Category Archives: mudhalAyiram

mudhalAyiram thiruppaLLiyezhuchchi

thiruppaLLiyezhuchchi – Simple Explanation

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

mudhalAyiram

SrI maNavALa mAmunigaL beautifully reveals the glory of thoNdaradippodi AzhwAr in the eleventh pAsuram of upadhEsa raththinamAlai:

manniya sIr mArgazhiyil kEtai inRu mAnilaththIr
ennidhankku ERRam enil uraikkEn – thunnu pugazh
mAmaRaiyOn thoNdaradippodi AzhwAr piRappAl
nAnmaRaiyOr koNdAdum nAL

Oh people of this world! I will tell you all the greatness of this kEttai day in mArgazhi, which has the greatness of being a SrIvaishNava month. Listen to me. This is the day which is celebrated by experts in vEdhas such as emperumAnAr (SrI rAmAnuja) as being the day on which thoNdaradippodi AzhwAr, who knew the meaning of vEdhas and who involved himself completely in it, especially being a servitor of emperumAn’s devotees alone, was born.

SrI azhagiya maNavALap perumAL nAyanAr (one of our pUrvAchAryas) shows in the 85th chUrNika (aphorism) of AchArya hrudhayam that among those who sang suprabhAtham (beautiful song sung early in the morning) on emperumAn to wake him up from his yOganidhrA (meditative sleep (while the body may be at rest, the mind is very much aware of all the happenings)), he calls thoNdaradippodi AzhwAr as thuLasIbhruthyar (one who is very fond of carrying out service with thuLasi, to emperumAn). This stems from the fact that thoNdaradippodi AzhwAr called himself in his thirumAlai prabandham “thuLabaththoNdAya thol sIrth thoNdaradippodi ennum adiyanai” (the servitor who carries out service with thuLasi). thiruppaLLiyezhuchchi is the greatest prabandham which wakes up emperumAn from his yOganidhrA.

The simple explanation for this prabandham is being written with the assistance of the commentaries of our pUrvAchAryas.

*****

thaniyans

thamEva mathvA paravAsudhEvam
rangESayam rAjavadharhaNIyam
prAbOdhikIm yOkrutha sUkthimAlAm
bhakthAngrirENum bhagavanthamIdE

I extol thoNdaradippodi AzhwAr who gave the garland of verses, waking up periya perumAL (emperumAn in idol form at SrIrangam) who has auspicious qualities such as wisdom, who is reclining on the mattress of AdhiSEshan (serpent), who is worshipped like a king and who is the paravAsudhEva in SrIvaikuNtam.

maNdangudi enbar mAmaRaiyOr manniya sIr
thoNdaradippodi thonnagaran – vaNdu
thiNarththa vayal thennarangaththammAnai paLLi
uNarththum pirAn udhiththa Ur

Experts in vEdhas say that thirumaNdangudi is the place where thoNdaradippodi AzhwAr incarnated. The AzhwAr has done us a great benefit by waking up periya perumAL who is reclining in thiruvarangam, which is surrounded by fields which are full of swarms of beetles.

*****

First pAsuram. AzhwAr mercifully mentions that all the celestial entities come to SrIrangam to wake up periya perumAL. From this it is clear that only SrIman nArAyaNa is worshipped and that all the other deities and celestial entities are those who worship that emperumAn.

kadhiravan guNadhisaich chigaram vandhaNaindhAn
  kana iruL aganRadhu kAlai am pozhudhAy
madhu virindhu ozhugina mAmalar ellAm
  vAnavar arasargaL vandhu vandhu Indi
edhir dhisai niRaindhanar ivarodum pugundha
  irungaLiRRu Ittamum pidiyodu murasum
adhirdhalil alai kadal pOnRu uLadhu engum
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

Oh the lord who is dwelling in thiruvarangam! Sun has dawned on the eastern side, rising up on the eastern mountain, driving away darkness of night. With the arrival of daytime, honey is dripping from great flowers which are just blossoming. Celestial entities and kings have gathered in large crowds at the southern entrance to the temple, claiming that they had come first to be blessed by your glance. Along with them have come the male and female elephants which are their vehicles, and also those who play on various musical instruments. The sound of clapping that they make in their enthusiasm to see you waking up from your sleep is echoing in all directions, just like the uproarious sound from the agitation of waves in an ocean.

Second pAsuram. Since the easterlies have started wafting in, waking up the swans, indicating the arrival of dawn, out of great affection towards your devotees, you should wake up from your divine sleep.

kozhungodi mullaiyin kozhumalar aNavi
  kUrndhadhu guNadhisai mArudham idhuvO
ezundhana malar aNaip paLLi koL annam
  InpaNi nanaindha tham irum siRagu udhaRi
vizhungiya mudhalaiyin pilamburai pEzhvAy
  veLLuyir uRa adhan vidaththinukku anungi
azhungiya Anaiyin arum thuyar keduththa
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

The wind from eastern direction is gently rubbing against jasmine creepers whose flowers are just blossoming. Swans which were sleeping on that bed of flowers, wake up shaking off the dew which had fallen on their beautiful wings like rain. Oh lord who is having divine sleep in thiruvarangam! You had killed the crocodile, which had hurt gajEndhran (elephant) by biting his leg with its sharp poisoned teeth and tried to swallow his leg with its cave-like mouth, and removed the elephant’s difficulties. You should wake up now and shower your grace on us.

Third pAsuram. Sun has hidden the splendour of stars with his rays. AzhwAr says that he wishes to worship emperumAn’s divine hand which is holding the divine chakrAyudham (disc).

sudar oLi parandhana sUzh dhisai ellAm
  thunniya thAragai minnoLi surungip
padar oLi pasuththanan pani madhi ivanO
  pAyiruL aganRadhu paim pozhil kamugin
madal idaik kIRi vaN pALaigaL nARa
  vaigaRai kUrndhadhu mArudham idhuvO
adal oLi thigazh tharu thigiri am thadakkai
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

Sun’s rays have spread in all directions now. The well spread light from densely packed stars has now got hidden. The cool moon too has lost its brightness. Darkness which had spread well has been driven away. The early morning breeze brings the sweet fragrance from areca plant’s leaves after blowing through them. Oh one who has the strong, divine disc on his hand! Oh the lord who has taken divine rest in thiruvarangam! You should wake up and shower your grace on us.

Fourth pAsuram. AzhwAr tells emperumAn that he should wake up and destroy his enemies who are a hurdle to his enjoying emperumAn, just as he had done during rAmAvathAram.

mEttu iLa mEdhigaL thaLai vidum AyargaL
  vEynguzhal Osaiyum vidai manik kuralum
Ittiya isai dhisai parandhana vayaluL
  irindhina surumbinam ilangaiyar kulaththai
vAttiya varisilai vAnavar ERE
  mAmuni vELviyaik kAththu avabiradham
Attiya adu thiRal ayOdhdhi em arasE
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

The sound as the herd-boys play on their flutes after letting their buffaloes to graze and the sound from the bells tied to the necks of buffaloes together pervade in all directions. The beetles on the grass have started humming. Oh SrI rAma, who has the divine bow SArngam which roasts enemies, and who is the supreme entity! Oh the one who became our lord after destroying the demons, thus helping the sage viSvAmithra to complete his yAga (ritual) and who had avabruthasnAnam (divine bath), one who became the lord of ayOdhyA which has the strength to destroy its enemies! Oh one who has divine rest in thiruvarangam! You should wake up and shower your grace on us.

Fifth pAsuram. AzhwAr says that celestial entities have arrived with flowers to worship you. Since you do not see any distinction among your followers, you should wake up and accept the services of all.

 pulambina putkaLum pUm pozhilgaLin vAy
   pOyiRRuk kangul pugundhadhu pulari
kalandhadhu guNadhisaik kanaikadal aravam
  kaLi vaNdu mizhaRRiya kalambagam punaindha
alangal am thodaiyal koNdu adiyiNai paNivAn
  amarargaL pugundhanar Adhalil ammA
ilangaiyar kOn vazhipAdu sey kOyil
  emperumAn paLLI ezhundharuLAyE

Birds in the gardens, which are full of blossomed flowers, are chirping joyously. Night has withdrawn and dawn has settled in. The sound of ocean on the eastern side is heard in all directions. To worship you, celestial entities have arrived with garlands, in which beetles are humming to drink the nectar. Oh the one who is worshipped by vibhIshaNa, the king of lankA! Oh the one who is having divine rest in thiruvarangam! You should wake up and bless us all.

Sixth pAsuram. subrahmaNyan, the chief of the army of celestial entities, who was appointed by you for administering them, and other celestial entities have arrived along with their consorts, vehicles and followers. Since they have come to worship you and have their desires fulfiled, you should wake up from your divine sleep and shower your mercy on them.

iraviyar maNi nedum thErodum ivarO
  iRaiyavar padhinoru vidaiyarum ivarO
maruviya mayilinan aRumugan ivanO
  marudharum vasukkaLum vandhu vandhu Indi
puraviyOdu Adalum pAdalum thErum
  kumaradhaNdam pugundhu INdiya veLLam
aruvarai anaiya nin kOyil mun  ivarO
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

The twelve Adhithyas (sun gods) have come in their chariots. The eleven rudhras who rule this world have also come. subrahmaNyan, who has six faces, has come in his vehicle of peacock. The forty nine maruththus and eight vasus [they are different classes of celestial entities] are fighting with each other to be the first in the line to have your dharSan. Standing close to each other, all the celestial deities in their chariots and horses are singing and dancing. In order to be within the zone of your glance, all the celestial entities including aRumugan [subrahmaNyan] have assembled before thiruvarangam which appears like a huge mountain. Oh the lord, who is having his divine sleep in thiruvarangam! You should wake up and shower your mercy on us.

Seventh pAsuram. AzhwAr says that the celestial entities including indhra and the seven sages have assembled in the sky, filling up the space, and are praising you. You should wake up from your divine sleep and give them your dharSan.

andharaththu amarargaL kUttangaL ivaiyO
  arundhava munivarum marudharum ivarO
indhiran Anaiyum thAnum vandhu ivanO
  emperumAn una kOyilin vAsal
sundharar nerukka vichchAdharar nUkka
  iyakkarum mayanginar thiruvadi thozhuvAn
andharam pAr idam illai maRRU idhuvO
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

Oh lord! indhran has come on his elephant airAvadham and is waiting at the entrance to your temple. Further, celestial entities from svargam (heaven) along with their followers, the sages including sanaka et al, maruththus and their followers, yakshas, gandharvas and  vidhyAdharas [different groups of celestial entities] have all arrived and are standing in the sky, jostling with each other. They are all waiting to worship your divine feet, in a state of stupor. Oh the lord, who is having divine sleep at thiruvarangam! Please wake up and shower your grace on us.

Eighth pAsuram: The time of dawn, which is the most appropriate to worship you, has arrived. Since the sages, who do not have any desire other than you, have come with all the necessary materials to worship you, please wake up from your divine sleep and give them dharSan.

vambavizh vAnavar vAyuRai vazhanga
  mAnidhi kapilai oN kaNNAdi mudhalA
emperumAn padimaikkalam kANdaRku
  ERpana Ayina koNdu nan munivar
thumburu nAradhar pugundhanar ivarO
  thOnRinan iraviyum thulangu oLi parappi
ambara thalaththininRu agalginRadhu iruL pOy
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

Oh swAmy, my lord! Eminent sages, thumburu and nAradha, celestial entities who dwell in the fragrant heaven, kAmadhEnu (divine cow) have arrived with materials such as divine leaves, wealth, mirror etc which are required for carrying out thiruvArAdhanam (divine worship) for you. Darkness has faded away and sun is spreading his rays in all places. Oh lord who is having divine sleep at thiruvarangam! Please wake up and shower your grace on us.

Ninth pAsuram. Eminent musicians and dancers have assembled to wake you up and to carry out service to you. AzhwAr is telling emperumAn to wake up and accept their service.

Edhamil thaNNumai ekkam maththaLi
  yAzh kuzhal muzhavamOdu  isai dhisai kezhumi
gIdhangaL pAdinar kinnarar gerudargaL
  gendharuvar avar kanguluL ellAm
mAdhavar vAnavar sAraNar iyakkar
  siththarum mayanginar thiruvadi thozhuvAn
Adhalil avarkku nALOlakkam aruLa
  arangaththammA paLLi ezhundharuLAyE

Celestial entities such as kinnaras, garudas, gandharvas et al are playing on various musical instruments such as ekkam (single stringed instrument), maththaLi (percussion instrument), vINAs, flutes etc and are spreading the music in all directions. While some have been there throughout the night, some have come during the time of dawn. Eminent sages, celestial entities such as dhEvas, chAraNas, yakshas, sidhdhas et al have come to worship your divine feet. Oh lord who is having his divine sleep in thiruvarangam! Please wake up and shower your grace on us. Provide them space in your huge assembly.

Tenth pAsuram. In the first nine pAsurams, AzhwAr prayed to emperumAn to shower his grace on others. In this pAsuram, he is asking emperumAn to shower his grace on himself, who knows no deity other than periya perumAL.

kadi malark kamalangaL malarndhana ivaiyO
  kadhiravan kanai kadal muLaiththanan ivanO
thudi idaiyAr suri kuzhal pizhindhu udhaRith
  thugil uduththu ERinar sUzh punal arangA
thodai oththa thuLavamum kUdaiyum polindhu
  thOnRiya thOL thoNdaradippodi ennum
adiyanai aLiyan enRu aruLi un adiyArkku
  AtpaduththAy paLLi ezhundharuLAyE

Oh SrI rangAnAthA who is having your divine sleep in thiruvarangam which is surrounded by the sacred, divine kAviri! Fragrant lotus flowers have blossomed on looking at sun who is rising from the uproarious ocean. Women with slender waists after having their baths in the river, have dried their tresses and have reached the banks, with fresh dresses. Please accept this servitor, called as thoNdaradippodi, who is having a basket with thuLasi garlands and effulgent shoulders, as your apt servitor and subject me to be a servitor to your followers. You should wake up from your divine sleep for this alone and shower your grace on me.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/03/thiruppalliyezhuchchi-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

kaNNinuN chiRuth thAmbu mudhalAyiram

kaNNinuN chiRuth thAmbu – Simple Explanation

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

mudhalAyiram

nammazhwar-madhurakavi

nammAzhwAr and madhurakavi AzhwAr

SrI maNavALa mAmunigaL reveals the greatness of kaNNinuN chiRuththAmbu in the 26th pAsuram of upadhEsa raththina mAlai.

vAyththa thirumandhiraththin madhdhimamAm padhampOl
sIrththa madhurakavi sey kalaiyai – Arththa pugazh
AriyargaL thAngaL aruLich cheyal naduvE
sErviththAr thARpariyam thErndhu

In ashtAksharam, also known as thirumanthram, which has completeness both in words and in meanings, the middle word nama: has a greatness. madhurakavi AzhwAr’s wondrous composition kaNNinuN chiRuththAmbu has the same greatness. Understanding the meaning of this, the revered AchAryas (preceptors in our sampradhAyam) added this to the aruLichcheyal (recitation of 4000 dhivyaprabandham) so that it could be recited along with the rest.

madhurakavi AzhwAr was one who did not know any deity other than nammAzhwAr. His great composition is this kaNNinuN chiRuththAmbu. This prabandham reveals well the important principle of our sampradhAyam that AchArya (guru or teacher) is God. This prabandham, which reveals the greatness of nammAzhwAr, has a unique eminence in our sampradhAyam.

The simple translation for this prabandham is written with the help of our pUrvAchAryas’ commentary.

*****

thaniyans

avidhitha vishyAnthara: SatArEr upanishathAm upagAnamAthrabhOga:  I       
api cha guNavaSAth thadhEka SEshi madhurakavir hrudhayE mamAvirasthu II

Let madhurakavi AzhwAr remain in my heart – one who knew none, other than nammAzhwAr, one who considered singing the greatness of divine hymns of nammAzhwAr as giving him bliss, one who considered nammAzhwAr as his master since he was always immersed in nammAzhwAr’s qualities.

vERonRum nAn aRiyEn vEdham thamizh seydha
mARan satakOpan vaN kurugUr ERu engaL
vAzhvAm enREththum madhurakaviyAr emmai
ALvAr avarE araN

Only madhurava AzhwAr who said “I do not know anything other than nammAzhwAr who mercifully composed the meanings of vEdhas in thamizh, who is the leader of the beautiful kurugUr and who is capable of uplifting us all” rules over us. He is the refuge for prapannas (those who have surrendered) like us.

*****

First pAsuram. madhurakavi AzhwAr who started singing about nammAzhwAr, enjoys kaNNan (SrI krishNa) who is very dear to nammAzhwAr.

kaNNi nuN chiRuththAmbinAl kattuNNap
paNNiya peru mAyan en appanil
naNNith then kurugUr nambi enRakkAl
aNNikkum amudhURum en nAvukkE

kaNNan emperumAn, who is my swAmy (lord) and the supreme entity, made himself to be tied by yaSOdhAp pirAtti, with small pieces of rope, which were thin. Instead of that emperumAn, it is very sweet and nectarean to my tongue to recite the name of nammAzhwAr who is the leader of thirukkurugUr, which is in the southern direction.

Second pAsuram. madhurakavi AzhwAr explains that nammAzhwAr’s pAsurams alone are very sweet for him and that he is sustaining himself by repeatedly reciting them.

nAvinAl naviRRu inbam eydhinEn
mEvinEn avan ponnadi meymmaiyE
dhEvu maRRu aRiyEn kurugUr nambi
pAvin innisai pAdith thirivanE

I became very blissful by reciting AzhwAr’s pAsurams with my tongue. I have surrendered well at his divine feet. I do not know of any God other than AzhwAr who is complete with auspicious qualities and who is the leader of thirukkurugUr. I will go to various places by singing AzhwAr’s pAsurams, set to music.

Third pAsuram. madhurakavi AzhwAr narrates joyfully as to how emperumAn gave him his dharSan (manifesting his divine form) because he is a servitor of nammAzhwAr.

thiri thandhAgilum dhEvapirAn udai
kariya kOlath thiru uruk kANban nAn
periya vaN kurugUr nagar nambikku AL
uriyanAy adiyEn peRRa nanmaiyE

I, who was AzhwAr’s servitor totally, slipped from that position. I saw SrIman nArAyaNa, who has a dark complexion and who is the leader of nithyasUris, as shown by AzhwAr. Look at the great benefit that I received, being the true servitor of AzhwAr, who incarnated in the magnanimous thirukkurugUr.

Fourth pAsuram. Looking at the benefit showered by nammAzhwAr on him, madhurakavi AzhwAr says that he should desire whatever nammAzhwAr liked. Further, he reveals his lowliness and how nammAzhwAr accepted him.

nanmaiyAl mikka nAnmaRaiyALargaL
punmai Agak karudhuvar Adhalil
annaiyAy aththanAy ennai ANdidum
thanmaiyAn sadagOpan en nambiyE

Those who are very learned in the four vEdhas and who have eminent activities to go with the knowledge, gave up on me since I am the epitome of lowliness. However, nammAzhwAr, took me under his refuge, as my mother and as my father. He alone is my lord.

Fifth pAsuram. Explaining his lowliness that he had mentioned in the previous pAsuram, madhurakavi AzhwAr reveals how he has now become rectified due to the causeless mercy of nammAzhwAr and thanks him.

nambinEn piRar nanporuL thannaiyum
nambinEn madavAraiyum munnelAm
sem pon mAdath thukkurugUr nambikku
anbanAy adiyEn sadhirththEn inRE

In days gone by, I used to covet others’ wealth and women. However, now, I have attained eminence since I have been corrected by nammAzhwAr, and have become his servitor. Such nammAzhwAr is the leader of thirukkurugUr which has golden mansions

Sixth pAsuram. When asked “How did you attain such eminence?” he says that he attained it because of the grace of nammAzhwAr. There is no scope for falling from this position.

inRu thottum ezhumaiyum empirAn
ninRu than pugazh Eththa aruLinAn
kunRa mAdath thirukkurugUr nambi
enRum ennai igazhvu ilan kANminE

Being the leader of thirukkurugUr, my swAmy (lord) nammAzhwAr showered his mercy on me such that I will sing his greatness. You can see that he will never ever let go of me.

Seventh pAsuram. madhurakavi AzhwAr says that having been graced by nammAzhwAr, he will explain the greatness of nammAzhwAr to all those who are suffering since they have not known about nammAzhwAr and have not been showered with his grace, and get them too prosperity.

kaNdu koNdu ennaik kArimARap pirAn
paNdai valvinai pARRi aruLinAn
eN thisaiyum aRiya iyambugEn
oN thamizh sadagOpan aruLaiyE

nammAzhwAr, also known as kArimARan, being the son of poRkAri, showered his grace on me and took me under him in his service. He removed my sins which have been there from time immemorial. I will explain the greatness of the mercy of such AzhwAr who had composed wondrous thamizh pAsurams, to the people in all eight directions.

Eighth pAsuram. He explains in this pAsuram that AzhwAr’s mercy is greater than emperumAn’s. He says that AzhwAr’s merciful composition of thiruvAimozhi is more eminent than emperumAn’s merciful composition of bhagavath gIthA.

aruL koNdAdum adiyavar inbuRa
aruLinAn avvarumaRaiyin poruL
aruL koNdu Ayiram in thamizh pAdinAn
aruL kaNdIr iv vulaginil mikkadhE

nammAzhwAr mercifully composed the thousand pAsurams of thiruvAimozhi as the essence of vEdhas, for the joy of emperumAn’s servitors, who praise emperumAn. This mercy of nammAzhwAr’s is greater than anything else.

Ninth pAsuram. madhurakavi AzhwAr says that nammAzhwAr, without minding madhurakavi AzhwAr’s lowliness, revealed to him the essence of vEdhas which is that one should be a servitor to emperumAn’s servitor. I will be forever indebted to him, he says.

mikka vEdhiyar vEdhaththin utporuL
niRkap pAdi en nenjuL niRuththinAn
thakka sIrch chatakOpan en nambikku At
pukka kAdhal adimaip payan anRE

nammAzhwAr mercifully told me the essence of vEdham which is recited by great scholars, such that it would firmly remain in my heart. As a result of this, I realised this eminent state of being his servitor.

Tenth pAsuram. In this madhurakavi AzhwAr says that nammAzhwAr has showered very eminent benefits on him which he could not repay appropriately and develops great affection towards nammAzhwAr’s divine feet.

payan anRu Agilum pAngu allar Agilum
seyal nanRAgath thiruththip paNi koLvAn
kuyil ninRu Ar pozhil sUzh kurugUr nambi
muyalginREn un than moy kazhaRku anbaiyE

Oh nammAzhwAr who resides in thirukkurugUr which is surrounded by gardens in which the sounds of cuckoo birds reverberate! You are involving people of this world in servitude [to emperumAn] by correcting them through your instructions and activities even though there is no benefit for you from them. I am trying to develop affection towards one such as you.

Eleventh pAsuram. In this, madhurakavi AzhwAr says that those who learn this prabandham will [reach and] reside in SrIvaikuNtam which is under nammAzhwAr’s control. The implied meaning is that while in AzhwAr thirunagari both AdhinAdhar (the presiding deity in the temple) and nammAzhwAr are leaders, it is only nammAzhwAr who is the leader in SrIvaikuNtam.

anban thannai adaindhavargatku ellAm
anban then kurugUr nagar nambikku
anbanAy madhurakavi sonna sol
nambuvAr padhi vaikundham kANminE

emperumAn is one who is affectionate towards everyone (especially towards his servitors). nammAzhwAr is one who is affectionate towards such servitors of emperumAn. I (madhurakavi AzhwAr) am one who is affectionate towards such nammAzhwAr. Those who recite these pAsurams which have been sung with devotion by me, will reach the divine abode of SrIvaikuNtam and live there.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/03/kanninun-chiruth-thambu-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi thamizh

நாச்சியார் திருமொழி – எளிய விளக்கவுரை – பதிநான்காம் திருமொழி – பட்டி மேய்ந்து

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

நாச்சியார் திருமொழி

<< பதின்மூன்றாம் திருமொழி – கண்ணனென்னும்

திருப்பாவையில் ப்ராப்ய (குறிக்கோள்) ப்ராபகங்களை (வழி) உறுதி செய்தாள். அப்பொழுதே அந்த ப்ராப்யம் கிடைக்காமல் போக, அதனாலே கல ங்கி, நாச்சியார் திருமொழியில் முதலில் காமன் காலிலே விழுந்து நோன்பு நோற்றாள். அதற்குப் பிறகு பனிநீராடி, கூடல் இழைத்து, குயில் வார்த்தை கேட்டு, எம்பெருமானை நேராகப் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டு அது கிடைக்காமையாலே ஸ்வப்னத்தின் மூலம் அவனை அனுபவித்து தரித்து, அதற்கு மேலே ஸ்ரீ பாஞ்சஜந்யாழ்வானிடத்தில் எம்பெருமானின் திருவாயமுதத்தை விசாரித்து, மேகங்களிடத்திலே எம்பெருமானைப் பற்றி விசாரித்து, அந்த மேகங்களையே தூது விட்டு, மழை பொழிந்து மலர்கள் எல்லாம் மலர்ந்து எம்பெருமானை நினைவூட்ட அதனால் துன்புற்று, தன்னை அவை மிகவும் துன்புறுத்தியதைச் சொல்லி, எம்பெருமான் திருவாக்கையும் பெரியாழ்வார்க்குப் பெண்ணாய்ப் பிறந்ததையும் நினைத்துப் பார்த்து அதனாலும் எம்பெருமான் வாராமல் போகவே பெரியாழ்வார்க்காக வருவான் என்று மனதைத் தேற்றிக் கொண்டு, அதற்குப் பிறகும் எம்பெருமான் வாராமல் போக மிகவும் துன்பப்பட்டு, அருகில் இருப்பவர்களை என்னை எப்படியாவது அவன் இருக்கும் இடத்தில் கொண்டு சேருங்கள் என்று ப்ரார்த்தித்து, அதற்கு மேலே அவன் ஸம்பந்தம் உடைய வஸ்த்ரம், மாலை முதலியவற்றையாவது கொண்டு வந்து தாருங்கள் என்று ப்ரார்த்தித்து அப்படியும் எம்பெருமான் வரவில்லை.

ப்ரபன்ன குலத்தில் பிறந்திருந்தும் தன் முயற்சியால் எம்பெருமானைப் பெறலாம் என்ற நிலைக்கு இவள் ஆளானதற்குக் காரணம் எம்பெருமானை அடையவேண்டும் என்ற இவளின் எல்லையில்லாத ஆசை. எம்பெருமானுக்கும் இவளுக்குப் பரமபக்தி வரை வரவேண்டும் என்று காத்திருந்தான். இவளும் நம்மாழ்வாரைப்போலே நிர்ப்பந்தித்தாகிலும் பெறவேண்டும் என்று இப்பொழுது பார்க்கிறாள். இந்த வருத்தத்தின் மிகுதியால் “கண்டீரே” (பார்த்தீர்களா) என்று ஒருவர் கேட்பதைப் போலேயும் “கண்டோமே” (பார்த்தோமே) என்று ஒருவர் சொல்வதைப் போலேயும் இப்பதிகத்தை அருளிச்செய்கிறாள்.

இவளுடைய இந்த முயற்சியை வைத்து இவள் எம்பெருமானைத் தவிர வேறு ஒன்றை உபாயமாகக் கொண்டாள் என்று சொல்லலாமா என்றால் அது சொல்ல முடியாது. இவளுக்கு இருக்கும் மிக அதிகமான ப்ரேமத்தாலும் எம்பெருமானின் சிறந்த தன்மையாலும் இவளின் பிரிவாற்றாமையாலும் விளைந்த நிலையே தவிர, இதை இவள் உபாயமாக எண்ணிச் செய்யவில்லை. ஏனெனில், அது ஸ்வரூபத்துக்குச் சேராது. எம்பெருமானையே உபாயமாகக் கொண்டிருக்கும் ப்ரபந்நர்கள் ஒருநாளும் அவ்வாறு வேறு ஒரு உபாயத்தைத் தங்களுக்கு உபாயமாக நினைக்க மாட்டார்கள்.

முதல் பாசுரம். பரமபதத்திலே இருக்கும் அனுபவத்தைவிட்டு திருவாய்ப்பாடியில் இருக்கும் மிகுதியான வெண்ணெயை அனுபவிக்கலாம், நப்பின்னைப்பிராட்டியைத் திருக்கல்யாணம் செய்து கொள்ளலாம் என்று எண்ணி இங்கே வந்து அவதரித்து தன் விருப்பத்துக்கு வ்ருந்தாவனத்தில் நன்றாகச் சுற்றித் திரிந்து அதனாலே பெருமை பெற்றான்.

பட்டி மேய்ந்தோர் காரேறு பலதேவற்கு ஓர் கீழ்க் கன்றாய்
இட்டீறிட்டு விளையாடி இங்கே போதக் கண்டீரே?
இட்டமான பசுக்களை இனிது மறித்து நீரூட்டி
விட்டுக் கொண்டு விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

தனித்துவம் வாய்ந்த கறுத்த காளை போன்ற கண்ணன் காவலில்லாமல் பட்டி மேய்ந்து திரிந்து கொண்டும் நம்பிமூத்தபிரான் என்னும் பலராமனுக்குக் கீழ்ப்படிந்த ஒப்பற்ற தம்பியாய், ஆனந்தத்துக்குப் போக்குவீடாக பலவிதமான சேஷ்டிதங்களைச் செய்து விளையாடிக்கொண்டும் இருக்க அதை நீங்கள் கண்டீர்களா? கண்ணன் தனக்கு மிக விருப்பமான பசுக்களை இனிமையாகப் பேர்சொல்லி அழைத்து நீர் குடிக்கும்படிச் செய்து அவற்றை மேய விட்டுக்கொண்டு விளையாடுவதை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

இரண்டாம் பாசுரம். வைஜயந்தி என்னும் வனமாலையை அணிந்துகொண்டு தன் தோழர்களுடன் வ்ருந்தாவனத்தில் விளையாடுபவனைக் கண்டோம் என்கிறாள்.

அனுங்க என்னைப் பிரிவு செய்து ஆயர்பாடி கவர்ந்துண்ணும்
குணுங்கு நாறிக் குட்டேற்றைக் கோவர்த்தனனைக் கண்டீரே?
கணங்களோடு மின்மேகம் கலந்தாற் போல வனமாலை
மினுங்க நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

நான் வருந்தும்படியாக என்னை விட்டுப் பிரிந்துபோய் திருவாய்ப்பாடியை ஆக்ரமித்து அனுபவிக்கின்றவனாய் வெண்ணெயின் நாற்றம் வீசுபவனாய் இளம் காளையைப் போன்றவனுமான பசுக்களை நன்றாக வளர்க்கும் கண்ணனைப் பார்த்தீர்களா? மின்னலும் மேகமும் கலந்திருப்பதுபோலே கறுத்த திருமேனியில் வெளுத்த வனமாலை விளங்கும்படி நின்று தன் தோழர்களுடன் விளையாடுவதை வ்ருந்தாவனத்தில் கண்டோமே.

மூன்றாம் பாசுரம். கருடாழ்வார் வானத்தில் தன் சிறகை விரித்துக் குடைபிடித்துக் கைங்கர்யம் செய்ய, வ்ருந்தாவனத்தில் கண்ணனைக் கண்டோம் என்கிறாள்.

மாலாய்ப் பிறந்த நம்பியை மாலே செய்யும் மணாளனை
ஏலாப் பொய்கள் உரைப்பானை இங்கே போதக் கண்டீரே?
மேலால் பரந்த வெயில் காப்பான் விநதை சிறுவன் சிறகென்னும்
மேலாப்பின் கீழ் வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

கோபிகைகளிடத்தில் கொண்ட அன்பையே ஒரு வடிவமாகக் கொண்டு அவதரித்தவனாய் அன்பைச் செய்கின்ற மணவாளனாய் பொருந்தாத பொய்களைச் சொல்லுபவனான கண்ணபிரானை இங்கே பார்த்தீர்களா? மேலே பரவின வெயில் கண்ணன் திருமேனியில் விழாமல் தடுப்பதற்காக கருடாழ்வார் தன் சிறகை மேற்கட்டியாகப் பிடிக்க அதன் கீழே இருக்கும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

நான்காம் பாசுரம். எம்பெருமான் ஒரு ஒளிமிகுந்த யானைக்குட்டியைப்போலே இருப்பதை அனுபவிக்கிறாள்.

கார்த்தண் கமலக்கண் என்னும் நெடுங்கயிறு படுத்தி என்னை
ஈர்த்துக் கொண்டு விளையாடும் ஈசன் தன்னைக் கண்டீரே?
போர்த்த முத்தின்குப்பாயப் புகர்மால் யானைக் கன்றே போல்
வேர்த்து நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

காளமேகத்திலே குளிர்ந்த தாமாரை மலர் பூத்தாற்போன்றிருக்கும் திருக்கண்கள் என்கிற பெரிய கயிறைக் கொண்டு என்னை அகப்படுத்தி என் நெஞ்சையும் இழுத்துக் கொண்டுபோய் விளையாடும் ஸர்வேச்வரனான எம்பெருமானைப் பார்த்தீர்களா? போர்வையாகப் போர்த்திய முத்துச் சட்டையை உடையதாய் தேஜஸ்ஸை உடையதாய் பெரிய யானைக்குட்டிபோலே வேர்த்து நின்று விளையாட வ்ருந்தாவனத்தே கண்டோமே [வேர்வைத்துளிகளை ஒளிமிகுந்த முத்துக்களாக விளக்குகிறாள்].

ஐந்தாம் பாசுரம். மின்னலோடு கூடிய கார்மேகக் குட்டிபோலே எம்பெருமான் திருப்பீதாம்பரம் தரித்து வீதியார வருபவனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

மாதவன் என் மணியினை வலையில் பிழைத்த பன்றி போல்
ஏதும் ஒன்றும் கொளத்தாரா ஈசன் தன்னைக் கண்டீரே?
பீதக ஆடை உடை தாழப் பெருங்கார் மேகக் கன்றே போல்
வீதியார வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

ச்ரிய:பதியாய் எனக்கு நீலரத்னம் போலே மிகவும் இனியவனாய் வலையில் நின்று பிழைத்த பன்றியைப் போலே செருக்குடன் தன்னிடத்தில் இருக்கும் எதையும் பிறருக்குக் கொடுக்காதவனாய் இருக்கும் உயர்ந்தவனான ஸர்வேச்வரனைப் பார்த்தீர்களா? திருப்பீதாம்பர வஸ்த்ரமானது தாழ்ந்து விளங்க பருத்துக் கறுத்திருக்கும் ஒரு குட்டி மேகம்போலே திருவீதி நிறைய எழுந்தருளும் பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

ஆறாம் பாசுரம். உதயகிரியின் மேல் உதிக்கும் ஸூர்யனைப்போலே கறுத்த திருமேனியில் சிவந்த ஒளியுடன் வருகின்றவனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

தருமம் அறியாக் குறும்பனைத் தன் கைச் சார்ங்கம் அதுவே போல்
புருவ வட்டம் அழகிய பொருத்தமிலியைக் கண்டீரே?
உருவு கரிதாய் முகம் செய்தாய் உதயப் பருப்பதத்தின் மேல்
விரியும் கதிரே போல்வானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

கருணை என்பதை அறியாதவனாய் குறும்புகளையே செய்யுமவனாய் தனது திருக்கையில் இருக்கும் சார்ங்கம் என்னும் வில்லைப் போலே திருப்புருவ வட்டங்களால் அழகுபெற்றவனாய் அடியார்களுடன் பொருந்தி வாழாதவனான எம்பெருமானைப் பார்த்தீர்களா? கறுத்த திருமேனியில் சிவந்த ஒளியுடன் இருப்பதனால் உதயகிரியின் மேலே விரிகின்ற ஸூர்யனைப் போல் விளங்கும் அவனை வ்ருந்தவனத்திலே கண்டோம்.

ஏழாம் பாசுரம். நக்ஷத்ர கூட்டத்தோடு கூடிய பெரிய ஆகாசம் போலே தோழர்கள் நடுவிலே வரும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

பொருத்தம் உடைய நம்பியைப் புறம்போல் உள்ளும் கரியானை
கருத்தைப் பிழைத்து நின்ற அக்கருமா முகிலைக் கண்டீரே?
அருத்தித்தாரா கணங்களால் ஆரப் பெருகு வானம் போல்
விருத்தம் பெரிதாய் வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

பொருத்தம் உடைய ஸ்வாமியாய் திருமேனியைப் போலே உள்ளே நெஞ்சும் கறுத்தவனாய் என்னுடைய எண்ணத்துக்கு மாறுபட்டு இருப்பவனாய் கறுத்துப் பெருத்த முகில் போன்றவனான கண்ணனைப் பார்த்தீர்களா? உலகியல் இன்பங்களை ஆசைப்படுபவர்களால் விரும்பப்படுகிற நக்ஷத்ரக் கூட்டங்களாலே மிகவும் நிறைந்துள்ள ஆகாசம் போலே தன் தோழர்களுடன் பெரிய கூட்டமாக எழுந்தருளுகின்ற அந்த எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

எட்டாம் பாசுரம். அழகிய கூந்தல் தோளில் விளங்க, விளையாடும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

வெளிய சங்கொன்றுடையானைப் பீதக ஆடை உடையானை
அளிநன்குடைய திருமாலை ஆழியானைக் கண்டீரே?
களிவண்டு எங்கும் கலந்தாற்போல் கமழ்பூங்குழல்கள் தடந்தோள் மேல்
மிளிர நின்று விளையாட விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

வெளுத்த மற்றும் ஒப்பற்ற ஸ்ரீபாஞ்சஜந்யத்தை உடையவனாய் திருப்பீதாம்பரத்தை உடையாகக் கொண்டவனாய், நன்றாக க்ருபையை உடையனாய் திருவாழியாழ்வானை உடையவனாய் ச்ரிய:பதியான கண்ணனைப் பார்த்தீர்களா? தேனை உண்டு களித்துள்ள வண்டுகள் எப்புறத்திலும் பரந்திருப்பதுபோல் பரிமளிக்கின்ற அழகிய திருக்குழல்களானவை (கூந்தல்) பெரிய திருத்தோள்களின்மேலே தாழ்ந்து விளங்க, விளையாடுபவனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

ஒன்பதாம் பாசுரம். காட்டிலே பல அஸுரர்களை வேட்டையாடிவரும் எம்பெருமானை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம் என்கிறாள்.

நாட்டைப் படை என்று அயன் முதலாத் தந்த நளிர் மாமலர் உந்தி
வீட்டைப் பண்ணி விளையாடும் விமலன் தன்னைக் கண்டீரே?
காட்டை நாடித் தேனுகனும் களிறும் புள்ளும் உடன் மடிய
வேட்டையாடி வருவானை விருந்தாவனத்தே கண்டோமே

“உலகங்களைப் படை” என்று ப்ரஹ்மா முதலான ப்ரஜாபதிகளை உண்டாக்கின குளிர்ந்த பெரிய மலரை உடைத்தான திருநாபியாகிற வீட்டை உண்டாக்கி இப்படி லீலாரஸத்தை அனுபவிக்கும் பரமபாவனான (பரிசுத்தன்) எம்பெருமானைப் பார்த்தீர்களா? தேனுகாஸுரனும் குவலாயாபீடம் என்னும் யானையும் பகாஸுரனும் உடனே மாளும்படியாக காட்டில் சென்று வேட்டையாடி வரும் கண்ணனை வ்ருந்தாவனத்திலே கண்டோம்.

பத்தாம் பாசுரம். இந்தப் பதிகத்தை அனுஸந்திப்பவர்களுக்கு எப்பொழுதும் எம்பெருமானுடன் பிரியாமல் இருந்து அடிமை செய்யும் பலன் கிட்டும் என்று சொல்லி ப்ரபந்தத்தை முடிக்கிறாள்.

பருந்தாட்களிற்றுக்கு அருள் செய்த பரமன் தன்னை பாரின் மேல்
விருந்தாவனத்தே கண்டமை விட்டுசித்தன் கோதை சொல்
மருந்தாம் என்று தம் மனத்தே வைத்துக் கொண்டு வாழ்வார்கள்
பெருந்தாள் உடைய பிரான் அடிக் கீழ்ப் பிரியாதென்றும் இருப்பாரே

பருத்த கால்களையுடைய ஸ்ரீகஜேந்த்ராழ்வானுக்கு க்ருபை பண்ணின ஸர்வேச்வரனை இந்த உலகத்திலே வ்ருந்தாவனத்திலே ஸேவிக்கப்பெற்றமையைப்பற்றி பெரியாழ்வார் திருமகளான ஆண்டாள் (நான்) அருளிச்செய்த இப்பாசுரங்களை பிறவி என்னும் நோய்க்கு மருந்தாகத் தங்கள் மனத்திலே அனுஸந்தித்துக்கொண்டு வாழ்பவர்கள் பெருமை பொருந்திய திருவடிகளை உடைய எம்பெருமானின் திருவடிகளின் கீழே எப்பொழுதும் பிரியாமல் இருந்து நித்ய கைங்கர்யத்தைச் செய்யப் பெறுவார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram thiruppallANdu

thiruppallANdu – Simple Explanation

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

mudhalAyiram

pallandu

SrI maNavALa mAmunigaL has beautifully revealed the greatness of thiruppallANdu in upadhEsa raththinamAlai pAsuram 19.

kOdhilavAm AzhwArgaL kURu kalaikkellAm
Adhi thiruppallANdu Anadhuvum – vEdhaththukku
Om ennumm adhupOl uLLadhukkeLLAm surukkAyth
thAn mangalam AnadhAl

It is maNavALa mAmunigaL’s firm opinion in his divine mind that just as praNavam is the pre-eminence or essence of all vEdhas, thiruppallANdu is the pre-eminence or essence of all the aruLichcheyal (reciting of divine prabandhams) of AzhwArs. This is the reason that it is recited at the beginning of aruichcheyal.

After periyAzhwAr established the supremacy of SrIman nArAyaNa in the court of pANdiya king, the king made AzhwAr to come around the town on an elephant [as a gesture of celebration]. To see this great sight of AzhwAr on the elephant, emperumAn appeared on his garuda vAhana (on garuda, his vehicle) along with his divine consorts. Being worried that emperumAn who is comfortable in SrIvaikuNtam, has come down to samsAram, periyAzhwAr sang pAsurams extolling emperumAn. These pAsurams are called as thiruppallANdu. It is periyAzhwAr’s unique greatness that he makes the sAmsAris [dwellers of materialistic realm] also to extol emperumAn, apart from singing them himself.

This simple translation has been carried out with the help of periyavAchchAn piLLai’s commentary for thiruppallANdu.

thaniyans

gurumukham anadhIthya prAhavEdhAn aSEshAn
narapathi parikluptham SulkamAdhAthu kAma:  I
SvaSuram amaravandhyam ranganAthasya sAkshAth
dhvijakula thilakam tham vishNuchiththam namAmi II

periyAzhwAr, also known as vishNuchiththar, who did not learn from a teacher but was bestowed with clear knowledge and devotion by thirumAL (emperumAn), went to the royal court of king SrIvallabha dhEvan in madhurai (South), in the assembly of learned people, with the intention of utilising the gift of gold coins for the betterment of emperumAn’s divine temple at SrIvillipuththUr and won that gift after establishing the supremacy of emperumAn by quoting from the vEdhas. Further, he married off his divine daughter, ANdAL to SrI ranganAtha and was revered by nithyasUris as the father-in-law of emperumAn. He was the greatest among the clan of brAhmaNas (those who learn and teach vEdhas). I salute such periyAzhwAr.

minnAr thadamadhiL sUzh villipuththUr enRu orukAl
sonnar kazhaRkamalam sUdinOm – munnAL
kizhiyaRuththAn enRuraiththOm kIzhmaiyinil sErum
vazhiyaRuththOm nenjamE vandhu

Oh heart! We will don the divine lotus-like feet of those who mention the name of SrIvillipuththUr which is surrounded by huge walls which shine like lightning, on our heads, like ornaments. By reminiscing and talking about the act of periyAzhwAr who went to the King’s court, cut-off the treasure of gold coins kept there through his arguments and made it fall on his hand, we saved ourselves from reaching lowly state.

pANdiyan koNdAdap pattarpirAn vandhAn enRu
INdiya sangam eduththUdha – vENdiya
vEdhangaL Odhi viraindhu kizhiyaRuththAn
pAdhangaL yAmudaiya paRRu

The pANdiya king SrIvallabha dhEvan extolled saying “bhattarpirAn has come to establish for us the supremacy of supreme being”. Those in his court sounded the conch as a sign of victory. By providing necessary proof from vEdhas, periyAzhwAr [bhattar pirAn] established the supremacy of SrIman nArAyaNa. Such periyAzhwAr’s divine feet are our refuge.

********

First pAsuram. After seeing emperumAn with his beauty and other auspicious qualities in this samsAram, periyAzhwAr becomes fearful as to what misfortune will befall that emperumAn and sings paeans of praise on him such that until time lasts, emperumAn should remain great like this.

pallANdu pallANdu pallAyiraththANdu
pala kOdi nURAyiram
mallANda thin thOL maNivaNNA un
sEvadi sevvi thirukkAppu

Oh emperumAn who has strong divine shoulders which controlled and killed the wrestlers, and who has the complexion of carbuncle! There should be protection for your reddish divine feet until time lasts. AzhwAr extols emperumAn through the time scale of human beings, then through the time scale of celestials, then through the time scale of brahmA and finally, through the time scale of many brahmAs.

Second pAsuram. AzhwAr praises emperumAn for his exalted position of being with nithyavibhUthi (paramapadham) as well as leelAvibhUthi (samsAram).

adiyOmOdum ninnOdum pirivinRi Ayiram pallANdu
vadivAy nin valamArbinil vAzhginRa mangaiyum pallANdu
vadivAr sOdhi valaththuRaiyum sudarAzhiyum pallANdu
padai pOr pukku muzhangum appAnchasanniyamum pallANdE

The connection between us, the servitors, and you, the master, should remain forever. periya pirAtti (SrI mahAlakshmi), who is with beauty, ornaments and youth, and who resides on your right chest, should be there forever. On your right hand, the divine disc which is beautiful and splendorous should be there forever. On your left hand, the divine disc pAnchajanyam, which makes a huge uproar which tears the hearts of enemies in battlefields, should be there forever. By referring to devotees, AzhwAr speaks about samsAram and by referring to pirAtti, divine disc and divine conch, he is speaking about paramapadham.

Third pAsuram. Starting with this pAsuram, in three pAsurams, he is inviting those who are interested in enjoying pleasures in this world, those who are interested in kaivalyam (enjoying AthmA (enjoying themselves)) and those who are interested in carrying out service to emperumAn, to join him in praising emperumAn. In this pAsuram, he is inviting those who are interested in service to emperumAn.

vAzhAtpattu ninRIr uLLIrEl vandhu maNNUm maNamum koNmin
kUzhAtpattu ninRIrgaLai engaL kuzhuvinil pugudhaluttOm
EzhAtkAlum pazhippu ilOm nAngaL irAkkadhar vAzh ilangai
pAzhAL Agap padai porudhAnukku pallANdu kUrudhumE

If you are interested in the wealth of service, come quickly, dig out soil for celebrating the uthsavam (festival) of emperumAn, be desirous of doing any service etc. We do not allow those who are interested only in food, to join us. For many generations, we have not desired anything other than service to emperumAn and are faultless. We are praising that emperumAn who carried out war with his bow against the demons who were living in lankA. You too join us in praising him.

Fourth pAsuram. In this, he is inviting those who are interested in enjoying their AthmA. Not feeling satisfied with calling those who are carrying out service to emperumAn, he desires that those who are interested in enjoying wealth in this world as well as those who are interested in enjoying their AthmAs should join in praising emperumAn. Of these two, the ones who are interested in wealth in this world, could at some point of time, be interested in doing service to emperumAn. However, if kaivalyArthis attain kaivalya mOksham (place where the AthmAs enjoy themselves), they can never come out of it and do any service to emperumAn. Hence, he is calling them, first.

Edu nilaththil iduvadhan munnam vandhu engaL kuzhAm pugundhu
kUdum manam udaiyIrgaL varambozhi vandhu ollaik kUduminO
nAdu nagaramum nangu aRiya namO nArAyaNAya enRu
pAdum manam udaip paththaruLLIr vandhu pallANdu kURuminE

Before you give up your bodies, if you are interested in joining us, give up the boundary (target) of enjoying only the AthmA, and join us. If you have the devotion to recite the divine ashtAkshara manthram (the divine manthram, of eight syllables, which extols SrIman nArAyaNa), through which both those ordinary people who live in villages and the knowledgeable people who live in towns would know well about emperumAn, join us in praising emperumAn.

Fifth pAsuram. In this, AzhwAr is inviting those who are interested in the opulence of this world.

aNdakkulaththukku adhipadhiyAgi asurar irAkkadharai
iNdaikkulaththai eduththuk kaLaindha irudIkEsan thanakku
thoNdakkulaththil uLLIr vandhu adi thozhudhu Ayira nAmam sollip
paNdaikkulaththaith thavirndhu pallANdu pallAyiraththANdu enminE

You are in the group of those who are carrying out servitude to hrishIkESan who is the controller of the clans of demons and who annihilated the demons completely. You join our group, bow down to the divine feet of emperumAn, recite the thousand names of that emperumAn whole-heartedly, get rid of being in the cycle of births in which you pray to emperumAn for granting various benefits only to leave him later, and repeatedly praise that emperumAn.

Sixth pAsuram. After AzhwAr invites each of the three groups of people in this way, each group comes and joins him. Of these, those who were invited by the vAzhAtpattu pAuram (third pAsuram), who are desirous of carrying out service to emperumAn, narrate their qualities and activities; AzhwAr accepts them.

endhai thandhai thandhai thandhai tham mUththappan EzhpadigAl thodangi
vandhu vazhi vazhi AtcheyginROm thiruvONaththiruvizhavil
andhiyam pOdhil ariyuruvAgi ariyai azhiththavanai
pandhanai thIrap pallANdu pallAyiraththANdu enRu pAdudhumE

For seven generations, my father and I, his father and his father et al, have been carrying out kainkaryam (service) as mentioned in vEdhas. For the one who took the form of a beautiful narasimha (lion head and human body) and destroyed his enemy hiraNya, we will sing praises to remove any ennui that he would have felt while carrying out that activity, for the sake of his devotee.

Seventh pAsuram. AzhwAr accepts the kaivalyArthis (those who enjoy their AthmAs), who were earlier referred to in the fourth pAsuram Edu nilaththil, and who come to him, narrating their qualities.

thIyil poliginRa senjudar Azhi thigazh thiruchchakkaraththin
kOyil poRiyAlE oRRuNdu ninRu kudi kudi At seyginROm
mAyap porupadai vANanai Ayiram thOLum pozhi kurudhi
pAyach chuzhaRRiya Azhi vallAnukkup pallANdu kURudhumE

We have come to carry out kainkaryam for all times to come, including succeeding generations, after we have been identified (on our bodies) with the divine symbol of chakkaraththAzhwAr (divine disc), whose reddish splendour is far brighter than fire. We praise that emperumAn who is holding aloft chakkraththAzhwAr who was spun to make the demon bANAsuran to bleed from his thousand shoulders, like a flood.

Eighth pAsuram. AzhwAr accepts the aiSwaryArthis (those who desire wealth), who were mentioned in the fifth pAsuram aNdakkulaththukku and who come, agreeing to sing praises on emperumAn.

neyyidai nallladhOr sORum niyathamum aththANich chEvagamum
kai adaikkAyum kazhuththukkup pUNodu kAdhukkuk kuNdalamum
meyyida nalladhOr sAndhamum thandhu ennai veLLuyir Akkavalla
paiyudai nAgap pagaikkodiyAnukkup pallANdu kURuvanE

[The aiSwaryArthi says] I will praise emperumAn who offers me the pure, tasty prasAdham (offering made to emperumAn as part of worship) which is seen amidst ghee, confidential service, the thAmbUlam (blend of betel leaf, arecanut and lime), ornament for neck, ornament kuNdalam (ear drops) for the ears, unique sandalwood paste which is a good fit for the body, who is capable of creating a good mind in me and who is having as his flag, garuda, the enemy of snakes with hoods.

Ninth pAsuram AzhwAr is praising emperumAn along with those who are devotees and desirous of carrying out service to emperumAn, and who were invited in the third pAsuram of vAzhAtpattu and who joined him in sixth pAsuram, endhai thandhai.

uduththuk kaLaindha nin pIdhaga Adai uduththuk kalaththadhuNdu
thoduththa thuzhAy malar sUdikkaLaindhana sUdum iththoNdagaLOm
viduththa thisaik karumam thiruththith thiruvONath thiruvizhavil
paduththa painnAgaNaip paLLi koNdAnukkup pallANdu kURudhumE

We will be  your servitors, wearing the divine dress which has been removed from your divine waist after you have worn it, eating the remnants of the prasAdham (offering of food made to emperumAn) after you have eaten, donning the divine thuLasi garland which has been removed after you have worn it. We will sing on the day of thiruvONam (the divine star of emperumAn) songs of praise on you, who are lying on the bed of AdhiSEshan who has well expanded hoods and who carries out all the tasks which you set out, in all directions.

Tenth pAsuram. In this AzhwAr is joining with the kaivalya nishtars (those who are engaged in enjoying AthmAs) whom he had invited in Edu nilaththil pAsuram and who joined him in thIyil poliginRa pAsuram.

ennAL emperumAn un thanakku adiyOm enRu ezhuththuppatta
annALE adiyOngaL adikkudil vIdu peRRu uyndhadhu kAN
sennAL thORRIth thiru madhuraiyuL silai kuniththu aindhalaiya
painnAgath thalaip pAyndhavanE unnaip pallANdu kURudhumE

Our lord! The day that we gave you in writing that we have become your servitors, all the descendents in our clan got relieved from kaivalyam and got uplifted. Oh emperumAn who incarnated on an auspicious day, who broke the bow in the festival conducted by kamsan in madhurai (North) and who jumped onto the five spread hoods of the snake kALiyan! All of us will gather together and praise you.

Eleventh pAsuram. In this, AzhwAr joins with the aiSwaryArthis who he invited in the aNdakkulam pAsuram and who joined him in neyyidai pAsuram.

alvazhakku onRum illA aNi kOttiyar kOn abimAnathungan
selvanaippOla thirumAlE nAnum unakkup pazhavadiyEn
nalvagaiyAl namO nArAyaNA enRu nAmam pala paravi
pal vagaiyAlum paviththiranE unnaip pallANdu kURuvanE

Oh the consort of mahAlakshmi! Just like selva nambi, who is the leader of those who are residing at thirukkOttiyUr which is like a jewel for the entire world, who is without any fault and who is great with the honour “I am servitor to you alone”, adiyEn (this servitor) too has been your servitor for a very long time. Oh one who purifies us all with your basic nature, form, qualities and wealth! I will worship you by meditating on your ashtAkshara manthra (manthra with eight syllables) and reciting your thousand names.

Twelfth pAsuram. In the end, Azhwar, by the way of stating the benefit for those who learn this prabandham, says that those who extol emperumAn with deep affection, will get engaged with emperumAn and until time exists, will have the fortune of carrying out mangaLAsASanam (praising emperumAn auspiciously), and brings the prabandham to an end.

pallANdu enRu paviththirnaip paramEttiyaich chArngam ennum
vil ANdAn thannai villipuththUr vittuchiththan virumbiya sol
nal ANdenRu navinRu uraippAr namO nArAyaNAya enRu
pallANdum paramAthmanaich chUzhndhirundhu Eththuvar pallANdE

This prabandham has been composed by vishNuchiththan (periyAzhwAr), born in SrIvillippuththUr, on emperumAn, who is the most pure, who resides in the exalted paramapadham (SrIvaikuNtam) and who rules over his bow SArngam, with the desire “emperumAn should always remain with auspiciousness”. Those who recite this prabandham with the thought that good times have occurred for singing this prabandham, will meditate on ashtAksharam and sing pallANdu (long live emperumAn!) till time exists, going around the supreme entity SrIman nArAyaNa, repeatedly.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/03/thiruppallandu-tamil-simple/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi thamizh

நாச்சியார் திருமொழி – எளிய விளக்கவுரை – பதின்மூன்றாம் திருமொழி – கண்ணனென்னும்

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

நாச்சியார் திருமொழி

<< பன்னிரண்டாம் திருமொழி – மற்றிருந்தீர்கட்கு

இவளுடைய நிலையைப் பார்த்தவர்களுக்கு வருத்தத்தின் மிகுதியால் இவளை அழைத்துக் கொண்டு போகுமளவுக்கு சக்தி இருக்காதே. அப்படிப் பெருமுயற்சி செய்தார்களாகிலும் இவளை ஒரு படுக்கையிலே கிடத்தி எழுந்தருளப்பண்ணிக் கொண்டுபோக வேண்டியிருக்கும். இந்நிலையில் இவள் “என் நிலையைச் சரி செய்ய நினைத்தீர்களாகில் அந்த எம்பெருமான் ஸம்பந்தப்பட்ட பொருள்களில் ஒன்றைக் கொண்டு வந்து என் மீது தடவி என் உயிரைக் காக்கப்பாருங்கள்” என்கிறாள்.

அவர்கள் “எம்பெருமானிடத்தில் முழுவதுமாக ஈடுபட்டிருக்கும் நீ உண்மையிலேயே துன்பப்பட்டாயோ? இப்படித் துன்பப்படலாமா? ப்ரபன்ன குலத்தில் உதித்த நீ அந்தக் குலத்தின் பெருமையைப் பார்க்க வேண்டாமா? நீ இப்படிச் செய்வதால் அவனுக்கு வரும் பழியைப் பற்றி நினைக்கவேண்டாமா?” என்றெல்லாம் கேட்க இவள் “நீங்கள் இப்பொழுது நம் குடிக்குப் பழி வரக்கூடாது என்கிற காரணத்தால் சொல்லும் வார்த்தை என் தற்போதைய நிலைக்குப் பொருத்தமானதன்று. என்னை ரக்ஷிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருந்தால் அவன்பக்கல் உள்ள ஒன்றைக் கொண்டு வந்து அதைக் கொண்டு என்னைத் தீண்டி என்னை ரக்ஷிக்கப் பாருங்கள்” என்கிறாள்.

முதல் பாசுரம். அவன் திருவரையில் சாத்திய பீதாம்பரத்தைக் கொண்டுவந்து என் வாட்டம் தணியும்படியாக வீசுங்கள் என்கிறாள்.

கண்ணன் என்னும் கருந்தெய்வம் காட்சி பழகிக் கிடப்பேனை
புண்ணில் புளிப்பெய்தாற் போல் புறம் நின்று அழகு பேசாதே
பெண்ணின் வருத்தம் அறியாத பெருமான் அரையில் பீதக
வண்ண ஆடை கொண்டு என்னை வாட்டம் தணிய வீசீரே

தாய்மார்களே! கண்ணன் என்கிற கறுத்த மற்றும் உயர்ந்த தெய்வத்தின் காட்சியிலே பழகிக்கிடக்கிற என்னைக் குறித்து விலகி நின்றுகொண்டு புண்ணில் புளியின் ரஸத்தைச் சொரிந்தாற்போல் (எரிச்சலூட்டுவதாக) நன்மை சொல்வதைத் தவிர்ந்து பெண்களின் வருத்தத்தை அறியாதவனான கண்ணபிரானுடைய திருவரையில் சாத்திய பீதாம்பரத்தைக் கொண்டு வந்து என்னுடைய விரஹதாபம் தீரும்படி என் மேல் வீசுங்கள்.

இரண்டாம் பாசுரம். அவன் சூடிக்களைந்த திருத்துழாய் மாலையைக் கொண்டு வந்து என்னுடைய கூந்தலில் சூட்டுங்கள் என்கிறாள்.

பால் ஆலிலையில் துயில் கொண்ட பரமன் வலைப்பட்டிருந்தேனை
வேலால் துன்னம் பெய்தாற் போல் வேண்டிற்றெல்லாம் பேசாதே
கோலால் நிரை மேய்த்து ஆயனாய்க் குடந்தைக் கிடந்த குடமாடி
நீலார் தண்ணந்துழாய் கொண்டு என் நெறிமென் குழல் மேல் சூட்டீரே

பால் பாயும் பருவத்தை உடைய ஆலம் தளிரிலே சயனித்தருளின பரதெய்வத்தின் வலையிலே அகப்பட்டிருக்கிற என்னைக் குறித்து வேலாயுதத்தை இட்டுத் துளைத்தாற்போல் உங்களுக்கு வேண்டியதை எல்லாம் சொல்வதைத் தவிர்த்து, இடையனாய் மாடுமேய்ப்பதற்கு உதவும் கோலைக் கையில் கொண்டு பசுக்கூட்டங்களை மேய்த்தவனாய் திருக்குடந்தையில் சயனித்திருப்பவனாய் குடக்கூத்து ஆடினவனுமான கண்ணபிரானின் பசுமை பொருந்திக் குளிர்ந்து அழகிய திருத்துழாயைக் கொண்டுவந்து என்னுடைய அடர்ந்த ம்ருதுவான கூந்தலிலே சூட்டுங்கள்.

மூன்றாம் பாசுரம். அவன் கடைக்கண் என்னும் அம்பு பட்டு வெந்துகிடக்கும் என் நெஞ்சானது குளிரும்படி அவன் திருமார்பில் இருக்கும் வனமாலையை எடுத்து வந்து என் மார்பில் இட்டுப் புரட்டுங்கள் என்கிறாள்.

கஞ்சைக் காய்ந்த கருவில்லி கடைக்கண் என்னும் சிறைக் கோலால்
நெஞ்சு ஊடுருவ ஏவுண்டு நிலையும் தளர்ந்து நைவேனை
அஞ்சேல் என்னான் அவன் ஒருவன் அவன் மார்வணிந்த வனமாலை
வஞ்சியாதே தருமாகில் மார்வில் கொணர்ந்து புரட்டீரே

கம்ஸனைத் தொலைத்தவனாயும் பெரிய வில் போன்ற புருவங்களை உடையவனுமான கண்ணபிரானின் கடைக்கண் என்னும் சிறகையுடைய அம்பால் நெஞ்சு முழுவதும் நிலைகுலைந்து வருந்துகின்ற என்னை நோக்கி “பயப்படாதே” என்று ஒரு வார்த்தையும் சொல்லாதவனாய் நம்மைக்காட்டிலும் மிக உயர்ந்தவனான அந்த எம்பெருமான் தன் திருமார்பில் சூட்டிக்கொண்டிருக்கும் வனமாலையை ஏமாற்றாமல் கொடுத்தருள்வானாகில் அம்மாலையைக் கொண்டுவந்து என்னுடைய மார்பில் இட்டுப் புரட்டுங்கள்.

நான்காம் பாசுரம். ச்ரிய:பதியான எம்பெருமானின் திருவாயமுதத்தை என்னைப் பருகச்செய்து என் இளைப்பை நீக்குங்கள் என்கிறாள்.

ஆரே உலகத்து ஆற்றுவார்? ஆயர்பாடி கவர்ந்துண்ணும்
காரேறுழக்க உழக்குண்டு தளர்ந்தும் முறிந்தும் கிடப்பேனை
ஆராவமுதம் அனையான் தன் அமுத வாயில் ஊறிய
நீர் தான் கொணர்ந்து புலராமே பருக்கி இளைப்பை நீக்கிரே

திருவாய்ப்பாடி முழுவதையும் கொள்ளைகொண்டு அனுபவிக்கிற ஒரு கறுத்த காளை போன்ற கண்ணன் துன்புறுத்த அதனால் துன்பப்பட்டு மிகவும் தளர்ந்து நொந்துகிடக்கிற என்னை இவ்வுலகத்திலே ஆறுதல் சொல்லித் தேற்றுபவர் ஆருள்ளார்? (தாய்மார்கள் “நாங்கள் உள்ளோமே! உனக்கு என்ன வேண்டும்?” என்று கேட்க) எவ்வளவு அனுபவித்தாலும் த்ருப்தி பிறவாத அம்ருதம் போலிருக்கும் அவனுடைய திருவாயில் ஊறி இருக்கும் ரஸத்தையாவது கொண்டுவந்து எனது உடல் உலர்ந்துபோகாதபடி அதை நான் பருகும்படி செய்து, எனது இளைப்பை நீக்கப் பாருங்கள்.

ஐந்தாம் பாசுரம். எனக்கென்றிருக்கும் திருவாயமுதம் கிடைக்கவில்லை என்றால் அவன் குழலூதும்போது தெறித்துக் கீழே விழும் துளிகளையாவது கொண்டுவந்து என் முகத்தில் தடவுங்கள் என்கிறாள்.

அழிலும் தொழிலும் உருக்காட்டான் அஞ்சேல் என்னான் அவன் ஒருவன்
தழுவி முழுவிப் புகுந்து என்னைச் சுற்றிச் சுழன்று போகானால்
தழையின் பொழில்வாய் நிரைப் பின்னே நெடுமால் ஊதி வருகின்ற
குழலின் தொளை வாய் நீர் கொண்டு குளிர முகத்துத் தடவீரே

அழுதாலும் தொழுதாலும் தன் திருமேனியைக் காட்டாதவனாயும் “பயப்படாதே” என்றும் சொல்லாதவனாயும் உள்ள பெரியோனான கண்ணன் இங்கே வந்து என்னை நெருக்கி அணைத்து முன்னும் பின்னும் சூழ்ந்து கொண்டிருந்து போகாமலிருக்கிறான். ஐயோ! மயில்பீலிக் குடைகளாகிற சோலையின் கீழே பசுக்கூட்டங்களின் பின்புறத்திலே இருந்துகொண்டு பெரும் காதலுடைய கண்ணன் ஊதிக்கொண்டு வரப்பெற்ற புல்லாங்குழலின் த்வாரத்திலுண்டாகிற நீரைக்கொண்டு வந்து என்னுடைய முகத்திலே குளிர்த்தியாகத் தடவுங்கள்.

ஆறாம் பாசுரம். வெட்கமில்லாதவனான அக்கண்ணன் திருவடிப்பொடிகளையாவது கொண்டுவந்து நான் உயிர்தரிக்கும்படி என் உடம்பில் பூசுங்கள் என்கிறாள்.

நடை ஒன்றில்லா உலகத்து நந்தகோபன் மகன் என்னும்
கொடிய கடிய திருமாலால் குளப்புக் கூறு கொளப்பட்டு
புடையும் பெயரகில்லேன் நான் போட்கன் மிதித்த அடிப்பாட்டில்
பொடித் தான் கொணர்ந்து பூசீர்கள் போகா உயிர் என் உடம்பையே

வரம்புகளெல்லாம் குலைந்துகிடக்கிற இவ்வுலகத்தில் ஸ்ரீநந்தகோபர் மகன் என்று ப்ரஸித்தனாய் இரக்கமற்றவனாய் சுயநலக்காரனான ச்ரிய:பதியாலே அபலையான நான் மிகவும் துன்புறுத்தப்பட்டு சிறிதும் அசைவதற்கும் சக்தியற்றவளாய் இருந்தேன். வெட்கமில்லாதவனான அக்கண்ணன் திருவடி பட்டு மிதித்த இடத்திலுண்டான ஸ்ரீபாததூளியையாவது கொண்டுவந்து விட்டுப் பிரியாத உயிரை உடைய என் உடம்பிலே பூசுங்கள்.

ஏழாம் பாசுரம். தானாக என்னிடத்தில் அவன் வரவில்லை என்றாலும் நீங்கள் என்னை அவனிடத்திலே கொண்டு சேர்த்தாலும் அது ஏற்கும், அதைச் செய்யுங்கள் என்கிறாள்.

வெற்றிக் கருளக் கொடியான் தன் மீமீதாடா உலகத்து
வெற்ற வெறிதே பெற்ற தாய் வேம்பேயாக வளர்த்தாளே
குற்றமற்ற முலை தன்னைக் குமரன் கோலப் பணைத் தோளோடு
அற்ற குற்றம் அவை தீர அணைய அமுக்கிக் கட்டீரே

பெரிய திருவடியை (கருடாழ்வார்) வெற்றிக்கொடியாக உடைய எம்பெருமானுடைய ஆணையை மீற முடியாத இவ்வுலகத்தில் அவனைப் பெற்ற தாயாகிய யசோதையானவள், தன் பிள்ளையை ஒருவருக்கும் பயனின்றியே வேப்பங்காய்போல் கசக்கும்படியாகவே வளர்த்துள்ளாள். அவனைத் தவிர வேறொருவனை விரும்புகை என்கிற குற்றம் இல்லாத, என்னுடைய ஸ்தனங்களை இளைஞனான எம்பெருமானுடைய அழகிய கற்பகக் கிளை போன்ற திருத்தோள்களோடு, என்னைக் கைவிட்டு அந்த எம்பெருமானின் தோள்களுக்காகவே இருக்கும் குற்றம் தீரும்படி அமுக்கி அணைத்துக் கட்டி விடுங்கள்.

எட்டாம் பாசுரம். என்னைப் புறக்கணித்திருக்கும் அவனைக்கண்டால் பயனற்ற என் ஸ்தனங்களைப் பிடுங்கி அவன் மார்பில் எறிந்து என் துன்பத்தைப் போக்கிக் கொள்வேன் என்கிறாள்.

உள்ளே உருகி நைவேனை உளளோ இலளோ என்னாத
கொள்ளை கொள்ளிக் குறும்பனைக் கோவர்த்தனனைக் கண்டக்கால்
கொள்ளும் பயன் ஒன்றில்லாத கொங்கை தன்னைக் கிழங்கோடும்
அள்ளிப் பறித்திட்டு அவன் மார்வில் எறிந்து என் அழலை தீர்வேனே

உள்ளுக்குள் உருகி நைந்திருக்கிற என்னைப்பற்றி “இருக்கிறாளா? போனாளா?” என்றும் கேளாதவனாய் என்னுடைய எல்லா உடைமைகளையும் எடுத்துகொண்டவனாய் பொல்லாங்கு செய்யுமவனான கண்ணபிரானை நான் கண்டால் உபயோகமற்றதான என்னுடைய இந்த முலைகளை வேரோடு பறித்துப் பிடுங்கி அவன் மார்பில் எறிந்துவிட்டு என் துக்கத்தை போக்கிக்கொள்வேன்.

ஒன்பதாம் பாசுரம். அந்தர்யாமியான எம்பெருமானை அனுபவிக்கப் பார்க்கலாமே என்று அருகில் உள்ளவர்கள் சொல்ல “இந்த உடம்போடே கண்ணனை அனுபவிக்க வேண்டும். வேறு வழிகளைக் கொண்டு வேறு விதமாக அவனை அனுபவிப்பதை நான் விரும்பவில்லை” என்கிறாள்.

கொம்மை முலைகள் இடர் தீரக் கோவிந்தற்கு ஓர் குற்றேவல்
இம்மைப் பிறவி செய்யாதே இனிப் போய்ச் செய்யும் தவம் தான் என்?
செம்மை உடைய திருமார்வில் சேர்த்தானேலும் ஒரு ஞான்று
மெய்ம்மை சொல்லி முகம் நோக்கி விடை தான் தருமேல் மிக நன்றே

என்னுடைய கிளர்ந்து பருத்த முலைகளுடைய துன்பம் தீரும்படி கண்ணனுக்கு ஓர் அந்தரங்க கைங்கர்யத்தை இந்தப் பிறவியிலேயே செய்யப்பெறாமல் வேறொரு இடத்தில் போய் செய்யக்கூடியதான தவம் எதற்கு? அன்பர்களை அணைப்பதற்கே இருக்கும் அன்பை உடைய திருமார்பிலே அவன் என்னைச் சேர்த்துக்கொண்டானாகில் நல்லது. ஒரு நாள் என் முகத்தைப் பார்த்து உண்மையே சொல்லி “நீ எனக்கு வேண்டாம்” என்று விலக்கும் வகையில் விடை தந்தானாகில் அது மிகவும் நல்லது.

பத்தாம் பாசுரம். இப்பதிகம் கற்றவர்கள் தன்னைப்போலே துன்பப்படாமல் இன்பமே பெறுவார்கள் என்று சொல்லி முடிக்கிறாள்.

அல்லல் விளைத்த பெருமானை ஆயர்பாடிக்கு அணிவிளக்கை
வில்லி புதுவை நகர் நம்பி விட்டுசித்தன் வியன் கோதை
வில்லைத் தொலைத்த புருவத்தாள் வேட்கை உற்று மிக விரும்பும்
சொல்லைத் துதிக்க வல்லார்கள் துன்பக் கடலுள் துவளாரே

வில்லைத் தோற்கடித்த புருவங்களை உடையவளாய் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்க்குத் தலைவரான பெரியாழ்வாருடைய திருமகளாய் ஆச்சர்யமான குணங்களையுடைய ஆண்டாள் (நான்) திருவாய்ப்பாடி முழுவதும் தீம்பு செய்து அதனால் பெருமை பெற்றவனும் அந்தத் திருவாய்ப்பாடிக்கு மங்கள தீபம் போன்றவனுமான கண்ணனை ஆசைப்பட்டு ஆராத காதலுடன் அருளிச்செய்த இப்பாசுரங்களை புகழ்ந்து பாடவல்லவர்கள் ஸம்ஸாரக் கடலில் துவண்டு துன்பப்படமாட்டார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi thamizh

நாச்சியார் திருமொழி – எளிய விளக்கவுரை – பன்னிரண்டாம் திருமொழி – மற்றிருந்தீர்கட்கு

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

நாச்சியார் திருமொழி

<< பதினொன்றாம் திருமொழி – தாமுகக்கும்

எம்பெருமானின் எல்லோரையும் ரக்ஷிப்பேன் என்று சொன்ன வாக்கை நம்பினாள். அது பலிக்கவில்லை. பெரியாழ்வார் ஸம்பந்தத்தை நம்பினாள். அதுவும் பலிக்கவில்லை. இதை எண்ணிப் பார்த்து மிகவும் வேதனை அடைந்தாள். எம்பெருமான் ஸ்வதந்த்ரன் ஆகையாலே பெரியாழ்வாராகிய ஆசார்யர் மூலம் எம்பெருமானைப் பெற முயன்றாள். அதுவும் கைகூடாததால் “எம்பெருமானோ ஸ்வதந்த்ரன், தன்னுடைய அடியார்களை ரக்ஷிக்காமல் விட்டால் அவனுக்கு அவப்பெயர் ஏற்படும், அவன் நம்மை ரக்ஷிப்பது என்று முடிவெடுத்துவிட்டால் வேறு யாரும் தடுக்க முடியாது, ஆகையால் அவன் ஸ்வாதந்த்ரியமே நமக்குப் பேறு கிடைப்பதற்கு வழியாக இருக்கும்” என்று எண்ணி மீண்டும் அவனிடமே செல்லப்பார்க்கிறாள். இப்படி உறுதியுடன் இருந்தும் அவன் வாராததால், என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தவிக்கிறாள். அளவு கடந்த ப்ரேமத்தாலே அவன் வருமளவுக்கு இவளுக்குப் பொறுமை இல்லை. தன் ஸ்வரூபத்துக்கு ஒவ்வாததாக இருந்தாலும் எப்படியாவது எம்பெருமானிடம் சென்று சேர்ந்துவிட வேண்டும் என்று எண்ணி, தன்னருகில் இருப்பவர்களைப் பார்த்து “எப்படியாவது என்னை எம்பெருமான் இருக்கும் வடமதுரை, த்வாரகை போன்ற இடங்களில் சேர்த்து விடுங்கோள்” என்று ப்ரார்த்திக்கிறாள்.

முதல் பாசுரம். “எம்பெருமான் வந்து கைக்கொள்ளும் வரை நாம் காத்திருக்கவேண்டும். இப்படிப் பதறக்கூடாது” என்று சொல்ல “என் நிலையைப் புரிந்து கொள்ளாமல் இருக்கும் உங்களுக்கும் எனக்கும் பேச்சுக்கு இடமில்லை. உங்கள் வார்த்தையைக் கேட்பதற்கும் எனக்கு ப்ராப்தியில்லை”.

மற்றிருந்தீர்கட்கு அறியலாகா மாதவன் என்பதோர் அன்பு தன்னை
உற்றிருந்தேனுக்கு உரைப்பது எல்லாம் ஊமையரோடு செவிடர் வார்த்தை
பெற்றிருந்தாளை ஒழியவே போய்ப் பேர்த்தொரு தாயில் வளர்ந்த நம்பி
மற்பொருந்தாமற்களம் அடைந்த மதுரைப் புறத்து என்னை உய்த்திடுமின்

என்னுடைய நிலைக்கு மாற்பட்டு இருக்கிற உங்களுக்கு அறிய முடியாததாய் மாதவன் விஷயமான அன்பை அடைந்திருக்கிற எனக்கு நீங்கள் கூறுவதெல்லாம் ஊமையும் செவிடனும் பேசிக்கொள்வதுபோல் வீணானது. இப்போது செய்யத்தக்கது, பெற்ற தாயான தேவகிப்பிராட்டியை விட்டு வேறொரு தாயாகிய யசோதையில் வீட்டிலே வளர்ந்தவனும் மல்யுத்தகளத்திலே மல்லர்கள் வருவதற்கு முன்பு தான் அங்கே முன்பே வந்திருப்பவனுமான கண்ணபிரானுடைய மதுராபுரியின் அருகிலே என்னைக் கொண்டுபோய் சேர்த்துவிடுங்கள்.

இரண்டாம் பாசுரம். “என்ன இருந்தாலும் இப்படி அவனிடம் தேடிப்போவது அவனுக்குக் கெட்ட பெயரை விளைக்கும்; அதை நீ செய்யலாமா? உன்னுடைய ஸ்த்ரீத்வத்தைப் பாதுகாக்க வேண்டாமா?” என்று கேட்க, அதற்கு பதிலளிக்கிறாள்.

நாணி இனியோர் கருமம் இல்லை நாலயலாரும் அறிந்தொழிந்தார்
பாணியாது என்னை மருந்து செய்து பண்டு பண்டாக்க உறுதிராகில்
மாணி உருவாய் உலகளந்த மாயனைக் காணில் தலைமறியும்
ஆணையால் நீர் என்னைக் காக்க வேண்டில் ஆய்ப்பாடிக்கே என்னை உய்த்திடுமின்

இனிமேல் வெட்கப்பட்டு ஒரு பயனுமில்லை. ஊரிலுள்ளவர்கள் என் விஷயத்தை அறிந்துகொண்டார்கள். காலம் தாழ்த்தாமல், வேண்டும் பரிஹாரங்களைச் செய்து, இப்போது பிரிந்து துன்புறும் நிலைக்கு முன்பிருந்த எம்பெருமானுடன் கூடியிருந்த நிலைக்கும் முன்பிருந்த அறிவற்ற நிலையில் என்னை ஆக்க நினைத்தீர்கள் என்றால், நீங்கள் என்னை ஸத்யமாகக் காப்பாற்ற விரும்புகிறீர்களாகில் என்னை திருவாய்ப்பாடியிலே கொண்டு சேர்த்து விடுங்கள். அங்கே வாமனரூபியாய்ச் சென்று உலகங்களை எல்லாம் அளந்து கொண்ட பெருமானை ஸேவிக்கப்பெற்றால் இந்த நோய் தீரும்.

மூன்றாம் பாசுரம். கண்ணனை ஒழுங்காக வளர்க்காததற்கு யசோதைப் பிராட்டியைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை. தகப்பனாய் கண்ணனை அடக்கிவைத்திருக்கவேண்டிய ஸ்ரீநந்தகோபன் திருமாளிகை வாசலிலே என்னைக் கொண்டு போய்ப் போடுங்கள் என்கிறாள்.

தந்தையும் தாயும் உற்றாரும் நிற்கத் தனி வழி போயினாள் என்னும் சொல்லு
வந்த பின்னைப் பழி காப்பரிது மாயவன் வந்து உருக்காட்டுகின்றான்
கொந்தளமாக்கிப் பரக்கழித்துக் குறும்பு செய்வான் ஓர் மகனைப் பெற்ற
நந்தகோபாலன் கடைத்தலைக்கே நள்ளிருட்கண் என்னை உய்த்திடுமின்

“தகப்பனும் தாயும் உறவினர்களும் இருக்கும்போது தான் தோன்றியாகத் தெருவிலே புறப்பட்டாள்” என்கிற வார்த்தையானது உலகில் பரவின பிறகு அப்பழியைத் தடுக்கமுடியாது. நான் அப்படித் தனியாகப் போகாமலும் இருக்க முடியவில்லை. ஏனெனில், ஆச்சர்ய சேஷ்டிதங்களையுடைய கண்ணன் எதிரே வந்து தன் வடிவைக்காட்டி என்னை இழுக்கின்றான். பெண்களிடம் சண்டைசெய்து பழி விளைத்து, குறும்பு செய்யும் பிள்ளையைப் பெற்றவனான ஸ்ரீநந்தகோபருடைய திருமாளிகை வாசலிலே நடுநிசியிலே என்னைக் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்துவிடுங்கள்.

நான்காம் பாசுரம். எம்பெருமானுக்கே முழுவதுமாக அடிமைப்பட்டவளான என்னை யமுனை நதிக்கரையில் கொண்டுவிடுங்கள் என்கிறாள்.

அங்கைத்தலத்திடை ஆழி கொண்டான் அவன் முகத்தன்றி விழியேன் என்று
செங்கச்சுக் கொண்டு கண்ணாடை ஆர்த்துச் சிறுமானிடவரைக் காணில் நாணும் கொங்கைத் தலமிவை நோக்கிக் காணீர் கோவிந்தனுக்கல்லால் வாயில் போகா
இங்குத்தை வாழ்வை ஒழியவே போய் யமுனைக் கரைக்கு என்னை உய்த்திடுமின்

தாய்மார்களே! அழகிய கைத்தலத்திலே திருவாழியை ஏந்தியிருப்பவனான கண்ணனுடைய முகத்தில் தவிர வேறொருவருடைய முகத்தில் விழிக்கமாட்டேனென்று நல்ல சிவந்த வஸ்த்ரத்தாலே முலைக்கண்களை மூடிக்கொண்டு தாழ்ந்தவர்களைக் கண்டால் வெட்கப்படும் இம்முலைகளை நீங்கள் உற்றுப்பாருங்கள். இவை கோவிந்தனைத் தவிர மற்றொருவர் வீட்டு வாசலைப் பார்க்காது. ஆகையால், நான் இவ்விடத்தில் வாழ்வதைவிட்டு, என்னை யமுனை நதிக்கரையிலே சென்று சேர்த்துவிடுங்கள்.

ஐந்தாம் பாசுரம். அங்கிருந்தவர்கள் இவளுக்கு உள்ள நோயை அறிந்து சரியான பரிஹாரம் செய்ய வேண்டும் என்று துக்கப்படத் தொடங்கினார்கள். இவள், நீங்கள் உறவினார்களாக இருக்கும் காரணத்தினால் மட்டும் என் நோயை அறிய முடியாது என்கிறாள்.

ஆர்க்கும் என் நோய் இது அறியல் ஆகாது அம்மனைமீர்! துழதிப்படாதே
கார்க்கடல் வண்ணன் என்பான் ஒருவன் கைகண்ட யோகம் தடவத் தீரும்
நீர்க்கரை நின்ற கடம்பை ஏறிக் காளியன் உச்சியில் நட்டம் பாய்ந்து
போர்க்களமாக நிருத்தம் செய்த பொய்கைக் கரைக்கு என்னை உய்த்திடுமின்

தாய்மார்களே! என்னுடைய இந்த நோய் எப்படிப்பட்டவர்களுக்கும் அறிய முடியாதது. நீங்களும் துக்கப்படாமல் காளிங்கன் வசித்த மடுவின் கரையில் இருந்த கடம்ப மரத்தின் மேலேறி காளிங்கனின் தலையின் மேல் ஒரு நர்த்தன வகையாகப் பாய்ந்து அந்தப் பொய்கைக்கரையே ஒரு போர்க்களம் ஆகும்படியாக நர்த்தனம் செய்யப்பெற்ற பொய்கையின் கரையிலே என்னைக் கொண்டுபோய்ப் போடுங்கள். கறுத்த கடல் போன்ற நிறத்தை உடையவனான கண்ணன் தனது திருக்கைகளால் என்னைத் தடவினால் இந்த நோய் தீர்ந்துவிடும். இது கைமேல் பலிக்கக்கூடிய வழி.

ஆறாம் பாசுரம். கண்ணன் ரிஷிபத்னிகளிடத்தில் உணவு உண்ட இடத்திலே என்னைக் கொண்டுபோய்ச் சேருங்கள் என்கிறாள்.

கார்த்தண் முகிலும் கருவிளையும் காயா மலரும் கமலப் பூவும்
ஈர்த்திடுகின்றன என்னை வந்திட்டு இருடீகேசன் பக்கல் போகே என்று
வேர்த்துப் பசித்து வயிறசைந்து வேண்டடிசில் உண்ணும் போது ஈதென்று
பார்த்திருந்து நெடுநோக்குக் கொள்ளும் பத்தவிலோசனத்து உய்த்திடுமின்

மழைக்காலத்திலுண்டான குளிர்ந்த மேகமும் கருவிளைப்பூவும் காயாம்பூவும் தாமரைப்பூவுமாகிற இவைகள் எதிரே வந்து நின்று “நீயும் ஹ்ருஷீகேசனிடத்தில் போ” என்று என்னை நிர்ப்பந்தம் செய்கின்றன. அதனால், கண்ணன் பசு மேய்ப்பதால் வேர்வைபொங்கி, பசியினால் வருந்தி, வயிறு தளர்ந்து “வேண்டிய அளவுக்கு ப்ரஸாதம் உண்ணும் காலம் இது” என்று ரிஷி பத்னிகளின் வரவை எதிர்பார்த்திருந்து நெடுங்காலம் கடாக்ஷித்துக்கொண்டிருக்குமிடமான பக்தவிலோசனம் என்ற ஸ்தானத்திலே என்னைக் கொண்டு சேர்த்துவிடுங்கள்.

ஏழாம் பாசுரம். உன்னுடைய இந்தத் துன்பம் எப்போது தீரும் என்று கேட்க அவனுடைய திருத்துழாய் மாலையைச் சூட்டினால் மட்டுமே போகுமாகையாலே அவன் வெற்றிமாலை சூட்டி இருக்கும் இடத்தில் என்னைக் கொண்டுபோய்ச் சேருங்கள் என்கிறாள்.

வண்ணம் திரிவும் மனங்குழைவும் மானம் இலாமையும் வாய் வெளுப்பும்
உண்ணல் உறாமையும் உள் மெலிவும் ஓதநீர் வண்ணன் என்பான் ஒருவன்
தண்ணந்துழாய் என்னும் மாலை கொண்டு சூட்டத் தணியும் பிலம்பன் தன்னைப்
பண்ணழியப் பலதேவன் வென்ற பாண்டி வடத்து என்னை உய்த்திடுமின்

என்னுடைய மேனி நிறத்தின் மாறுபாடும் மனத்தளர்ச்சியும் மானமில்லாத நிலையும் வாய் வெளுத்திருக்கும் நிலையும் உணவு வேண்டியிராமையும் அறிவு சுருங்கிப்போயிருப்பதுமான இவை எல்லாம் எப்போது தணியும் என்றால் கடல்வண்ணன் என்று ப்ரஸித்தனான ஒப்பற்றவனான கண்ணனுடைய குளிர்ந்த அழகிய திருத்துழாய் மாலையைச் சூட்டுமளவில் நீங்கும். அதை உங்களால் இங்கே கொண்டு வர முடியாததால், நம்பிமூத்தபிரானான பலராமன் ப்ரலம்பாஸுரனை எலும்பு முறியும்படி  கொன்று முடித்த இடமாகிய பாண்டீரம் என்னும் ஆலமரத்தினருகில் என்னைக் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்துவிடுங்கள்.

எட்டாம் பாசுரம். அவன் பசுக்களை ரக்ஷித்த கோவர்த்தனத்துக்கு அருகில் என்னைக் கொண்டு சேருங்கள் என்கிறாள்.

கற்றினம் மேய்க்கிலும் மேய்க்கப் பெற்றான் காடு வாழ் சாதியும் ஆகப் பெற்றான்
பற்றி உரலிடை ஆப்புமுண்டான் பாவிகாள்! உங்களுக்கு ஏச்சுக் கொலோ?
கற்றன பேசி வசவுணாதே காலிகள் உய்ய மழை தடுத்து
கொற்றக் குடையாக ஏந்தி நின்ற கோவர்த்தனத்து என்னை உய்த்திடுமின்

கண்ணன் கன்றுகளின் கூட்டங்களை மேய்ப்பதையே தொழிலாகப் பெற்றான். வீட்டை விட்டுச் சென்று காட்டிலேயே தங்கி வாழும்படியான இடைச்சாதியிலும் பிறக்கப் பெற்றான். வெண்ணெய் களவில் பிடிபட்டு உரலிலே கட்டுப்படவும் பெற்றான். இப்படி எம்பெருமானின் குணத்தையும் குற்றமாகக் கொள்ளும் பாவிகளே! உங்களுக்கு இவை என்னிடம் வசவு வாங்கக் காரணமாயிற்றே! நீங்கள் கற்ற கல்விகளைப் பேசி என்னிடத்தில் வசவு கேட்டுக் கொள்ளாமால் பசுக்கள் பிழைக்கும்படிக் கல்மழையைத் தடுத்து வெற்றிக்குடையாக எம்பெருமானால் தரிக்கப்பட்ட கோவர்த்தன மலையினருகில் என்னைக் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்துவிடுங்கள்.

ஒன்பதாம் பாசுரம். உங்களுக்குப் பழிவராமல் இருக்கவேண்டும் என்றால் என்னை த்வாரகைக்குக் கொண்டுபோய்ச் சேருங்கள் என்கிறாள்.

கூட்டில் இருந்து கிளி எப்போதும் கோவிந்தா! கோவிந்தா! என்று அழைக்கும்
ஊட்டுக் கொடாது செறுப்பனாகில் உலகளந்தான் என்று உயரக் கூவும்
நாட்டில் தலைப்பழி எய்தி உங்கள் நன்மை இழந்து தலையிடாதே
சூட்டுயர் மாடங்கள் சூழ்ந்து தோன்றும் துவராபதிக்கு என்னை உய்த்திடுமின்

நான் வளர்த்த கிளியானது கூட்டில் இருந்துகொண்டு எப்போதும் கோவிந்தா! கோவிந்தா! என்று கூவிக்கொண்டிருந்தது. அதற்கு உணவு கொடுக்காமல் தண்டனை கொடுத்தேனாகில் உலகளந்த பெருமானே! என்று கூவுகின்றது. இந்தத் திருநாமங்கள் என் காதில் விழுந்தால் நான் மயங்கி விழுகின்றேன். ஆகையால், இந்த உலகில் பெரிய பழியைச் சம்பாதித்து உங்கள் பெயரையும் கெடுத்துக்கொண்டு தலை கவிழ்ந்து நிற்கவேண்டாதபடி உச்சிப் பகுதி மிகவும் உயர்ந்திருக்கும் மாடங்களால் சூழப்பட்டு விளங்குகின்ற த்வாரகையிலே என்னைக் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்துவிடுங்கள்.

பத்தாம் பாசுரம். தான் தன்னை எம்பெருமானின் இருப்பிடங்களில் சென்று சேர்க்கும்படி ப்ரார்த்தித்த இத்திருமொழியை அனுஸந்திப்பவர்கள் அர்ச்சிராதி கதியில் சென்று ஸ்ரீவைகுண்டத்தை அடைவார்கள் என்று பல சொல்லி முடிக்கிறாள்.

மன்னு மதுரை தொடக்கமாக வண்துவராபதி தன்னளவும்
தன்னைத் தமர் உய்த்துப் பெய்ய வேண்டித் தாழ்குழலாள் துணிந்த துணிவை
பொன்னியல் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவையர் கோன் விட்டுசித்தன் கோதை
இன்னிசையால் சொன்ன செஞ்சொல் மாலை ஏத்த வல்லார்க்கு இடம் வைகுந்தமே

தொங்கும் கூந்தலை உடையவளாய், பொன்மயமான மாடங்களினால் விளங்கித் தோன்றும் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் உள்ளார்க்குத் தலைவராகிய பெரியாழ்வாருடைய திருமகளான ஆண்டாள் (நான்), ஸ்ரீமதுரை முதல் ஸ்ரீத்வாரகை வரை சொல்லப்பட்ட சில திவ்யதேசங்களில் ஆண்டாளாகிற தன்னைச் சேர்க்கவேண்டித் தன் உறவினர்களிடம் கொண்ட உறுதி விஷயமாக இனிய இசையுடன் அருளிச்செய்த அழகிய சொல் மாலையாகிய இத்திருமொழியை ஓதவல்லவர்களுக்கு வாழுமிடம் பரமபதமேயாம்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram telugu thirumAlai

తిరుమాలై – అవతారిక 2

Published by:

శ్రీః  శ్రీమతే శఠకోపాయ నమః  శ్రీమతే రామానుజాయ నమః  శ్రీమత్ వరవరమునయే నమః

తిరుమాలై

<< అవతారిక 1

periyaperumal-art-2

 గతభాగంలో పంచాగ్ని విద్య ద్వారా జీవాత్మ జనన మరణ చక్రంలో తిరగడాన్ని గురించి చూసాము. పరమాత్మ కృప వలన మాత్రమే జీవాత్మ ఈ చక్రం నుండి బయట పడగలడని, దీనికోసం జీవాత్మకు నామ సంకీర్తన అనే ఒక మార్గాన్ని కూడా తెలియజేసారని చూసాము.

                దీనికి ప్రమాణం ఏమిటి? భీష్మాచార్యుడిని యుధిష్ఠిరుడు “ కిం జపం ముచ్యతే జంతుర్ జన్మ సంసార బంధనాత్? “ అని శ్రీవిష్ణు సహస్రనామం మొదట్లో ప్రశ్నించాడు. ఈ ప్రశ్నకు జవాబు శ్రీవిష్ణు సహస్రనామం చివరలో “వాసుదేవాశ్రయో మర్త్యో వాసుదేవ పరాయణః సర్వ పాప విశుద్ధాత్మా యాతి బ్రహ్మ సనాతనం” అన్న శ్లోకంలో దొరికింది. ప్రశ్నకు జవాబుకు మధ్య భగవంతుడి వేయి నామాలు ఉన్నాయి. వాటిని జపించడం వలన కలిగే ప్రయోజనాన్ని కూడా తెలిపాయి. అందువలననే  తొండరడిప్పొడి ఆళ్వార్లు ఈ తిరుమాలై ప్రబంధంలో భగవంతుడి వేయి నామాలను పాడటం మొదలు పెట్టారు.

            ‘విష్ణుధర్మం’ అనే గ్రంధం భగవంతుడి వేయి నామాలకు మూలధారం. ఈ విష్ణుధర్మాన్ని ఎవరు ఎప్పు డు చెప్పారు? ఎవరు విన్నారు? అని తెలుసుకోవాలను కుంటే పాండవుల తరువాత కొన్ని తరాలదాక చూడాలి. వీరివంశంలో  ‘శతానీక‘ అని ఒక రాజు ఉండేవాడు. పరమాత్మ కృప వలన పాండు వంశంలో జన్మించడం వలన అతడు మహా సాత్వికుడుగా ఉండేవాడు. మంచి ఎప్పుడూ చెడు దగ్గర ఓడి పోకూడదనుకునేవాడు ఆయన. తన ప్రజలు దేహయాత్ర చాలించిన తరువాత ప్రయాణించాల్సిన మార్గం గురించి తానేమీ చేయలేకపోయానని చింతించాడు. దాని కోసం శౌనక ఋషి దగ్గరకు వెళ్లి ‘నాప్రజలందరూ లౌకిక జీవనంలో మునిగిపోయారు. పారలౌకిక జీవనం కోసం ఏమి చేయటం లేదు. వాళ్ళకు ఏదైనా మంచి మార్గం చూపించండి.” అని  అడిగాడు. దానికి అయన ‘ఇది కలియుగం. కృత, త్రేతా, ద్వాపర యుగాలకంటే మనుష్యుల ఆయుష్షు తక్కువ. అందువలన శాస్త్ర అభ్యసనానికి కాలం చాలదు. దానికోసం ప్రయత్నించేవారు కూడా తక్కువ. శాస్త్ర రహస్యాలను అర్థం చేసుకునేందుకు బుద్ది కూడా తక్కువే. ప్రజలంతా పాపాలచే చుట్టబడి ఉన్నారు. దీని నుంచి బయట పడటానికి ఒకటే మార్గం ఉంది. అదే నామ సంకీర్తనం అని చెప్పాడు. అందువలన విష్ణుధర్మం కలి ప్రారంభమయిన తరువాత వచ్చింది. చెప్పిన వాడు శౌనకఋషి, విన్నవాడు శతానీకుడు అని మనకు తెలుస్తున్నది.

          తొండరడిప్పొడి ఆళ్వార్లు తిరుమాలై ప్రబంధాన్ని పాడారు, శ్రీరంగనాధులు విన్నారు. విష్ణుధర్మాన్ని అజ్ఞాని అయిన శతానీకుడు అజ్ఞాన ప్రశ్నంగా వినగా శ్రీరంగనాధులు జ్ఞానప్రశ్నంగా విన్నారు. జ్ఞానస్వరూపుడైన శ్రీరంగనాధులు ఒకరు చెప్పగా ఎందుకు విన్నారు? అన్న ప్రశ్న తలయెత్తుతుంది. దానికి ‘కిం మృష్టం సుత వచనం’  అన్నదే జవాబు. ఒక తల్లిని ‘ఎవరి మాటలు ఇంపుగా ఉంటాయి?’ అని అడిగితె ఆమె తడుముకోకుండా ‘మా పిల్లవాడి మాటలు ‘ అని చెపుతుంది. అలాగే భగవంతుడు కూడా తన పిల్లల వచనాలను ఆనందంగా వింటాడు.

                      శ్రీరంగనాధులు స్వయంగా వినటం ఈ ప్రబంధానికున్న ఒక ఔన్నత్యంగా మరి కొన్ని ప్రత్యేకతలు కూడా ఉన్నాయి. 1. భగవంతుడి గురించి చెప్పిన విషయాలు వేదసమానమైనవి. తైత్తరీయ ఉపనిషద్, బృగు వల్లీ ( యతో వా ఇమాని భూతాని జాయంతే) ఇందులో భగవంతుడి పేరును తెలుపలేదు. ఈ ఉదాహరణనే ఎందుకు తీసుకున్నారంటే అధర్వ శిఖలో ‘కారణానంతు దేయాః’  (ఎవడు కారకుడో వాడిని ధ్యానించు) అనగానే కారణం ఏమిటి అన్న ప్రశ్న ఉదయించింది. మహోపనిషత్తులో ‘ఎకో హ వై నారాయణా ఆసిత్ ప్రళయ కాలంలో నారాయణుడు మాత్రమే ఉంటాడు. శివుడు కాదు, బ్రహ్మ కాదు. అంతటా ఆవరించి వుండేది నారాయణుడు మాత్రమే అని వేదం చెపుతుంది. పురుష సూక్తంలో ఋషులు ‘అజాయమానో బహుదా విజాయతే‘ ( కర్మ వశమైన పుట్టుక లేనివాడు తన సంకల్ప వశమున అనేక రూపాలుగా అవతరించాడు.) ఋషులు ఒక్కోక్కరు ఒక్కొక్క అవతార చేష్టితాలలో మునిగి మురిసిపోయారు. ఉదాహరణకి., వాల్మీకి రామవతరంలోను, పరాశర భగవానుడు కృష్ణావతరంలోను  శ్రీశుఖులు అర్చామూర్తులలోను మోహపరవశులైనారు. ఆళ్వార్లలో మొదటి ముగ్గురు పరత్వవంలో పరవశించారు. (పర వాసుదేవుడు, శ్రీ వైకుంఠము) భగవంతుడి ఐదు రూపాలలో ఉన్నతమైనది. అదే సమయంలో తిరుమల శ్రీనివాసుడి సౌలభ్యాన్ని కూడా కీర్తించారు. నమ్మాళ్వార్లు, పెరియాళ్వార్లు కృష్ణావతారాన్ని కీర్తించారు . తిరుమంగై ఆళ్వార్లు దివ్యదేశాలు సందర్శించి అక్కడి అర్చా మూర్తులను పాడారు. కానీ తొండరడిప్పొడి ఆళ్వార్లు శ్రీరంగనాధులను తప్ప ఇరతరులెవ్వరిని కీర్తించలేదు. ఇదియే వీరి ప్రత్యేకత . 

                శ్రీరంగానికి ఇతర దివ్యదేశాల కంటే ఔన్నత్యం ఎక్కువ. కావేరి అనేక చోట్ల పారుతున్నా శ్రీరంగక్షేత్రంలోని అమ్మామండపం (శ్రీరంగనాధుని ఆలయానికి దగ్గరలో ఉన్న స్నాన ఘట్టం) లోని కావేరిది ప్రత్యేక స్థానం. అలాగే దివ్యప్రబందంలో తొండరడిప్పొడి ఆళ్వార్ల ప్రబందానిది ప్రత్యేక స్థానం. తిరువాయ్మొళి 6.9.1 లో నమ్మాళ్వార్లు ‘నిరాయ్ నిలనాయ్ తీయాయ్ కాలాయ్ నెడువానాయ్, శీరార్ సుడర్గల్ ఇరండాయ్ శివనాయ్ ఆయనాయాయ్‘ అని అన్నారు. ఇందులో అచిత్ తత్వాలైన నీరు, నేల, నిప్పు, గాలి, ఆకాశము, చిత్ తత్వాలైన బ్రహ్మ, శివుడు అన్ని శ్రీమన్నారాయణుడే అని అన్నారు. పరమాత్మ చిత్, అచిత్తులకంటే ఉన్నతుడు. శరీరాత్మ బంధనా సామాన్యాధి కరణం. తిరువాయ్మొళి 10.10.1 లో ‘మునియే నాన్ముగనే ముక్కణ్ణప్పా‘ లో కూడా దేవతాంతరాలైన బ్రహ్మ, శివుడు సమానమని శ్రీమన్నారాయణుడు వీరికి అంతర్యామి, వీరికంటే ఉన్నతుడని చెప్పారు.

           వేదాంతము  కానీ, ఆళ్వార్ల  ప్రబంధాలు కానీ సముద్ర మంత లోతైనవి. నీరు తేటగా ఉంటే అడుగు కనపడు తుంది. అలాగే ఇక్కడ ఆళ్వార్ల ప్రబంధాలలో పద ప్రయోగాల వలన శాస్త్రం స్పష్టంగా అవగాహన అవుతుంది. తొండరడిప్పొడి ఆళ్వార్ల ప్రబంధం కూడా అలాగే సులభ శైలిలో సాగింది. ప్రణవం కేవలం మూడు మాతృకలతో కూడినదే అయినా దాని అర్థము మహాభారత మంతటిది (1,25,000 శ్లోకాలు). అంతరార్థం చెప్పనలవి కాదు. తిరుమాలై, ప్రణవం అంత చిన్నది కాక  మహాభారతమంత పెద్దది కాక 45 పాశురాలతో అనువుగా వుంది. పైవాటిని అర్థం చేసుకోవటం కష్ట తరం కాగా ఇది సులభగ్రాహ్యంగా ఉంది. తక్కిన ఆళ్వార్ల ప్రబంధాలతో పోల్చినా ఇది తేలికగా అర్థం చేసుకోవచ్చు.

           తిరుమాలై ప్రబంధంలో మొదటి మూడు పాశురాలలో పరమాత్మ నామాలను స్మరించారు. తరువాతి 11 పాశురాలలో (4 నుండి 14 వరకు) పరోపదేశం చేశారు. కానీ సంసారులు అంత తేలికగా వినేటట్లు కనపడలేదు. తరువాతి పది (15 నుండి 24) పాశురాలలో భగవంతుడు తనకు చేసిన ఉపకారానికి కృతజ్ఞలతలు తెలుపుకున్నారు. 25 నుండి 34 వరకు ఆకించన్యం చేశారు. 35 నుండి 37 వరకు నైచ్యానుసంధానము చేశారు. భగవంతుడు  తనను కోరే ఈ ఒక్క ఆత్మ కూడా దూరమై పోతుందేమోనని భావించి ఆళ్వార్లకు తన అవతార విశేషాలను చెప్పి ‘ఎలాంటి వారికంతా మొక్షం ఇచ్చాము. మిమ్మల్ని వదిలేస్తామా ! సందేహించకండి‘ అని ఆశ్వాస పరిచారు. 38వ పాశురంలో ఆళ్వార్లకు మళ్ళీ ధైర్యం వచ్చింది. అందులో ద్వయ మహామంత్ర అర్థాన్ని చెప్పారు. 39 నుండి 44 దాకా భాగవత శేషత్వాన్ని గురించి చెప్పారు. 45వ పాశురంలో ఫలశృతి చెప్పి సుసంపన్నం చేశారు.

ఇక్కడికి అవతారిక సంపూర్ణమయింది, ఇక ప్రబంధంలోకి ప్రవేసిద్దాము .

అడియెన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

హిందీలో – http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2016/07/thirumalai-introduction-2/

మూలము : http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi thamizh

நாச்சியார் திருமொழி – எளிய விளக்கவுரை – பதினொன்றாம் திருமொழி – தாமுகக்கும்

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

நாச்சியார் திருமொழி

<< பத்தாம் திருமொழி – கார்க்கோடல் பூக்காள்

எம்பெருமான் வாக்கு மாறமாட்டான், நம்மை ரக்ஷிப்பான். அது தப்பினாலும் நாம் பெரியாழ்வார் திருமகள், அதற்காகவாவது நம்மைக் கைக்கொள்வான் என்று உறுதியாக இருந்தாள். அப்படியிருந்தும் அவன் வாராமல் போகவே, ஸ்ரீ பீஷ்மர் எப்படி அர்ஜுனனுடைய அம்பகளாலே வீழ்த்தப்பட்டு அம்புப் படுக்கையில் இருந்தாரோ, அதைப் போலே, எம்பெருமானை நினைவூட்டும் பொருள்களாலே துன்பப்பட்டு மிகவும் நலிந்த நிலையை அடைந்தாள். அதைக்கண்ட தாய்மார், தோழிமார் மற்றும் அனைவரும் அங்கே வந்து கூடி நின்றனர். அவர்களிடத்தில் இவள் “நான் அவன் வருவான் என்று உறுதியாக இருந்தேன். என்னுடைய நிலை இப்படி ஆகிவிட்டதே. இந்த நிலையிலும் அவன் வரவில்லையே. அவன் தன்மையைப் பார்த்தீர்களே” என்று மிகவும் வருந்தினாள். பிறகு “என்னைப் போன்ற சில பெண்களுக்கு (பிராட்டிமார்களுக்கு) அவன் முன்பு உதவியுள்ளான். என்னையும் வந்து கைக்கொள்வான்” என்று சொல்லி வருத்தத்துடன் தன்னை தரித்துக் கொள்கிறாள்.

முதல் பாசுரம். “இந்த துயரமிகு நிலையிலும் நீர் வந்து உதவாமல் இருப்பது ஏன்?” என்று கேட்டால் அதற்கு பதில் வைத்திருக்கிறாரோ என்று கேளுங்கோள் என்கிறாள். என்னிடத்திலும் குறையில்லை, அவரிடத்திலும் குறையில்லை, இப்படி இருந்தும் அவன் வரவில்லை. இதற்கு என்ன பதில் சொல்லப்போகிறார் என்கிறாள்.

தாம் உகக்கும் தம் கையில் சங்கமே போலாவோ?
யாம் உகக்கும் எங்கையில் சங்கமும் ஏந்திழையீர்!
தீ முகத்து நாகணை மேல் சேரும் திருவரங்கர்
ஆ! முகத்தை நோக்காரால் அம்மனே! அம்மனே!

ஆபரணங்களை அணிந்துள்ள பெண்களே! நான் உகந்து அணிந்திருக்கும் என் கைவளைகள், தான் உகந்து வைத்திருக்கும் சங்குக்கு ஒப்பாகாதோ? (எனக்கு உதவாததால்) கொடிய முகங்களையுடைய திருவனந்தாழ்வானாகிற படுக்கையின் மேலே, சயனித்திருக்கிற திருவரங்கநாதர் என்னுடைய முகத்தை பார்க்கவில்லையே. ஐயோ! ஐயோ! ஐயோ!

இரண்டாம் பாசுரம். தன்னுடைய நிலையை மறைக்க வேண்டிய தாய்மார்களிடம் தன் நிலையை வெளியிடுகிறாள்.

எழில் உடைய அம்மனைமீர்! என்னரங்கத்து இன்னமுதர்
குழலழகர் வாயழகர் கண்ணழகர் கொப்பூழில்
எழுகமலப் பூவழகர் எம்மானார் என்னுடைய
கழல் வளையைத் தாமும் கழல் வளையே ஆக்கினரே

அழகிய தாய்மார்களே! திருவரங்கத்தில் எழுந்தருளியிருக்கிற என்னுடைய இனிய அமுதம் போன்றவராய் அழகிய திருக்குழற்கற்றையை உடையவராய், அழகிய திருவதரத்தை உடையவராய், அழகிய திருக்கண்களை உடையவராய், திருநாபியில் உண்டான தாமரைப்பூவாலே அழகு பெற்றவராய், எனக்கு ஸ்வாமியான அழகிய மணவாளர் என்னுடைய கழலாத கைவளையை அவர்தாம் கழன்று விழுகின்ற வளையாக ஆக்கினார்.

மூன்றாம் பாசுரம். உன்னிடத்தில் விருப்பம் இருந்ததால்தானே உன் கைவளையை அவர் எடுத்துக்கொண்டார். தம்முடைய சொத்திலே ஒன்று குறைந்ததால், உன்னிடத்தில் இருந்து அதைப் பெற்றுக்கொண்டு பூர்த்தியடைந்தார் என்று சொல்ல, அதற்கு “இது இல்லாமல் துன்புற்று, இதைப் பெற்ற பின் இன்பம் அடைந்தாரோ? அதெல்லாம் இல்லை, என்னைத் துன்புறுத்துவதற்காகவே, இவ்வாறு செய்தார்” என்று வெறுக்கிறாள்.

பொங்கோதம் சூழ்ந்த புவனியும் விண்ணுலகும்
அங்காதும் சோராமே ஆள்கின்ற எம்பெருமான்
செங்கோல் உடைய திருவரங்கச் செல்வனார்
எங்கோல் வளையால் இடர் தீர்வர் ஆகாதே?

அலை வீசுகிற கடலாலே சூழப்பட்ட இந்த பூலோகமும், பரமபதமும் அங்கு சிறிதும் குறைவுபடாதபடி ஆள்கின்ற எம் ஸ்வாமியாய், செங்கோல் செலுத்த வல்லவராய், கோயில் என்று அழைக்கப்படும் திருவரங்கத்திலே சயனித்திருக்கும் ஸ்ரீமான் என்னுடைய கைவளையாலே தம்முடைய குறை தீர்த்துக்கொள்வாரோ?

நான்காம் பாசுரம். “எம்பெருமான் உன் மீதுள்ள விருப்பத்தாலேயே வளையைக்கொண்டான். இதற்கு நீ ஸந்தோஷப்படத்தானே வேண்டும்?” என்று கேட்க, அதற்கு இவள் “என்னைப் பிரிந்து வாழ முடியாமல் என் வளையை எடுத்துக்கொண்டார் என்றால், நான் உயிர் வாழவேண்டும் என்பதற்காக ஒரு முறை நான் இருக்கும் தெருவில் போக வேண்டாமா?” என்கிறாள்.

மச்சணி மாட மதிள் அரங்கர் வாமனனார்
பச்சைப் பசுந்தேவர் தாம் பண்டு நீர் ஏற்ற
பிச்சைக் குறையாகி என்னுடைய பெய்வளை மேல்
இச்சை உடையரேல் இத்தெருவே போதாரே?

மேல் தளங்களாலே அலங்கரிக்கப்பட மாடங்களையும் மதிள்களையுமுடைய திருவரங்கத்தில் எழுந்தருளியிருப்பவராய் முன்பு வாமனாவதாரம் செய்தருளினவராய் பசுமை தங்கிய தேவரான பெரிய பெருமாள் தாம் முன்பு நீரை ஏந்திப்பெற்ற பிச்சையிலே குறை உண்டாகி, அக்குறையைத் தீர்ப்பதற்காக என்னுடைய கையில் இருக்கும் வளைமேல் விருப்பமுடையவராகில் இத்தெரு வழியாக எழுந்தருளமாட்டாரோ?

ஐந்தாம் பாசுரம். என் வளையை மட்டுமல்ல என் உடம்பையும் கொள்ளைகொள்வானைப்போலே இருந்தான் என்கிறாள்.

பொல்லாக் குறள் உருவாய்ப் பொற்கையில் நீர் ஏற்று
எல்லா உலகும் அளந்து கொண்ட எம்பெருமான்
நல்லார்கள் வாழும் நளிர் அரங்க நாகணையான்
இல்லாதோம் கைப்பொருளும் எய்துவான் ஒத்துளனே

சிறந்த வாமனரூபியாய் அழகிய கையாலே நீரை ஏற்று பிக்ஷை பெற்று ஸகல லோகங்களையும் அளந்து தன் வசப்படுத்திக்கொண்ட ஸ்வாமியாய் நன்மையுடைய பெரியோர் வாழ்கிற குளிர்ந்த திருவரங்கத்தில் திருவனந்தாழ்வானைப் படுக்கையாக உடையரான பெரிய பெருமாள் ஒன்றுமில்லாதவளான என்னுடைய கைம்முதலான இந்த சரீரத்தையும் கொள்ளைகொள்வதைப்போலே இருக்கிறான்.

 

ஆறாம் பாசுரம். அவன் எண்ணியபடி என் சரீரத்தைக் கொள்ளைகொண்டான் என்கிறாள்.

கைப்பொருள்கள் முன்னமே கைக்கொண்டார் காவிரி நீர்
செய்ப்புரள ஓடும் திருவரங்கச் செல்வனார்
எப்பொருட்கும் நின்றார்க்கும் எய்தாது நான்மறையின்
சொற்பொருளாய் நின்றார் என் மெய்ப்பொருளும் கொண்டாரே

காவிரியின் தீர்த்தமானது பயிர் நிலங்கள் வளமாக இருக்கும்படி ஓடும் திருவரங்கத்தில் எழுந்தருளியுள்ள ஸ்ரீமானாயும் எத்தனையேனும் தாழ்ந்தவர்களுக்கும் எளியனாய் நின்று எத்தனையேனும் உயர்ந்தவர்க்கும் கைப்படாமல் இருப்பவனும், நான்கு வேதங்களிலுள்ள சொற்களுக்கும் அர்த்தமாய் நிற்பவருமான பெரிய பெருமாள் முன்பே கையிலுள்ள பொருள்களை எல்லாம் கொள்ளைகொண்டபின்பு இப்போது எனது சரீரத்தையும் கொள்ளைகொண்டார்.

ஏழாம் பாசுரம். சீதாப்பிராட்டியிடத்தில் காட்டிய பரிவை என்னிடத்தில் அவர் காட்டவில்லை என்கிறாள்.

உண்ணாது உறங்காது ஒலி கடலை ஊடறுத்து
பெண்ணாக்கை ஆப்புண்டு தாம் உற்ற பேதெல்லாம்
திண்ணார் மதிள் சூழ் திருவரங்கச் செல்வனார்
எண்ணாதே தம்முடைய நன்மைகளே எண்ணுவரே

திண்மை பொருந்திய மதிள்களாலே சூழப்பட்ட கோயிலிலே சயனித்திருக்கும் ச்ரிய:பதியான எம்பெருமான் ஸ்ரீராமாவதாரத்தில் சீதை என்கிற பெண் விஷயத்தில் ஆசைகொண்டு உண்ணாமலும் உறங்காமலும் வருந்தி இருந்து, பெருத்தை ஓசையைச் செய்யும் கடலில் அணைகட்டி தாம் அடைந்த எளிமைகளை எல்லாம் மறந்துபோய் இப்போது தம்முடைய பெருமைகளையே எண்ணுகிறார்.

எட்டாம் பாசுரம். எம்பெருமானுடைய குணங்களை நினைத்து உன்னையே நீ தரித்துக்கொள்ளலாமே என்று சொல்ல இவள் “நான் எம்பெருமானை மறந்து தரிக்கலாம் என்று பார்க்கிறேன் ஆனால் என்னால் மறக்க முடியவில்லை” என்கிறாள்.

பாசி தூர்த்துக் கிடந்த பார்மகட்கு பண்டொரு நாள்
மாசுடம்பில் நீர் வாரா மானமிலாப் பன்றியாம்
தேசுடைய தேவர் திருவரங்கச் செல்வனார்
பேசி இருப்பனகள் பேர்க்கவும் பேராவே

முன் காலத்தில் பாசி படர்ந்து கிடந்த ஸ்ரீ பூமிப்பிராட்டிக்காக அழுக்கேறின திருமேனியில் நீர் ஒழுகும்படி நிற்கும் வெட்கமில்லாத வராஹ வடிவு கொண்ட தேஜஸ்ஸையுடைய தெய்வமான திருவரங்கநாதன் முன்பு சொல்லியிருக்கும் பேச்சுக்கள் நெஞ்சில் நின்று அழிக்கப்பார்த்தாலும் அழியாமல் இருக்கின்றன.

ஒன்பதாம் பாசுரம். எம்பெருமான் ருக்மிணிப் பிராட்டிக்கு உதவியது தன்னை உள்பட எல்லாப் பெண்களுக்கும் உதவியதாக எண்ணித் தன்னை தரித்துக்கொள்கிறாள். கண்ணன் எம்பெருமான் அர்ஜுனன் ஒருவனுக்குச் சொன்ன வார்த்தை எல்லா சரணாகதர்களுக்கும் பொதுவாக இருப்பதைப் போலே இங்கும் கண்டு கொள்ளலாம்.

கண்ணாலம் கோடித்துக் கன்னி தன்னைக் கைப்பிடிப்பான்
திண்ணார்ந்திருந்த சிசுபாலன் தேசழிந்து
அண்ணாந்திருக்கவே ஆங்கவளைக் கைப்பிடித்த
பெண்ணாளன் பேணுமூர் பேரும் அரங்கமே

கல்யாண க்ரமங்களை எல்லாம் நன்றாகச் செய்து முடித்து மணப்பெண்ணான ருக்மிணிப்பிராட்டியை பாணிக்ரஹணம் செய்துகொள்ளப் போவதாக உறுதியாக நினைத்திருந்த சிசுபாலன் ஒளி அழிந்து ஆகாசத்தை நோக்கிக் கிடக்கும்படியாக நேர்ந்த அச்சமயத்திலே அந்த ருக்மிணிப்பிராட்டியை பாணிக்ரஹணம் செய்தருளினவனாய் பெண்களுக்கெல்லாம் துணைவன் என்று ப்ரஸித்தனான பெருமான் உகந்து சயனித்திருக்கும் திவ்யதேசத்தின் திருநாமம் திருவரங்கமாம்.

பத்தாம் பாசுரம். பெரியாழ்வார் திருமகளாக இருந்தும் தர்மம் அறிந்த நீர் என்னைக் கைக்கொள்ளவில்லை என்றால் நன் என்ன செய்யமுடியும் என்று வருந்துகிறாள்.

செம்மை உடைய திருவரங்கர் தாம் பணித்த
மெய்ம்மைப் பெரு வார்த்தை விட்டுசித்தர் கேட்டு இருப்பர்
தம்மை உகப்பாரைத் தாம் உகப்பர் என்னும் சொல்
தம்மிடையே பொய்யானால் சாதிப்பார் ஆர் இனியே?

நேர்மை என்கிற குணத்தை உடைய திருவரங்கநாதர் முன்பு தம் வாயாலே அருளிச்செய்த ஸத்யமானதும் பெருமதிப்புடையதுமான சரமச்லோகம் என்கிற வார்த்தையை எனதுஅ திருத்தகப்பனாரான பெரியாழ்வார் கேட்டு அதன்படி நிர்ப்பரராயிருப்பார். “தம்மை விரும்பினவர்களைத் தாமும் விரும்புவார்” என்ற பழமொழியானது தம்மிடத்திலேயே பொய்யாகி விட்டால் அதற்குமேல் வேறுயார் அவரை நியமிக்க முடியும்?

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi thamizh

நாச்சியார் திருமொழி – எளிய விளக்கவுரை – பத்தாம் திருமொழி – கார்க்கோடல் பூக்காள்

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

நாச்சியார் திருமொழி

<< ஒன்பதாம் திருமொழி – சிந்துரச் செம்பொடி

முதலில் தன்னுடைய ஜீவனத்தில் ஆசையால் காமன், பக்ஷிகள், மேகங்கள் ஆகியவற்றின் காலில் விழுந்தாள். அது ப்ரயோஜனப்படவில்லை. அவன் வரவில்லை என்றாலும் அவனைப்போன்ற பதார்த்தங்களைக் கண்டு தன்னை தரித்துக் கொள்ளலாம் என்று நினைத்தாள். பூப்பூக்கும் காலத்தில் பூக்கள் நன்றாகப் பூத்து, எல்லாமாகச் சேர்ந்து அவனுடைய திருமேனி, அழகிய அவயவங்கள் ஆகியவற்றை நினைவுபடுத்தி இவளைத் துன்புறுத்தின. இந்நிலையில் நமக்குப் புகலாயிருக்கும் எம்பெருமானின் வார்த்தைகளும் பெரியாழ்வார் குடியில் பிறப்புமே நமக்கு ஜீவித்திருக்க ஒரே வழி என்று நினைத்தாள். அவன் முன்பு எல்லோரையும் ரக்ஷிப்பதாக வாக்குக் கொடுத்திருந்தாலும், ஸ்வதந்த்ரன் ஆகையாலே அவன் ரக்ஷிக்கவில்லை என்றாலும் கேள்வி கேட்க முடியாதே. ஆகையால் பெரியாழ்வார் திருமகளாக இருக்கும் இது ஒன்றே நமக்கு வழி என்று நினைத்து, அதிலும் தேவை இல்லாமல் ஸந்தேஹப்பட்டு – அதாவது, இப்படி இருந்தும் எம்பெருமான் கைவிட்டால் என்ன செய்வது என்று எண்ணி, பிறகு “எது போனாலும் போகும், பெரியாழ்வாருடன் நமக்கு இருக்கும் ஸம்பந்தம் கண்டிப்பாக வீணாகாது, அவன் ஸ்வாதந்த்ர்யத்தை மாற்றி அவன் திருவடிகளில் நம்மைக் கண்டிப்பாகச் சேர்க்கும்” என்று உறுதி பூண்டு அது கொண்டு தன்னை தரித்துக் கொள்கிறாள். அவன் “நான் கைவிட மாட்டேன்” என்று சொன்னாலும், அதை நடத்திக் கொடுப்பதற்கு ஒருவர் (ஆசார்யர், புருஷகாரம்) வேண்டுமே. பராசர பட்டர் வாணவதரையன் என்ற ராஜாவைக் காண எழுந்தருளி ஸ்ரீதேவி மங்கலம் என்னும் ஊரிலே இருக்க, அந்த ராஜா பட்டரைப் பார்த்து “எம்பெருமான் இருக்க இவர்கள் தேவரீரிடம் இவ்வளுவு பக்தியுடன் இருப்பதற்கு என்ன காரணம்” என்று கேட்க, அதற்கு பட்டர் “எம்பெருமானை அடைவதற்கு அவனடியார்கள் கடகராக (சேர்த்து வைப்பவராக) இருக்கிறார்கள். ஆழ்வானின் பிள்ளையாக அடியேன் இருப்பதால் இவர்கள் என்னிடத்தில் இவ்வளவு ப்ரீதியைக் காட்டுகிறார்கள்” என்று அருளிச்செய்தார்.

முதல் பாசுரம். புஷ்பங்களிடம் சென்று தன்னுடைய துயரமிகு நிலையைச் சொல்கிறாள்.

கார்க்கோடல் பூக்காள்! கார்க்கடல் வண்ணன் என் மேல் உம்மைப்
போர்க்கோலம் செய்து போர விடுத்தவன் எங்குற்றான்?
ஆர்க்கோ இனி நாம் பூசல் இடுவது? அணி துழாய்த்
தார்க்கோடும் நெஞ்சம் தன்னைப் படைக்க வல்லேன் அந்தோ!

கறுத்த காந்தள் பூக்களே! உங்களை போருக்கு ஏற்றாப்போலே அலங்கரித்து என் மேலே பாயும்படி அனுப்பினவனான கறுத்த கடல்போன்ற வடிவை உடையவனான கண்ணன் எம்பெருமான் எங்கே இருக்கிறான்? நான் இனிமேல் யாரிடத்தில்போய் முறையிடுவது என்று தெரியவில்லை. அழகிய திருத்துழாய் மாலையை ஆசைப்பட்டு அதற்காக ஓடும் நெஞ்சை உடையவளாகிவிட்டேனே! ஐயோ!

இரண்டாம் பாசுரம். என்னை இந்தத் துன்பத்தில் இருந்து விரைவில் விடுவி என்று காந்தள் பூக்களிடம் கேட்கிறாள்.

மேல் தோன்றிப் பூக்காள்! மேல் உலகங்களின் மீது போய்
மேல் தோன்றும் சோதி வேத முதல்வர் வலங்கையில்
மேல் தோன்றும் ஆழியின் வெஞ்சுடர் போலச் சுடாது எம்மை
மாற்றோலைப் பட்டவர் கூட்டத்து வைத்துக் கொள்கிற்றிரே

உயரப் பூத்திருக்கும் காந்தள் பூக்களே! நமக்கு மேலே இருக்கும் உலகங்களுக்கும் மேலே இருக்கும் “தன்னுடைச் சோதி” என்று சொல்லப்படும் பரமபதத்தில் இருக்கிற, வேதத்தில் காட்டப்பட்டுள்ள பரமபுருஷனுடைய வலது திருக்கையில் காணப்படும் திருவாழியாழ்வானுடைய வெவ்விய தேஜஸ்ஸைப்போல் எரிக்காமல் என்னைக் கைவல்ய நிஷ்டரின் கூட்டத்தில் கொண்டு சேர்ப்பாயா? (எம்பெருமானைப் பிரிந்து துன்பப்படுவதைக் காட்டிலும் தனியே நம்மையே அனுபவிப்பது மேல் என்று கூறுகிறாள்)

மூன்றாம் பாசுரம். மேலிருந்து தன் கண்ணை எடுத்து அருகில் இருந்த செடியிலே படர்ந்திருந்த கோவைப்பழத்தைப் பார்த்து வார்த்தை சொல்லுகிறாள். முன்பு பார்த்த புஷ்பங்கள் எம்பெருமானின் நிறத்தை நினைவூட்டி நலிந்தன. கோவைப்பழம் அவன் அதரத்தை நினைவூட்டி நலிகிறது.

கோவை மணாட்டி! நீ உன் கொழுங்கனி கொண்டு எம்மை
ஆவி தொலைவியேல் வாயழகர் தம்மை அஞ்சுதும்
பாவியேன் தோன்றிப் பாம்பணையார்க்கும் தம் பாம்பு போல்
நாவும் இரண்டுள ஆயிற்று  நாணிலியேனுக்கே

அம்மா! கோவைக் கொடியே! நீ உன்னுடைய அழகிய பழங்களாலே என்னுடைய உயிரைப் போக்கலாகாது. அழகிய வாய் படைத்த எம்பெருமான் விஷயத்திலே நான் பயப்படுகின்றேன். பாவியான நான் பிறந்தபின்பு வெட்கமில்லாதவளான என் விஷயத்திலே சேஷசாயியான பெருமானுக்கும் தமது படுக்கையான திருவநந்தாழ்வானுக்கு இருப்பதுபோலே இரண்டு நாக்குகள் உண்டாயின.

நான்காம் பாசுரம். கோவைப்பழம் எம்பெருமானின் திருவதரத்தை நினைவூட்ட தன் கண்ணை வேறு பக்கம் திருப்பினாள். அங்கே முல்லையானது நன்றாகப் பூத்துக்கிடந்து எம்பெருமானின் அழகிய முத்துப் பல்வரிசையை நினைவூட்டி நலியும்படியைச் சொல்லுகிறாள்.

முல்லைப் பிராட்டி! நீ உன் முறுவல்கள் கொண்டு எம்மை
அல்லல் விளைவியேல் ஆழிநங்காய்! உன் அடைக்கலம்
கொல்லை அரக்கியை மூக்கரிந்திட்ட குமரனார்
சொல்லும் பொய் ஆனால் நானும் பிறந்தமை பொய் அன்றே

அம்மா! முல்லைக் கொடியே! ஆழமான தன்மையை உடையவளே! நீ உன்னுடைய மலர்த்தியாலே எம்பெருமான் முத்துப்பல் வரிசையை நினைவூட்டி எனக்குத் துன்பத்தைக் கொடுக்காதே. உன்னைச் சரணம் அடைகிறேன். வரம்பு மீறியவளான சூர்ப்பணகையை மூக்கறுத்துத் துரத்தின சக்ரவர்த்தித் திருமகனாருடைய வார்த்தையே பொய்யாகிவிட்டால் நான் பெரியாழ்வாருக்குப் பெண்ணாகப் பிறந்ததும் பொய்யாகிவிடுமே (ப்ரயோஜனம் இல்லாமல் போய்விடுமே).

ஐந்தாம் பாசுரம். முல்லைப்பூ கண்ணுக்கு நேரே நின்று நலிய, கண்ணை மூடிக் கொண்டாள். ஆனால் செவியை மூடிக்கொள்ள வழி தெரியாமல் அகப்பட்டாள்.

பாடும் குயில்காள்! ஈதென்ன பாடல்? நல் வேங்கட
நாடர் நமக்கு ஒரு வாழ்வு தந்தால் வந்து பாடுமின்
ஆடும் கருளக் கொடி உடையார் வந்து அருள் செய்து
கூடுவர் ஆயிடில் கூவி நும் பாட்டுகள் கேட்டுமே

பாடுகின்ற குயில்களே! இக்கூச்சல் என்ன பாட்டு? உயர்ந்ததான திருவேங்கடமலையை இருப்பிடமாக உடைய எம்பெருமான் என் விஷயத்திலே ஒரு வாழ்ச்சியைப் பண்ணிக் கொடுப்பானாகில் அப்பொழுது இங்கே வந்து பாடுங்கள். ஆடுகின்ற பெரிய திருவடியைக் (கருடாழ்வாரை) கொடியாக உடைய எம்பெருமான் க்ருபை பண்ணி இங்கே வந்து என்னுடன் கூடுவானாகில் அப்பொழுது உங்களை இங்கே அழைத்து உங்கள் பாட்டுக்களை நாம் கேட்போம்.

ஆறாம் பாசுரம். மயில்களின் காலில் விழுந்து “எம்பெருமான் என்னை ரக்ஷிக்கும் அழகைப் பாருங்கள்” என்கிறாள்.

கணமா மயில்காள்! கண்ண பிரான் திருக்கோலம் போன்று
அணிமா நடம் பயின்று ஆடுகின்றீர்க்கு அடி வீழ்கின்றேன்
பணமாடரவணைப் பற்பல காலமும் பள்ளி கொள்
மணவாளர் நம்மை வைத்த பரிசிது காண்மினே

கூட்டமாயிருக்கிற சிறந்த மயில்களே! கண்ணபிரானுடைய அழகிய வடிவைப் போன்ற வடிவை உடையவர்களான, அழகிய சிறந்த நாட்டியம் பழகி ஆடுகின்ற உங்களுடைய திருவடிகளிலே விழுந்து வணங்குகிறேன். இந்த ஆட்டத்தை நிறுத்துங்கள். படமெடுத்து ஆடுகிற திருவனந்தாழ்வான் என்கிற படுக்கையிலே காலமுள்ளவரை பள்ளிகொண்டருளுகிற அழகிய மணவாளன் எனக்கு உண்டாக்கித் தந்த பெருமை இது தான் – அதாவது, உங்கள் காலிலே விழ வைத்ததே.

ஏழாம் பாசுரம். நடனமாடும் மயில்களைப் பார்த்து “இப்படி என் முன்னே நடனமாடுவது சரியா?” என்கிறாள்.

நடமாடித் தோகை விரிக்கின்ற மாமயில்காள்! உம்மை
நடமாட்டம் காணப் பாவியேன் நான் ஓர் முதலிலேன்
குடமாடு கூத்தன் கோவிந்தன் கோமிறை செய்து எம்மை
உடைமாடு கொண்டான் உங்களுக்கு இனி ஒன்று போதுமே?

நடனம் ஆடிக்கொண்டு தோகைகளை விரிக்கின்ற சிறந்த மயில்களே! உங்களுடைய நடனத்தைப் பார்க்கப் பாவியான நான் ஒரு கைம்முதலான கண்ணை உடையேனல்லேன். குடக்கூத்து ஆடினவனான கோவிந்தன் எம்பெருமான் ஸ்வதந்த்ரர் செய்வதுபோல் துன்புறுத்தி, என்னை முழுதும் கவர்ந்து கொண்டான். இப்படியிருக்க, இப்படி என் முன்னே கூத்தாடும் கார்யம் உங்களுக்குத் தகுமோ?

எட்டாம் பாசுரம். எல்லாப் பதார்த்தங்களும் இவளை நலிய, அதற்கு மேலே மேகங்களும் மழையைப் பொழிந்து இவளைத் துன்புறுத்துகிறது. பெரிய திருமலை நம்பி, இந்தப் பாசுரத்திலும் இதற்கு அடுத்த பாசுரத்திலும் மிகவும் ஈட்பட்டு இருப்பார். இந்த காரணத்தாலே நம் ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் எல்லோரும் இந்த இரண்டு பாசுரங்களில் மிகவும் ஈடுபட்டு இருப்பார்கள். நம்பி இந்தப் பாசுரத்தையும் இதற்கு அடுத்த பாசுரத்தையும் எப்பொழுது நினைத்தாலும் கண்ணும் கண்ணீருமாய் வார்த்தை சொல்ல முடியாமல் இருப்பாராம்.

மழையே! மழையே! மண்புறம் பூசி உள்ளாய் நின்று
மெழுகு ஊற்றினாற் போல் ஊற்று நல் வேங்கடத்துள் நின்ற
அழகப் பிரானார் தம்மை என் நெஞ்சத்து அகப்படத்
தழுவ நின்று என்னைத் ததர்த்திக் கொண்டு ஊற்றவும் வல்லையே?

மேகமே! மேற்புறத்தில் மண்ணைப் பூசிவிட்டு உள்ளே இருக்கும் மெழுகை உருக்கி வெளியில் தள்ளுவதுபோலே என்னை அணைத்து உள்ளே உள்ள உயிரை உருக்கி அழிப்பவராய், உயர்ந்ததான திருவேங்கடமலையில் நித்யவாஸம் செய்யும் அழகிய எம்பெருமான் என் நெஞ்சிலே எப்படி சேவை ஸாதிக்கிறானோ அதேபோல வெளியிலேயும் நான் அவனை அணைக்கும்படிபண்ணி, என்னை அவனோடு சேர்த்து வைத்து, அதற்குப் பிறகு மழையைப் பொழிவாயா?

ஒன்பதாம் பாசுரம். பிறகு கடலானது அலைகளுடன் கிளர்ந்து எழ, அதைப் பார்த்து வார்த்தை சொல்லுகிறாள்.

கடலே! கடலே! உன்னைக் கடைந்து கலக்குறுத்து
உடலுள் புகுந்து நின்று ஊறல் அறுத்தவற்கு என்னையும்
உடலுள் புகுந்து நின்று ஊறல் அறுக்கின்ற மாயற்கு என்
நடலைகள் எல்லாம் நாகணைக்கே சென்று உரைத்தியே

கடலே! உன்னைக் கடைந்து, கலக்கி, உன்னுள்ளே புகுந்து இருந்து, அங்கே ஸாரமான அமுதத்தை அபஹரித்தவனாய், அதேபோல என் உடலிலும் புகுந்திருந்து என் உயிரை அறுக்குமவனான மாயப்பிரானிடத்தில், என்னுடைய துன்பங்களையெல்லாம் அவர் படுக்கையான திருவனந்தாழ்வானிடத்தில் நீ போய்ச் சொல்லுவாயா?

பத்தாம் பாசுரம். இவளை விடவும் கலக்கத்தை அடைந்த தோழிக்கு ஆறுதல் சொல்லி இப்பதிகத்தை முடிக்கிறாள்.

நல்ல என் தோழி! நாகணை மிசை நம் பரர்
செல்வர் பெரியர் சிறுமானிடவர் நாம் செய்வதென்?
வில்லி புதுவை விட்டுசித்தர் தங்கள் தேவரை
வல்ல பரிசு வருவிப்பரேல் அது காண்டுமே

எனது உயிர்த் தோழீ! திருவனந்தாழ்வானாகிற படுக்கையிலே சயனித்திருக்கும் நம் பெருமாள் திருமகள் கேள்வனாகையாலே பெரிய செல்வத்தைப் படைத்தவர். எல்லோரையும் விடப் பெரியவர். நாமோ தாழ்ந்த மனுஷ்யர்கள். இப்படியிருக்க, நாம் என்ன செய்யலாம்? ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர்க்குத் தலைவரான பெரியாழ்வார் தமக்கு அடி பணிந்திருக்கும் அந்த எம்பெருமானை தம்மால் கூடிய வழிகளாலே அழைப்பராகில் அப்பொழுது நாம் அந்த எம்பெருமானை ஸேவிக்கப் பெறுவோம்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi thamizh

நாச்சியார் திருமொழி – எளிய விளக்கவுரை – ஒன்பதாம் திருமொழி – சிந்துரச் செம்பொடி 

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

நாச்சியார் திருமொழி

<< எட்டாம் திருமொழி – விண்ணீல மேலாப்பு

கீழ்ப் பதிகத்தில் ஆண்டாள் நாச்சியார் மிகவும் துன்பமான நிலையில் இருந்தாள் – அதாவது இனியும் உயிர் தரிக்க முடியுமா என்ற ஸந்தேஹத்துடன் இருந்தாள். எம்பெருமானிடம் போய்த் தன் நிலையை அறிவிக்க அங்கே மேகங்களாவது இருந்தன – அவையும் எங்கும் போகாமல், மழையைப் பொழிந்து மறைந்தே போயின. அங்கே பெய்த மழையால் எல்லா மலர்களும் மலர்ந்தன. அவ்வாறு மலர்ந்த மலர்கள் எம்பெருமானுடைய திருமேனிக்கும் அழகிய அவயவங்களுக்கும் ஸ்மாரகமாக (ஞாபகப்படுத்தும் விதத்தில்) இருந்து கொண்டு, இவளை நலியத் தொடங்கின. அதாவது, தன் மணாளனுடன் கூடியிருக்கும் காலத்தில் இன்பத்தைக் கொடுக்கும் நிலா, தென்றல், புஷ்பம் போன்ற பொருள்கள், பிரிவிலே துன்பத்தைக் கொடுப்பதை உலகில் காண்கிறோமே. அப்படி எம்பெருமானின் பிரிவு இவளை மிகவும் வாட்டி இவளை ஜீவிக்க விடாமல் செய்யும் நிலையை இந்த திருமொழியிலும் இதற்கு அடுத்த திருமொழியிலும் வெளியிடுகிறாள். இந்த இரண்டு பதிகங்களிலும் நம்மாழ்வார் திருவாய்மொழியில் “இன்னுயிர்ச் சேவல்” பதிகத்தில் அனுபவித்த அதே நிலையை இவள் அனுபவிக்கிறாள். இத்திருமொழி திருமாலிருஞ்சோலை அழகர் எம்பெருமான் விஷயமான அனுபவம்.

முதல் பாசுரம். திருமலாலிருஞ்சோலை மலையை நாம் காண முடியாதபடி பட்டுப்பூச்சிகள் மறைத்துக் கொண்டுவிட்டன.அழகர் விரித்த வலையில் இருந்து நாம் தப்புவோமோ? என்கிறாள்.

சிந்துரச் செம்பொடிப் போல் திருமாலிருஞ்சோலை எங்கும்
இந்திரகோபங்களே எழுந்தும் பரந்திட்டனவால்
மந்தரம் நாட்டி அன்று மதுரக் கொழுஞ்சாறு கொண்ட
சுந்தரத் தோள் உடையான் சுழலையில் நின்று உய்துங்கொலோ?

திருமாலிருஞ்சோலையில் எல்லா இடங்களிலும் பட்டுப்பூச்சிகள் சிவந்த சிந்துரப்பொடிபோலே (ஸிந்தூர்) மேலெழுந்து பரவிகிடக்கின்றன. ஐயோ! அமுதத்தை ப்ரார்த்தித்து தேவர்கள் சரணமடைந்த காலத்திலே மந்தரமலையைப் பாற்கடலில் மத்தாக நட்டு, கடலைக் கடைந்து, மிகவும் இனிமையான அமிர்த ரஸம் போன்ற பிராட்டியை எடுத்துக்கொண்ட ஸுந்தரத்தோளுடைய எம்பெருமானின் சூழ்வலையிலிருந்து பிழைப்போமோ?

இரண்டாம் பாசுரம். அழகர் எம்பெருமானின் தோளிலே சாற்றிய மாலையை நான் ஆசைப்பட்டு, அதனால் படும் பாட்டை யாரிடம் முறையிடுவது என்கிறாள்.

போர்க் களிறு பொரும் மாலிருஞ்சோலையம் பூம்புறவில்
தார்க்கொடி முல்லைகளும் தவள நகை காட்டுகின்ற
கார்க்கொள் படாக்கள்நின்று கழறிச் சிரிக்கத் தரியேன்
ஆர்க்கிடுகோ? தோழீ! அவன் தார் செய்த பூசலையே

போர் செய்வதையே தொழிலாகவுடைய யானைகள் ஒன்றுக்கொன்று சண்டை போட்டு விளையாடுமிடமான திருமாலிருஞ்சோலையின் மிகவும் அழகிய தாழ்வரைகளில்  அரும்புகளையுடைய கொடி முல்லைகள் அழகருடைய வெளுத்த புன்னகையை நினைப்பூட்டுகின்றன. நன்றாகப் பூத்திருக்கும் படா என்னும் கொடிகள் நிலையாக நின்று  “எமக்கு நீ தப்பிப் பிழைக்க முடியாது” என்று சிரிப்பது போலே மலர, அதைக் கண்டு நான் என்னைத் தரித்துக் கொள்ள முடியாமல் இருக்கிறேன். தோழீ! அவனுடைய தோள்மாலை உண்டு பண்ணின மனக்லேசத்தை நான் யாரிடத்தில் சொல்லுவது?

மூன்றாம் பாசுரம். எம்பெருமானின் திருநிறத்தை உடைய மலர்களைப் பார்த்து அவன் செய்த செயல் ந்யாயமா கூறுங்கள் என்கிறாள்.

கருவிளை ஒண் மலர்காள்! காயா மலர்காள்! திருமால்
உருவொளி காட்டுகின்றீர் எனக்கு உய்வழக்கொன்று உரையீர்
திருவிளையாடு திண் தோள் திருமாலிருஞ்சோலை நம்பி
வரி வளையில் புகுந்து வந்தி பற்றும் வழக்குளதே

அழகிய கருவிளை மலர்களே! காயாம்பூக்களே! நீங்கள் ஸ்ரீமந் நாராயணனுடைய திருமேனியின் நிறத்தை நினைவுட்டுகிறீர்கள். எனக்குப் பிழைக்கும் வழியைச் சொல்லுங்கள். பிராட்டி விளையாடும் இடமான திண்ணிய திருத்தோள்களை உடையவரான, குணபூர்த்தியை உடைய திருமாலிருஞ்சோலை அழகர் எனது வீட்டினுள் புகுந்து எனது அழகிய வளைகளை பலாத்காரமாகக் கொள்ளை கொண்டு போவது ந்யாயமோ?

நான்காம் பாசுரம். தன்னைத் துன்புறுத்தும் ஐந்து பெரும் பாதகர்களைக் கண்டிக்கிறாள்.

பைம்பொழில் வாழ் குயில்காள்! மயில்காள்! ஒண் கருவிளைகாள்!
வம்பக் களங்கனிகாள்! வண்ணப் பூவை நறுமலர்காள்!
ஐம்பெரும் பாதகர்காள்! அணி மாலிருஞ்சோலை நின்ற
எம்பெருமானுடைய நிறம் உங்களுக்கு என் செய்வதே?

பரந்த சோலையில் வாழ்கின்ற குயில்களே! மயில்களே! அழகிய கருவிளைப் பூக்களே! புதிய களாப்பழங்களே! அழகிய நிறத்தையும் பரிமளத்தையுமுடைய காயாம்பூக்களே! ஆக, ஐந்து பெரும் பாதகர்களே! உங்களுக்கு அழகிய திருமாலிருஞ்சோலையில் இருக்கும் அழகருடைய திருமேனி நிறம் எதற்கு? [என்னை நலிவதற்காகவா?]

ஐந்தாம் பாசுரம். அங்கே இருக்கும் வண்டுகளையும், சுனைகளையும், தாமரைகளையும் தனக்கு ஒரு புகல் சொல்லும்படிக் கேட்கிறாள்.

துங்க மலர்ப் பொழில் சூழ் திருமாலிருஞ்சோலை நின்ற
செங்கட் கருமுகிலின் திரு உருப் போல் மலர் மேல்
தொங்கிய வண்டினங்காள்! தொகு பூஞ்சுனைகாள்! சுனையில்
தங்கு செந்தாமரைகாள்! எனக்கு ஓர் சரண் சாற்றுமினே

ஓங்கின மலர்களுடைய சோலைகள் சூழ்ந்த திருமாலிருஞ்சோலையில் நின்ற திருக்கோலத்தில் இருக்கும் தாமரை போன்ற சிவந்த கண்களையும் காளமேகம் போன்ற வடிவழகையுமுடைய அழகர் எம்பெருமானின் அழகிய வடிவம் போலே இருக்கும் மலர்மேல் தங்கியிருக்கும் வண்டுக் கூட்டங்களே! நெருங்கி இருக்கின்ற அழகிய சுனைகளே! அந்தச் சுனைகளில் உள்ள செந்தாமரை மலர்களே! எனக்கு ஓர் புகலிடம் சொல்லுங்கள்.

ஆறாம் பாசுரம். அழகர் எம்பெருமானுக்கு நூறு தடா வெண்ணெயும், நூறு தடா அக்கார அடிசிலும் ஸமர்ப்பிக்க ஆசைப் படுகிறாள். எம்பெருமானார் இவளின் ஆசையைப் பிற்காலத்தில் நிறைவேற்றி, இவளால் “நம் கோயில் அண்ணர்” என்று கொண்டாடப்பட்டார்.

நாறு நறும் பொழில் மாலிருஞ்சோலை நம்பிக்கு நான்
நூறு தடாவில் வெண்ணெய் வாய் நேர்ந்து பராவி வைத்தேன்
நூறு தடா நிறைந்த அக்கார அடிசில் சொன்னேன்
ஏறு திரு உடையான் இன்று வந்து இவை கொள்ளுங்கொலோ?

பரிமளம் மிகுந்த பொழில்கள் மணம் கழும் திருமாலிருஞ்சோலையில் நித்யவாஸம் செய்யும் குணபூர்த்தியை உடைய அழகர் எம்பெருமானுக்கு நான் நூறு தடாக்களில் வெண்ணெயை வாயாலே சொல்லி ஸமர்ப்பித்தேன். மேலும், நூறு தடாக்களில் நிறைந்த அக்கார அடிசிலும் வாயாலே சொல்லி ஸமர்ப்பித்தேன். இவை இரண்டையும் நாள் செல்லச்செல்ல அதிகமாகிவரும் செல்வத்தை உடைய அழகர் இன்று எழுந்தருளித் திருவுள்ளம் பற்றுவாரோ (ஏற்றுக்கொள்வாரோ)?

ஏழாம் பாசுரம். அழகர் எம்பெருமானுக்கு நான் ஸமர்ப்பித்தவற்றை அவன் ஏற்றுக்கொண்டானாகில், மேலும் அவனுக்குப் பன்மடங்கு கைங்கர்யங்கள் செய்வேன் என்கிறாள்.

இன்று வந்து இத்தனையும் அமுது செய்திடப் பெறில் நான்
ஒன்று நூறாயிரமாக் கொடுத்துப் பின்னும் ஆளும் செய்வன்
தென்றல் மணம் கமழும் திருமாலிருஞ்சோலை தன்னுள்
நின்ற பிரான் அடியேன் மனத்தே வந்து நேர் படிலே

தென்றல் காற்றானது மணத்தைக் கொண்டு வீசுகின்ற திருமாலிருஞ்சோலை மலையிலே நித்யவாஸம் செய்கிற ஸ்வாமியான அழகர் இன்று இங்கே வந்து நான் ஸமர்ப்பித்த நூறு தடா வெண்ணெயையும், அக்கார அடிசிலையும் அமுது செய்தருளப்பெற்றால் அத்துடன் நிறுத்தாமல் அடியேனுடைய ஹ்ருதயத்திலேயே நித்யவாஸம் செய்தான் என்றால், அடியேன் ஒரு தடாவுக்கு பதில் நூறாயிரம் தடாக்களில் ஸமர்ப்பித்து அதற்கு மேலும் எல்லாவித கைங்கர்யங்களும் செய்வேன்.

எட்டாம் பாசுரம். குருவிக் கணங்கள் எம்பெருமான் வருவதை அறிவிக்குமது உண்மையாகுமா என்கிறாள்.

காலை எழுந்திருந்து கரிய குருவிக் கணங்கள்
மாலின் வரவு சொல்லி மருள் பாடுதல் மெய்ம்மை கொலோ?
சோலை மலைப் பெருமான் துவராபதி எம்பெருமான்
ஆலினிலைப் பெருமான் அவன் வார்த்தை உரைக்கின்றதே

கரிய குருவிக் கூட்டங்கள் அதிகாலையிலே எழுந்து திருமாலிருஞ்சோலைக்குத் தலைவனாயும் ஸ்ரீத்வாரகைக்கு ராஜாவும் ஆலிலையில் வளர்ந்த எம்பெருமானுமான அந்த ஸர்வேச்வரனுடைய வார்த்தைகளை சொல்லுகின்றன. இப்படி எம்பெருமானின் வரவைச் சொல்லிக்கொண்டு மருள் என்கிற பண்ணைப் பாடுவது உண்மையில் நடக்குமா?

ஒன்பதாம் பாசுரம். இங்கே கொன்றை மரங்களைப்போலே வீணாகிக் கிடக்கின்ற நான் எப்பொழுது எம்பெருமானின் சங்கொலியையும் வில்லின் நாணொலியும் கேட்டு உயிர் தரிக்கப் போகிறேன்.

கோங்கலரும் பொழில் மாலிருஞ்சோலையில் கொன்றைகள் மேல்
தூங்கு பொன் மாலைகளோடு உடனாய் நின்று தூங்குகின்றேன்
பூங்கொள் திருமுகத்து மடுத்தூதிய சங்கொலியும்
சார்ங்கவில் நாண் ஒலியும் தலைப்பெய்வது எஞ்ஞான்று கொலோ

கோங்கு மரங்கள் மலர்ந்திருக்கும் சோலைகளையுடைய திருமாலிருஞ்சோலை மலையில் கொன்றை மரங்களின் மேலே தொங்குகின்ற பொன் நிறமான பூமாலைகளோடு ஸமமாக உபயோகம் இல்லாமல் கிடக்கிறேன். அழகு பொருந்திய திருப்பவளத்திலே (உதட்டிலே) வைத்து ஊதப்படும் ஸ்ரீபாஞ்சஜந்யத்துடைய ஒலியும், சார்ங்கம் என்னும் வில்லின் நாணோசையும் என் அருகில் வருவது எப்போதோ?

பத்தாம் பாசுரம். இப்பத்துப் பாசுரங்களைச் சொல்லவல்லவர்கள் திருமாலடி சேர்வர்கள் என்று பலம் சொல்லி முடிக்கிறாள்.

சந்தொடு காரகிலும் சுமந்து தடங்கள் பொருது
வந்திழியும் சிலம்பாறுடை மாலிருஞ்சோலை நின்ற
சுந்தரனை சுரும்பார் குழல் கோதை தொகுத்துரைத்த
செந்தமிழ் பத்தும் வல்லார் திருமால் அடி சேர்வர்களே

சந்தனக் கட்டைகளையும் கரிய அகில் கட்டைகளையும் அடித்துக்கொண்டு கரைகளை அழித்துக்கொண்டு ஓடிவந்து பெருகுகின்ற நூபுர கங்கையை உடைத்தான திருமாலிருஞ்சோலை மலையில்  நித்யவாஸம் செய்கிற அழகர் எம்பெருமானைக் குறித்து வண்டுகள் படிந்த கூந்தலை உடைய ஆண்டாள் அழகாக அருளிச்செய்த செந்தமிழினால் செய்யப்பட்ட இப்பத்துப் பாசுரங்களையும் ஓத வல்லவர்கள், ஸ்ரீமந் நாராயணனுடைய திருவடிகளை அடையப் பெறுவர்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org