Monthly Archives: May 2020

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi

irAmAnusa nURRandhAdhi – Simple Explanation – pAsurams 21 to 30

Published by:

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

irAmAnusa nURRandhAdhi

<< Previous

Twenty first pAsuram. emperumAnAr, who attained the divine feet of ALavandhAr as the means, mercifully protected me. Hence, I will not sing about the greatness of lowly people.

nidhiyaip pozhiyum mugil enRu nIsar tham vAsal paRRi
thudhi kaRRu ulagil thuvaLginRilEn ini thUy neRi sEr
edhigatku iRaivan yamunaith thuRaivan iNai adiyAm
gadhi peRRudaiya irAmAnusan ennaik kAththananE

ALavandhAr, whose divine feet complement each other, is the leader of all yathis (ascetics) who have very pure activities. emperumAnAr who attained the divine feet of such ALavandhAr as the means, mercifully protected me. Hence, I will not wilt at the doorsteps of lowly people of the world, praising their magnanimity by learning and reciting verses such as “You are like a cloud which rains great treasure” and look up to them for my protection.

Twenty second pAsuram. emperumAn tolerated the transgression of demon bANan after the deities, who opposed emperumAn by siding with that bAnan, started singing emperumAn’s praise [asking for forgivance] after knowing his greatness. emperumAnAr who praises emperumAn, is the wealth which will help me in times of danger.

kArththigaiyAnum kari mugaththAnum kanalum mukkaN
mUrththiyum mOdiyum veppum mudhugittu mUvulagum
pUththavanE enRu pORRida vANan pizhai poRuththa
thIrththanai Eththum irAmAnusan endhan sEma vaippE

kArthikEyan (skandha), gajamukhan (gaNapathi), agnidhEvan (deity for fire) who came to assist them, rudhra (Siva) who has three eyes, dhurgA and another deity jvara ran away from the battlefield when they assisted the demon bANa and fought with kaNNa. Realising that kaNNa is the supreme being, they started praising him “You created the universe with three different types of lOkas (words) from your divine navel which is like lotus” and pleaded with emperumAn on behalf of bANAsura. emperumAn forgave bAnA for his offence, for their sake. emperumAnAr, who praises the pure and auspicious qualities of emperumAn, is like a wealth for me to help me during the times of danger.

Twenty third pAsuram. amudhanAr asks “If I, who am full of faults, praise emperumAnAr who is praised by those who are without faults, what will happen to his auspicious qualities?”

vaippAya vAn poruL enRu nal anbar manaththagaththE
eppOdhum vaikkum irAmAnusanai iru nilaththil
oppAr ilAdha uRu vinaiyEn vanja nenjil vaiththu
muppOdhum vAzhththuvan ennAm idhu avan moy pugazhkkE

Those who are without any fault, keep emperumAnAr in their hearts, with affection, just as people keep a great treasure inside a box, for all times, without any distinction between day and night. If I, who am most sinned and who am without parallel among those who have sinned, praise that emperumAnAr three times a day by keeping him in my heart, what will happen to his greatness?

Twenty fourth pAsuram. When queried as to how he came from a lowly state to his present state, amudhanAr talks about his earlier position and how he came to the present state.

moyththa vem thI vinaiyAl pal udal thoRum mUththu adhanAl
eyththu ozhindhEn muna nALgaL ellAm inRu kaNdu uyarndhEn
poyth thavam pORRum pulaich chamayangaL nilaththu aviyak
kaiththa meigyAnaththu irAmAnusan ennum kAr thannaiyE

Just as bees would swarm around a beehive, cruel karmas (past deeds) swarmed around my AthmA since time immemorial, due to which I attained many forms [births] repeatedly, suffering old age. vEdhas (sacred texts) demonstrate how to keep away from worldly pleasures, how not to give troube to others and how to serve one’s guru (AchArya or teacher). Lowly philosophies do not act as said in vEdhas but on their own, in improper ways. emperumAnAr annihilated such lowly philosophies and their ways. Such emperumAnAr, who is the supremely magnanimous person, showed himself, as he is, to me, due to which I reached my present eminent state.

Twenty fifth pAsuram. Reminiscing on the benefits that rAmAnuja had done for him, amudhanAr looks at rAmAnuja’s divine face and asks him “Who, in this world, would know your mercy?”

kAr Ey karuNai irAmAnusa ikkadal idaththil
ArE aRibavar nin aruLin thanmai allalukku
nErE uRaividam nAn vandhu nI ennai uyththapin un
sIrE uyirkkuyirAy adiyERku inRu thiththikkumE

Oh rAmAnuja who bestows mercy on everyone without any distinction, just like clouds will pour rain without any distinction between land and sea! I am the repository for all sorrows. After you have come on your own and given me refuge at a time like this [when I am the repository of sorrows], your auspicious qualities are like nectar for me, sustaining this AthmA (soul). Who else in this world would realise the quality of your mercy?

Twenty sixth pAsuram. SrIvashNavas are those who have the great glory of involving themselves fully at the divine feet of emperumAnAr. amudhanAr says that each of the qualities of such SrIvaishNavas, in their earlier states, is enslalving him.

thikkuRRa kIrththi irAmAnusanai en sey vinaiyAm
meykkuRRam nIkki viLangiya mEgaththai mEvum nallOr
ekkuRRavALar edhu piRappu Edhu iyalvu Aga ninROr
akkuRRam appiRappu avviyalvE nammai AtkoLLumE

emperumAnAr removed the faults which were standing firmly because of the ill-deeds that I had carried out. Due to that happiness [of removing my faults] he stood splendrously, with his qualities of magnanimity etc spreading through all directions. Great people who were together with rAmAnuja, just like the shadow of his divine feet, might have earlier committed certain faults, been born in different [lowly] births and done certain [improper] deeds. Such faults, births and activities alone would enslave people like us who consider that anyone could attain emperumAnAr. Once such a thought comes to us, we will think that SrIvaishNavas are not people like us but are far superior to us.

Twenty seventh pAsuram. Just as he was being affectionate towards emperumAnAr’s followers, emperumAnAr made himself very relevant to amudhanAr’s heart. amudhanAr feels perturbed that this will bring a fault to emperumAnAr.

koLLak kuRaivu aRRu ilangi kozhundhu vittu Ongiya un
vaLLal thanaththinAl valvinaiyEn manam nI pugundhAy
veLLaich chuddar vidum un peru mEnmaikku izhukku idhu enRu
thaLLuRRu irangum irAmAnusA en thani nenjamE

Oh udaiyavar (one who has both nithyavibhUthi and leelA vibhUthi under his control)! Your magnanimity has grown splendrously after giving, without any shortcoming, to those who had sought [from you] whatever they had desired. Such a person like you entered my mind even though I am a great pApi (sinner), without looking at your greatness. My heart which is lonely, weakened seeing that this will be a deficiency for your unlimited greatness, which is very pure.

Twenty eighth pAsuram. amudhanAr becomes joyous seeing the desire which his faculty of speech has in matters relating to emperumAnAr.

nenjil kaRai koNda kanjanaik kAyndha nimalan nangaL
panjith thiruvadip pinnai than kAdhalan pAdham naNNA
vanjarkku ariya irAmAnusan pugazh anRi en vAy
konjip paravagillAdhu enna vAzhvu inRu kUdiyadhE

kaNNan (SrI krishNa) who was furious with kamsan who had anger in his heart. is the exact opposite of faults; he is very affectionate towards his followers; he is very dear to nappinnaip pirAtti (neeLA dhEvi) who has very soft divine feet, like cotton. emperumAnAr is very difficult to attain for those who do not approach that kaNNan’s divine feet and who steal their AthmAs (they consider that their AthmA is theirs and does not belong to kaNNan). My faculty of speech will not praise anything other than the auspicious qualities of such emperumAnAr, like a child (without any falsehood). How amazing is the life that I have had today!

Twenty ninth pAsuram. amudhanAr wonders as to when he will have the fortune of his eyes gleefully seeing the huge gathering of those who realise the auspicious qualities of emperumAnAr, truly.

kUttum vidhi enRu kUdungolO then kurugaippirAn
pAttennum vEdhap pasum thamizh thannai than paththi ennum
vIttin kaN vaiththa irAmAnusan pugazh mey uNarndhOr
IttangaL thannai en nAttangaL kaNdu inbam eydhidavE

thiruvAimozhi is very famous, being the form of vEdhas in thamizh, composed by nammAzhwAr, who is the leader of the beautiful (AzhwAr) thirunagari. emperumAnAr retained that thiruvAimozhi in the repository of his devotion. When will my eyes behold the huge gathering of those who truly know the auspicious qualities of such emperumAnAr and become joyous? When will his mercy be bestowed on us to realise this benefit?

Thirtieth pAsuram. When queried as to whether he had not sought mOksham (liberation from samsAram) from emperumAnAr, amudhanAr says that after emperumAnAr has taken him as a servitor, it does not matter to him whether he attains mOksham or ends up in narakam (hell).

inbam tharu peru vIdu vandhu eydhil en eNNiRandha
thunbam tharu nirayam pala sUzhil en thol ulagail
man pal uyirgatku iRaiyavan mAyan ena mozhindha
anban anagan irAmAnusan ennai ANdananE

sarvESvaran (emperumAn) who is amazing with his svarUpam (basic nature), rUpam (form) and guNas (auspicious qualitites), is the leader for innumerable AthmAs who have been in samsAram permanenty, from time immemorial. emperumAnAr instructed this truth through his treatise SrI bhAshyam purely out of affection [towards samsAris] and does not have any fault of having instructed this with any other  motive. After such emperumAnAr has mercifully accepted me as his servitor, it does not matter to me whether I attain the blissful mOksham where I can carry out service to emperumAn forever or the many narakas (hells) which give countless sorrows, surround me such that I cannot escape. Both are identical for me.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/ramanusa-nurrandhadhi-pasurams-21-30-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi

nAchchiyAr thirumozhi – Simple Explanation – thaniyans

Published by:

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

nAchchiyAr thirumozhi

alli nAL thAmarai mEl AraNangin inthuNaivi
malli nAdANda mada mayil – melliyalAL
Ayar kula vEndhan AgaththAL then pudhuvai
vEyar payandha viLakku

ANdAL nAchchiyAr has a soft nature; she is the dear friend of the deity periya pirAttiyAr who resides permanently on lotus flower which has petals which have blossomed just then and she is the beautiful peacock who rules over the country of thirumalli. She complements the divine form of kaNNan emperumAn who is the king of the cowherd clan and she is resplendent as the divine lamp sired by periyAzhwAr who is the head of the clan of brAhmaNas in the beautiful SrIvillipuththUr.

kOlach churisangai mAyan sevvAyin guNam vinavum
seelaththanaL then thirumalli nAdi sezhunguzhal mEl
mAlaith thodai thennarangarukku Iyum madhippudaiya
sOlaikkiLi avaL thUya naRpAdham thuNai namakkE

ANdAL has the greatness of enquiring about the taste of reddish divine lips of emperumAn who has amazing activities, after looking at the beautiful SrI pAnchajanyam (divine conch) which is curled. She is the leader of the country of thirumalli. She has the greatness of offering to thiruvaranganAthan (the Lord of SrIrangam), the garland which she had donned on her beautiful tresses and removed. She is like the parrot in the garden. Such ANdAL’s divine feet which have purity and sweetness embellished in them, are our refuge.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/nachchiyar-thirumozhi-thaniyans-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram nAchchiyAr thirumozhi

nAchchiyAr thirumozhi – Simple Explanation

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

mudhalAyiram

maNavALa mAmunigal beautifully reveals the greatness of ANdAL in the twenty fourth pAsuram of upadhEsa raththina mAlai.

anju kudikku oru sandhadhiyAy AzhwArgaL
tham seyalai vinji niRkum thanmaiyaLAy – pinjAyp
pazhuththALai ANdALaip paththiyudan nALum
vazhuththAy manamE magizhndhu

ANdAL incarnated as the only inheritor in the clan of AzhwArs. The term anju would refer to the numeral ‘five’ as well as ‘fear’. In the first interpretation it would refer to the fact that ANdAL is the only inheritor for the clan of AzhwArs just as parikshith was the only inheritor to the clan of the five pANdavas. In the second interpretation it would mean that she is the only inheritor to the clan of AzhwArs who were always fearful as to what harm would come emperumAn’s way. periyAzhwAr was always engaged in singing mangaLASasaam [to wish well] to emperumAn, wishing him to live long while all the other AzhwArs were engaged in the state of paramabhakthi (a state in which they cannot sustain themselves in the absence of emperumAn). ANdAL was engaged in mangaLASasaam for emperumAn, like periyAzhwAr, and was steeped in devotion too, like the other AzhwArs. The term pinjAyp pazhuththaL refers to the state when someone (or something) matures at a young state itself.  Normal plants would initially give rise to flower, which will become the unripened fruit and finally yield the ripened fruit. However, the plant thuLasi, even as it germinates and sprouts from the earth, will let out its fragrance. ANdAL was similar to the latter.  In other words, even at a very young age, she was steeped in devotion. She composed the thirty pAsurams of thiruppAvai when she was just five years of age. In nAchchiyAr thirumozhi she melts to attain emperumAn. Oh my heart! Celebrate such ANdAL all the time.

In thiruppAvai which she composed, she determined that emperumAn is the upAyam (means to attain him) and the upEyam (end result to enjoy, after attaining him). Since emperumAn did not come and take charge of her, she became heart-broken. With uncontrolled desire to attain emperumAn, ANdAL composed this wonderful prabandham, nAchchiyAr thirumozhi.

At the end of each padhigam (decad) she identifies herself as vittuchiththan kOdhai and battarpirAn kOdhai (daughter of periyAzhwAr), being subservient to periyAzhwAr. She reveals her state of being in AchArya nishtai (fully anchored in the position of being subservient to AchArya, the guru) by saying that she would welcome if emperumAn accepts her for the sake of periyAzhwAr. Being the reincarnation of bhUmippirAtti (bhUdhEvi), by manifesting her close relationship  with emperumAn, she makes us engage in the ecstasy of devotion.

This simple explanation is being written with the help of periyavAchchAn piLLai’s commentary and puththUr swAmy’s explanation to it.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/nachchiyar-thirumozhi-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other

amalanAdhipirAn – Simple Explanation

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

mudhalAyiram

SrI maNavAa mAmunigaL beautifully reveals the greatness of amalanAdhipirAn in the tenth pAsuram of upadhEsa raththina mAlai:

kArththigaiyil rOhiNi nAL kANmininRu kAsiyinIr
vAyththa pugazhp pANar vandhu udhippAl – AththiyargaL
anbudanE thAn amalan AdhipirAn kaRRadhaR pin
nangudanE koNdAdum nAL

Oh people of the world! Behold, today is the great day of rOhiNi (star) in the (thamizh) month of kArththigai. This is the day that thiruppANAzhwAr, who has greatness fitting on him well, incarnated. Those who believe in vEdhas and respect them, learnt the prabandham amalanAdhipirAn composed by this AzhwAr. After learning, they found that this prabandham, in just ten pAsurams, explains beautifully the essence of vEdhas, sadhA paSyanthi (always looking at emperumAn), and they much celebrate this day.

thiruppANAzhwAr showed in the ten pAsurams which he mercifully composed that the divine form of periya perumAL [SrI ranganAthan reclining at the divine abode of SrIrangam] is the only matter for his enjoyment. The archaka [temple purOhitha, priest] at SrIrangam temple, lOkasArangamunivar indulged in an offence with AzhwAr, due to which periya perumAL ordered the archaka to bring AzhwAr to him. The archaka immediately went to thiruppANAzhwAr and prayed to him to accompany him to the temple. But AzhwAr refused saying that he is not qualified to keep his divine feet on SrIrangam. Hence, lOkasAranga munivar carried AzhwAr on his shoulders. In this way, AzhwAr earned the distinguished name of munivAhanar. Legend has it that AzhwAr started composing the pAsurams from the time he entered the temple and  when he reached the presence of periya perumAL, he sang the tenth pAsuram and attained the divine feet of periya perumAL.

Our pUrvAchAryas have shown two different types of connection among the pAsurams in this prabandham. The first is the way AzhwAr enjoyed the limbs of periya perumAL gradually, the way periya perumAL manifested them to him. The second is the listing of benefits that periya perumAL showered. It will be appropriate to enjoy these pAsurams, keeping these connections in mind.

The simple explanation for these pAsurams is being written with the help of the commentaries written by our pUrvAchAryas.

thaniyans

ApAdha chUdam anubhUya harIm SayAnam
madhyE kavEra dhuhithur mudhithAntharAthmA
adhrashtruthAm nayanayOr vishayAntharANAm
yO niSchikAya manavai munivAhanam tham

I worship thiruppANAzhwAr who was blissful experiencing periya perumAL from divine feet to divine crown, who affirmed that he will not engage with any matter other than periya perumAL and who was in brought by lOkasArangamunivar.

kAttavE kaNda pAdha kamalam nallAdai undhi
thEttarum udhara bandham thirumArbu kaNdam sevvAy
vAttamil kaNgaL mEni muniyERith thani pugundhu
pAttinAl kaNdu vAzhum pANar thAL paravinOmE

We celebrated thiruppANAzhwAr who was brought in by lOkasAranga munivar, who entered the sannidhi of periya perumAL alone, who saw the divine feet, beautiful dress, divine navel, very sweet divine stomach, divine chest, divine neck, divine reddish mouth, divine eyes which were like just-then blossomed lotus, divine form as manifested by periya perumAL and who considered praising periya perumAL as the purpose of his living.

**********

First pAsuram. AzhwAr celebrates experiencing the divine feet of periya perumAL as manifested by him.

AzhwAr enjoys the auspicious quality of purity of periya perumAL, who made him his servitor without any expectation and who made him as a servitor for his devotees too.

amalan AdhipirAn adiyArkku ennai Atpaduththa
vimalan viNNavar kOn viraiyAr pozhil vEngadavan
nimalan ninmalan nIdhi vAnavan nIL madhiL arangaththu ammAn thiruk
kamala pAdham vandhu en kaNNin uLLana okkinradhE

Oh swAmy [lord] who is reclining in thiruvarangam which is surrounded by long protective walls! You are most pure, without expecting anything from me; you are having the purity to make me a servitor not only for you, but for your followers too; you are the lord of nithyasUris [permanent residents of SrIvaikuNtam];  you are residing permanently in thiruvEngadam which is surrounded by fragrant gardens; you have the purity by making your followers approach you easily; you have the purity which does not look at the faults of your followers; you are ruling paramapadham [SrIvaikuNtam] where the rule of lord-servitor is never broken. Your divine feet have entered my eyes on their own.

Second pAsuram. AzhwAr enjoys the thiruppIthAmbaram (the divine, yellow coloured vestment). Just as a boat will be gently pushed by the waves in an ocean, AzhwAr is being pushed from one limb to the next, in emperumAn’s divine form.

When queried as to whether emperumAn has manifested his causeless mercy anywhere, AzhwAr shows the narration of thrivikrama and enjoys it.

uvandha uLLaththanAy ulagam aLandhu aNdam uRa
nivandha nIL mudiyan anRu nErndha nisAsararaik
kavarndha vengaNaik kAguththan kadiyAr pozhil arangaththu ammAn araich
chivandha Adaiyin mEl senRadhAm ena sindhanaiyE

emperumAn’s divine crown during the time when he blissfully measured the divine worlds, extended up to the upper limit of this egg-shaped universe. SrI rAma, who destroyed the inimical demons with his cruel arrows, is reclining as periya perumAL in SrIrangam, which has fragrant gardens. My thoughts centred on the divine vestment which is adorning his divine waist.

Third pAsuram. In this, AzhwAr enjoys the divine lotus-like navel. After siring brahmA, that divine navel became more beautiful, he says.

thrivikrama, whom he enjoyed in the previous pAsuram, now manifests as thiruvEngadamudaiyAn and he says that periya perumAL and thiruvEngadamudaiyAn are the two divine forms of the same emperumAn.

mandhi pAy vada vEngada mAmalai vAnavargaL
sandhi seyya ninRAn arangaththu aravin aNaiyAn
andhi pOl niRaththAdaiyum adhan mEl ayanaip padaiththadOr ezhil
undhi mEladhanRO adiyEn uLLaththu innuyirE

emperumAn stands at thiruvEngada hill, in the northern direction of thamizh dhEsam, where monkeys jump around playfully and where nithyasUris come and worship him as SrInivAsan. He is lying on the sweet mattress of thiruvanandhAzhwAn (AdhiSEshan) at SrIrangam. Hasn’t my AthmA, which is in my heart, settled on that periya perumAL’s divine vestment, which looks like the reddish sky, and on the divine navel which is located above that vestment, which looks more beautiful having sired brahmA?

Fourth pAsuram. AzhwAr enjoys the divine stomach of emperumAn which is conjoined with the divine navel. While the divine navel sired only brahmA, the divine stomach says “Haven’t I kept the entire world inside me!”

Wouldn’t emperumAn remove one’s ego and possessiveness before accepting him? AzhwAr says that just as emperumAn demolished the protective walls surrounding lankA, he would remove his enemies too.

chadhura mAmadhiL sUzh ilangaikku iRaivan thalai paththu
udhira Otti Or vem kaNai uyththavan Odha vaNNan
madhurA mAvaNdu pAda mAmayil Adu arangaththammAn thiru vayiRRu
udhara bandham en uLLaththuL ninRu ulAginRadhE

periya perumAL is reclining as the Lord in SrIrangam which has beetles humming sweet tones and great peacocks dancing. Such periya perumAL had driven away from the battlefield, rAvaNa, who was the king of lankA, which is surrounded by four different types of protective layers. emperumAn, who has the complexion of ocean, later severed the ten heads of rAvaNa with a cruel arrow.  udharabandham, the divine ornament which is decorating the divine stomach of that periya perumAL, is firmly established in my heart and is roaming around.

Firth pAsuram. In this, AzhwAr enjoys the divine chest of periya perumAL. emperumAn’s divine chest which has SrIvathsa and kausthuba identities which represent the sentient and insentient entities, is more valuable than that (divine stomach) which contains the worlds within it during deluge. It is also the residing place for periya pirAtti who is the identity for perumAL. AzhwAr enjoys that divine chest as it invites him to see its beauty.

Even after ego and possessiveness are destroyed, wouldn’t pApA and puNya (vices and virtues respectively) not follow a sentient entity? AzhwAr says that emperumAn will get rid of them, too.

bAram Aya pazhavinai paRRu aRuththu ennaiththan
vAramAkki vaiththAn vaiththadhanRi ennuL pugundhAn
kOra mA thavam seydhanan kol aRiyEn arangaththu ammAn thiru
Ara mArvu adhu anRO adiyEnai AtkoNdadhE

periya perumAL severed the connection with deeds which were like a huge load, which were following me from time immemorial and he made me to be affectionate towards him. Not stopping with that, he entered my heart. I do not know what a huge penance I would have performed in my previous births to get this fortune. The divine chest of periya perumAL, who is the lord of SrIrangam and who has thiru (SrI mahAlakshmi) and divine chains, enslaved me, his servitor.

Sixth pAsuram. AzhwAr enjoys emperumAn’s divine neck in this pAsuram. [The neck told AzhwAr] While pirAtti and sentient as well as insentient entities may reside on the chest, during the time of danger (deluge), it is I who swallows the worlds and protects them. Hearing these words of the divine neck, AzhwAr enjoys it.

Has emperumAn removed the sins of anyone like this? AzhwAr reminisces on the way emperumAn removed the curse of rudhra when brahmA cursed him and the curse of chandhra (moon) when he was losing his brightness.

thuNda veN piRaiyan thuyar thIrththavan anjiRaiya
vaNdu vAzh pozhil sUzh aranga nagar mEya appan
aNdaraNda bagiraNdaththu oru mAnilam ezhumAl varai muRRum
uNda kaNdam kaNdIr adiyEnai uyyakkoNdadhE

emperumAn removed the sorrow of rudhra who has chandhra, who is in the form of crescent on his head. Alternatively, emperumAn removed the sorrow of crescent shaped moon. He is periya perumAL who is the swAmy (master) who is fitting well inside SrIrangam which is surrounded by gardens having beetles with beautiful wings. AzhwAr says that the divine neck of that periya perumAL, which swallowed those who reside in the egg-shaped universe, the universes, the coverings which are outside the universes, the unique earth and all other entities, uplifted him.

Seventh pAsuram. AzhwAr enjoys emperumAn’s divine mouth and divine lips. The divine mouth says “Though the divine neck swallows, only I initially take in the worlds and only I tell comforting words such as mA Sucha: (do not worry)” Hearing this, AzhwAr enjoys them.

rudhra et al are dhEvathas (celestial entities), hence emperumAn protected them. But will he protect you? AzhwAr responds, saying that emperumAn will protect him, who desires only emperumAn, more than the celestial entities who desire other benefits.

kaiyin Ar suri sangu anal Azhiyar nIL varai pOl
meyyanAr thuLaba viraiyAr kamazh nIL mudi em
ayyanAr aNi aranganAr aravin aNaimisai mEya mAyanAr
seyya vAy ayyO ennaich chindhai kavarndhadhuvE

periya perumAL has the divine conch which is curled, the divine disc which emits fire, divine form which is like a huge mountain and long divine crown, which is  fragrant with the divine thuLasi. He is my swAmy (lord), reclining on the sweet bed of thirvandhAzhwAn (AdhiSEshan) in the beautiful SrIrangam, and has amazing activities. Such emperumAn’s reddish, divine mouth attracted me.

Eighth pAsuram.  AzhwAr enjoys the divine eyes of emperumAn in this pAsuram. Though the mouth may say anything, it is only the eyes which manifest vAthsalyam (motherly forbearance) and which point out the supreme being to us. Thus, AzhwAr enjoys those divine eyes.

In the fourth and fifth pAsurams it was shown that ego, possessiveness and past deeds were removed. Even if these are removed, if avidhyA (ignorance) is still present in a person, wouldn’t these ego, possessiveness etc return? AzhwAr says that just as emperumAn destroyed the demon hiraNya kashyapu who manifests thamO guNa (quality which displays ignorance and laziness) which is the representative of avidhyA, he would remove our thamO guNa too.

pariyan Agi vandha avuNan udal kINda amararkku
ariya Adhip pirAn arangaththu amalan mugaththuk
kariyavAgip pudai parandhu miLirndhu sevvariyOdi nINda ap
periya Aya kaNgaL ennaip pEdhaimai seydhanavE

emperumAn tore apart the demon hiraNya kashyap who came with a huge form; he is not easily approachable even for celestial deities such as brahmA; he is the causative entity for all, who carries out benefits for all and reclines at SrIrangam. The long, great divine eyes of such emperumAn, which are with black complexion on the divine face of emperumAn, which are expansive, which are splendorous with reddish lines, made me bewildered.

Ninth pAsuram. In this, AzhwAr enjoys the entire divine form of emperumAn. AzhwAr enjoys emperumAn’s agadithagatanA quality (ability to bind together features or entities which cannot be bound together). thamO guNa could be got rid of, only when one has knowledge about vEdhAntham [the end part of vEdhas, also referred to as Upanishads]. But AzhwAr was born in a clan which is not qualified to read vEdhas. When this query was raised, AzhwAr responds saying “Just as emperumAn swallowed all the worlds and slept on a tender banyan leaf, displaying a quality which we cannot even think of, he would remove my thamO guNa too”.

Ala mAmaraththin ilai mEl oru pAlaganAy
gyAlam Ezhum uNdAn arangaththu aravain aNaiyAn
kOla mA maNi Aramum muththuth thAmamum mudivu illadhu Or ezhil
neela mEni aiyO nIRai koNdadhu en nenjinaiyE

One who ate up all the worlds and slept on a tender leaf of the huge banyan tree is reclining on the sweet mattress of thiruvandhAzhwAn (AdhiSEshan) at SrIrangam. The black divine form of that periya perumAL, which is without any comparison, which is adorned with many ornaments such as a chain made of great gem stones, chain of pearls etc attracted my heart’s modesty. Alas! What can I do for this!

Tenth pAsuram. In the end, AzhwAr saw kaNNan emperumAn in periya perumAL’s form, and saying that he is not keen on seeing anything else, attains the divine feet of that emperumAn and reaches SrIvaikuNtam.

koNdal vaNNanaik kOvalanAy veNNey
uNda vAyan en uLLam kavarndhAnai
aNdar kOn aNi arangan en amudhinaik
kaNda kaNgaL maRRonRinaik kANAvE

One who has the complexion and qualities of cloud, one who was born in the clan of cow-herds and has a divine mouth which stole and ate butter, one who attracted my mind and who is the leader of nithyasUris, is lying at SrIrangam. My eyes, which have seen that insatiable emperumAn, will not see anything else hereafter.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/amalanadhipiran-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi thamizh

இராமானுச நூற்றந்தாதி – எளிய விளக்கவுரை – பாசுரங்கள் 101 – 108

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

இராமானுச நூற்றந்தாதி

<< பாசுரங்கள் 91 – 100

நூற்றொன்றாம் பாசுரம். எம்பெருமானாருடைய புனிதத்தன்மையைக் காட்டிலும் அவருடைய இனிமை மிகவும் உயர்ந்தது என்கிறார்.

மயக்கும் இரு வினை வல்லியில் பூண்டு மதி மயங்கித்
துயக்கும் பிறவியில் தோன்றிய என்னை துயர் அகற்றி
உயக்கொண்டு நல்கும் இராமாநுச என்றது உன்னை உன்னி
நயக்கும் அவர்க்கு இது இழுக்கு என்பர் நல்லவர் என்று நைந்தே

அறிவுகேட்டை விளைக்கும், புண்ய/பாப ரூபத்தால் இருவகைப்பட்டுள்ள கர்மம் என்கிற கயிற்றலே கட்டுண்டு, அறிவு கலங்கி, மனக் குழப்பத்தை விளைக்கும் பிறவியில் வந்து பிறந்த என்னை, அந்த கர்மங்களின் பலமான துக்கங்களைப் போக்கி, உஜ்ஜீவிக்கும்படி ஏற்றுக்கொண்டு, என் விஷயத்தில் அன்பு காட்டிய எம்பெருமானாரே என்று தேவரீருடைய பாவனத்வத்தைப் பேசிய இவ்வார்த்தை, தேவரீரை நினைத்து, மனம் நைந்து எல்லாக்காலத்திலும் தேவரீரிடத்தில் ஆசைகொண்டு இருப்பவர்களுக்கு இழுக்கு என்று சொல்வார்கள் நல்லவர்கள். அதாவது, இனிமையை அனுபவித்தவர்களுக்கு பாவனத்வத்தை நினைப்பதில் நெஞ்சு செல்லாது.

நூற்றிரண்டாம் பாசுரம். இவ்வளவு பெரிய உலகத்தில் தேவரீருடைய வள்ளல் தன்மை என் மீது வளர்வதற்கு என்ன காரணம் என்று எம்பெருமானாரை கேட்கிறார்.

நையும் மனம் உன் குணங்களை உன்னி என் நா இருந்து எம்
ஐயன் இராமாநுசன் என்று அழைக்கும் அருவினையேன்
கையும் தொழும் கண் கருதிடும் காண கடல் புடை சூழ்
வையம் இதனில் உன் வண்மை என்பால் என் வளர்ந்ததுவே

மனஸ்ஸானது தேவரீருடைய குணங்களை நினைத்து நைந்து கிடக்கிறது. என்னுடைய நாக்கு நிலையாக நின்று என்பக்கல் தேவரீருடைய இயற்கையான உறவையும், தேவரீருடைய திருநாமத்தையும் சொல்லிக் கூப்பிடுகிறது. அநாதி காலம் உலக விஷயங்களிலே ஈடுபட்டிருந்த மஹாபாபியான என்னுடைய கையும் எப்பொழுதும் தேவரீர் விஷயமாக அஞ்சலி செய்கிறது. கண்ணானது எல்லாக் காலத்திலும் தேவரீரைக் காண்கையில் ஆசைப்படுகிறது. கடலாலே சுற்றும் சூழப்பட்டிருந்துள்ள இந்த பூமியிலே, தேவரீருடைய வள்ளல் தன்மை என்மீது வளர்ந்தது எக்காரணத்தாலே?

நூற்றுமூன்றாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் என்னுடைய கர்மத்தைக் கழித்து அழகிய ஞானத்தை விரிவாகக் கொடுத்தருளியதால் என்னுடைய கரணங்கள் எல்லாம் அவர் விஷயத்தில் ஈடுபட்டன என்கிறார்.

வளர்ந்த வெம் கோப மடங்கல் ஒன்றாய் அன்று வாள் அவுணன்
கிளர்ந்த பொன் ஆகம் கிழித்தவன் கீர்த்திப் பயிர் எழுந்து
விளைந்திடும் சிந்தை இராமாநுசன் என்தன் மெய்வினை நோய்
களைந்து நல் ஞானம் அளித்தனன் கையில் கனி அன்னவே

மிகவும் வளர்ந்த, மிகவும் க்ரூரமான சீற்றத்தையுடைய தனித்துவம் வாய்ந்த நரஸிம்ஹமாய் தன் பிள்ளையான ப்ரஹ்லாதாழ்வானைத் துன்புறுத்தினபோது கையில் வாள் என்னும் ஆயுதத்தை ஏந்திக் கொண்டு எதிர்த்த ஹிரண்யாஸுரனின் நன்கு வளர்ந்த, பொன் நிறமான சரீரத்தை எளிதாகக் கிழித்தவனுடைய திவ்ய கீர்த்தியாகிற பயிர் ஓங்கி எழுந்து பலத்துடன் சேரும்படியான திருவுள்ளத்தையுடையராயிருக்கிறவர் எம்பெருமானார். அவர் என்னைச் சரீரத்தில் கட்டிவைக்கும் கர்மத்தின் பலமான துக்கங்களைப் போக்கி. கையிலங்கு நெல்லிக்கனி போலே இருக்கும்படி உயர்ந்ததான ஞானத்தைத் தந்தருளினார்.

நூற்றுநான்காம் பாசுரம். எம்பெருமானை நேராகப் பார்க்கப் பெற்றால் என்ன செய்வீர் என்று எம்பெருமானார் கேட்பதாகக் கொண்டு, பகவத் விஷயத்தை நன்றாகக் காட்டிக் கொடுத்தாலும் தேவரீர் திருமேனியில் ப்ரகாசிக்கும் குணங்களைத் தவிர வேறொன்றை வேண்டேன் என்கிறார்.

கையில் கனி அன்ன கண்ணனைக் காட்டித் தரிலும் உன் தன்
மெய்யில் பிறங்கிய சீர் அன்றி வேண்டிலன் யான் நிரயத்
தொய்யில் கிடக்கிலும் சோதி விண் சேரிலும் இவ்வருள் நீ
செய்யில் தரிப்பன் இராமாநுச என் செழுங் கொண்டலே

உயர்ந்ததான மேகம் போலே பரம உதாரராய் அந்த வள்ளல் தன்மையை எங்களுக்குக் காட்டிய எம்பெருமானாரே! அடியார்களுக்கு எளியவனான கண்ணனை உள்ளங்கை நெல்லிக்கனிபோல் காட்டிக் கொடுத்தாலும் தேவரீருடைய திவ்ய திருமேனியில் ப்ரகாசிக்கிற அழகு முதலிய குணங்களைத்தவிர வேறொன்றை நான் வேண்டேன். ஸம்ஸாரம் என்னும் சேற்றில் அழுந்திக் கிடந்தாலும் கிடக்கலாம், எல்லையில்லாத ஒளிபடைத்த பரமபதத்தை அடைந்தாலும் அடையலாம். இவை இரண்டில் ஏதேனும் ஒன்றை அடைவதற்கான அருளை தேவரீர் செய்தால் நான் அங்கே தரித்து நிற்பேன்.

நூற்றைந்தாம் பாசுரம். எல்லாரும் ஸம்ஸாரம் விடவேண்டியது என்றும் பரமபதம் அடையவேண்டியது என்றும் சொல்லி அந்தப் பரமபதத்தைச் சென்றடையவேண்டும் என்று ஆசைப்பட, நீர் இரண்டையும் ஒன்றாகக் கருதுகிறீரே, உமக்கு விருப்பமான இருப்பிடம் எது என்று கேட்க, அதற்குப் பதில் உரைக்கிறார்.

செழுந்திரைப் பாற்கடல் கண் துயில் மாயன் திருவடிக் கீழ்
விழுந்திருப்பார் நெஞ்சில் மேவு நல் ஞானி நல் வேதியர்கள்
தொழும் திருப் பாதன் இராமாநுசனைத் தொழும் பெரியோர்
எழுந்து இரைத்து ஆடும் இடம் அடியேனுக்கு இருப்பிடமே

அழகிய அலைகளையுடைய திருப்பாற்கடலிலே சயனித்திருப்பவனாய் உறங்குவான் போல் யோகு செய்க்கிற மாயனான ஸர்வேச்வரனின் குணத்தில் ஈடுபட்டு அவன் திருவடிக்கீழே விழுந்திருப்பவர்கள் நெஞ்சிலே, பொருந்தி இருப்பதான உயர்ந்த ஞானத்தையுடையவரான பரம வைதிகரானவர்கள் தொழும் திருவடிகளையுடையவரானவர் எம்பெருமானார். அந்த எம்பெருமானாரை எப்பொழுதும் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் வைபவத்தையுடைய பெரியோர்கள் அந்த அனுபவத்தால் கிளர்ந்து கடலின் பெருத்த ஓசையைப்போலே ஆரவாரத்துடன் நடனமாடும் இடம், அவர்களின் அடியவனான எனக்கு இருப்பிடம்.

நூற்றாறாம் பாசுரம். இப்படி இவருக்குத் தம்மிடத்தில் உள்ள பேரன்பைக் கண்டு எம்பெருமானார் இவர் திருவுள்ளத்தை மிகவும் விரும்பியருள, அதைக் கண்டு ஆனந்தத்துடன் அருளிச்செய்கிறார்.

இருப்பிடம் வைகுந்தம் வேங்கடம் மாலிருஞ்சோலை என்னும்
பொருப்பிடம் மாயனுக்கு என்பர் நல்லோர் அவை தம்மொடும் வந்து
இருப்பிடம் மாயன் இராமாநுசன் மனத்து இன்று அவன் வந்து
இருப்பிடம் என் தன் இதயத்துள்ளே தனக்கு இன்புறவே

ஸ்வரூப ரூப குண விபூதிகளால் ஆச்சர்யபூதனான ஸர்வேச்வரனுக்கு இருப்பிடங்கள் ஸ்ரீவைகுண்டமும், திருவேங்கடம் என்னும் திருமலையும், திருமாலிருஞ்சோலை என்று ப்ரஸித்தமான திருமலையாகிற ஸ்தலமும் என்று சொல்வார்கள் பகவானை உள்ளபடி அறிந்திருக்கும் பெரியோர்கள். இப்படிப்பட்ட ஸர்வேச்வரன் அந்த ஸ்தலங்களுடன் வந்து எழுந்தருளியிருக்கிற ஸ்தலம் எம்பெருமானாரின் திருவுள்ளம். இப்போது அவர்தாம் வந்து மிகவும் உயர்ந்த இன்பமாகக் கருதி எழுந்தருளியிருப்பது என்னுடைய நெஞ்சிலே.

நூற்றேழாம் பாசுரம். இப்படித் தம்மிடத்தில் அன்புகாட்டும் எம்பெருமானாருடைய திருமுகத்தைப் பார்த்து, தேவரீருக்கு விண்ணப்பம் செய்ய வேண்டியது ஒன்று உண்டு என்று தம்முடைய விருப்பத்தை வெளியிடுகிறார்.

இன்பு உற்ற சீலத்து இராமாநுச என்றும் எவ்விடத்தும்
என்புற்ற நோய் உடல்தோறும் பிறந்து இறந்து எண் அரிய
துன்புற்று வீயினும் சொல்லுவது ஒன்று உண்டு உன் தொண்டர்கட்கே
அன்புற்று இருக்கும்படி என்னை ஆக்கி அங்கு ஆட்படுத்தே

மிகவும் ஆனந்தத்துடன் எழுந்தருளியிருக்கிற, ஸௌசீல்யம் என்னும் குணத்தையுடைய எம்பெருமானாரே! தேவரீருக்கு விண்ணப்பம் செய்ய வேண்டியது ஒரு கார்யம் உண்டு. எலும்பு வரை சென்று துன்புறுத்தக்கூடிய வ்யாதிகளுக்கு இருப்பிடமான உடல்கள்தோறும் பிறப்பது மரிப்பதாய், கணக்கிலடங்காத துக்கங்களை அனுபவித்து முடிந்தாலும், எல்லாக் காலத்திலும், எல்லா இடத்திலும், தேவரீருக்கு என்றே இருப்பவர்களுக்கே ஆழமான அன்பை உடையேனாகும்படிச் செய்து, அவர்கள் திருவடிகளிலே அடிமையாகும்படி அருள்செய்ய வேண்டும். இதுவே அடியேனுக்குக் குறிக்கோள்.

நூற்றெட்டாம் பாசுரம். முதலில் “இராமானுசன் சரணாரவிந்தம் நாம் மன்னி வாழ” என்று எப்பொழுதும் இந்தப் பலன் கிடைக்கையும், இந்த எம்பெருமானார் விஷயத்தில் பூர்ண பக்தி தமக்கு விருப்பம் ஆகையாலே பிராட்டியை முன்னிட்டுக் கொண்டு தொடங்கினாப்போலே, முடிவிலும் எப்பொழுதும் நமக்குக் கைங்கர்யஸ்ரீயைக் கொடுக்கக்கூடியவளான பெரிய பிராட்டியாரை ஆச்ரயிப்போம் என்கிறார்.

அம் கயல் பாய் வயல் தென் அரங்கன் அணி ஆகம் மன்னும்
பங்கய மா மலர்ப் பாவையைப் போற்றுதும் பத்தி எல்லாம்
தங்கியது என்னத் தழைத்து நெஞ்சே நம் தலைமிசையே
பொங்கிய கீர்த்தி இராமாநுசன் அடிப் பூ மன்னவே  

நெஞ்சே! பக்தி தத்வமானது ஒன்றுவிடாமல் நம்மிடத்திலே குடிகொண்டது என்னும்படி மிக அதிகமாக, மிகப் பெரிதான கீர்த்தியையுடையவரான எம்பெருமானாருடைய திருவடிகளாகிற செவ்விப்பூ நம்முடைய தலைமேலே பொருந்தி இருக்கும்படி, அழகிய கயல்கள் துள்ளிவிளையாடும் வயல்களையுடைய, அழகிய கோயிலையே (திருவரங்கம்) தமக்கு அடையாளமாகக் கொண்ட பெரிய பெருமாளுடைய அழகிய திருமார்பிலே நித்யவாஸம் பண்ணுமவளாய்ச் சிறந்ததான தாமரைப்பூவைப் பிறப்பிடமாக உடையவளாய் இயற்கையான ஸ்த்ரீத்வத்தையுடைய ஸ்ரீரங்கநாச்சியாரை ஆச்ரயிப்போம்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram thiruppAvai

thiruppAvai – Simple Explanation – pAsurams 21 to 30

Published by:

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

thiruppAvai

<< pAsurams 16 to 20

nappinaip pirAtti joins the group of ANdAL saying “I am one among you in enjoying emperumAn”

Twenty first pAsuram. In this, she celebrates kaNNa’s birth in the clan of nandhagOpa, his supremacy and his quality realised through the stable vEdhas.

ERRa kalangaL edhir pongi mIdhaLippa
  mARRAdhE pAl soriyum vaLLal perum pasukkaL
ARRap padaiththAn maganE aRivuRAy
  URRam udaiyAy periyAy ulaginil
thORRamAy ninRa sudarE thuyil ezhAy
  mARRAr unakku vali tholaindhu un vAsal kaN
ARRAdhu vandhu un adi paNiyumA polE
  pORRi yAm vandhOm pugazhndhu ElOr embAvAy

Oh the son of nandhagOpa who has huge, magnanimous cows which are capable of giving milk continuously such that all the vessels kept for storing the milk will get filled up and even overflow! You should wake up from your divine sleep. Oh one who has the strength as mentioned by vEdhas which are the most supreme authentic text! Oh one who is great! Oh one who has the splendour and who stood in this world to be seen by everyone! Wake up. We have reached the entrance to your divine mansion, praising you, just as your enemies reach after losing their strength, without any other refuge, and bow down to your divine feet.

Twenty second pAsuram. In this, ANdAL tells emperumAn that she and her friends do not have any other refuge and that they have come to him just like vibhIshaNa came to surrender to SrI rAma. She reveals to emperumAn that she has got rid of all her other desires and that she desires only his grace.

angaN mA gyAlaththu arasar abhimAna
  banghamAy vandhu nin paLLik kattil kIzhE
sangam iruppAr pOl vandhu thalaippeydhOm
  kiNkiNi vAych cheydha thAmaraip pUp pOlE
sem kaN siRuch chiRidhE em mEl vizhiyAvO
  thingaLum Adhiththiyanum ezhundhAR pOl
am kaN iraNdum koNdu engaL mEl nOkkudhiyEl
  engaL mEl sAbam izhindhu ElOr embAvAy

We have come here just like kings who rule earth, which is beautiful, expansive and huge, assemble together, under your throne, after having their egos demolished. Would you not glance at us gradually with your merciful eyes, which are like the mouth of a tinkling ornament and like a semi-blossomed lotus flower? If you look at us with your eyes which are like sun and moon, all our sorrows will disappear.

Twenty third pAsuram. In this emperumAn kaNNa, having made ANdAL to wait for a long time, asks her as to what she desires. She tells him to get up from the bed, walk to his throne, and like a King, ask her in the assembly of his court as to what her request is.

mAri malai muzhainjil mannik kidandhu uRangum
  sIriya singam aRivuRRuth thI vizhiththu
vEri mayir ponga eppAdum pErndhu udhaRi
  mUri nimirndhu muzhangip puRappattu
pOdharumA pOlE nI pUvaip pUvaNNA
  un kOyil ninRu inganE pOndhu aruLik kOppu udaiya
sIriya singAsanaththu irundhu yAm vandha
  kAriyam ArAyndhu aruL ElOr embAvAy

Oh the one who has a dark complexion like a purple flower! Just like a lion which has been sleeping inside a cave during monsoon time wakes up from its sleep, looks all around with its fiery eyes, stretches and moves its body such that the fragrant mane falls off in all directions, lets out a roar and comes out majestically, you should come to this place inside your divine mansion, get up on the beautiful, eminent throne, and shower your grace on us by asking us the purpose of our arrival here.

Twenty fourth pAsuram. After seeing him get seated, she starts carrying out mangaLASAsanam (invocation of blessings) to him. Being the divine daughter of periyAzhwAr, ANdAL’s aim is to only carry out mangaLASAsanam to emperumAn. ANdAL and her friends carried out mangaLASAsanam to emperumAn after seeing his gait, just like sIthAp pirAtti, the sages at dhaNdakAraNyam and periyAzhwAr. They also felt sad that they had made emperumAn, who has such soft divine feet, to walk.

anRu ivvulagam aLandhAy adi pORRi
  senRu anguth thennilangai seRRAy thiRal pORRi
ponRach chagadam udhaiththAy pugazh pORRi
  kanRu kuNilA eRindhAy kazhal pORRi
kunRu kudaiyA eduththAy guNam pORRi
  venRu pagai kedukkum nin kaiyil vEl pORRi
enRu enRu un sEvagamE Eththip paRai koLvAn
  inRu yAm vandhOm irangu ElOr embAvAy

The term pORRi means “May you live long” denoting mangaLASAsanam.

Oh one who measured these worlds long time back, for dhEvas! May your divine feet live long. Oh one who went to the beautiful lankA, rAvaNa’s place, and destroyed it! May your strength live long. Oh one who kicked the wheel such that the demon Sakata who had pervaded it was killed! May your fame live long. Oh one who threw a calf at wood apple such that the demons inside both the calf and the wood apple were killed! May your divine feet live long. Oh one who held the gOvardhana hill as an umbrella! May your auspicious qualities live long. May the spear, which is in your hand and which destroys enemies, live long! We have come here, carrying out mangaLASAsanam many times like this, praising your valour, in order to get from and to carry out kainkaryam (service) to you. You should shower your grace on us.

Twenty fifth pAsuram: When emperumAn asks them as to whether they need anything for carrying out their nOnbu, they say that all their sorrows have disappeared after having carried out mangaLASAsanam to him and that the only thing that they want is kainkaryam.

oruththi maganAyp piRandhu Or iravil
  oruththi maganAy oLiththu vaLarath
tharikkilAnAgith thAn thIngu ninaindha
  karuththaip pizhaippiththuk kanjan vayiRRil
neruppenna ninRa nedumAlE unnai
  aruththiththu vandhOm paRai tharudhi Agil
thiruththakka selvamum sEvagamum yAm pAdi
  varuththamum thIrndhu magizhndhu ElOr embAvAy

Incarnating as the son of the unique dhEvaki pirAtti, and in that incomparable night, you grew as the son of the unique yaSOdhAp pirAtti. During that time, unable to tolerate it, kamsan thinking ill of you, wanted to kill you. Oh supreme being who stood like fire on the stomach of that kamsan and destroyed that thought as well as kamsan! We have come here, seeking from you what we wanted.  If you fulfil our prayer, we will praise your wealth and valour, which even pirAtti likes, get rid of this unhappiness of being separated from you and will feel blissful.

Twenty sixth pAsuram. In this, she tells him the accessories which are needed for the nOnbu. While earlier she had said that nothing is needed, she now seeks kainkaryaparas (those who carry out kainkaryam) such as pAnchajanyAzhwAn (divine conch) for carrying out mangaLASAsanam, lamp to see his divine face clearly, flag which announces his presence, canopy which provides him shade etc. Our pUrvAchAryas reveal that ANdAL is seeking these so that her krishNAnubhavam (experiencing krishNa) would be complete and proper.

mAlE maNivaNNA mArgazhi nIr AduvAn
  mElaiyAr seyvanagaL vENduvana kEttiyEl
gyAlaththai ellAm nadunga muralvana
  pAl anna vaNNaththu un pAnchasanniyamE
pOlvana sangangaL pOyppAdu udaiyanavE
  sAlap perum paRaiyE pallANdu isaippArE
kOla viLakkE kodiyE vidhAnamE
  Alin ilaiyAy aruL ElOr embAvAy

Oh one who is affectionate towards your devotees! Oh one who has the complexion of a bluish gem! Oh one who slept divinely on the tender banyan leaf during deluge! If you ask us as to what accessories we need for our bath in the month of mArgazhi, in line with what had been carried out by our elders, we will tell you. We need conches such as the milky white pAnchajanya which can blow resoundingly, making the entire world to tremble. We need percussion instruments which are spacious and big. We need those who will sing thiruppallANdu, lamps, flags and canopies.

In the twenty seventh and twenty eights pAsurams she confirms that emperumAn alone is both the means to attain him and the end result [to carry out service to him].

Twenty seventh pAsuram. ANdAL explains emperumAn’s distinguished quality of attracting both the favourable and unfavourable entities towards him. Further, she says that the highest level of purushArtham (goal or end result) is the sAyujya mOksham (to be with emperumAn) of carrying out kainkaryam to emperumAn continuously, without ever separating from him.

kUdArai vellum sIrk kOvindhA undhannaip
  pAdip paRai koNdu yAm peRu sammAnam
nAdu pugazhum parisinAl nanRAga
  sUdagamE thOL vaLaiyE thOdE sevippUvE
pAdagamE enRu anaiya pal kalanum yAm aNivOm
  Adai uduppOm adhan pinnE pAl sORu
mUda ney peudhu muzhangai vazhivAra
  kUdi irundhu kuLirndhu ElOr embAvAy

Oh gOvindhA who has the auspicious quality of winning over those who do not bow down! The further honour that we get after praising you and getting the kainkaryams is to wear various ornaments such as bracelet, armlet, ear stud, other ear ornaments, anklets etc which nappinnaip pirAtti and you don on us. We will wear the clothes which you drape on us. After that, we should together eat the ghee covered akkAravadisil (sweet prepared with rice, milk, sugar and ghee) and the excess ghee overflowing our elbow.

Twenty eighth pAsuram. In this, ANdAL explains the causeless connection between emperumAn and all the AthmAs, her inability to engage with any [other] means, greatness of emperumAn, his quality of uplifting everyone (having adhvEsham (non-hatred) as the reason, just like the cows of vrindhAvan) without expecting anything in return.

kaRavaigaL pin senRu kAnam sErndhu uNbOm
  aRivu onRum illAdha Aykkulaththu undhannaip
piRavi peRundhanaip puNNiyam yAm udaiyOm
  kuRai onRum illAdha gOvindhA un thannOdu
uRavEl namakku ingu ozhikka ozhiyAdhu
  aRiyAdha piLLagaLOm anbinAl undhannaich
chiRu pEr azhaiththanavum sIRi aruLAdhE
  iRaivA nI thArAy paRai ElOr embAvAy

Oh gOvindhA who has no fault whatsoever! We will follow the cows to the forest, roam around and eat together. We have the fortune of having you born in this clan of cow-herds which does not have any knowledge. Oh lord! The relation that we have with you cannot be severed either by you or by us. Do not get angry with us since we have called you by insignificant names due to our affection, and bless us by giving the end result that we are seeking.

Twenty ninth pAsuram. Here, she reveals an important principle: carrying out kainkaryam is not for our happiness, but it is only for his happiness. Further, she says that due to her deep desire for krishNAnubhavam, she started observing this nOnbu merely as a pretext.

siRRam siRu kAlE vandhu unnaich chEviththu un
  poRRAmarai adiyE pORRum poruL kELAy
peRRam mEyththu uNNum kulaththil piRandhu nI
  kuRREval engaLaik koLLAmal pOgAdhu
iRRaip paRai koLvAn anRu kAN gOvindhA
  eRRaikkum EzhEzh piRavikkum undhannOdu
uRROmE AvOm unakkE nAm At seyvOm
  maRRai nam kAmangaL mARRu ElOr embAvAy 

Oh gOvindhA! You should hear the result of our coming here early in the morning, bowing down and reciting mangaASAanam to your most desirable, golden, lotus-like divine feet. You, who had been born in the clan of cow-herds, who graze their cows and eat, should not remain without accepting confidential kainkaryam from us. We did not come here to receive the percussion instrument, drum, from you. We should have a connection with you for time unlimited, irrespective of the number of times that we take birth. We should carry out kainkaryam only to you. When we carry out such kainkaryam you should remove the thought from us that it is for our happiness. You should mercifully grace us such that the kainkaryam is only to make you happy.

Thirtieth pAsuram: Since emperumAn tells her that he will fulfil her desires, she rids herself of the emotions of the cowherd girl and sings this pAsuram as her own self, ANdAL. She affirms that whoever sings these pAsurams will attain the same kainkaryam which she did, even if they do not have the same purity of heart that she had. In other words, the cow-herd girls who lived during the time of kaNNa in vrindhAvan and had deep affection for him, ANdAL who had the same mental make-up in SrIvillipuththUr as the cow-herd girls and anyone else who learns and sings these pAsurams, will attain the same benefit. [parAsara] bhattar [son of kUraththAzhwAn, one of rAmAnuja’s principal disciples] would mercifully say “Just as the cow yields milk even after seeing the [dead] calf which is stuffed with hay, if anyone sings these pAsurams which are dear to emperumAn, (s)he will get the same benefit which those who are dear to emperumAn get”. ANdAL completes the prabandham by narrating the incident of emperumAn churning the milky ocean. This is because, the cow-herd girls desired to attain emperumAn. To attain emperumAn, the purushakAram of pirAtti is needed. emperumAn churned the ocean only to  bring pirAtti out of the ocean and to marry her. Hence ANdAL too narrates this incident and brings the prabandham to its end. ANdAL is one who is firmly in the state of AchAryAbhimAnam (dear to AchArya). Thus, she completes the prabandham by showing that she is bhattarpirAn kOdhai (daughter of periyAzhwAr, bhattarpirAn).

vangak kadal kadaindha mAdhavanai kEsavanai
  thingaL thiru mugaththuch chEzhiyAr senRiRainji
angap paRai koNda ARRai aNi pudhuvaip
  paingamalath thaN theriyal bhattarpirAn kOdhai sonna
sangath thamizhmAlai muppadhum thappAmE
  ingu ipparisu uraippAr IriraNdu mAl varaith thOL
sengaN thirumugaththuch chelvath thirumAlAl
  engum thiruvaruL peRRu inbuRuvar embAvAy

kESavan (emperumAn), the supreme entity, churned the milky ocean. Cow-herd girls, with beautiful faces like moon and with distinguished ornaments, went, worshipped that emperumAn and got benefit in thiruvAyppAdi (SrI gOkulam). ANdAL, the daughter of periyAzhwAr who has garland with cool, lotus flowers, and who incarnated in beautiful SrIvillipuththUr, mercifully narrated that history [of cow-herd girls getting benefit from emperumAn]. These thirty pAsurams are to be sung in large gatherings. Those who sing these thirty pAsurams, without missing anything, in this way, in this world, will get the grace of emperumAn who has divine shoulders like huge mountains, has a divine face with reddish divine eyes [reddish eyes denote affection towards devotees] and has wealth.  Such people will remain blissful in all places.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/thiruppavai-pasurams-21-30-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi thamizh

இராமானுச நூற்றந்தாதி – எளிய விளக்கவுரை – பாசுரங்கள் 91 – 100

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

இராமானுச நூற்றந்தாதி

<< பாசுரங்கள் 81 – 90

தொண்ணூற்றொன்றாம் பாசுரம். இவர்கள் இப்படி ஈடுபாடில்லாமல் இருந்தாலும் எம்பெருமானார் இவர்களுடைய வாழ்ச்சிக்காகச் செய்த முயற்சியை நினைத்து அவரைக் கொண்டாடுகிறார்.

மருள் சுரந்து ஆகமவாதியர் கூறும் அவப் பொருளாம்
இருள் சுரந்து எய்த்த உலகு இருள் நீங்கத் தன் ஈண்டிய சீர்
அருள் சுரந்து எல்லா உயிர்கட்கும் நாதன் அரங்கன் என்னும்
பொருள் சுரந்தான் எம் இராமாநுசன் மிக்க புண்ணியனே

அறியாமையெல்லாம் ஒன்றாகத் திரண்டு சைவாகமத்தைக் கொண்டு வாதம் செய்ய வரும் பாசுபதர் முதலியவர்கள் ருத்ர பரத்வத்தை ஸ்தாபிக்கக் கூறும் மிகவும் தாழ்ந்த அர்த்தங்களாகிற இருள் மிகுந்து அத்தாலே வருந்திய லோகத்தினுடைய அந்தகாரமானது போகும்படியாகத் தம்முடைய அடியார்களின் ரக்ஷணங்களாகிற திரண்ட உயர்த்தியையுடைய க்ருபை ஒன்றாகச் சேர்ந்து “எல்லா ஆத்மாக்களுக்கும் தலைவன் பெரிய பெருமாள்” என்னும் அர்த்தத்தைக் கொடுத்தருளினார். இப்படிச் செய்த எம்பெருமானார் பரமதார்மிகர்.

தொண்ணூற்றிரண்டாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் ஒரு காரணமும் இல்லாமல் தம்மை ஏற்றுக்கொண்டதையும் அது மட்டுமல்லாமல் உள் மற்றும் வெளி இந்த்ரியங்களுக்கு விஷயமாக எழுந்தருளியிருப்பதையும் நினைத்து மிகவும் மகிழ்ந்து இதற்குக் காரணம் என்னவென்று அருளிச்செய்யவேண்டும் என்று கேட்கிறார்.

புண்ணிய நோன்பு புரிந்தும் இலேன் அடி போற்றி செய்யும்
நுண் அரும் கேள்வி நுவன்றும் இலேன் செம்மை நூல் புலவர்க்கு
எண் அரும் கீர்த்தி இராமாநுச இன்று நீ புகுந்து என்
கண்ணுள்ளும் நெஞ்சுள்ளும் நின்ற இக்காரணம் கட்டுரையே

இப்பேற்றுக்கு உறுப்பான புண்ய வ்ரதத்தை நான் செய்யவில்லை. திருவடிகளை அடைவதற்குக் காரணமான, நுண்ணியதாய், செய்தற்கரிய ச்ரவணத்தைச் செய்வதற்கு ஆசைப்பட்டது இல்லை. வேறு ப்ரயோஜனத்தை எதிர்பார்க்காதவராய், சாஸ்த்ரத்தைப் போலே இருக்கும் கவிகளைச் சொல்ல வல்லவர்களுக்கும் புரிந்து கொள்ளவரிதான கீர்த்தியையுடைய எம்பெருமானாரே! இன்று உகந்து என்னுடைய வெளிக்கண்ணுக்கும் உட்கண்ணுக்கும் விஷயமாய் நின்ற இதன் காரணத்தை தேவரீர் தாமே அருளிச்செய்ய வேண்டும்.

தொண்ணூற்றுமூன்றாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் இதற்கு விடை ஒன்றும் அருளிச்செய்யாமல் இருக்க, இவர் எப்படி எம்பெருமானார் யாரும் கேட்காமலே தாமே வந்து குத்ருஷ்டி (வேதத்துக்குத் தவறான அர்த்தம் சொல்லும்) மதங்களை ஜயித்தாரோ, அதேபோல நான் கேட்காமலே நிர்ஹேதுகமாக வந்து என் ப்ரபலகர்மங்களை அறுத்தருளினார் என்று தெளிவடைந்து, எம்பெருமானார் எல்லாமே நிர்ஹேதுகமாகச் செய்பவர் என்கிறார்.

கட்டப் பொருளை மறைப் பொருள் என்று கயவர் சொல்லும்
பெட்டைக் கெடுக்கும் பிரான் அல்லனே என் பெரு வினையை
கிட்டி கிழங்கொடு தன் அருள் என்னும் ஒள் வாள் உருவி
வெட்டிக் களைந்த இராமாநுசன் என்னும் மெய்த்தவனே

ஒழிக்க முடியாத என்னுடைய மஹா பாபங்களைக் கண்டு அருகில் வந்து வாஸனையாகிற கிழங்கோடேகூட தம்முடைய க்ருபையாகிற அழகிய வாளைச் சுழற்றி வெட்டியருளின ப்ரபந்ந ஜந கூடஸ்தரானவர் எம்பெருமானார். அவர் மிகவும் தாழ்ந்ததான அர்த்தங்களை வேதார்த்தங்கள் என்று குத்ருஷ்டிகள் சொல்லுகிற மயக்கமூட்டும் வாக்யங்களைப் போக்கிய உபகாரகரன்றோ?

தொண்ணூற்றுநான்காம் பாசுரம். எம்பெருமானார் தம்மை அடைந்தவர்களுக்கு ப்ரபத்தி நிஷ்டை முதல் பரமபதம் வரை எல்லாம் அருளுவரேயாகிலும், நான் அவர் குணங்களைத் தவிர வேறொன்றை விரும்பி அனுபவிக்க மாட்டேன் என்கிறார்.

தவம் தரும் செல்வும் தகவும் தரும் சலியாப் பிறவிப்
பவம் தரும் தீவினை பாற்றித் தரும் பரந்தாமம் என்னும்
திவம் தரும் தீது இல் இராமாநுசன் தன்னைச் சார்ந்தவர்கட்கு
உவந்து அருந்தேன் அவன் சீர் அன்றி யான் ஒன்றும் உள் மகிழ்ந்தே

தம்மை அடைந்தவர்களுக்கு நன்மையை ஏற்படுத்தாத குற்றமில்லாத எம்பெருமானார், தம்மை அடைந்தவர்களுக்கு சரணாகதி என்னும் தவத்தில் நிஷ்டையை கொடுத்தருளுவார். மேலும் பக்தியாகிற செல்வத்தை ப்ராப்யத்துப் (குறிக்கோள்) பொருத்தமாகக் கொடுத்தருளுவர். எம்பெருமானைத் தவிர வேறு ஒருவராலும் அசைக்க முடியாத பிறவி என்னும் ஸம்ஸாரத்தை மேன்மேலும் உண்டாக்கும் தீவினைகளைப் பொடிப்பொடியாகப் பண்ணிக்கொடுப்பார். பரந்தாமம் என்று சொல்லப்படுகிற பரமாகாசமான ஸ்ரீவைகுண்டத்தையும் கொடுப்பார். இப்படி அவர் எல்லாம் தந்தாலும், நான் அவருடைய குணங்களைத்தவிர வேறொன்றையும் உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சியுடன் விரும்பி அனுபவிக்கமாட்டேன்.

தொண்ணூற்றைந்தாம் பாசுரம். எம்பெருமானாரின் ஞானம் சக்தி முதலியவைகளை நினைத்துப் பார்த்து, இவர் இந்த லோகத்தைச் சேர்ந்தவர் இல்லை, ஸம்ஸாரம் தீண்டாத நித்யஸூரிகளில் ஒருவர் பிறருக்காக இங்கே வந்து அவதரித்துள்ளார் என்று அருளிச்செய்கிறார்.

உள் நின்று உயிர்களுக்கு உற்றனவே செய்து அவர்க்கு உயவே
பண்ணும் பரனும் பரிவிலனாம்படி பல் உயிர்க்கும்
விண்ணின்தலை நின்று வீடு அளிப்பான் எம் இராமாநுசன்
மண்ணின் தலத்து உதித்து உய்மறை நாலும் வளர்த்தனனே

உள்ளே நின்று இவ்வாத்மாக்கள் எப்படி உஜ்ஜீவிக்குமோ அதுக்கான முயற்சிகளைப் பண்ணி அவர்களுக்கு உஜ்ஜீவனத்தையே பண்ணும் ஸர்வேச்வரனும் ஆத்மாக்கள் விஷயத்தில் எம்பெருமானார் அளவுக்கு அன்புடையவன் இல்லை என்று சொல்லும்படி எல்லா ஆத்மாக்களுக்கும் பரமபுருஷார்த்தமான மோக்ஷத்தை கொடுத்தருளுவதற்காக நம்முடைய நாதரான எம்பெருமானார் விண்ணில் உயர்ந்த ஸ்தானமான ஸ்ரீவைகுண்டத்திலிருந்து பூதலத்தில் வந்து, இங்குள்ள தோஷங்களில்லாமல் அவதரித்து, எல்லாருக்கும் உஜ்ஜீவனத்துக்குக் காரணமான நான்கு வேதங்களும் குறைவின்றி வளரும்படிச் செய்தருளினார்.

தொண்ணூற்றாறாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் வேதாந்த க்ரமத்திலே பக்தி ப்ரபத்தி ஆகிய இரண்டு வழிகளையும் அருளிச்செய்தாரே. இதில் எளிதில் செய்யக்கூடிய ப்ரபத்தி நிஷ்டை உம்முடையதோ என்று கேட்க, அதன்று, நான் எம்பெருமானார் அபிமானத்திலே ஒதுங்கியவன் என்கிறார்.

வளரும் பிணிகொண்ட வல்வினையால் மிக்க நல்வினையில்
கிளரும் துணிவு கிடைத்தறியாது முடைத்தலை ஊன்
தளரும் அளவும் தரித்தும் விழுந்தும் தனி திரிவேற்கு
உளர் எம் இறைவர் இராமாநுசன் தன்னை உற்றவரே

எல்லையில்லாத துக்கத்தைக் கொடுக்கும் ப்ரபலமான வினையாலே உயர்ந்த தர்மமான சரணாகதியில் மஹாவிச்வாஸம் என்பது எளிதில் ஏற்படாதே. தீய கந்தத்துக்கு இருப்பிடமாய், மாமிசம் முதலியவைகளால் செய்யப்பட்ட சரீரம் மரணத்தருவாயில் கட்டுக்குலையும்போது நல்லுபதேசங்களைக் கொண்டு தரித்தும், உலக விஷயங்களில் விழுந்தும், ஒரு துணையின்றித் திரியும் எனக்கு நமக்குத் தலைவரான எம்பெருமானாரே கதி என்று இருப்பவர்கள் துணையாக உளர்.

தொண்ணூற்றேழாம் பாசுரம். இப்படி எம்பெருமானார் விஷயம் மட்டுமில்லாமல் அவர் அடியார்கள் வரை விரும்பத்தக்கவர்கள் என்று இருப்பதற்குக் காரணம் என்ன என்று கேட்க, அதுவும் எம்பெருமானாருடைய க்ருபையாலேயே வந்தது என்கிறார்.

தன்னை உற்று ஆட்செய்யும் தன்மையினோர் மன்னு தாமரைத் தாள்
தன்னை உற்று ஆட்செய்ய என்னை உற்றான் இன்று தன் தகவால்
தன்னை உற்றார் அன்றி தன்மை உற்றார் இல்லை என்று அறிந்து
தன்னை உற்றாரை இராமாநுசன் குணம் சாற்றிடுமே   

எம்பெருமானார், தம்மைப் பற்றியிருப்பவர்களைத் தவிர, தம்மைப் பற்றியிருப்பவர்களைக் கொண்டாடும் தன்மையுடையவர்கள் வேறொருவர் இல்லை என்று தன் திருவுள்ளத்தில் எண்ணி, தம்மைத் தவிர மற்ற விஷயங்களில் ஈடுபாடு இல்லாமல் தமக்கு அடிமைசெய்யும் தன்மையுடையவர்களின் ஒன்றுக்கொன்று ஒப்பாய், மிகவும் இனிமையாயிருக்கிற திருவடிகளைத் தவிர வேறொன்றுமறியாதபடி என்னைப் பண்ணி, அவர்களுக்கு அடிமை செய்யும்படி, எம்பெருமானார் தம்முடைய க்ருபையாலே இன்று என்னை ஏற்றுக்கொண்டார்.

தொண்ணூற்றெட்டாம் பாசுரம். இவர் திருவுள்ளம் முன்புபோலே எம்பெருமான் நம்மை நம் கர்மத்துக்கு ஏற்றாப்போலே ஸ்வர்க்க நரகங்களில் தள்ளி விடக்கூடுமே என்று கேட்க, எம்பெருமானார் தம்மிடம் சரணமடைந்தவர்களை அப்படி விடமாட்டார், அதனால் நீ கலங்காதே என்கிறார்.

இடுமே இனிய சுவர்க்கத்தில் இன்னும் நரகில் இட்டுச்
சுடுமே அவற்றைத் தொடர் தரு தொல்லைச் சுழல் பிறப்பில்
நடுமே இனி நம் இராமாநுசன் நம்மை நம் வசத்தே
விடுமே சரணம் என்றால் மனமே நையல் மேவுதற்கே

நம்மை கைதூக்கிவிட வந்த எம்பெருமானாரிடத்தில் “தேவரீரே தஞ்சம்” என்று ஒரு வார்த்தை சொன்னால், உலக விஷயங்களில் ஈடுபட்டிருப்பவர்க்கு இனிதாகத் தோற்றி இருக்கும் ஸ்வர்க்கத்திலே இட்டு வைப்பாரோ? தம் திருவடிகளைப் பற்றிய பின்பும் நரகத்திலே இட்டு வைத்து துன்புறுத்துவாரோ? இப்படி ஸ்வர்க்க நரகங்களை நினைத்துக்கொண்டிருப்பதாய் அநாதியாய் சுற்றிச்சுற்றி வரும் பிறவியிலே நிறுத்துவாரோ? மேலுள்ள காலம், நம்மை நம்முடைய ருசிப்படி வாழ விடுவாரோ? நெஞ்சே! நமக்குக் கிடைக்க வேண்டிய பலனைக் குறித்து வருந்தாதே.

தொண்ணூற்றொன்பதாம் பாசுரம். எப்படி இருந்தாலும் பாஹ்ய குத்ருஷ்டிகள் அதிகமாக இருக்கும் தேசமே நாம் மனம் கலங்க வாய்ப்புள்ளதே என்று கேட்க, எம்பெருமானார் அவதரித்த பின்பு அவர்களெல்லாரும் நஷ்டரானார்கள் என்கிறார்.

தற்கச் சமணரும் சாக்கியப் பேய்களும் தாழ்சடையோன்
சொல் கற்ற சோம்பரும் சூனியவாதரும் நான்மறையும்
நிற்கக் குறும்பு செய் நீசரும் மாண்டனர் நீள் நிலத்தே
பொன் கற்பகம் எம் இராமாநுச முனி போந்த பின்னே

தர்க்க ஸாமர்த்யத்தாலே தங்கள் மதத்தை நடத்துகிற சமணரும், பேய்போலே பிடித்தை விடாமல் இருக்கும் பௌத்தரும், பெரிய ஜடாமுடியுடன் ஸாதனத்தை அனுஷ்டித்து பகவானின் அனுமதியாலே மோஹசாஸ்த்ரங்களை வளர்த்த ருத்ரனுடைய வசனமான சைவாகமத்தைக் கற்றிருக்கும் தாமஸ குணத்தையுடையவரான சைவர்களும், எல்லாம் சூன்யம் என்று வாதம் பண்ணும் மாத்யமிக மதத்தவரும் (பௌத்தத்தில் ஒரு பிரிவு) இவர்களைப்போல் இல்லாமல் நான்கு வேதங்களையும் ஒத்துக்கொண்டு அது நிற்கச்செய்தே அதற்குத் தொடர்பில்லாத தவறான அர்த்தங்களை சொல்லிக் குறும்பு செய்யும் தாழ்ந்தவர்களான குத்ருஷ்டிகளும், விரும்பத்தக்க கற்பகமரம் போலே பரம உதாரராய் இவற்றை நமக்குக் காட்டியருளின எம்பெருமானார் இந்தப் பெரிய உலகிலே எழுந்தருளிய பின்பு, முடிந்து போனார்கள்.

நூறாம் பாசுரம். தம்முடைய திருவுள்ளம் எம்பெருமானார் திருவடிகளில் இனிமையான அனுபவத்தை ஆசைப்பட்டு ஈடுபடுவதைக் கண்டு அதின் தன்மையை அவருக்கு விண்ணப்பம் செய்து, இனி வேறொன்றைக் காட்டி மயக்காமல் இருக்க வேண்டும் என்கிறார்.

போந்தது என் நெஞ்சு என்னும் பொன் வண்டு உனது அடிப்போதில் ஒண் சீர்
ஆம் தெளி தேன் உண்டு அமர்ந்திட வேண்டி நின்பால் அதுவே
ஈந்திட வேண்டும் இராமாநுச இது அன்றி ஒன்றும்
மாந்தகில்லாது இனி மற்று ஒன்று காட்டி மயக்கிடலே

என்னுடைய மனஸ்ஸாகிற அழகிய வண்டு தேவரீருடைய திருவடிகளாகிற பூவிலே குளிர்ச்சி, மென்மை போன்ற குணங்களாகிற நிர்மலமான தேனைப் பருகி அங்கேயே நிரந்தரமாக வாழவேண்டும் என்று தேவரீரிடத்தில் வந்தது. அதையே தேவரீர் கொடுத்தருள வேண்டும். உடையவரே! இதைத் தவிர வேறொன்றை அனுபவிக்காது. இனி வேறொன்றைக் காட்டி என்னை மயங்கப்பண்ணாமல் இருக்க வேண்டும்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram thiruppAvai

thiruppAvai – Simple Explanation – pAsurams 16 to 20

Published by:

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

thiruppAvai

<< pAsurams 6 to 15

In the sixteenth and seventeenth pAsurams, ANdAL is waking up in samsAram, representatives of nithyasUris such as kshEthrapAlas (guards of the town), dhvArapAlas (guards at the entrance), AdhiSEshan et al.

In the sixteenth pAsuram, she wakes up the guards at the entrance of nandhagOpar’s divine mansion and the guards at the entrance of his room.

nAyaganAy ninRa nandhagOpanudaiya
  kOyil kAppAnE kodiththOnRum thOraNa
vAyil kAppAnE Manikkadhavam thAL thiRavAy
  Ayar siRumiyarOmukku aRai paRai
mAyan maNivaNNan nennalE vAy nErndhAn
  thUyOmAy vandhOm thuyil ezhap pAduvAn
vAyAl munnamunnam mARRAdhE ammA nI
  nEya nilaikkadhavam nIkku ElOr embAvAy

Oh the one who is guarding the divine mansion of our swAmy (lord) nandhagOpan! Oh the one who is guarding the arch which has flags! You should remove the latch of the door which is embedded with gem stones. kaNNa, who has amazing activities and who has the divine complexion of bluish gem stone, has promised us yesterday itself that he will give us the resounding drum. We have come with purity in our hearts, to wake him up. Oh our lord! Without rejecting this request, you, who are affectionate towards kaNNa, should open this door.

Seventeenth pAsuram: In this, she wakes up SrI nandhagOpan, yaSOdhA and nambi mUththa pirAn (balarAman).

ambaramE thaNNIrE sORE aRanjeyyum
  emperumAn nandhagOpAlA ezhundhirAy
kombanArkkellAm kozhundhE kulaviLakkE
  emperumAtti yaSOdhAy aRivuRAy
ambaram Udu aRuththu Ongi ulagu aLandha
  umbar kOmAnE uRangAdhu ezhundhirAy
sembon kazhal adich chelvA baladhEvA
  umbiyum nIyum uRangu ElOr embAvAy

Oh our swAmy (lord) nandhagOpa who donates vasthram (dress), water and food! Please wake up. Oh one who is the head of the cowherd girls who have slender frames! Oh one who is the beacon of the clan of cowherd girls! Oh yaSOdhAp pirAtti, our leader! Be aware. Oh the king of celestial entities who pierced through the sky to rise up and measure all the worlds! You should wake up from your sleep. Oh one who has the victorious anklets made of reddish gold on his divine feet, balarAma! Both you and your brother kaNNan should wake up from your divine sleep.

In the eighteenth, nineteenth and twentieth pAsurams: ANdAL thinks that there is some shortcoming in waking up kaNNan emperumAn. She realises that she has not had the recommendatory role from nappinnaip pirAtti. In these three pAsurams she  celebrates the greatness of nappinnaip pirAtti, the intimacy between her and kaNNan emperumAn, her unlimited enjoyability, her youthfulness, her beautiful divine form, her quality of being his sweetheart and her recommendatory role [in requesting emperumAn to shower his mercy on chEthanas]. Our pUrvAchAryas would say that desiring only emperumAn and forgetting about pirAtti is similar to the state of sUrpaNakA and desiring only pirAtti, leaving aside emperumAn, is similar to the state of rAvaNa.

Eighteenth pAsuram: Since emperumAn did not wake up however much she tried, she thinks that she could wake him up if she tried through the purushakAram (recommendatory role) of nappinnaip pirAtti, and does that. This pAsuram is one which emperumAnAr was very fond of.

undhu madha kaLiRRan OdAdha thOL valiyan
  nandha gOpAlan marumagaLE nappinnAy
gandham kamazhum kuzhalee kadai thiRavAy
  vandhu engum kOzhi azhaiththana kAN mAdhavip
pandhal mEl palgAl kuyil inangaL kUvina kAN
  pandhAr virali un maiththunan pEr pAda
sendhAmaraik kaiyAl sIr Ar vaLai olippa
  vandhu thiRavAy magizhndhu ElOr embAvAy

Oh the daughter-in-law of SrI nandhagOpa, who has the strength of an elephant and strength of shoulders such that he does not have to step back from a battle! Oh nappinnaip pirAtti! Oh one who has fragrant tresses! Open the entrance door. See how the hens are chirping, from all directions! Look at the flock of cuckoo birds which are chirping from the shed put up for creepers. Oh one who has fingers holding on to a ball of flowers! Open the door with happiness, with the bangles on your beautiful hands resounding well, with your divine hand which is like a reddish lotus.

Nineteenth pAsuram: In this, she wakes up kaNNa and nappinnaip pirAtti, alternatively.

kuththu viLakku eriyak kOttukkAl kattil mEl
  meththenRa panjasayanaththin mEl ERi
koththu alar pUnguzhal nappinnai kongaimEl
  vaiththuk kidandha malar mArbA vAy thiRavAy
maiththadam kaNNinAy nI un maNALanai
  eththanai pOdhum thuyil ezha ottAy kAN
eththanaiyElum pirivu ARRagillAyAl
  thaththuvam anRu thagavu ElOr embAvAy

Oh one who is sleeping, keeping your broad divine chest on the divine bosoms of nappinnaip pirAtti whose tresses are well decorated with bunches of blossomed flowers! You have got on top of the cot whose legs are made of elephant’s tusks, with the lamp burning. Please open your divine mouth and speak a word [to us]. Oh one who has her eyes decorated with black pigment! You are not allowing your consort to wake up even for a moment. Wouldn’t you be away from him even for a moment? Not letting him to come near us is neither apt for your svarUpam (basic nature) nor for your svabhAvam (basic character).

Twentieth pAsuram: In this, she wakes up both nappinnaip pirAtti and kaNNa and tells nappinnaip pirAtti “You should unite kaNNa with us and help us to enjoy him”

muppaththu mUvar amararkku mun senRu
  kappam thavirkkum kaliyE thuyil ezhAy
seppam udaiyAy thiRal udaiyAy seRRArkku
  veppam kodukkum vimalA thuyil ezhAy
seppanna men mulai sevvAych chiRu marungul
  nappinnai nangAy thiruvE thuyil ezhAy
ukkamum thattu oLiyum thandhu un maNALanai
  ippOdhE emmai nIrAttu ElOr embAvAy

Oh emperumAn kaNNa who has the strength to remove the hurdles of thirty three and a crore celestial entities by acting ahead! Wake up. Oh one who has the honesty to protect devotees! On who has the strength to protect! Oh one who has the purity to trouble the enemies! Wake up. Oh nappinnaip pirAtti who has divine bosom like golden dome, who has reddish mouth and slender waist! Oh one who is like periya pirAtti (SrI mahAlakshmi)! Wake up. You should bestow on us materials for our nOnbu such as circular fan made of palm leaves, mirror as well as your husband kaNNa and you should bathe us immediately.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/thiruppavai-pasurams-16-20-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi thamizh

இராமானுச நூற்றந்தாதி – எளிய விளக்கவுரை – பாசுரங்கள் 81 – 90

Published by:

ஸ்ரீ:  ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:  ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:  ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

இராமானுச நூற்றந்தாதி

<< பாசுரங்கள் 71 – 80

எண்பத்தொன்றாம் பாசுரம். எம்பெருமானார் க்ருபையினாலேயே தாம் திருந்தியதை எம்பெருமானாரிடமே விண்ணப்பம் செய்து, தேவரீர் க்ருபைக்கு ஒப்பில்லை என்கிறார்.

சோர்வு இன்றி உன்தன் துணை அடிக்கீழ்த் தொண்டுபட்டவர்பால்
சார்வு இன்றி நின்ற எனக்கு அரங்கன் செய்ய தாள் இணைகள்
பேர்வு இன்றி இன்று பெறுத்தும் இராமாநுச இனி உன்
சீர் ஒன்றிய கருணைக்கு இல்லை மாறு தெரிவுறிலே

வேறு விஷயத்தில் மனது போகாமல் தேவரீருடைய சேர்த்தியழகையுடைய திருவடிகளின்கீழே அடிமையாயிருப்பவர்கள் விஷயத்தில் பொருந்தாமல் இருந்த எனக்குப் பெரியபெருமாளுடைய திருமேனி நிறத்துக்கு எதிர்நிறமான சிவப்பையும் சேர்த்தியழகையுமுடைய திருவடிகளை எப்பொழுதும் விட்டு நீங்காதபடி இன்று பெற்றுக்கொடுத்த உடையவரே! இப்படியானபின்பு, ஆராய்ந்து பார்த்தால், தேவரீருடைய கௌரவத்துடன் இருக்கும் க்ருபைக்கு ஓரொப்பில்லை.

எண்பத்திரண்டாம் பாசுரம். பெரியபெருமாள் திருவடிகளிலே நான் பொருந்தியிருக்கும்படி உபதேசம் செய்த எம்பெருமானார் எத்தனை பெரிய தார்மிகர் என்று மகிழ்ந்து சொல்கிறார்.

தெரிவு உற்ற ஞானம் செறியப் பெறாது வெம் தீவினையால்
உரு அற்ற ஞானத்து உழல்கின்ற என்னை ஒரு பொழுதில்
பொரு அற்ற கேள்வியன் ஆக்கி நின்றான் என்ன புண்ணியனோ
தெரிவு உற்ற கீர்த்தி இராமாநுசன் என்னும் சீர் முகிலே

ஸத் மற்று அஸத் விஷயங்களில் ஊற்றத்தைக் கொண்டிருக்கும் ஞானத்தைச் சேரப்பெறாமல், மிகவும் க்ரூரமான கர்மத்தாலே ஒரு பொருளாக உருவாகாத ஞானத்தைப் பற்றி, ஒன்றிலும் நிலையற்றுத் திரிகிற என்னை, ஒரு க்ஷணப் பொழுதில் ஒப்பில்லாத கேள்வி ஞானத்தையுடையனாகும்படிப் பண்ணி, பூமியிலே வந்து அவதரித்தருளினார். ப்ரகாசமாய் இருக்கும் குணத்தாலே வந்த புகழையுடையவராய் பரம உதாரரான எம்பெருமானார் என்ன தார்மிகரோ?

எண்பத்துமூன்றாம் பாசுரம். எல்லாருக்கும் சரணாகதி பொதுதானே என்று எம்பெருமானார் கேட்க, நான் ப்ரபத்தி பண்ணி பரமபதம் பெறுவார் கூட்டத்தில் இல்லை. தேவரீர் திருவடிகளாகிற மோக்ஷத்தை தேவரீர் வள்ளல் தன்மையாலே பெறுபவன் நான் என்கிறார்.

சீர் கொண்டு பேர் அறம் செய்து நல் வீடு செறிதும் என்னும்
பார் கொண்ட மேன்மையர் கூட்டன் அல்லேன் உன் பத யுகமாம்
ஏர் கொண்ட வீட்டை எளிதினில் எய்துவன் உன்னுடைய
கார் கொண்ட வண்மை இராமாநுச இது கண்டு கொள்ளே

சமம், தமம் முதலியவை ஆகிஞ்சந்யம், அநந்யகதித்வம் ஆகிய தன்மைகளை உடையவராய் பரம தர்மமாகிற ப்ரபத்தியைப் பண்ணி, பரம புருஷார்த்த லக்ஷண மோக்ஷத்தை அடையவேண்டும் என்னும் பூமியெங்கும் பரவியிருக்கும் பெருமையையுடைய பகவத் ப்ரபன்னருடைய கூட்டத்தில் நான் இல்லை. உடையவரே! தேவரீருடைய திருவடிகளிரண்டுமாகிற எல்லா விதத்திலும் உயர்ந்த மோக்ஷத்தை எளிதாக அடைவேன். அதுக்கு மேகத்தைப்போன்ற தேவரீருடைய வள்ளல் தன்மையே காரணம். இதை தேவரீரே பார்த்துக்கொள்ளலாமே!

எண்பத்துநான்காம் பாசுரம். மேலே பெறவேண்டியது இன்னும் இருக்க, இதுவரை பெற்ற பேற்றுக்கு எல்லை உண்டோ என்கிறார்.

கண்டுகொண்டேன் எம் இராமாநுசன் தன்னை காண்டலுமே
தொண்டுகொண்டேன் அவன் தொண்டர் பொன் தாளில் என் தொல்லை வெம் நோய்
விண்டுகொண்டேன் அவன் சீர் வெள்ள வாரியை வாய்மடுத்து இன்று
உண்டுகொண்டேன் இன்னம் உற்றன ஓதில் உலப்பு இல்லையே

என்னைக் காப்பாற்ற வந்த, என்னுடைய ஸ்வாமியான எம்பெருமானாரை உள்ளபடி கண்டுகொண்டேன். இப்படிப் பார்த்த அளவிலே அவருக்காகவே வாழ்பவர்களுடைய அழகிய திருவடிகளில் அடிமைப்பட்டேன். என்னுடைய அநாதியான, மிகவும் க்ரூரமான கர்மங்களை நீக்கிக் கொண்டேன். அவருடைய குணங்களாலே நிறைந்த கடலை பெரிய ஆசையுடன் இன்று அனுபவித்தேன். இன்னமும் நான் பெற்ற விஷயங்களைச் சொல்லப் பார்த்தால் அதற்கு ஒரு முடிவில்லை.

எண்பத்தைந்தாம் பாசுரம். எம்பெருமானாரைக் கண்டு கொண்டேன் என்றீர், அவன் தொண்டர் பொற்றாளில் தொண்டு கொண்டேன் என்றீர், இவற்றில் உமக்கு எதில் அதிக ஈடுபாடு என்று கேட்க எம்பெருமானாருக்காகவே வாழ்கின்ற அடியார்கள் திருவடிகளைத் தவிர என் ஆத்மாவுக்கு வேறொரு பற்றில்லை என்கிறார்.

ஓதிய வேதத்தின் உட்பொருளாய் அதன் உச்சி மிக்க
சோதியை நாதன் என அறியாது உழல்கின்ற தொண்டர்
பேதைமை தீர்த்த இராமாநுசனைத் தொழும் பெரியோர்
பாதம் அல்லால் என் தன் ஆர் உயிர்க்கு யாதொன்றும் பற்று இல்லையே

தாங்கள் கற்றுக்கொண்டிருக்கிற வேதத்தினுடைய உட்பொருளாய் அந்த வேதசிரஸ்ஸான வேதாந்தத்திலே எல்லையில்லாமல் ப்ரகாசிப்பவனை நமக்கு நாதன் என்று அறியாதே, வேறு விஷயங்களில் தொண்டுபட்டு உழன்று திரிபவர்களுடைய அறியாமையைப் போக்கியருளின எம்பெருமானாரைத் தொழுகையே அடையாளமான பெருமையையுடையவர்களுடைய திருவடிகளைத் தவிர என் ஆத்மாவுக்கு வேறு எதும் பற்றில்லை.

எண்பத்தாறாம் பாசுரம். முன்பு உலக விஷயங்களில் ஈடுபட்டிருந்தவர்களிடம் அன்புகொண்டிருந்ததை நினைத்து, இனி அது செய்யேன், எம்பெருமானாரைச் சிந்திக்கும் மனஸ்ஸுடையவர்கள் யாராக இருந்தாலும் அவர்கள் என்னை ஆளவுரியவர்கள் என்கிறார்.

பற்றா மனிசரைப் பற்றி அப்பற்று விடாதவரே
உற்றார் என உழன்று ஓடி நையேன் இனி ஒள்ளிய நூல்
கற்றார் பரவும் இராமாநுசனைக் கருதும் உள்ளம்
பெற்றார் எவர் அவர் எம்மை நின்று ஆளும் பெரியவரே

ஒன்றுக்கும் மதிப்பில்லாத தாழ்ந்த மனிதர்களை அடைந்து, அந்தப் பற்று விடாமல் நிற்கிறவர்களையே உறவினர்கள் என்று நினைத்து அவர்பின்னே திரிந்துழன்று அவர்கள் முகத்திலே எப்பொழுது விழிப்போம் என்று ஓடி, அவர்கள் விஷயத்தில் மனமுடைந்து இருந்தேன். தத்வம், ஹிதம், புருஷார்த்தம் ஆகியவைகளை மிகத் தெளிவாகக் காட்டும் சாஸ்த்ரங்களை கற்றிருப்பவர்கள் தங்கள் கல்விக்கு ப்ரயோஜனம் இது என்று அன்புடன் கொண்டாடும் எம்பெருமானாரை நினைப்பதையே தொழிலாகக் கொண்டிருக்கும் மனதை நிதிபோலே பெற்றிருப்பவர்கள் யாவர் சிலர் உளரோ அவர்கள் குலம் கோத்ரம் ஆகியவை எதுவாக இருந்தாலும் அவர்கள் நம்மை ஆத்மா உள்ளவரை ஆளக்கூடிய மஹானுபாவர்கள்.

எண்பத்தேழாம் பாசுரம். இந்தக் கலிகாலம் உம்முடைய உறுதியைக் குலைத்து விடுமே என்று சொல்ல அது ஆக்ரமிப்பது எம்பெருமானாரால் கொடுக்கப்பட்ட ஞானத்திலே ஈடுபடாதவர்களை என்கிறார்.

பெரியவர் பேசிலும் பேதையர் பேசிலும் தன் குணங்கட்கு
உரியசொல் என்றும் உடையவன் என்று என்று உணர்வில் மிக்கோர்
தெரியும் வண் கீர்த்தி இராமாநுசன் மறை தேர்ந்து உலகில்
புரியும் நல் ஞானம் பொருந்தாதவரை பொரும் கலியே

பேசுகைக்கீடான பெரிய ஞானம் சக்தி ஆகியவைகளையுடைய பெரியவர் சொல்லிலும் (இவர்களும் பேசி முடித்து விட முடியாது), அஜ்ஞானம் அசக்தி ஆகியவற்றுக்கு எல்லைநிலமாக இருக்கும் அறிவிலிகள் சொல்லிலும் (இவர்களும் பின்வாங்கவேண்டாம்), இப்படித் தங்கள் குணங்களுக்கீடாகப் பேசும்படியிருக்கிற தம்முடைய ஸ்வரூப, ரூப, குணங்கள் ஆகியவற்றுக்கு வாசகமான வார்த்தைகளை எல்லாக் காலத்திலும் பெற்றவராயிருப்பவர் என்று உயர்ந்த ஞானத்தைப் பெற்றவர்கள் எப்பொழுதும் நினைக்கும் திவ்ய கீர்த்தையையுடையவரானவர் எம்பெருமானார். அவர் வேதத்தை ஆராய்ந்து லோகத்திலே கொடுத்தருளின உயர்ந்த ஞானத்தில் சேராதவர்களை கலி மேல்விழுந்து துன்புறுத்தும்.

எண்பத்தெட்டாம் பாசுரம். எம்பெருமானாராகிய ஸிம்ஹம் குத்ருஷ்டிகளாகிற புலிகளை அழிப்பதற்காக இவ்வுலகில் வந்து அவதரித்த விதத்தைச் சொல்லி ஸ்தோத்ரம் பண்ணுவேன் என்கிறார்.

கலி மிக்க செந்நெல் கழனிக் குறையல் கலைப் பெருமான்
ஒலி மிக்க பாடலை உண்டு தன் உள்ளம் தடித்து அதனால்
வலி மிக்க சீயம் இராமாநுசன் மறைவாதியராம்
புலி மிக்கது என்று இப்புவனத்தில் வந்தமை போற்றுவனே

உழவு வேலைகளின் ஆரவாரத்தால் மிகுந்த செந்நெற்கள் விளையும் வயல்களுடைய திருக்குறையலூருக்குத் தலைவராய் சாஸ்த்ர ரூபமான ப்ரபந்தங்களை அருளிச்செய்த வைபவத்தையுடையவரான திருமங்கை ஆழ்வாருடைய ஒலியையுடைய திருமொழியை நன்றாக உண்டு அனுபவித்து தம்முடைய திருவுள்ளம் பூரித்து அதனால் மிகவும் பலம்மிக்க ஸிம்ஹம்போலேயிருக்கிற எம்பெருமானார் வேதத்தை ஒத்துக்கொண்டு அதற்குத் தவறான வாதங்களைப் பண்ணி லோகத்தை அழிக்கும் குத்ருஷ்டிகளாகிற புலிகள் மிகுந்தன என்று உயர்ந்த மதத்தை தூஷிக்கும் குத்ருஷ்டிகள் வாழும் இந்த பூமியிலே அவர்கள் மதத்தை தூஷிப்பவராய் வந்து அவதரித்த விதத்தைப் போற்றுவேன்.

எண்பத்தொன்பதாம் பாசுரம். “போற்றுவன்” என்று தொடங்கியவர் அது விஷயமாகத் தனக்கு ஏற்பட்ட அச்சத்தை எம்பெருமானாரிடத்தில் விண்ணப்பம் செய்கிறார்.

போற்று அரும் சீலத்து இராமாநுச நின் புகழ் தெரிந்து
சாற்றுவனேல் அது தாழ்வு அது தீரில் உன் சீர் தனக்கு ஓர்
ஏற்றம் என்றே கொண்டு இருக்கிலும் என் மனம் ஏத்தி அன்றி
ஆற்றகில்லாது இதற்கு என் நினைவாய் என்றிட்டு அஞ்சுவனே

போற்றி முடிப்பதற்கு அரிதான, சீல குணத்தையுடைய எம்பெருமானாரே! தேவரீருடைய கல்யாணகுணங்களைப் புரிந்துகொண்டு லோக ப்ரஸித்தமாகப் பேசுவேனாகில் அது இழிவாகத்தான் இருக்கும். நான் அப்படிப் பேசுவதை விட்டால் தேவரீர் குணங்களுக்கு அது பெருமையாகவே இருக்கும் என்று நான் இருந்தாலும் என் மனமானது தேவரீர் குணங்களை ஸ்தோத்ரம் செய்யாமல் தரிக்க மாட்டேன் என்கிறது. இப்படி இருக்கும் என் நிலைக்கு தேவரீர் என்ன திருவுள்ளம் பற்றுகிறீர் என்று அஞ்சி நின்றேன்.

தொண்ணூறாம் பாசுரம். இவர் அச்சம்போகும்படி எம்பெருமானார் குளிரக் கடாக்ஷிக்க அத்தாலே பயம் நீங்கியவராய் முக்கரணத்தில் ஏதேனுமொன்றிலும் எம்பெருமானார் விஷயத்திலே ஒரு நன்மையைச்செய்து பிழைத்துப் போகாமல், அறிவுள்ள ஆத்மாக்கள் இப்படி பிறவித்துன்பத்தை அனுபவிக்கிறார்களே என்று வருந்துகிறார்.

நினையார் பிறவியை நீக்கும் பிரானை இந்நீள் நிலத்தே
எனை ஆள வந்த இராமாநுசனை இருங்கவிகள்
புனையார் புனையும் பெரியவர் தாள்களில் பூந்தொடையல்
வனையார் பிறப்பில் வருந்துவர் மாந்தர் மருள் சுரந்தே

தம்மை நினைத்தவர்களுடைய பிறவியைப் போக்கும் உதவியைச் செய்யக்கூடிய இவரை நினைப்பவர்களில்லை. இந்த பூமிப்பரப்பெல்லாம் இருக்க, நான் கிடந்த இடம் தேடிவந்த எம்பெருமானாரை அந்த குணங்களை வெளியிடும் பெரிய கவிகளைத் தொடுப்பவர்கள் இல்லை. தாங்கள் தொடுக்காவிட்டாலும், அப்படி அவர் விஷயமாகக் கவிகளைத் தொடுக்கும் பெரிய பெருமையையுடையவர்கள் திருவடிகளில் பூமாலைகளையும் ஸமர்ப்பிக்க்கிறார்கள் இல்லை. இத்தனைக்கும் தகுதியுடைய மனுஷ்ய ஜன்மத்தைப் பெற்றிருப்பவர்கள் அறிவுகேடு மிகுந்து பிறப்பிலே மூழ்கித் துன்புறுகிறார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் –  http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram thiruppAvai

thiruppAvai – Simple Explanation – pAsurams 6 to 15

Published by:

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

thiruppAvai

<< pAsurams 1 to 5

Now, from  the sixth to fifteenth pAsuram, ANdAL nAchchiyAr wakes up ten cow-herd girls as representative of waking up the five lakh cow-herd girls in thiruvAyppAdi (SrI gOkulam). These pAsurams have been organised in such a way that she wakes up ten devotees who are experts in vEdham.

Sixth pAsuram: In this, she wakes up a cow herd girl who is new to krishNAnubhavam. This cow-herd girl is satisfied experiencing kaNNa all by herself. This is the prathama parva nishtai (being anchored in first stage) in experiencing emperumAn. If one understands being together with (other) devotees, it would be the charama parva nishtai (being anchored in ultimate stage).

puLLum silambina kAN puL araiyan kOyil
  veLLai viLisangin pEraravam kEttilaiyO
piLLAy ezhundhirAy pEy mulai nanju uNdu
  kaLLach chagadam kalakku azhiyak kAl Ochchi
veLLaththu aravil thuyil amarndha viththinai
  uLLLaththuk koNdu munivargaLum yOgigaLum
meLLa ezhundhu ari enRa pEr aravam
  uLLam pugundhu kuLirndhu ElOr embAvAy

Birds are flying, chirping, as you can see. Can’t you hear the loud sound emanating from the white coloured conch which is blowing from the temple of emperumAn, who is the lord of garuda, who himself is the chief of these birds?

Oh little girl (who is new)! Wake up! emperumAn [as kaNNa] drank the poison as well as the life of demon pUthanA who came in the form of kaNNa’s mother; stretched his legs in such a way that the demon Sakata who was full of deception was dismembered; he reclined on the mattress of AdhiSEshan at thiruppARkadal, and he is the causative reason for this world. munis (sages) who meditate on such emperumAn and yOgis (ascetics) who carry out service to emperumAn, meditate on that emperumAn and get up in the morning, without giving any trouble to him who is residing in their hearts. Even as they get up, the huge sound of “Hari Hari” which they utter entered our heart and cooled it.

Seventh pAsuram: In this, ANdAL is waking up a cow-herd girl who is well versed in krishNAnubhavam. However, this girl is staying inside her house in order to hear the sweet voice of ANdAL and her friends.

kIsu kIsu enRu engum AnaichchAththan kalandhu
  pEsina pEchcharavam kEttilaiyO pEyppeNNE
kAsum piRappum kalakalappak kai pErththu
  vAsa naRum kuzhal Aychchiyar maththinAl
Osai paduththa thayir aravam kEttilaiyO
  nAyagap peNpiLLAy nArAyaNan mUrthy
kEsavanaip pAdavum nI kEttE kidaththiyO
  thEsam udaiyAy thiRa ElOr embAvAy

Oh ignorant (who despite having devotion towards krishNa is not realising it)! Can’t you hear the chirping of the Kingcrow bird’s “kIsu kIsu” in all directions? Can’t you hear the sound of churning of curd caused by the movement of shaft by the hands of cow-herd girls, who have fragrant and beautiful tresses and whose ornaments of gold coins and gold beads are making noise? Oh one who is the leader of the cow-herd girls! Even as we are singing about kaNNa who is the incarnation of nArAyaNa, could you remain lying like this? Open the door.

Eighth pAsuram: In this she is waking up a cow-herd girl who is very much liked by kaNNa and who is very proud because of that.

kIzh vAnam veLLenRu erumai siRu vIdu
  mEyvAn parandhana kAN mikkuLLa piLLaigaLum
pOvAn pOginRAraip pOgAmal kAththu unnaik
    kUvuvAn vandhu ninRom kOdhukalam udaiya
pAvAy ezhundhirAy pAdip paRai koNdu
  mAvAy piLandhAnai mallarai mAttiya
dhEvAdhi dhEvanaich chenRu nAm sEviththAl
  AvA enRu ArAindhu aruL ElOr embAvAy

Oh girl who is liked by krishNa! The sky in eastern direction is becoming lighter. The bullocks have been let out for a short time to graze outside and are roaming. We have come to the entrance of your house, stopping girls who are going for a bath considering it as the ultimate benefit. Wake up! If we go and worship kaNNa, who tore the mouth of the demon kEsi, who killed the wrestlers during the festival of bows conducted by kamsa and who is the leader of nithyasUris, he will analyse our shortcomings and bless us speedily.

Ninth pAsuram: Here, she wakes up a cow herd girl who is with the firm belief that emperumAn himself is the means [to attain him] and who is enjoying various charming things with emperumAn. This girl is like sIthAppirAtti who told hanumAn “SrI rAma himself will come and save me”.

thUmaNi mAdaththuch chuRRum viLakkeriya
  dhUpam kamazhath thuyil aNai mEl kaN vaLarum
mAmAn magaLE maNikkadhavam thAL thiRavAy
   mAmIr avaLai ezhuppIrO? un magaLdhAn
UmaiyO anRich chevidO anandhalO?
  Emap perundhuyil mandhirappattALO?
mAmAyan mAdhavan vaigundhan enRu enRu
  nAmam palavum navinRu ElOr embAvAy

Oh the daughter of my maternal uncle who is sleeping on a comfortable bed inside a mansion which is studded with faultless gems, with auspicious lamps shining and fragrant smoke wafting gently! Remove the latches of the carbuncle doors. Oh mAmi (wife of maternal uncle)! Wake up your daughter. Is your daughter dumb? Or is she deaf? Or, is she tired? Has she been kept under protection? Has she been tied down with any spell, to sleep for a long time? We have recited several divine names of emperumAn such as mAmAyan (one who has amazing activities), mAdhavan (consort of SrI mahAlakshmi), vaigundhan (SrI vaikuNtanAthan) etc. Still, she hasn’t woken up!

Tenth pAsuram: In this ANdAL wakes up a cow herd girl who is dear to kaNNa. She is of the firm belief that emperumAn is the means to attain him and is firmly engaged in that, due to which she is much liked by emperumAn.

nORRuch chuvarkkam puguginRa ammanAy
  mARRamum thArArO vAsal thiRavAdhAr
nARRath thuzhAy mudi nArAyaNan nammAl
  pORRap paRai tharum puNNiyanAl paNdu oru nAL
kURRaththin vAy vIzhndha kumbakaruNanum
 thORRum unakkE perum thuyuil thAn thandhAnO?
ARRa anandhal udaiyAy arum kalamE
  thERRamAy vandhu thiRa ElOr embAvAy

Oh the girl who has observed penances to continuously enjoy heaven! Though the door has not been opened, will they (those who are inside) not, at the least, utter a word from inside? Did kumbhakarNa, in an earlier time, who fell into the mouth of yama because of emperumAn, who has the divine name of nArAyana, who is praised by us to live for a long time and who grants us service, lose to you and hand over his quality of sleeping for a long time, to you? Oh one who has a beautiful sleep! Oh one who is like a rare ornament! Clear up [from your sleep] and open the door.

Eleventh pAsuram: In this she wakes up a cow-herd girl who is very much liked in brindhAvanam, like kaNNa. In this pAsuram, the importance of following varNASrama dharma (following the rules of one’s class and stage in one’s life) has been shown.

kaRRuk kaRavaik kaNangaL pala kaRandhu
  seRRAr thiRal azhiyach chenRu seruch cheyyum
kuRRam onRu illAdha kOvalar tham poRkodiyE
  puRRaravu algul punamayilE pOdharAy
suRRaththuth thOzhimAr ellArum vandhu nin
  muRRam pugundhu mugil vaNNan pEr pAda
siRRAdhE pEsAdhE selvap peNdAtti nI
  eRRukku uRangum poruL ElOr embAvAy

Oh the one who is like a golden creeper, born in the clan of herdsmen, who milk many clusters of youthful cows, who reach the dens of enemies and destroy their strengths and who are faultless! One who is having a waist similar to the spread hood of a snake which is in its nest, and who is like a peacock in its habitation! Come outside. Though all of us, your friends, who are like your relatives, have come to the courtyard of your mansion and are reciting the divine names of emperumAn kaNNa who has the complexion of a bluish cloud, why are you, who are fit for our affection, still sleeping without stirring or speaking?

Twelfth pAsuram: In this, she wakes up a cow-herd girl who is the sister of a cow-herd boy who is a close friend of kaNNan and who does not observe varNASrama dharma. When one is fully engaged in kainkaryam (carrying out service) to emperumAn, varNASrama dharmas are not important for him. However, when he completes carrying out kainkaryam and starts carrying out his routine activities, the varNASrama dharmas assume importance for him.

kanaiththu iLangaRRu erumai kanRukku irangi
  ninaiththu mulai vazhiyE ninRu pAl sOra
nanaiththu illam sERAkkum naRchelvan thangAy
  paniththalai vIzha nin vAsal kadai paRRi
sinaththinAl then ilangaik kOmAnaich cheRRa
  manaththukku iniyAnaip pAdavum nI vAy thiRavAy
iniththAn ezhundhirAy Idhu enna pEr uRakkam
  anaiththu illaththArum aRindhu ElOr embAvAy

Buffaloes which have young, nursing calves, taking pity on their calves, are crying out and increasing the quantum of milk in their udders, thinking of their calves. The excess milk thus secreted is making the house very muddy. Oh one who lives in such a house and is the sister of the cow-herd boy who is having the eminent wealth of krishNa kainkaryam! Though we are holding on to the entrance to your house, with dew falling on our heads, and are singing about emperumAn rAma who, in anger, killed rAvaNa , the head of beautiful lankA, and who gives delight to the mind, you are not speaking. At least now, wake up. What a lengthy sleep is this? All the people residing in thiruvAyppAdi have come to know of your sleep.

Thirteenth pAsuram: In this, she wakes up a cow-herd girl who is herself admiring the beauty of her eyes, in solitude. Since eyes generally denote knowledge, it could be said that this girl has complete knowledge in matters relating to emperumAn. She is of the opinion that kaNNa will come looking for her, on his own. Since kaNNa is referred to as aravindhalOchanan (one who has eyes which are like lotus), she is one who has matching eyes to his.

puLLin vAy kINdAnaip pollA arakkanai
  kiLLik kaLaindhAnaik kIrththimai pAdippOy
piLLaigaL ellArum pAvaikkaLam pukkAr
  veLLi ezhundhu viyAzham uRangiRRu
puLLum silambina kAN pOdharikkaNNinAy
  kuLLak kuLirak kudaindhu nIrAdhAdhE
paLLik kidaththiyO? pAvAy nI nannALAl
  kaLLam thavirndhu kalandhu ElOr embAvAy

All the girls (who are observing nOnbu) have reached the place earmarked for observing nOnbu, singing the valorous acts of emperumAn who tore the mouth of the demon bakAsura who came in the form of a stork, and who effortlessly destroyed rAvaNa who is the epitome of all harm. The planet Venus has risen and the planet Jupiter has disappeared from the sky. Birds are dispersing in various directions, seeking food. Oh one who has eyes similar to cat and doe! Oh one who has natural femininity! On this auspicious day, are you sleeping in your bed, deceptively (enjoying emperumAn alone) instead of joining with us and having a bath in the cold water?

Fourteenth pAsuram: Here, she wakes up a girl who had given word that she would wake up everyone but still is sleeping in her house.

ungaL puzhaikkadaith thOttaththu vAviyuL
  sengazhunIr vAy negizhndhu Ambal vAy kUmbina kAN
sengal podikkURai veN pal thavaththavar
  thangaL thirukkOyil sangiduvAn pOdhandhAr
engaLai munnam ezhuppuvAn vAy pEsum
  nangAy ezhundhirAy nANAdhAy nAvudaiyAy
sangodu chakkaram Endhum thadakkaiyan
  pangayak kaNNAnaip pAdu ElOr embAvAy

Oh the one who is complete [in all qualities], who took a vow that you would come and wake us all up! Oh one who is without any shame! On one who could speak well! In the pond at the backside of your house, the red water lilies have blossomed and the blue lily has closed its petals [signifying dawn]. sanyAsis (those who have renounced everything) are going to the temple, with their saffron clothes and white teeth, to blow the conch [signifying opening of the temple]. Wake up to sing about the supreme being who has the divine disc and divine conch held in the beautiful divine hands and who is having reddish lotus-like eyes.

Fifteenth pAsuram: In this, she wakes up a girl who is waiting anxiously to behold the sight of ANdAL and her friends coming to her mansion.

ellE iLam kiLiyE innam uRangudhiyO
  chillenRu azhiayEnmin nangaimIr pOdharginREn
vallai un katturaigaL paNdE un vAy aRidhum
  valleergaL nIngaLE nAnEdhAn Ayiduga
ollai nI pOdhAy unakku enna vERu udaiyai
  ellArum pOndhArO pOndhAr pOndhu eNNikkoL
val Anai konRAnai mARRArai mARRu azhikka
  vallAnai mAyanaip pAdu ElOr embAvAy

[The explanation for this is given as a conversation between the girls who have come and are waiting outside her house and the girl who is inside]

Girls outside: Oh one who is like a youthful parrot! How sweet is your way of talking! Are you sleeping even after all of us have come here?

Girl inside: Oh girls who are complete in all respects! Do not call out to me angrily, like this. I am coming out immediately.

Girls outside: You are very smart in your way of speaking. We know your rude words as well as your mouth for a very long time.

Girl inside: You people are experts in the way of speaking! Let whatever I do be incorrect. What should I do now?

Girls outside: Wake up fast. Do you have any special benefit?

Girl inside: Have all those, who are supposed to come, arrived?

Girls outside: All have arrived. You could come out and take a head-count yourself.

Girl inside: What am I to do after coming out?

Girls outside: Come out to sing about kaNNa who killed a strong elephant, who is capable of draining the strength of his enemies and who has amazing activities.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/04/thiruppavai-pasurams-6-15-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org