Monthly Archives: September 2016

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram thirumAlai

thirumAlai – 20 – pAyu nIr arangam thannuL

September 30, 2016 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Full series

<< Previous

avathArikai (Introduction)

In the previous pAsuram when the samsAris heard AzhwAr’s involvement with periya perumAL and his resultant suffering [his tears preventing him from seeing the wonderful form of periya perumAL], they told AzhwAr “who don’t you keep aside this involvement with emperumAn and enjoy like us, taking care of food and clothing so that you will not have to bother about the body melting and you can be steady and firm like us?” AzhwAr responds saying “we realise after seeing periya perumAL in this sleeping posture that he is doing this for our sake. We know our svarUpam (basic nature); how can we be like you, not being involved with emperumAn related matter, and exhibit our ahankAram and mamakAram (ego and possessiveness) like you?”

Let us look at the pAsuram and its meanings.

பாயு நீர் அரங்கம் தன்னுள் பாம்பணைப் பள்ளி கொண்ட
மாயனார் திரு நன் மார்வும் மரகத உருவும் தோளும்
தூய தாமரைக் கண்களும் துவரிதழ்ப் பவள வாயும்
ஆயசீர் முடியும் தேசும் அடியரோர்க்கு அகலலாமே.

pAyu nIr arangam thannuL pAmbaNaip paLLi koNda
mAyanAr thiru nan mArvum maradhaga uruvum thOLum
thUya thAmaraik kaNgaLum thuvaridhazhp pavaLa vAyum
AyasIr mudiyum thEsum adiyarOrkku agalalAmE

Listen

Meanings of Words

pAyu nIr – surrounded by [the river] kAviri in which water is flowing
arangam thannuL – in thiruvarangam [SrI rangam]
pAmbu aNai – in the bed of thiruvananthAzhwAn [AdhiSEsha]
paLLi koNda – lying, asleep
mAyanAr – emperumAn’s, with wondrous activities
thiru nal mArvum – the supremely great chest where pirAtti [SrI mahAlakshmi] resides
maradhagam uruvum – colour of thirumEni [divine form] like emerald stone
thOLum – divine shoulders
thuvar idhazh – red-coloured divine lips
pavaLam vAyum – coral like divine mouth
Aya sIr mudiyum – crown with unparalleled greatness, for a very long time
thEsum – the radiance (as a result of all the aforementioned aspects)
adiyarOrkku – for his followers (who know their svarUpam, basic nature)
agalalAmE – can they be lost?

vyAkhyAnam (Explanatory Notes)

pAyu nIr arangam – instead of being at an elevation, requiring construction of a dam and forcing water to go up, thiruvarangam (SrIrangam) is at a lower level so that water will flow naturally. Water is used as a metaphor to denote all substances that purify and which are clear. This temple is the repository for such substances. As mentioned in SrI rAmAyaNam bAla kANdam 2.5 “agarthdhamidham thIrtham bharathwAja! niSAmaya I ramaNIyam prasannAmbu sanmanushyamanO yathA II´- hEy bharathwAja! Look at this river which is without mud, beautiful, and clear like the minds of good people. Thus water is taken as a simile for good people.

thannuL pAmbaNai – in order to prevent any irritation to his divine body, which is softer than a flower, by the water, he has spread AdhiSEshan as a mattress on top of the water. periyAzhwAr said the same in periyAzhwAr thirumozhi 5.1.7 “veLLai veLLaththin mEl oru pAmbai meththiyAga viriththu” – spread AdhiSEsha on top of the white water, as a mattress.

paLLikoNda mAyanAr – his way of sleeping is wondrous. sIthA pirAtti tells hanuman in SrI rAmAnyaNam yudhdha kANdam 28.25 “vAyasEna thathasthEna balavathkliSyamAnayA I sa mayA bOdhitha: SrImAn sukhasuptha: paranthapa: II – SrI rAmapirAn, who was sleeping comfortably, (due to which) who was so handsome, and who burns his enemies, was woken up since that kAkAsuran kept troubling me. Thus pirAtti enjoyed his sleeping posture. The word mAyA denotes something wonderful. The word mAyanAr [used here by AzhwAr] denotes emperumAn who is wondrously beautiful. paLLikoNda mAyanAr …… agalalAmE – if emperumAn were in standing posture or sitting posture, it would have been possible for one to leave that place. nammAzhwAr says in thiruvAimozhi 5.8.1 “ErAr kOlam thigazhakkidanthAy” displaying such a beautiful form, you were lying, and kulaSEkarap perumAL says in perumAL thirumozhi 7.2 “AnaiyiRkidantha kidakkai kaNdidappeRRilEn” – I have not been fortunate to see you lying as an elephant; when he is in lying posture is it possible for anyone to leave him and go?

thirunal mArbum – his chest, made greater by the presence of pirAtti. What was the greatness due to pirAtti, to his chest? The marks left by her feet with sempanju [ a paste prepared from red cotton, used to dye women’s feet] and the garlands discarded by her were always there on his chest and this was essential in deciding emphatically that he is the paramporuL [supreme being]. parASara bhattar says in SrI guNa rathna kOSam 4 “vEdhAnthAs thathvachinthAm murabhi dhurasi yathpAdha chihnais tharanthi” – by looking at which pirAtti’s marks of divine feet on the chest of emperumAn, the vEdhAnthams bring to an end the discussion on who is the supreme being … Another explanation is: as nammAzhwAr said in 6.10.10 “agalagillEn iRaiyum enRu” – I [pirAtti] will not leave his chest even for a moment, his chest becomes great because pirAtti will not leave it even for a moment.

maradhaga uruvum – his form which has the radiance of emerald green, bathing the eyes of the beholder with a coolness.

thOLum – unlike his chest and form which needed adjectives to bring out their greatness, his shoulders are great, by nature. His shoulders provide a float to those who were sinking after seeing the beauty of his chest and form.

thUya thAmaraikkaNgaLum – the divine eyes which cast a gracious look on both pirAtti and demons such as hiraNyan without any difference. The reason for this is the causeless mercy in emperumAn’s eyes. In SrI bhagavath gIthA 5.29, krishNa says “bhOkthAram yagyathapasAm sarvalOkamahESwaram I suhrutham sarvabhUthAnAm gyAthvA mAm SAnthimruchchathi II” – the one who accepts rituals and penances, the one who is the lord of all the worlds, the one who is the friend of all living creatures – knowing such a person [emperumAn] everyone attains peace. Thus irrespective of whether the person is a friend or a foe, emperumAn remains friendly with everyone. In jithanthE SlOkam 1.2 it says “dhEvAnAm dhAnavAnAmcha sAmAnyamadhidhaivatham I sarvadhA charaNadhvanthvam vrajAmi SaraNam thava II” – I take refuge under your divine feet which are available for holding on to , by both devotees of SrI vishNu and those who do not have any devotion towards him. Thus for both celestial and demoniac persons, the relationship with him is the same. Despite this, the reason for the troubles faced by demons is entirely due to their faults. The wind, which is beneficial to everyone, dries up lotus. Since AzhwAr has used the adjective thUya thAmarai (pure lotus) for his divine eyes, the lotus would equal emperumAn’s divine eyes only in terms of softness, coolness and fragrance. But when one looks at the flood of grace which is there in emperumAn’s divine eyes, the lotus can never equal that.

thuvaridhazhp pavaLa vAyum – with reddlish lips and mouth with coral-like row of teeth. The colour of the teeth is due to the reflection from the reddish lips. chAndhOgya upanishath 3.14.2 says “avAkya nAdhara:” (due to profundity) not talking to anyone and not regarding anyone. It appears that from such a state of supreme being, periya perumAL losing his profound state, gives words of comfort to those who attain him. Another interpretation is that thuvaridhazh refers to the petals of drum-stick flower and hence his lips are like the petals of drumstick flower and coral. His lips smile at the chEthanas (sentient entities) who, thinking about their faults, are afraid to approach him and tell them “do not fear”.

Aya sIr mudiyum – crown, being ready and with greatness for a very long time. Aya refers to being ready for a long time. sIr refers to great wealth. Starting from thirunan mArbum up to Aya sIr mudiyum the gracefulness of periya perumAL’s different divine parts of the body was highlighted.

thEsum – with this word, samudhAya SObhA, the grace of his total divine form, is highlighted.

adiyarOrkku agalalAmE – AzhwAr asks, “when we look at the greatness of the physical form of periya perumAL, is it possible for people like us with svarUpa gyAnam (knowledge about the true nature of AthmA) to leave? “Only those who have carried out such terrible sins that they cannot enjoy this, and those who are enslaved by ego and possessiveness can leave. By using the term AmE in the end, he is emphasising that even samsAris will say “yes, it is not possible for you people to leave”, highlighting the greatness of emperumAn’s physical beauty and the involvement of AzhwAr in enjoying that beauty.

In the previous word Aya sIr mudiyum, the vyAkhyAthA says that “Ayam” means gold and with a shortened phoneme, it becomes Aya and Aya sIr mudiyum thus refers to emperumAn’s golden locks which are great.

We shall now go on to the 21^st pAsuram.

adiyEn krishNa ramanuja dasan

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 3rd centum

thiruvAimozhi – 3.7.3 – nAdhanai gyAlamum

September 29, 2016 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Full series >> Third Centum >> Seventh decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In third pAsuram – AzhwAr says “SrIvaishNavas who are attached to the beauty of emperumAn who is decorated with thuLasi, are my lords”.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

Subsequently, AzhwAr says “Those who are surrendered to bhAgavathas who are attached to emperumAn‘s enjoyable nature which is enjoyed by both spiritual and material realms, they are the lords who enslave me”.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nampiLLai‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

Third pAsuram. AzhwAr says “Those who are surrendered to those who are won over by the beauty of emperumAn‘s shoulders and the matching garland on the shoulders, are my lords”.

pAsuram

nAdhanai gyAlamum vAnamum Eththum naRundhuzhAyp
pOdhanaip ponnedum chakkaraththendhai pirAn thannaip
pAdham paNiya vallAraip paNiyum avar kaNdIr
Odhum piRappidai thORu emmai ALudaiyArgaLE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

nAdhanai – being the unconditional master
gyAlamum – (the ignorant) samsAris [worldly people who are residents of the material realm]
vAnamum – (the wise) nithyasUris [eternally free souls who are residents of the spiritual realm], without any distinction
Eththum – as glorified by
naRum thuzhAyp pOdhanai – being decorated with very fragrant thiruththuzhAy (thuLasi) garland
pon – good-looking
nedum – overwhelming (with sweetness)
chakkaraththu – with the beauty of his divine hands and sudharSana chakra (disc)
endhai pirAn thannai – one who is my infinite lord
pAdham – in the lotus feet
paNiya vallArai – those who bow
paNiyum avar kaNdIr – those who bow and serve them
Odhum – spoken (in SAsthram)
piRappu idai thORu – in various births
emmai – us
ALudaiyArgaL – who have as servitors

Simple translation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

emperumAn being the unconditional master, who is glorified without any distinction by both samsAris and nithyasUris, who is decorated with very fragrant thiruththuzhAy (thuLasi) garland, is my infinite lord due to the beauty of his good-looking overwhelming (with sweetness) combination of his divine hands and sudharSana chakra (disc); those who bow and serve those who bow at his lotus feet, are the ones who have us as servitors in various births, which are spoken in SAsthram.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

nAdhanai – one who is my unconditional lord.
gyAlam … – On seeing the combination of his shoulders and the garlands on the shoulders, like how people cry out and worship when the screen is opened [we can relate to this by imagining how the whole crowd in front of the sannidhi cry out “gOvindhA! gOvindhA!” these days when emperumAn becomes visible after the screen in front of him is removed], without any distinction, both nithyasUris and nithya samsAris glorify emperumAn. SrI rAmAyaNam yudhdha kANdam 130.32 “sthrIbAlayuvavrudhdhAnAm” – those women who think that they will lose their chastity if they spoke a word in glorification of men, children who cannot speak, youth who won’t reveal their mind, elderly people who cannot speak cohesively – SrI rAma’s beauty was such that, it is glorified loudly by all of these.
naRum thuzhAyp pOdhanai – One who is decorated by fresh thuLasi flower which acquired divine fragrance due to coming into contact with his divine body.
pon … – one who is having the divine sudharSana chakra which is attractive like gold, being incomparable for his beauty, decorated ornament and gait, with abundance of joy. He is the one who performed the favour of enslaving me by manifesting such beautiful chakra. Like those princes (who are focussed on enjoyment) will take ghee for every handful of rice, AzhwAr repeatedly enjoys the combination of emperumAn‘s divine hand and the thiruvAzhi (sudharSana chakra). “Azhip pirAn” in previous pAsuram is explained as “pon nedum chakkaraththu endhai pirAn“.
pAdham … – Those who can become captivated in the beauty and fall at his divine feet instead of feeling jealous about it. [Who would manifest jealousy on the supreme lord?] They are manifesting jealousy without understanding his greatness. sarvESvaran himself mercifully said in SrI bhagavath gIthA 9.1 “idham thu thE guhyathamam pravakshyAmi anasUyavE” (I am talking to you this most secret knowledge, since you are not jealous of me) and SrI bhagavath gIthA 18.67 “… na cha mAm yObhyasUyathi” (this charama SlOkam is not to be revealed to the one who hates me). [Is it difficult to worship emperumAn without jealousy?] Since our pUrvAchAryas have demonstrated it, it is easy for us to follow; only when we look at others [who don’t do it], we can understand the difficult in doing it.
vallAraip paNiyum avar kaNdIr – [those who are able to worship such devotees.] If one can be envious towards ISwaran himself, what to speak of envy towards his devotees? In case of bhagavAn one may look at his supremacy and worship him or one may consider oneself to be independent and refuse to do so as said in SrI rAmAyaNam yudhdha kANdam 36.11 “… na namEyam …” (rAvaNa – I will never worship SrI rAma, even if I am cut into two pieces); but devotees who sustain themselves by food and water are more difficult to be surrendered [since they will be considered as good as oneself]. Ignoring their physical constraints and looking at the devotees purely by their dependence on emperumAn and accepting them as their master, one should have very good maturity. [But, is being simple, a cause for jealousy?] Yes. For SisupAla et al, emperumAn’s saulabhyam itself became the cause for their envy and led to their destruction [since they abused him considering him to be a normal human and thus paid the price for that]. [nampiLLai narrates an incident from his own life to demonstrate how difficult it is for one to accept another devotee as superior] There was a good SrIvaishNava named piLLai AththAn. He approached the divine feet of jIyar (nanjIyar) and requested him to teach thiruvAimozhi once fully. nanjIyar said to him “You learn it from piLLai (nampiLLai) who will explain it to you in great detail”. piLLai AththAn asked nanjIyar “But do I have to offer my obeisances to him” [He was ready to offer obeisances to nanjIyar who was a sanyAsi (renouncer) and senior, but was hesitant to offer obeisances to nampiLLai who was a gruhastha (householder) and younger too]. Hearing that, nanjIyar said “That is not compulsory. You can do it if you desire to do so”. nanjIyar then called me and instructed me to explain thiruvAimozhi to him even if he wants to sit on a higher platform and learn. I started doing that and when I explained this decad, he started respecting me greatly [after understanding the glories of SrIvaishNavas], and I withdrew myself from teaching him. He then went to nanjIyar and told him “Since I did not know the importance of this principle [of being devoted to devotees], I previously told like that. You please mercifully instruct him to accept my respects” and forcefully served me by the orders of nanjIyar [which I could not refuse].
Odhum … – If we get this servitude towards devotees, I will not mind even births where I am mentioned just as “piRandhAn, seththAn” (he was born, he died). Alternatively, I will accept any birth which is explained in SAsthram as inferior.
emmai ALudaiyArgaLE – As said in thiruvAimozhi 2.3.10 “adiyArgaL kuzhAngaL” and thiruvAimozhi 10.9.11 “andham il pErinbaththu adiyarOdirundhamai” (being together with the devotees in paramapadham which has endless joy) – one serves in the special place of paramapadham to devotees only; let them accept that service [from me] here itself.
emmai – His lordship is common towards all as mentioned in jithanthA 1.2 “dhEvAnAm dhAnvAnAm cha sAmAnyamadhidhaivatham” (Oh the one who is the common lord for dhEvas and asuras!); but bhAgavthas are lords for those who acquired special knowledge as said in thiruvAimozhi 1.1.1 “mayarvaRa madhi nalam” (faultless knowledge and devotion) like myself (AzhwAr). When we look at bhagavAn‘s glories, it will overshadow the worldly aspects [of bhAgavathas]; As said in mahAbhAratham SAnthi parvam “dhurAchArOpi …” (even if he has bad conduct etc., if one is fully faithful to SrIman nArAyaNan who is the cause of everything, he is to be known as faultless), even if a devotee is seen to have certain faults, if he is surrendered to emperumAn, he should be considered as faultless. Why should he be considered faultless when there are faults? As said in the same “dhurAchArOpi” SlOkam, “prabhAvAth paramAthmana:” (by the greatness of paramAthmA), after being a devotee, if we consider inferior [due to the faults], it is equal to considering bhagavAn to be incapable of purifying him. Two dear Sishyas of nanjIyar named vIrap piLLai and pAligaivALip piLLai who were always together, went to a different town, became angry at each other due to a fight and did not talk to each other. Seeing that nanjIyar said to them “Dear sons! only if material wealth and lust are not to be given up, only if bhagavath vishayan is not sufficient / conclusive, a SrIvaishNava can be angry at another SrIvaishNava and avoid talking to him”. Hearing that, they both offered obeisances to nanjIyar and became friendly again.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 3rd centum

thiruvAimozhi – 3.7.2 – ALum paramanai

September 28, 2016 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Full series >> Third Centum >> Seventh decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In second pAsuram – AzhwAr says “SrIvaishNavas who are fascinated by the beauty of emperumAn‘s divine body parts, are my lords”.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

See nanjIyar‘s introduction.

pAsuram

ALum paramanaik kaNNanai Azhip pirAn thannaith
thOLum Or nAngudaith thUmaNi vaNNan emmAn thannaith
thALum thadakkaiyum kUppip paNiyum avar kaNdIr
nALum piRappidai thORu emmai ALudai nAdharE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

ALum paramanai – being the one who has the superior qualities such as Seelam (disposition) etc to enslave (his devotees)
kaNNanai – being the one who has simplicity in his incarnations which reveal that
Azhip pirAn thannai – (to protect his devotees, even in his incarnations) being the one who has the sudharSana chakra (disc)

(Further, as a shade for his devotees to take shelter,)
Or – unparalleled
nAngu thOLum udai – being the one with four shoulders
thU – enjoyable (for them)
maNi – distinguished like a blue gem stone (which can be tied in one’s cloth and controlled)
vaNNan – being the one with the form
emmAn thannai – my lord who enslaved me (by manifesting such form)
thadam thALum kaiyum kUppi – folding their hands and legs revealing their submissive nature
paNiyum avar kaNdIr – those who offer their obeisances
nALum – forever
piRappidai thOru – in many births to come
emmai AL udai – those who have me as their servant
nAdhar – nAthabhUthar (lord)

