Daily Archives: May 26, 2020

thiruvAimozhi – Simple Explanation – 5.5 – enganEyO

May 26, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

AzhwAr assumed the mood of parAnguSa nAyaki, set out to perform madal (publicly announcing that emperumAn abandoned her), suffered greatly in the night and acquired some clarity in the dawn. Subsequently her mothers and friends started giving her advice. She did not listen to those words and was feeling joyful on thinking about him and feeling sad on not seeing him physically. This decad is an outcome of such joy/sorrow of AzhwAr. This decad is sung in the form of uruveLippAdu (visualisation) as if AzhwAr were seeing emperumAn directly. AzhwAr is fully enjoying nambi emperumAn’s beautiful form in here.

First pAsuram. parAnguSa nAyaki says “My heart is attached to the AzhwArs (nithyasUris in the form of Sankam, chakram etc) which are nambi’s distinguished symbols and his predominant physical beauty”.

enganEyO annaimIrgAL! ennai munivadhu nIr
nangaL kOlath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
sanginOdum nEmiyOdum thAmaraik kaNgaLOdum
senganivAy onRinOdum selginRadhen nenjamE

Oh mothers! Why are you all showing anger towards me instead of showing your love when you are supposed to be joyful? After having enjoyed the attractive nambi of thirukkuRungudi, who is a distinguished person matching the greatness of our clan and who is complete with all auspicious qualities, along with SrI pAnchajanyam, the divine chakram, lotus like attractive divine eyes and reddish fruit like unique divine lips, my heart has become attached [to him]. kOlam (attractive) is also explained as an adjective for thirukkuRungudi.

Second pAsuram. parAguSa nAyaki says “nambi’s natural beauty in his divine chest and divine shoulders and his divine ornaments, surround me and torment me”.

en nenjinAl nOkkik kANIr ennai muniyAdhE
thennan sOlaith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
minnu nUlum kuNdalamum mArbil thirumaRuvum
mannu pUNum nAngu thOLum vandhengum ninRidumE

Instead of ordering me you should experience nambi through my heart and see; after seeing nambi in thirukkuRungudi which is located in south direction and is having nice garden [around it], his divine yagyOpavIdham which reveals his splendour, his divine ear rings, the inseparable ornament in his chest named SrIvathsa, various other ornaments which are permanently fixed and his four divine shoulders are following me and stand with me where I go.

Third pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi’s divine weapons starting with SrI SArngam (bow) appear eternally inside and outside me everywhere”.

ninRidum thisaikkum naiyumenRu annaiyarum munidhir
kunRa mAdath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
venRi villum thaNdum vALum chakkaramum sangamum
ninRu thOnRik kaNNuL nIngA nenjuLLum nIngAvE

You, the mothers who first instigated me into this love, are speaking unsavoury words saying that I am standing dumbfounded, I remain bewildered and have become weakened; after enjoying thirukkuRungudi nambi who is having hill-like mansions [in the holy-abode], his victorious bow, mace, sword, disc and conch are standing together inside my eyes and do not leave; similarly, they do not leave from inside my heart too.

Fourth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi‘s divine and distinguished attire which reveals his supremacy, stays close to me”.

nInga nillA kaNNa nIrgaL enRu annaiyarum munidhir
thEn koL sOlaith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
pUndhaN mAlaith thaNduzhAyum pon mudiyum vadivum
pAngu thOnRum pattum nANum pAviyEn pakkaththavE

You who engaged me in nambi to start with, are scolding me saying “her flowing tears are not stopping”; after enjoying nambi of thirukkuRungudi which is having gardens containing honey, his fresh thuLasi which is in the form of an enjoyable invigorating garland, his attractive crown which is highlighting his supremacy, his silk garment which is appearing to be fitting well for his form, his waist string etc came in close proximity to me,who is a sinner.

Fifth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi‘s facial beauty etc appears to be reaching my AthmA”.

pakkam nOkki niRkum naiyum enRu annaiyarum munidhir
thakka kIrththith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNdapin
thokka sOdhith thoNdai vAyum nINda puruvangaLum
thakka thAmaraik kaNNum pAviyEn Aviyin mElanavE

You [mothers] are angrily scolding me saying that I am standing and seeing the side [from where he may arrive] and becoming weakened [due to his non-arrival]; after enjoying thirukkuRungudi nambi who is having matching fame, his divine lips which resemble thoNdai (a reddish) fruit with abundant radiance, his long divine eyebrows and lotus like attractive divine eyes which are equally long (like the eyebrows) are reaching to my self, who is having the sin to not enjoy him as desired.

Sixth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “His distinguished physical features and shoulders along with his facial beauty, entered my heart and filled it”.

mElum van pazhi nam kudikkivaL enRu annai kANa kodAL
sOlai sUzh thaN thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
kOla nIL kodi mUkkum thAmaraik kaNNum kani vAyum
neela mEniyum nAngu thOLum en nenjam niRaindhanavE

Mother of parAnguSa nAyaki does not allow her to see nambi saying that she is an embodiment of ridicule forever; after seeing nambi of thirukkuRungudi which is surrounded by invigorating garden, his beautiful long divine nose which resembles a kalpaka creeper, his divine eyes which resemble a lotus, his divine lips which resemble ripened fruit, his divine form which is having a blue complexion and his four divine shoulders filled my heart.

Seventh pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi, along with his divine form which is infinitely radiant, splendid and attractive, stood in my heart with his divine chakra in his hand”.

niRaindha van pazhi nam kudikkivaL enRu annai kANa kodAL
siRandha kIrththith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
niRaindha sOdhi veLLam sUzhndha nINda pon mEniyodum
niRaindhennuLLE ninRozhindhAn nEmiyangaiyuLadhE

The mother is not allowing parAnguSa nAyaki to see nambi saying “she is a complete and very strong ridicule to the whole clan”; after enjoying thirukkuRungudi nambi who is having glorious fame, he stood in my heart with his splendid attractive divine form which is surrounded by complete flood of radiance; the divine chakra is also present in his beautiful divine hand.

Eighth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “His shoulders which are touched by his beautiful hair and his other beautiful features appear in front of me and hurt me”.

kaiyuL nanmugam vaikkum naiyum enRu annaiyarum munidhir
mai koL mAdath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
seyya thAmaraik kaNNum algulum siRRidaiyum vadivum
moyya nIL kuzhal thAzhndha thOLgaLum pAviyEn mun niRkumE

Saying that I am placing my beautiful face in my hand and becoming weakened, you mothers, who put in the efforts initially leading to this weakness in me, are showing your anger; after seeing nambi of thirukkuRungudi which is having black coloured mansions, his reddish lotus like divine eyes, hip, slender waist, his form, his dense lengthy tresses which are lowering on his shoulders are all standing in front of me who is a sinner.

Ninth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi has entered my heart with all his beauty and never leaves from there even for a moment so that I don’t forget him”.

mun ninRAy enRu thOzhimArgaLum annaiyarum munidhir
mannu mAdath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
senni nIL mudi AdhiyAya ulappil aNigalaththan
kannal pAl amudhAgi vandhu en nenjam kazhiyAnE

Friends and mothers are angry at me saying that I am standing in front; after seeing nambi of thirukkuRungudi which is having firmly rooted tall mansions, he came with his tall divine crown on the head and countless ornaments, being infinitely enjoyable like sugar, milk and nectar, into my heart and is not leaving [from there].

Tenth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “The divine form which is enjoyed by nithyasUris (eternal residents of paramapadham), is very radiant and an apt goal, is shining in my heart to be comprehended by none”.

kazhiya mikkadhOr kAdhalaL ivaL enRu annai kANa kodAL
vazhuvil kIrththith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
kuzhumith thEvar kuzhAngaL kai thozhach chOdhi veLLaththin uLLE
ezhuvadhOr uru en nenjuL ezhum Arkkum aRivaridhE

My mother does not allow me to see nambi saying that she is having great love which cannot be eliminated; after seeing thirukkuRungudi nambi who is having unimpaired glories, his divine form which is the apt destiny to be served and enjoyed by groups of nithyasUris associating with each other and which appears in a raised manner amidst a flood of radiance, appeared in my heart; it is difficult to know for even those who are very wise.

