Monthly Archives: April 2020

iyaRpA siRiya thirumadal

siRiya thirumadal – 62 – ErAr pozhil

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous

ErAr pozhil sUzh idavendhai nIrmalai                                      73
sIrArum mAlirunjOlai thirumOgUr

Word by Word Meanings

ErAr pozhil sUzh idavendhai nIrmalai – thiruvidavendhai which is surrounded by beautiful gardens, thirunIrmalai
sIrArum mAlirunjOlai thirumOgUr – beautiful thirumAlirunjOlai, thirumOgur

vyAkyAnam

ErAr pozhil sUzh idavendhai – thiruvidavendhai (a dhivyadhEsam near present day mAmallapuram) has beautiful gardens around it so that emperumAn, who has taken the form of wild boar in this dhivyadhESam, can roam around, as an outlet, in line with his form. The emperumAn is residing in this divine abode to reflect his infatuation with bhUmippirAtti, just as mentioned in thirunedundhANdagam 18 “pArvaNNa madamangai paththar” (one who is infatuated with bhUmippirAtti). I will go there, inform the people as to how he tortured me, a servitor of pirAtti and ask them to decide for themselves whether the affection which he shows towards bhUmippirAtti is real or an outward show, thus subjecting his love to a measurement.

nIrmalai – just as it has been said in thirunedundhANdagam 18 “nIrvaNNan nIrmalaikkE pOvEn” (I will go to thirunIrmalai itself where he is manifesting his characteristic of being simple, like water), thirunIrmalai is the divine abode which acts like shadow for those who have lost their self-restraint while trying to attain him so that they could take comfort. I will tell them to see in my form as to how I, who am engaging in madal after losing my self-restraint, am unable to enter that abode too.

sIrArum mAlirum sOlai – emperumAn remains without moving, like a tree, in the southern direction, which was not regarded highly in ancient days by vaidhikas (those who follow vEdhams) and manifests his simple and easily approachable qualities to lowly people too, as brought out in periyAzhwAr thirumozhi 5-3-3 “punaththinaik kiLLip pudhu avi kAtti un ponnadi vAzhga enRu inakkuRavar pudhiyadhu uNNum ezhil mAlirunjOlai endhAy” (Oh one who is residing in thirumAlirunjOlai and who is my lord! The hilly tribal people offer freshly plucked millets to your divine feet, and without asking for any other benefit, worship you and eat the offered millets). I will go there, show my form and establish that his qualities are one of supremacy (and not simplicity) and of being tough to approach and not easily to approach.

thirumOgUr – isn’t this the divine abode for emperumAn who is blissful with his devotees, without any distinction, through the faculties of mind, body and speech, just as it has been mercifully mentioned in thiruvAimozhi 10-1-6 “thirumOgUr Aththan” (one who has taken residence at thirumOgUr and is trustworthy)? I will show how trustworthy he is, after going there.

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi thamizh

இராமானுச நூற்றந்தாதி – எளிய விளக்கவுரை – பாசுரங்கள் 31 – 40

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

இராமானுச நூற்றந்தாதி

<< பாசுரங்கள் 21 – 30

முப்பத்தொன்றாம் பாசுரம். அநாதிகாலமாகப் பல பிறவிகளை எடுத்துத் துன்புற்ற நாம் இன்று எம்பெருமானாரின் நிர்ஹேதுக க்ருபையினால் அவரை அடைந்தோம் என்று ஆனந்தத்துடன் தன் திருவுள்ளத்துக்குச் சொல்லுகிறார்.

ஆண்டுகள் நாள் திங்களாய் நிகழ் காலம் எல்லாம் மனமே
ஈண்டு பல் யோனிகள்தோறு உழல்வோம் இன்று ஓர் எண் இன்றியே
காண் தகு தோள் அண்ணல் தென் அத்தி ஊரர் கழல் இணைக்கீழ்ப்
பூண்ட அன்பாளன் இராமாநுசனைப் பொருந்தினமே

மனமே! தினமாய், மாஸமாய், வருடங்களாய்க் கொண்டு இருந்த காலமெல்லாம் எண்ணிலடங்காததாகத் திரண்டு, பலவகைப்பட்டதாக இருக்கும் பிறவிகள்தோறும் நாம் உழன்றோம். ஆனால் இன்றோ ஒரு நினைவின்றிக்கே இருக்கச்செய்தே  காணத்தகுதியாய் இருந்துள்ள திருத்தோள்களையுடையராகையாலே நமக்கென்று இருக்கும் இயற்கையான தலைவராய், அழகிய திருவத்தியூரிலே நித்யவாஸம் செய்யும் பேரருளாளப் பெருமாளுடைய ஒன்றுக்கொன்று ஒப்பான திருவடிகளின்கீழே ஆழமான அன்புகொண்ட எம்பெருமானாரை அடைந்து நிற்கும் பாக்யத்தைப் பெற்றோம்.

முப்பத்திரண்டாம் பாசுரம். இப்படி எம்பெருமானாரை அடைந்தோம் என்று ஆனந்திக்கும் இவரைக் கண்ட சிலர் எங்களுக்கும் இதே பலன் கிடைக்க வேண்டும் என்று பார்த்தாலும் எங்களுக்கு உம்மைப்போலே ஆத்மகுணங்கள் இல்லையே என்று கேட்க, “எம்பெருமானாரை அடைபவர்களுக்கு ஆத்மா குணங்கள் முதலியவை தன்னடையே வந்து சேரும்” என்கிறார்.

பொருந்திய தேசும் பொறையும் திறலும் புகழும் நல்ல
திருந்திய ஞானமும் செல்வமும் சேரும் செறு கலியால்
வருந்திய ஞாலத்தை வண்மையினால் வந்து எடுத்து அளித்த
அருந்தவன் எங்கள் இராமாநுசனை அடைபவர்க்கே

துன்புறுத்தும் கலிதோஷத்தாலே துக்கப்பட்ட பூமியைத் தம்முடைய வள்ளல் தன்மையினால் தூக்கி எடுத்து ரக்ஷித்தவராய், ப்ரபன்ன ஜன கூடஸ்தராகையாலே (ப்ரபன்னர்களுக்குள் முதல்வராகையாலே) சரணாகதி என்கிற உயர்ந்த தவத்தையுடையவராய் இருப்பவர் எங்களுக்குத் தம்மை முழுதுமாக அளித்த எம்பெருமானார். அவரை அடைபவர்களுக்கு ஸ்வரூபத்துக்குச் சேர்ந்த மதிப்பும், பொறுமை என்னும் குணமும், இந்த்ரியங்களை அடக்கும் ஸாமர்த்யமும், குணங்களாலே வந்த பெருமையும், தத்வம், ஹிதம் புருஷார்த்தம் ஆகிய விஷயங்களில் தெளிவான ஞானமும், பக்தி என்கிற செல்வமும் தானே வந்து சேரும்.

முப்பத்துமூன்றாம் பாசுரம். எம்பெருமானாரைச் சரணம் புக புலனடக்கம் எவ்வாறு ஏற்படும் என்று கேட்க, ஸ்ரீபஞ்சாயுதங்களும் எம்பெருமானிடத்திலே வந்துள்ளன என்கிறார்; அல்லது, ஸ்ரீபஞ்சாயுதங்களும் சேர்ந்து எம்பெருமானாராய் வந்து அவதரித்துள்ளன என்கிறார்.

அடை ஆர் கமலத்து அலர்மகள் கேள்வன் கை ஆழி என்னும்
படையோடு நாந்தகமும் படர் தண்டும் ஒண் சார்ங்க வில்லும்
புடை ஆர் புரி சங்கமும் இந்தப் பூதலம் காப்பதற்கு என்று
இடையே இராமாநுசமுனி ஆயின இந் நிலத்தே

இலை நெருக்கத்தை உடைய தாமரைப்பூவை பிறப்பிடமாக உள்ள பிராட்டிக்குக் கேள்வனான எம்பெருமானுடைய திருக்கையிலே இருக்கும் திருவாழி என்கிற திவ்யாயுதத்தோடே நாந்தகம் என்கிற வாளும், ரக்ஷணத்திலே பரந்திருக்கும் ஸ்ரீகதையும், சிறந்ததான சார்ங்கவில்லும், புடை பெருத்து அழகாய் இருக்கும் ஸ்ரீபாஞ்சஜன்யமும் இந்த பூமியை ரக்ஷிக்கைக்காக இவ்வுலகிலே எம்பெருமானாரிடத்திலே வந்துள்ளன. அல்லது, அவராகவே அவதரித்துள்ளன.

முப்பத்துநான்காம் பாசுரம். கலிதோஷத்தைக் கழித்து உலகத்தை ரக்ஷித்த பின்னும் எம்பெருமானார் குணங்கள் ப்ரகாசித்ததில்லை. என் கர்மத்தைக் கழித்தபின்பே அவர் குணங்கள் பெருமை பெற்றன என்கிறார்.

நிலத்தைச் செறுத்து உண்ணும் நீசக் கலியை நினைப்பு அரிய
பலத்தைச் செறுத்தும் பிறங்கியது இல்லை என் பெய் வினை தென்
புலத்தில் பொறித்த அப்புத்தகச் சும்மை பொறுக்கிய பின்
நலத்தைப் பொறுத்தது இராமாநுசன் தன் நயப் புகழே

எம்பெருமானாருடைய விரும்பத்தக்கதான குணக்கூட்டம் உலகத்தைத் துன்புறுத்தி ஹிம்ஸிக்கும் தாழ்ந்ததான கலியையும், மனத்தாலே தெரிந்து கொள்ள அரிதாய் இருக்கும் பலத்தையும் அழித்த பின்பும் ப்ரகாசித்ததில்லை. என்னாலே உண்டாக்கப்பட்ட பாபங்களை எமலோகத்திலே எழுதிவைத்த அந்த புத்தகத்தின் பாரத்தை அழித்தபிறகே ஒளிவிடும் பெருமையைப் பெற்றது.

முப்பத்தைந்தாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் உம்முடைய பாபங்களைப் போக்கினாலும் மீண்டும் அவை வந்தால் என்ன செய்வீர் என்று கேட்க இனி அவை என்னை வந்து படருகைக்கு வழியில்லை என்கிறார்.

நயவேன் ஒரு தெய்வம் நானிலத்தே சில மானிடத்தைப்
புயலே எனக் கவி போற்றி செய்யேன் பொன் அரங்கம் என்னில்
மயலே பெருகும் இராமாநுசன் மன்னு மா மலர்த்தாள்
அயரேன் அருவினை என்னை எவ்வாறு இன்று அடர்ப்பதுவே

வேறு ஒரு தெய்வத்தை விரும்பமாட்டேன். இந்த லோகத்திலே சில தாழ்ந்த மனிதர்களை புயலே என்று அவர்கள் வள்ளல் தன்மைக்கு மேகத்தை ஒப்பாகக் கவிகள் சொல்லிப் பாடமாட்டேன். விரும்பத்தக்கதான கோயில் என்று பேச்சு வந்தால் காதல் மையல் பெருகும் எம்பெருமானாருடைய ஒன்றுக்கொன்று பொருந்தி இருக்கும், பரம பூஜ்யமான, இனிமையான திருவடிகளை மறக்கமாட்டேன். ஆதலால் போக்க அரிதான கர்மங்கள் எவ்வழியாலே என்னை வந்து அடர்ப்பது?

முப்பத்தாறாம் பாசுரம். எம்பெருமானாரை மறக்க மாட்டேன் என்றீர். நாங்களும் அவரை அடையும்படி அவர் தன்மையை எங்களுக்குச் சொல்லும் என்று கேட்க, அத்தை அருளிச்செய்கிறார்.

அடல் கொண்ட நேமியன் ஆர் உயிர் நாதன் அன்று ஆரணச் சொல்
கடல் கொண்ட ஒண் பொருள் கண்டு அளிப்ப பின்னும் காசினியோர்
இடரின்கண் வீழ்ந்திடத் தானும் அவ்வொண்பொருள் கொண்டு அவர் பின் படரும் குணன் எம் இராமாநுசன் தன் படி இதுவே

விரோதிகளை அழிக்கும் சக்தி கொண்டதான திருவாழியையுடையவனாய், எல்லா ஆத்மாக்களுக்கும் தலைவனானவன், அர்ஜுனன் கலங்கின அன்று வேதசப்தங்களாகிற கடலுக்குள்ளே மறைந்திருக்கும் சிறந்ததான அர்த்தங்களைக் கண்டு, ஸகல சேதனர்களின் உஜ்ஜீவனத்துக்காக ஸ்ரீகீதை மூலமாக அருளினான். அதற்குப் பின்பும் பூமியில் உள்ளவர்கள் ஸம்ஸார துக்கத்தில் மூழ்கியிருக்க எம்பெருமானாரான தாமும், முன்பு ஸர்வேச்வரன் அருளிச்செய்த உயர்ந்த அர்த்தங்களைக்கொண்டு அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து ரக்ஷிப்பது எங்கள் எம்பெருமானாருடைய தன்மை.

முப்பத்தேழாம் பாசுரம். இப்படியிருக்கிற எம்பெருமானாரை நீர் எப்படி அடைந்தீர் என்று கேட்க, நான் அறிந்து பற்றவில்லை, அவர் திருவடி ஸம்பந்திகளே விரும்பத்தக்கவர்கள் என்று இருப்பவர்கள் என்னை அவருக்கு அடிமையாக்கினார்கள் என்கிறார்.

படி கொண்ட கீர்த்தி இராமாயணம் என்னும் பத்திவெள்ளம்
குடி கொண்ட கோயில் இராமாநுசன் குணம் கூறும் அன்பர்
கடி கொண்ட மா மலர்த் தாள் கலந்து உள்ளம் கனியும் நல்லோர்
அடி கண்டு கொண்டு உகந்து என்னையும் ஆள் அவர்க்கு ஆக்கினரே

பூமி முழுவதும் பரவி இருக்கும் கீர்த்தியையுடைத்தான ஸ்ரீராமாயணம் என்கிற பக்திக்கடல் எப்பொழுதும் இருக்கும் திவ்யஸ்தானமாயிருக்கிற எம்பெருமானாருடைய குணங்களைப் பேசும் அன்பர்களின் பரிமளத்தையுடைய சிறந்ததான திருவடிகளிலே நெஞ்சுகலந்து அன்புகொண்டிருக்கும் சிறந்தவர்கள் இந்த ஆத்மா அவருக்கு அடிமையாக இருக்க வேண்டுமே என்று என் நிலையைக் கண்டு அந்த ஸம்பந்தமே காரணமாக விரும்பி அங்கீகரித்து என்னையும் அவர்க்கு அடிமை ஆக்கினார்கள்.

முப்பத்தெட்டாம் பாசுரம். எம்பெருமானாரை ஈச்வரனாக நினைத்து அவரிடத்தில் நேரே இத்தனை நாள் என்னைக் கைக்கொள்ளாததற்கு என்ன காரணம் என்று கேட்கிறார்.

ஆக்கி அடிமை நிலைப்பித்தனை என்னை இன்று அவமே
போக்கிப் புறத்திட்டது என் பொருளா முன்பு புண்ணியர் தம்
வாக்கில் பிரியா இராமாநுச நின் அருளின் வண்ணம்
நோக்கில் தெரிவரிதால் உரையாய் இந்த நுண் பொருளே

அநாதிகாலமாக “நானே ஈச்வரன்” என்றிருந்த என்னை அடிமைத்தனத்துக்கு இசையும்படி ஆக்கி, அது தன்னை அடியார்களுக்கு அடிமை என்பதுவரை செலுத்தி, அதிலே நிலைத்து இருக்கும்படிச் செய்தீர். இன்று இப்படி செய்த தேவரீர் முற்காலமெல்லாம் [அடியேனை] வீணாகப் போக்கி உலக விஷயங்களிலே தள்ளிவிட்டு வைத்தது என்ன காரணமாக? தேவரீரை உள்ளபடி அறிகைக்கீடான பாக்யத்தையுடைய வாக்குக்கு விஷயமாகயிருக்கும் தேவரீருடைய க்ருபையின் முறையைப் பார்க்கும் அளவில் புரிந்து கொள்ள முடியாதபடி இருந்தது. இந்த ஸூக்ஷ்மமான அர்த்தத்தை தேவரீரே விளக்க வேண்டும்.

முப்பத்தொன்பதாம் பாசுரம். இப்படிக் கேட்ட பின்பு எம்பெருமானாரிடத்திலிருந்து பதில் வராமல் இருக்கவே, அக்கேள்வியை விட்டு, எம்பெருமானார் செய்த உபகாரங்களை நினைத்துத் தன் நெஞ்சைப் பார்த்து எம்பெருமானார் செய்யும் ரக்ஷைகள் வேறு யாரால் செய்ய முடியும் என்கிறார்.

பொருளும் புதல்வரும் பூமியும் பூங்குழலாரும் என்றே
மருள் கொண்டு இளைக்கும் நமக்கு நெஞ்சே மற்று உளார் தரமோ
இருள் கொண்ட வெம் துயர் மாற்றி தன் ஈறு இல் பெரும் புகழே
தெருளும் தெருள் தந்து இராமாநுசன் செய்யும் சேமங்களே

நெஞ்சே! அர்த்தமும், புத்ரர்களும், நிலமும், மனைவிகளும் என்று இவற்றையே விரும்பி, அறிவுகெட்டு துன்பப்படும் நமக்கு அஜ்ஞானத்துடன் இருக்கும் க்ரூரமான துக்கங்களை நீக்கி, தம்முடைய நித்யமாய், எல்லையில்லாத கல்யாணகுணங்களையே அறியும்படியான அறிவைத்தந்து எம்பெருமானார் செய்யும் ரக்ஷையானது மற்றவர்கள் செய்யும் சிறிய ரக்ஷைகளின் அளவு தானோ?

நாற்பதாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் லோகத்துக்குச் செய்த உபகாரத்தை நினைத்து மிகவும் ஆனந்தம் அடைகிறார்.

சேம நல் வீடும் பொருளும் தருமமும் சீரிய நல்
காமமும் என்று இவை நான்கு என்பர் நான்கினும் கண்ணனுக்கே
ஆம் அது காமம் அறம் பொருள் வீடு இதற்கு என்று உரைத்தான்
வாமனன் சீலன் இராமாநுசன் இந்த மண்மிசையே

மற்றவர்களிடம் எதையும் எதிர்பார்க்காமல் தானே வந்து உதவும் ஸ்ரீவாமனனைப் போன்றவர் எம்பெருமானார். க்ஷேமரூபமான உயர்ந்ததான மோக்ஷமும். தர்மமும், அர்த்தமும், நேரே புருஷார்த்தமாக (பலனாக) இருக்கக்கூடியதாய் சிறந்ததான காமமும் என்று கொண்டு இவை நாலும் புருஷார்த்தமாக நம்பத்தகுந்த பெரியோர்கள் சொல்லுவார்கள். இவை நாலிலும் காமம் என்பது ஸர்வேச்வரன் விஷயத்திலே ஏற்படுவது. எம்பெருமானார் தர்மம் நம் பாபத்தைப் போக்கும் என்றும், அர்த்தம் தானம் முதலியவைகளாலே தர்மத்துக்கு உதவியாய் இருக்கும் என்றும், மோக்ஷமும் அந்த நன்மையை அதிகப்படுத்தும் என்று இவை எல்லாம் பகவத் காமத்துக்குக் கீழ்ப்பட்டிருக்கும் என்று இந்த பூமியிலே அருளிச்செய்தார்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

kaNNinuN chiRuth thAmbu mudhalAyiram

kaNNinuN chiRuth thAmbu – Simple Explanation

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

mudhalAyiram

nammazhwar-madhurakavi

nammAzhwAr and madhurakavi AzhwAr

SrI maNavALa mAmunigaL reveals the greatness of kaNNinuN chiRuththAmbu in the 26th pAsuram of upadhEsa raththina mAlai.

vAyththa thirumandhiraththin madhdhimamAm padhampOl
sIrththa madhurakavi sey kalaiyai – Arththa pugazh
AriyargaL thAngaL aruLich cheyal naduvE
sErviththAr thARpariyam thErndhu

In ashtAksharam, also known as thirumanthram, which has completeness both in words and in meanings, the middle word nama: has a greatness. madhurakavi AzhwAr’s wondrous composition kaNNinuN chiRuththAmbu has the same greatness. Understanding the meaning of this, the revered AchAryas (preceptors in our sampradhAyam) added this to the aruLichcheyal (recitation of 4000 dhivyaprabandham) so that it could be recited along with the rest.

madhurakavi AzhwAr was one who did not know any deity other than nammAzhwAr. His great composition is this kaNNinuN chiRuththAmbu. This prabandham reveals well the important principle of our sampradhAyam that AchArya (guru or teacher) is God. This prabandham, which reveals the greatness of nammAzhwAr, has a unique eminence in our sampradhAyam.

The simple translation for this prabandham is written with the help of our pUrvAchAryas’ commentary.

*****

thaniyans

avidhitha vishyAnthara: SatArEr upanishathAm upagAnamAthrabhOga:  I       
api cha guNavaSAth thadhEka SEshi madhurakavir hrudhayE mamAvirasthu II

Let madhurakavi AzhwAr remain in my heart – one who knew none, other than nammAzhwAr, one who considered singing the greatness of divine hymns of nammAzhwAr as giving him bliss, one who considered nammAzhwAr as his master since he was always immersed in nammAzhwAr’s qualities.

vERonRum nAn aRiyEn vEdham thamizh seydha
mARan satakOpan vaN kurugUr ERu engaL
vAzhvAm enREththum madhurakaviyAr emmai
ALvAr avarE araN

Only madhurava AzhwAr who said “I do not know anything other than nammAzhwAr who mercifully composed the meanings of vEdhas in thamizh, who is the leader of the beautiful kurugUr and who is capable of uplifting us all” rules over us. He is the refuge for prapannas (those who have surrendered) like us.

*****

First pAsuram. madhurakavi AzhwAr who started singing about nammAzhwAr, enjoys kaNNan (SrI krishNa) who is very dear to nammAzhwAr.

kaNNi nuN chiRuththAmbinAl kattuNNap
paNNiya peru mAyan en appanil
naNNith then kurugUr nambi enRakkAl
aNNikkum amudhURum en nAvukkE

kaNNan emperumAn, who is my swAmy (lord) and the supreme entity, made himself to be tied by yaSOdhAp pirAtti, with small pieces of rope, which were thin. Instead of that emperumAn, it is very sweet and nectarean to my tongue to recite the name of nammAzhwAr who is the leader of thirukkurugUr, which is in the southern direction.

Second pAsuram. madhurakavi AzhwAr explains that nammAzhwAr’s pAsurams alone are very sweet for him and that he is sustaining himself by repeatedly reciting them.

nAvinAl naviRRu inbam eydhinEn
mEvinEn avan ponnadi meymmaiyE
dhEvu maRRu aRiyEn kurugUr nambi
pAvin innisai pAdith thirivanE

I became very blissful by reciting AzhwAr’s pAsurams with my tongue. I have surrendered well at his divine feet. I do not know of any God other than AzhwAr who is complete with auspicious qualities and who is the leader of thirukkurugUr. I will go to various places by singing AzhwAr’s pAsurams, set to music.

Third pAsuram. madhurakavi AzhwAr narrates joyfully as to how emperumAn gave him his dharSan (manifesting his divine form) because he is a servitor of nammAzhwAr.

thiri thandhAgilum dhEvapirAn udai
kariya kOlath thiru uruk kANban nAn
periya vaN kurugUr nagar nambikku AL
uriyanAy adiyEn peRRa nanmaiyE

I, who was AzhwAr’s servitor totally, slipped from that position. I saw SrIman nArAyaNa, who has a dark complexion and who is the leader of nithyasUris, as shown by AzhwAr. Look at the great benefit that I received, being the true servitor of AzhwAr, who incarnated in the magnanimous thirukkurugUr.

Fourth pAsuram. Looking at the benefit showered by nammAzhwAr on him, madhurakavi AzhwAr says that he should desire whatever nammAzhwAr liked. Further, he reveals his lowliness and how nammAzhwAr accepted him.

nanmaiyAl mikka nAnmaRaiyALargaL
punmai Agak karudhuvar Adhalil
annaiyAy aththanAy ennai ANdidum
thanmaiyAn sadagOpan en nambiyE

Those who are very learned in the four vEdhas and who have eminent activities to go with the knowledge, gave up on me since I am the epitome of lowliness. However, nammAzhwAr, took me under his refuge, as my mother and as my father. He alone is my lord.

Fifth pAsuram. Explaining his lowliness that he had mentioned in the previous pAsuram, madhurakavi AzhwAr reveals how he has now become rectified due to the causeless mercy of nammAzhwAr and thanks him.

nambinEn piRar nanporuL thannaiyum
nambinEn madavAraiyum munnelAm
sem pon mAdath thukkurugUr nambikku
anbanAy adiyEn sadhirththEn inRE

In days gone by, I used to covet others’ wealth and women. However, now, I have attained eminence since I have been corrected by nammAzhwAr, and have become his servitor. Such nammAzhwAr is the leader of thirukkurugUr which has golden mansions

Sixth pAsuram. When asked “How did you attain such eminence?” he says that he attained it because of the grace of nammAzhwAr. There is no scope for falling from this position.

inRu thottum ezhumaiyum empirAn
ninRu than pugazh Eththa aruLinAn
kunRa mAdath thirukkurugUr nambi
enRum ennai igazhvu ilan kANminE

Being the leader of thirukkurugUr, my swAmy (lord) nammAzhwAr showered his mercy on me such that I will sing his greatness. You can see that he will never ever let go of me.

Seventh pAsuram. madhurakavi AzhwAr says that having been graced by nammAzhwAr, he will explain the greatness of nammAzhwAr to all those who are suffering since they have not known about nammAzhwAr and have not been showered with his grace, and get them too prosperity.

kaNdu koNdu ennaik kArimARap pirAn
paNdai valvinai pARRi aruLinAn
eN thisaiyum aRiya iyambugEn
oN thamizh sadagOpan aruLaiyE

nammAzhwAr, also known as kArimARan, being the son of poRkAri, showered his grace on me and took me under him in his service. He removed my sins which have been there from time immemorial. I will explain the greatness of the mercy of such AzhwAr who had composed wondrous thamizh pAsurams, to the people in all eight directions.

Eighth pAsuram. He explains in this pAsuram that AzhwAr’s mercy is greater than emperumAn’s. He says that AzhwAr’s merciful composition of thiruvAimozhi is more eminent than emperumAn’s merciful composition of bhagavath gIthA.

aruL koNdAdum adiyavar inbuRa
aruLinAn avvarumaRaiyin poruL
aruL koNdu Ayiram in thamizh pAdinAn
aruL kaNdIr iv vulaginil mikkadhE

nammAzhwAr mercifully composed the thousand pAsurams of thiruvAimozhi as the essence of vEdhas, for the joy of emperumAn’s servitors, who praise emperumAn. This mercy of nammAzhwAr’s is greater than anything else.

Ninth pAsuram. madhurakavi AzhwAr says that nammAzhwAr, without minding madhurakavi AzhwAr’s lowliness, revealed to him the essence of vEdhas which is that one should be a servitor to emperumAn’s servitor. I will be forever indebted to him, he says.

mikka vEdhiyar vEdhaththin utporuL
niRkap pAdi en nenjuL niRuththinAn
thakka sIrch chatakOpan en nambikku At
pukka kAdhal adimaip payan anRE

nammAzhwAr mercifully told me the essence of vEdham which is recited by great scholars, such that it would firmly remain in my heart. As a result of this, I realised this eminent state of being his servitor.

Tenth pAsuram. In this madhurakavi AzhwAr says that nammAzhwAr has showered very eminent benefits on him which he could not repay appropriately and develops great affection towards nammAzhwAr’s divine feet.

payan anRu Agilum pAngu allar Agilum
seyal nanRAgath thiruththip paNi koLvAn
kuyil ninRu Ar pozhil sUzh kurugUr nambi
muyalginREn un than moy kazhaRku anbaiyE

Oh nammAzhwAr who resides in thirukkurugUr which is surrounded by gardens in which the sounds of cuckoo birds reverberate! You are involving people of this world in servitude [to emperumAn] by correcting them through your instructions and activities even though there is no benefit for you from them. I am trying to develop affection towards one such as you.

Eleventh pAsuram. In this, madhurakavi AzhwAr says that those who learn this prabandham will [reach and] reside in SrIvaikuNtam which is under nammAzhwAr’s control. The implied meaning is that while in AzhwAr thirunagari both AdhinAdhar (the presiding deity in the temple) and nammAzhwAr are leaders, it is only nammAzhwAr who is the leader in SrIvaikuNtam.

anban thannai adaindhavargatku ellAm
anban then kurugUr nagar nambikku
anbanAy madhurakavi sonna sol
nambuvAr padhi vaikundham kANminE

emperumAn is one who is affectionate towards everyone (especially towards his servitors). nammAzhwAr is one who is affectionate towards such servitors of emperumAn. I (madhurakavi AzhwAr) am one who is affectionate towards such nammAzhwAr. Those who recite these pAsurams which have been sung with devotion by me, will reach the divine abode of SrIvaikuNtam and live there.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/03/kanninun-chiruth-thambu-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi thamizh

இராமானுச நூற்றந்தாதி – எளிய விளக்கவுரை – பாசுரங்கள் 21 – 30

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

இராமானுச நூற்றந்தாதி

<< பாசுரங்கள் 11 – 20

இருபத்தொன்றாம் பாசுரம். ஆளவந்தாருடைய திருவடிகளாகிற ப்ராப்யத்தை பெற்றவரான எம்பெருமானார் என்னை ரக்ஷித்தருளினார். ஆகையால் நான் தாழ்ந்தவர்களின் பெருமைகளைச் சொல்லிப் பாடமாட்டேன் என்கிறார்.

நிதியைப் பொழியும் முகில் என்று நீசர் தம் வாசல் பற்றி
துதி கற்று உலகில் துவள்கின்றிலேன் இனி தூய் நெறி சேர்
எதிகட்கு இறைவன் யமுனைத்துறைவன் இணை அடியாம்
கதி பெற்றுடைய இராமாநுசன் என்னைக் காத்தனனே

பரிசுத்தமான அனுஷ்டானத்தை உடையவர்களான யதிகளுக்கு நாதரான ஆளவந்தாருடைய ஒன்றுக்கொன்று ஒப்பான திருவடிகளாகிற ப்ராப்யத்தைப் பெற்றிருக்கும் எம்பெருமானார் என்னை ரக்ஷித்தருளினார். ஆனபின்பு “நிதியைப் பொழியும் மேகம்” என்று சிலருடைய உதார குணத்தைப் பேசும் ஸ்தோத்ரங்களைக் கற்று உலகத்திலே தாழ்ந்தவர்களான அவர்களுடைய வாசலைப்பற்றி நின்று என்னுடைய ரக்ஷணத்துக்குத் துவளமாட்டேன்.

இருபத்திரண்டாம் பாசுரம். தன்னோடு எதிரிட்ட தேவதைகளும் தன் பெருமை அறிந்து ஸ்தோத்ரம் பண்ண அவர்களுக்காக வாணனின் அபராதத்தைப் பொறுத்த ஸர்வேச்வரனை ஏத்தும் எம்பெருமானார் எனக்கு ஆபத்துக் காலத்திலே உதவும் செல்வம் என்கிறார்.

கார்த்திகையானும் கரிமுகத்தானும் கனலும் முக்கண்
மூர்த்தியும் மோடியும் வெப்பும் முதுகிட்டு மூவுலகும்
பூத்தவனே என்று போற்றிட வாணன் பிழை பொறுத்த
தீர்த்தனை ஏத்தும் இராமாநுசன் என்தன் சேம வைப்பே

கார்த்திகேயனான ஸ்கந்தனும் கஜமுகனான கணபதியும் அவர்களுக்கு உதவியாய் வந்த அக்னிதேவனும், முக்கண்ணனான ருத்ரனும் துர்க்கையும் ஜ்வரம் என்னும் தேவதையும் தோற்று ஓடி அதற்குப் பிறகு அவர்களை ஜயித்த கண்ணன் ஸர்வேச்வரனே என்று உணர்ந்து மூன்று விதமான உலகங்களும் இருக்கும் அண்டத்தை உன்னுடைய திருநாபீகமலத்திலே உண்டாக்கினவனே என்று வாணனுடைய ரக்ஷணத்துக்காக ஸ்தோத்ரம் பண்ண, அவர்களுக்காக வாணனின் அபராதத்தைப் பொறுத்த பரிசுத்தமான குணங்களையுடைய ஸர்வேச்வரனைக் கொண்டாடும் எம்பெருமானார் எனக்கு ஆபத்துக்குத் துணையாக சேமித்து வைத்த தனம் ஆவார்.

இருபத்துமூன்றாம் பாசுரம். தோஷமற்றவர்கள் தங்கள் மனத்திலே வைத்துக் கொண்டாடும் எம்பெருமானாரை பாபிஷ்டனான நான் என்னுடைய தோஷம் நிறைந்த மனஸ்ஸிலே வைத்துக் கொண்டாடினால், அது அந்த எம்பெருமானாரின் குணத்துக்கு என்னாகும் என்கிறார்.

வைப்பாய வான் பொருள் என்று நல் அன்பர் மனத்தகத்தே
எப்போதும் வைக்கும் இராமாநுசனை இரு நிலத்தில்
ஒப்பார் இலாத உறு வினையேன் வஞ்ச நெஞ்சில் வைத்து
முப்போதும் வாழ்த்துவன் என்னாம் இது அவன் மொய்ப் புகழ்க்கே

ஆபத் தனமாக வைக்கப்பட்ட குறையாத தனம் என்று தோஷமில்லாதவர்களாய் ப்ரேமத்துடன் இருப்பவர்கள் உயர்ந்த நிதியை ஒரு பெட்டிக்குள்ளே வைப்பதைப் போலே தங்கள் மனஸ்ஸுக்குள்ளே பகல் இரவு என்று வேறுபாடில்லாமல் எல்லாக் காலத்திலும் வைக்கும் விஷயமானவர் எம்பெருமானார். அவரை இந்தப் பெரிய உலகில் பாபம் செய்தவர்களில் ஒப்பில்லாதவனான மிகவும் பாபிஷ்டனான நான், என்னுடைய வஞ்ச நெஞ்சில் வைத்து மூன்று வேளையிலும் கொண்டாடுகிறேன். இதனால் அவருடைய உயர்ந்த புகழுக்கு என்னாகுமோ?

இருபத்துநான்காம் பாசுரம். தாழ்ந்த நிலையிலிருந்து இப்பொழுதிருக்கும் நிலைக்கு எப்படி வந்தீர் என்று கேட்க அதற்கு தான் முன்பு இருந்த நிலையையும் இப்பொழுது தமக்கு இந்தப் பெருமை வந்த வழியையும் சொல்லுகிறார்.

மொய்த்த வெம் தீவினையால் பல் உடல்தொறும் மூத்து அதனால்
எய்த்து ஒழிந்தேன் முன நாள்கள் எல்லாம் இன்று கண்டு உயர்ந்தேன்
பொய்த் தவம் போற்றும் புலைச் சமயங்கள் நிலத்து அவியக்
கைத்த மெய்ஞ்ஞானத்து இராமாநுசன் என்னும் கார் தன்னையே

தேன் கூட்டை தேனீ மொய்த்ததைப்போலே ஆத்மாவை மொய்த்துக் கொண்டிருக்கும் மிகவும் க்ரூரமான கர்மத்தாலே அநேக சரீரங்கள் தோறும் வயோதிகத்தை அடைந்து துன்பப்பட்டேன். நீச ஸமயங்களாவன அநாதியான வேதத்திலே காட்டப்படாத க்ரமத்தில் செய்யாமல் தான்தோன்றியாக 1) உலகியல் இன்பங்களில் இருந்து விலகி இருத்தல், 2) பிறருக்குத் துன்பம் கொடுக்காமல் இருத்தல், 3) குரு சேவை முதலிய பொய்யான தவங்களைப் பார்த்துக்கொண்டு வருமவை. அவை எல்லாம் நசித்துப்போகும்படி அழித்த, உள்ளதை உள்ளபடி உணர்ந்திருக்கும் எம்பெருமானாராகிற பரம உதாரரை தம்முடைய வள்ளல்தன்மையாலே காட்டக் கண்டு இன்று உயர்ந்த நிலையை அடைந்தேன்.

இருபத்தைந்தாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் தனக்குச் செய்த நன்மையை நினைத்து நேராக அவர் திருமுகத்தைப் பார்த்து “தேவரீருடைய க்ருபையை இந்த உலகில் ஆரறிவார்” என்கிறார்.

கார் ஏய் கருணை இராமாநுச இக் கடலிடத்தில்
ஆரே அறிபவர் நின் அருளின் தன்மை அல்லலுக்கு
நேரே உறைவிடம் நான் வந்து நீ என்னை உய்த்தபின் உன்
சீரே உயிர்க்கு உயிராய் அடியேற்கு இன்று தித்திக்குமே

ஜலஸ்தல வித்யாசம் இல்லாமல் பொழியும் மேகம் போலே எல்லோருக்கும் உபகரிக்கும் க்ருபையையுடைய உடையவரே! துக்கத்துக்கு நேரே இருப்பிடமானவன் நான். இப்படி இருந்த ஸமயத்திலே தேவரீர் தாமே வந்து என்னை அடைந்தபின் தேவரீருடைய கல்யாண குணங்களே ஆத்மாவுக்கு தாரகமாய், அடியேனுக்கு இன்று தித்திக்கிறது. தேவரீருடைய க்ருபையின் தன்மையை இக்கடல் சூழ்ந்த உலகில் ஆர்தான் அறிவார்.

இருபத்தாறாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் திருவடிகளில் முழுவுதுமாக தங்களை வைத்துக்கொண்டிருக்கும் பெரிய பெருமையை உடைய ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களின் முந்தைய நிலைகளில் ஓரொன்றெ என்னை அடிமைப்படுத்துகிறது என்கிறார்.

திக்கு உற்ற கீர்த்தி இராமாநுசனை என் செய் வினையாம்
மெய்க் குற்றம் நீக்கி விளங்கிய மேகத்தை மேவும் நல்லோர்
எக்குற்றவாளர் எது பிறப்பு ஏது இயல்வு ஆக நின்றோர்
அக்குற்றம் அப்பிறப்பு அவ்வியல்வே நம்மை ஆட்கொள்ளுமே

என்னாலே செய்யப்பட்ட வினையாகிற நிலை நின்ற தோஷத்தைப் போக்கி அதனால் ஏற்பட்ட ஆனந்தத்தாலே தாம் உஜ்வலாராக இருக்கும் பரம உதாரராய் திக்குத்தோறும் பரவிய குணங்களாலே வந்த பெருமையை உடையவராயிருக்கிற எம்பெருமானாரை திருவடி நிழலைப் போன்று பிரியாமல் இருக்கும் உயர்ந்தவர்கள் முன்பு யாதொரு குற்றத்தை உடையவராகவும் யாதொரு பிறவியிலே பிறந்திருந்தாலும் யாதொரு செயலைச் செய்பவராயிருந்தாலும் அந்தக் குற்றமும், பிறப்பும், செயலுமே, எப்படிப்பட்டவர்களும் எம்பெருமானாரைச் சென்று அடையலாம் என்று நினைத்திருக்கும் நம்மை அடிமைகொள்ளும். இப்படிப்பட்ட எண்ணம் ஏற்பட்டாலே ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் நம்மைப் போன்றவர்கள் என்று எண்ணாமல் நம்மைவிட உயர்ந்தவர்கள் என்ற எண்ணம் ஏற்படும்.

இருபத்தேழாம் பாசுரம். இப்படி எம்பெருமானாரின் அடியார்கள்பக்கலிலே இவர் அன்புசெய்ய, எம்பெருமானார் தம்மை இவர் நெஞ்சுக்கு எப்பொழுதும் விஷயமாக்கிக் கொடுக்க, பாபிஷ்டனான என் நெஞ்சிலே வந்து புகுந்த இது தேவரீர் பெருமைக்கு ஒரு குறையை ஏற்படுத்துமே என்று வருந்துகிறார்.

கொள்ளக் குறைவு அற்று இலங்கி கொழுந்து விட்டு ஓங்கிய உன்
வள்ளல் தனத்தினால் வல்வினையேன் மனம் நீ புகுந்தாய்
வெள்ளைச் சுடர் விடும் உன் பெரு மேன்மைக்கு இழுக்கு இது என்று
தள்ளுற்று இரங்கும் இராமாநுச என் தனி நெஞ்சமே

உடையவரே! வேண்டுவார்க்கு வேண்டுவதெல்லாம் கொள்ளலாம்படி ஒரு குறைவில்லாமல் இருப்பதாய், கொடுத்ததால் உஜ்வலமாய், மேன்மேலும் இளகிப்பதித்து வளர்ந்திருப்பதான தேவரீருடைய வள்ளல்தன்மையாலே மஹாபாபியான என்னுடைய மனஸ்ஸிலே தேவரீர் பெருமை பாராதே வந்து புகுந்தீர். பரிசுத்தமாய் விளங்கும் தேவரீருடைய எல்லையில்லாத பெருமைக்கு ஒரு குறை என்று தனியாக இருக்கும் என் நெஞ்சானது தளர்ந்து ஈடுபட்டது.

இருபத்தெட்டாம் பாசுரம். தன்னுடைய வாக்குக்கு எம்பெருமானார் விஷயத்திலுண்டான மிகுதியான ஆசையைக் கண்டு இனியராகிறார்.

நெஞ்சில் கறை கொண்ட கஞ்சனைக் காய்ந்த நிமலன் நங்கள்
பஞ்சித் திருவடிப் பின்னை தன் காதலன் பாதம் நண்ணா
வஞ்சர்க்கு அரிய இராமாநுசன் புகழ் அன்றி என் வாய்
கொஞ்சிப் பரவகில்லாது என்ன வாழ்வு இன்று கூடியதே

ஹ்ருதயத்திலே கோபத்தையுடையனான கம்ஸனை சீறின, தோஷங்களுக்கு எதிர்தட்டானவனாய், அடியார்களிடத்தில் அன்புபூண்டவனாய், பஞ்சுபோலே மென்மையான திருவடிகளையுடைய நப்பின்னைப்பிராட்டிக்கு அன்புடையவனான கண்ணனுடைய திருவடிகளைச் சென்று அடையாதவராய், ஆத்மாவைத் திருடுபவர்களுக்கு (அதாவது தங்கள் ஆத்மா எம்பெருமானுடையதன்று தங்களுடையதே என்று கருதுபவர்களுக்கு) மிகவும் அடைதற்கரியவரான எம்பெருமானாருடைய குணங்களைத் தவிர வேறொன்றை என்னுடைய வாக்கானது குழந்தைத்தனமாகக் (கள்ளமில்லாமல்) கொண்டாடாது. இன்று எனக்குக்கூடின வாழ்வு எவ்வளவு ஆச்சர்யமானது.

இருபத்தொன்பதாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் திவ்யகுணங்களை உள்ளபடி அறிந்திருப்பவர்கள் திரளை என் கண்கள் கண்டு களிக்கும்படி கூட்டக்கூடிய ஸுக்ருதம் (நல்வினை) என்று கூடுமோ என்கிறார்.

கூட்டும் விதி என்று கூடுங்கொலோ தென் குருகைப்பிரான்
பாட்டு என்னும் வேதப் பசுந்தமிழ் தன்னை தன் பத்தி என்னும்
வீட்டின் கண் வைத்த இராமாநுசன் புகழ் மெய் உணர்ந்தோர்
ஈட்டங்கள் தன்னை என் நாட்டங்கள் கண்டு இன்பம் எய்திடவே

அழகிய திருநகரிக்கு நாதரான ஆழ்வாருடைய பாட்டென்று கொண்டு ப்ரஸித்தமாய் வேதரூபமாய் செந்தமிழிலே இருக்கிற திருவாய்மொழியை தம்முடைய பக்தியாகிற இருப்பிடத்திலே வைத்த எம்பெருமானாருடைய கல்யாண குணங்களை உள்ளபடி அறிந்திருப்பவர்களுடைய கூட்டங்கள் தன்னை என்னுடைய கண்கள் கண்டு ஸுகத்தை அடையும்படி, இப்பேற்றை நமக்குச் சேர்விப்பதான அவருடைய க்ருபை என்று கூடுமோ?

முப்பதாம் பாசுரம். நீர் மோக்ஷத்தை எம்பெருமானாரிடம் ப்ரார்த்திக்கவில்லையா என்று கேட்க எம்பெருமானார் என்னை அடிமை கொண்டருளிய பின்பு மோக்ஷம் வந்தாலென் நரகம் வந்து சூழிலென் என்கிறார்.

இன்பம் தரு பெரு வீடு வந்து எய்திலென் எண்ணிறந்த
துன்பம் தரு நிரயம் பல சூழிலென் தொல் உலகில்
மன் பல் உயிர்கட்கு இறையவன் மாயன் என மொழிந்த
அன்பன் அனகன் இராமாநுசன் என்னை ஆண்டனனே

அநாதி காலமாக இருக்கும் இவ்வுலகில் நித்யராய் எண்ணிலடங்காதவரான ஆத்மாக்களுக்குத் தலைவனானவன் ஸ்வரூப ரூப குணங்களால் ஆச்சர்யபூதனான ஸர்வேச்வரனென்று ஸ்ரீபாஷ்யம் மூலமாக அருளிச்செய்த அன்பையுடையவராய், இப்படி அன்பினாலே உபதேசிப்பதைத் தவிர வேறு ப்ரயோஜனத்துக்காக உபதேசிக்கும் பாபம் இல்லாத எம்பெருமானார் என்னை அடிமைகொண்டருளினார். ஆனபின்பு, இன்பத்தைக் கொடுக்கும், நித்யமாக எம்பெருமானுக்குக் கைங்கர்யம் செய்யக்கூடிய மோக்ஷம் கிடைத்தாலென்? கணக்கில்லாத துக்கத்தைக் கொடுக்கும் நரகங்கள் பலவும் வந்து தப்பமுடியாதபடி வளைத்துகொண்டாலென்? இவை இரண்டும் நமக்கு ஒன்றே.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

iyaRpA siRiya thirumadal

siRiya thirumadal – 61 – kArAr maNi niRa

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous

kArAr maNi niRak kaNNanUr viNNagaram
sIrAr kaNapuram chERai thiruvazhundhUr                                          72
kArAr kudandhai kadigai kadal mallai 

Word by Word Meanings

thiruviNNagar, which is the divine abode of kaNNapirAn with the complexion of bluish gemstone, the great thirukkaNNapuram, thiruchchERai, thErazhundhUr, thirukkudandhai which is full of water bodies, great kadigai mountain (chOlasimhapuram), thirukkadalmallai

vyAkyAnam

kArAr maNi niRak kaNNanUr viNNagaram – leaving aside paramapadham where the residents are complete [with their knowledge, qualitities, activities etc], emperumAn came to thiruviNNagar so that he could manifest himself to those who have shortcomings [in their knowledge, qualities, activities etc]. Didn’t nammAzhwAr too mercifully mention in his thiruvAimozhi 6-3-9 “thannoppAr illappan thandhanan thana thAL nizhalE” (emperumAn who is non-pareil, gave me the shadow [protection] of his divine feet)! I will show them my form and ask them “Has he manifested himself to me who has shortcomings?”

sIrAr kaNapuram – the great abode of thirukkaNNapuram which is the pukkagam (place of residence of husband) for parakAla nAyagi. I have expressed my excusive existence for emperumAn, as mentioned in periya thirumozhi 8-9-3 “kaNNapuram onRu udaiyAnukku adiyEn oruvarkku uriyEnO” (Will I, a servitor of emperumAn who resides at thirukkaNNapuram, belong to any one else?) I will go to that abode, display my form and tell them “Look at the way he has made me suffer”

thiruchchERai – emperumAn residing at thiruchchERai, is famous for not knowing the difference between the bosom of his mother [yaSOdhA} and others [pUthanA, the demon sent by kamsan to kill him] as a child. This has been brought out in periya thirumozhi 7-4-1 pAsuram ”kaN sOra vengurudhi vandhizhiya vendhazhalpOl kUndhalALai maNsEra mulaiyuNda mA madhalAy” (Oh infant who sucked the life out of pUthanA, the demon with red coloured hair which looked like fire, such that her eyes lost all energy and a flood of blood flowed out of her!) I will go to that place and tell them how he has shown partiality by not even touching me.

thiruvazhundhUr – isn’t this the dhivyadhEsam (divine abode) where he manifested his quality of not sustaining himself if he cannot have butter which has been touched by his devotees? I will go there, tell the people to see my emaciated body and ask them whether he had sustained himself by touching me.

kArAr kudandhai – is invigorating kudandhai not famous as the place where kaNNan, who is the servitor of his servitors, has taken residence? I will go there and prove to them by displaying my form that I, who am his servitor, am not cruel.

kadigai – this divine abode is famous for emperumAn who is as sweet as a sugar candy fruit [fruit which has grown in the plant, which was growon from the seed of sugar candy, a non-existing entity], as brought out by the pAsuram in periya thirumozhi 8-9-4 “kadigaiththadangunRin misaiyirundha akkArakkani” (emperumAn who is known as akkArakkani who has taken residence atop the huge mount of kadigai). I will go there and ask “For whom is he residing here with all his sweetness? Is it for his own enjoyment? Is the well-known term bhakthAnAm (for the sake of his devotees) as mentioned in jithanthE SlOkam a lie?”

kadal mallai – Has he not earned fame in thirukkadanmallai (a divine abode, now known as mAmallapuram) by leaving aside his mattress of thirvandhAzhwAn (AdhiSEhan) and lying on the floor, in order to bless his devotee puNdarIkar? I will go there and ask the people “Is he lying on the floor to attain me or am I lying on the floor to attain him? Look at our forms and decide for yourselves”

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi thamizh

இராமானுச நூற்றந்தாதி – எளிய விளக்கவுரை – பாசுரங்கள் 11 – 20

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

இராமானுச நூற்றந்தாதி

<< பாசுரங்கள் 1 – 10

பதினொன்றாம் பாசுரம்.  திருப்பாணாழ்வார் திருவடிகளை சிரஸாவஹிக்கும் எம்பெருமானாரைத் தங்களுக்குப் புகலிடமாகப் பற்றியிருக்குமவர்களுடைய செயல்களின் பெருமையை இவ்வுலகத்தில் என்னால் சொல்லி முடிக்கமுடியாது என்கிறார்.

சீரிய நான்மறைச் செம்பொருள் செந்தமிழால் அளித்த
பார் இயலும் புகழப் பாண் பெருமாள் சரணாம் பதுமத்
தார் இயல் சென்னி இராமாநுசன் தன்னைச் சார்ந்தவர் தம்
காரிய வண்மை என்னால் சொல்லொணாது இக் கடல் இடத்தே

பகவத் விஷயத்தை விளக்குவதால் வந்த பெருமையையுடைய நான்கு வேதங்களின் சிறந்த அர்த்தத்தை அழகிய தமிழ் மாலையாக அளித்தருளியவராய் பூமியில் விளங்கும் கீர்த்தியையுடைய திருப்பாணாழ்வாரின் திருவடிகளாகிற தாமரைப்பூவாலே அலங்ககரிக்கப்பட்ட திருமுடியையுடைய எம்பெருமானாரை நல்ல ஒரு புகலிடமாகப் பற்றியிருப்பவர்களுடைய சிறந்த அனுஷ்டானம் இந்த நிலவுலகிலே என்னாலே சொல்லி முடிக்க முடியாது.

பன்னிரண்டாம் பாசுரம். திருமழிசைப் பிரானுடைய திருவடிகளுக்கு இருப்பிடமான எம்பெருமானாரை அடிபணிபவர்களைத் தவிர மற்றவர்களிடத்திலா நான் அன்பு கொள்வேன் என்கிறார்.

இடம் கொண்ட கீர்த்தி மழிசைக்கு இறைவன் இணை அடிப்போது
அடங்கும் இதயத்து இராமாநுசன் அம் பொன் பாதம் என்றும்
கடம் கொண்டு இறைஞ்சும் திரு முனிவர்க்கு அன்றி காதல் செய்யாத்
திடம் கொண்ட ஞானியர்க்கே அடியேன் அன்பு செய்வதுவே

பூமியெங்கும் பரந்திருக்கும் குணத்தாலே வந்த பெருமையையுடைய திருமழிசைப் பிரானுடைய அழகிய இரண்டு திருவடிகளாகிற செவ்விப் பூக்கள் தன்னுள்ளே அடங்கும்படியான திருவுருவத்தைக் கொண்டிருப்பவரான எம்பெருமானாருடைய சிறந்ததாய் எல்லோராலும் வந்து சேரும்படியான திருவடிகளை எப்பொழுதும் ஸ்வரூபத்துக்குச் சேர்ந்தது என்று நினைத்து வணங்குகையாகிற செல்வத்தை உடையராய் எப்பொழுதும் அவற்றை த்யானித்துக்கொண்டிருப்பவரைத் தவிர அவற்றில் அன்பில்லாத கடின நெஞ்சைக்கொண்டவர்களுக்கோ அடியேன் அன்பு செய்வது?

பதிமூன்றாம் பாசுரம். தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் திருவடிகளைத்தவிர வேறொன்றில் ஆசையற்றிருக்கும் எம்பெருமானார் திருவடிகளே நமக்கு ப்ராப்யம் (குறிக்கோள்) என்கிறார்.

செய்யும் பசுந் துளபத் தொழில் மாலையும் செந்தமிழில்
பெய்யும் மறைத் தமிழ் மாலையும் பேராத சீர் அரங்கத்து
ஐயன் கழற்கு அணியும் பரன் தாள் அன்றி ஆதரியா
மெய்யன் இராமாநுசன் சரணே கதி வேறு எனக்கே

 செவ்விமாறாததான திருத்துழாயாலே தம்மாலே நேர்த்தியாகக் கட்டப்பட்ட புஷ்ப மாலையையும், உள் அர்த்தத்தை நன்றாக வெளியிடும் தமிழிலே உண்டாக்கப்பட்டதொரு வேதம் என்று சொல்லலாம்படியான தமிழ் மாலையையும் நித்யமான கல்யாண குணங்களை உடைய திருவரங்கத்தில் சயனித்திருக்கும் பெரிய பெருமாளுடைய திருவடிகளுக்குச் சாத்துமவராய் அடிமைத்தனத்தின் எல்லையில் இருக்கும் தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வாருடைய திருவடிகளைத் தவிர வேறொன்றை விரும்பாத ஸத்யசீலரான எம்பெருமானாருடைய திருவடிகளே எனக்கு ப்ராப்யம்.

பதினான்காம் பாசுரம். குலசேகரப் பெருமாளுடைய பாசுரங்களைப் பாடுபவர்களைக் கொண்டாடும் எம்பெருமானார் என்னைப் பிரியாமல் இருப்பதால் வேறு ஸாதனங்களைக் கொண்டு உயர்ந்த பலனைப் பெறவேண்டிய ஸ்வபாவம் நீங்கப் பெற்றேன் என்கிறார்.

கதிக்குப் பதறி வெம் கானமும் கல்லும் கடலும் எல்லாம்
கொதிக்கத் தவம் செய்யும் கொள்கை அற்றேன் கொல்லி காவலன் சொல்
பதிக்கும் கலைக் கவி பாடும் பெரியவர் பாதங்களே
துதிக்கும் பரமன் இராமாநுசன் என்னைச் சோர்விலனே

குலசேகரப் பெருமாள் ரத்னங்களைப் பதித்தாற்போலே சாஸ்த்ரச் சொற்களைப் பதித்த கவிகளை அன்புடன் பாடும் பெரியவர்களுடைய திருவடிகளைக் கொண்டாடுபவராய் உயர்ந்தவரான எம்பெருமானார் என்னைவிட்டுப் பிரிவதில்லை. ஆதலால், பெறவேண்டிய பலனுக்காகப் பதறி மிகவும் உஷ்ணமான காடு மலை கடல் போன்ற எல்லாவிடத்திலும் நின்று துன்பப்படும்படியாக தவங்களைப் பண்ணும் தன்மை நீங்கப் பெற்றேன்.

பதினைந்தாம் பாசுரம். பெரியாழ்வார் திருவடிகளில் தன் மனத்தை வைத்திருப்பவரான எம்பெருமானார் குணங்களில் ஈடுபாடில்லாதவர்களைச் சேரேன், இனி எனக்கென்ன தாழ்வு என்கிறார்.

சோராத காதல் பெருஞ்சுழிப்பால் தொல்லை மாலை ஒன்றும்
பாராது அவனைப் பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையன் தாள்
பேராத உள்ளத்து இராமாநுசன் தன் பிறங்கிய சீர்
சாரா மனிசரைச் சேரேன் எனக்கு என்ன தாழ்வு இனியே

அலைபாயாத பக்தியினுடைய பெருக்கில் பெரிய சுழியில் அகப்படுகையாலே நித்யனாய் எல்லோரையும் ரக்ஷிப்பவன் என்ற பெருமையை உடையவனை ஒன்றும் ஆராயாமல், அவனைக் குறித்து ஸாதாரண ஜனங்களைப் பார்த்துச் செய்வதுபோல் பல்லாண்டு பல்லாண்டு என்று காலத்தைப் பெருக்கி மங்களாசாஸனம் (ஆசீர்வாதம்) பண்ணுவதையே தனக்குத் தன்மையாகக் கொண்ட பெரியாழ்வார் திருவடிகளை விட்டு நீங்காத திருவுள்ளத்தையுடையவர் எம்பெருமானார். அவருடைய எல்லையில்லாத குணங்களைத் தங்களுக்கு நல்ல புகலிடமாகப் பற்றியிருக்காதவர்களைச் சேரேன். இந்நினைவு பிறந்த பின்பு எனக்கு என்ன குறை உண்டு? [குறை ஒன்றும் இல்லை].

பதினாறாம் பாசுரம். எம்பெருமானுக்கு ப்ரியமான ஆண்டாள் நாச்சியாரின் க்ருபைக்குப் பாத்ரமான எம்பெருமானார் இவ்வுலகத்துக்குச் செய்த உபகாரத்தை அருளிச்செய்கிறார்.

தாழ்வு ஒன்று இல்லா மறை தாழ்ந்து தலமுழுதும் கலியே
ஆள்கின்ற நாள் வந்து அளித்தவன் காண்மின் அரங்கர் மௌலி
சூழ்கின்ற மாலையைச் சூடிக் கொடுத்தவள் தொல் அருளால்
வாழ்கின்ற வள்ளல் இராமாநுசன் என்னும் மா முனியே

பெரிய பெருமாளுடைய திருமுடியிலே (கிரீடத்திலே) சாத்துகிற திருமாலையைத் தன்னுடைய திருக்குழலிலே (கூந்தலிலே) சூடிக்கொடுத்த நாச்சியாரின் இயற்கையான அருளால் வாழ்பவராய் பரம உதாரராய் முனிவர்களில் தலைவரானவர் எம்பெருமானார். ஒரு விதமான குறையும் இல்லாத வேதமானது இதர மதத்தவர்களாலே இழிவுபட்டு பூமியெங்கும் கலியின் இருளானது ஆட்சிசெய்த காலத்திலே யாரும் கேட்காமலே இவர் வந்து அந்த வேதத்தை உயரத் தூக்கி இவ்வுலகத்தை ரக்ஷித்தருளினார் காணீர்!

பதினேழாம் பாசுரம். திருமங்கை ஆழ்வாரிடத்தில் அன்பு கொண்டவராய் எங்கள் நாதராயிருக்கிற எம்பெருமானாரை ஆச்ரயித்தவர்கள் துக்கங்கள் மேலிட்டாலும் கலங்கமாட்டார்கள் என்கிறார்.

முனியார் துயரங்கள் முந்திலும் இன்பங்கள் மொய்த்திடினும்
கனியார் மனம் கண்ணமங்கை நின்றானை கலை பரவும்
தனி ஆனையை தண் தமிழ் செய்த நீலன் தனக்கு உலகில்
இனியானை எங்கள் இராமாநுசனை வந்து எய்தினரே

ஸகல சாஸ்த்ரங்களாலும் கொண்டாடப்படுபவனாய் தனித்துவம் வாய்ந்த யானையைப்போலே செருக்குக் கொண்டு திருக்கண்ணமங்கையிலே நின்றருளியவனை குளிர்ந்த தமிழ் பாசுரங்களால் மங்களாசாஸனம் செய்தருளின திருமங்கை ஆழ்வார்க்கு இவ்வுலகில் அன்பராய் இருப்பவர் எங்கள் நாதரான எம்பெருமானார். அவரை வந்து அடைந்தவர்கள் துக்கங்கள் மேல் விழுந்தாலும் அதற்காக வருந்த மாட்டார்கள். இன்பங்கள் வந்து திரண்டாலும்  நல்ல பழம் பழுத்து வந்தது என்று பெரிதாக ஆனந்தம் அடைய மாட்டார்கள்.

பதினெட்டாம் பாசுரம். நம்மாழ்வாரைத் திருவுள்ளத்திலே கொண்டிருக்கும் மதுரகவி ஆழ்வாரின் குணங்களை எல்லா ஆத்மாக்களும் உஜ்ஜீவனம் அடையும் வகையில் அருளும் எம்பெருமானார் எனக்குச் சிறந்த துணை என்கிறார்.

எய்தற்கு அரிய மறைகளை ஆயிரம் இன் தமிழால்
செய்தற்கு உலகில் வரும் சடகோபனைச் சிந்தையுள்ளே
பெய்தற்கு இசையும் பெரியவர் சீரை உயிர்கள் எல்லாம்
உய்தற்கு உதவும் இராமாநுசன் எம் உறுதுணையே

அடைவதற்கரிய வேதங்களை ஆயிரம் பாசுரங்களால் அதுவும் ஸ்த்ரீ பாலர்களுக்கும் கற்கும் படியான தமிழ் பாஷையாலே செய்தருளுகைக்கு இவ்வுலகத்திலே வந்து அவதரித்த, பாஹ்ய குத்ருஷ்டிகளுக்கு சத்ருவாக இருக்கும் சடகோபன் என்னும் நம்மாழ்வாரை தம் திருவுள்ளத்திலே வைப்பதற்குத் தகுதியாய் இருந்துள்ள பெருமையை உடைய ஸ்ரீ மதுரகவிகளுடைய ஞானம் முதலிய குணங்களை எல்லா ஆத்மாக்களும் உஜ்ஜீவனத்தை அடைவதற்காக உபகரித்தருளும் எம்பெருமானார் எனக்குச் சிறந்ததான துணை.

பத்தொன்பதாம் பாசுரம். திருவாய்மொழியே எல்லாம் என்று எழுந்தருளியிருந்த எம்பெருமானார் எனக்கு மிகவும் இனிமையானவர் என்கிறார்.

உறு பெருஞ்செல்வமும் தந்தையும் தாயும் உயர் குருவும்
வெறி தரு பூமகள் நாதனும் மாறன் விளங்கிய சீர்
நெறி தரும் செந்தமிழ் ஆரணமே என்று இந் நீள் நிலத்தோர்
அறிதர நின்ற இராமாநுசன் எனக்கு ஆர் அமுதே

புருஷார்த்தங்களில் சிறந்ததுவும் எல்லையில்லாததுமான செல்வமும், தந்தையும் தாயும் ஸதாசார்யனும், பரிமளிதமான பூவில் பிறந்தவளான பெரிய பிராட்டியாருக்கு வல்லபனான ஸர்வேச்வரனும். இவை எல்லாம், பகவத் ப்ரஸாதத்தாலே ஆழ்வாருக்கு அவ்வெம்பெருமான் ப்ரகாசித்த க்ரமத்திலே உபகரித்தருளின த்ராவிட வேதமான திருவாய்மொழியே என்று இந்தப் பெரிய பூமியில் உள்ளார் அறியும்படி நின்ற எம்பெருமானார் எனக்கு மிகவும் இனிமையானவர்.

இருபதாம் பாசுரம். நாதமுனிகளைத் தம் திருவுள்ளத்திலே மிகவும் ஆசையுடன் அனுபவிக்கும் எம்பெருமானார் எனக்குப் பரம தனம் என்கிறார்.

ஆரப் பொழில் தென் குருகைப்பிரான் அமுதத் திருவாய்
ஈரத் தமிழின் இசை உணர்ந்தோர்கட்கு இனியவர் தம்
சீரைப் பயின்று உய்யும் சீலம்கொள் நாதமுனியை நெஞ்சால்
வாரிப் பருகும் இராமாநுசன் என் தன் மா நிதியே

சந்தனச் சோலைகளையுடைத்தாய் அழகிய திருநகரிக்கு நாதரான ஆழ்வாருடைய மிகவும் இனிமையான திருப்பவளத்தில் (உதட்டில்) பிறந்த ஈரப்பாட்டையுடைய திருவாய்மொழியின் இசையை அறிந்தவர்களிடத்தில் அன்பு காட்டுபவர்களுக்கு, குணங்களிலே செறிந்து தன் ஸத்தை பெறும்படியான தன்மையை உடையவரான நாதமுனிகளை தம் நெஞ்சால் மிகவும் ஆசையுடன் அனுபவிக்கும் எம்பெருமானார் எனக்குக் கிடைத்த மஹாநிதி.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

iyaRpA siRiya thirumadal

siRiya thirumadal – 60 – ArAmam sUzhndha

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous

ArAmam sUzhndha arangam kaNamangai                        71

Word by Word Meanings

ArAmam sUzhndha arangam kaNamangai – thiruvarangam, which is surrounded by beautiful gardens, thirukkaNNamangai

vyAkyAnam

ArAmam sUzhndha arangam – arangam (SrIrangam) which is surrounded by gardens. Here, the term ArAmam (gardens) refers to other divine abodes [of emperumAn]. It is SrIrangam which is surrounded by other divine abodes. In the divine minds of AzhwArs, SrIrangam is the permanent dwelling place of emperumAn from where he bestows [his divine mercy] on his devotees and the other divine abodes are like gardens where he takes rest during daytime when he goes for hunting. Don’t kings, when they go out for hunting to various places, rest for a while at those places during the noon-time and return to their palaces for resting at night? This is much similar to that. That emperumAn protects both nithyavibhUthi (SrIvaikuNtam) and leelAvibhUthi (samsAram) while residing at SrIrangam is brought out by kulasEkara AzhwAr in his perumAL thirumozhi pAsuram 1-10 “vanperu vAnagam uyya amararuyya maNNuyya maNNulagil manisaruyya thunbamigu thuyaragala ayarvu onRu illAch chugam vaLara agamagizhum thoNdar vAzha anbodu then thisai nOkkip paLLi koLLum aNiyarangan thirumuRRaththu . . . .” (in the courtyard of SrIrangam where thiruvarangan [emperumAn] has taken residence, by lying down facing southern direction, for uplifting upper worlds and those who live there, for uplifting earth and those who are living on earth, uplifting his devotees so that they enjoy bliss without any trace of sorrow . . ). I will go to that place wherefrom he is ruling with his sceptre, show my form and ask “Is this the way he would protect his devotee?”

kaNamangai – thirumangai AzhwAr himself has sung of this divine abode in his periya thirumozhi 7-10-9 “kaNgaLAraLavum ninRu kaNNamangaiyuL kaNdukoNdEnE” (I saw that emperumAn till my eyes became satiated, at thirukkaNNamangai). I expressed my desire to see him till my eyes became satiated. You could judge for yourself whether I saw him till my eyes became satiated, by looking at my form, says parakAla nAyagi.

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA siRiya thirumadal

siRiya thirumadal – 59 – pErAli thaNkAl

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous

pErAli thaNkAl naRaiyUr thiruppuliyUr

Word by Word Meanings

pErAli thaNkAl naRaiyUr thiruppuliyUr – The famous divine abode of thiruvAli nagar, thiruththaNkAl, thirunaRaiyUr, kutta nAttu thiruppuliyUr

vyAkyAnam

pErAli – the famous thiruvAli. Being the place where thirumangai AzhwAr was born, it is famous for emperumAn offering himself to AzhwAr for his enjoyment. I will go there and tell the people “Look at the way he has offered himself to me for my enjoyment, by looking at my form. See and decide for yourself as to for how many days he has starved me”. While she (parakAla nAyagi) is living in thiruvAli, is it apt to say that she will go to thiruvAli and abuse emperumAn? Even though she lives there, since it does not appear to exist for her, it does not appear to be close to her and hence she says that she will go to thiruvAli.

thaNkAl – Since he removes the difficulties of his devotees, like a cold breeze, the place became thaNkAl! I will go there and tell the people who have eyes which can see “Look at my form. Look at the way he has helped me to rid me of my difficulties”

naRaiyUr – is it not an abode which is famous for emperumAn’s giving up his independence and giving primacy to pirAtti (SrI mahAlakshmi)? I wil go there and tell the people “Look at the way he is listening to his pirAtti by looking at me, who is her belonging”

thiruppuliyUr – Just as it is mentioned in thiruvAimozhi 8-9-7 says “mellilaich chelva vaNkodippulga vIngiLandhAL kamugin“ (even insentient entities exchange affection as seen in the behaviour of betel leaf creeper hugging arecanut tree), it is the place where plants, men and women live united. I will go there and tell them “Look at the way I am united with my beloved”

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi thamizh

நாச்சியார் திருமொழி – எளிய விளக்கவுரை – பதிநான்காம் திருமொழி – பட்டி மேய்ந்து

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

நாச்சியார் திருமொழி

<< பதின்மூன்றாம் திருமொழி – கண்ணனென்னும்

திருப்பாவையில் ப்ராப்ய (குறிக்கோள்) ப்ராபகங்களை (வழி) உறுதி செய்தாள். அப்பொழுதே அந்த ப்ராப்யம் கிடைக்காமல் போக, அதனாலே கல ங்கி, நாச்சியார் திருமொழியில் முதலில் காமன் காலிலே விழுந்து நோன்பு நோற்றாள். அதற்குப் பிறகு பனிநீராடி, கூடல் இழைத்து, குயில் வார்த்தை கேட்டு, எம்பெருமானை நேராகப் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டு அது கிடைக்காமையாலே ஸ்வப்னத்தின் மூலம் அவனை அனுபவித்து தரித்து, அதற்கு மேலே ஸ்ரீ பாஞ்சஜந்யாழ்வானிடத்தில் எம்பெருமானின் திருவாயமுதத்தை விசாரித்து, மேகங்களிடத்திலே எம்பெருமானைப் பற்றி விசாரித்து, அந்த மேகங்களையே தூது விட்டு, மழை பொழிந்து மலர்கள் எல்லாம் மலர்ந்து எம்பெருமானை நினைவூட்ட அதனால் துன்புற்று, தன்னை அவை மிகவும் துன்புறுத்தியதைச் சொல்லி, எம்பெருமான் திருவாக்கையும் பெரியாழ்வார்க்குப் பெண்ணாய்ப் பிறந்ததையும் நினைத்துப் பார்த்து அதனாலும் எம்பெருமான் வாராமல் போகவே பெரியாழ்வார்க்காக வருவான் என்று மனதைத் தேற்றிக் கொண்டு, அதற்குப் பிறகும் எம்பெருமான் வாராமல் போக மிகவும் துன்பப்பட்டு, அருகில் இருப்பவர்களை என்னை எப்படியாவது அவன் இருக்கும் இடத்தில் கொண்டு சேருங்கள் என்று ப்ரார்த்தித்து, அதற்கு மேலே அவன் ஸம்பந்தம் உடைய வஸ்த்ரம், மாலை முதலியவற்றையாவது கொண்டு வந்து தாருங்கள் என்று ப்ரார்த்தித்து அப்படியும் எம்பெருமான் வரவில்லை.

ப்ரபன்ன குலத்தில் பிறந்திருந்தும் தன் முயற்சியால் எம்பெருமானைப் பெறலாம் என்ற நிலைக்கு இவள் ஆளானதற்குக் காரணம் எம்பெருமானை அடையவேண்டும் என்ற இவளின் எல்லையில்லாத ஆசை. எம்பெருமானுக்கும் இவளுக்குப் பரமபக்தி வரை வரவேண்டும் என்று காத்திருந்தான். இவளும் நம்மாழ்வாரைப்போலே நிர்ப்பந்தித்தாகிலும் பெறவேண்டும் என்று இப்பொழுது பார்க்கிறாள். இந்த வருத்தத்தின் மிகுதியால் “கண்டீரே” (பார்த்தீர்களா) என்று ஒருவர் கேட்பதைப் போலேயும் “கண்டோமே” (பார்த்தோமே) என்று ஒருவர் சொல்வதைப் போலேயும் இப்பதிகத்தை அருளிச்செய்கிறாள்.

இவளுடைய இந்த முயற்சியை வைத்து இவள் எம்பெருமானைத் தவிர வேறு ஒன்றை உபாயமாகக் கொண்டாள் என்று சொல்லலாமா என்றால் அது சொல்ல முடியாது. இவளுக்கு இருக்கும் மிக அதிகமான ப்ரேமத்தாலும் எம்பெருமானின் சிறந்த தன்மையாலும் இவளின் பிரிவாற்றாமையாலும் விளைந்த நிலையே தவிர, இதை இவள் உபாயமாக எண்ணிச் செய்யவில்லை. ஏனெனில், அது ஸ்வரூபத்துக்குச் சேராது. எம்பெருமானையே உபாயமாகக் கொண்டிருக்கும் ப்ரபந்நர்கள் ஒருநாளும் அவ்வாறு வேறு ஒரு உபாயத்தைத் தங்களுக்கு உபாயமாக நினைக்க மாட்டார்கள்.

முதல் பாசுரம். பரமபதத்திலே இருக்கும் அனுபவத்தைவிட்டு திருவாய்ப்பாடியில் இருக்கும் மிகுதியான வெண்ணெயை அனுபவிக்கலாம், நப்பின்னைப்பிராட்டியைத் திருக்கல்யாணம் செய்து கொள்ளலாம் என்று எண்ணி இங்கே வந்து அவதரித்து தன் விருப்பத்துக்கு வ்ருந்தாவனத்தில் நன்றாகச் சுற்றித் திரிந்து அதனாலே பெருமை பெற்றான்.

பட்டி மேய்ந்தோர் காரேறு பலதேவற்கு ஓர் கீழ்க் கன்றாய்
இட்டீறிட்டு விளையாடி இங்கே போதக் கண்டீரே?
இட்டமான பசுக்களை இனிது மறித்து நீரூட்டி
விட்டுக் கொண்டு விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

தனித்துவம் வாய்ந்த கறுத்த காளை போன்ற கண்ணன் காவலில்லாமல் பட்டி மேய்ந்து திரிந்து கொண்டும் நம்பிமூத்தபிரான் என்னும் பலராமனுக்குக் கீழ்ப்படிந்த ஒப்பற்ற தம்பியாய், ஆனந்தத்துக்குப் போக்குவீடாக பலவிதமான சேஷ்டிதங்களைச் செய்து விளையாடிக்கொண்டும் இருக்க அதை நீங்கள் கண்டீர்களா? கண்ணன் தனக்கு மிக விருப்பமான பசுக்களை இனிமையாகப் பேர்சொல்லி அழைத்து நீர் குடிக்கும்படிச் செய்து அவற்றை மேய விட்டுக்கொண்டு விளையாடுவதை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

இரண்டாம் பாசுரம். வைஜயந்தி என்னும் வனமாலையை அணிந்துகொண்டு தன் தோழர்களுடன் வ்ருந்தாவனத்தில் விளையாடுபவனைக் கண்டோம் என்கிறாள்.

அனுங்க என்னைப் பிரிவு செய்து ஆயர்பாடி கவர்ந்துண்ணும்
குணுங்கு நாறிக் குட்டேற்றைக் கோவர்த்தனனைக் கண்டீரே?
கணங்களோடு மின்மேகம் கலந்தாற் போல வனமாலை
மினுங்க நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

நான் வருந்தும்படியாக என்னை விட்டுப் பிரிந்துபோய் திருவாய்ப்பாடியை ஆக்ரமித்து அனுபவிக்கின்றவனாய் வெண்ணெயின் நாற்றம் வீசுபவனாய் இளம் காளையைப் போன்றவனுமான பசுக்களை நன்றாக வளர்க்கும் கண்ணனைப் பார்த்தீர்களா? மின்னலும் மேகமும் கலந்திருப்பதுபோலே கறுத்த திருமேனியில் வெளுத்த வனமாலை விளங்கும்படி நின்று தன் தோழர்களுடன் விளையாடுவதை வ்ருந்தாவனத்தில் கண்டோமே.

மூன்றாம் பாசுரம். கருடாழ்வார் வானத்தில் தன் சிறகை விரித்துக் குடைபிடித்துக் கைங்கர்யம் செய்ய, வ்ருந்தாவனத்தில் கண்ணனைக் கண்டோம் என்கிறாள்.

மாலாய்ப் பிறந்த நம்பியை மாலே செய்யும் மணாளனை
ஏலாப் பொய்கள் உரைப்பானை இங்கே போதக் கண்டீரே?
மேலால் பரந்த வெயில் காப்பான் விநதை சிறுவன் சிறகென்னும்
மேலாப்பின் கீழ் வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

கோபிகைகளிடத்தில் கொண்ட அன்பையே ஒரு வடிவமாகக் கொண்டு அவதரித்தவனாய் அன்பைச் செய்கின்ற மணவாளனாய் பொருந்தாத பொய்களைச் சொல்லுபவனான கண்ணபிரானை இங்கே பார்த்தீர்களா? மேலே பரவின வெயில் கண்ணன் திருமேனியில் விழாமல் தடுப்பதற்காக கருடாழ்வார் தன் சிறகை மேற்கட்டியாகப் பிடிக்க அதன் கீழே இருக்கும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

நான்காம் பாசுரம். எம்பெருமான் ஒரு ஒளிமிகுந்த யானைக்குட்டியைப்போலே இருப்பதை அனுபவிக்கிறாள்.

கார்த்தண் கமலக்கண் என்னும் நெடுங்கயிறு படுத்தி என்னை
ஈர்த்துக் கொண்டு விளையாடும் ஈசன் தன்னைக் கண்டீரே?
போர்த்த முத்தின்குப்பாயப் புகர்மால் யானைக் கன்றே போல்
வேர்த்து நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

காளமேகத்திலே குளிர்ந்த தாமாரை மலர் பூத்தாற்போன்றிருக்கும் திருக்கண்கள் என்கிற பெரிய கயிறைக் கொண்டு என்னை அகப்படுத்தி என் நெஞ்சையும் இழுத்துக் கொண்டுபோய் விளையாடும் ஸர்வேச்வரனான எம்பெருமானைப் பார்த்தீர்களா? போர்வையாகப் போர்த்திய முத்துச் சட்டையை உடையதாய் தேஜஸ்ஸை உடையதாய் பெரிய யானைக்குட்டிபோலே வேர்த்து நின்று விளையாட வ்ருந்தாவனத்தே கண்டோமே [வேர்வைத்துளிகளை ஒளிமிகுந்த முத்துக்களாக விளக்குகிறாள்].

ஐந்தாம் பாசுரம். மின்னலோடு கூடிய கார்மேகக் குட்டிபோலே எம்பெருமான் திருப்பீதாம்பரம் தரித்து வீதியார வருபவனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

மாதவன் என் மணியினை வலையில் பிழைத்த பன்றி போல்
ஏதும் ஒன்றும் கொளத்தாரா ஈசன் தன்னைக் கண்டீரே?
பீதக ஆடை உடை தாழப் பெருங்கார் மேகக் கன்றே போல்
வீதியார வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

ச்ரிய:பதியாய் எனக்கு நீலரத்னம் போலே மிகவும் இனியவனாய் வலையில் நின்று பிழைத்த பன்றியைப் போலே செருக்குடன் தன்னிடத்தில் இருக்கும் எதையும் பிறருக்குக் கொடுக்காதவனாய் இருக்கும் உயர்ந்தவனான ஸர்வேச்வரனைப் பார்த்தீர்களா? திருப்பீதாம்பர வஸ்த்ரமானது தாழ்ந்து விளங்க பருத்துக் கறுத்திருக்கும் ஒரு குட்டி மேகம்போலே திருவீதி நிறைய எழுந்தருளும் பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

ஆறாம் பாசுரம். உதயகிரியின் மேல் உதிக்கும் ஸூர்யனைப்போலே கறுத்த திருமேனியில் சிவந்த ஒளியுடன் வருகின்றவனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

தருமம் அறியாக் குறும்பனைத் தன் கைச் சார்ங்கம் அதுவே போல்
புருவ வட்டம் அழகிய பொருத்தமிலியைக் கண்டீரே?
உருவு கரிதாய் முகம் செய்தாய் உதயப் பருப்பதத்தின் மேல்
விரியும் கதிரே போல்வானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

கருணை என்பதை அறியாதவனாய் குறும்புகளையே செய்யுமவனாய் தனது திருக்கையில் இருக்கும் சார்ங்கம் என்னும் வில்லைப் போலே திருப்புருவ வட்டங்களால் அழகுபெற்றவனாய் அடியார்களுடன் பொருந்தி வாழாதவனான எம்பெருமானைப் பார்த்தீர்களா? கறுத்த திருமேனியில் சிவந்த ஒளியுடன் இருப்பதனால் உதயகிரியின் மேலே விரிகின்ற ஸூர்யனைப் போல் விளங்கும் அவனை வ்ருந்தவனத்திலே கண்டோம்.

ஏழாம் பாசுரம். நக்ஷத்ர கூட்டத்தோடு கூடிய பெரிய ஆகாசம் போலே தோழர்கள் நடுவிலே வரும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

பொருத்தம் உடைய நம்பியைப் புறம்போல் உள்ளும் கரியானை
கருத்தைப் பிழைத்து நின்ற அக்கருமா முகிலைக் கண்டீரே?
அருத்தித்தாரா கணங்களால் ஆரப் பெருகு வானம் போல்
விருத்தம் பெரிதாய் வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

பொருத்தம் உடைய ஸ்வாமியாய் திருமேனியைப் போலே உள்ளே நெஞ்சும் கறுத்தவனாய் என்னுடைய எண்ணத்துக்கு மாறுபட்டு இருப்பவனாய் கறுத்துப் பெருத்த முகில் போன்றவனான கண்ணனைப் பார்த்தீர்களா? உலகியல் இன்பங்களை ஆசைப்படுபவர்களால் விரும்பப்படுகிற நக்ஷத்ரக் கூட்டங்களாலே மிகவும் நிறைந்துள்ள ஆகாசம் போலே தன் தோழர்களுடன் பெரிய கூட்டமாக எழுந்தருளுகின்ற அந்த எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

எட்டாம் பாசுரம். அழகிய கூந்தல் தோளில் விளங்க, விளையாடும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

வெளிய சங்கொன்றுடையானைப் பீதக ஆடை உடையானை
அளிநன்குடைய திருமாலை ஆழியானைக் கண்டீரே?
களிவண்டு எங்கும் கலந்தாற்போல் கமழ்பூங்குழல்கள் தடந்தோள் மேல்
மிளிர நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

வெளுத்த மற்றும் ஒப்பற்ற ஸ்ரீபாஞ்சஜந்யத்தை உடையவனாய் திருப்பீதாம்பரத்தை உடையாகக் கொண்டவனாய், நன்றாக க்ருபையை உடையனாய் திருவாழியாழ்வானை உடையவனாய் ச்ரிய:பதியான கண்ணனைப் பார்த்தீர்களா? தேனை உண்டு களித்துள்ள வண்டுகள் எப்புறத்திலும் பரந்திருப்பதுபோல் பரிமளிக்கின்ற அழகிய திருக்குழல்களானவை (கூந்தல்) பெரிய திருத்தோள்களின்மேலே தாழ்ந்து விளங்க, விளையாடுபவனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

ஒன்பதாம் பாசுரம். காட்டிலே பல அஸுரர்களை வேட்டையாடிவரும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

நாட்டைப் படை என்று அயன் முதலாத் தந்த நளிர் மாமலர் உந்தி
வீட்டைப் பண்ணி விளையாடும் விமலன் தன்னைக் கண்டீரே?
காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புள்ளும் உடன் மடிய
வேட்டையாடி வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

“உலகங்களைப் படை” என்று ப்ரஹ்மா முதலான ப்ரஜாபதிகளை உண்டாக்கின குளிர்ந்த பெரிய மலரை உடைத்தான திருநாபியாகிற வீட்டை உண்டாக்கி இப்படி லீலாரஸத்தை அனுபவிக்கும் பரமபாவனான (பரிசுத்தன்) எம்பெருமானைப் பார்த்தீர்களா? தேனுகாஸுரனும் குவலாயாபீடம் என்னும் யானையும் பகாஸுரனும் உடனே மாளும்படியாக காட்டில் சென்று வேட்டையாடி வரும் கண்ணனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

பத்தாம் பாசுரம். இந்தப் பதிகத்தை அனுஸந்திப்பவர்களுக்கு எப்பொழுதும் எம்பெருமானுடன் பிரியாமல் இருந்து அடிமை செய்யும் பலன் கிட்டும் என்று சொல்லி ப்ரபந்தத்தை முடிக்கிறாள்.

பருந்தாட்களிற்றுக்கு அருள் செய்த பரமன் தன்னை பாரின் மேல்
விருந்தாவனத்தே கண்டமை விட்டுசித்தன் கோதை சொல்
மருந்தாம் என்று தம் மனத்தே வைத்துக் கொண்டு வாழ்வார்கள்
பெருந்தாள் உடைய பிரான் அடிக் கீழ்ப் பிரியாதென்றும் இருப்பாரே

பருத்த கால்களையுடைய ஸ்ரீகஜேந்த்ராழ்வானுக்கு க்ருபை பண்ணின ஸர்வேச்வரனை இந்த உலகத்திலே வ்ருந்தாவனத்திலே ஸேவிக்கப்பெற்றமையைப்பற்றி பெரியாழ்வார் திருமகளான ஆண்டாள் (நான்) அருளிச்செய்த இப்பாசுரங்களை பிறவி என்னும் நோய்க்கு மருந்தாகத் தங்கள் மனத்திலே அனுஸந்தித்துக்கொண்டு வாழ்பவர்கள் பெருமை பொருந்திய திருவடிகளை உடைய எம்பெருமானின் திருவடிகளின் கீழே எப்பொழுதும் பிரியாமல் இருந்து நித்ய கைங்கர்யத்தைச் செய்யப் பெறுவார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram thiruppallANdu

thiruppallANdu – Simple Explanation

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

mudhalAyiram

pallandu

SrI maNavALa mAmunigaL has beautifully revealed the greatness of thiruppallANdu in upadhEsa raththinamAlai pAsuram 19.

kOdhilavAm AzhwArgaL kURu kalaikkellAm
Adhi thiruppallANdu Anadhuvum – vEdhaththukku
Om ennumm adhupOl uLLadhukkeLLAm surukkAyth
thAn mangalam AnadhAl

It is maNavALa mAmunigaL’s firm opinion in his divine mind that just as praNavam is the pre-eminence or essence of all vEdhas, thiruppallANdu is the pre-eminence or essence of all the aruLichcheyal (reciting of divine prabandhams) of AzhwArs. This is the reason that it is recited at the beginning of aruichcheyal.

After periyAzhwAr established the supremacy of SrIman nArAyaNa in the court of pANdiya king, the king made AzhwAr to come around the town on an elephant [as a gesture of celebration]. To see this great sight of AzhwAr on the elephant, emperumAn appeared on his garuda vAhana (on garuda, his vehicle) along with his divine consorts. Being worried that emperumAn who is comfortable in SrIvaikuNtam, has come down to samsAram, periyAzhwAr sang pAsurams extolling emperumAn. These pAsurams are called as thiruppallANdu. It is periyAzhwAr’s unique greatness that he makes the sAmsAris [dwellers of materialistic realm] also to extol emperumAn, apart from singing them himself.

This simple translation has been carried out with the help of periyavAchchAn piLLai’s commentary for thiruppallANdu.

thaniyans

gurumukham anadhIthya prAhavEdhAn aSEshAn
narapathi parikluptham SulkamAdhAthu kAma:  I
SvaSuram amaravandhyam ranganAthasya sAkshAth
dhvijakula thilakam tham vishNuchiththam namAmi II

periyAzhwAr, also known as vishNuchiththar, who did not learn from a teacher but was bestowed with clear knowledge and devotion by thirumAL (emperumAn), went to the royal court of king SrIvallabha dhEvan in madhurai (South), in the assembly of learned people, with the intention of utilising the gift of gold coins for the betterment of emperumAn’s divine temple at SrIvillipuththUr and won that gift after establishing the supremacy of emperumAn by quoting from the vEdhas. Further, he married off his divine daughter, ANdAL to SrI ranganAtha and was revered by nithyasUris as the father-in-law of emperumAn. He was the greatest among the clan of brAhmaNas (those who learn and teach vEdhas). I salute such periyAzhwAr.

minnAr thadamadhiL sUzh villipuththUr enRu orukAl
sonnar kazhaRkamalam sUdinOm – munnAL
kizhiyaRuththAn enRuraiththOm kIzhmaiyinil sErum
vazhiyaRuththOm nenjamE vandhu

Oh heart! We will don the divine lotus-like feet of those who mention the name of SrIvillipuththUr which is surrounded by huge walls which shine like lightning, on our heads, like ornaments. By reminiscing and talking about the act of periyAzhwAr who went to the King’s court, cut-off the treasure of gold coins kept there through his arguments and made it fall on his hand, we saved ourselves from reaching lowly state.

pANdiyan koNdAdap pattarpirAn vandhAn enRu
INdiya sangam eduththUdha – vENdiya
vEdhangaL Odhi viraindhu kizhiyaRuththAn
pAdhangaL yAmudaiya paRRu

The pANdiya king SrIvallabha dhEvan extolled saying “bhattarpirAn has come to establish for us the supremacy of supreme being”. Those in his court sounded the conch as a sign of victory. By providing necessary proof from vEdhas, periyAzhwAr [bhattar pirAn] established the supremacy of SrIman nArAyaNa. Such periyAzhwAr’s divine feet are our refuge.

********

First pAsuram. After seeing emperumAn with his beauty and other auspicious qualities in this samsAram, periyAzhwAr becomes fearful as to what misfortune will befall that emperumAn and sings paeans of praise on him such that until time lasts, emperumAn should remain great like this.

pallANdu pallANdu pallAyiraththANdu
pala kOdi nURAyiram
mallANda thin thOL maNivaNNA un
sEvadi sevvi thirukkAppu

Oh emperumAn who has strong divine shoulders which controlled and killed the wrestlers, and who has the complexion of carbuncle! There should be protection for your reddish divine feet until time lasts. AzhwAr extols emperumAn through the time scale of human beings, then through the time scale of celestials, then through the time scale of brahmA and finally, through the time scale of many brahmAs.

Second pAsuram. AzhwAr praises emperumAn for his exalted position of being with nithyavibhUthi (paramapadham) as well as leelAvibhUthi (samsAram).

adiyOmOdum ninnOdum pirivinRi Ayiram pallANdu
vadivAy nin valamArbinil vAzhginRa mangaiyum pallANdu
vadivAr sOdhi valaththuRaiyum sudarAzhiyum pallANdu
padai pOr pukku muzhangum appAnchasanniyamum pallANdE

The connection between us, the servitors, and you, the master, should remain forever. periya pirAtti (SrI mahAlakshmi), who is with beauty, ornaments and youth, and who resides on your right chest, should be there forever. On your right hand, the divine disc which is beautiful and splendorous should be there forever. On your left hand, the divine disc pAnchajanyam, which makes a huge uproar which tears the hearts of enemies in battlefields, should be there forever. By referring to devotees, AzhwAr speaks about samsAram and by referring to pirAtti, divine disc and divine conch, he is speaking about paramapadham.

Third pAsuram. Starting with this pAsuram, in three pAsurams, he is inviting those who are interested in enjoying pleasures in this world, those who are interested in kaivalyam (enjoying AthmA (enjoying themselves)) and those who are interested in carrying out service to emperumAn, to join him in praising emperumAn. In this pAsuram, he is inviting those who are interested in service to emperumAn.

vAzhAtpattu ninRIr uLLIrEl vandhu maNNUm maNamum koNmin
kUzhAtpattu ninRIrgaLai engaL kuzhuvinil pugudhaluttOm
EzhAtkAlum pazhippu ilOm nAngaL irAkkadhar vAzh ilangai
pAzhAL Agap padai porudhAnukku pallANdu kUrudhumE

If you are interested in the wealth of service, come quickly, dig out soil for celebrating the uthsavam (festival) of emperumAn, be desirous of doing any service etc. We do not allow those who are interested only in food, to join us. For many generations, we have not desired anything other than service to emperumAn and are faultless. We are praising that emperumAn who carried out war with his bow against the demons who were living in lankA. You too join us in praising him.

Fourth pAsuram. In this, he is inviting those who are interested in enjoying their AthmA. Not feeling satisfied with calling those who are carrying out service to emperumAn, he desires that those who are interested in enjoying wealth in this world as well as those who are interested in enjoying their AthmAs should join in praising emperumAn. Of these two, the ones who are interested in wealth in this world, could at some point of time, be interested in doing service to emperumAn. However, if kaivalyArthis attain kaivalya mOksham (place where the AthmAs enjoy themselves), they can never come out of it and do any service to emperumAn. Hence, he is calling them, first.

Edu nilaththil iduvadhan munnam vandhu engaL kuzhAm pugundhu
kUdum manam udaiyIrgaL varambozhi vandhu ollaik kUduminO
nAdu nagaramum nangu aRiya namO nArAyaNAya enRu
pAdum manam udaip paththaruLLIr vandhu pallANdu kURuminE

Before you give up your bodies, if you are interested in joining us, give up the boundary (target) of enjoying only the AthmA, and join us. If you have the devotion to recite the divine ashtAkshara manthram (the divine manthram, of eight syllables, which extols SrIman nArAyaNa), through which both those ordinary people who live in villages and the knowledgeable people who live in towns would know well about emperumAn, join us in praising emperumAn.

Fifth pAsuram. In this, AzhwAr is inviting those who are interested in the opulence of this world.

aNdakkulaththukku adhipadhiyAgi asurar irAkkadharai
iNdaikkulaththai eduththuk kaLaindha irudIkEsan thanakku
thoNdakkulaththil uLLIr vandhu adi thozhudhu Ayira nAmam sollip
paNdaikkulaththaith thavirndhu pallANdu pallAyiraththANdu enminE

You are in the group of those who are carrying out servitude to hrishIkESan who is the controller of the clans of demons and who annihilated the demons completely. You join our group, bow down to the divine feet of emperumAn, recite the thousand names of that emperumAn whole-heartedly, get rid of being in the cycle of births in which you pray to emperumAn for granting various benefits only to leave him later, and repeatedly praise that emperumAn.

Sixth pAsuram. After AzhwAr invites each of the three groups of people in this way, each group comes and joins him. Of these, those who were invited by the vAzhAtpattu pAuram (third pAsuram), who are desirous of carrying out service to emperumAn, narrate their qualities and activities; AzhwAr accepts them.

endhai thandhai thandhai thandhai tham mUththappan EzhpadigAl thodangi
vandhu vazhi vazhi AtcheyginROm thiruvONaththiruvizhavil
andhiyam pOdhil ariyuruvAgi ariyai azhiththavanai
pandhanai thIrap pallANdu pallAyiraththANdu enRu pAdudhumE

For seven generations, my father and I, his father and his father et al, have been carrying out kainkaryam (service) as mentioned in vEdhas. For the one who took the form of a beautiful narasimha (lion head and human body) and destroyed his enemy hiraNya, we will sing praises to remove any ennui that he would have felt while carrying out that activity, for the sake of his devotee.

Seventh pAsuram. AzhwAr accepts the kaivalyArthis (those who enjoy their AthmAs), who were earlier referred to in the fourth pAsuram Edu nilaththil, and who come to him, narrating their qualities.

thIyil poliginRa senjudar Azhi thigazh thiruchchakkaraththin
kOyil poRiyAlE oRRuNdu ninRu kudi kudi At seyginROm
mAyap porupadai vANanai Ayiram thOLum pozhi kurudhi
pAyach chuzhaRRiya Azhi vallAnukkup pallANdu kURudhumE

We have come to carry out kainkaryam for all times to come, including succeeding generations, after we have been identified (on our bodies) with the divine symbol of chakkaraththAzhwAr (divine disc), whose reddish splendour is far brighter than fire. We praise that emperumAn who is holding aloft chakkraththAzhwAr who was spun to make the demon bANAsuran to bleed from his thousand shoulders, like a flood.

Eighth pAsuram. AzhwAr accepts the aiSwaryArthis (those who desire wealth), who were mentioned in the fifth pAsuram aNdakkulaththukku and who come, agreeing to sing praises on emperumAn.

neyyidai nallladhOr sORum niyathamum aththANich chEvagamum
kai adaikkAyum kazhuththukkup pUNodu kAdhukkuk kuNdalamum
meyyida nalladhOr sAndhamum thandhu ennai veLLuyir Akkavalla
paiyudai nAgap pagaikkodiyAnukkup pallANdu kURuvanE

[The aiSwaryArthi says] I will praise emperumAn who offers me the pure, tasty prasAdham (offering made to emperumAn as part of worship) which is seen amidst ghee, confidential service, the thAmbUlam (blend of betel leaf, arecanut and lime), ornament for neck, ornament kuNdalam (ear drops) for the ears, unique sandalwood paste which is a good fit for the body, who is capable of creating a good mind in me and who is having as his flag, garuda, the enemy of snakes with hoods.

Ninth pAsuram AzhwAr is praising emperumAn along with those who are devotees and desirous of carrying out service to emperumAn, and who were invited in the third pAsuram of vAzhAtpattu and who joined him in sixth pAsuram, endhai thandhai.

uduththuk kaLaindha nin pIdhaga Adai uduththuk kalaththadhuNdu
thoduththa thuzhAy malar sUdikkaLaindhana sUdum iththoNdagaLOm
viduththa thisaik karumam thiruththith thiruvONath thiruvizhavil
paduththa painnAgaNaip paLLi koNdAnukkup pallANdu kURudhumE

We will be  your servitors, wearing the divine dress which has been removed from your divine waist after you have worn it, eating the remnants of the prasAdham (offering of food made to emperumAn) after you have eaten, donning the divine thuLasi garland which has been removed after you have worn it. We will sing on the day of thiruvONam (the divine star of emperumAn) songs of praise on you, who are lying on the bed of AdhiSEshan who has well expanded hoods and who carries out all the tasks which you set out, in all directions.

Tenth pAsuram. In this AzhwAr is joining with the kaivalya nishtars (those who are engaged in enjoying AthmAs) whom he had invited in Edu nilaththil pAsuram and who joined him in thIyil poliginRa pAsuram.

ennAL emperumAn un thanakku adiyOm enRu ezhuththuppatta
annALE adiyOngaL adikkudil vIdu peRRu uyndhadhu kAN
sennAL thORRIth thiru madhuraiyuL silai kuniththu aindhalaiya
painnAgath thalaip pAyndhavanE unnaip pallANdu kURudhumE

Our lord! The day that we gave you in writing that we have become your servitors, all the descendents in our clan got relieved from kaivalyam and got uplifted. Oh emperumAn who incarnated on an auspicious day, who broke the bow in the festival conducted by kamsan in madhurai (North) and who jumped onto the five spread hoods of the snake kALiyan! All of us will gather together and praise you.

Eleventh pAsuram. In this, AzhwAr joins with the aiSwaryArthis who he invited in the aNdakkulam pAsuram and who joined him in neyyidai pAsuram.

alvazhakku onRum illA aNi kOttiyar kOn abimAnathungan
selvanaippOla thirumAlE nAnum unakkup pazhavadiyEn
nalvagaiyAl namO nArAyaNA enRu nAmam pala paravi
pal vagaiyAlum paviththiranE unnaip pallANdu kURuvanE

Oh the consort of mahAlakshmi! Just like selva nambi, who is the leader of those who are residing at thirukkOttiyUr which is like a jewel for the entire world, who is without any fault and who is great with the honour “I am servitor to you alone”, adiyEn (this servitor) too has been your servitor for a very long time. Oh one who purifies us all with your basic nature, form, qualities and wealth! I will worship you by meditating on your ashtAkshara manthra (manthra with eight syllables) and reciting your thousand names.

Twelfth pAsuram. In the end, Azhwar, by the way of stating the benefit for those who learn this prabandham, says that those who extol emperumAn with deep affection, will get engaged with emperumAn and until time exists, will have the fortune of carrying out mangaLAsASanam (praising emperumAn auspiciously), and brings the prabandham to an end.

pallANdu enRu paviththirnaip paramEttiyaich chArngam ennum
vil ANdAn thannai villipuththUr vittuchiththan virumbiya sol
nal ANdenRu navinRu uraippAr namO nArAyaNAya enRu
pallANdum paramAthmanaich chUzhndhirundhu Eththuvar pallANdE

This prabandham has been composed by vishNuchiththan (periyAzhwAr), born in SrIvillippuththUr, on emperumAn, who is the most pure, who resides in the exalted paramapadham (SrIvaikuNtam) and who rules over his bow SArngam, with the desire “emperumAn should always remain with auspiciousness”. Those who recite this prabandham with the thought that good times have occurred for singing this prabandham, will meditate on ashtAksharam and sing pallANdu (long live emperumAn!) till time exists, going around the supreme entity SrIman nArAyaNa, repeatedly.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/03/thiruppallandu-tamil-simple/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org