Simple translation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

emperumAn is the one who has the superior qualities such as Seelam (disposition) etc to enslave (his devotees); who has simplicity in his incarnations which reveal such qualities; who has the sudharSana chakra (disc) (to protect his devotees, even in his incarnations); (further, as a shade for his devotees to take shelter,) he is the one with four unparalleled shoulders; is the one with the form which is distinguished like a blue gem stone (which can be tied in one’s cloth and controlled); is my lord who enslaved me (by manifesting such form). Those who offer their obeisances folding their hands and legs revealing their submissive nature towards emperumAn, are my lords who would have me as their servant forever in many births to come.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

ALum paramanai – [Why is AzhwAr saying “emperumAn is paraman” here after saying “bhAgavathas are paramar” in previous pAsuram?] emperumAn is of the nature that even if we are attached to bhAgavathas ignoring him, he would rule us by engaging us in the service of bhAgavathas as desired by us; [Is he surely of that nature?] He is as said in amalanAdhipirAn 1st pAsuram “adiyArkku ennai Atpaduththa vimalan” (the pure lord who will engage me in the service of his devotees); AzhwAr is saying that bhagavAn is the cause for such joy [of being engaged in the service of bhAgavathas since he is the one who facilitated that]; also, we are attached to bhAgavathas only due to their relationship with him.
kaNNanai – [krishNa] there is no one comparable to him for engaging his devotees in service; he enslaves his devotees by performing the role of messenger for them, riding their chariot as the driver etc. He assumes various incarnations and roams around to enslave the jIvAthmA in his life time by doing as said in thiruvAimozhi 2.7.6 “edhir sUzhal pukku” (coming from the opposite side to catch the jIvAthmA), and as said in periya thirumozhi 8.9.6 “anjEl enRu adiyEnai AtkoLLa vallAnai” (one who can enslave me, eliminating my fears) and periyAzhwAr thirumozhi 1.6.11 “AtkoLLath thOnRiya Ayar tham kOvinai” (the leader of the cowherd clan, krishNa, who appeared to enslave me).
Azhip pirAn thannai – Even while assuming inferior roles, he carries the tool to change day to night, pick up arms after vowing not to do so etc. mahAbhAratham bhIshma parvam – “sudharSanam chithithamAthramASu thasyAgrahastham svayamArurOha” (As soon as he thought about him, sudharSana at once seated himself on the hand of krishNa) – sudharaSanAzhwAn will climb on his hand and will destroy the enemies. sudharSana is capable of acting merely based on bhagavAn‘s will. emperumAn is the upakAraka (pirAn – one who performs great favour) by manifesting the divine beautiful combination of his hand and sudharSana chakra for his devotees, eliminating the enemies with that for those who need their enemies to be removed and will let those who want to enjoy the beauty to enjoy the same.
thOLum … – The shoulders are present to eliminate the enemies as well as to let the devotees enjoy them, so that nothing additional is required. SrI rAmAyaNam kishkinthA kANdam 3.14 “AyathAScha suvruthAScha … kimartham …” (For what reason, your (SrI rAma’s) divine shoulders that are well stretched, well rounded, resembling an iron beam and qualified to be decorated by all ornaments, are not decorated?). This implies emperumAn does not stop with manifesting divine beauty which is what is expected by the devotees [but also use the same to destroy their enemies].
nAngu – When bhattar was in thirukkOshtiyUr, ananthAzhwAn asked him “In paramapadham, does sarvESvaran have two hands or four hands?” and bhattar replied “EkAyanar (those who follow dhvaitha philosophy) say ‘he is dhvibhujan (two handed)’ and our AchAryas say ‘he is chathurbhujan (four handed)'”; ananthAzhwAn further asked “what is the pramANam (source) for these?” and bhattar mercifully replied “if he is two-handed he would resemble periya perumAL (SrIrangam mUlavar); if he is four-handed, he would resemble namperumAL (SrIrangam uthsavar) [implying ‘in either case, he is enjoyable’]”. [Is there anyone who has seen periya perumAL with four hands?] Unlike us, those who had divine vision [thiruppANAzhwAr] saw periya perumAL and glorified him as in amalanAdhipirAn 7 “kaiyinAr surisangu anal AzhiyAr” (one who is having curved conch and fiery disc [in additional two hands]); As krishNa would appear with four hands for the cow-herd girls [who were dear to him] and would appear with two hands for kamsa et al who were unfavourable towards him; emperumAn when appearing as said in thiruvAimozhi 3.5.5 “Adhi am sOdhi uruvai angu vaiththu ingup piRandhu” (he appeared in this world with the same radiant primordial form as in paramapadham), appeared with four-hands; when vasudhEva requested as in SrI bhAgavatham 5.3 “… upasamhara” (Oh lord of nithyasUris who is having conch, disc, and mace, you have taken birth here with this divine form; oh my lord! out of compassion, please conceal this form [and assume a human form]), he assumed a human form. nilAththukkuRi pagavar asked bhattar “Is there any pramANam (authentic evidence) to say that emperumAn is four-handed in paramapadham?” and bhattar replied “Yes, it is highlighted in SrI rAmAyaNam yudhdha kANdam 114.15 ‘thamasa: paramO dhAthA SankachakragadhAdhara:‘ (the lord of SrIvaikuNtam which is beyond the material realm is holding Sanka (conch), chakra (disc) and gadhA (mace)), he is the provider”. nilAththukkuRi pagavar becomes stunned with anger on hearing the evidence, bhattar mercifully said “Can’t you accept it even after hearing the pramANam?”. bhagavAn resembles a kalpaka tree branched with four unparalleled shoulders.
thUmaNi … – To capture certain people, his bodily beauty itself is sufficient and his beautiful shoulders are extravagant. One who enslaved me showing his beautiful form which resembles faultless blue gem. One who has beautiful form that will steal the heart of those whose hearts are already stolen by his devotees. Even they became attached to his devotees seeing his beauty only.
thALum thadak kaiyum kUppi – To worship such beauty, they would be happy to have well grown legs and hands. Folding the legs means becoming ananyagathi (have no other refuge) and folding the hands means becoming akinchana (having nothing in oneself to offer). Thus, the result of these two is to becoming bhagnAbhimAna (completely free from pride). [hanuman offering his respects humbly towards sIthA pirAtti while meeting her after SrI rAma’s victory is highlighted as an example for humility] SrI rAmAyaNam yudhdha kANdam 113.4 [it is indicated as 116.3] “nibhrutha:” – to have all parts subdued in one part [being fully silent]. “praNatha:” – fallen down unable to lift oneself up [being very humble]. “prahva:” – staying there even without thinking that “I am offering obeisances so humbly [even that could lead to pride]”.
nALum piRappidai thORu – In every birth. And in every day of those births.
emmai ALudai nAdharE – Only in the case of bhagavAn, he needs to enslave us by manifesting his beauty, qualities etc; but in case of bhAgavathas, they are our lords unconditionally. [Do we at least not need permission of bhagavAn to become a servitor of his devotees?] As we are owned by him [which means we are also owned by his devotees], one need not get the permission of bhagavAn to become servant of his devotees, oneself need not also be consciously be aware of becoming a servitor. All of these will happen naturally. This is already explained in periyAzhwAr thirumozhi 4.4.10 “endhammai viRkavum peRuvArgaLE” (the devotes can even sell me as a commodity).

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

உத்தர திநசர்யை – முடிவுரை

September 28, 2016 Published by: venkatesh erumbi

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

<< உத்தர திநசர்யை – 14

நித்யானுஷ்டானத்தை குறிக்கும் திநசர்யா சப்தம், இலக்கணையினால் ஆராதிக்கப்படுகின்ற எம்பெருமானிடத்திலும், ஆராதிக்கின்ற மணவாளமாமுனிகளிடத்திலும், ஆராதனரூபமான இவ்வனுஷ்டானங்கள் விஷயத்திலும் அளவிறந்த பக்தியோடு கூடியவனாய் இந்த க்ரந்தத்தை எப்போதும் அனுசந்திக்க வேண்டுமென்றபடி பரமபதம் – உயர்ந்த ஸ்தானமாகிய நித்யவிபூதி. ‘அண்டங்களுக்கும் அவற்றுக்கும் மேலுள்ள மஹதாதிகளுக்கும் மேலே உள்ள தம்மில் மிக்கதில்லையான மிகஉயர்ந்த லோகங்கள்’ என்று குலாவப்பட்ட ஸ்ரீவைகுண்டலோகமென்றபடி, ப்ரோப்நோதி – ப்ரகர்ஷேண ஆப்நோதி நன்றாக அடைகிறான். அதாவது – பகவான், நித்யஸூரிகள், முக்தர்கள் என்கிற மூவர்களும் கைங்கர்யம் செய்கையாகிற மூவகைப்பயன்களும் ஸித்திப்பதற்குத் தடையற்ற ஸ்தானத்தை ஆசார்ய பர்யந்த கைங்கர்யமாகிற பிரகர்ஷத்தோடு பெருமையோடு அடைகிறான் என்பது தேர்ந்த கருத்து.

‘இவ்வைந்து காலங்களில் செய்யத்தக்க பகவதாராதனரூபமான கர்மத்துக்கு மோக்ஷத்தைக் குறித்து நேரே உபாயமாகை – ஒன்றன்பின் ஒன்றாய் இடையறாது வருகின்ற அனுஷ்டான காலங்களையறிந்து, அவ்வைந்து வகைப்பட்ட அனுஷ்டானங்களைச் செய்ய வல்லமை படைத்த அறிவில் மிக்கவர்கள் தமது நூறாவது பிராயம் முடிவு பெற்றவுடனே விரைவாக பரமபதம் அடைகிறார்கள்’ என்று லக்ஷ்மீ தந்த்ரத்திலும், ‘எல்லா மோக்ஷோபயங்களையும் அடியோடு விட்டு விட்டு, இவ்வைந்து அனுஷ்டானங்களையும் ஒழுங்காகச் செய்யுமவர்கள் ஒன்றோடொன்று சேர்ந்தேயிருக்கிற கர்மஜ்ஞாநபக்திகளாகிற உபாயத்தினின்றும் விடுபட்டவர்களாய்க்கொண்டு எம்பெருமானைப் பரமபதம் சென்று அடைகிறார்கள்’ என்று சாண்டில்ய ஸ்ம்ருதியிலும் கூறப்பட்டுள்ளமை உண்மைதான். அனாலும் பரத்வாஜர் முதலிய பெரியோர்கள் எம்பெருமானாகிற ஸித்தோபாயத்தில் ஊன்றியவர்கள் பலரூபமாகவே (பகவத்கைங்கர்யரூபமாகவே) செய்ய வேண்டுமென்று கூறியுள்ளபடியாலே இதுவே ஏற்கத்தக்கதாகும். ப்ரபந்நன் செய்யத்தக்க தர்மங்களைச் சொல்லிக் கொண்டு வந்து, ‘முதலில் அபிகமநம் செய்து, பகவதாராதனத்துக்கு வேண்டிய வஸ்துக்களை சேகரித்தலாகிற உபாதாநம் செய்து, பின்பு பகவானை ஆராதித்தலாகிற இஜ்யையை அனுஷ்டித்து, நல்ல க்ரந்தங்களைப் படித்தலாகிய ஸ்வாத்யாயத்தைச் செய்து, கடைசியில் பகவானைத் த்யானம் செய்தலாகிய யோகத்தைச் செய்பவனாய்க் கொண்டு இங்ஙனம் இவ்வைந்து காலங்களையும் மகிழ்ச்சியுடன் கழிக்கக் கடவன்’ என்றதனால் மகிழ்ச்சியுள்ளது பலாநுபவ வேளையாகையாலே, இவ்வைந்தினையும் உபாயமாகவல்லாமல் பலரூபமாகவே செய்யவேணுமென்பது கருதபட்டதென்று திடமாகக்கொள்ளலாம். ‘கர்மஜ்ஞாநபக்தி பிரபதத்திகளாகிற இந்நான்கினையும் மோக்ஷோபாயமாக அனுஷ்டியாமல் விட்டு விட்டு, பலத்திலும் இந்நான்கினிலும் என்னுடையவை என்ற பற்று அற்றவனாய்க்கொண்டு இப்பாஞ்சகாலிகமான அனுஷ்டானங்கள் பரமாத்மாவின் சந்தோஷமே பிரயோஜனமாகக் கொண்ட கைங்கர்யரூபமாகச் செய்யவேண்டும்’ என்று பராஸர முனிவர் பணித்ததும் இங்கு நினைக்கதகும்.

ஸ்ரீதேவராஜகுரு என்னும் எறும்பியப்பா அருளிச்செய்த ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யையும், அதற்கு வாதூலவீரராகவகுரு என்னும் திருமழிசை அண்ணவப்பய்யங்கார்ஸ்வாமி பணித்தருளிய சம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானத்தைத் தழுவி தி.அ .கிருஷ்ணமாசார்ய தாசன் எழுதிய தமிழுரையும் முற்றுப்பெற்றன.

முடிவுரை

ஸ்ரீவரவரமுநி திநசர்யை என்னும் இந்நூல் பூர்வதிநசர்யை, மணவாளமாமுனிகள் அருளிச்செய்த யதிராஜ விம்சதி , உத்தர திநசர்யை என்ற மூன்று பகுதிகளைக் கொண்டதென்று முன்னுரையிலேயே விண்ணப்பிக்கப்பட்டது. இரண்டு திநசர்யைகளுக்கும் அண்ணாவப்பய்யங்கார்ஸ்வாமி அருளிய ஸம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானம் மட்டுமே அச்சில் உள்ளது. யதிராஜ விம்சதிக்கோவெனில் அண்ணாவப்பய்யங்கார்ஸ்வாமியின் ஸம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானத்தோடு ஸுத்தஸத்த்வம் தொட்டையசார்ய ஸ்வாமியும், பிள்ளைலோகச்சர்ய ஜீயர் ஸ்வாமியும் பணித்த மணிப்ரவாள வ்யாக்யாநங்களும் ஒருஸம்புடமாக அச்ச்சடிக்கபட்டுள்ளன. பெரும்பாலும் மணிப்ரவாள வ்யாக்யானங்களிரண்டிலுமுள்ள விஷயங்கள் எல்லாராலும் அறியத்தக்கவைகளாக இருக்கையாலே அவற்றைவிடுத்து, அண்ணாவப்பய்யங்கார் ஸ்வாமி அருளிய, இம்மூன்றின் ஸம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானங்களிலுள்ள விஷயங்களையே தழுவி இவ்வுரையை இயன்றவரையில் ஊக்கமாகவே எழுதியிருக்கிறேன். இதன்கண் ஸம்ஸ்க்ருத வ்யாக்யானத்திலுள்ள மிக விரிவான விஷயங்களில் சிலவற்றை விட்டுவிட்டேன். நூல் விரியுமென்ற அச்சத்தினால், அடியேனுடைய அறியாமை, அஜாக்ரதை, திருபுணர்ச்சி முதலிய காரணங்களால் இவ்வுரையில் நேர்ந்துள்ள பிழைகளை, கற்றறிந்த பெருமக்கள் பொறுத்தருளுமாறு அவர்கள் திருவடிகளில் பணிந்து வேண்டுகிறேன்.
வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://granthams.koyil.org
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

உத்தர திநசர்யை – 14

September 28, 2016 Published by: venkatesh erumbi

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

<< உத்தர திநசர்யை – 13

திநசர்யாமிமாம் திவ்யாம் ரம்யஜாமாத்ருயோகிந:|
பக்த்யா நித்யமநுத்யாத்யாயந் ப்ராப்நோதி பரமம் பதம்||

பதவுரை: இமாம் – ‘பரேத்யு: பஸ்சிமேயாமே’ (பூர்வதிநசர்யை 14) என்று தொடங்கி ‘ஸயானம் ஸம்ஸ்மராமி தம்’ என்ற முன் ஸ்லோகமீறாக அநுஸந்திக்கப்பட்டதும், ‘திவ்யாம் ரம்யஜாமாத்ருயோகிந திநசர்யாம் – அழகியமணவாளமாமுனிகளின் நித்யானுஷ்டாநங்களை தெரிவிக்கிற இந்த கிரந்தத்தை, நித்யம் – தினந்தோறும் (இரவும், பகலும்) பக்த்யா அநுத்யாத்யாயந் – பக்தியோடு தொடர்ந்து அநுசந்திக்கிற மனிதன், பரமம் பதம் – இனி இதுக்குமேலில்லை என்னும்படி மிகவுயர்ந்த ஸ்ரீவைகுண்டலோகத்தை, பராப்நோதி – அடைகிறான்.

கருத்துரை: முடிவில் திநசர்யை என்ற இந்த கிரந்தந்தை அனநுசந்தித்தால் உண்டாகும் பிரயோஜனத்தை அருளிச்செய்கிறார் இந்த ஸ்லோகத்தினால் பூர்வதினசர்யையில் முதலில் பதின்மூன்றாம் ஸ்லோகம் வரையில் உபோத்காதமென்று முன்னமே சொல்லப்பட்டது. அதில் 14வது ஸ்லோகம் முதற்கொண்டு இவ்வுத்தர திநசர்யையில் 13ம்ஸ்லோக வரையிலுமே வரவர முநி திநசர்யை என்று என்ற நூலாகக்கொள்ளபட்டது. ‘திவ்யாம்’ என்பதற்கு திவ்யமான (மிகவுயர்ந்த) பாஞ்சராத்ராகமம் முதலிய ஸாஸ்த்ர ஸித்தங்களான அநுஷ்டானங்களைக்கூறும் நூல் என்னும் பொருளேயன்றி திவ்யமான – பரமபதத்திய என்று பொருள் கொண்டு, இவ்வுலகில் நடைபெறாதவையாய் பரமபதத்தில் மட்டும் நடைபெருமவைகளான பாஞ்சசாலிக (ஐந்து காலங்களில் செய்யவேண்டிய) அநுஷ்டானங்களை தெரிவிப்பதான நூல் என்னும் பொருளும் கொள்ளலாம். இந்த அநுஷ்டானங்கள் மிகவும் துர்லபங்களென்றவாறு பரமைகாந்திகளுடைய இவ்வநுஷ்டான ரூபமான தர்மமானது க்ருதயுகத்தில் பூரணமாகவே (குறைவின்றியே) நடக்கும். த்ரேதத்வாபர யுகங்களில் சிறிது சிறிதாய் குறையும்; கலியுகத்தில் இருக்குமோ இராதோ தெரியவில்லை என்று பரத்வாஜபரிஸிஷ்டத்தில் கூறியது கொண்டு இதன் அருமை விளங்கும். மேலும் பற்பல ஆசைகளோடு சேர்ந்த அறிவையுடையவர்களும் அது காரணமாக பற்பல தேவதைகளை அராதிப்பவர்களுமான மனிதர்கள், கலியுகத்தில் திருமாலொருவனையே தெய்வமாக கொள்ளும் இந்த தர்மத்தை ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டார்கள். அறிவு படைத்த வித்வான்களாயிருப்பர். எம்பெருமானைபற்றியதான இவ்வுயர்ந்த நெறியை அறிந்துவைத்தும், கலியின் கொடுமையினால், மோகமடைந்து, இதனை அறிவதற்கு முன்புள்ள தங்களது தீயநெறியை விட்டொழிக்க வல்லவராகமாட்டார். கலியிலும் கூட சிலவிடத்தில் ஒரு சிலர் எம்பெருமனொருவனையே பற்றுமவர்கள் உண்டாக போகிறார்கள். அனால் கேட்ட நோக்கமுடைய புறச்சமயிகள் தங்களுடைய கெட்டயுக்திகளாலே அவர்களையும் மயக்கிவிட போகிறார்கள் என்று அதே நூலிலுள்ளும் காணத்தக்கது.

