Monthly Archives: December 2015

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ப்ரமேய ஸாரம்

<< மூன்றாம் பாட்டு

நாலாம் பாட்டு

முகவுரை:– இறைவன் அனைத்து உயிர்களுக்கும் தலைவன். அவனை யாரும் ஆணையிடமுடியாது. அவனுக்கும்’ சுதந்திரன்’ என்று பெயர். அவனை வளைக்கவோ, தடுக்கவோ இயலாது. இவ்வரிருக்கையால் சாஸ்திரங்கள் அவனுடைய அருளைப் பெறுவதற்கு கர்ம யோகம், ஞான யோகம், பக்தி யோகம் முதலிய பல வழிகளைச் சொல்லி உள்ளன. சாஸ்திரங்களின் நுட்பமறியாதார் மேற்சொன்ன  கர்ம யோகம்  முதலான யோகங்களைச் செய்து அவ்வழியால் இறைவனை அடையலாம் என்று மிக்க முயற்ச்சிகளை மேற்கொள்ளுகிறார்கள். அவர்களை நோக்கி ஓர் உண்மை இங்கு உணர்த்தப்படுகிறது. இறைவன் தன்  திருவடிகளை இவ்வுயிர்களுக்குத் தானே கொடுத்தாலொழிய எந்த முயற்சியினாலும் அவன் திருவடிகளை அடைய முடியாது. ஆகவே அவன் தன் திருவடிகளை எப்பொழுது கொடுப்பானோ! என்று எதிர் பார்த்துக் கொண்டே இருங்கள் என்னும் நுண்பொருள் இதில் கூறப்படுகிறது.

கருமத்தால் ஞானத்தால் காணும் வகை உண்டே?
தரும்  அத்தால் அன்றி இறை தாள்கள் -ஒருமத்தால்
முந்நீர் கடைந்தான் அடைத்தான் முதல் படைத்தான்
அந்நீர் அமர்ந்தான் அடி

பதவுரை:

ஒரு மத்தால் – மந்திர மலையாகிற  ஒரு மத்தால்
முந்நீர் – ஆழ் கடலை ( ஆற்று நீர், ஊற்று நீர், மழை நீர் மூன்றும் கலந்து)
கடைந்தான் – தேவர்களுக்காகக் கடைந்தவனானான்
அடைத்தான் – சீதப்பிராட்டிக்காகக் கடலை அணை செய்தவனானான்
முதல் படைத்தான் – படைப்புக் காலத்தில் முதன் முதலாக அந்த நீரைப் படைத்தவனானான்
அந்நீர் – அந்த நீரில்
அமர்ந்தான் – பள்ளி கொண்டருளினான்
அடி – இத்தகையவரது திருவடிகளாகிற
இறை தாள்கள் – இறைவனுடைய திருவடிகள் தாமே தரும் அத்தால் அன்றி  தருகையாகிற அதனால் ஒழிய
கருமத்தால் – தன் முயற்சியால் சாதிக்கப்படும் கரும யோகத்தாலும்
ஞானத்தால் – அப்படிப்பட்ட ஞான பக்தி யோகங்களினாலும் காணும் வகையுண்டே  காணும் முறைகள் உண்டோ? இல்லை.

விளக்கவுரை:-

கருமத்தால் ஞானத்தால் காணும் வகை உண்டோ?:-  கரும யோகத்தாலும் ஞான யோகத்தாலும் காணும் வழுகள் உண்டோ? இல்லை என்பது பொருள். ஞானம் என்பதில் பக்தியும் அடங்கும். பக்தி என்பது ஞானத்தின் முதிர்ந்த நிலயாதலால் இவ்வாறு சொல்லப்படுகிறது. வேதாந்த நூல்களில் மேற்சொன்ன மூன்று யோகங்களும் இறைவனை அடைவதற்கு வழியாகச்   சொல்லப் பட்டுள்ளது.ஞான யோகத்தைப் போன்று தூய வழி வேறு எதுவுமில்லை என்று கீதையில் சொல்லியிருக்கிறது. ‘என்னை அடைய வேணும் என்ற கொள்கையுடையவன் மனதை என்னிடம் வைக்க வேணும். என்னையே இடையறாமல் நினைக்க வேணும். என்னை வணங்க வேணும்’ என்று அர்ஜுனனுக்கு கண்ணனே போதித்திருக்கிறான். இவ்வாறு இருக்க இங்கு இவற்றால் காணும் வைகை உண்டோ / என்று சொல்லியிருப்பது எண்ணிப் பார்த்தற்குரியது. இவ்வாறு அருளிச் செய்த நூல் ஆசிரியரான அருளாளப் பெருமாள் எம்பெருமானார் மேற்படி யோகங்களின் உண்மை நிலைகளையும் இறைவனுடைய சிறப்பையும் தம்முடைய நுண் அறிவால் தெளிவாகக் கண்டிருப்பவர். ஆகையால் இவ்வாறு கூறியுள்ளார். மேற்சொன்ன யோகங்களெல்லாம் பகவானுடைய திருவடிகளில் சரணாகதி பண்ணியே செய்ய வேண்டியதாயுள்ளன. அச்சரணாகதி இந்த யோகங்களுக்குத் துணை நிற்பதாய் உள்ளது.ஆகவே தன முயற்சியால் சாதிக்கப்படும் கர்ம யோகம்,ஞான யோகம் , பக்தி யோகங்களும் சரணாகதியின் துணையினாலேயே சாதிக்கப்படுவன என்னும் சாஸ்திர நுட்பத்தைக் கொண்டு மேல்வாரியான இந்த யோகங்களால் அடைய முடியாது என்று கூறுகிறார். பகவானை சரணாகதி பண்ணி அவன் அருளைப் பெறாத போது எந்தமுயற்சியினாலும் அவனைப் பெற முடியாது என்கிற மறைப் பொருளின்  முடிவு (வேதாந்த விழுப் பொருள்) இங்குக் கூறப்படுகிறது.

இறைவனுக்கும் உயிர்களுக்கும் பிரிக்க முடியாத எல்லாவிதமான உறவுகளும் இருப்பதால் உரிமையுடன் அவனை அடைவதற்கான எளிய வழி இருக்கும் பொழுது அரும்பாடு பட்டு சாதிக்கக் கூடிய கர்ம, ஞான,பக்தி யோகங்களாகிற அரிய வழிகளைக் கைகொள்ள வேண்டாம் என்பது இதன் உட்கருத்து. .
ஸ்ரீ ஆளவந்தார் அருளிச் செய்த கீதார்த்த ஸங்கிரத்தில்

“நிஜ கர்மாதி பக்த்யந்தம் குர்யாத் ப்ரீத்யைவ காரித:
உபயதாம் பரிதஜ்ய ந்யசேத் தேவேது தாமபீ:” என்று கூறியிருப்பதாலும்

இன்றாக நாளையேயாக இனிச் சிறிதும்
நின்றாக நின்னருள் என்பாலதே – நன்றாக
நான் உன்னையன்றி இலனேன் கண்டாய்
நாரணனே நீ என்னை யன்றி இலை”
(நான்முகன்திருவந்தாதி-7)

என்ற திருமழிசைப்பிரான் பாடலாலும் இறைவனைத் தவிர வேறு உபாயமில்லை என்பதை உணரலாம்.

தருமத்தாலன்றி இறை தாள்கள்:-  இறை தாள்கள் தரும் அத்தாலன்றி  என்று கொண்டு கூட்டுக. அதாவது தலைவனான இறைவனுடைய திருவடிகள் தானே தன்னைக் கொடுப்பதல்லாமல் என்று பொருள். இங்கு’எம்பெருமானுடைய திருவடியே தஞ்சம்’ என்னும் கருத்து சொல்லப்பட்டுள்ளது. இதைப் பற்றியே ‘பிராட்டியும் அவனும் விடிலும் திருவடிகள் விடாது திண்கழலாயிருக்கும்’ என்று முமூக்ஷுப்படியில் சொல்லப்படுகிறது. இங்கு இறை என்று சொன்னது அஷ்டாக்ஷர மகா மந்திரத்தின் முதல் பதமான ‘ஓம்’ என்ற ப்ரணவத்தில் முதல் பதமான அகாரத்தின் பொருள்.அதாவது நாராயணன் என்பதாம்.

தாள்கள் தரும் அத்தாலன்றி:- என்றது இறைவன் திருவடிகளே தஞ்சம்.வேறில்லை என்று நூல்களில் சொன்ன முடிவு பற்றிச் சொல்லப்பட்டது. த்வய மந்திரத்தின் முற்பகுதியில் தஞ்சமாகக் கொள்வது பற்றி சொல்லும்போது ‘திருவடிகளையே தஞ்சமாகப் பற்றுகிறேன்’ என்று சொல்லியிருப்பதைக் காண்க. மற்றும் நம்மாழ்வார் திருவாய்மொழியில் ”ஆறெனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்தொழிந்தாய்’ என்றும் ‘கழல்களவையே சரணாக் கொண்ட’ என்றும் ‘அடிமேல் சேமங்கொள்  தென்குருகூர்ச் சடகோபன்’ என்றும் ‘ சரணே சரண் நமக்கு ‘ என்றும் ‘திருவடிகளே தஞ்சம்’ என்பதை ஒருதரம் சொன்னது போல் பலதடவை சொல்லியிருப்பதைக் காணலாம். ஆகவே இறைவனுடைய திருவடிகள் தவிர வேறு எதுவும் தஞ்சமாகாது என்பது  நிலைநாட்டப்பட்டது. இதற்கு உதாரணமாகப் பல எடுத்துக்காட்டுக்கள் சொல்லப்படுகின்றன.

ஒருமத்தால் முந்நீர் கடைந்தான்:-தேவ லோகத்தில் இந்திரன் இராவதம் என்னும் தன்னுடைய யானை மேலேறி பவனி வரும்போது துர்வாச முனிவர் தேவி பூசையில்   தனக்குக் கிடைத்த மாலை ப்ரசாதத்தை அவனுக்குக் கொடுத்தார். அவன் யானை அம்மாலையை துதிக்கையால் சிதற அடித்தது. இதைப் பார்த்த முனிவர் ‘இந்திரன் செருக்கு அடங்கும்படி அவன் செல்வம் அழியுமாறு சாபம் கொடுத்தார். ‘கணமேயும் காத்தலறிது’ என்னும்   வாய்மொழிப்படி  அவனது செல்வம் ஒரு கணத்தில்  அழிந்தது. அந்நிலையில் இந்திரன் மிகவும் வருந்தி பகவான் திருவடிகளில் அடைக்கலம் புகுந்தான். தன்னை அடைக்கலம் புகுந்த இந்திரனுக்காக மந்திர மலையை ஒரு மத்தாகக் கொண்டு வாசுகி என்னும் பாம்பைக் கயிறாக்கி தானே ஆமையாகி அம்மலையை முதுகில் தாங்கி கலக்க முடியாத நீர் நிறைந்த கடலை ‘ஆயிரம் தோளால் அலைகடல் கடைந்தான்’ என்று சொன்னவாறு கடலைக் கடைந்து அமுதத்தையும் இந்திரன் இழந்த செல்வங்களையும் எடுத்துக் கொடுத்து அவனது துயர் தீர்த்தான் என்னும் வரலாறு இங்கு கூறிக் கொள்ளத் தக்கது.
அடைத்தான்:-இராமபிரானின் பிரிவாலே தளர்ந்த சீதைப் பிராட்டியின் முக மலர்த்திக்காக கடலை அணை செய்தான். நீரைக் கண்டால் பயந்து ஓடும் வானரங்களை அதற்கு உதவியாகக் கொண்டான். நீரிலே அமிழும் மலைகளை அணை கட்டுதலுக்குக் கருவியாகக் கொண்டான். ஒருவராலும் அளவிடமுடியாத வண்ணம் வியந்து பார்க்கும்படி ‘சேது’ என்னும் அணை கட்டினான்.

முதல் படைத்தான்:- உலகமெல்லாம் அழிந்த மகாப்ரளைய காலத்தில் உயிர்கள் உடல்களைத் துறந்து இன்ப துன்ப நுகர்ச்சிக்கு வாய்ப்பு இல்லாமல் ‘அத்திக் காயில் அருமான் ‘ போல மாய்ந்து கிடந்த அவற்றை, கடலைப் படைத்து அதில் நான்முகனைப் படைத்து மற்றுமுள்ள அனைத்தையும் படைத்தான். அதில் முதல் முதலாக ‘நன்மைப் புனல் பண்ணி’ என்று சொன்னவாறு நீரைப் படைத்தான். இங்கு முதல் என்றது ‘நீர்தத்துவத்தை என்று பொருள்.

அந்நீர் அமர்ந்தான்:- படைக்கப்பட்ட அனைத்து ஜீவ ராசிகளுடைய   காவலுக்காக அந்நீரிலே கண் வளர்ந்தருளினான். ‘வெள்ளத் தடங்கடலுள் விட நாகணை மேல் மருவி’ என்றும்   ‘பாற்கடல் யோக நித்திரை செய்தாய்’ ‘பாற் கடலுள் பையத் துயின்ற பரமன்’ என்றும்’வெள்ள வெள்ளத்தின் மேல் ஒரு பாம்பை மெத்தையாக விரித்து அதன் மேலே கள்ள நித்திரை கொள்கிற மார்க்கம்’ என்றும் இறைவன் உயிர்கள் நலனுக்க கடலில் கண் வளர்ந்தருளும் நிலை சொல்லப்பட்டது.

அடி:-இத்தகைய திருவடிகளைக் காணும் வகை உண்டே என்று கொண்டு கூட்டுக. இங்குக் கூறிய ‘கடல் கடைந்தது ,கடலை அடைத்தது. அதனை படைத்தான்.அதில் பள்ளி கொண்டு அமர்ந்தான் என்றும் வரலாறுகளால் செல்வம் முதலிய வேறு பயனை விரும்பி அவற்றிற்காக சரணாகதி செய்த தேவர்களுக்கும் தன்னை விட்டுப் பிரியாமல் உடன் உறையும் பிராட்டிக்கும் ,பிரளயத்தில் அழிந்தும், படைப்பில் பிறந்தும் மாறி மாறி சுழன்று வரும் உயிர்களுக்கும் ஏற்றத் தாழ்வு இல்லாமல் எல்லோரையும் காத்தவனுடைய திருவடிகளை என்று விவரித்துக் காண்க. ‘ஒருமத்தால் முந்நீர் கடைந்தான்'(முந்நீர்   அடைத்தான்) முதல் (நீர்) படைத்தான் அந்நீர் அமர்ந்தான் அடி இறைவனுடைய அடியாகிற இறை தாள்கள் தரும் அத்தாலின்றி கர்மத்தால் ஞானத்தால் காணும் வகை உண்டே? என்று கொண்டு கூட்டுக.

உயிர்கள் நலத்திற்கு இறைவனுடைய திருவடிகள் தஞ்சமேயல்லாமல் உயிர்கள் தங்கள் முயற்சியினால் சாதிக்கும் சாதனங்கள் எவையும் பயன் தர மாட்டா என்பது இப்பாடலின் கருத்து.

