்லப்பட்டுள்ளன. சாஸ்திரங்களும் உயிர்களின் அறிவைச் சோதிப்பதற்கு இறைவனை அடையும் வழிகளைப்  பலவகையாகக் காட்டி உள்ளன. பேரறிவாளனான ஒருவன் பயனில்லாத ஒன்றைச் செய்யமாட்டமையால் கர்ம,ஞான பக்தி யோகங்கள் முதலியன சாதனம் போன்று தோன்றினாலும் பகவானுடைய அருளைப் பெறுவதற்கு இவை சாதனமாக ஆகமாட்டா. அதனால் இவற்றை சாதனமாக ஏற்கலாகாது. ஆகவே அறிவாளிகள் பகவானையே தஞ்சம் புகுந்து அவன் அருளாலேயே வீடு பேறு அடைகிறார்கள். அவ்வாறு அடைவதிலும் நாம் பகவானைத் தஞ்சமாக அடைந்திருக்கிறோம் என்னும் நினைவையும் அறவே விட்டுவிட்டு நம்மிடத்தில் இறையருளைப் பெறுவதற்கான ஒன்றும் இல்லை என்று தன்னுடைய வெறுமையை எண்ணி இருப்பானேயானால் அது இறைவனுடைய அருளாலே வந்ததாகும் என்பது இப்பாடலில் குறிக்கப்படும் கருத்தாகும்.

வழியாவது ஒன்று என்றால் மற்றவை முற்றும்
ஒழியா, அது ஒன்று என்றால் “ஓம்” என்று -இழியாதே
இத்தலையால் ஏதுமில்லை என்று இருந்தது தான்
அத்தலையால் வந்த அருள்

பதவுரை:

வழியாவது  – சரணாகதி என்னும் வழியானது

ஒன்று என்றால் – ஒரே வழி என்று தோன்றினால்

மற்றவை – கர்ம,ஞான பக்தி யோகங்கள் முதலியன

முற்றும் – எல்லாவற்றையும்

ஒழியா – தடம் தெரியாமல் விட்டிட்டு

அது – கீழ்ச் சொன்ன சரணாகதி வழி

ஒன்று என்றால் – ஒரே வழி என்று தேறியதால்

ஓம் என்று – அதில் உடன் பட்டு

இழியாதே – கைக் கொள்ளாமல்

இத்தலையால் – நம்மால் செய்யலாகும் செயல்கள்

ஏதுமில்லை – ஒரு புண்ணியமுமில்லை .ஒரு நல்லதும் இல்லை

என்று – என்று தங்கள் வெறுமையை எண்ணி

இருந்ததுதான் – அவ்வொழுக்கத்தில் நின்றது

அத்தலையால் வந்த அருள் –  இறைவன் கொடுத்த அருளாகும்

விளக்கவுரை:

வழியாவது ஒன்று என்றால்: ‘சரணாகதி’ என்னும் வழி ஒன்றே என்று உறுதியானால்,கர்ம யோகம், ஞான யோகம், பக்தி யோகம், ப்ரபத்தி யோகம் முதலான சாதனங்களை நாலு வகையாக சாஸ்திரங்கள் சொல்லியிருந்த போதிலும்  ப்ரபத்தி யோகம் (சரணாகதி) தவிர ஏனைய சாதனங்களெல்லாம்  பலனைத் தரும் அதிகாரம் பகவான் ஒருவனுக்கே உள்ளதால் ஏனைய சாதனங்கள் நேரடியாக பலன் தராது என்பது சாஸ்திர முடிவு. ஆகவே அவற்றைச் சாதனங்களாகப் பற்றுவதில் பயனில்லை என்று தெளிவு. ஆகவே, நாலாவதாகச் சொல்லப்பட்ட ப்ரபத்தி (சரணாகதி) ஈச்வரனோடு நேரிடையாகத் தொடர்புடையதால் இதுவே வழியாகச் சொல்லப்படுகிறது. அதனால் “வழியாவது ஒன்று” என்று கூறப்பட்டது.

மற்றவை முற்றும் ஒழியா:  இவ்வாறு முடிவான பிறகு கர்ம யோகம், ஞான யோகம் பக்தி யோகம் முதலானவற்றையும் மற்ற சாதனங்களையும் ஒட்டு மொத்தமாக விட்டுவிட வேண்டும் என்பது இதன் பொருள். மற்றவையும் என்று கூறியதால் சரணாகதி தவிர மற்ற மூன்று யோகங்களையும் என்று கொள்ள வேண்டும். “முற்றும்” என்பதற்கு முழுமையான என்று பொருள். அதாவது அவற்றை விடும்போது அவற்றின் தடமும் தெரியாமல் விட வேண்டும் என்பதாம். “ஒழியா” என்பது செய்து என்னும் வாய்ப்பாட்டு வினையெச்சம் ஒழித்து என்று பொருள் இது இருந்தது என்னும் வினை கொண்டு முடிந்தது. இதை மறுவலிடாதபடி விட வேண்டும் என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

அது ஒன்று என்றால்: அது-ப்ரபத்தி-சரணாகதி. இதற்குப் பகவான் என்று பெயர். “ஒன்று’ என்பது அவன் ஒருவனே என்னும் பொருளைக் குறிக்கிறது. ஒருவனே என்று பிரிநிலை ஏகாரப் பொருளில் வந்து அவனைத் தவிர வேறு எந்த சாதனமும் சாதனமாகாது என்னும் கருத்தைச் சொல்லுகிறது. அடைக்கலம் புகும் பக்தன் ‘உன் திருவடியே தஞ்சம்” என்று சொல்லுவதும் சாதனம் ஆகமாட்டாது. அவ்வெண்ணத்தையும் கூட சாதனமாகமாட்டாது. என்பது சாஸ்திர முடிவாகும். ‘பவ சரணம்’ என்பதுவும் கழியுண்கிறது என்பது காண்க. அவனே தஞ்சம் என்ற எண்ணம் இருந்தால் அந்த எண்ணமும் அவனுடைய அருளுக்குத் தடையாகிறது. இவ்வாறு சரணாகதி செய்பவனிடத்திலுல்ல எதையுமே சாதனமாக ஏற்காதவன் பகவான். அவனைச் சரணாகதி என்னும் வார்த்தையால் சொல்லி ‘அது ஒன்று என்று இது அஃறிணையால் கூறப்பட்டது. ‘அது இது உது எது’ என்றார் நம்மாழ்வார். அவன் எப்படி வேண்டுமானாலும் கூறலாமல்லவா? அதனால் அது ஒன்று என்றால் பகவானாகிற ஒருவனே வழி என்று முடிவானால் என்று பொருள் காண்க.

ஓம் என்று இழியாதே: இம்முடிவுக்கு உடன்பட்டு அவனைப் பற்றுவதிலேயே முனைந்தால் அதாவது இறைவனுடைய திருவடிகளை நாம் பற்றினாலன்றோ அவன் நமக்கு அருள் செய்வான் என்று நினைத்து அவனை அடைக்கலம் புகாமல்.

இத்தலையால் ஏதுமில்லை என்று இருந்தது தான்: இவ்வருளைப் பெறுவதற்குச் சொல்லப்படும் சாதனங்கள் நம்மால் செய்யலாவது ஒன்றுமில்லை என்று தனது வெறுமையை (ஒன்றுமில்லாமையை) எண்ணியிருக்கும் அவ்விருப்புத்தான்

அத்தலையால் வந்த அருள்:  அவன் உயிர்களிடம் வைத்துள்ள அருளினால் வந்ததாகும் என்பதாம்.

சாஸ்திரங்களில் ‘வீடுபேற்றுக்கு சாதனமாக சரணாகதி என்னும் ஒரே வழி தான் என்று தீர்மானிக்கப்பட்டுள்ளது. இவ்வாறு முடிவான பிறகு ஏனைய கர்ம, ஞான பக்தி யோகங்கள் எல்லாவற்றையும் தடம் தெரியாமல் விட்டு விட வேண்டும். இவ்வாறு சொல்லப்பட்டதால் ‘அச்சரணாகதி நெறியே நமக்குத் தஞ்சம்’ என்னும் எண்ணம் உண்டாகும். அவ்வெண்ணத்தையும் கொள்ளலாகாது என்பதாம். ஏன் எனில் ‘இறைவனாகிற ஒருவனே அருள் செய்கிறான்’ என்று கூறுகையில் ஒருவனே என்ற இடத்தில் உள்ள பிரிநிலை ஏகாரம் கர்ம, ஞான, பக்தி யோகங்களைப் பிரித்து  நிற்கிறது.  அது போல இவனுடைய பற்றுதலையும் பற்றுதல் எண்ணத்தையும் பிரித்துக் காட்டுகிறது. ஆகவே, இறைவன் அருளுவதற்கு உயிர்களிடம் சிறிதளவு எதையும் எதிர்பார்த்து அருளுவதில்லை என்பதும் அவன் தன்னுடைய இயல்பான கருணை குணத்தால் மட்டுமே அருளிகிறான் என்பதும் உணர்த்தப்படுகிறது. ‘வெறிதே அருள் செய்வர்’ என்னும் திருவாய்மொழி பாடல் உரையில் இதை விளங்கக் காணலாம். இவ்வாறு இறைவன் தானே அருள் செய்கையில் அதற்கு நாம் செய்ய வேண்டியது ஒன்றுமே இல்லையாகிறது. இவ்வுண்மையைத் தெரிந்து கொண்டு சாதனங்களாக எதையும் செய்யாமால் வெறுமையாக இருக்கும் நிலை ஒருவனுக்கு அமைந்தால் அது இறைவன் திருவருளாலே தான் வரவேண்டுமேயல்லாது அதை நம்மால் கொள்ள முடியாது. வெறுமைக்கு இறைவன் அருள் வேண்டுமோ என்றால் கட்டாயம் வேண்டும்.  ஒருவன் செயல் எது இல்லாமல் வெறுமையாக இருப்பது மிகவும் அரியதாகும். ஒரு சிறு பொழுதுகூட செயலற்று இருக்க முடியாது. என்றும் கை, கால் முதலிய உறுப்புக்கள் செயல்பட்டுக் கொண்டே இருக்கும் என்றும் கீதையில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஆகவே வெறுமையாக இருத்தலே நன்றாகும். அதாவது இறைவனுடைய பற்றுதலையோ பற்றியுள்ளோம் என்னும் எண்ணத்தாலேயோ பயன் அடைவதில்லை என்பதாம். இக்கருத்தை ‘வாழும் சோம்பர்’ என்றார் தொண்டரடிப்பொடிகள். ‘நின்னருளே புரிந்திருந்தேன்’ என்றார் பெரியாழ்வார். ‘என் உணர்வின் உள்ளே இருத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே’ என்றார் நம்மாழ்வார். ‘உன் மனத்தால் என் நினைந்திருந்தாய்’ என்றார் திருமங்கையாழ்வார். ‘நிரந்தரம் நினைப்பதாக நீ நினைக்க வேண்டுமே’ என்றார் திருமழிசைப்பிரான். ‘சிறுமானிடவர் நாம் செய்வதென்’ என்றாள் ஆண்டாள். ஆசார்யர்களில் திருக்கண்ணமங்கையாண்டான் இக்கொள்கையைக் கடை பிடித்தார்.

‘அவனை இவன் பற்றும் பற்று அஹங்கார கர்ப்பம், அவத்யகரம். அவனுடைய ச்வீகாரமே ரக்ஷகம்’ என்ற முமுக்ஷுப்படி (சூத்திரம் எண் 230) தொடரிலே காணலாம். இதற்கு உதாரணம்: ஸ்ரீ இராமாயணத்தில் சீதை இராமனை அடைவதற்கு எந்த உபாயத்தையும் செய்யவில்லை. ஆனால் ஸ்ரீ ராமபிரான் சீதையை அடைவதற்கு வில்லை முறித்தல் போன்ற பல சாதனங்களையும் நடத்தியிருக்கிறான். இதனால் சீதை இருக்கும் இடம் தேடி வந்து இராமன் அவளை அடைந்திருக்கிறான். இந்த உதாரணத்தை மனதில் கொண்டால் மேலே சொன்ன கருத்துக்கள் தெளிவாகும். இது வான்மீகியின் கதைப் போக்கு.

இவ்வாறு கூறியவற்றால் சரணாகதி தத்துவம் அசேதனம் போல் எவ்வித செயல்பாடுமின்றி இருத்தல் என்று தேறுகிறது. இந்நிலை ஒருவனுக்கு வருவது இறைவனுடைய திருவருளால் தான் ஆகும் என்ற கருத்தை உரைத்துக் கூறுகிறது. இப்பாடல். தற்கு உதாரணமாக திருவாய்மொழி 6ம் பத்து 10ம் திருவாய்மொழி “உலகமுண்ட பெருவாயா” என்ற பதிகத்தில் ‘ஆவாவென்னும் ‘    பாசுர ஈட்டில் கூறப்படும் ஒரு ஐதீஹியத்தைக் காணலாம்.

நம்பிள்ளை, ஜீயரை ஒரு நாள் பஞ்சமோபாயம் என்று உண்டு என்று சொல்லுகிறார்கள். நாட்டிலேயும் அங்ஙனே இருப்பது ஒன்றுண்டோ என்று கேட்டருள ‘நான் அறிகிலேன். இனி சதுர்த்தோபாயம் தான் பகவானேயாக இருக்க வ்யோமாதீதம் சொல்லுவாரைப் போல. ‘அவனுக்கும் அவ்வருகே ஒன்றுண்டு என்கையிறே’ அது நான் கேட்டறியேன்’ என்று அருளிச் செய்தார். இங்கு அரும்பதத்தில் “சதுர்த்தோபாயமான ஈஸ்வரனை ஒழிய வேறு உபாயமில்லை என்கைக்கு சம்வாதமாக ஐதீஹ்யம் நம்பிள்ளை இத்யாதி’ என்ற இந்த தொடர்களை ஊன்றி நோக்கவேணும்.

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

Other upadhESa raththina mAlai

upadhEsa raththina mAlai – 14

Published by:

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous (mAsip punarpUsam kANmin)

pAsuram 14

ERAr vaikAsi visAkaththin ERRaththaip
pArOr aRiyap pagarkinREn – seerArum
vEdham thamizh seydha meyyan ezhil kurugai
nAthan avadhariththa nAL                                                       14

Listen


Word by word meaning

Ar – filled with
Er – beauty
vaikAsi – (is the) month of vaikAsi
visAkaththin – star day of visAkam;
pArOr – (For) those in the earth
aRiya – to know
ERRaththai – its glory,
pagarginREn – I shall say (about it; that is),
Arum – filled with
seer – glory
vEdham – that is vEdhas
seydha – is divined
thamizh – in thamizh language
meyyan – (by the one who is) truthful
ezhil – (who is the) beautiful
kurugai – thirukkurugUr’s
nAthan – master, that is nammAzhvAr;
avadhariththa – (it is his) divine incarnation
nAL – day.

vyAkyAnam

He who is having other AzhvArs as his parts, who divined the popularity of meanings of vEdhAnthams through thiruvAimozhi, who is the head of (AzhvAr) thirunagari, that is nammAzhvAr – for everyone in the earth to know this AzhvAr’s incarnation day of visAka star, I shall divine about it in an exclusive way, says maNavALa mAmunigaL.

ErAr etc. – In the pAsurams till now he had divined about the months in the calendar order, now since there is no incarnation of AzhvArs in the month of panguni, and even though in the month after that which is chiththirai there are incarnations of madhurakavi AzhvAr and emperumAnAr, since he is currently listing the ten AzhvArs’ incarnation details, he has skipped them and is starting here with ‘ErAr vaikAsi’.

vaikAsi having beauty is about – Since it is mAdhava month (spring) it is having the period of blossoming flowers. The place of incarnation is rich in ‘koththalar pozhil [thiruvAimozhi 6.7.1] (groves full of flowers in bunches), and in ‘kuyil ninRAr pozhil [kaNNinuN chiruththAmbu – 10] (cuckoos joyfully singing near the groves), so it is said as ‘ErAr vaikAsi visAkam’.

‘ErAr’ (full of beauty) is also an adjective for visAkam. Then it is to be decorated as ‘thiru visAgath thirunAL’ (auspicious day of visAkam). In all the dhivya dhEsams it is celebrated with consuming milk and fruits. That is, ‘pAl mAngAi’.

About such day’s greatness –

pArOr aRiyap pagarginREn – (saying for everyone in the world to know) – I shall talk about the glory of vaikAsi visAkam that is AzhvAr’s incarnation day, for everyone around. His (maNavALa mAmunigaL’s) love is making him talk to ensure that there is no one who would not love about this (day).

Now it talks about the reason for all these –

seerArum, etc – Greatness for vEdham are – not created by anyone {so no bias, etc.}, always existing {eternal – available at all times}, and faultless {so can be followed} – and so it having the wealth of being the ultimate reference/authority. AzhvAr too said ‘sudar migu suruthiyuL [thiruvAimozhi 1.1.7]’ (abundantly radiant vEdham (being self-evident/reference)). It is also about the second part of vEdham which talk about nature, form, and qualities of sarvEsvaran referred as para brahmam who is the husband of lakshmI. It is to be said, ‘yaSruthEruththaram bhAgam chakrE thrAvida bhAshAyA [parAnkusa ashtakam – 7]’ (he (nammAzhvAr) who created in thamizh the second part of vEdham that is upanishath).

vEdam thamizh seidha – Creating it in thamizh is – as said in ‘eidharkku ariya maRaigaLai Ayiram in thamizhAl seidharkku ulagil varum satakOpanai [rAmAnusa nURRanthAdhi – 18]’ (satakOpan who incarnated and created in sweet thamizh one thousand pAsurams that represent the hard vEdhas), vEdhas have limitations for learning, it is not possible for all sentient ones to learn and reach the true goal.

nammAzhvAr provided its meanings in detail in sweet thamizh for everyone to be able learn and use it and reach the true goal. It is to be said ‘vERu onRum nAn aRiyEn vEdham thamizh seidha mARan satakOpan [kaNNinuN chiruththAmbu thaniyan], and ‘arumaRaigaL anthAdhi seydhAn [thiruvAimozhi thaniyan], to say the same.

meyyan – All that was divined are based on vEdham so we have the faith in it.

ezhil kurugai nAthan – As saying ‘kurugUrch chatakOpan’, (satakOpan of kurugUr), for all these the reason is being born in that place (kurugUr that is AzhvAr thirunagari). Even though there is one emperumAn named ‘Adhip pirAn’ there, everything happens there under the mastership of this AzhvAr only. Even though he is the paran and AzhvAr is the jIvan, it is Azhvar’s leadership that He is establishing there. As said in ‘nalan idai Urdhi paNNi vIdum peRuththith than mUvulagum tharun oru nAyagam [thiruvAimozhi 3.10.11]’ ((benefit of learning this padhikam would be that He would) make one be involved in subservience to emperumAn and His devotees, will give mOksham, and make one like a head of all His three worlds) {such is emperumAn, that he makes this AzhvAr as the head}.

nammazhvar_painting

ezhil kurugai – (beautiful kurugai (AzhvAr thirunagari)) – Having the decorations of a city. That is, like ‘kunRam pol maNi mAdam (thiruvAimozhi 4.10.1) (having buildings tall like a collection of mountains), ‘mAdalar pozhil [thiruvAimozhi 3.4.11]’ (dotted by blossoming groves), ‘sErth thada [thiruvAimozhi 1.2.11]’ (having dense set of ponds), and ‘Er vaLam [thiruvAimozhi 5.1.11] (having fertile/abundant paddy etc., fields)’. It is also said as ‘kattezhil then kurugUr [thiruvAimozhi 6.6.11]’ (kurugUr having the beauty of protective walls).

As said in ‘jagathAbharanam vakuLAbharanar’, he is like a jewel for the world, and the beauty to this place can also be due to his incarnation there.

Or,

ezhil – (beauty) – is like a adjective to AzhvAr, and can also be about the beauty that came due to his srIvaishNava decorations – gyAna, bhakthi, vairAgyam.

ezhil kurugai nAthan avadhariththa nAL – As said in ‘Urum nAdum ulagamum thannaip pOl [thiruvAimozhi 6.7.2]’ (he (AzhvAr) can make the place, country, and the world to always babble emperumAn’s name and other things), such AzhvAr ‘s day of incarnation.

AzhvAr who can show the way for the people in the samsAram (material world) to attain true goal, incarnated; similarly this great day among all the different days has come for us.

So due to his extreme kindness, maNavALa mAmunigAL has revealed this precious secret for us.

– – – –

English Translation: raghurAm srInivAsa dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

gadhya thrayam Other SaraNAgathi gadhyam

SaraNAgathi gadhyam – 5th chUrNai: Part 2

Published by:

SrI:
SrImathE satakOpAya nama:
SrImathE rAmAnujAya nama:
SrImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous

We shall now look at his svarUpa guNas (qualities of his svarUpam. Just as the qualities of his rUpam (physical body) are like decorative jewels for his rUpam, the qualities of his svarUpam are also like jewels for his svarUpam.

 vishnu-weapons-ornaments

svAbhAvika – natural; just as the nature of water is being cold to touch, for bhagavAn these qualities (mentioned later) are natural.

anavadhikAthiSaya – qualities are without boundary, and are wondrous. Initially SrI rAmAnuja talks about the six basic qualities of bhagavAn, starting with gyAna bala ….

gyAna – ability to see past, present and future events at the same time, as if they are happening in front of the eyes.

bala – ability to sustain all beings (after deluge) through his sankalpam (mere thought)

aiSvarya – control and direct all beings

vIrya – Even when he sustains all beings during pralayam (deluge) or when he creates the entire universe at the start of new series of yugas, he does not even raise his eyebrows nor a drop of sweat falls off his thirumEni (body). There is no change in his demeanour.

Sakthi – Enabling jIvAthmAs to carry out their tasks as per their karma (past deeds) is his Sakthi (energy). Ability to bind things which cannot be bound together is also termed as his Sakthi.  He is also the raw material for creation of universe and this is also termed as his Sakthi.

thEjas – He has the ability to conquer anyone. This quality is known as thEjas.

For the sake of his ASrithars (those who surrender to him) he displays many qualities. A few of these are listed by SrI rAmAnuja here.

sauSeelya – not seeing the difference between superior and inferior persons is sauSeelyam. In the case of bhagavAn, he does not even think about his superiority. The ease with which he became friends with a hunter tribal head, guha, or monkey tribal head, sugrIva, or a rAkshasa, vibhIshaNa (not only friends, but going beyond, by calling them as his brothers), or treating cowherds as his close friends, are all examples of his sauSeelyam.

vAthsalya – the affection that a cow shows towards its calf that it gave birth to on that day, by licking clean all the dirt on the calf’s body with its tongue. In the case of bhagavAn, he treats the fault in his ASrithar (one who surrenders) as a good quality.

mArdhava – very soft, in his heart. Softness in the body is saukumArya that we had seen earlier. Here it is softness in the heart. He is unable to bear the separation from his ASrithar due to this quality.

Arjava – when he is together with his ASrithar, his mind, word and act become one and he gives up himself to his ASrithar. Another term to describe this quality is honesty.

sauhArthdha – good at heart. Thinking good for everyone.

sAmya – Being equal to everyone irrespective of the jIvAthmA‘s  birth or qualities. He treated guha and sabari equally, without any distinction.

kAruNya – If someone is in distress, going out to help him, without expecting any benefit for self, is kAruNya.

mAdhurya – Even if someone were to take a knife out to kill bhagavAn, the  person drops the knife because of the affection in his eyes.

gAmbhIrya – very deep; if he wants to do something good to his ASrithars, they will not know what he will do and how much. He does not consider the greatness of his ability to gift and the lowliness of the person who takes from him.

oudhArya – Gifting quality, being very generous. Even without his ASrithars asking for it, he gives it. And he does not count how much he has given. There is a subtle difference between this quality and the previous quality, gAmbhirya. oudhArya is the quality that makes him give while gAmbhIrya is the quality by which the person  who receives it will not know what he will give and how much he will give.

chAthurya – being so clever that even his pirAtti [consort] will not know about the fault in the ASrithar. He removes the doubts in the minds of the ASrithars whether he would protect them and protects them. For example, when sugrIva had doubts about SrI rAma‘s ability in taking on vAli, he asked him to prove his valour to his satisfaction, and Rama did that.

sthairya – once he decides that he will protect his ASrithars, even if millions of enemies come to fight with him, he will not sway from his proclamation. He stands firmly by his decision.

dhairya – The courage in his heart to stand by the previous quality.

Saurya – ability to destroy the enemies of his ASrithars.

parAkrama – Not becoming tired even in the face of tackling millions of enemies.

sathyakAma – possessing those qualities that ASrithars desire to see in him. These are his auspicious qualities and immeasurable wealth.

sathyasankalpa – Ability to create anything that will not go waste through his sankalpam  (will).  These two qualities are part of the protective qualities that he possesses (when he creates, protects and destroys).

kruthithva – If his ASrithar gets what he desires, bhagavAn feels that he himself has attained it. He is  that happy.

kruthagyathA – Once the ASrithar surrenders to him, he forgets all the sins committed by the ASrithar and thinks of only the act of surrendering. Even after he gives everything to the ASrithar, he remembers the good acts of the ASrithar and thinks of what more he can give. And if by chance bhagavAn commits an error towards his ASrithar, he keeps thinking of this all the time (such as when he refused bharathans request to return to kingdom from forest in rAmAvathAram).

Adhi – Many more such qualities are there in him, apart from what has been mentioned already.

asankhyEya – Countless such qualities.

kalyANa – Whatever he has, they are all only auspicious.

guNa gaNougha – These qualities are present in large quantities and in large groups. Anger in us would be taken as a bad quality. But in his case if he gets angry with his ASrithar, even that is  considered as a good quality as it is meant to correct the ASrithar.

mahArNava – These qualities are like a great ocean. Even if we were to be granted the four faces of brahmA, we can not complete listing all the auspicious qualities that he has.

Next SrI rAmAnuja talks about his ornaments and his weapons.

svOchitha – suited to him. For someone having all the qualities listed above (bhagavAn),  SrI rAmAnuja now lists the ornaments. Just as gyAna, bala, aiSwarya etc add beauty to his svarUpam, he lists the qualities of the ornaments that add beauty to his thirumEni (form).

vividha – These ornaments are of different types. Made of pearls or coral or other gems.

vichithra – of different kinds starting with kirItam (crown)  and ending with nUpuram (anklet)

anantha AScharya – making us wonder endlessly. While he is wearing many different ornaments made of different gems, we are not able to grasp fully, the beauty of any of them. They are all so wonderful. If we look at his diamond chain, our eyes will not be able to leave that and go to his ear rings. Even if we look at the ear rings, we would not be able to fully grasp the beauty of either chain or ear rings.

nithya niravadhya – These jewels are without the fault of either growing or diminishing. They will be constantly glowing. Also, being sentient in nature (unlike the jewels that we wear), these ornaments are not there for themselves but for the sake of bhagavAn.

nirathiSaya sugandha – His ornaments will also be sweet smelling. We may wonder as to how ornaments will emit smell. Since bhagavAn‘s thirumENi (body) itself is sweet smelling, the ornaments will also get the sweet smell. Decorating him with flowers further is not for emitting sweet smell but for the sake of adding to the overall beauty.

nirathiSaya sukasparSa – These ornaments will not cause any irritation to bhagavAn but would be very soft on his thirumEni. There will be no need to remove them even when he goes to sleep.

nirathiSaya oujjwalya – His thirumEni itself emits radiance. These ornaments will even suppress his thirumEni’s radiance, such is their brilliance.

Until now SrI rAmAnuja was describing the qualities of the ornaments. Now he lists these ornaments, starting with kirIta on his head and ending with nUpur on his ankle.

kirIta – kirItam is the ornament worn around his head, just above the forehead.

makuta – makutam is the crown that is placed over the kirItam.

chUda – chUdam is the ornament worn from the central portion of his hair, hanging onto the forehead.

avathamsa – ornament worn over the ear, covering the entire ear.

makara kuNdala – ear studs in the shape of fish.

graivEyaka – circular ornament worn around the neck.

hAra – chain adorning the chest.

kEyUra – ornament worn on the shoulder.

kataka – bangles worn on the forearm.

SrIvathsa – this is not strictly an ornament, but a bunch of hair, on a mole. It also acts as the seat for pirAtti when she sits on his chest. Unlike other ornaments which can be removed, SrIvathsam is a part of his thirumEni and is inseparable from him.

kausthuba – a central chain on the chest, with five gemstones, worn on the chest. This is representative of all jIvAthmAs.

mukthAdhAma – Chains made of pearl, with single or three or five strings.

udhara bhandhana – ornament worn on the part between waist and stomach. During the time of pralayam (deluge) he provides his stomach as the abode for entire universe for safekeeping. This ornament is like an award for such a great action. It is also taken as a gift for his stealing butter and curd from neighbours. Thus the same ornament serves to highlight his being the swAmy (one who owns everything) and his being a saulabhyan (person who is easy to approach and being simple).

pIthAmbara – yellow coloured dress, worn to highlight his being the sarvEsvaran (the lord of all sentient and insentient beings), looking as if his waist has blossomed.

kAnchIguNa – Thread worn over pIthAmbaram to keept it in place, on his waist.

nUpur – anklet. Adorns the thiruvadi (bhagavAn‘s divine feet) which serves as the abode sought after by his ASrithars (those who seek refuge under him).

Adhi – Many more such ornaments, similar to the above. SrI rAmAnuja is unable to list all the ornaments that bhagavAn adorns and so says, “Adhi”.

aparimitha – Not countable. There is no count for the number of ornaments that he wears.

dhivya bhUshaNa – divine ornaments. There is a congruence between various part of his divine body and the ornaments that he wears over these parts.

Next SrI rAmAnuja describes his divine weapons.

svAnurUpa – suited to his rUpam (physical appearance). His weapons will look like ornaments to his followers while they will look like killing weapons to his enemies.

achinthya Sakthi – the Sakthi (power) of his weapons is beyond our imagination.

Sanka chakra gadhA SArnga – these stand for all five of his major weapons. Sanka is his conch, chakra is the discus, gadhA is his mace and SArnga is his bow. These will also represent his sword, called as asi.

Adhi – Many more weapons like this.

asankhyEya – countless. Just as his ornaments are countless, so are his weapons. SrI vEdhAnthAchAryar compiled a slOkA about 16 of his weapons.

nithya – permanent, without growing or diminishing characteristics.

niravadhya – without any fault. What fault can be there in weapons? These divine weapons, unlike the common weapons that we know of, will appear on bhagavAn‘s thirumEni as soon as he thinks of them. When they go to kill an enemy, they do not think that they have killed the enemy, but being a part of bhagavAn, they had carried out their role. nithya niravadhya also means that with passage of time, without getting blunt, they get sharper and sharper each time  that they are used to kill enemies.

nirathiSaya kalyANa – due to association with bhagavAn, they become auspicious  in nature. They are also wondrous because even before bhagavAn lets them go, they complete their task of killing enemies. Mere thought from bhagavAn (sankalpam) is enough to activate them.

dhivyAyudha – They are not composed of the five elements that we know of, but are aprAkrutham (not composed of  cosmic matter) in nature.

Next he describes his consorts. piLLai lOkAchAryAr says that someone is needed to enjoy the beauty of bhagavAn with all the good qualities that he possesses as well as ornaments and weapons that he wears. It is his consorts who constantly enjoy these, he says. SrI rAmAnuja has already spoken about the qualities of pirAtti in the 1st chUrNai itself. Why then should he repeat the same qualities here too? The purpose of SrI rAmAnuja saying these was not merely to instruct others but saying aloud what he is enjoying in bhagavAn’s and pirAtti‘s svarUpam (basic characteristics) and rUpam (physical form). Since these words are a manifestation of the deep love that he has for bhagavAn and pirAtti, we can not call this as repeating the same things all over. Moreover, earlier (in the 1st chUrNai, he had described these qualities of pirAtti as a prelude to carrying out his SaraNAgathi (surrendering) to her whereas now he is seeing how perfect they look when seen together. We shall briefly see the meanings of these words which we have already seen in the 1st chUrNai:

svAbhimatha – being liked by bhagavAn

nithya niravadhya – without any fault, at any point of time (always without any fault)

anurUpa – having similar physical features like bhagavAn

svarUpa – having similar characteristics like bhagavAn

guNa – having many good qualities

vibhava – possessing unimaginable wealth

aiSvarya – ability to control and direct chith and achith (the sentient and insentient entities)

Seela – treating persons of inferior nature as equals

Adhi – many such qualities

anavadhika athiSaya – never diminishing, and wondrous

asankhyEya – countless

kalyANa – auspicious

guNagaNa – having hordes of such qualities.

We shall now see in detail the meanings of a few words in this chUrNai which were not mentioned earlier.

SrIvallabha – Loving towards SrI dhEvi (mahAlakshmi). Madly in love with pirAtti. Husband of pirAtti who has such superior qualities, as listed above. Just as a person who has starved for long would look longingly at food, bhagavAn also looks at pirAtti with such love.

Evam bhUtha – possessing similar superior qualities as listed earlier.

bhUmi neeLA nAyaka – bhUmi pirAtti and neeLA pirAtti; though they are mentioned separately, they are treated on a par with mahAlakshmi in terms of their svarUpam and rUpam. Here, bhagavAn is mentioned as nAyaka whereas in the case of pirAtti, he is mentioned as vallabha. The difference is that a nAyaka (or lord) is one who expects his rights to be observed and goes by rules and regulations while a vallabha (loving person) is one who does things out of love and affection. It is said that bhUmi dhEvi and neeLA dhEvi had agreed to be servitors to bhagavAn and pirAtti and are contented doing service to them.

Next SrI rAmAnuja goes on to look at the nithyasUris in SrIvaikuNtam. nithyasUris are those who were always present in SrIvaikuNtam and were never born in leelA vibhUthi (earth). Adhi SEshan, vishvaksEnar, garudan are all part of the group of nithyasUris. We shall see this in the next part of 5th chUrNai (part III).

Translation by krishNa rAmAnuja dhAsan.

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other upadhESa raththina mAlai

upadhEsa raththina mAlai – 13

Published by:

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous (thaiyil magam inRu)

pAsuram 13

mAsip punarpUsam kANmin inRu maNNulagIr
thEsu iththivasaththukku Edhennil – pEuginREn
kolli nagark kOn kulasEkaran piRappAl
nallavargaL koNdAdum nAL                                           13

Listen


Word by word meaning

maNNulagIr – Oh residents of this earth!
kANmin – Realize that
inRu – today
mAsi – is the month of mAsi (magha)
punarpUsam – and star day of punarpUsam (punarvasu);
(E) edhu ennil – if asked what is the
thEsu – grand value
ith thivasaththukku – of this day,
pEsuginRen – I shall tell you about that; that is,
kolli nagark kOn – he who is the head of the place kolli,
kulasEkaran – that is, kulasEkara AzhvAr,
pirappAL – due to his incarnation
nAL – on this day,
nallavargaL – noble people
koNdAdum – celebrate (it).

vyAkyAnam

He is divining the enrichment of knowledge of the ignorant ones, about the greatness of srI kulasEkarap perumAL who divined his incarnation during mAsi (magha) punarpUsam (punarvasu).

mAsip punarpUsam kANmin inRu maNNulagIr – As said in ‘mAsi munnAL (nAchchiyAr thirumozhi – 1.1), it can be considered as having greatness that is not present in any other day – that is mAsi (magha) month’s star day of punarpUsam (punarvasu), Oh see that those in this world – that day is today for you all!

inRu – The one that occurred in the past and will in the future is appearing as today for him (maNavALa mAmunigaL) due to his regard/fondness.

mAsip punarpUsam – It was in chiththirai month punarvasu star day that chakravarththy thirumagan (srI rAman) divined His incarnation. ‘ellai il seerth dhayarathan than maganAith thOnRiRRu adhu mudhalAth than ulagam pukkathIRA [perumAL thirumozhi 10.10]’ – (From His incarnation as a son of dhasarathan of limitless fame, till the time when He returned to paramapadham, that is, AzhvAr gave us the summary of srI rAmAyaNam),  is how this AzhvAr lets us know about rAman’s glory; and his star day also has become the same.

Like how those born in the lineage of kings should have a grand star day, this AzhvAr’s incarnation is having such connection with emperumAn.

kulasekarazhwarsrI kulasEkarap perumAL

maN ulagIr – Oh the ones in this earth who are involved in the enjoyments of this world, and not paying attention to emperumAn and his devotees! Avoid your distractions and listen to the meanings I am talking about. Those in the other world are best in their true knowledge. Having less knowledge and as said in ‘uNdiyE udaiyE ugandhu [perumAL thirumozhi 3-4] going eagerly after food only, clothes only (and other comforts only) and being ‘mAranAr varivenchilaikku At cheydhu [perumAl thirumozhi 3-3]’ (Surrendering to the beautiful bad arrow of manmatha and enjoying this material world), — for such people as you only is it required for me to advise.

{notice how the vyAkyAthA (piLLailOkam jIyar) is using the respective AzhvAr’s prabandham itself to show the meanings of upadhEsa raththina mAlai}

If you asked, ‘For your highness to advise us regarding this, what is great about this day?’, then –

pEsuginREn etc. – As he said about himself in ‘kolli kAvalan kUdal nAyakan kOzhik kOn kulasEkaran [perumAL thirumozhi 2.10] (king of the place of kolli, of madhurai, and uRaiyUr, that is kulasEkaran), such chEra king, is kulasEkara AzhvAr; the day got its significance due to his incarnation, and due to that (we) are able to get relation of the good; kulasEkaran’s birth is not of body but of life/AthmA – he said ‘UnERu selvaththu udal piRavi yAn vENdEn [perumAL thirumozhi 4-1] (I who has realized the good from the bad, would not want the birth in the body that grows rich in meat everyday, etc.).

The king kulasEkarap perumAL wished to be an animal or a plant living in thirumalai (thiruppathi)

– are how his his likes and dislikes are set.

Being amicable to be subservient (to emperumAn and his devotees) – that is a birth; this is as said in ‘Azhi am kaip pEr Ayarkku ALAm piRappu [periya thiruvanthAdhi – 79]’, and having ‘(un) viNNAttuth thEsu’ (regardless of the kind of birth in this world, if one has the devotion toward emperumAn, then such birth would be having the greatness/luster of your other [higher] world).

In this way, due to this AzhvAr’s incarnation that is amicable to subservience, this day gets its luster.

So this day is –

nallavargaL koNdAdum nAL – (celebrated by noble ones); they are ‘kolli kAvalan sol padhikkum kalaik kavi pAdum periyavar [rAmAnusa nURRanthAdhi – 14]’ (the noble ones who recite the pAsurams of kulasEkara Azhvar as an outlet of their love for him);

nallavargaL – they take care of others’ spiritual wellness like of their own.

nAL – a day is one that is celebrated by such people.

This AzhvAr, as said in ‘ellaiyil adimaith thiRaththinil enRu mEvu manaththanAm [perumAL thirumozhi 2.10]’ ((kulasEkara AzhvAr) having the mind of being at most subservient, (to emperumAn’s devotees’ devotees’ …)), is of such goodness, and due to that, for them he had put his hand inside the pot of snake (to prove those devotees’ innocence when they were blamed for a lost jewel in AzhvAr’s palace) – having such greatness of character;

This day is nurtured and celebrated by those srIvaishNavas who have lost themselves to such quality of this AzhvAr and are good to his lotus feet.

Now,

srI kulasEkara AzhvAr wanted to be some animal or plant or, ANYthing in the hills of thirumalai (thiruppathi), as he said in :

‘inbamarum selvamum ivvarasum yAn vENdEN [perumAL thirumozhi 4.1] (I do not want the wealth that would go into enjoying various things, and I do not want this kingdom that enables them),

and in –

‘uruppasi than am poR kalai algul peRRAlum AdhariyEn [perumAL thirumozhi 4.3] (Would not want it even if I got the beautiful decorated parts of UrvaSi (consort of indhra who is the king of dhEvas)),

– Thus this AzhvAr wishes to be something, anything in the hills of thirumalai and with such wishes he serves emperumAn.

Similarly,

srI gOvindhap perumAL (embAr) too is described in the same way, as said in ‘thruNIkrutha virinjchAthi nirankusa vibhUthaya: [varavaramuni mukthakam – 7]’ (gives no importance to those like brahmA, and is having the greatness in the worlds), ignores all lowly affairs,

and as said in ‘hrudhi nArAyaNam pasyan nAbhyagachchathrahassadhA yassarvadhArathEchchApi gOvindham tham upAsmahE [embAr thaniyan, guruparamparA prabhAvam – 528]’ (He who is always seeing nArAyaNan, and was not able to see any place as private for happiness with his wife, we worship such gOvindhar (embAr)), and so for other enjoyments he is of the view that there is no dark and private place (since he sees nArAyaNAn’s brightness everywhere),

so, for this AchAryan also the punarpUsam (punarvasu) has become the star day of his incarnation.

embar_madhuramangalamembAr – madhuramangalam

As said in ‘arasamarndhAn adi sUdum [perumAL thirumozhi 10.7]’ (falling at the feet of srI rAma pirAn who is seated with majesty in his throne), like this AzhvAr who seeks the feet of srI rAman, embAr too is like a shadow of rAmAnujar’s divine feet.

In the case of distaste for other demi gods, he (embAr) matches thirumazhisai AzhvAr.

embAr too is of two births in one (brAhmaNa).

Due to all of these reasons, this pAsuram says about the greatness of this star day being of muppuri (three auspicious things happening in a similar way).

– – – – – –

English Translation: raghurAm srInivAsa dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

 

gadhya thrayam Other SaraNAgathi gadhyam

SaraNAgathi gadhyam – 5th chUrNai: Part 1

Published by:

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous

namperumal-nachiar_serthi

avathArikai (Introduction)

In the 5th chUrNai, SrI rAmAnuja establishes the supreme being to whom one should surrender. He emphatically says that nArAyaNa is that supreme being . We have already seen that nArAyaNa is composed of two terms, nArA: (collection of various types of sentients and insentients) and ayana  (dwelling place). He keeps the explanation for nArA: for the later phrases, and now explains about the svarUpam (basic nature) of paramAthmA (supreme being).

Since the chUrNai is very lengthy, we shall see it in several parts – first part would be till he describes svarUpam of bhagavAn. First let us go through the chUrNai in full:

akhilahEya prathyanIka kalyANaikathAna svEthara samastha vasthu vilakshaNa anantha gyAnAnandhaika svarUpa! svAbhimathAnurUpa EkarUpa achinthya dhivyAdhbhutha nithya niravadhya nirathiSaya oujjwalya saundharya saugandhya saukumArya lAvaNya yauvanAdhyanantha guNanidhi dhivyarUpa! svAbhAvikAnavadhikAthiSaya gyAnabalaiSvarya vIryaSakthithAEja: sauSeelya vAthsalya mArdhdhavArjava sauhArthdha sAmya kAruNya mAdhurya gAmbhIrya oudhArya chAthurya sthairya dhairya Saurya parAkrama sathyakAma sathyasankalpa kruthithva kruthagyAthyasankhyEya kalyANagunAgaNaugha mahArNava! svOchitha vividha vichithrAnandhAScharya nithya niravadhya nirathiSaya sugandha nirathiSayasukhasparSa nirathiSaya oujjwalya kirIta makuta chUdAvathamsa makarakuNdala graivEyaka hAra kEyUra kataka SrIvathsa kausthubha mukthAdhAma udharabandhana pIthAmbara kAnchIguNa nUpurAdhyaparimitha dhivya bhUshaNa! svAnurUpAchinthya Sakthi Sankha chakra gadhA (asi) sArngaAdhyasankhyEya nithya niravadhya nirathiSaya kalyANa dhivyAyudha! svAbhimatha nithya niravadhyAnurUpa svarUpa rUpa guNa vibhavaiSvarya SeelAdhyanavadhikAthiSaya asankhyEya kalyANaguNagaNa SrIvallabha! EvambhUtha bhUmi neeLAnAyaka! svachchandhAnuvarthi svarUpasthithi pravruthi bhEdha aSEsha SEshathaikarathirUpa nithya niravadhya nirathiSaya gyAnakriyaiSvaryAdhyanantha kalyANa guNagaNa Sesha SEshASana garuda pramukha nAnAvidhAnantha parijana parichArikA paricharitha charaNayugala! paramayOgi vAngmanasA parichchEdhya svarUpa svabhAva svAbhimatha vividha vichthrAnantha bhOgya bhOgOpakaraNa bhOgasthAna  samrudhdha ananthAScharya anantha mahAvibhava anantha parimANa nithya niravadhya nirathiSaya vaikuNtanAtha! svasankalpa anuvidhAyi svarUpasthithi pravruthi svaSeshathaika svabhAva prakruthi purusha kAlAthmaka vividha vichthrAnantha bhOgya bhOkthruvarga bhOgOpakaraNa bhOgasthAnarUpa nikhila jagadhudhaya vibhava laya leela! sathyakAma! sathyasankalpa! parabrahmabhUtha! purushOththama! mahAvibhUthE! SrIman! nArAyaNa! SrIvaikuNtanAtha! apArakAruNya sauSeelya vAthsalya oudhArya aiSvarya soundarya mahOdhadhE! anAlOchitha viSEsha aSEshalOka SaraNya! praNathArthihara! ASritha vAthsalyaika jaladhE! anavaratha vidhitha nikhila bhUtha jAtha yAthAthmya! aSEsha charAcharabhUtha nikhila niyamana niratha! aSEsha chidhachidhvasthu SEshibhUtha! nikhila jagadhAdhAra! akhila jagath swAmin! asmath swAmin! sathyakAma! sathyasankalpa! sakalEthara vilakshaNa! arthikalpaka! Apathsaka! SrIman! nArAyaNa! aSaraNyaSaraNya! ananya SaraNa: thvath pAdhAravindha yugalam SaraNam aham prapadhyE I

Word by Word meaning:

akhilahEya – all that is faulty
prathyanIka – exactly opposite of
kalyANaikathAna – having only auspicious qualities
svEthara – other than self
samastha – all
vasthu – things (entities)
vilakshaNa – superior
anantha – without an end
gyAna – knowledge
Anandhaika – full of happiness
svarUpa – basic nature
svAbimatha – appropriate
anurUpa – likeable physical form
EkarUpa – one physical form
achinthya – can not be thought of
dhivya – divine
adhbhutha – wondrous
nithya – permanent
niravadhya – without fault
nirathiSaya – without comparison
oujjwalya – very bright
soundarya – beauty in parts
saugandhya – sweet smell
saukumArya – soft
lAvaNya – beauty as a whole
yauvana – youthful
Adhi – starting with
anantha – without end
guNa – quality
nidhi – treasure
dhivyarUpa – divine form
svAbhAvika – natural
anavadhika – without boundary; many
athiSaya – wondrous
gyAna – knowledge
bala – strength
aiSvarya – ability to control or direct
vIrya – not tiring
Sakthi – energy
thEjas – radiance
sauSeelya – not concerned about difference in levels (when compared with others); treating them as equals
vAthsalya – with a mother’s affection (just as a cow shows towards its calf)
mArdhava – soft in heart
Arjava – honest
sauhArdha – good-hearted
sAmya – equal
kAruNya – mercy
mAdhurya – kind
gAmbhIrya – deep
audhArya – generous in nature
chAthurya – clever
sthairya – firm
dhairya – courage
Saurya – defeating enemies
parAkrama – not tiring
sathyakAma – having likeable qualities
sathyasankalpa – ability to create at will
kruthithva – doing
kruthagyAtha – thankful
asankhyEya – countless
kalyANa – auspicious
guNa – qualities
gaNaugha – collection of
mahArNava – huge ocean
svOchitha – appropriate to self
vividha – of many types
vichithra – many kinds within a particular type
ananthAScharya – wondrous without an end
nithya – always
niravadhya – without fault
nirathiSaya sugandha – emitting wondrous sweet smell
nirathiSaya sukhasparSa – wondrously soft on emperumAn’s body
nirathiSaya oujjwalya – emitting wondrous radiance
kirIta – circumferential ornament on head
makuta – worn over kirItam like a crown
chUda – worn over forehead
avathamsa – worn over ears
makara – like a fish
kuNdala – ear rings
graivEyaka – neck band
hAra – chain
kEyUra – worn over shoulder
kataka – like a bangle on forearm
Srivathsa – mole like
kausthubha – central gem stone
mukthAdhAma – ornaments made of pearl
udharabandhana – worn between waist and stomach
pIthAmbara – yellow cloth
kAnchIguNa – waist cord
nUpura – anklet
Adhi – many like these
aparimitha – countless
dhivyabhUshaNa – divine ornaments
svaAnurUpa – suited to self
achinthya – beyond thought
Sakthi – powerful
Sankha – conch
gadhA – mace
aSi – sword
SArnga – bow
Adhi – many weapons like these
aSankhyEya – countless
nithya – permanent
niravadhya – faultless
nirathiSaya – wondrous
kalyANa – auspicious
dhivyAyudha – divine weapons
svAbhimatha – to his liking
nithya niravadhya – permanent, without any fault
anurUpa – of similar physical beauty
svarUpa – basic characteristic
rUpa – physical form
guNa – quality
vibhava – wealth
aiSvarya – control or direct others
Seela – superior person mixing with an inferior person without discrimination
Adhi – many such qualities
anavadhika – never reducing
adhiSaya – wondrous
asankhyEya – countless
kalyANa – auspicious
guNa gaNa – hordes of qualities
SrI – mahAlakshmi – pirAtti
vallabhA – dear to; loving
Evam bhUtha – of similar qualities
bhUmI neeLA nAyaka – Lord (husband) of bhUdhEvi and neelAdhEvi
svachchandhAnuvarthi –
svarUpa – basic character
sthithi – sustenance
pravruththi – activity
bhEdha – difference
aSEsha SEshathaikarathirUpa – do all the kainkaryams without leaving anything, with deep affection and love
nithya niravadhya – permanent, without any fault
nirathiSaya gyAna – fully blossomed knowledge
kriyA – action
aiSvarya – ability to control or direct
Adhi – many other qualities
anantha – countless
guNagaNa – hordes of qualities
SEsha – thiuvananthAzhwAn
SEshASana – vishvakSEnar
garuda – Bird. bhagavAn‘s vehicle
pramukha – starting from these nithyasUris
nAnAvidha – different types of nithyasUris
anantha parijana – innumerable servitors
parichArikA – nithyasUris
paricharitha – unending service
charaNayugala – two resplendent feet
paramayOgi – Great sages
vAngmanasa – to their speech and mind.
aparichEdhya – can not be reached
svarUpa – basic character
svabhAva – nature
svAbhimatha – liked by bhagavAn and very close to his heart
vividha vichithra – of different types
anantha – without an end
bhOgyam – things which are enjoyed
bhOgOpakaraNam – article or equipment through which something is enjoyed
bhOgasthAnam – the place where the item is enjoyed
samdrudhdha – full of things
anantha AScharya – countless wonderful things
anantha mahAvibhava – countless wealth
anantha parimANa – of such dimensions that one can not imagine or visualise
vaikuNtanAtha – bhagavAn, who is the lord of such a place (SrIvaikuNtam)
svasankalpa – as per his sankalpa (will)
anuvidhAyi – following his sankalpam (will)
svarUpa – basic character
sthithi – sustenance
pravruththi – activity
svaSEshathaika svabhAva – to be under the control of bhagavAn and be a servitor to him only and to no one else
prakruthi purusha kAlAthmaka – as seen above, being in the states of prakruthi, jIvAthmA and kAlam, each with its own svarUpam, sthithi and parvruththi.
vividha – of different types
vichithra – wondrous
anantha – without an end
bhOgya – fit to be  enjoyed
bhOkthruvarga – different types of materials available for enjoyment
bhOgOpakaraNa – different implements with which these are employed
bhOgasthAna – space or place where a material is enjoyed
rUpa – form
nikhila – without leaving anything
jagadh – all worlds
udhaya – creator
vibhava – protector
laya – destroyer
leela – pastime or play thing
sathyakAma – desires truth
sathyasankalpa – ability to create at will
parabrahmabhUtha – unimaginably huge
purushOththama – highest among purushas
mahAvibhUthE – Owner of vibhUthis (worlds).
SrIman – consort of SrI (pirAtti, mahAlakshmi)
nArAyaNa – bhagavAn
SrIvaikuNtanAtha – lord of SrIvaikuNtam
apAra kAruNya – limitless mercy
sauSeelya – not concerned about difference in levels (when compared with others); treating them as equals
vAthsalya – with a mother’s affection (just as a cow shows towards its calf)
oudhArya – grants wishes
aiSvarya – wealth
soundharyam – beautiful
mahOdhadhE – great ocean
analOchitha – does not see
viSEsha – special qualification
aSEsha – without leaving anything
lOka – whole universe
SaraNya – protector
praNathArthihara – Remove craving of ASrithars
ASritha – bhagavAn’s servitors
vAthsalyaika – motherly love
jaladhE – ocean
anavaratha – incessant (without any stop)
nikhila – all
bhUtha – entity or specimen
jAtha – type or class
vidhitha – various
yAthAthmya – real or basic nature
aSEsha – without leaving anything
charAcharabhUtha – all movable and immovable entities
nikhila – all
niyamana – ability to direct or control
niratha – being engaged in.
chith – sentients
achith – insentients
SEshi – master
nikhila jagadhAdhAra – he bears the all universes
akhila jagath swAmin – He owns the entire universe
asmath swAmin – my owner
sathyakAma – one with no unfulfilled desire
sathyasankalpa – ability to keep together things which are incongruent.
sakalEthara vilakhaNa – superior to all the other entities.
arthi kalpaka – granting what his ASrithars want, especially himself
Apath sakha – being a friend in times of danger
Sriman – consort of SrI dhEvi. 
nArAyaNa – bhagavAn
aSaraNya SaraNya – Giving refuge to those who do not have any other entity to protect them
ananyaSaraNOham – I am without any other place of refuge
thvath  – your
pAdham – foot
aravindham – lotus like
yugalam – pair
Saranam – proffer or prostrate
prapadhyE – mentally behold or catch onto

Since the chUrNai is very long, we shall look at the word by word meaning for the remaining portion of the chUrNai in the next parts.

Explanatory Note 

akhilahEya – shortcoming or fault. For all other types of beings, there is some fault or the other. In the case of achith (insentient) the fault is that it keeps changing (transforming) constantly. For badhdhAthmA (people still bound in samsAram or materialistic realm), the fault is that once it takes a physical form (the body) it experiences sorrow and happiness constantly based on its pApa (bad deeds) and puNya (good deeds) in previous births. For mukthAthmAs (those who have reached SrIvaikuNtam after getting liberated from samsAram) the fault is that till they became mukthAthmA, they were also in samsAram experiencing sorrow and happiness constantly. For nithyAthmAs (eternal residents of paramapadham such as ananthan, vishvaksEnar, garudan and others) the fault is that they did not get the good characteristics that they possess on their own, but due to the causeless mercy of bhagavAn; i.e. they are not svathanthrars (ability to stand on their own).  Only for paramAthmA (bhagavAn) there is no shortcoming or fault.

prathyanIka – exact opposite of; i.e. bhagavAn is the exact opposite of all that is faulty. In other words, he is free from any shortcoming or fault.

kalyANaikathAna – the only dwelling place for all auspicious qualities. bhagavAn is  not only devoid of all that is faulty or bad, but is also the epitome of all that is good.

svEthara samastha vasthu vilakshaNa – compared to all other beings (sentient and insentient) he is superior . This can be taken as a corollary for being with all auspicious qualities and without any faulty quality.

anantha – one without an end. We are all limited by place, time and physical being; i.e. we can exist in only one place, we can exist for only a specific period of time, say 100 years or 120 years but not for ever and we can exist in only one body (physical being). But bhagavAn is not limited by these. He can be at all places at the same time, exist for ever and exist in more than one body. Since we all dwell in him, he is present everywhere and in all bodies. Even when there is a deluge (pralayam) he alone exists. Thus, he is called as ananthan.

gyAna Anandhaika svarUpa – bhagavAn doesn’t need another source of light to show him up. This of course is true of AthmAs too. This is called as svayamprakASathvam. bhagavAn is full of gyAna (knowledge) which results in Anandham (happiness). Thus gyAnam and Anandham are his svarUpam (characteristics).  Thus far, SrI rAmAnuja has been extolling about the svarUpam of bhagavAn. Now he goes on to his rUpam (thirumENi or physical being).  Unlike our physical bodies which are made of five elements (cosmos, air, fire, water and earth),  bhagavAn’s thirumEni is made of shakthis and five upanishads.

svAbhimatha – appropriate to his qualities. His rUpam is brighter than the qualities of his svarUpam mentioned earlier and is dear to him. Hence, before mentioning about the qualities of his rUpam, he describes the vigraham (bhagavAn‘s thirumEni, his physical form or body).  As mentioned in vishnU purAnam (one of the 18 purANas) by parAsara maharishi, this is the thirumEni which he takes based on his desire. He likes this form of his very much. In order to correct the jIvAthmAs, if every other method of his fails, finally he displays his thirumEni and brings them to his path.

anurUpa – his physical body very vividly complements his svarUpam (which we have seen already). In our case, our AthmA is also full of knowledge (gyAna) and happiness (Anandha). But our physical body hides these characteristics of AthmA while in the case of bhagavAn, his physical form adds glory to his characteristics.

EkarUpa – only one rUpam (physical form). We also have only one body in our lives. Then what is this EkarUpam of bhagavAn? Our body undergoes 6 different transformations through its life – it forms, it is born, it changes, it grows, it weakens and one day it goes. This is called as shat vidha bhAvam (6 different types of forms). In the case of bhagavAn, there are no such transformations. He has one body and that is it.

achinthya – beyond our ability to hold him in our minds. We would have been seeing his thirumEni for an hour inside the temple, but once we reach home and try to recollect what dress he was wearing, or what coloured flower decorated him or what different types of jewels he wore, we would not be able to recall all of them correctly.

dhivya – Even if we make lot of efforts, we can not find an equivalent to him. He is called as aprAkrutham (extraordinary). Our physical form is called as prAkrutham (natural) which is composed of 5 different elements while his is not composed of these elements.

adhbhutha – keeps changing constantly. Only a few words back we saw that he is EkarUpan (immutable) and doesn’t change at all. How is it that we are now saying that he keeps changing? Here what is meant as adhbhutha is that even though we have been seeing the same vigraha (idol) of bhagavAn in the temple every day, we do not tire of seeing him, because he appears different each day. His jewels change places; the way he dresses changes; his garlands are different. Thus he is not the same as what he was the previous day or previous week. Every moment he appears different and in each of these forms, he appears wondrous.

nithya niravadhya – avadhya means fault. niravadhya means not having any fault. nithya niravadhya means not having any fault at any point of time. i.e. permanently without any fault. He does not consider that his body is for himself. It is there only for the sake of his bhakthas (persons devoted to him). This is another meaning of niravadhya.

nirathiSaya oujjwalya – oujjwalya means complete brightness. His brightness is such that even the brightest of objects in the universe would appear dark when compared to the brightness of his physical form. Up to now, SrI rAmAnuja has been describing his physical form. Now he starts describing the qualities of his physical form.

soundharya – beauty of individual parts of the body. When the body as a whole looks beautiful from a distance, it may appear when it comes nearer that some parts are not that beautiful and they may be little bit more beautiful to attain perfection. In bhagavAn‘s case, the individual parts of the body appear perfectly beautiful.

saugandhya – very sweet smell. Also the ability to give good smell to other things.

saukumArya – very soft. His body is so soft that if his nAchimArs (consorts) even look at him, that part of the body will turn red; it is that soft.

lAvaNya – overall beauty of the form. Compare this with soundharya, earlier in the series of qualities above. While soundarya reveals the beauty of each part, lAvaNya gives the beauty of the entire form. Our eyes may not be able to look at each part of his body and appreciate its beauty in its lifetime; hence he also has the quality of lAvaNya, by which the eye can absorb the entire beauty of his form.

yauvana – Refers to his youthful state. He always remains in this state despite passing of years. He does not age at all.

Adhi – Starting from these qualities (stated above), there are many more such qualities.

anantha guNa nidhi – Treasure of such countless good qualities.

dhivya rUpa – His form which is in srIvaikuNtam, is present in leelA vibhUthi (our world, the materialistic realm) in a non-containable way.

Up to now we have seen his svarUpam and rUpam and qualities of his rUpam. Next we shall move on to his svarUpa guNas, his consorts, nithya sUris, srIvaikuNtam, leelA vibhUthi etc which form the nArA: part of his name nArAyaNa, in the second part of the 5th chUrNai.

Translation by krishNa rAmAnuja dhAsan.

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other upadhESa raththina mAlai

upadhEsa raththina mAlai – 12

Published by:

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous (manniya seer mArgazhiyil)

pAsuram – 12

thaiyil magam inRu thAraNiyIr ERRam indhath
thaiyil magaththukkuch chARRuginREn – thuyya madhi
peRRa mazhisaip pirAn piRandha nAL enRu
naRRavargaL koNdAdum nAL                                                     12

Listen


Word by word meaning

thAraNiyIr – Oh the residents of this earth!
inRu – this today
thaiyil magam – is thai month (pushya/paushal thaisya/pausa), magam star day (magha).
chARRuginREn – I shall say
ERRam – (about the) glory of
indhath thaiyil magaththukku – this thai month, magam star day:
peRRa – having
thuyya – pure/virtuous
madhi – knowledge, that is,
mazhisaip pirAn – thirumazhisai AzhvAr
piRantha – divined his incarnation
nAL enRu – is this day –
nal thavargaL – those having good asceticism / penances
koNdAdum – would say this, and praise/celebrate
nAL – the day.

vyAkyAnam

He is divining for the people of the earth to know about thirumazhisaip pirAn’s incarnation in the month of thai (pushya/paushal thaisya), in the star day of magam (makha).

thaiyil magam inRu thAraNiyIr – Having the greatness as said in ‘thai oru thingaLum [nAchchiyAr thirumozhi 1.1]’, today is magam star day in pushya (thai) month.

Oh those in this world! As said in ‘EkAm dharaNimAchrithau [yudhdha kAntam 5.10]’ (we are in the same earth)’, you are having the fortune to be born in the world where thirumazhisaip pirAn incarnated.

ERRam indhath thaiyil magaththukkuch chARRuginREn – What? Only mAsi (magha) magam (magha) is considered the grand star day; what is great about thai (pausa) magam (magha)? If you asked so, then listen to me as I explain its greatness for it to become popular in the whole world.

Saying that these are the greatness, by showing the following –

thuyya madhi peRRa, etc – that is, having pure/virtuous knowledge by the grace of sarvEsvaran he got unblemished knowledge (mayarvaRa mathi nalam [thiruvAimozi 1.1.1]), he the head of the place thirumazhisai, incarnated on this day – is so celebrated by the ascetics.

thuyya madhi – His knowledge (given by emperumAn) is enjoyed by himself too, as he says ‘en madhikku viNNellAm uNdO vilai [nAnmugan thiruvanthAdhi – 51]’ (is there any price for my knowledge?)

Purity of mind is – Not having the blemish of mind that considers other demi gods as superior/desired. This is said in ‘mananaga malam aRak kazhuvi [thiruvAimozhi 1.3.8]’.

thirumazhisai_azhwar_thirumazhisaithirimazhisai AzhvAr at thirumazhisai

This is said very clearly by thirumazhisai AzhvAr in various of his pAsurams such as the following.

‘thAdhulAvu konRai mAlai thunnu senchadaich chivan nIdhiyAl vaNangu pAdha [thiruchchanda viruththam – 9]’ (One wearing konRai flowers, and having dense red hairlocks that is rudhran would properly prostrate – Oh you (emperumAn) having such divine feet!)

From ‘pOdhil mangai bhUthalak kizhaththi dhEvi’ to ‘vEdha nUl OdhuginRadhu uNmai alladhu illai maRRu uraikkilE’ [thiruchchandha viruththam 72 to 88], (~ srIdhEVi and bhUdhEvi are your consorts; the son from his lotus nAbhi is His son; one having half his body as the woman and having bull as his vehicle is emperumAn’s grandson; saying about this (parathvam) in any other way is falsity),

‘uLLa nOygaL thIr marundhu vAnavarkku aLiththa em vaLLalArai anRi maRRor dheivam nAn madhippanE [thiruchchandha viruththam – 88]  (Instead of the most generous emperumAn who gave nectar to the dhEvas to cure their problems, would I consider the other demi-gods as anything worthy?)

Starting with ‘pAr migundha’  – to – ‘seer migundha ninnalAl Or dheivam nAn madhippanE [thiruchchandha viruththam – 89]’, (Instead of you (emperumAn) who performed so many wonders to get pANdavas win over the dhuryOdhanA’s group, would I go to any demi-gods?)

Starting from ‘nAnmuganai nArAyaNan padaiththAn nAnmuganum thAn mugamAi sankaranaith thAn padaiththAn’ – to – ‘pidhiru manamilEn pingyakan thannOdu edhirvan avan enakku nErAn’ [nAnmugan thiruvanthAdhi 1 to 84], (nArAyaNan created brahmA, and he in turn created Sankara (shows that emperumAn is the god who is the root of all creations), (I do not have the mind that sickens by going into worldly matters; even though I may be equal in knowledge to paramaSivan, he would not equal me as I am forever a servant of emperumAn)

‘kallAdhavar ilangai kattazhiththa kAkuththan allAl oru dheivam yAnilEn [nAnmugan thiruvanthAdhi – 53],  (He who destroyed lankApuri that was inhabited by the ignorant/bad rAkshasas, that is srI rAman – I would not consider any one other than Him as a god)

‘ini aRindhEn eesarkkum nAnmugarkkum dheivam ini aRindhEn emperumAn unnai [nAnmugan thiruvanthAdhi – 96], (I have understood very clearly now (ini aRindhEn ini aRindhEn), that you are the god of brahmA and rudhran)

and so in all his prabandhams, in the start, middle/in-between, and in the end (which signifies that it is important), without any hesitation, like he is referred to as ‘uRaiyil idAdhavar’ (not putting the sword back in its holder, that is, he does not mince his words), he has clearly divined to us what is important and what is not, isn’t it?

mazhisaip pirAn piRandha nAL enRu – in this way he is having divine knowledge; such is his birth – two births in one (after getting the true knowledge is the new birth).

nAl thavargaL koNdAdum nAL – Since this AzhAr is son of a rishi, he (maNavALa mAmunigaL) is saying ‘day that good sages/ascetics celebrate’, as AzhvAr’s birth day.

Birth of others is like ‘anRu nAn piRandhilEn [thiruchchandha viruththam – 64]’ (that physical birth of me was not the real birth (since did not gain true knowledge)).

‘piRandha pin maRandhilEn [thiruchchandha viruththam – 64]’ is how this AzhvAr’s divine birth is which is when getting true knowledge of our relationship with emperumAn – after that have not forgetten about it)

piRandha nAL enRu – That day is such that it would be celebrated with prapaththi (surrender) by those who have gained the true knowledge.

(thavam -> surrendering to emperumAn; nal thavam (good thavam) -> subservient to his devotees.)

thavam -> prapaththi. It is to be said, ‘thasmAn nyAsam EshAm thapasAm athirikthamahu: [thaiththiriyOpanishath nArAyaNa valli 24-50]’ (so this saraNAgathy is said to be above the other means like sathyam, etc.) , and ‘sArvE thava neRi [thiruvAimozhi 10.4]’ ().

So surrendering and ‘vErAga Eththi [nAnmugan thiruvanthAdhi – 18]’ (praising/being immersed in emperumAn’s exclusive aspects), is how this AzhvAr’s ‘thapas’, that is prapaththi is.

nal thavam (nal thavargaL) -> AcharyAbhimAna nishtA (being most dear to AchAryan); it is to be said ‘maRRavaraich chArththi (chARRi) iruppAr thavam [nAnmugan thiruvanthAdhi – 18] (ways of srIvaishNavas who are subservient to other srIvaishNavas (would win the ways of those immersed in praising emperumAn)).

Having such ‘nal thavam’ are – AzhvAr’s disciples like kaNikaNNar, and perumpuliyUr adigaL.

By this it is concluded that for those having attachment in AchAryAbhimAnam, this day is to be specially nurtured.

– – – – –

English Translation: raghurAm srInivAsa dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other upadhESa raththina mAlai

upadhEsa raththina mAlai – 11

Published by:

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous (kArththikaiyil rOgiNi nAL)

pAsuram 11

manniya seer mArgazhiyil kEttai inRu mAnilaththeer
en idhanukku ERRam enil uraikkEn – thunnu pugazh
mAmaRaiyOn thoNdaradippodi AzhvAr piRappAl
nAnmaRaiyOr koNdAdum nAL.                                                   11

Listen


Word by word meaning

mAnilaththeer – Oh who are in this big world!
inRu – this today
manniya – is the well established
seer – glorious
mArgazhiyil – month of mArgazhi (mArgashIrsha)
kEttai – and star of kEttai (jyEshta).
en ennil – If you asked what
ERRam – is the glory
idhanukku – of this day,
uraikkiREn (uraikkEn) – I shall tell that to you;
It is,
thunnu – fittingly
pugazh – excellent,
mA – and glorious,
maRaiyOn – and most distinguished brAhmaNa,
that is, thoNdaradippodi AzhvAr’s,
piRappAl – incarnation, and because of that
nAn maRaiyOr – those who know the four vEdhas
koNdAdum – celebrate
nAL – this day.

vyAkyAnam

srI thoNdaradippodi AzhvAr’s incarnation day that is mArgazhi (mArgashIrsha) month’s kEttai (jyEshta) star day, is the day celebrated by parama vaidhikas (those who are expert followers of vEdhas), so advises maNavALa mAmunigaL to others.

manniya seer, etc – Fullness of glory for the month of mArgazhi is – ‘mAsAnAm mArgaseershOham [bhagavath gIthA – 10.35]’ (In the months, I am the mArgazhi), so it is a vaishNava month, ‘mArgazhith thingaL madhi niRaindha nannAL [thiruppAvai – 1]’, that is having the greatness of ANdAL’s incarnation in that month, also thiru adhyayana uthsavam starts during this month.

Moreover, through the prabandham of ‘thiruppaLLiyezhuchchi’, he wakes up periya perumAL, so this AzhvAr’s incarnation is the greatness for this month.

Also, manniya seer – this month is like an adjective to his star day kEttai, like how that month is the best of months, this could be said as, the best of star days is kEttai.

Like said as ‘viprANAm gyAnathOsrEshtam’ (best in knowledge, among the brAmhaNa), he who is having the glory of gyAnam (knowledge) being incarnated in this month/day is the glory for this month/day.

Since he is absolutely glorious as a thoNdaradippodi (~ devoted to His devotees), his incarnation day also would be glorious isn’t it? Like so the day that helps be among emperumAn and his devotees is this wonderful day!

mAnilaththIr – Since he whose identity is subservience to His devotees, due to his incarnation this earth is having such connection; Oh those who are in such earth!

en idhanukku ERRam enil uraikkEn – If you asked, ‘When there are other star days in this month, what is the greatness of this star day?’, then listen to me explaining about that as I have known about its greatness.

thunnu pugazh mAmaRaiyOn – etc. – That is, he is having the greatness of ‘thuLapath thoNdAya thol seer [thirumAlai – 45]’ (~ greatness/subservience of making thiruththuzhAi (thuLasi) garland (for emperumAn)), and ‘kaRRinam mEyththa endhai kazhaliNaikkeezh – uRRa thirumAlai pAdum seer [thirumAlai thaniyan]’ (~ being able to create/sing about/under divine feet of my father that is emperumAn who herded the cows) – having immersed in such character due to doing these kainkaryams.

This AzhvAr is ‘mikka seerth thoNdar [periya thirumozhi 11.1.9]’ (~ a srIvaishNava, ananyaprayOjanar (not asking for anything else from emperumAn), isn’t it?

Also he makes ‘seyyum pasum thuLabath thozhil mAlai [rAmAnusa nURRanthAdhi – 13]’ (makes garland of thiruththuzhAi that becomes bright by the touch of thoNdaradippodi AzhvAr’s hand), isn’t it?

This is how his ‘aham sarvam karishyAmi’ is. [ayOdhyA kAntam 31-25]’ (iLaiya perumAL saying, ‘I will do every kainkaryam (in the forest)). It is this that is his rich glory. It is same as said in ‘mali pugazh vAnavar [thiruvAimozhi 4.2.11]’ (rich glory of nithyasUris).

mAmaRaiyOn – Reason for all this is that he is distinguished among the brAhmaNas who are involved in finding the meanings of vEdhas. As said in ‘vaidhikarE, meyppadiyAl un thiruvadich chUdum thagaimaiyinAr [thiruviruththam – 94]’ (vaidhikAs are by true ways keep your divine feet in their head), since he is a great vaidhika and is having tenacity/devotion in kainkaryam. It is this that is his well established glory.

mAmaRaiyOn, thoNdaradippodi AzhvAr – He got this name because the inner meaning of vEdhas, that is, being subservient to His devotees as said in ‘mikka vEdhiyar vEdhaththin ut poruL [kaNNinuNchiruththAmbu – 9]’. This is the way in which he affectionately lives by.

‘nambikku anbar thalai meedhu adippodi [AchArya hrudhayam – 153]’ (dust of the feet of devotees on his head), is how the glory of him who does according to what the devotees wish him to do (itta vazhakku).

AzhvAr piRappAl – It is his birth that is a (distinguished) birth; birth of rest are lowly only (due to karma?). Even though he thought of his birth as lowly when saying ‘en seivAn thOnRinEnE [thirumAlai – 26] ( (have not done anything good related to emperuman) why have I born?), he is divining so since he has born as an AzhvAr.

As said in ‘srushtasthvam vana vAsAya [ayOdhyA kAntam – 40-5]’ (You have born only to be living in the forest) {, this AzhvAr is born for serving other devotees only?}.

nAnmaRaiyOr koNdAdum nAL – As he is being in this way, the vaidhikas similar to him who have understood the inner meanings of vEdham enthusiastically celebrate this day.

thoNdaradippodi AzhvAr - with emperumAnAr and maNavALa mAmunigaLthoNdaradippodi AzhvAr with those (emperumAnAr and mAmunigaL) who celebrate this day of his incarnation

mAmaRaiyOr – They are understanding and celebrating, which is matching with their birth.

So,

mAnilaththIr – Oh! the people of this world, you also understand the greatness of this day, nurture it, and reach the true goal (ujjIviyungOL), is the meaning.

Further to this, this mArgazhi’s kEttai is also having the superiority that it is the day of incarnation of he who loved periya kOyil (srIrangam) and periya perumAL (srI ranganAthan), and who is having the eminence/honour of being an AchAryan of the lOkaguru (emperumAnAr) – that is periya nambi.

– – – – –

English Translation: raghurAm srInivAsa dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other upadhESa raththina mAlai

upadhEsa raththina mAlai – 10

Published by:

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous (mARan paNiththa)

pAsuram 10

kArththigaiyil rOhiNi nAL kANmin inRu kAsiniyIr
vAyththa pugazhp pANar vandhu udhippAl – AththiyargaL
anbudanE thAn amalanAdhipirAn kaRRadhar pin
nangudanE koNdAdum nAL                                                               10

Listen


Word by word meaning

pANar –thiruppANAzhvAr
vayththa – having apt  (porundhiya)
pugazh – glory, (pugazh)
vandhu udhippAl – because of his coming here and incarnating,
AththiyargaL – those having Arththi (interest/love)
anbudanE – would, with love
kaRRu – learn and practice
amalanAdhipirAn – the prabandham amalanAdhipirAn,
adhaRkup pin – and after that
koNdAdum – would celebrate
nangudanE – well
nAL – that the day is
inRu – today;
kAsiniyIr – Oh those on this earth!
kANmin – notice that it is
kArththikaiyil – the month of kArththikai
rOhiNi – and star day of rOhiNi.

vyAkyAnam

Now, since after the star day of kArththikai it is rOhiNi, and since the month of this AzhvAr is also of kArththikai, for that sequence, and since the day of rOhiNi in kArththikai month is when thiruppANAzhvAr incarnated, it is loved by those who accept the vEdhas (Asthika) and is celebrated, says maNavALa mAmunigaL.

kArththikaiyil rOhiNi nAL kAnmin inRu kAsiniyeer – He advised to his mind in the previous pAsuram, and in this again he is advising to the common man of the world (loukikar), with the wish in his mind that they (we) would be agreeable and go along with him.

rOhiNi nAL – is the star day that krishNan incarnated. This AzhvAr is having his mind attracted to that krishNan, “kOvalanAi veNNai uNda vAyan en uLLam kavarndhAnai [amalanAdhipirAn – 10]” (as a cowherd, ‘mouth person’ having the butter he ate;  one who stole my heart..). So, his star day also became that itself.

Not only that, thirukkOttiyUr nambi from whom the meanings of charama slOkam started to spread, also incarnated in rOhiNi star day in the month of vaikAsi (vaisAkha). As is said of him ‘uRiyil veNNaiyOdu iyaluNda oruvanaip pOl avadhariththAr’ (incarnated like one who along with butter from the sling, ate the iyal (prabandham?) as well), so (since all three are related to krishNan), this is of muppuri (all three auspicious events happening in similar fashion).

When is this triple special day?

inRu kANmin – it is today, see this, you all!

Not some other day, like said in ‘ayam mAsa:’ (ayOdhyA kANtam 3-4), it is today!

He (maNavALa mAmunigaL) is having extreme love, that even though it (incarnation?) was in the past, he is saying it as present day.  Like one would show huge stash of money, he is showing it as if it is in the front, saying, see this (day)!

kAsiniyeer – showing it not for one or two persons, but like said in ‘yadhi kaschin mumukshu: syAth’ (if there is any mumukshu present..), due to his love, he is preaching to the whole country.

Would you not explain the reason for this day’s greatness?

He replies: vAyththa pugazhp pANar vandhu udhippAl (due to incarnation of thiruppANAzhvAr who is having apt glory) – vAyththa pugazh is – glory that matches the svarUpam (nature); that is, having the humbleness that is required to match being naturally subservient, is present in him as part of his birth (in fifth varNam), and so (emperumAn) making srI lOka sAranga muni carry AzhvAr by head as his vAhanam (vehicle/carrier), and accepted AzhvAr – having such glory.

It is said – ‘pAriyalum pugazh pAN perumAL [rAmAnusa nURRanthAdhi – 11]’ (~ his glory and auspicious quality have spread in the world, such thiruppANAzhvAr).

pANar vandhu udhippAl – Similar to what is said in ‘Ethath sAma gAyan nAsthE [thaiththiriya upanishath – bruguvalli – 10) (he is reciting/singing sAma vEdham) which is the action of mukthas (those in parama padham), here AzhvAr is doing the services with his pAN type songs to periya perumAL; and doing that is his identity.

thiruppANAzhvAr-uraiyUr-Nov-2015-BharathwajthiruppANAzhvAr at uRaiyUr during his yearly star day (thirunakshathram day)!

vandhu udhippAl – (periya perumAL) is ‘aNdarkOn aNi arangan [amalanAdhipirAn – 10]’ (~ king of the mukthas, and is here the beautiful ranganAthan), so for singing about Him, one of them from there has incarnated here, so it seems;

So it is said ‘AththiyargaL koNdAdum nAL’ (day that is celebrated by those who believe/accept the vEdhas etc.) – those people are – like lOka sAranga mahAmuni, they cherish periya perumAL who is in the archA form (statue) and whose truth can be understood (pramEya bhUthar), and cherish the best in pramANam (reference) amalanAdhipirAn which is in beautiful/pure thamizh which was created because of knowing Him, which is the prabandham of thiruppANAzhvAr, be well versed in it, and respect thiruppANAzhvAr who remembers his humble status , avoid what is seen in him just on the outside, but be with limitless love towards the AzhvAr, be in this AzhvAr’s feet like said in ‘pAttinAl kaNdu vAzhum pANar thAL paravinOmE [amalanAdihpirAn thaniyan]’;

anbudanE thAn amalanAdhipirAn kaRRadhar pin – As said about thiruppANAzhvAr in ‘seeriya nAn maRaich chemporuL senthamizhAl aLiththa [rAmAnusa nURRanthAdhi – 11]’, he gave the essence of the four vEdhas in virtuous thamizh, that is praNavam (Om) having three letters (a, u, ma) by placing those as first letter of the first three pAsurams (amalanAdhipirAn, uvandha uLLaththanAi, mandhi pAi), and he sang about emperumAn who is talked about by that praNavam when standing under the vimAnam (roof of sanctum sanctorum) that stands for praNavam, and was immersed in Him singing about starting from His divine feet up to His divine head – thinking of all of these glories of AzhvAr, learn in proper way of letting AchAryan recite and repeat after him; after that –

nangudanE koNdAdum nAL – they would be trustful of such pramANams, be Asthikas, be motivated by its instructions, think about them as helpful for the well-being, and celebrate that day (of AzhvAr’s incarnation).

So maNavALa mAmunigaL says (to us) – you too be Asthika, and trust my words, and establish these in your mind.

– – – – –

English Translation: raghurAm srInivAsa dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org