Eleventh pAsuram. AzhwAr explains the realisation of true nature, i.e. having servitude towards bhagavAn, as the result of practicing this decad.

aRivariya pirAnai AzhiyangaiyanaiyE alaRRi
naRiya nanmalar nAdi nankurugUrch chatakOpan sonna
kuRi koL AyiraththuL ivai paththum thirukkuRungudi adhan mEl
aRiyak kaRRu vallAr vaittaNavar Azh kadal gyAlaththuLLE

thirukkuRungudi nambi is the supreme lord, who is impossible to be known and is having divine chakra in his beautiful divine hand; nammAzhwAr who is the leader of AzhwArthirunagari and is having distinguished gyAnam etc which give qualification to enjoy [bhagavAn], talking unceasingly, seeks out such emperumAn like seeking out for the best flowers having ultimate fragrance, blessed this decad among the thousand pAsurams; those who can learn and meditate upon the meanings of this decad to have their knowledge shining, will live, having distinguished relationship with bhagavAn and experience of him on this earth which is surrounded by deep ocean.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/thiruvaimozhi-5-5-tamil-simple/

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

thamizh thiruvAimozhi thiruvAimozhi 5th centum

திருவாய்மொழி – எளிய விளக்கவுரை – 5.5 – எங்ஙனேயோ

May 26, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

கோயில் திருவாய்மொழி

<< 4.10

ஆழ்வார் பராங்குச நாயகியாக மடலூரப் பார்த்து, இரவிலே மிகவும் வ்யசனப்பட்டு, பின்பு விடிந்தவுடன் சிறிது தெளிவு பெற்றாள். பின்பு தாய்மார்களும் தோழிமார்களும் இவளுக்கு அறிவுரை சொல்லப் பார்க்க, இவள் அவர்கள் சொல்லைக் கேட்காமல், அவனை நினைப்பதால் ப்ரீதியுடனும் அவனை நேரில் காணப் பெறாததால் அப்ரீதியுடனும் பாடக்கூடிய பாசுரங்களாக இவை அமைந்துள்ளன. இது உருவெளிப்பாடு என்னும் க்ரமத்தில் ஆழ்வாரால் எம்பெருமானை நேரே காண்பதைப் போலே அனுபவிக்கப்பட்டது. இதில் நம்பி எம்பெருமானின் திருமேனி அழகை ஆழ்வார் பூர்த்தியாக அனுபவிக்கிறார்.

முதல் பாசுரம். நம்பியின் தனித்துவம் வாய்ந்த அடையாளமான திருவாழி திருச்சங்கத்தாழ்வார்களிலும், ப்ரதானமான அவயவ அழகிலும் என் நெஞ்சு ஈடுபடுகிறது என்கிறாள்.

எங்ஙனேயோ அன்னைமீர்காள்! என்னை முனிவது நீர்
நங்கள் கோலத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
சங்கினோடும் நேமியோடும் தாமரைக் கண்களோடும்
செங்கனிவாய் ஒன்றினோடும் செல்கின்றதென் நெஞ்சமே

அன்னைமீர்காள்! என்னைப் பெற்ற நீங்கள் எனக்கு விருப்பமானதைச் செய்யாமல், என்னை நினைத்து உகக்க வேண்டியிருக்க இப்படிக் கோபப்படுவது ஏன்? நம் குடிக்குத் தனித்துவம் வாய்ந்தவராய், அழகிய திருமேனியுடையவராய், திருக்குறுங்குடியில் கல்யாணகுண பூர்த்தியையுடைய நம்பியை நான் அனுபவித்தபின் அவருடைய சங்கினோடும், திருவாழியோடும், தாமரைபோலே அழகாய் இருக்கும் திருக்கண்களோடும் சிவந்த கனிபோலே தனித்துவமாய் இருக்கும் திருவதரத்தோடும் என் நெஞ்சு ஆசையுடன் செல்கிறது.

இரண்டாம் பாசுரம். நம்பியுடைய ஒப்பனை அழகும், தோளும் எல்லாவிடத்திலும் வந்து நின்று அனுபவத்துக்கு விஷயமாகிறது என்கிறாள்.

என் நெஞ்சினால் நோக்கிக் காணீர் என்னை முனியாதே
தென்னன் சோலைத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
மின்னு நூலும் குண்டலமும் மார்பில் திருமறுவும்
மன்னு பூணும் நான்கு தோளும் வந்தெங்கும் நின்றிடுமே

என்னை ஆணையிடாமல் என் நெஞ்சினாலே அனுபவித்துப் பாருங்கள். தெற்குத் திக்கிலே அழகான சோலையையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின்பு ஒளிவிடும் திருயஜ்ஞோபவீதமும், திருமகர குண்டலங்களும், திருமார்பில் ஆபரணமான ஸ்ரீவத்ஸமும், எப்பொழுதும் கழற்றாத ஆபரணங்களும் நான்கு திருத்தோள்களும் நான் போகுமிடமெல்லாம் வந்து நிற்கின்றன.

மூன்றாம் பாசுரம். நம்பியின் அழகை காப்பாற்றி வளர்க்கும் ஆயுதங்கள் எல்லாவிடத்திலும் ஒளிவிடுகின்றன என்கிறாள்.

நின்றிடும் திசைக்கும் நையுமென்று அன்னையரும் முனிதிர்
குன்ற மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
வென்றி வில்லும் தண்டும் வாளும் சக்கரமும் சங்கமும்
நின்று தோன்றிக் கண்ணுள் நீங்கா நெஞ்சுள்ளும் நீங்காவே

வாயடைத்து நிற்கும், அறிவை இழக்கும், சிதிலையாகும் என்றுகொண்டு பெற்ற தாய்மார்களான நீங்கள் முன்பு நம்பி விஷயத்தில் ஈடுபடுத்தி இப்பொழுது கோபப்படாதீர்கள். மலைபோலே இருக்கிற மாடங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் அனுபவித்தபின் வெற்றியையுடைய வில்லும், கதையும், வாளும், சக்கரமும் சங்கமும் ஒன்றாக நின்று என் கண்ணுக்குள் தோன்றி விலகிப்போகாமல் இருக்கின்றன. நெஞ்சுக்குள்ளும் இருந்து விலகிப்போகாமல் இருக்கின்றன.

நான்காம் பாசுரம். மேன்மை பொலியும் நமபியின் திருமேனி அழகின் உயர்த்தி என் அருகில் வந்தது என்கிறாள்.

நீங்க நில்லா கண்ண நீர்கள் என்று அன்னையரும் முனிதிர்
தேன் கொள் சோலைத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
பூந்தண் மாலைத் தண்டுழாயும் பொன் முடியும் வடிவும்
பாங்கு தோன்றும் பட்டும் நாணும் பாவியேன் பக்கத்தவே

இவள் கண்ணீர் குறையவில்லை என்று நம்பி விஷயத்தில் மூட்டின தாய்மார்களான நீங்களும் கோபப்படுகிறீர்கள். தேனையுடைய சோலைகளைக்கொண்ட திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் அனுபவித்த பின்பு அனுபவிக்கத் தகுந்ததாய் குளிர்ச்சியாய் மாலை வடிவில் இருக்கும் செவ்வித் திருத்துழாயும் அவன் பரத்வத்தைக் காட்டும் விரும்பத்தக்க கிரீடமும் திருமேனியும் அதற்குத் தகுந்த பட்டாடையும் அரைநாணும் அருகிலே சென்று அனுபவிக்க முடியாத பாபத்தையுடைய என் அருகில் வந்தன.

ஐந்தாம் பாசுரம். நம்பியின் திருமுகத்தின் அழகு என் ஆத்மா வரை செல்கிறது என்கிறாள்.

பக்கம் நோக்கி நிற்கும் நையும் என்று அன்னையரும் முனிதிர்
தக்க கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்டபின்
தொக்க சோதித் தொண்டை வாயும் நீண்ட புருவங்களும்
தக்க தாமரைக் கண்ணும் பாவியேன் ஆவியின் மேலனவே

அவன் வரும் பக்கத்தை நோக்கி நிற்கும், சிதிலையாகும் என்று தாய்மார்களான நீங்களும் கோபித்து வார்த்தை சொல்கிறீர்கள். பூர்த்திக்குத் தகுதியான கீர்த்தியையுடைய திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் அனுபவித்தபின்பு திரண்ட ஒளியையுடைய தொண்டைப்பழம் போலிருக்கிற திருவதரமும் நீண்ட திருப்புருவங்களும் அதற்குத் தகுதியான நீட்சியையுடைய தாமரை போன்ற திருக்கண்களும் நினைத்தபடி அனுபவிக்கப்பெறாத பாபத்தையுடைய என் ஆத்மாவின் வரை செல்கிறது.

ஆறாம் பாசுரம். நம்பியின் திருமுகத்தின் அழகும், ரூபம், புஜம் முதலியவற்றின் உயர்த்தியும் என் நெஞ்சிலே பூர்ணமாக நிறைந்தது என்கிறாள்.

மேலும் வன் பழி நம் குடிக்கிவள் என்று அன்னை காண கொடாள்
சோலை சூழ் தண் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
கோல நீள் கொடி மூக்கும் தாமரைக் கண்ணும் கனி வாயும்
நீல மேனியும் நான்கு தோளும் என் நெஞ்சம் நிறைந்தனவே

அவன் வந்து கைக்கொள்ளும் வரை காத்திருக்கும் நம் குடிக்கு, தானாகக் காண ஆசைப்படும் இவள், உள்ளதனையும் பெரியதான பழி ஒரு வடிவெடுத்தாப்போலே இருக்கிறாள் என்று தாயாரானவள் நம்பியைக் காண அனுமதிப்பதில்லை. சோலை சூழ்ந்த குளிர்ச்சியான திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின்பு, மிகவும் அழகாய் நீண்ட கற்பகக் கொடி போலேயிருக்கிற திருமூக்கும், தாமரைப் பூப்போன்ற திருக்கண்களும், பழுத்த திருவதரமும் நீல நிறத்தையுடைய திருமேனியும் நான்கு திருத்தோள்களும் என் நெஞ்சிலே வந்து நிறைந்தன.

ஏழாம் பாசுரம். மிகவும் ஒளிமயமான ஓங்கிய விரும்பத்தக்க திருமேனியுடன் நம்பி என் நெஞ்சுக்குள்ளே கையும் திருவாழியுமாய் நின்றார் என்கிறாள்.

நிறைந்த வன் பழி நம் குடிக்கிவள் என்று அன்னை காண கொடாள்
சிறந்த கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
நிறைந்த சோதி வெள்ளம் சூழ்ந்த நீண்ட பொன் மேனியொடும்
நிறைந்தென்னுள்ளே நின்றொழிந்தான் நேமியங்கையுளதே

நம்முடைய குடிக்கு இவள் பூர்ணமான, வலிமையான பழி என்று தாயார் நம்பியைக் காண அனுமதிக்கவில்லை. சிறந்த கீர்த்தியையுடைய திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் அனுபவித்தபின்பு, பூர்ணமான ஒளிக்கற்றையாலே சூழப்பட்டு ஓங்கிய விரும்பத்தக்க திருமேனியோடு என் நெஞ்சுக்குள்ளே நிறைந்து நின்றுவிட்டான். அந்நிலையில் அழகிய திருக்கையிலே திருவாழியும் இருந்தது.

எட்டாம் பாசுரம். நம்பியினுடைய எல்லா அவயங்களின் அழகும் என் முன்னே நிற்கின்றன என்கிறாள்.

கையுள் நன்முகம் வைக்கும் நையும் என்று அன்னையரும் முனிதிர்
மை கொள் மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
செய்ய தாமரைக் கண்ணும் அல்குலும் சிற்றிடையும் வடிவும்
மொய்ய நீள் குழல் தாழ்ந்த தோள்களும் பாவியேன் முன் நிற்குமே

கையுள் அழகிய முகத்தை வைக்கும், சிதிலையாகும் என்று இதற்குக் காரணமான தாய்மார்களான நீங்களும் கோபிக்கிறீர்கள். கரிய நிறத்தையுடைய மாடங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின் சிவந்த தாமரை போன்ற திருக்கண்களும், அரை ப்ரதேசமும், சிறுத்த இடையும், அழகிய திருமேனியும், செறிவையுடைய நீண்ட திருக்குழல்கள் (கூந்தல்) தாழ்ந்த திருத்தோள்களும் ஆசைப்படி அனுபவிக்கமுடியாத பாபத்தையுடைய என் முன்னே நிற்கின்றன.

ஒன்பதாம் பாசுரம். நம்பி கணக்கற்ற அழகுகளுடன் கூடியிருந்து எல்லையில்லாத இனிமையையுடையவனாகக் கொண்டு என் நெஞ்சை விட்டுப் போகாமல் இருக்கிறார் என்கிறாள்.

முன் நின்றாய் என்று தோழிமார்களும் அன்னையரும் முனிதிர்
மன்னு மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
சென்னி நீள் முடி ஆதியாய உலப்பில் அணிகலத்தன்
கன்னல் பால் அமுதாகி வந்து என் நெஞ்சம் கழியானே

எல்லோரும் காணும்படி முன்னே வந்து நின்றாய் என்று தோழிகளும் தாய்மாரும் கோபிக்கிறீர்கள். பொருந்தி இருக்கும் மாடங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின்பு, தலையில் அவன் மேன்மையைக் காட்டும் ஓங்கிய கிரீடம் முதலான கணக்கற்ற அணியப்பட்ட ஆபரணங்களையுடையவன் சர்க்கரை, பால், அமிர்தம் ஆகியவைபோலே மிகவும் இனிமையானவனாக வந்து என் நெஞ்சைவிட்டுப் போகாமல் இருக்கிறான்.

பத்தாம் பாசுரம். நித்யஸூரிகளுக்கு இனிமையான, மிகவும் ஒளி படைத்த, அடைய வேண்டிய திருமேனியானது, மற்றவர்களுக்குப் பார்க்க முடியாதபடி என்னுளே ஒளிவிடுகிறது என்கிறாள்.

கழிய மிக்கதோர் காதலள் இவள் என்று அன்னை காண கொடாள்
வழுவில் கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
குழுமித் தேவர் குழாங்கள் கை தொழச் சோதி வெள்ளத்தின் உள்ளே
எழுவதோர் உரு என் நெஞ்சுள் எழும் ஆர்க்கும் அறிவரிதே

இவள் கைகழிய விஞ்சின காதலையுடையவளானாள் என்று தாயானவள் நம்பியைக் காண அனுமதிப்பதில்லை. குறைவற்ற கீர்த்தியையுடைய திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்டபின் ஸூரிஸங்கங்கள் பரஸ்பரம் கூடியிருந்து தொண்டு செய்து அனுபவிக்கும்படி ஒளிக்கற்றையின் நடுவில் உயர்ந்து தோன்றுகிற தனித்துவம் வாய்ந்த திருமேனியானது அப்படியே என் நெஞ்சுக்குள்ளே தோன்றுகிறது. எத்தனையேனும் அறிவுடையார்க்கும் இது தங்கள் முயற்சியால் அடைய அரியது.

பதினொன்றாம் பாசுரம். இதிதிருவாய்மொழியைச் சொன்னவர்களுக்கு தான் பகவானுக்கு அடிமை என்ற உண்மைத் தன்மையைப் புரிந்து கொள்வதே பலம் என்று அருளிச்செய்கிறார்.

அறிவரிய பிரானை ஆழியங்கையனையே அலற்றி
நறிய நன்மலர் நாடி நன்குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன
குறி கொள் ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் திருக்குறுங்குடி அதன் மேல்
அறியக் கற்று வல்லார் வைட்டணவர் ஆழ் கடல் ஞாலத்துள்ளே

தங்கள் ஸாமர்த்யத்தால் அறிய ஒண்ணாதபடியான ஸ்வாமியாய் திருவாழியை அழகிய திருகையிலேயுடையவனைக் காதலால் அலற்றி, உயர்ந்த பரிமளத்தையுடைய சிறந்ததான புஷ்பங்களைப்போலே ஆராய்ந்து, சிறந்த குணங்களையுடையவராய் திருநகரிக்குத் தலைவரான ஆழ்வார் அருளிச்செய்த ஆயிரத்துள் ஆயுத அவயவ ஆபரண ரூப அடையாளங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பி விஷயமாக உள்ள இந்தப் பதிகத்தையும் ஞான ஒளி பிறக்கும்படிக் கற்று அர்த்தத்தையும் நினைத்துப் பார்க்க வல்லவர்கள் ஆழமான கடல் சூழ்ந்த பூமியில் பகவத் ஸம்பந்தத்துடன் வாழ்வார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi

irAmAnusa nURRandhAdhi – Simple Explanation – pAsurams 101 to 108

May 26, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

irAmAnusa nURRandhAdhi

<< Previous

One hundred and first pAsuram: amudhanAr says that emperumAnAr’s sweetness is greater than his sacredness.

mayakkum iru vinai valliyil pUNdu madhi mayangith
thuyakkum piRaviyil thOnRiya ennai thuyar agaRRi
uyakkoNdu nalgum irAmAnusa enRadhu unnai unni
nayakkum avarkku idhu izhukku enbar nallavar enRu naindhE

I have been born in the birth which perplexes the mind, bewilders the knowledge, bound by the chain of two types of karmas namely pApa (sin) and puNya (virtue) which result in ignorance. Making me to get rid of the deep sorrows, which are the result of those karmas, rAmAnuja accepted me in order to uplift me. Great people will say that my words of “Oh emperumAnAr who showed affection towards me!” [since emperumAnAr uplifted me] would be a disgrace to those who constantly think of you and melt, and who have affection for you at all times. The implication here is that for those who have enjoyed sweetness, their minds will not think of purity [all along, amudhanAr has described the acitivites of emperumAnAr in uplifting him causelessly (which are the result of his purity). But there is no match for the enjoyment of carrying out servitude to the divine feet of emperumAnAr. Hence amudhanAr says these words].

One hundred and second pAsuram. amudhanAr asks emperumAnAr himself the reason for his quality of magnanimity to increase towards him in this expansive world.

naiyum manam un guNangaLai unni en nA irundhu em
aiyan irAmAnusan enRu azhaikkum aru vinaiyEn
kaiyum thozhum kaN karudhidum kANak kadal pudai sUzh
vaiyam idhanil un vaNmai en pAl en vaLarndhadhuvE

My mind becomes totally weakened thinking of your auspicious qualities. My tongue, remaining firmly by my side, recites your divine names and your natural relationship [with me]. My most sinful hands too, which were involved with worldly pursuits since time immemorial, performs salutation to you. My eyes desire to see you at all times. On this earth, which is surrounded by oceans, for what reason did your quality of magnanimity grow towards me?

One hundred and third pAsuram. He says that his senses became involved towards emperumAnAr since he mercifully got rid of his karmas and gave him expansive knowledge.

vaLarndha vem kObam madangal onRAy anRu vAL avuNan
kiLarndha pon Agam kizhiththavan kIrththip payir ezhundhu
viLaindhidum sindhai irAmAnusan endhan mey vinai nOy
kaLaindhu nal gyAnam aLiththanan kaiyil kani ennavE

emperumAn with a growing and unique cruel fury, tore apart the well grown, golden chest, which had puffed up in vanity, of the demon hiraNya kashyap who came at emperumAn holding a sword, when he caused suffering to his son prahlAdhAzhwAn. emperumAnAr is with a divine mind which has grown with the divine fame of crop of that emperumAn. Such emperumAnAr removed the sorrow which is the result of the karmas which were binding me with my body and mercifully gave me eminent knowledge which is clear like a gooseberry on one’s palm [gooseberry on one’s palm is a thamizh proverb which indicates that something is very clear and cannot be mistaken at all].

One hundred and fourth pAsuram. Answering an imaginary question posed by emperumAnAr himself “What will you do if you see emperumAn?” amudhanAr says that even if emperumAn manifests matters relating to himself, he says that he will not ask for anything other than the auspicious qualities which are effulgent in emperumAnAr’s divine form.

kaiyil kani anna kaNNanaik kAttith tharilum undhan
meyyil piRangiya sIr anRi vENdilan yAn nirayath
thoyyil kidakkilum sOdhi viN sErilum ivvaruL nI
seyyil tharippan irAmAnusa en sezhum koNdalE

Oh rAmAnuja who is magnanimous like a cloud and who manifested that magnanimity to us! Even if you reveal to us emperumAn kaNNan like a gooseberry on one’s palm, I will not pray for anything other than the auspicious qualities which are splendorous on your divine form. I may attain paramapadham which is most effulgent or I may be caught in the quagmire of samsAram. If you mercifully grant me either of the two with your grace, I will sustain myself in it.

One hundred and fifth pAsuram. While everyone says that samsAram is to be given up and paramapadham is to be attained and desires to attain that paramapadham, you consider both as equal. Which is your desired place? He responds through this pAsuram.

sezhum thiraip pARkadal kaN thuyil mAyan thiruvadikkIzh
vizhundhiruppAr nenjil mEvu nal gyAni nal vEdhiyargaL
thozhum thirup pAdhan irAmAnusanaith thozhum periyOr
ezhundhu iraiththu Adum idam adiyEnukku iruppidamE

emperumAn is reclining on thiruppARkadal which has beautiful waves, pretending to be asleep but is meditating. emperumAnAr has eminent knowledge, is worshipped by eminent vaidhikas (those who follow vEdhams) and his divine feet are aptly fitting in the hearts of those who are totally engaged with the auspicious qualities of emperumAn and have fallen at his divine feet. The place where great people who constantly enjoy that emperumAnAr and burst out dancing like an uproarious ocean is the place which I, who am the servitor of such people, desire to dwell.

One hundred and sixth pAsuram. emperumAnAr, looking at the great affection that amudhanAr has towards him, mercifully desires amudhanAr’s mind. Seeing this, amudhanAr joyously and mercifully recites this pAsuram.

iruppidam vaigundham vEngadam mAliunjOlai ennum
poruppidam mAyanakku enbar nallOr avai thammodum vandhu
iruppidam mAyan irAmAnusan manaththu inRu avan vandhu
iruppidam endhan idhayaththuLLE thanakku inbuRavE

Great people who know emperumAn truthfully, would say that the dwelling places for sarvESvaran, who has amazing activities in terms of his svarUpam (basic nature), rUpam (physical forms), guNas (auspicious qualitites) and vibhUthi (wealth) are SrIvaikuNtam, thiruvEngadam which is also known as thirumalai and the famously divine mountain of thirumAlirunjOlai. The place where that emperumAn has mercifully entered [to dwell] with all those divine abodes [mentioned above] is the divine mind of emperumAnAr. The place wich emperumAnAr has mercifully entered, considering it as an eminent place, is my mind.

One hundred and seventh pAsuram. Looking at the divine face of emperumAnAr who has manifested affection towards him, amudhanAr tells him that there is something which he wishes to submit to him and expresses his desire.

inbuRRa seelaththu irAmAnusa enRum evvidaththum
enbuRRa nOy udal thORum piRandhu iRandhu eN ariya
thunbuRRu vIyinum solluvadhu onRu uNdu un thoNdargatkE
anbuRRu irukkumbadi ennai Akki angu AtpaduththE

Oh rAmAnuja who has the eminent quality of simplicity and has mercifully come with extreme happiness! There is a submission which I would like to make to you. Even if I continue to take repeated births and deaths in bodies where diseases permeate to the bones, and I experience innumerable sorrows, you should mercifully enable me to be deeply affectionate towards those who exist exclusively for you, at all times and at all places and be a servitor to their divine feet. This alone is my request to you.

One hundred and eighth pAsuram. At the beginning of this prabandham, amudhanAr had prayed for the benefit of “irAmAnusan charaNAravindham nAm manni vAzha” (we should live aptly at the divine feet of emperumAnAr), requesting periya pirAttiyAr for her recommendatory role to fulfil his desire of complete devotion. In this last pAsuram too, he is asking for attaining periya pirAttiyAr who can grant us the wealth of kainkaryam.

am kayal pAy vayal thennarangan aNi Agam mannum
pangaya mAmalarp pAvayaip pORRudhum paththi ellAm
thangiyadhu ennath thazhaiththu nenjE nam thalai misaiyE
pongiya kIrththi irAmAnusan adip pU mannavE

Oh heart! rAmAnuja has widespread fame which is huge.The divine feet of such rAmAnuja, which are like fresh flowers, should fit aptly on our heads so that we could feel that the entity of devotion, without any shortcoming, would come inside us. For that to happen, let us attain SrIranga nAchchiyAr who has natural feminity, who was born on a lotus flower and who dwells permanently on the beautiful divine chest of periya perumAL, who has the temple at thiruvarangam, which has fields with fish jumping playfully, as his identification.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/ramanusa-nurrandhadhi-pasurams-101-108-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

This brings to an end, the simple explanation of irAmAnusa nURRandhAdhi.

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 4th centum

thiruvAimozhi – Simple Explanation – 4.10 – onRum

May 26, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

kOyil thiruvAymozhi

<< 4.1

While sarvESvaran who is Sriya:pathi (divine consort of SrImahAlakshmi) out of his great mercy towards the AthmAs, descended in this world in archAvathAra (deity) forms and is waiting for them, these AthmAs were going towards dhEvathAs who were appointed by him. Seeing that, AzhwAr explained his supremacy elaborately to them, reformed them and became joyful. AzhwAr reveals emperumAn’s supremacy in archAvathAram in this decad. As this dhivyadhESam is the birth place of AzhwAr, the special attachment he had over the emperumAn who is present here, is also revealed.

First pAsuram. AzhwAr in line with statements which establish emperumAn’s causal nature, asks [the materialistic people] “while sarvESvaran who is the cause for everything is present here, which other dhEvathA are you searching for?”.

onRum dhEvum ulagum uyirum maRRum yAdhum illA
anRu nAnmugan thannodu dhEvar ulagOdu uyir padaiththAn
kunRam pOl maNi mAda nIdu thirukkurugUr adhanuL
ninRa Adhip pirAn niRka maRRaith theyvam nAdudhirE

When dhEva species [celestial entities], their world, other species, all entities (in collective form or without name/form) were all annihilated and became subdued [in bhagavAn], emperumAn created brahmA who is the samashti purusha, dhEvathAs, their world and other different species; when such emperumAn is standing well in AzhwAr thirunagari that is having tall mountain like mansions, he being the cause of everything and the great benefactor, you are approaching these dhEvathAs who are [also] affected by creation and annihilation.

Second pAsuram. AzhwAr says to those who are created by emperumAn “You and the dhEvathAs you worship are the same [when it comes to being created by bhagavAn]; hence, you take shelter of thirunagari where sarvESvaran who is eternal wealth, is standing mercifully”.

nAdi nIr vaNangum dheyvamum ummaiyum mun padaiththAn
vIdil sIrp pugazh AdhippirAn avan mEvi uRai kOyil
mAda mALigai sUzhndhazhagAya thirukkurugUradhanaip
pAdi Adip paravich chenmingaL pallulagIr parandhE

sarvESvaran, the first benefactor who created the dhEvathAs you determine [to be worshippable] and surrender unto, and you as well, during the creation, who is having eternal auspicious qualities such as gyAnam (knowledge), Sakthi (ability) etc and greatness, is residing firmly in this divine abode thirunagari which is beautiful due to being surrounded by mansions and palaces; oh those who are residing in different worlds! You engage in singing, dancing and praising him everywhere.

Third pAsuram. AzhwAr says “The protection etc of the universe which is an effect [from the cause], is that which reveals the lord’s supremacy”.

parandha dheyvamum pallulagum padaiththu anRudanE vizhungik
karandhumizhndhu kadandhidandhadhu kaNdum theLiyagilleer
sirangaLAl amarar vaNangum thirukkurugUr adhanuL
paran thiRam anRip pallulagIr! dheyvam maRRillai pEsuminE

Even after seeing clearly emperumAn creating many different dhEvathAs and their many different vast worlds, back then consuming all the worlds immediately (during deluge) concealing them from the deluge, spitting them out (after the deluge), owning them up fully and rescuing them, you are unable to have clarity; there is no independent dhEvathA present that is not a prakAram (form) of the supreme lord who is standing in thirunagari and who is being bowed to and worshipped by all dhEvathAs; oh the residents of different worlds! Tell me if there is any such dhEvathA.

Fourth pAsuram. AzhwAr asks “What is the benefit for those naiyAiyika et al (who determine ISvara by inference) for rejecting the supreme nature of sarvESvaran who is revealed by the faultless vEdham and who is the lord of the dhEvathAntharams (other dhEvathAs) that are confused to be supreme?

pEsa ninRa sivanukkum piraman thanakkum piRarkkum
nAyagan avanE kabAla nan mOkkaththuk kaNdu koNmin
thEsamAmadhiL sUzhndhazhagAya thirukkurugUr adhanuL
Isan pAl Or avam paRaidhal ennAvadhu ilingiyarkkE

sarvESvaran (SrIman nArAyaNan) is the only lord for rudhra who is spoken [as lord in some statements], brahmA and other dhEvathAs; please see for yourself as revealed in mahAbhAratham, how the skull was eliminated from rudhra’s hands; what is the benefit for those AnumAnikas who consider linga puraNam etc as the pramANam, while committing [speaking] any lowly aspects (talks) such as sarvESvaran not being the lord, towards emperumAn who is the natural lord and who is residing inside thirunagari which is beautiful due its radiance and being surrounded by very great fort.

Fifth pAsuram. Rejecting bAhya (those who reject vEdham) and kudhrushtis (those who misinterpret vEdham0, AzhwAr says “emperumAn who resides in thirunagari is superior to all”.

ilingaththitta purANaththIrum samaNarum sAkkiyarum
valindhu vAdhu seyvIrgaLum maRRu num dheyvamum Agi ninRAn
malindhu sen nel kavari vIsum thirukkurugUr adhanuL
polindhu ninRa pirAn kaNdIr onRum poy illai pORRuminE

Oh you who are kudhrushtis due to being faithful to thAmasa (mode of ignorance) purANams! Oh jainas! Oh baudhdhas! Oh you vaiSEshikas, who are debating through dry arguments! emperumAn is promoting those different dhEvathAs, you have considered as goal, to be at his (emperumAn‘s) disposal and standing in thirunagari where fresh paddy is available abundantly and the crops are appearing to be swaying like a chAmara (a fan made with fur) with completeness, as sarvESvaran himself; there is no falsity in this principle and thus you all praise him.

Sixth pAsuram. AzhwAr says “It is emperumAn’s skill which makes you not realise how he manages the material realm based on one’s karma (deeds)”.

pORRi maRROr dheyvam pENap puRaththittu ummai innE
thERRi vaiththadhu elleerum vIdu peRRAl ulagillai enRE
sERRil sennel kamalam Ongu thirukkurugUr adhanuL
ARRa vallavan mAyam kaNdIr adhaRindhaRindhu OduminE

The reason for keeping you all away from him to praise and serve another dhEvathA in this manner and making you remain faithful towards them is that if everyone attained mOksham (liberation) of serving bhagavAn, the injunctions/order of the world will be lost. The reason for this is – emperumAn who is residing in AzhwArthirunagari, where fresh paddy and lotus flowers grow nicely in marshes, who is greatly capable and making others enjoy the results of their deeds – such emperumAn’s relation with prakruthi (material realm) which is said as “mAyA” ; having knowledge about it, try to cross over the material realm.

Seventh pAsuram. AzhwAr says “You will only get whatever you have already got from those dhEvathAs; hence, you become a servitor of emperumAn who is the cause of all and who is having garuda dhvajam (flag)”.

Odi Odip pala piRappum piRandhu maRROr dheyvam
pAdi Adip paNindhu pal padigAl vazhi ERik kaNdIr
kUdi vAnavar Eththa ninRa thirukkurugUr adhanuL
Adu putkodi Adhi mUrththikku adimai puguvadhuvE

Singing on and dancing for another dhEvathA who cannot be named, worshipping him in many different ways, taking shelter of him more and more through the SAsthram, running/moving around taking different births, and seeing all these in front of you. You become the servitor of sarvESvara, who is the cause of all, who is having the swaying garuda as his flag, and is standing in AzhwArthirunagari, to be praised and to be surrendered unto, by all those dhEvathAs together.

Eighth pAsuram. AzhwAr explains “even for other dhEvathAs, emperumAn is the one who gives the ability to fulfll the desires of those who pray to them”, through the example of rudhra fulfilling the desires of mArkaNdEya, through the mercy of ISvara (bhagavAn).

pukkadimaiyinAl thannaik kaNda mArkaNdEyan avanai
nakka pirAnum anRuyyak koNdadhu nArAyaNan aruLE
kokkalar thadam thAzhai vElith thirukkurugUr adhanuL
mikka AdhippirAn niRka maRRaith theyvam viLambudhirE

rudhra, the benefactor, who is known as nagna, due to being dhigambara, during praLaya, rescued mArkaNdEya who is famously known through purANams, who entered by servitude to rudhra and saw him directly, and made that mArkaNdEya as a devotee of bhagavAn for his uplift by the mercy of nArAyaNa; thus, while emperumAn who is greater than all, the natural cause and the great benefactor is standing in AzhwArthirunagari which has a protective layer of blossoming flowers with the complexion of a crane [white colour] and vast leaves, which other dhEvathA who is with expectation, are you speaking about?

Ninth pAsuram. AzhwAr says “If you want to be saved, take shelter of AzhwArthirunagari which is mercifully occupied by emperumAn whose wealth cannot be destroyed by the wrong debates of vEdha bAhya (those who reject vEdhas) and kudhrushtis (those who misinterpret vEdhas)”.

viLambum ARu samayamum avai Agiyum maRRum than pAl
aLandhu kANdaRkariyanAgiya Adhip pirAn amarum
vaLam koL thaN paNai sUzhndhazhagAya thirukkurugUr adhanai
uLam koL gyAnaththu vaimmin ummai uyyak koNdu pOguRilE

emperumAn, the great benefactor who is the cause of all, is having the nature where his matters are difficult to be seen and determined by the collective group of six schools of philosophy which reject vEdham and are being essence just by words [no real stuff] and other kudhrushti philosophies. If you want to uplift yourself, place AzhwArthirunagari, the perfectly enjoyable abode of such emperumAn which is surrounded by attractive and invigorating water bodies, in your internal knowledge.

Tenth pAsuram. AzhwAr says “It is both destiny and apt to serve emperumAn who is the SarIri (soul) of all, very easy to mingle with and is having heart captivating activities”.

uRuvadhAvadhu eththEvum evvulagangaLum maRRum thanpAl
maRuvil. mUrththiyOdu oththu iththanaiyum ninRa vaNNam niRkavE
seRuvil sennel karumbodOngu thirukkurugUr adhanuL
kuRiya mANuruvAgiya nIL kudak kUththanukkAtcheyvadhE

emperumAn is standing in such a manner that all categories of dhEvathAs, all worlds, other chith (sentient beings) and achith (insentient entities) and all of these remain in his svarUpam, considering them to be distinguished forms as comparable to his divine/special forms, without losing his identity as well as his characteristics; he is also standing in thirukkurugUr which has fertile lands having well growing fresh paddy, sugarcane etc; to serve such emperumAn who having great enjoyability forever as vAmana, assuming the form of brahmachAri and as krishNa who performed kudak kUththu, is the purushArtham (goal) that is destiny and apt.

Eleventh pAsuram. AzhwAr says “paramapadham is easy to attain for those who learn this decad”.

Atcheydhu Azhip pirAnaich chErndhavan vaN kurugUr nagarAn
nAtkamazh magizh mAlai mArbinan mARan satakOpan
vEtkaiyAl sonna pAdal AyiraththuL ippaththum vallAr
mItchi inRi vaikundha mAnagar maRRadhu kai adhuvE

AzhwAr who is having the divine name “SatakOpa” and the family name “mARan”, who is, having attained emperumAn, the benefactor who has the divine chakra in his hand, by engaging in service through speech, the leader of the distinguished AzhwArthirunagari and is having divine and very freshly fragrant magizha garland on his chest, out of great desire, mercifully spoke these ten pAsurams among the thousand pAsurams in the form of a song. Those who can recite these ten pAsurams, will have the great abode SrIvaikuNtam which is present on the other side, from where there is no return, in their hands’ reach, on top of the recital itself.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/thiruvaimozhi-4-10-tamil-simple/

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

thamizh thiruvAimozhi thiruvAimozhi 4th centum

திருவாய்மொழி – எளிய விளக்கவுரை – 4.10 – ஒன்றும்

May 26, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

கோயில் திருவாய்மொழி

<< 4.1

ச்ரிய:பதியான ஸர்வேச்வரன் அர்ச்சாவதார ரூபத்திலே பெருங்கருணையுடன் ஆத்மாக்களுக்கு உதவுவதற்காக இவ்வுலகில் வந்து காத்திருக்க, இங்குள்ளவர்கள் அவனால் நியமிக்கப்பட்ட வேறு தெய்வங்களைத் தேடிப் போவதைக்கண்டு, எல்லோருக்கும் எம்பெருமானுடைய பரத்வத்தை விரிவாக உபதேசம் செய்து அவர்களைத் திருத்தி மகிழ்கிறார். அர்ச்சாவதாரத்திலே எம்பெருமானின் பரத்வத்தை ஆழ்வார் காட்டிய பதிகம் இது. இந்த திவ்யதேசம் ஆழ்வாருடைய திருவவதார ஸ்தலம் ஆகையாலே இங்கிருக்கும் எம்பெருமானிடத்தில் ஆழ்வாருக்குத் தனி ஈடுபாடு என்பதும் வெளிப்படுகிறது.

முதல் பாசுரம். எல்லாவற்றுக்கும் காரணமான ஸர்வேச்வரன் இங்கே இருக்க வேறு எந்த தேவதையைத் தேடுகிறீர்கள் என்கிறார்.

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா
அன்று நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்
குன்றம் போல் மணி மாட நீடு திருக்குருகூர் அதனுள்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க மற்றைத் தெய்வம் நாடுதிரே

எம்பெருமானிடத்தில் ஒன்றியிருக்கும்படிச் சேர்வதான தேவதைகளும் அவர்களின் உலகங்களும் மனுஷ்யர் தொடக்கமான ப்ராணிகளும் மற்றும் உண்டான எல்லாப் பொருள்களும் எதுவும் இல்லாத அன்று இவர்களை ஸ்ருஷ்டிக்கவேணும் என்னும் கருணை உள்ளத்துடன் ப்ரஹ்மாவுடன் தேவதைகள், உலகம், ப்ராணிகள் ஆகியவற்றைத் தன்னை அடைவதற்கு வழிசெய்யும் வகையில் படைத்தவனாய் மலைகள்போலே மாணிக்கமயமான மாடங்கள் உயர்ந்திருக்கிற திருக்குருகூரில் நிற்கிற எல்லாவற்றுக்கும் காரணனான மஹோபகாரகன் இங்கிருக்க ஸ்ருஷ்டி ஸம்ஹாரம் ஆகியவற்றுள் கர்மத்தாலே ஈடுபடும் தேவதைகளைத் தேடுகிறீர்களே.

இரண்டாம் பாசுரம். அந்த தேவர்களையும் உங்களையும் படைப்பதற்குத் தேவையான நித்யமங்கள குணங்களை உடைய எம்பெருமான் வாழும் திருநகரியை அடையுங்கள் என்கிறார்.

நாடி நீர் வணங்கும் தெய்வமும் உம்மையும் முன் படைத்தான்
வீடில் சீர்ப் புகழ் ஆதிப்பிரான் அவன் மேவி உறை கோயில்
மாட மாளிகை சூழ்ந்தழகாய திருக்குருகூரதனைப்
பாடி ஆடிப் பரவிச் சென்மின்கள் பல்லுலகீர் பரந்தே

பலவகைப்பட்ட உலகத்தீரே! நீங்கள் உங்கள் குணத்துக்கு ஏற்றதாக வணங்கும் தேவதைகளையும் உங்களையும் ஸ்ருஷ்டி காலத்திலே படைத்தவனான, அதற்குத் தேவையான ஞானம் சக்தி முதலிய குணங்களையுடையவனான, புகழையுடைய ஆதிப்பிரானான எம்பெருமான், பொருந்தி வாழும் ஸ்தானமாய், மாடங்களும், மாளிகைகளும் சூழ்ந்து அதனாலே அழகாக இருக்கும் திருநகரியைப் பாடி ஆடி ஸ்துதித்து எல்லாவிடத்திலும் சென்று சொல்லுங்கள்.

மூன்றாம் பாசுரம். இப்பொழுது படைக்கப்பட்டிருக்கும் ஜகத்தை எம்பெருமான் காப்பாற்றுவதே, அவன் மேன்மையைக் காட்டும் என்கிறார்.

பரந்த தெய்வமும் பல்லுலகும் படைத்து அன்றுடனே விழுங்கிக்
கரந்துமிழ்ந்து கடந்திடந்தது கண்டும் தெளியகில்லீர்
சிரங்களால் அமரர் வணங்கும் திருக்குருகூர் அதனுள்
பரன் திறம் அன்றிப் பல்லுலகீர்! தெய்வம் மற்றில்லை பேசுமினே

பரந்திருக்கும் தேவதைக் கூட்டங்களையும் பல் வித உலகங்களையும் படைத்து, ப்ரளயம் வந்த காலத்தே உடனே விழுங்கி, அதை ஒளித்து வைத்து, ப்ரளயத்துக்குப் பிறகு வெளியே உமிழ்ந்து, பின்பு அளந்து கொண்டு, மீண்டும் இடைப்பட்ட ப்ரளயத்திலே இடந்து எடுத்த இவற்றைக் கண்டும், தெளிவான அறிவில்லாமல் இருக்கிறீர்களே. தேவர்கள் தங்களது தலைகளால் வணங்கும் திருநகரிக்குள்ளே நிற்கிற பரம்பொருளுக்குச் சரீரமாயல்லது வேறு ஸ்வதந்த்ரமான தெய்வம் இல்லை. பல விதமான உலகத்தில் உள்ளவர்களே, அப்படி இருந்தால் சொல்லுங்கள்.

நான்காம் பாசுரம். இவ்வுலகில் ஈச்வரர்கள் என்று கொண்டாடப்படுபவர்களுக்கும் ஈச்வரனான, வேதத்தில் பரதெய்வமாகச் சொல்லப்பட்ட ஸர்வேச்வரன் விஷயத்தில் அவன் ஈச்வரன் இல்லை என்றும் அனுமானத்தாலே ஈச்வரனைச் சொல்லும் நையாயிகர்களுக்கு என்ன ப்ரயோஜனம் என்கிறார்.

பேச நின்ற சிவனுக்கும் பிரமன் தனக்கும் பிறர்க்கும்
நாயகன் அவனே கபால நன் மோக்கத்துக் கண்டு கொண்மின்
தேசமாமதிள் சூழ்ந்தழகாய திருக்குருகூர் அதனுள்
ஈசன் பால் ஓர் அவம் பறைதல் என்னாவது இலிங்கியர்க்கே

ஈச்வரனாகச் சொல்லப்பட்ட ருத்ரனுக்கும் அவனுக்கும் தந்தையான ப்ரஹ்மாவுக்கும் மற்ற தேவதைகளுக்கும் நாயகனானவன் அந்த ஸர்வேச்வரனே. ப்ரஹ்மாவின் சாபத்தால் ருத்ரன் கையிலே ஒட்டியிருந்த கபாலத்தை நன்றாகப் போக்கின இந்த சரித்ரத்தை ஐந்தாவது வேதமான மஹாபாரத்தில் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள். ஒளிமயமாய் மிகச்சிறந்ததான மதிள்களாலே சூழப்பட்டு அத்தாலே அழகாக இருக்கும் திருநகரிக்குள்ளே இருக்கும் இயற்கையான ஸர்வேச்வரன் விஷயத்திலே இவன் ஈச்வரன் இல்லை என்ற தாழ்ந்த வார்த்தைகளைச் சொல்லுகிற இத்தால் நையாயிகர்களுக்கு என்ன ப்ரயோஜனம் உண்டு?

ஐந்தாம் பாசுரம். பாஹ்ய (வேதத்தை ஒத்துக்கொள்ளாதவர்கள்) குத்ருஷ்டி (வேதத்துக்குத் தவறான அர்த்தம் சொல்லுபவர்கள்) மதத்தவர்களை ஜயித்து, திருநகரியில் நிற்கிற ஸர்வேச்வரனே எல்லாரையும் விட உயர்ந்தவன் என்கிறார்.

இலிங்கத்திட்ட புராணத்தீரும் சமணரும் சாக்கியரும்
வலிந்து வாது செய்வீர்களும் மற்று நும் தெய்வமும் ஆகி நின்றான்
மலிந்து செந்நெல் கவரி வீசும் திருக்குருகூர் அதனுள்
பொலிந்து நின்ற பிரான் கண்டீர் ஒன்றும் பொய் இல்லை போற்றுமினே

லிங்கத்தை வணங்குவதைக் காட்டும் தாமஸ புராணத்தை நம்பும் குத்ருஷ்டிகளான நீங்களும், வேதத்தை ஒத்துக்கொள்ளாத சமணர்கள் மற்றும் பௌத்தர்களும், வீணான தர்க்கங்களில் ஈடுபட்டு வாதம் செய்யும் வைசேஷிகர்கள் முதலியவர்களும் மற்றும் நீங்கள் விரும்பி வணங்கும் தேவதைகளும் தன் அதீனத்திலே இருக்கும்படி அவற்றை வளர்த்துவிட்டவன், செந்நெலானது மிகுந்து கவரிபோலே அசைகிற திருநகரியில் பரிபூர்ணனாய் தன் மேன்மை ஒளிவிடும்படி நிற்கும் ஸர்வேச்வரனே! இதை நீங்களே காணுங்கள். இதில் ஒன்றும் பொய் இல்லை. ஆகையாலே உங்கள் கொள்கைகளை விட்டு அவனையே கொண்டாடுங்கள்.

ஆறாம் பாசுரம். இது உங்களுக்குத் தெரியாமல் இருப்பது அவரவர் கர்மத்துக்கு ஏற்றபடி எம்பெருமான் இந்த ஸம்ஸாரத்தை நடத்துகிற ஸாமர்த்யத்தாலே என்கிறார்.

போற்றி மற்றோர் தெய்வம் பேணப் புறத்திட்டு உம்மை இன்னே
தேற்றி வைத்தது எல்லீரும் வீடு பெற்றால் உலகில்லை என்றே
சேற்றில் செந்நெல் கமலம் ஓங்கு திருக்குருகூர் அதனுள்
ஆற்ற வல்லவன் மாயம் கண்டீர் அதறிந்தறிந்து ஓடுமினே

வேறு ஒரு தேவதையை ஸ்தோத்ரம் பண்ணி ஆதரிக்கும்படி தன்னிடத்திலிருந்து உங்களை விலக்கி, இப்படி அவர்கள் விஷயத்தில் நம்பிக்கையுடன் வைத்திருப்பது, எல்லாரும் பகவானை அடையும் மோக்ஷத்தைப் பெற்றால் சாஸ்த்ரத்தில் காட்டப்பட்ட உலக மர்யாதை குலையும் என்பதற்காக. இதற்குக் காரணம், சேற்று நிலத்தில் செந்நெலும் தாமரையும் போட்டிபோட்டுக் கொண்டு வளரும் திருநகரியிலே வாழும், மிக உயர்ந்த பல விதமான சக்திகளை உடையவனாய்க் கொண்டு எல்லாரையும் கர்மத்தை அனுபவிக்கச்செய்பவனுடைய, ஆச்சர்யமான ப்ரக்ருதியுடன் சேர்ந்த ஸம்பந்தம். அதை நன்றாக அறிந்து இந்த உலகைக் கடக்கப் பாருங்கள்.

ஏழாம் பாசுரம். இப்படியே மற்ற தெய்வங்களை வணங்கி வந்தால் இதற்கு முன்பு பெற்ற பலனையே பெறுவீர்கள். ஆதலால், கருடக்கொடியை உடைய, எல்லாவற்றுக்கும் காரணமான எம்பெருமானுக்கு அடிமை ஆகுங்கள் என்கிறார்.

ஓடி ஓடிப் பல பிறப்பும் பிறந்து மற்றோர் தெய்வம்
பாடி ஆடிப் பணிந்து பல் படிகால் வழி ஏறிக் கண்டீர்
கூடி வானவர் ஏத்த நின்ற திருக்குருகூர் அதனுள்
ஆடு புட்கொடி ஆதி மூர்த்திக்கு அடிமை புகுவதுவே

வேறு சில பெயர் சொல்லவும் தகுதியில்லாத தேவதையைப் பாடுவது, ஆடுவது என்று கொண்டு வணங்கி, பல விதத்தாலும் சாஸ்த்ர மார்கத்தாலே மேலும் மேலும் வணங்கி, பல பிறவிகளில் ஓடிப் பிறந்து, நேரே அனுபவித்தீர்கள். ஆதலால், நீங்கள் வணங்கும் தேவர்கள் எல்லாரும் கூடி ஸ்தோத்ரம் பண்ணி அடையும்படித் திருநகரியிலே நிற்கும், ஆடிவருகிற பெரியதிருவடியை கொடியாகவுடைய எல்லாருக்கும் காரணனான ஸர்வேச்வரனுக்கு அடிமை ஆகுங்கள்.

எட்டாம் பாசுரம். மார்க்கண்டேயனுக்கு ருத்ரன் உதவியதும் எம்பெருமான் க்ருபையாலே என்று மற்ற தேவதைகளுக்கும் பலன் கொடுக்கும் சக்தி எம்பெருமானே கொடுக்கிறான் என்பத உதாரணத்துடன் அருளிச்செய்கிறார்.

புக்கடிமையினால் தன்னைக் கண்ட மார்க்கண்டேயன் அவனை
நக்க பிரானும் அன்றுய்யக் கொண்டது நாராயணன் அருளே
கொக்கலர் தடம் தாழை வேலித் திருக்குருகூர் அதனுள்
மிக்க ஆதிப்பிரான் நிற்க மற்றைத் தெய்வம் விளம்புதிரே

தொண்டு செய்து உள்கலந்து தன்னை நேராகக் கண்ட மார்க்கண்டேயனென்று ப்ரஸித்தமானவனை, நக்கபிரான் என்று திக்கையே ஆடையாகக் கொண்டிருப்பவனும் தன் அடியார்களுக்கு நன்மை செய்பவனுமான ருத்ரனும், ஆபத்துக்காலத்திலே காப்பாற்றி பகவானுக்கு அடிமையாக்கி வாழவைத்தது நாராயணன் அருளாலேயே நடந்தது. ஆதலால், கொக்கின் நிறம்போலே வெளுத்து மலரும் பூவையுடைய பெரிய தாழைகளை வேலியாகவுடைய திருநகரியுள் நிற்கும் எல்லாரையும் விட உயர்ந்தவனாய், ஆதி காரணனாய், மஹோபகாரனான எம்பெருமான் நிற்க, வேறு எந்த தெய்வத்தைச் சொல்லுகிறீர்கள்?

ஒன்பதாம் பாசுரம். மற்றவர்களாலே புரிந்து கொள்ள முடியாத எம்பெருமான் வாழும் திருநகரியை உங்களுடைய வாழ்ச்சிக்காக நினையுங்கள் என்று அருளிச்செய்கிறார்.

விளம்பும் ஆறு சமயமும் அவை ஆகியும் மற்றும் தன் பால்
அளந்து காண்டற்கரியனாகிய ஆதிப் பிரான் அமரும்
வளம் கொள் தண் பணை சூழ்ந்தழகாய திருக்குருகூர் அதனை
உளம் கொள் ஞானத்து வைம்மின் உம்மை உய்யக் கொண்டு போகுறிலே

வார்த்தைகளால் மட்டும் நிறைந்திருக்கும் ஆறு பாஹ்ய சமயங்களும் (வேதத்தை ஒத்துக்கொள்ளாத சார்வாக, பௌத்த, சமண, வைசேஷிக, ஸாங்க்ய, பாசுபத மதங்கள்) மற்றுமுள்ள குத்ருஷ்டி (வேதத்துக்குத் தவறான அர்த்தம் கூறும்) மதங்களும் எல்லாம் கூடி வந்தாலும், தன்விஷயத்தில் ஆராய்ந்து காண்பதற்கு அரியதான தன்மையை உடைய, எல்லாருக்கும் காரணனான, மஹோபகாரகன் பொருந்தி வாழும் தேசமாய், அழகியதாய், குளிர்ந்ததான நீர்நிலங்களாலே சூழப்பட்டு மிகவும் இனிமையாக இருக்கும் திருநகரியை, நீங்கள் வாழ்ச்சியைப் பெறவேண்டும் என்று நினைத்தீர்களானால் உங்கள் உள்ளத்தில் இருக்கும் ஞானத்தில் வையுங்கள்.

பத்தாம் பாசுரம். எல்லாவற்றுக்கும் ஆத்மாவாய், மிகவும் எளியவனாய், எல்லாரையுடைய மனதையும் கவரக்கூடிய சேஷ்டிதங்களையுடைய எம்பெருமானுக்கு அடிமை செய்வதே விரும்பத்தக்கதும் தகுந்ததும் என்று அருளிச்செய்கிறார்.

உறுவதாவது எத்தேவும் எவ்வுலகங்களும் மற்றும் தன்பால்
மறுவின் மூர்த்தியோடு ஒத்து இத்தனையும் நின்ற வண்ணம் நிற்கவே
செறுவில் செந்நெல் கரும்பொடோங்கு திருக்குருகூர் அதனுள்
குறிய மாணுருவாகிய நீள் குடக் கூத்தனுக்கு ஆட்செய்வதே

எல்லா தேவதைகளும் எல்லா உலகங்களும் மற்றுமுண்டான எல்லா சேதனர்களும் அசேதனப் பொருள்களும் இவை எல்லாவற்றையும் தன் ஸ்வரூபத்திலே, குற்றமில்லாத தனித்துவம் வாய்ந்த திருமேனியைப் போலே, பெருமை சேர்க்கும் சரீரமாய்க்கொண்டு, தன்னுடைய ஸ்வரூபம், ஸ்வபாவம் ஆகியவை குலையாதபடி நிற்கும் எம்பெருமான் அம்மேன்மையோடே விளைநிலங்களில் செந்நெலானது கரும்புடன் வளரும்படியான திருநகரிக்குளே நிற்பவனாய், அடியார்கள் எளிதில் அனுபவிக்கும்படி வாமனனாய் ப்ரஹ்மசாரி உருவத்துடன், மிகப்பெரிய பெருமையையுடைய குடக்கூத்தாடிய கண்ணனுக்கே அடிமை செய்வதே சிறந்ததும் தகுந்ததுமாய் இருக்கும் புருஷார்த்தம்.

பதினொன்றாம் பாசுரம். இத்திருவாய்மொழியை நினைத்துச் சொன்னவர்களுக்குப் பரமபதம் கையிலேயென்று பலத்தை அருளிச்செய்கிறார்.

ஆட்செய்து ஆழிப் பிரானைச் சேர்ந்தவன் வண் குருகூர் நகரான்
நாட்கமழ் மகிழ் மாலை மார்பினன் மாறன் சடகோபன்
வேட்கையால் சொன்ன பாடல் ஆயிரத்துள் இப்பத்தும் வல்லார்
மீட்சி இன்றி வைகுந்த மாநகர் மற்றது கை அதுவே

வாசிக கைங்கர்யத்தைப் பண்ணி திருவாழியைத் திருக்கையிலேயேந்திய உபகாரகனை அடைந்தவராய் உயர்ந்ததான திருநகரிக்குத் தலைவராய் புதிய பரிமளத்தையுடைய திருமகிழமாலையை திருமார்பிலேயுடையவராய் மாறன் என்கிற குடிப்பெயரையும் சடகோபர் என்கிற விசேஷமான திருநாமத்தையும் உடைய ஆழ்வார், பகவத் விஷயத்தில் கொண்ட மிகுந்த ஆசையால் அருளிச்செய்த ஆயிரம் பாசுரங்களுக்குள் இப்பத்துப் பாசுரங்களையும் அர்த்தத்துடன் அனுபவிக்க வல்லவர்கள் கையிலே இதை அனுபவிப்பதாகிய பலத்துக்கு மேலே, மிகவும் தூரத்தில் இருக்கும், மீட்சியில்லாத ஸ்ரீவைகுண்டமாகிற மாநகரம் இருக்கும்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org