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ப்ரமேய ஸாரம்

<< இரண்டாம் பாட்டு

மூன்றாம் பாட்டு

முகவுரை :-

உயிரின் அடிமைத் தன்மைக்கு ஏற்றவாறு உயிர்கள் இறைத் தொண்டில் ஈடுபடவேண்டுமேயல்லாமல் வேறு பயன்களில் ஈடுபடலாகாது. இவ்வாறு இருக்க இதர   பயன்களில் ஈடுபாடு இருந்தால் அடிமை என்னும் குலத்தால் என்ன உபயோகமாம்? எவ்விதப் பயனும் இல்லை என்பதாம். திருமால் உலகளந்த காலத்தில் தன்னை ஒழிந்த அனைத்து உயிர்களையும் தன்னடிக்கீழ் அளந்து கொண்டானல்லவா? உயிர்கள் அப்பொழுதே அவன் அடிக்கீழ்பட்டதால் அவனுக்கு அடிமை ஆயிற்றே. அதனால் உயிர்களுக்கு ஏதாவது பயன் ஏற்பட்டதுண்டோ? இல்லை என்றவாறு. உலகளந்த அந்நாளில் ‘அவனடியில் நாம் இருந்தோம்’ என்னும் உனைவு இல்லாததால் உயிர்கட்கு பிறவி தொடர்வதாயிற்று. அகவே இறைவனுக்கு அடிமை என்ற உணர்வும் அவ்வுணர்வுக்கு ஏற்ப இறைத் தொண்டில் ஈடுபாடும் உண்டானாலன்றோ உபயோகமாகும் மேலும் இவ்வுணர்வு இல்லாத உயிர்கள் என்னும் கருத்து இதில் கூறப்படுகிறது. தொண்டர்ந்து பிறவியில் நீடித்துக் கொண்டே வரும்.

பலம் கொண்டு மீளாத பாவம் உளதாகில்
குலம் கொண்டு காரியம் என்? கூறீர் தளம் கொண்ட
தாளிணையான் அன்றே தனையொழிந்த யாவரையும்
ஆளுடையான் அன்றே அவன்

பதவுரை:-

பலம் கொண்டு               – இறைவனிடத்தில் செல்வம் முதலிய வேறு வேறு பயன்களைப் பெற்றுக் கொண்டு
மீளாத                           – ஆன்மீக அறிவால் திருந்தாத
பாவம்                          – தீவினை
உளதாகில்                     – இருக்குமானால்
குலம் கொண்டு             – அடிமை என்னும் உறவு கொண்டு
காரியம் என் கூறீர்          – என்ன பயன் சொல்லுவீராக!
தலம் கொண்ட              – உலகமெல்லாம் அளந்து கொண்ட
தாளிணையான்              – திருவடிகளை உடையவனான
அவன்                          – அவ்வுலகளந்தான்
அன்றே                        – அளந்துகொண்ட   அக்காலத்திலேயே
யாவரையும்                  – எல்லா உயிர்களையும்
ஆளுடையவன்             – தனக்கு அடிமையாகக் கொண்டான்
அன்றே                        – அல்லவா?

விளக்கவுரை:-
———————-
பலம் கொண்டு மீளாத பாவம் உளதாகில்:- செல்வம் முதலிய கவர்ச்சி மிக்க பொருள்களில் ஏதேனும் ஒன்றைத் தனக்கு விருப்பமாக அடைந்து, ஞானிகள் அதன் குற்றங்களை எடுத்துக் கூறி அதை வேண்டாம் என்றாலும் அப்பொருள் பற்றில் நின்றும் திருந்தி வராமல் அதிலேயே பற்றி நிற்கும் தீவினை என்று பொருள். அல்லது இருக்குமானால் பாபம் என்பதற்கு நினைவு என்னும் பொருள் கொண்டு வேறு பயன்களை ஆசைப்படுவதிலிருந்து மீள முடியாத நினவு இருக்குமானால் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம். ஆகவே பாபம் என்பதற்கு தீவினை என்னும் நினவு என்றும் இரு பொருளில் கருத்துக் கொள்ளப்படுகிறது.

ஆன்மீகம் பற்றி ஆசார்யார்களிடம் உபதேசங்கள் கேட்டாலும் கீதை முதலிய தத்துவ நூல்களைக் கற்றாலும் , அவற்றில் தவிர்க்கப்படவேண்டும் என்று சொன்னவற்றைத் தவிர்க்காமல் மீண்டும் மீண்டும் அவற்றையே செய்து வரும் கொடிய பாபம்  உடைய மனிதகளுக்கு.

குலம் கொண்டு காரியம் என்? கூறீர்?;-  பகவானைத் தவிர வேறு வேறு பயன்களில் ஆசை இருந்தால் பகவான் இவ்வான்மாவை பிறவித் துன்பத்திலிருந்து மீட்க மாட்டான். பிற தொடர்புகளை அறவே நீக்க மாட்டன். தன திருவடிகளில் சேர்த்துக் கொள்ளவும் மாட்டான். அதனால் அடிமையாகிற அவ்வுரவினால் என்ன பயன் உண்டு? சொல்வீர்களாக என்று உலகோர்களைப் பார்த்துக் கூறுவதாக அமைந்துள்ளது இப்பாடல்.

ஒரு ஆன்மாவுக்கு ‘இறைவனுக்கு நாம் அடிமை என்னும் மெய்யறிவு உண்டானால் அதுவே போதாதா? இவ்வறிவு உடையவனை இறைவன், ‘ இவன் நம்முடையவன் ‘ என்று தழுவிக் கொள்ளவும் இவன் காரியங்களிச் செய்வதற்கு போதுமானதாக ஆகாதா? என்னும் வினாக்களுக்கு மேற் தொடரால் பதில் கூறப்படுகிறது.

தலம் கொண்ட தாளினையான்: என்று இத்தொடரில் ஓங்கி உலகளந்த வரலாறு குறிக்கப்படுகிறது. மகாபலி சக்கரவர்த்தி பூலோகம், புவர்லோகம், சுவர்லோகம் என்ற மூவுலகங்களையும் ஆட்சி செய்ய அவாவுற்று வேள்வி இயற்றினான். இம்மூவுலகமும் இந்திரன் ஆட்சிக்கு உட்பட்டிருப்பதால் இந்திரன் திருமாலிடம் அடைக்கலம் புகுந்தான். தன்னிடம் அடைக்கலம் புகுந்த இந்திரனுக்காக மாவலி வேள்வி செய்யும்  வேள்விச் சாலையில் குறளுருவாய்ச் சென்று மாவலியிடம்” மூவடி மண் தா” என்று இரந்தான்.   மாவலியும் கேட்டபடி மூவடி மண்ணைத் தானமாக வழங்கினான். மூவடி மண்ணையும் அளந்து கொள்வதற்காக திருமால் திடீரென்று வளர்ந்தான். அவனது ஒரு பாதம் ப்போமி முழவதையும் பரப்பி நின்றது. இரண்டே அடியாள் பதினான்கு உலகங்களையும் அளந்தான். மூன்றாம் அடிக்கு இடமில்லாததால் மாவலி தலையில் கால் வைத்து அழுத்தி அவனைப் பாதாளத்தில் தள்ளினான். இந்திரனுக்கு அவனாட்ச்சிக்குரிய மூன்று உலகங்களையும் அவன் அழும்படி கொடுத்தான் என்பது வரலாறு. தலங்கொண்ட தாளினையான் என்பதற்கு ‘மண்ணும் விண்ணும் அளந்து கொண்ட த்ரிவடிகளையுடயவன்’ என்று பொருள்.

அன்றே:- அவ்வாறு அளந்து கொண்ட அந்நாளில் தனை ஒழிந்த யாவரையும் ஆளுடையான் அன்றே அவன். தன்னை தவிர அனைத்து உயிர்களையும் தனக்கு அடிமையாகக் கொண்டவன் அன்றோ அவன் என்று பொருள். இதனால் உலகளந்த காலத்தில் எல்லோர்களுடைய தலைகளிலும் தன திருவடிகளை வைத்து அப்பொழுதே எல்லா உயிர்களையும் தனக்கு அடிமையாக்கிக்கொண்டு அதனால் மகிழ்ந்து நின்றவன் அவன் இதை உவந்த உள்ளத்தனாய் உலகமழந்து என்றார் திருப்பாணாழ்வார். தனக்கு அடிமைகளான ஆன்மாக்கள் அனைவரையும் தன பாதத்தால் தீண்டி மகிழ்ந்தவன். மேலும் உறங்குகின்ற குழந்தையை தழுவி மகிழும் தாயைப் போல களித்தவன். இப்படி உயிர்களிடத்தில் அன்பு வைத்தவன். “ஏன் இவ்வுயிர்களைப் பிறவிக்கடல் துன்பங்களிலிருந்து எடாமலிருக்கின்றான்என்று எண்ணிப் பார்த்தால் அதற்குக் காரணம் ‘இதுதான்’ என்று புலனாகிறது. அதாவது இவ்வுயிர்கள் அவனையும் அவன் செய்த உதவிகளையும் மறந்து இவ்வுலகையும் இவ்வுலகில் வாழ்வதையும் அவ்வாழ்விற்கு வேண்டிய பொருள்களை ஆசைப்பட்டு அவனைக் காட்டிலும் அப்பொருள்களில் பற்றி நிற்பதையும் பார்த்து அப்பற்றுதல்கள்   அறவே   நீங்கும் அன் நன்நாளை எதிர்பார்திருத்தாலன்றோ இன்னமும் காலம் கடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறது. ஆகையால் இவ்வுயிர்கள் இறைவனுக்கு அடிமையாய் இருந்தாலும் ‘தன்னைத் தவிர வெரி பயன்களில் ஆசை அறாத பொழுது இவ்வுயிர்களைப் பிறவிப் பெருங்கடலிலிருந்து இறைவன் எடுக்க மாட்டன் என்று உணர்த்தப் பட்டதாயிற்று. இதரப் பொருள்களில் ஆசையை நிரம்ப வைத்துக் கொண்டு ‘அடியேன்’ என்று தன்னைச் சொல்லிக் கொள்வதால் ஒரு பயனும் இல்லை என்பதாம்.

இங்குக் கூறிய கருத்துக்கள் அனைத்தையும் திரட்டி திருவள்ளுவர் ‘பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவர், நீந்தார் இறைவனடி சேராதார்’ என்றும் , ‘பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றை பற்றுக பற்று விடற்கு ‘ என்று இவ்விரண்டு திருக்குரல்களாலும் உரைத்தார். இடஹி நம்மாழ்வார் ‘அற்றது பற்றெனில் உற்றது வீடு உயிர்’ என்று கூறினார்.

ஆக, கீழ்ச் சொன்ன ‘அவ்வானவர்’ ‘குலம் ஒன்று ” பலம் கொண்டு’ என்னும் இம்மொன்று பாடல்களாலும் ‘ஓம்’ என்னும் ப்ரணவத்தின் கருத்துச் சொல்லப்பட்டது. இனிமேல் நாலு பாடல்களால் ‘நாம’ என்னும் சொல்லின் கருத்தை உரைக்கிறார். ‘நாம’ என்னும் சொல்லுக்குப் பொருள் கூறப்படுகிறது. அதற்கு இறைவனைத்தவிர வேறு (வழி) கதியில்லை என்று பொருள். இக்கருத்தை விளக்குவதற்குத் துணையாகும் கருத்துக்கள் இங்கு எடுத்துக் கூறப்படுகிறது.

சேர்தல் – இடைவிடாது நினைத்தால்.உலகியலை நினையாது இறைவனடியையே நினைப்போர்க்கு பிறவியருதலும் அவ்வாறன்றி மாறி நினைப்பார்க்கு அஹ்தறாமையுமாகிற   இரண்டும் இதனால் நியமிக்கப்பட்டன என்றும் பரிமேலழகர் உரையில் உணரலாகும். ‘வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான் அடி சேர்ந்தார்க்கு யாண்டும் இடும்பை இல’ என்னும் குரலில் காணலாம். (சேர்தல்-இடையறாது நினைத்தல்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ப்ரமேய ஸாரம்

<< முதற் பாட்டு

இரண்டாம் பாட்டு

முகவுரை:- கீழ்ப் பாட்டில் சொன்ன ‘மவ்வானவர்’ என்றதில் மூன்று வகையான உயிர்கள் சொல்லப்பட்டதைப் பார்த்தோம். அவர்களுள் வினை வயத்தால் ஏதோ ஒரு உடலில் கட்டுப்பட்டிருக்கும் உயிர்களுக்கு பிறப்பிறப்புக்கள் மாறி மாறி ஆற்று வெள்ளம் போல் தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருப்பதற்கு என்ன காரணம்? இப்பிறப்பாகிற துன்பம் தீர்வதற்கு வழி என்ன? என்னும் வினாக்களுக்கு இப்பாடல் விடையிறுக்கிறது.

குலமொன்று உயிர்பல தன்குற்றத்தால் இட்ட
கலமொன்று காரியமும் வேறாம் -பலம் ஒன்று
காணாமை காணும் கருத்தார் திருத்தாள்கள்
பேணாமை காணும் பிழை

பதவுரை:-

குலம்                     – தொண்டர் குலம்

ஒன்று                     – ஒன்றே உளது

உயிர்                      – தொண்டுத் தன்மையைக் கொண்ட உயிர்கள்

பல                            – எண்ணில் அடங்காதன

தம் குற்றத்தால்        – அவ்வுயிர்கள் செய்யும் நல்வினை தீவினைகளால்

இட்ட                         – இறைவனால் இட்டு வைக்கப்பட்ட

கலம்                          – உடலாகிற பாண்டம்

ஒன்று                         – ஒரே மூலப் பொருளால் ஆன ஒன்றேயாகும்

காரியமும்                – உயிர்களின் செயல்களும்

வேறாம்                   – வினை வேறுபாட்டால் வெவ்வேறு வகையாக இருக்கும்

பலம் ஒன்று             – ஒரு பயனையும்

காணாமை               – கருதாமல்

காணும்                      – உயிர்களைக் கடாக்ஷிக்கும்

கருத்தார்                     – ஆசார்யனுடய

திருத்தாள்கள்               – திருவடிகளை

பேணாமை காணும்      – பற்றாமை அன்றோ

பிழை   – பிறப்புத் தொடர்வதற்கான குற்றம்

விளக்கம்:-

குலம் ஒன்று: எல்லா உயிர்களுக்கும் ஒன்றே குலம். அது இறைவனுக்கு அடிமையாய் இருத்தல் ஆகும். அதாவது தன் விருப்பத்திற்குச் செயல்பட இயலாமல் இறைவனுக்கு வயப்பட்டே இயங்குதல். இது உயிர்களின் இயல்பு என்றைக்கும் மாறாதது. நிலையாய் இருப்பது. இதைத் தொண்டர் குலம் என்பர் ஞானியர்

“தொண்டக்குலத்துள்ளீர்”(திருப்பல்லாண்டு).

உயிர் பல:- ஆன்மாக்கள் அளவற்றன. அவை இறைவனுக்கு வயப்பட்டனவாய் பலவாக இருக்கின்றன.

தம் குற்றத்தாலிட்ட கலம் ஒன்று:- அவ்வுயிர்கள் தாங்கள் பண்ணின நல்வினைகள் தீவினகலாகிற குற்றம் காரணமாக அவற்றை இறைவன் இட்டுவைத்த பாண்டன்கலே உடல்களாகும்அவ்வுடல்கள் ஒரே வகையாய் ஆனது. அதாவது ப்ரக்ருதி என்னும் ஒரே பொருளால் உண்டானது. ஆகையினால் அதுவும் ஒன்றேயாகும். மண்ணால் ஆன் பொருள் எதுவானாலும் மண் தான். பொன்னால் ஆனது எதுவானாலும் பொன் தான். அதுபோல ப்ரக்ருதியால் ஆன உடம்புகள் எதுவானாலும் ப்ரக்ருதி தான். ‘தம் குற்றத்தால் இட்ட கலம் ஒன்று’ என்பதை இவ்வாறு விரித்து உணர வேண்டும். இறைவன் இவ்வுயிர்களை உடலில் இணைப்பது அவ்வவ்வுயிர்களின் வினைகளைத் தம் அறிவில் கொண்டு அவற்றிற்குத் தக்கபடி பிறப்பித்ததாகும். கலம் ஒன்று என்று கூறியது எல்லா உயிர்களின் உடல்களும் ப்ரக்ருதி என்று சொல்லப்படும் ஒரே பொருளால் ஆனது பற்றி அது.

“ஊர்வ பதினொன்றாம் ஒன்பது மானுடம் நீர்பறவை நாற்கால் ஓர் பப்பத்துச் சீரிய

பந்தமாந்தேவர் பதினாலு அயன் படைத்த அந்தமில்சீர் தாவரம் நாலைந்து”

என்ற பாடலில் உயிர்கள் எடுக்கும் உடல் வேறுபாடுகள் கூறப்பட்டுள்ளதைக் காணலாம். இவ்வேறுபாடு ஒவ்வொன்றின் உட்பிரிவுகளால் ஆயிரம் ஆயிரமாகக் கணக்கில்லாதபடி பரந்திருக்கும் என்பதையும் காண வேண்டும் எத்தனை அளவற்றிருந்தாலும் எல்லாம் ஒரே பிரக்ருதியின் வடிவமேயாகும் அதனால் உயிர்கள் கொண்டுள்ள உடலாகிற பாண்டம் ஒன்றே தான் என்று ‘கலம் ஒன்று’ என்பதால் சொல்லப்பட்டது.

‘பிணக்கி யாவையும் யாவரும் பிழையாமல் பேதித்தும் பேதியாதது ஓர்

கணக்கில் கீர்த்தி வெள்ளக் கதிர்ஞான மூர்தியினாய்’ என்ற

திருவாய்மொழியில் அந்தந்த உயிர்கள்   செய்த வினைப்பயனை எத்தனை படைப்பு எத்தனை அழிவு நடந்தாலும் தவறிப் போகாமல் அந்தந்த உயிர்களே துய்க்கும்படி படைக்கிறதாக பேசப்படுகிறது. இது இங்கு ஒப்பு நோக்கற்குரியது.

காரியமும் வேறாம்:- உயிர்கள் வினைப்பயனால் எடுக்கும் உடல்களினால் செய்யும் செயல்களும் வேறுவேறாக இருக்கும் அது வேறாகையாவது நல்வினையின் பயனாக சுவர்க்கத்தில் இன்பம் துய்த்தலும் தீவினையின் பயனாக நரகத்தில் துன்பம் துய்த்தலும் இரண்டும் கலந்த நிலையில் துன்ப இன்பங்களைக் கலந்து துய்ப்பதுமாயிருக்கு ‘வகுத்தான் வகுத்த வகையல்லால் கோடி தொகுத்தார்க்கும் துய்த்தலரிது’

என்னும் குறளின் உரையில் ‘ஓர் உயிர் செய்த வினையின் பயன் பிரிதோருயிரின் கண் செல்லாமல் அவ்வுயிர்க்கே வகுத்தலின் ‘வகுத்தான்’ என்று கூறப்பட்டுள்ளது. மேலும் வெறும் முயற்சிகளால் பொருட்களைப் படைத்தல் அல்லது நுகர்தலாகாது. அதற்கு ஊழ் வேண்டும் என்பதாம். என்று கூறியது காண்க.

காரியமும்:- என்ற உம்மையால் ஒரு குறிப்பு உணர்த்தப்படுகிறது. உயிர்பல என்றும் குலம் ஒன்று என்றும் சொன்னது போல, வினைப்பயனால் எடுத்த உடல் (பிரக்ருதியாகிற) ஒன்றாயிருக்க உயிர்களின் செயல்களும் அவற்றால் நுகரப்படும் பயன்களும் பலவகையாயிருக்கும் என்று உணரவேண்டும். உயிர்களுக்கு இயல்பான தன்மை இறைவனுக்கு அடிமையேயாகும். இத்தகைய உயிர்களுக்கு நல்வினை தீவினையாகிற வினைத் தொடர்பும் அது காரணமாக பல்வகைப் பிறப்புக்களும், அப்பிறப்புக்களில் நுகரும் இன்ப துன்பங்களும் இவ்வாறு ஆற்று ஒழுக்குப் போல் தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருப்பது எதனால் என்னும் எண்ணம் உண்டானால் அதற்குத் தக்க விளக்கம் தரப்படுகிறது மேல் தொடரால்.

பலம் ஒன்று காணாமை காணும் கருத்தார் திருத்தார்கள் பேணாமை காணும்

பிழை: இதில் ‘கருத்தார் திருத்தார்கள்’ பேணாமை காணும் பிழை என்று அதாவது ஆசார்யனுடைய திருவடிகளை அணுகாததே குறையாகும்.  என்று பதில் கூறப்படுகிறது. ஆசார்யனுடய சிறப்பு இவ்வாறு கூறப்படுகிறது. ‘பலம் ஒன்று காணாமை காணும் கருத்தார்’ என்று. அதாவது ஓர் உயிரை குரு, தான் ஏற்கும் பொழுது தனக்குப் புகழையோ ஒரு பயனையோ பணிவிடை முதலிய சிறப்புகளில் ஏதேனும் ஒன்றிலும் மனம் வைக்காமல் இவ்வுயிரினுடைய சேமமே சேமம். (வீடு பேருஅடைதல்) தனக்குப் பயன் என்று கருதி தன்னுடைய அருள் நோக்கத்தைச் செய்யும் நன்மனம் கொண்ட ஆசார்யனுடய திருவடிகளைப் பற்றாமையே மாறி மாறிப் பிறப்புக்கள் தொடர்ந்து வருவதற்கு காரணமான குற்றமாம்.

இதனால் குரு கடாக்ஷம் உயிர்க்கு சேமம் தரும். அதற்கு சற்குருவை நாடி அவன் திருவடிகளைப் பற்ற வேண்டும். அதனால் வினைப் பாசங்கள் அகன்று சேமத்தையும் நல்வீடையும் அடைவான் என்று பொருள். இப்பாடலால் ஆசார்யனுடய சிறப்புக் கூறப்பட்டது. “திருத்தாள்கள் பேணுதலாவது விரும்புகை. பேணாமை -விரும்பாமை. பிழை- குற்றம். ஆசார்ய வைபவத்தை ஸ்ரீ வசனபூஷணத்தில் காணலாம். “பகவல்லாபம் ஆசார்யனாலே. ஆசார்ய லாபம் பகவானாலே ஆசார்ய சம்பந்தம் குலையாதே கிடந்தால் ஞான பக்தி வைராக்யங்கள் உண்டாக்கிக் கொள்ளலாம். ஆசார்ய சம்பந்தம் குலைந்தால் அவை (ஞான பக்தி) உண்டானாலும் ப்ரயோஜனமில்லை.  தாலி கிடந்தால் பூஷணங்கள் பண்ணிப் பூணலாம். தாலி போனால் பூஷணங்கள் எல்லாம் அவத்யத்தை (பழிப்புக்கு இடமாகும்) விளைக்கும். ஸ்வாபிமாநத்தாலே ஈச்வராபிமானத்தைக் குலைத்துக் கொண்ட இவனுக்கு ஆசார்யாபிமானமொழிய கதியில்லை என்று பிள்ளை (நம்பிள்ளை) பலகாலும் அருளிச் செய்யக் கேட்டிருக்கையாயிருக்கும்.

ஸ்வஸ்வாதந்தர்ய பயத்தாலே பக்தி நழுவிற்று. பகவத் ஸ்வாதந்தர்ய பயத்தாலே ப்ரபக்தி நழுவிற்று. ஆசார்யனையும் தான் பற்றும் பற்று அஹங்கார கர்ப்பமாகையாலே காலங்கொண்டு மோதிரமிடுமோபாதி.  ஆசார்யபிமானமே உத்தாரகம். (ஸ்ரீ வசனபூஷனம் சூத்திரம் எண் -434).

ஒருவன் வீடு பேறாகிற சேமத்தைப் பெறுவதற்கு சாஸ்திரங்களில் சொல்லப்பட்ட பக்தியாலேயோ,கருணைவடிவமான இறைவன் திருவடிகளில் செய்யும் அடைக்கலம் புகுதலாலேயோ முடியாது. என்பது பல காரணங்களால் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளன. இந்நிலையில் ஓர் உயிர் பிறவி நோயிலிருந்து நீங்கி சேமநல்வீடு எனப்படும் இறை இன்பத்தைப் பெறுவதற்கு ஒரே வழி நல்லறிவும் ஆன்ற ஒழுக்கமும் நிறைந்த நல ஆசான் ஒருவன் ‘இவன் நம்முடையவன்’ என்று பரிந்து நோக்குதலாகும். இதனால் ஆசார்யனுடய பார்வைக்கு இலக்காவான் சேமம் பெறுவான். அது இல்லை எனில் எவ்வுயிரும் சேமம் பெறாது என்ற கருத்து இப்பாடலால் உணரலாகும்.

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org