యతిరాజ వింశతి – 16

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్ వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 14

శబ్దాది భోగవిషయా రుచిరస్మదీయా నష్ఠా భవత్విహ భవద్ధయయా యతీంద్ర |
త్వద్దాసదాసగణనాచరమావధై యః తద్దాసతైకరసతాsవిరతా మమాస్తు ||

 

ప్రతి పదార్థము:

ఓ యతిరాజా = యతులకు రాజైన వాడా

ఇహ =  శరీరము ఉన్న ఈ స్థితిలో

అస్మదీయా = దాసుడి

శబ్దాది భోగవిషయా = శబ్దాది దోషాలైన రుచి, వాసన మొదలైనవి

భవద్ధయయా = ధుఃఖములను పోగొట్టు తమరి అపారమైన దయ వలన

నష్ఠా భవతు = రూపు మాసి పోవుగాక

యః = ఏ భాగ్యాశాలి

త్వద్దాస = ఒక వస్తువులా కొని అమ్ముటకు వీలైన విధముగా తమ ఆజ్ఞకు బద్దుడై

దాసగణనా = దాసులను లెక్క పెటే టప్పుడు

చరమావధౌ = చివరి వాడిగా

భవతి = ఉండి

తద్దాసతా =  వాడి (భగవంతుడి)  కోసము చేసే దాస్యములో

ఏకరసతా = ఏక లక్ష్యముతో

అవిరతా = నిత్యమై నిలుచుటకు

భవద్ధయయా = తమరి దయ

మమాస్తు = ఉండుగాక

 

భావము:

కిందటి రెండు శ్లోకములలో దాసుడిపై దయ చూపుటకు మీరే తప్ప మరొకరు లేరు అని యతిరాజులను ధృడముగా విన్నవించారు. ఈ శ్లోకములో యతిరాజులు తమకు కృప చేయ వలసిన విషయములను విన్నవిస్తున్నారు. అవి ఏమిటంటే శబ్దాది విషయములలో ఆశ పూర్తిగా తొలగిపోవాలి, యతిరాజుల దాస వర్గములో దాస ,దాస ,దాసాదిదాసుడిగా ఆఖరి దాసుడికి దాసుడు కావాలన్న రెండు కోరికలను ఈ శ్లోకములోని రెండు పాదాలలో క్రమముగా చెపుతున్నారు. యతిరాజుల కృప ఎంతటిది అంటే ఎవరైతే ఎక్కువ పాపాలను చేసి దాని వలన అధికముగ ధుఃఖమును అనుభవిస్తూ పరితపిస్తున్నారో , వారి మీద ఉండడటము కాదు, వారిని ఆ ధుఃఖజలధి నుండి ఉధ్ధరిస్తుంది. అందు వలననే కదా భగవంతుడు ‘ ఎంబెరుమాన్ ‘ కాగా,  యతిరాజులు ‘ ఎంబెరుమానార్ ‘ అయ్యారు. భగవంతుడిని మించిన గొప్పగుణములు కలవారనే కదా తిరుకోట్టియుర్ నంబి తన శిష్యులైన రామానుజులను ‘ ఎంబెరుమానార్ ‘ అని పిలిచారు.’ భవదత్తయయా ‘అన్న ప్రయోగము వలన పై విషయము  స్పష్టమవుతున్నది. భగవంతుడి కృప దాసుడిని ఉద్ధరించ జాలదు.తమరి కృప మాత్రమే దాసుడిని ఉద్ధరించ గలిగినది అని సారము.

అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి