Daily Archives: May 13, 2020

irAmAnusa nURRandhAdhi – Simple Explanation – pAsurams 31 to 40

May 13, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Thirty first pAsuram. amudhanAr tells his heart joyously that they, who had been suffering after taking innumerable births, have attained emperumAnAr through his causeless mercy.

ANdugaL nAL thingaLAy nigazh kAlamellAm manamE
INdu pal yOnigaL thORu uzhalvOm inRu Or eN inRiyE
kAN thagu thOL aNNal then aththiyUrar kazhal iNaik kIzh
pUNda anbALan irAmAnusanaip porundhinamE

Oh mind! We have been toiling in births which have been variegated, without any count, for days, months and years on end. However, today, without any thought, we have been fortunate in attaining emperumAnAr who has deep affection for the pair of divine feet, which complement each other, of dhEvarAjap perumAL who resides permanently at thiru aththiyUr [present day kAnchIpuram), being our natural leader on account of having divine shoulders which are apt to be seen.

Thirty second pAsuram. Some of those who saw amudhanAr being joyous having attained emperumAnAr like this, told him “We too wish to attain emperumAnAr; however we do not have AthmaguNas (qualities of AthmA) wich you have”. He responds sayings “For those who attain emperumAnAr, AthmaguNas will come on their own”

porundhiya thEsum poRaiyum thiRalum pugazhum nalla
thirundhiya gyAnamum selvamum sErum seRu kaliyAl
varundhiya gyAlaththai vaNmaiyinAl vandhu eduththu aLiththa
arundhavan engaL irAmAsunai adaibavarkkE

During the troubling times of kali (the last of the four yugas or epochs) when the earth was suffering, rAmAnuja, due to his quality of magnanimity, lifted the earth and protected it. Being the leader of those who had surrendered [to emperumAn], he has the eminent penance of surrendering and offered himself to us completely. For those who attain him, qualities such as respect for svarUpam (basic nature), patience, ability to control one’s senses, greatness due to eminent qualities, clear knowledge on thathvam, hitham and purushArththam (truth regarding supreme being, distinction between good and bad, and desired end goal, respectively), and the wealth of devotion will come on their own.

Thirty third pAsuram. When queried as to how one could control one’s senses in order to take refuge under emperumAnAr, he says that the five divine weapons have come under rAmAnuja. Alternatively, it could be taken that amudhanAr has said that the five divine weapons have incarnated as rAmAnuja.

adai Ar kamalaththu alar magaL kELvan kai Azhi ennum
padaiyOdu nANdhagamum padar thaNudum oN sArnga villum
pudaiyAr puri sangamum indhap pUdhalam kAppadhaRku enRu
idaiyE irAmAnusa muni Ayina innilaththE

pirAtti has the lotus flower with densely packed petals as her place of birth. Her consort, emperumAn, has the divine disc as the divine weapon on his divine hand, as well as the sword nAndhakam, the mace which is well placed in protection, the eminent SArngam bow and pAnchajanyam which has grown well and beautiful. All these divine weapons have come to emperumAnAr in this world, for protecting this world. Alternatively,it could be said that all these divine weapons have incarnated as rAmAnuja.

Thirty fourth pAsuram. amudhanAr says that even after eliminating the fault of kali and protecting the earth, the auspicious qualities of rAmAnuja did not glitter. His qualities attained greatness only after eliminating my karma.

nilaththaich cheRuththu uNNum nIsak kaliyay ninaippu ariya
palaththaich cheRuththum piRangiyadhu illai en peyvinai then
pulaththil poRiththa appuththagach chummai poRukkiyapin
nalaththaip poRuththadhu irAmAnusan than nayap pugazhE

The desirous group of emperumAnAr’s auapicous qualitites did not become splendrous after eliminating the lowly kali which was torturing and troubling the earth and whose strength was difficult to estimate through the mind. They became effulgent only after eliminating the sins committed by me and destroying the load of the book in yamalOka in which these sins were entered against my name.

Thirty fifth pAsuram. When asked as to what he will do if the sins which were eliminated by rAmAnuja were to come back and occupy him, amudhanAr says that there is no possibility for that to happen.

nayavEn oru dheyvam nAnilaththE sila mAnidaththaip
puyalE enak kavi pORRi seyyEn pon arangam ennil
mayalE perugum irAmAnusan mannu mA malarththAL
ayarEn aruvinai ennai evvARu inRu adarppadhuvE

I will not desire [worship] any other deity. I will not praise lowly people in this world by comparing their magnanimity with clouds and sing verses on them. rAmAnuja gets infatuated with affection the moment he hears the word SrIrangam (kOyil). I will not forget the most sacred divine feet, of such rAmAnuja, which complement each other. Thus, how will the cruel deeds, which are difficult to dislodge, come close to me?

Thirty sixth pAsuram. amudhanAr was told “You say that you cannot forget him. Please tell us about his nature so that we too could attain him”. He mercifully responds.

adal koNda nEmiyan Aruyir nAdhan anRu AraNach chol
kadal koNda oNporuL kaNdu aLippa pinnum kAsiniyOr
idarin kaN vIzhndhidath thAnum avvoN poruL koNdu avar
pin padarum guNan em irAmAnusan than padi idhuvE

sarvESwaran, who has the divine disc which has the power to annihilate enemies, who is the leader of all AthmAs, mercifully gave SrI [bhagavadh] gIthA with great meanings which were hidden deep under the ocean, when arjuna was bewildered on that day, so that all the AthmAs can get uplifted. Even after that, those on the earth were fully immersed in the sorrow of samsAram. emperumAnAr’s nature is to follow and protect such people by utilising the great meanings given earlier by sarvESvaran [in bhagavadh gIthA].

Thirty seventh pAsuram. amudhanAr was asked as how he attained the divine feet of emperumAnAr, who is like this. He says that he did not attain with full knowledge. Those who feel that those who are connected to emperumAnAr’s divine feet are to be desired, made me his servitor.

padi koNda kIrththi irAmAyaNam ennum bhakthi veLLam
kudi koNda kOyil irAmAnusan guNam kURum anbar
kadi koNda mAmalarth thAL kalandhu uLLam kaniyum nallOr
adi kaNdu koNdu ugandhu ennaiyum AL avarkku AkkinarE

emperumAnAr is the divine repository for the ocean of devotion, SrI rAmAyaNam, which has the fame of having spread throughout the world. rAmAnuja’s followers keep talking about his auspicious qualities. Great people who, with wholehearted affection, are devoted to the fragrant divine feet of rAmAnuja’s followers, after seeing his condition, were keen that this AthmA [amudhanAr] shoud be rAmAnuja’s servitor. They made him [amudhanAr] to be a servitor of rAmAnuja, due to that connection [with rAmAnuja’s followers].

Thirty eighth pAsuram. Considering emperumAnAr as the supreme being, amudhanAr asks him as to why he has not taken amudhanAr under his wings all these days.

Akki adimai nilaippiththanai ennai inRu avamE
pOkkip puRaththittadhu en poruLA munbu puNNiyar tham
vAkkil piriya irAmAnusa nin aruLin vaNNam
nOkkil therivaridhAl uraiyAy indha nuN poruLE

You made me, who was thinking “I am ISvaran (supreme entity)” to agree to be your servitor and made me one. You extended that so that I was a servitor to your servitors too, firmly. For what reason did you, who made me attain this state today, push me into worldly matters all along, wasting myself? Those who are fortunate [those who enjoy your experience constantly] keep you in their conversation all the time. When I look at the way of your grace, I am unable to understand it. Only you should mercifully clarify this subtle matter.

Thirty ninth pAsuram. Since there was no response from emperumAnAr to his query in the previous pAsuram, he leaves that aside and, reminiscing the great benefits that emperumAnAr has done for him, tells his heart “Who else could do all these protective actions?”

poruLum pudhalvarum bhUmiyum pUnguzharArum enRE
maruL koNdu iLaikkum namakku nenjE maRRu uLAr tharamO
iruL koNda vem thuyar mARRi than IRu il perum pugazhE
theruLum theruL thandhu irAmAnusan seyyum sEmangaLE

We are suffering by losing ourselves in desiring wealth, children, land, wife and such worldly matters. emperumAnAr removed our cruel sorrows which are born out of our ignorance and gave us the knowledge to know his permanent, boundless auspicious qualities. Oh heart! Are his protective acts only as much as the very low level of protective acts carried out by the others?

Fortieth pAsuram. amudhanAr becomes blissful, reminiscing the great benefits carried out by rAmAnuja for the world.

sEma nal vIdum poruLum dharumamum sIriya nal
kAmamum enRu ivai nAngu enbar nAnginum kaNNanukkE
Am adhu kAmam aRam poruL vIdu idhaRku enRu uraiththAn
vAmanan seelan irAmAnusan indha maNmisaiyE

emperumAnAr is similar to SrI vAmana in helping others without expecting anything in return. Dependable (learned) elders would say that mOksham (liberation from samsAram) which yields comfort, dharmam (righteousness), artham (wealth) and the eminent kAmam (love) which gives directly the benefit, are the goals (end benefits) to be attained. Of these, kAmam refers to the affection that one has towards the supreme being. emperumAnAr mercifully said in this world that dharmam will remove our sins; artham will complement dharmam through acts such as donation etc; mOksham too would enhance that benefit and that all these would be under bhagavath kAmam (affection towards emperumAn).

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/ramanusa-nurrandhadhi-pasurams-31-40-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA thamizh thiruvAsiriyam

திருவாசிரியம் – எளிய விளக்கவுரை

May 13, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

இயற்பா

ஸ்ரீமந்நாராயணனால் மயர்வற மதிநலம் அருளப்பெற்றவர்கள் ஆழ்வார்கள் என்று கொண்டாடப்படுகிறார்கள். அவர்களுள் தலைவரான நம்மாழ்வார் திருவிருத்தம், திருவாசிரியம், பெரிய திருவந்தாதி, திருவாய்மொழி என்று நான்கு அற்புத ப்ரபந்தங்களை அருளியுள்ளார்.

அவற்றுள் திருவிருத்தத்தில், ஸர்வேச்வரனுடைய ஸ்வரூப, ரூப, குண, விபூதிகளை எல்லாம் அவன் காட்டிக்கொடுக்கக் கண்ட ஆழ்வார், அவன் பரமபதத்தில் நித்யஸூரிகளுடனும் முக்தர்களுடனும் ஆனந்தமாக இருப்பதை நினைத்து, இந்த ஸம்ஸாரத்தில் உள்ளவர்கள் அதற்குத் தகுதி பெற்றிருந்தும் அதை இழந்திருப்பதை நினைத்து, அப்படி இழந்திருப்பவர்களில் தானும் ஒருவர் என்று உணர்ந்து, இதற்குக் காரணம் இவ்வுலகில் இந்த தேஹத்துடன் இருப்பதே என்று பார்த்து வருந்துகிறார்., அதைக் கழித்துக் கொள்ள தன்னிடத்தில் எந்த சக்தியும், தகுதியும் இல்லை என்பதை உணர்ந்து எம்பெருமானிடத்திலே “இவ்வுலகில் நான் இருக்கும் இருப்பை அறுத்தருள வேண்டும்” என்று ப்ரார்த்தித்தார்.

ஆனால் ஸர்வேச்வரனுக்கு இவருடைய ஆசையை உடனே பூர்த்தி செய்ய முடியாது. அம்புப் படுக்கையில் கிடந்த ஸ்ரீபீஷ்மரைக் கொண்டு சில நல்ல உபதேசங்களை வெளியிடச்செய்து நாட்டுக்கு நன்மை செய்ததைப் போலே, ஆழ்வாரைக் கொண்டும் சில ப்ரபந்தங்களை வெளியிட்டு இந்த உலகில் இருப்பவர்களைத் திருத்த விரும்பினான். ஆனால் இவரோ தன்னை அடைவதற்கு மிகவும் துடிப்பதைக் கண்டு இவருக்கு இவ்வுலகிலேயே நம்முடைய குணங்களை மிகவிரிவாகக் காட்டிக் கொடுப்போம், அதைக் கொண்டு இவர் த்ருப்தியுடன் இருப்பார் என்று அதைச் செய்ய, ஆழ்வாரும் அந்த குணங்களை இதில் அனுபவிக்கிறார்.

பெரியவாச்சான் பிள்ளையின் அற்புத வ்யாக்யானத்தையும் புத்தூர் ஸ்ரீ உ வே க்ருஷ்ணஸ்வாமி அய்யங்காரின் விவரணத்தையும் துணையாகக் கொண்டு, இந்த எளிய விளக்கவுரை எழுதப்படுகிறது.

தனியன்

காசினியோர் தாம்வாழக் கலியுகத்தே வந்துதித்து
ஆசிரியப் பாவதனால் அருமறைநூல் விரித்தானை
தேசிகனைப் பராங்குசனைத் திகழ்வகுளத் தாரானை
மாசடையா மனத்துவைத்து மறவாமல் வாழ்த்துதுமே

இந்த பூமியில் உள்ள மனிதர்கள் உஜ்ஜீவனம் அடைவதற்காகக் கலியுகத்தில் வந்து அவதரித்து, ஆசிரியப்பா என்னும் பாட்டு க்ரமத்திலே, சிறந்த வேதமாகிற சாஸ்த்ரத்தை பரப்பியவரும், திசையைக்காட்டக்கூடிய ஆசார்யரும், ஒளியுடன் விளங்கும் மகிழம்பூமாலையை அணிந்தவருமான நம்மாழ்வாரை, அழுக்கற்ற மனஸ்ஸிலே இருக்கச் செய்து அவரை மறவாதபடி மங்களாசாஸனம் செய்யக்கடவோம்.

*****

முதல் பாசுரம். ஆழ்வார் எம்பெருமானின் ஸ்வரூபத்தை விட்டுத் திருமேனியை அனுபவிக்கிறார். அதிலும் அந்த அனுபவம் தன்னை நிலை கொள்ள முடியாதபடிச் செய்ய, ஒரு உதாரணத்தைக் கொண்டு அனுபவிக்கிறார். எம்பெருமானை ஒரு மரகத மலையாக அனுபவிக்கப் பார்த்து, அந்த மரகத மலையும் அவனுக்கு நேருக்கு நேர் ஒப்பாகாதாகையாலே அந்த மலையை அலங்கரித்து எம்பெருமானுக்கு ஒப்பிட்டுப் பார்த்து அனுபவிக்கிறார்.

செக்கர்மா முகிலுடுத்து மிக்க செஞ்சுடர்ப்
பரிதிசூடி * அஞ்சுடர் மதியம் பூண்டு *
பலசுடர் புனைந்த பவளச் செவ்வாய் *
திகழ் பசுஞ்சோதி மரகதக் குன்றம் *
கடலோன் கைமிசைக் கண் வளர்வதுபோல் *
பீதகவாடை முடி பூண் முதலா *
மேதகு பல்கலன் அணிந்து * சோதி
வாயவும் கண்ணவும் சிவப்ப * மீதிட்டுப்
பச்சை மேனி மிகப் பகைப்ப *
நச்சு வினைக்கவர்தலை அரவினமளி ஏறி *
எறிகடல் நடுவுள் அறிதுயில் அமர்ந்து *
சிவன் அயன் இந்திரன் இவர் முதல் அனைத்தோர்*
தெய்வக் குழாங்கள் கைதொழக் கிடந்த *
தாமரை உந்தி தனிப் பெரு நாயக! *
மூவுலகளந்த சேவடியோயே!

சிவந்த பெரிய மேகத்தை இடுப்பிலே கட்டி, மிகவும் சிவந்த கிரணங்களையுடைய ஸூர்யனைத் தலையிலே வைத்துக்கொண்டு, அழகிய குளிர்ந்த கிரணங்களையுடைய சந்திரனை அணிந்து, நக்ஷத்ரங்களாகிய பல ஒளிபிழம்புகளைக் கொண்டுள்ள, பவளம் போன்ற சிவந்த இடங்களை உடைய ஒளிவிடும் பச்சை நிறத்தில் இருக்கும் மரகத மலை ஒன்று (எம்பெருமானுக்கு உதாரணம்). அந்த மலை, கடலுக்குத் தலைவனான வருணனுடைய அலைகளாகிற கைகளின் மேலே சயனித்துக்கொண்டிருப்பதுபோல் உள்ளது. அடுத்து இந்த உதாரணத்தால் சொல்லப்பட்ட எம்பெருமானை விளக்குகிறார். பீதாம்பர (வஸ்த்ரம்), கிரீடம், கண்டி முதலான பல விதமான பொருத்தமான, தகுதியான ஆபரணங்களையும் அணிந்து, ஒளிவிடும் திருப்பவளங்களும் (உதடுகளும்), திருக்கண்களும் சிவந்திருக்கும்படியாகவும், (அந்த சிவந்த நிறத்தை) வெற்றிகொண்டு திருமேனியில் பச்சை நிறம் நன்கு ஒளிவிடும்படியாகவும், எதிரிகளை அழிப்பதில் நச்சுத் தன்மை வாய்ந்த செயல்களையுடையவனாகவும், கவிழ்ந்திருந்த தலைகளை உடையவனுமான ஆதிசேஷனாகிற படுக்கையில் ஏறி, அலை வீசும் திருப்பாற்கடலின் நடுவே ஜகத்தைக் காப்பதற்கான உணர்வுடன் யோகநித்ரையில் சயனித்துள்ளான். அந்த எம்பெருமான் சிவன், ப்ரஹ்மா, இந்த்ரன் முதலான தேவர்களுடைய கூட்டமும் கைகூப்பி வணங்கும்படி சயனித்துக்கொண்டுள்ளான். எல்லா உலகத்தின் உற்பத்திக்கும் காரணமாயுள்ள திருநாபீகமலத்தை உடையவன். ஒப்பற்ற, எல்லோரையும் விடப் பெரியவனான எம்பெருமானே! மூன்று உலகங்களையும் அளந்த திருவடிகளை உடையவனே!

இரண்டாம் பாசுரம். இப்படிப்பட்ட அழகையுடைய எம்பெருமான் விஷயத்தில் பக்தியே வேண்டும் என்கிறார்.

உலகுபடைத்துண்ட எந்தை அறை கழல்
சுடர் பூம் தாமரை சூடுதற்கு அவாவார்
உயிருருகி உக்க, நேரிய காதல்
அன்பிலின்பீன் தேறல் அமுத
வெள்ளத் தானாம் சிறப்புவிட்டு ஒருபொருட்கு
அசைவோர் அசைக, திருவொடு மருவிய
இயற்கை, மாயாப் பெரு விறல் உலகம்
மூன்றினோடு நல் வீடு பெறினும்
கொள்வதெண்ணுமோ தெள்ளியோர் குறிப்பே?

எல்லா உலகங்களையும் ஸ்ருஷ்டித்து, பின்பு ப்ரளயத்தின்போது அவற்றை விழுங்கிய என் ஸ்வாமியாகிய எம்பெருமானுடைய ஓசைசெய்யும் வீரக்கழலையுடைய திருவடிகளாகிற ஒளிவிடும் அழகிய தாமரைப் பூவை அணிவதற்காக ஆசையினால் நிறைந்த ஆத்மாவானது உருகி விழுந்தது. அதனால் உண்டான பக்தியின் உருவில் இருக்கும் அன்பென்ன , பக்தியினால் ஏற்படும் ப்ரீதியிலுள்ள இனிமை என்ன, இவைகளிலுள்ள இனிமையின் உயர்ந்த நிலையான அமுதக் கடலில் மூழ்கியிருக்கும்படியான மேன்மையை விட்டு தாழ்ந்த ப்ரயோஜனத்திற்காக அல்லல்படுபவர்கள் அலையட்டும். செல்வத்துடன் கூடிய தன்மையொடும், அழியாத மிகுந்த வலிமையொடும், மூன்று உலகங்களுடனும் கூட மேலான புருஷார்த்தமான மோக்ஷத்தைப் பெற்றாலும், தெளிந்த ஞானத்தையுடைய பெரியோர்களுடைய அபிப்ராயம் இவைகளைப் பெற நினைக்குமோ?

மூன்றாம் பாசுரம். பக்தி பண்ணும் விஷயத்துக்கு எல்லை எவ்வளவு என்று கேட்க, எம்பெருமான் தொடங்கி அவன் அடியார்களுக்கு அடிமையாகும் அளவுக்குச் செல்லும் என்கிறார்.

குறிப்பில் கொண்டு நெறிப்பட, உலகம்
மூன்றுடன் வணங்கு தோன்று புகழ் ஆணை
மெய்பெற நடாய தெய்வம் மூவரில்
முதல்வனாகிச் சுடர் விளங்ககலத்து
வரைபுரை திரைபொரு பெருவரை வெருவர,
உருமுரல் ஒலிமலி நளிர்கடல் படவர
வரசு உடல் தடவரை சுழற்றிய, தனிமாத்
தெய்வத்தடியவர்க்கினிநாம் ஆளாகவே
இசையும் கொல், ஊழிதோறூழி ஓவாதே

மூன்று உலகங்களும் (மேல், நடு, கீழ்) நல்வழியில் செல்லும்படியாக திருவுள்ளத்தில் நினைப்பவனாய், அவ்வுலகங்களில் உள்ளவர்கள் அனைவரும் ஒரு நிலையில் இருந்து தொழுகையாகிற, வேதத்தில் பரமனாகக் காட்டப்பட்டதின் மூலம் ப்ரஸித்தமான புகழையுடையவனாய், தன் ஆணையை நன்றாக நடத்துபவனாய், ப்ரஹ்மா, ருத்ரன், இந்த்ரன் ஆகிய தேவர்களைக் காட்டிலும் உயர்ந்தவனாய், ஆபரணங்களின் ஒளியையுடைய திருமார்பையுடையவனாய் இருப்பவன் எம்பெருமான். மலை போன்ற உயரமான் அலைகள் மோதும், பெரிய மலைகள் நடுங்கும்படியாக, இடி முழக்கம் போன்ற கோஷமானது மிகுந்திருப்பதான குளிர்ந்த கடலை, படத்தை உடைய ஸர்ப்ப ராஜாவாகிய வாஸுகியினுடைய உடலை மிகப்பெரிய மந்தர மலையில் சுற்றிக் கடைந்தவனும், ஒப்பற்ற பரதெய்வமான எம்பெருமானுக்கு அடியார்களான ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களுக்கு இனி நாங்கள் ஒவ்வொரு கல்பத்திலும் இடைவிடாமல் அடியவர்களாம்படியான இப்பேறு கிடைக்குமோ?

நான்காம் பாசுரம். எம்பெருமான் முதல் அடியார்கள் வரை பக்தி செய்யும் அடியார்களின் பரிமாற்றங்கள் மிகப் பெரியதாக இருக்கும் என்று அதற்கு மங்களாசாஸனம் செய்கிறார்.

ஊழிதோறூழி ஓவாது வாழிய!
என்று யாம் தொழ இசையும் கொல்,
யாவகை உலகமும் யாவரும் இல்லா
மேல்வரும் பெரும் பாழ் காலத்து, இரும் பொருட்கு
எல்லாம் அரும்பெறல் தனி வித்து, ஒருதான்
ஆகித் தெய்வ நான்முகக் கொழுமுளை
ஈன்று, முக்கண் ஈசனோடு தேவுபல
நுதலி மூவுலகம் விளைத்த உந்தி,
மாயக் கடவுள் மாமுதல் அடியே

எவ்வகைப்பட்ட உலகங்களும், எவ்வகைப்பட்ட ப்ராணிகளும் இல்லாதவாறு முன்பே கடந்துபோன மிகவும் நீண்ட, அதாவது உலகம் அழிந்திருந்த காலத்தில், கணக்கிலடங்காத ஜீவராசிகளுக்கெல்லாம் பெறுவதற்கரியனாய், ஒப்பற்ற, துணையில்லாத தனிக் காரணமாகத் தானே நின்றான். அந்நிலையில் இவ்வுலகில் சிறந்த தேவதையான ப்ரஹ்மா என்கிற பூர்ணமான முளையையும், மூன்று கண்களையுடைய ருத்ரனுடன், பல தேவதைகளையும் படைத்து, இவர்களை ஒவ்வொரு கார்யத்துக்கு ஸங்கல்பித்து (சக்தியைக் கொடுத்து), மூன்று உலகங்களையும் படைத்த திருநாபியையுடையவனாய், ஆச்சர்ய சக்தியையுடையவனாய், பரதேவதையாய், பரம காரணபூதனானன எம்பெருமானின் திருவடிகளை, ஊழிதோறும் (கல்பங்கள்தோறும்) இடைவிடாமல் “வாழி” என்று நாம் மங்களாசாஸனம் செய்து தொழும் பாக்யம் கிடைக்குமா?

ஐந்தாம் பாசுரம். எம்பெருமான் இந்த உலகத்தைப் படைத்து ப்ரஹ்மாதி தேவர்களைக் கொண்டு நடத்திவந்து, பின்பும் தான் தேவதையாக நிறுத்திய இந்த்ரன் தன் ராஜ்யத்தை மஹாபலியிடத்திலே பறிகொடுத்துத் துன்பத்துடன் நிற்க, எம்பெருமான் தன் மேன்மையைக் குறைத்துக்கொண்டு ஒரு இரப்பாளனாகத் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டு, இந்த்ரன் கார்யத்தை நிறைவேற்றின த்ரிவிக்ரமாவதாரத்தை நினைத்து உன்னைத் தவிர வேறு யாருக்கு நாம் மங்களாசாஸனம் செய்ய முடியும் என்று அனுபவிக்கிறார்.

மாமுதல் அடிப் போது ஒன்று கவிழ்த்தலர்த்தி,
மண் முழுதும் அகப்படுத்து, ஒண் சுடர் அடிப்போது
ஒன்று விண் செலீஇ, நான்முகப் புத்தேள்
நாடு வியந்துவப்ப, வானவர் முறை முறை
வழிபட நெறீஇ, தாமரைக் காடு
மலர்க் கண்ணோடு கனிவாய் உடையது
மாய், இருநாயிறு ஆயிரம் மலர்ந்தன்ன,
கற்பகக் காவு பற்பல வன்ன,
முடி தோள் ஆயிரம் தழைத்த,
நெடியோய்க்கு அல்லதும் அடியதோ உலகே

பரமகாரணனான உன்னுடைய திருவடியாகிற ஒரு பூவைக் கவிழ்த்துப் பரப்பி பூமி முழுவதையும் கைகொண்டும், அழகிய ஒளிமிகுந்த பூவைப் போன்ற மற்றொரு திருவடியை ப்ரஹ்மா என்கிற தேவதையின் உலகமானது அதிசயப்பட்டு மகிழும்படியும், அவ்வுலகில் உள்ள தேவதைகள், சரியான வழியில் செல்லுகையை முறைப்படி காட்டும் சாஸ்த்ரவழிப்படி வணங்கும்படியும், ஆகாசத்தில் செலுத்தினாய். தாமரைப்பூக்கள் நிறைந்த காடு மலர்ந்தால் போல் இருக்கும் திருக்கண்களோடு கூட, பழம் போன்ற சிவந்த திருப்பவளத்தை (உதடுகளை) உடையதாய், பரந்த ஆயிரம் ஸூர்யர்கள் உதித்தாற்போல் இருக்கிற பல கிரீடங்களையும், கற்பகச் சோலை போலிருக்கிற ஆயிரம் திருத்தோள்களையும் உடையவனாய், எல்லாரையும்விட உயர்ந்தவனாய் விளங்குகிற எம்பெருமானைத் தவிர மற்றெவர்க்கும் இவ்வுலகமானது அடிமைப்பட்டதோ?

ஆறாம் பாசுரம். இப்படி எம்பெருமான் தன்னைக் குறைத்துக் கொண்டு உலகத்தை ரக்ஷித்தாலும் அவனுடைய பெருமையை உணர்ந்து அவன் விஷயத்தில் ஈடுபடாமல் உலக விஷயங்களிலேயே ஈடுபட்டு இருப்பதைப் பார்த்து, இப்படி இவர்கள் பகவத் விஷயத்தை இழந்து போகிறார்களே என்று அவர்களுக்காகத் தான் கதறுகிறார்.

ஓ ஒ உலகினதியல்வே, ஈன்றோளிருக்க
மணை நீராட்டிப், படைத்து இடந்து உண்டு உமிழ்ந்து
அளந்து, தேர்ந்து உலகளிக்கும் முதற்பெரும்
கடவுள் நிற்பப் புடைப்பல தானறி
தெய்வம் பேணுதல், தனாது
புல்லறிவாண்மை பொருந்தக்காட்டிக்,
கொல்வன முதலா அல்லன முயலும்,
இனைய செய்கை இன்பு துன்பு அளித்
தொன்மா மாயப் பிறவியுள் நீங்காப்
பன்மா மாயத்து அழுந்துமா நளிர்ந்தே

இந்த பூமியை முதலில் உண்டாக்கி, வராஹவதார காலத்தில் அண்டத்தில் சுவற்றிலிருந்து இடந்து எடுத்து, ப்ரளயத்திலிருந்து காப்பாற்ற அதை அமுது செய்து, மீண்டும் வெளியே உமிழ்ந்து, த்ரிவிக்ரமாவதாரம் செய்து அளந்து, அதற்கு மேல் இவ்வுலகை எப்படிக் காப்பாற்றுவது என்று சிந்தை செய்து, காப்பாற்றும்படியான ஆதி காரணனும், பர தேவதையானவன் ஸ்ரீமந்நாராயணன். இந்த எம்பெருமான் புகலாக இருக்க, அவனை விட்டு, அவனுடைய சொத்தாகச் சொல்லப்பட்ட, பலவகைப்பட்ட, அவரவர்கள் அறிந்த தேவதைகளை ஆதரிப்பது எதைப்போல் இருக்கிறது என்றால், தன்னுடைய தாழ்ந்த புத்தியை பெரியோர்கள் மனதில்படும்படிக் காண்பித்து, பல நன்மைகளைச் செய்த, பெற்ற தாயிருக்க அவளைவிட்டு ஒரு மணையை (பலகையை) நீராட்டுவது போலிருக்கிறது. அந்த தேவதைகளின் செயல்கள் ஹிம்ஸிக்கை முதலான செய்யத்தகாத காரியங்களைச் செய்கையாகிற இப்படிப்பட்ட தன்மையையுடையவை. அவர்கள் கொடுக்கும் பலமும் துக்கத்துடன் கூடிய ஸுகமாகும். ஆகையால் அவர்களைச் சென்று வணங்குகை, அநாதியாய், பெரியதாய் ஆச்சர்யத்தைச் செய்யக் கூடிய ஸம்ஸாரத்திலிருந்து நீங்குவதற்காக இல்லாமல், பலவிதமாய், பெரியதாய் மோஹத்தை உண்டாக்கக்கூடிய சப்தம் முதலிய உலக ஸுகங்களில் நன்றாக அழுந்துகைக்குக் காரணமாகும். ஐயோ! ஐயோ! இந்த உலகத்தின் இயல்பு இப்படி வருந்தும்படி இருக்கிறதே!

ஏழாம் பாசுரம். இப்படி மற்றவர்கள் இவ்வுலக விஷயங்களில் ஈடுபட்டு மற்ற தேவதைகளை வணங்கித் துன்புறுவதற்கு வருந்தினாலும், தனக்கு எம்பெருமான் க்ருபையினாலே அப்படி ஒரு தேவையும் துன்பமும் இல்லாமல் எம்பெருமான் க்ருபை செய்துள்ளானே, இதுவே நமக்கு அமையும் என்று தனக்குக் கிடைத்த நன்மையைச் சொல்லி அனுபவிக்கிறார். மற்ற ப்ரபந்தங்களை அந்தாதியாகச் செய்தவர், இதை அப்படிச் செய்யாததற்குக் காரணம், இதில் பெற்ற இன்பத்துக்கு மேல் ஒரு வார்த்தை சொல்ல முடியாததாகையாலே இப்பாசுரத்துடன் முடித்தருளுகிறார். எல்லா தேவதைகளையும் ப்ரளய காலத்தில் எம்பெருமான் தன்னுள் விழுங்கி வைத்துக்கொண்டான் என்பதிலிருந்து, இந்த தேவதைகள் ஒருவரும் நமக்குப் புகலில்லை என்பது தெரிகிறது.

நளிர்மதிச் சடையனும் நான்முகக் கடவுளும்,
தளிர் ஒளி இமையவர் தலைவனும் முதலா,
யாவகை உலகமும் யாவரும் அகப்பட,
நிலம் நீர் தீ கால் சுடர் இருவிசும்பும்,
மலர் சுடர் பிறவும் சிறிதுடன் மயங்க,
ஒரு பொருள் புறப்பாடின்றி முழுவதும்
அகப்படக் கரந்து ஓராலிலை சேர்ந்த எம்
பெருமா மாயனை அல்லது,
ஒரு மா தெய்வம் மற்று உடையமோ யாமே

ஸம்ஹாரத்துக்குக் காரணமான, குளிர்ந்த சந்த்ரனைத் தலையில் வைத்திருக்கும் ருத்ரனும், ஸ்ருஷ்டிக்குக் காரணமான நான்கு முகங்களையுடைய ப்ரஹ்மாவும், இளம் தளிர் போன்ற ஒளியையுடைய, தேவர்களின் தலைவனான இந்த்ரனும், இவர்கள் தொடக்கமான எல்லாவிதமான லோகங்களும், எல்லாச் சேதனர்களும் உட்பட, பூமியும், நீரும், நெருப்பும், காற்றும், ஒளியால் வ்யாபிக்கப்பட்டிருக்கும் ஆகாசமும், மலர்ந்த கிரணங்களையுடைய சந்த்ர ஸூர்யர்களும், மற்றுமுள்ள எல்லாப்பொருள்களும், ஓரே காலத்தில் தன் திருவயிற்றில் ஒரு சிறு பகுதியில் சேரும்படி, ஒரு பொருளும் வெளிப்படாதபடி எல்லாவற்றையும் உள்ளே இருக்கும் வண்ணம் உண்டு, தன் திருவயிற்றிலே மறைத்து வைத்துக் கொண்டு, ஓர் ஆலினிலைமேல் சயனித்திருப்பவனாய், என்னுடைய ஸ்வாமியாய், பெரியவனாய், அளவிட்டறிய முடியாதவனாய், ஆச்சர்ய சக்தியையுடைய ஸ்ரீமந்நாராயணனைத் தவிர, வேறு பெரிய ஒரு தேவதையை நாம் புகலாகக் கொண்டுள்ளோமோ?

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi

nAchchiyAr thirumozhi – Simple Explanation – iraNdAm thirumozhi – nAmam Ayiram

May 13, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

nAchchiyAr thirumozhi

<< mudhal thirumozhi

emperumAn felt sad that he had let them [ANdAL and other cowherd girls] down since they had fallen at the feet of another deity, manmadha, like this. During the time when he was in thiruvAyppAdi (SrI gOkulam), as SrI krishNa, the herdspeople offered a feast to indhra. Seeing that they were offering a feast to some other deity when he was there, he made them offer the feast to gOvardhana hill and ate the feast himself. In the same way, ANdAL and her friends, who trusted only him, had gone to another deity when he was there. Sensing that it was because of him that they went to another deity, he decided that he should not make them wait any longer and went to their place. But they, being angry with him, disregarded him and were building sand castles. Seeing this, he wanted to destroy their sand castles and they wanted to prevent him. This led to love quarrel and union and then again, separation.

First pAsuram. Since this is the (thamizh) month of panguni, a time when manmadha visits, we are building houses of sand. It is not proper on your part to destroy these.

nAmam Ayiram Eththa ninRa nArAyaNA! naranE! unnai
mAmi than maganAgap peRRAl emakku vAdhai thavirumE
kAman pOdharu kAlam enRu panguni nAL kadai pAriththOm
thImai seyyum sirIdharA! engaL siRRil vandhu sidhaiyElE

There are two interpretations to the first line of the verse – 1) Celestial entities are praising the thousand names of SrIman nArAyaNa since he incarnated as rishis (sages) nArAyaNa (supreme entity) and as nara (human being) forms; 2) nithyasUris are praising the thousand names of SrIman nArAyaNa since he, who is in SrIvaikuNtam as nArAyaNa, incarnated as SrI rAma, a nara (human being). Oh such emperumAn! Just because yaSOdhAp pirAtti sired you as her son, will we get liberated from our troubles? This being the month of panguni, when manmadha visits, we decorated the path in which he would come. Oh who indulges in mischievous acts and who is the consort of SrI mahAlakshmi! Do not come to our place to destroy our little sand houses.

Second pAsuram. The cowherd girls [ANdAL and her friends] tell emperumAn “Do not destroy the sand houses which we have built with lot of effort”.

inRu muRRum mudhugu nOva irundhizhaiththa ichchiRRilai
nanRum kaNNuRa nOkki nAngoLum Arvam thannaith thaNigidAy
anRu pAlaganAgi Alilai mEl thuyinRa em AdhiyAy!
enRum un thanakku engaL mEl irakkam ezhAdhadhu em pAvamE

Fulfil our desire of enjoying the little house which we have built staying in the same place, without moving, with such lot of effort that our backs are aching. Oh one who lay down as an infant on a tender banyan leaf during deluge, and who became our causative factor! The reason for the absence of affection in you towards us all the time is our sins alone.

Third pAsuram. They tell him to stop destroying their little houses and torturing them through his glance.

guNdunIr uRai kOLarI! madha yAnai kOL viduththAy unnaik
kaNdu mAl uRuvOngaLaik kadaik kaNgaLittu vAdhiyEl
vandal nuNmaNal theLLi yAm vaLaik kaigaLAl siramappattOm
theNdhiraik kadal paLLiyAy! engaL siRRil vandhu sidhaiyElE

Oh one who is lying in the deep ocean of deluge like a powerful lion! Oh one who removed the sorrow which befell gajEndhrAzhwAn (the elephant)! Don’t torture us, who are desirous of you after seeing you, with your glance. We have built these little houses with lot of effort from sieved alluvial soil with our hands, wearing bangles. Oh one who is having the milky ocean with its clear waves as the divine mattress! Do not come here and destroy our little sand houses.

Fourth pAsuram. They tell him not to destroy their sand houses by bewildering them with his face which acts as a magical hymn.

peyyumA mugil pOl vaNNA! undhan pEchchum seygaiyum engaLai
maiyal ERRi mayakka un mugam mAya mandhiram thAn kolO?
noyyar piLLaigaL enbadhaRku unnai nOva nAngaL uraikkilOm
seyya thAmaraik kaNNinAy! engaL siRRil vandhu sidhaiyElE

Oh one who has the divine complexion of a dark cloud which is pouring rain! Is your divine face like a magical powder which bewilders and perplexes us through your lowly words and activities? Oh one who has reddish lotus like divine eyes! Fearing that you will say “These are lowly, little girls” we are not saying anything about you and making you to feel sad. Do not come and destroy our little sand houses.

Fifth pAsuram. They ask him whether he is not seeing that they are not getting angry with whatever he was doing.

veLLai nuNmaNal koNdu siRRil vichiththirappada vIdhi vAyth
theLLi nAngaL izhaiththa kOlam azhiththiyAgilum undhan mEl
ullAm Odi urugal allAl urOdam onRumilOm kaNdAy
kaLLa mAdhavA! kEsavA! un mugaththana kangaL allavE

Oh mAdhava who has deceptive activites! Oh kESava! We have built these sieved, beautiful, small houses with fine, white sand in the street, such that everyone is amazed. Even if you destroy them only our hearts will break and melt, but we will not get even a little bit angry with you. Don’t you have eyes on your divine face? You can see for yourself, with those eyes.

Sixth pAsuram. You are thinking of something else when you say that you wil destroy the little sand houses. We do not understand it, they say.

muRRilAdha piLLaigaLOm mulai pOndhilAdhOmai nAL thoRum
siRRil mElittukkoNdu nI siRidhu uNdu thiNNena nAm adhu
kaRRilOm kadalai adaiththu arakkar kulangaLai muRRavum
seRRu ilangaiyaip pUsal Akkiya sEvagA! Emmai vAdhiyEl

Oh warrior who built a dam across the ocean, destroyed the entire clan of demons and converted lankA into a battleground! We are small girls with bosoms yet to rise. There is an inner meaning to your acts of destroying the little sand houses that we built. We have not learnt that meaning. Do not trouble us.

Seventh pAsuram. We are ordering you in the name of your divine consorts. Do not destroy our little sand houses.

bEdham nangu aRivArgaLOdu ivai pEsinAl peridhu insuvai
yAdhum onRu aRiyAdha piLLagaiLOmai nI nalindhu en payan?
OdhamA kadal vaNNA! un maNavAttimArodu sUzhaRum
sEdhu bandham thiruththinAy! engaL siRRil vandhu sidhaiyElE

If you speak these words with those who are experts in knowing the different ways of your speaking, it will be sweet for you. What is the benefit for you in troubling ignorant girls like us? Oh one who has the complexion of ocean with waves! Oh one who built a dam across the ocean! We are ordering you in the name of your divine consorts. Do not come here and destroy our little sand houses.

Eighth pAsuram. They tell him to understand that however sweet an entity may be, if one has bitterness in the heart, it will not taste well.

vatta vAych chiRu thUdhaiyOdu siRu suLagum maNalum koNdu
ittamA viLaiyAduvOngaLaich chiRRil Idazhiththu en payan?
thottu udahiththu naliyEl kaNdAy sudar chakkaram kaiyil EndhinAy!
kattiyum kaiththAl innAmai aRidhiyE kadal vaNNanE!

Oh emperumAn who is holding the radiant divine disc on your divine hand! Oh one who has the form of the ocean! What is the benefit for you in destroying repeatedly the little houses which we build with small earthern pots with round mouth, winnow and sand? Do not trouble by touching with your hand and kicking with your foot. When the heart is bitter, don’t you know that even a block of sugar will taste bitter?

Ninth pAsuram. They talk to one another about how they had united with kaNNa and enjoy the experience.

muRRaththUdu pugundhu nin mugam kAttip punmuRuval seydhu
siRRilOdu engaL sindhaiyum sidhaikkak kadavaiyO? gOvindhA!
muRRa maNNidam thAvi viNNuRa nINdaLandhu koNdAy! emmaip
paRRi meyppiNakkittakkAl indhap pakkam ninRavar en sollAr?

Oh gOvindha! Oh one who measured the entire earth with one foot and stretched the other foot towards the sky to measure all the worlds in the upper regions! Will you come into our courtyard, show your divine face with a smile and destroy our hearts and the little houses? Beyond that, if you come closer and embrace us, what will the people of this place say?

Tenth pAsuram. She completes the decad by stating the benefit which will accrue to those who recite these ten pAsurams, knowing their meanings.

sIdhai vAy amudham uNdAy! engaL siRRil nI sidhaiyEL enRu
vIdhi vAy viLaiyAdum Ayar siRumiyar mazhalaich chollai
vEdha vAyth thozhilArgaL vAzh villipuththUr man vittuchiththan than
kOdhai vAyth thamizh vallavar kuRaivinRi vaigundham sErvarE

Oh one who drank the nectar of sIthAppirAtti’s lips! The little cowherd girls, playing on the street, told emperumAn “Do not destroy our little houses”. Those who imbibe these words and recite the ten pAsurams composed by ANdAL who is the daughter of periyAzhwAr, who in turn is the leader of SrivillipuththUr where people who are great and carry out activities aligned with vEdhas live, will reach SrIvaikuNtam without any shortcoming.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/nachchiyar-thirumozhi-2-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org