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

உத்தர திநசர்யை – 13

September 28, 2016 Published by: venkatesh erumbi

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

<< உத்தர திநசர்யை – 12

அத ப்ருத்யாநநுஜ்ஞாப்ய க்ருத்வா சேத: ஸுபாஸ்ரயே|
ஸயநீயம் பரிஷ்க்ருத்ய ஸயானம் ஸம்ஸ்மராமி தம்||

பதவுரை: அத – முற்கூறியபடியே சிஷ்யர்களுக்கு தத்வார்தோபதேசம் செய்தல் முதலியவற்றால் இரிவில் இரண்டு யாமங்கள் கழிந்தபிறகு, ப்ருத்யாந் – முற்கூறிய சிஷ்யர்களை அநுஜ்ஞாப்ய – விடைகொடுத்து அனுப்பிவிட்டு, ஸுபாஸ்ரயே – கண்களையும் மனத்தையும் கவர்கின்ற எம்பெருமானுடைய திருமேனியில், சேத: க்ருத்வா – தமது திருவுள்ளத்தைச் செலுத்தி (அதை தியானம் செய்து) பிறகு, ஸயநீயம் – படுக்கையை, பரிஷ்க்ருத்ய – அலங்கரித்து, ஸயானம் – கண்வளர்கின்ற, தம் – அந்த மணவாளமாமுநிகளை ஸம்ஸ்மராமி – த்யானம் செய்கிறேன்.

கருத்துரை: ‘க்ருத்வா சேத: ஸுபாஸ்ரயே’ – என்றதனால் இரவில் செய்யவேண்டிய பகவத்த்யாநமாகிய யோகம் என்று கூறப்பட்டது. ‘தத: கநக பர்யங்கே’ (4) என்று முன்பு கூறப்பட்ட பகவத்த்யாநத்துக்கு உரிய ஆசனத்தை விட்டு எழுந்திருந்து, ஸ்தோத்ரம் செய்த சிஷ்யர்களை கடாக்ஷித்து அவர்களை விடைகொடுத்தனுப்பிவிட்டு, படுக்கைக்கு அலங்காரமாக பகவானை த்யானம் செய்துகொண்டே திருக்கண்வளருகிறார் மாமுனிகள். அத்தகைய மாமுனிகளைத் தாம் த்யானம் செய்கிறார் இவ்வெறும்பியப்பா. (மாமுனிகள் தாம் திருவனந்தாழ்வானுடைய திருவவதாரமாகையாலே அப்ராக்ருமான அவருடைய திருமேனியழகு திருக்கண் வளருங்காலத்தில் இரட்டிதிருக்குமாகையால் த்யானம் செய்துகொண்டேயிருக்கத் தடையில்லையிரே. மாமுனிகளுக்கு ஸுபாஸ்ரயம் எம்பெருமானுடைய திருமேனி, இவருக்கு ஸுபாஸ்ரயம் மாமுனிகளுடைய திருமேனி என்க. யதீந்த்ரப்ரவணாரான மாமுனிகள் எம்பெருமானை த்யாநிப்பது யதீந்த்ரரான எம்பெருமானாருடைய திருவுள்ள உகப்புக்காக என்றும் சௌம்யஜாமாத்ருயோகீந்த்ரரை (மாமுனிகளை) த்யானம் செய்வது, தம்மை மணவாளமாமுனிகளின் நிர்பந்தமாக நியமித்தருளிய இவர்தம் திருவாரதனப்பெருமாளாகிய சக்ரவர்த்தித்திருமகனாரின் திருவுள்ளவுகப்புக்காக என்றும் கொள்ளலாம். சக்ரவர்த்தித்திருமகனாரின் நியமனம் யதீந்த்ரப்ரவணப்ரபாவத்திலும் இவரருளிய வரவரமுநி சதகத்திலும் காணத்தக்கது.

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

உத்தர திநசர்யை – 12

September 28, 2016 Published by: venkatesh erumbi

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

<< உத்தர திநசர்யை – 11

இதிஸ்துதிநிபந்தேந நஸூசிதஸ்வமநீஷிதாந்|
ப்ருத்யாந் ப்ரேமார்த்ரயா த்ருஷ்ட்யா ஸிஞ்சந்தம் சிந்தயாமி தம்||

பதவுரை: இதி – முற்கூறிய இந்த ஆறு ஸ்லோகங்களின்படியே, ஸ்துதி நிபந்தேந – ஸ்தோத்ரமாகிய பிரபந்தத்தினால், ஸூசித ஸ்வமநீஷிதாந் – குறிப்பிடப்பட்ட தாம்தாம் விரும்பிய புருஷார்த்தங்களை (பயன்களை) உடைய, ப்ருத்யாந் – விற்கவும் வாங்கவும் உரிய கோயிலண்ணன் முதலிய சிஷ்யர்களை, ப்ரேம ஆர்த்ரயா – ப்ரீதியினால் குளிர்ந்திருக்கிற, த்ருஷ்ட்யா – திருக்கண்ணோக்கத்திலே, ஸிஞ்சந்தம் – குளிரச்செய்துகொண்டிருக்கிற, தம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை, சிந்தயாமி – எப்போதும் த்யாநம் செய்கிறேன்.

கருத்துரை: இதுவரையில் ஆசார்யரான மணவாளமாமுனிகளைப் பற்றி திநசர்யை என்னும் ஸ்தோத்ரக்ரந்தம் இயற்றி அனுபவிக்கப்பட்டது, இனி ஸ்தோத்ரத்தினால் உண்டான ப்ரீதியையுடைய மணவாளமாமுனிகளை அனுபவிக்கிறார் எறும்பியப்பா. இதி என்பது இவ்வாறாக என்றபடி, முற்கூறிய ஆறு ஸ்லோகங்களிலுள்ள பொருளின்படியே என்று கருத்து. அவற்றில் ‘தவம் மே பந்து:’ (7) என்று தொடங்கி ‘யாயா வ்ருத்தி’ (10) என்பதீறாக உள்ள நான்கு ஸ்லோகங்கள் இவர் அருளிய வரவரமுநி சதகத்திலும் படிக்கப்பட்டுள்ளன. ‘உந்மீலபத்ம’ (6) என்ற இவற்றின் முன் ஸ்லோகமும், ‘அபகதமதமாநை’ என்ற பின் ஸ்லோகமும் இவற்றோடு படிக்கப்பட்டு வருவதானாலும், இவ்விரண்டினை வேறொருவர் இயற்றியதாக யாரும் இருகாறும் கூறாமையாலும், இவ்விரண்டும் அன்நாங்கினோடு ஒப்ப எறும்பியப்பாவே அருளிசெய்தாரென்று கொள்ளுதல் பொருந்தும். இவ்வாறு ஸ்லோகங்களுக்குள்ளே ‘திவ்யம் தத்பாதயுக்மம் திஸது’ (6), ‘தவபதயுகம்தேஹி’ (9), ‘அங்க்ரித்வயம் பஸ்யந் பஸ்யந்’ (8) என்று மூன்று ஸ்லோகங்களில் மாமுனிகள் தம் திருவடிகளைத் தலைமேலே வைத்தருளவேணுமென்றும் அவற்றை இப்போதும் சேவிக்கவெண்டுமென்றும் பிரார்த்தனை உள்ளடிங்கியிருப்பது பொருந்துமென்று கொண்டு இந்த ஆறு ஸ்லோகங்களும் அஷ்டதிக்கஜாசார்யர்களில் கோயிலண்ணன், வானமாமலை ஜீயர் இவர்களைவிட்டு இவ்வெறும்பியாப்பா, திருவேங்கட ஜீயர், பரவஸ்து பட்டர்பிரான் ஜீயர், பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணா, அப்பிள்ளை, அப்புள்ளாராகிய இவ்வறுவரால் (ஒவ்வுருவர் ஒன்றாக) அநுஸந்திக்கப்பட்டனவென்று கொள்ளுதல் தகும். கோயில்கந்தாடைஅண்ணன் ஸதா மாமுநிகளைத் தாங்கும் பாதுகையாகவும், வானமாமலை திருவடிகளை விடாத ரேகையாகவும் பிரஸித்தர்களாகையால் எப்போதும் திருவடிகளைப் பிரியாத இவ்விருவரும் மாமுனிகளின் திருவடிகளைத் தலையில் தரிக்கவேண்டுமேன்றும் அவற்றை எப்போதும் ஸேவிக்கவேண்டுமேன்றும் ஆசைப்படார்களே என்கிறார், அண்ணாவப்பய்யங்கார் ஸ்வாமி. எறும்பியப்பா அருளிச்செய்த இவ்வாறு ஸ்லோகங்களில் ஒன்று இவர் அநுஸந்தித்ததாகவும், மற்ற ஐந்தும் இவரிடம் உள்ள கௌரவத்தினாலும் ஸ்லோகங்களின் இனிமையாலும் மற்ற ஐவரும் அநுஸந்தித்ததாகவும் கொள்க.

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

உத்தர திநசர்யை – 11

September 28, 2016 Published by: venkatesh erumbi

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

<< உத்தர திநசர்யை – 10

அபகதமதமாநை: அந்திமோபாய நிஷ்டை:
அதிகதபரமார்த்தை: அர்த்தகாமாநபேக்ஷை:|
நிகிலஜநஸுஹ்ருத்பி: நிர்ஜிதக்ரோதலோபை:
வரவரமுநிப்ருத்யை: அஸ்து மே நித்யயோக:|| 11

பதவுரை: மே – இத்தனை நாள்கள் தீயவரோடு எப்போதும் சேர்த்திருந்த அடியேனுக்கு, அபகதமதமாநை:- நாமே உயர்ந்தவர் என்ற கர்வமும், பெரியோர்களை அவமதிக்குமளவுக்கு வளர்ந்த அகங்காரமும் சிறிதும் இல்லாதவர்களும், அந்திம உபாய நிஷ்டை: – ஆசார்யாபிமானத்திற்கு இலக்காகையாகிற கடைசியான மோக்ஷோபாயத்தில் மிகவும் நிலைநின்றவர்களும், அதிகத பரம அர்த்தை: – பூரணமாக அடையப்பட்ட ஆச்சார்ய கைங்கர்யமாகிற பரமபுருஷார்த்தத்தை (எல்லையான பலனை) உடையவர்களும், அர்த்த காம அநபேக்ஷை: – மற்ற உபாயத்தையும் மற்ற பலனையும் விரும்பாதவர்களும், அல்லது செல்வத்தையும் காமபோகத்தையும் விரும்பாதவர்களும், நிகிலஜநஸுஹ்ருத்பி: வேண்டியவர்கள் வேண்டாதவர்கள் இவ்விருவருமில்லாத நடுவர்கள் ஆகிய எல்லா மனிதர்களிடமும் நன்மையைத்தேடும் நல்லமனமுடையவர்களும், நிர்ஜிதக்ரோதலோபை: – கோபத்தையும் உலபித்தனத்தையும் நன்றாக வென்றவர்களுமான, வரவரமுநிப்ருத்யை: மணவாளமாமுநிகளின் அந்தரங்க சிஷ்யர்களான கோயில் கந்தாடை அண்ணன், வானமாமலை ஜீயர் முதலியவர்களோடு, நித்யயோக: (திருவடிகளைத் தாங்கும் பஞ்சுமெத்தை, திருவடி இரேகை ஆகியவற்றிற்குப் போல்) நித்தியமான ஸம்பந்தமானது, அஸ்து – உண்டாகவேணும்.

கருத்துரை: இதுவரையில் மதம், மானம், பொன்னாசை, பெண்ணாசை, கோபம், உலோபம் முதலிய தீயகுணங்களே நிறையப்பெற்ற நீசஜநங்களோடு இடைவிடாமல் பழகிப்போந்த தமுக்கு, இக்குற்றங்களில் ஏதுமின்றியே, ஆசார்யகைங்கர்யம், அதற்கு உபாயமாக ஆசார்யனையே பற்றுதல், அனைவரிடத்திலும் நல்லெண்ணம் தொடக்கமான நற்குணங்களே மல்கியிருக்கபெற்ற மணவாளமாமுநிகளின் சிஷ்யர்களோடு நித்யசம்பந்தம் (நீங்காத தொடர்பு) உண்டாகவேணுமென்று இதனால் ப்ரார்த்தித்தாயிற்று.

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

உத்தர திநசர்யை – 10

September 28, 2016 Published by: venkatesh erumbi

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம: