Monthly Archives: May 2020

thamizh thiruvAimozhi thiruvAimozhi 6th centum

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

திருவாய்மொழி – எளிய விளக்கவுரை – 6.10 – உலகமுண்ட

May 30, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 6th centum

<< 5.8

srinivasan -ahzwar

சரணாகதி செய்யும் காலத்தில் எம்பெருமானுடைய திருக்கல்யாண குணங்களைச் சொல்லிக்கொண்டும் நமக்கு வேறு புகலில்லை என்பதையும் வேறு உபாயங்களில் அந்வயம் இல்லை என்பதையும் சொல்லி பிராட்டி புருஷகாரமாக எம்பெருமான் திருவடிகளை அணுகவேண்டும். இதை ஆழ்வார் இந்தப் பதிகத்தில் திருவேங்கடமுடையான் விஷயத்தில் மிகவும் அழகாகச் செய்து காட்டுகிறார்.

முதல் பாசுரம். எல்லோரையும் ரக்ஷிக்கும் தன்மைகளைக் கொண்டு திருமலையிலே இருக்கும் உன்னை அடிமையான நான் கிட்டும் வழியை அருளிச்செய்ய வேணும் என்கிறார்.

உலகம் உண்ட பெரு வாயா உலப்பில் கீர்த்தி அம்மானே!
நிலவும் சுடர் சூழொளி மூர்த்தி நெடியாய் அடியேன் ஆருயிரே!
திலதம் உலகுக்காய் நின்ற திருவேங்கடத்து எம்பெருமானே!
குல தொல் அடியேன் உன பாதம் கூடுமாறு கூறாயே

ப்ரளய காலத்திலே உலகத்தை அமுதுசெய்தபோது, காப்பதற்கு உபகரணமான பெரிய பாரிப்பையுடைய திருவாயையுடையவனாய் முடிவில்லாத கீர்த்தியை உடைய இயற்கையான ஸ்வாமியே! இயற்கையான அழகு முதலிய குணங்களால் ஜ்வலிக்கும் பூர்ணமாய் ஒளிமயமான திருமேனியையுடையவனாய் அளவற்ற பெருமையுடையவனாய் எனக்கு ப்ராணனானவனே! எல்லா உலகுக்கும் திலகமாய் நின்ற திருமலையிலே எனக்கு உன்னுடைய ஸ்வாமித்வத்தைக் காட்டிக்கொண்டு நின்றவனே! பரம்பரையாகப் பழைய அடியவனான நான் உன் திருவடிகளைச் சேரும் வழியை நீ அருளிச்செய்யவேண்டும்.

இரண்டாம் பாசுரம். எல்லா விரோதிகளையும் போக்கும் ஆய்தங்களையுடைய நீ, உன்னிடத்திலே மிகவும் ஈடுபாடு கொண்டுள்ள நான் உன் திருவடிகளைச் சேரும்படி க்ருபை பண்ணியருள வேண்டும் என்கிறார்.

கூறாய் நீறாய் நிலனாகிக் கொடு வல் அசுரர் குலம் எல்லாம்
சீறா எரியும் திருநேமி வலவா! தெய்வக் கோமானே!
சேறார் சுனைத் தாமரை செந்தீ மலரும் திருவேங்கடத்தானே!
ஆறா அன்பில் அடியேன் உன் அடி சேர் வண்ணம் அருளாயே

க்ரூரராய் மிகவும் வலிமை படைத்த அசுரர்களுடைய கூட்டம் எல்லாம் சிதறி தூளியாம்படித் தரைப்பட்டிருக்கும்போது மேலும் சீறி ஜ்வலிக்கும் வீரஸ்ரீயையுடைய திருவாழியை அடக்கி ஆளவல்லவனாய் நித்யஸூரிகளுக்குத் தலைவனே! சேற்றாலே பூர்ணமான சுனையிலே சிவந்த தாமரையானது சிவந்த தீயைப்போன்ற நிறத்தைக் கொண்டு மலரும்படியிருக்கும் திருமலையிலே வாழ்பவனே! அளவற்ற அன்பை உடையவனான அடியேன் உன் திருவடிகளைச் சேரும்படி க்ருபை பண்ணியருள வேண்டும்.

மூன்றாம் பாசுரம். உன்னுடைய ரூபத்தாலும் குணத்தாலும் இனிமையாலும் மிகவும் உய்ரந்தவிதத்தில் அனுபவிக்கப்படுபவனான நீ, எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் திருமலையிலே புகலிடமாய் வந்ததைப்போலே அடியோங்களுக்கு இரங்கி அருளவேண்டும் என்கிறார்.

வண்ணம் அருள் கொள் அணி மேக வண்ணா! மாயவம்மானே!
எண்ணம் புகுந்து தித்திக்கும் அமுதே! இமையோர் அதிபதியே!
தெண்ணல் அருவி மணி பொன் முத்தலைக்கும் திருவேங்கடத்தானே!
அண்ணலே! உன் அடி சேர அடியேற்கு ஆவாவென்னாயே

நிறத்தில் பிச்சேறும்படியான அழகையுடைய மேகம்போன்ற திருமேனியையுடையவனே! ஆச்சர்யமான குணங்களால் எல்லோரையும் விடப் பெரியவனாய் இருப்பவனே! நெஞ்சில் புகுந்து தித்திக்கும் அமுதே! நித்யஸூரிகளுக்கு இந்த அனுபவத்தைக் கொடுக்கும் பெருமையையுடையவனே! தெளிந்த அழகான அருவிகள் மணியையும் பொன்னையும் முத்தையும் அலைக்கும் திருமலையிலே இருப்பவனாய் தனித்துவம் வாய்ந்த தலைவனாய் இருப்பவனே! உன்னுடைய திருவடிகளைச் சேரும்படி அடியோங்களுக்கு ஐயோ! ஐயோ! என்று இரங்கி அருளவேண்டும்.

நான்காம் பாசுரம். உலகத்துக்கு விரோதிகளை அழையச்செய்யும் செல்வத்தையுடைய நீ, உன்னுடைய மிகவும் இனிமையான திருவடிகளை நான் கிட்டும்படி பண்ணியருள வேண்டும் என்கிறார்.

ஆவா! என்னாது உலகத்தை அலைக்கும் அசுரர் வாணாள் மேல்
தீவாய் வாளி மழை பொழிந்த சிலையா! திருமா மகள் கேள்வா
தேவா! சுரர்கள் முனிக் கணங்கள் விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே!
பூவார் கழல்கள் அருவினையேன் பொருந்துமாறு புணராயே

உலகத்தை ஐயோ! ஐயோ! என்று இரங்காதே துன்புறுத்தும் அசுரர்கள் ப்ராணன் விஷயமாக அக்னிமுகமான அம்புகளை மழைபோலே பொழிந்த ஸ்ரீ சார்ங்கம் என்னும் வில்லையுடையவனே! வீரபத்னியான லக்ஷ்மிக்கு தகுந்த நாயகனாய் அதனாலே உஜ்ஜ்வலரூபனாய், தேவர்களும், ரிஷிகளும் கூட்டமாக ஆதரிக்கும்படியான திருமலையில் வாழ்பவனே! பூவாலே நிறைந்த உன் திருவடிகளை இழக்கும்படி மிக அரிதான பாபத்தையுடைய நான் உன்னைக் கிட்டும் வழியைச் சொல்லிக் கொடுக்கவேண்டும்.

ஐந்தாம் பாசுரம். அடியார்களைக் காப்பதற்காக அநாயாஸமான செயல்களையுடைய உன் திருவடிகளைச் சேர்வது எந்நாள் என்கிறார்.

புணரா நின்ற மரம் ஏழ் அன்றெய்த ஒரு வில் வலவாவோ!
புணரேய் நின்ற மரம் இரண்டின் நடுவே போன முதல்வாவோ!
திணரார் மேகம் எனக் களிறு சேரும் திருவேங்கடத்தானே!
திணரார் சார்ங்கத்துன பாதம் சேர்வது அடியேன் எந்நாளே?

கூட்டமாக நின்ற ஏழு மராமரங்களையும் ஸுக்ரீவ மஹாராஜருக்கு எம்பெருமான் சக்தியிலே தேவையில்லாத ஸந்தேஹம் வந்த அக்காலத்திலே அவருக்கு நம்பிக்கை பிறக்கும்படியாக எய்த ஒரு வில்லை உடையவனே! பொருந்தி நின்ற இரண்டு மரங்களின் நடுவே போன ஜகத்துக்குக் காரணனானவனே! கதிப்பு விஞ்சின மேகங்கள் என்று சொல்லும்படி யானைகள் சேர்ந்து வாழும் திருமலையிலே வாழ்பவனே! பெருமையையுடைய ஸ்ரீசார்ங்கத்தையுடையவனான உன் திருவடிகளை அடியேன் சேருவது எந்நாள்? ஓ என்று வருத்தத்தின் மிகுதியை ஒவ்வொரு வரியிலும் வெளியிடுகிறார்.

ஆறாம் பாசுரம். மிகுந்த ஞானத்தையுடைய ஸூரிகளும் அடிமை செய்யும் திருமலையிலே உன் திருவடிகளைக்கிட்டி நான் அடிமை செய்வது எந்நாள் என்கிறார்.

எந்நாளே நாம் மண் அளந்த இணைத் தாமரைகள் காண்பதற்கென்று
எந்நாளும் நின்று இமையோர்கள் ஏத்தி இறைஞ்சி இனம் இனமாய்
மெய்ந்நாமனத்தால் வழிபாடு செய்யும் திருவேங்கடத்தானே!
மெய்ந்நான் எய்தி எந்நாள் உன் அடிக்கண் அடியேன் மேவுவதே?

எல்லா லோகங்களையும் அளந்த திருவடித்தாமரைகள் இரண்டையும் நாம் காண்பதற்கு எந்த நாளை உடையோம் என்று ஸூரிகள் எல்லாக்காலத்திலும் நின்று இப்படிச் சொல்லி துதித்து வணங்கி கூட்டம் கூட்டமாக சரீரம், வாக்கு மற்றும் மனதாலே அடிமை செய்யும்படியான திருவேங்கமுடையானே! உனக்கே ஆட்பட்டவனான நான் உண்மையாகக் கிட்டி, உன் திருவடிகளிலே பொருந்துவது எந்நாள்?

ஏழாம் பாசுரம். எல்லோருக்கும் ஆனந்தத்தைக் கொடுக்கும் உன்னை அனுபவிக்கு எந்த ஸாதனத்தையும் அனுஷ்டிக்காமல் இருந்தும் அனுஷ்டித்துப் பலம் காலம் தாழ்த்திக் கிடைப்பதைப்போலே என்னால் பொறுக்கமுடியவில்லை என்கிறார்.

அடியேன் மேவி அமர்கின்ற அமுதே! இமையோர் அதிபதியே!
கொடியா அடு புள் உடையானே! கோலக் கனி வாய்ப் பெருமானே!
செடியா வினைகள் தீர் மருந்தே! திருவேங்கடத்து எம்பெருமானே!
நொடியார் பொழுதும் உன பாதம் காண நோலாதாற்றேனே

இயற்கையான அடிமைத்தனத்தையுடைய நான், உன்னைக் கிட்டி நிரந்தர அனுபவம் பண்ணும்படியான அமுதமே! நித்யஸூரிகளுக்குத் தலைவனே!
அடியார்களின் விரோதிகளை அழிப்பவனான பெரியதிருவடியைக் கொடியாக உடையவனே! அழகிய கனிந்த பழத்தைப்போன்ற சிவந்த திருவதரத்தை உடையவனே! செடிபோலே செறிந்த பாபங்களை தீர்க்கும் மருந்தே! திருவேங்கடத்தில் இருக்கும் என் ஸ்வாமியே! எந்த நோன்பையும் நோற்காமல் இருந்தும், உன்னை அடையாமல் இருக்கும் ஒரு நொடிப்பொழுதைக்கூட என்னால் தாங்கமுடியவில்லை.

எட்டாம் பாசுரம். தங்களை ஈச்வரர்களாக நினைப்பவர்களும் நன்றாக வணங்கும்படி ஸுலபனாய் நிற்கிற நீ, க்ருஷ்ணனாய் வந்ததைப்போலே என்பக்கல் வரவேண்டும் என்கிறார்.

நோலாதாற்றேன் உன பாதம் காணவென்று நுண்ணுணர்வின்
நீலார் கண்டத்தம்மானும் நிறை நான்முகனும் இந்திரனும்
சேலேய் கண்ணார் பலர் சூழ விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே!
மாலாய் மயக்கி அடியேன்பால் வந்தாய் போலே வாராயே

உன் திருவடிகளைக் காண்பதற்கு எந்த ஸாதனத்தையும் அனுஷ்டியாதிருந்தாலும், பொறுக்கமுடியவில்லை என்று சொல்லி எல்லாமறிந்த நுணுக்கமான ஞானமுடைய கறுத்திருக்கும் கழுத்தையுடையவனான ஜகத்துக்குத் தலைவனான ருத்ரனும், அவனுக்கும் தந்தையாய் நிறைந்த ஞாபத்தையுடைய ப்ரஹ்மாவும் மூன்றுலோகங்களுக்குத் தலைவனான இந்த்ரனும், இளம் மீன்களைப்போன்ற கண்களையுடைய பார்வதி, ஸரஸ்வதி, இந்த்ராணி போன்ற பெண்களும் சூழ, ஆசையுடன் வந்து வணங்கும் திருவேங்கடத்தானே! கரிய நிறத்தையுடைய க்ருஷ்ணனாய் எல்லோரையும் மயக்கி வந்தாற்போலே அடியேன்பக்கல் நீ வரவேண்டும்.

ஒன்பதாம் பாசுரம். மிகவும் இனிமையான மற்றும் அழகான உன் திருவடிகளை ஒரு க்ஷணமும் பிரிய மாட்டேன் என்கிறார்.

வந்தாய் போலே வாராதாய் வாராதாய் போல் வருவானே
செந்தாமரைக் கண் செங்கனி வாய் நாற்றோளமுதே எனதுயிரே
சிந்தாமணிகள் பகரல்லைப் பகல் செய் திருவேங்கடத்தானே
அந்தோ அடியேன் உன பாதம் அகலகில்லேன் இறையுமே

உன்னை விரும்பாதவர்கள் விஷயத்தில் வருவதைப்போலே இருந்து வாராமல் இருப்பாய். அடியார்கள் விஷயத்தில் வருவதற்கு வாய்ப்பில்லை என்று நினைத்திருக்கும்போது அவர்கள் ஆசைப்படி அனுபவத்தைக்கொடுக்க வருவாய். சிவந்த தாமரைபோலே அழகாய் இருக்கும் திருக்கண்களையும், சிவந்த கனி போலே இனிமையாய் இருக்கும் திருவதரங்களையும், அடியார்களை எடுத்தணைக்கும் நான்கு திருத்தோள்களையும் உடையவனே! அடியார்களுக்கு அமுதம்போன்று இருக்கும் நிலையை எனக்குக் காட்டிக்கொடுத்து எனக்கு உயிராய் இருப்பவனே! நினைத்ததெல்லாம் கொடுக்கக்கூடிய விலையுயர்ந்த ரத்னங்களினுடைய ஒளியானது இரவைப் பகலாக ஆக்கும் திருமலையில் வாழ்பவனே! ஐயோ! உன் திருவடிகளை அடியேன் சிறிதும் அகல முடியாதவனாக இருக்கிறேன்.

பத்தாம் பாசுரம். புருஷகாரமான பிராட்டியையும், குணங்களையுமுடைய உன் திருவடிகளை வேறுபுகலில்லாதவனாக அடைந்தேன் என்று முறையாக சரணாகதியைப் பண்ணுகிறார்.

அகலகில்லேன் இறையும் என்று அலர் மேல் மங்கை உறை மார்பா!
நிகரில் புகழாய்! உலகம் மூன்றுடையாய்! என்னை ஆள்வானே!
நிகரில் அமரர் முனிக் கணங்கள் விரும்பும் திருவேங்கடத்தானே!
புகல் ஒன்றில்லா அடியேன் உன் அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே

“நொடிப்பொழுதும் அகல மாட்டேன்” என்று அலர்மேல்மங்கைத் தாயார் நிரந்தரமாக வாழும் திருமார்பையுடையவனே! ஒப்பில்லாத எல்லையில்லாத வாத்ஸல்யத்தை உடையவனே! மூன்று விதமான சேதனர்கள் மற்றும் அசேதனப் பொருள்களையும் சொத்தாகக் கொண்டிருக்கும் ஸ்வாமித்வத்தை உடையவனே! என்னையும் அடிமைகொள்ளும் ஸௌசீல்யத்தை உடையவனே! ஒப்பில்லாத கைங்கர்ய நிஷ்டரான அமரரும் குணானுபவ நிஷ்டரான முனிவர்களுமான கூட்டங்கள் விரும்பி வாழும் திருமலையிலே இருக்கும் ஸௌலப்யத்தை உடையவனே! வேறு புகல் ஒன்றும் இல்லாத அடியேன் உன்னுடைய திருவடிகளின் கீழே ஸ்திரமாக அமர்ந்துவிட்டேன்.

பதினொன்றாம் பாசுரம். இத்திருவாய்மொழியைப் பற்றியவர்கள் பரமபதத்திலே பெருமையுடன் நிரந்தரமாக விளஙுவார்கள் என்று பலனை அருளிச்செய்கிறார்.

அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர்! வாழ்மின் என்றென்றருள் கொடுக்கும்
படிக்கேழ் இல்லாப் பெருமானைப் பழனக் குருகூர்ச் சடகோபன்
முடிப்பான் சொன்ன ஆயிரத்துத் திருவேங்கடத்துக்கிவை பத்தும்
பிடித்தார் பிடித்தார் வீற்றிருந்து பெரிய வானுள் நிலாவுவரே

“அடியார்களே! நம்முடைய திருவடிகளின் கீழே ஸ்திரமாகப் புகுந்து நிரந்தரமான அனுபவத்தைப் பண்ணுங்கள்!” என்றென்று தன் க்ருபையைக் கொடுக்கும் நிலைக்கு ஒப்பில்லாத ஸர்வேச்வரனைக் குறித்து, குளிர்ச்சியான நீர்நிலங்களையுடைய திருநகரிக்குத் தலைவரான நம்மாழ்வார் தம்முடைய கார்யங்களை முடித்துக்கொள்வதற்காக அருளிச்செய்த ஆயிரம் பாசுரங்களிலும் வைத்துக்கொண்டு திருமலைக்கு என்று ஏற்பட்ட இந்தப் பத்துப் பாசுரங்களை அர்த்தத்துடன் பிடித்துக்கொண்டவர்கள் மிகவும் பெருமை வாய்ந்த பரமபதத்தில் பெருமையுடன் வீற்றிருந்து நிரந்தர அனுபவத்துடன் வாழ்வார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

thiruvAimozhi – Simple Explanation – 6.10 – ulagamuNda

May 29, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/thiruvaimozhi-6-10-tamil-simple/

<< 5.8

srinivasan -ahzwar

While performing surrender, one should highlight emperumAn’s divine auspicious qualities, one’s own lack of any other refuge and lack of engagement in other upAyams, and should surrender at the divine feet of emperumAn with the purushakAram (recommendation) of pirAtti. Such perfect surrender is beautifully performed by AzhwAr in this decad towards thiruvEngadamudaiyAn.

First pAsuram. AzhwAr says “You who are having the qualities to protect all the world and are present in thirumalA, should mercifully show the way to attain you, to me who is having natural servitude towards you”.

ulagam uNda peru vAyA ulappil kIrththi ammAnE!
nilavum sudar sUzhoLi mUrththi nediyAy adiyEn AruyirE!
thiladham ulkagukkAy ninRa thiruvEngdaththu emperumAnE!
kula thol adiyEn una pAdham kUdumARu kURAyE

Oh emperumAn who is having divine lips/mouth which is the tool to protect the world with great eagerness [during deluge] by consuming it! Oh the one with endless glory and natural lordship! Oh one who is having divine form filled with divine splendour, revealing the complete radiance of natural beauty etc and having unbounded glory! Oh one who is being my perfectly complete vital air (life)! Oh one who stood revealing your lordship to me on thirumalA like a thilak which is applied on the forehead in the form of UrdhvapuNdram [vertical identification mark] for the whole world! For me, the servitor who is coming in an ancient lineage, mercifully tell the means to attaining your divine feet!

Second pAsuram. AzhwAr says “If there are any hurdles, you should yourself eliminate them and accept me at your divine feet”.

kURAy nIRAy nilanAgik kodu val asurar kulam ellAm
sIRA eriyum thirunEmi valavA! dheyvak kOmAnE!
sERAr sunaith thAmarai sendhI malarum thiruvEngadaththAnE!
ARA anbil adiyEn un adi sEr vaNNam aruLAyE

Oh omnipotent emperumAn who can control the shining chakra which cuts the cruel, very strong demons into pieces, to turn them into dust, and which shows its anger even after flattening them and which is having the wealth of valour! Oh lord of nithyasUris! Oh one who is residing in thirumalA which is having muddy ponds with reddish lotus flowers which have the complexion of reddish fire and which are blossoming! Kindly bless me who is a servitor, having ever endless love for you, to reach your divine feet.

Third pAsuram. emperumAn says “While you have not put in any effort, how can I do whatever you ask for?” AzhwAr replies “While you already have many distinguished personalities who enjoy you, you pursued me; similarly, purely out of your mercy, you should fulfil my desires”.

vaNNam aruL koL aNi mEga vaNNA! mAyavammAnE!
eNNam pugundhu thiththikkum amudhE! imaiyOr adhipadhiyE!
theNNal aruvi maNi pon muththalaikkum thiruvEngadaththAnE!
aNNalE! un adi sEra adiyERku AvAvennAyE

emperumAn who is greater than all, is having cloud like form with amazing qualities and a complexion which causes madness; he has entered the heart and is sweet nectar; he is letting nithyasUris enjoy [such form]; he is having supremacy and is present in thirumalA which has clear, attractive waterfalls which toss around gemstones, gold and pearls; Oh one who effortlessly manifests your lordship in such thirumalA! Taking pity on us, you should manifest your mercy for us to reach your divine feet which are apt for us!

Fourth pAsuram. AzhwAr says “I don’t have any means in me which will lead to you; hence you should find out a means and mercifully bestow that to me”. Also explained as AzhwAr saying “You who eliminate everyone’s hurdles and protect them without any restriction, should mercifully ensure that I reach your divine feet”.

AvA! ennAdhu ulagaththai alaikkum asurar vANAL mEl
thIvAy vALi mazhai pozhindha silaiyA! thirumA magaL kELvA
dhEvA! surargaL munik kaNangaL virumbum thiruvEngadaththAnE!
pUvAr kazhalgaL aruvinaiyEn porundhumARu puNarAyE

Oh emperumAn who is having SrI SArnga bow which is shooting fire-faced arrows like rain targeting the lives of demons who torment the world instead of showing mercy, taking pity on it! Oh one who is the aptly beautiful consort for lakshmi who is being the valorous consort and who is pleased after his eliminating such enemies, and is shining due to that! Oh one who resides in thirumalA to be desired by groups of dhEvas and rishis! I am having unconquerable sins which stop me from reaching your divine feet filled with flowers; mercifully teach me the means to reach them.

Fifth pAsuram. AzhwAr says “When will I reach your divine feet which carry out effortless functions for the protection of the devotees?”

puNarA ninRa maram Ezh anReydha oru vil valavAvO!
puNarEy ninRa maram iraNdin naduvE pOna mudhalvAvO!
thiNarAr mEgam enak kaLiRu sErum thiruvEngadaththAnE!
thiNarAr sArngaththuna pAdham sErvadhu adiyEn ennALE?

emperumAn being the unique archer, shot the seven marAmarams on that day; being the primary cause for the universe, he crawled between the two trees which were standing together, fitting well; Oh one who is present in thirumalA where the elephants, which are said to be like dense clouds, reside together! When will I, a servitor, reach the divine feet of you who are having the great SrI sArnga bow!?

Sixth pAsuram. emperumAn asks “Isn’t performing kainkaryam to me in SrIvaikuNtam the goal for all?” and AzhwAr responds “Aren’t those from SrIvaikuNtam descending to thirumalA with great desire and serving you? When will I get to serve you in thirumalA completely?” Also explained as AzhwAr asking “When will I truly attain your divine feet which are attractive to be served even by dhEvas who are not exclusively devoted to you?”

en nALE nAm maN aLandha iNaith thAmaraigaL kANbadhaRkenRu
en nALum ninRu imaiyOrgaL Eththi iRainji inam inamAy
mey nA manaththAl vazhipAdu seyyum thiruvEngadaththAnE!
mey nAn eydhi en nAL un adikkaN adiyEn mEvuvadhE?

Groups of nithyasUris are always standing and praising emperumAn saying “When will we get to see both of your divine feet which measured all worlds indicated by earth and mingled with everyone, and are having overwhelming simplicity?” Oh one who is present in thirumalA to be worshipped in this manner and to be served by them! When will I, being an exclusive servitor, attain your divine feet like seeing [clearly] in a dream, and fit there properly.

Seventh pAsuram. AzhwAr says “While I have not pursued any means to attain you, I cannot sustain even for a moment without experiencing your enjoyability”.

adiyEn mEvi amarginRa amudhE! imaiyOr adhipadhiyE!
kodiyA adu puL udaiyAnE! kOlak kani vAyp perumAnE!
sediyAr vinaigaL thIr marundhE! thiruvEngadaththu emperumAnE!
nodiyAr pozhudhum una pAdham kANa nOlAdhARREnE.

emperumAn is eternally enjoyable for me to approach and experience him; he is having the supremacy to control the nithyasUris; he is having garudAzhwAn who eliminates the enemies of devotees, as his flag; he is having beautiful lips which are like reddish ripened fruit with beauty etc which increase such enjoyability and is having greatness of such unlimited enjoyability; oh one who is residing on thirumalA, being the best medicine to eliminate the dense bush like sins of mine, and who accepted me as your servitor! While I have not put in any effort to see your divine feet, I cannot bear even a fraction of a moment [without seeing them].

Eighth pAsuram. emperumAn asks “When you have not put in any effort and say ‘I cannot bear’, would you get the result?” and AzhwAr responds “Didn’t brahmA et al who are with limited ability, get their desires fulfilled by citing their Akinchanyam (lack of anything in them)? So, kindly come and eliminate my sorrow”.

nOlAdhARREn una pAdham kANavenRu nuNNuNarvin
neelAr kaNdaththammAnum niRai nAnmuganum indhiranum
sElEy kaNNAr palar sUzha virumbum thiruvEngadaththAnE!
mAlAy mayakki adiyEnpAl vandhAy pOlE vArAyE

rudhra who is omniscient, being able to see subtle things and hence became the important one in the universe and is having throat that is fully having black colour, four-headed brahmA who is the father of such rudhra, and having complete knowledge to create etc and indhra who has the wealth of three worlds say [to emperumAn] “Even without pursuing any means to see your divine feet, I am unable to bear”. Oh one who is residing in thirumalA and who is offered such prayers and surrendered to, with desire by such dhEvas along with their women folk such as umA (pArvathi), sarasvathI, Sachi et al who have fish like eyes, in their proximity! Just as you came [as krishNa] with dark complexion, mesmerising everyone with the qualities and activities, you should come towards me who is exclusively devoted to you and cannot sustain without you!

Ninth pAsuram. AzhwAr says “I will never leave your divine feet which are having most enjoyable beauty”.

vandhAy pOlE vArAdhAy vArAdhAy pOl varuvAnE
sendhAmaraik kaN sengani vAy nARROLamudhE enadhuyirE
sindhAmaNigaL pagarallaip pagal sey thiruvEngadaththAnE
andhO adiyEn una pAdham agalagillEn iRaiyumE

You are unreachable while appearing to have arrived and being within reach; due to Akinchanyam (lack of anything) in self, while thinking “there is no possibility of his arrival”, you will arrive and be fully subservient. You are manifesting to me your beautiful form with reddish, attractive, lotus-like divine eyes, divine lips which are enjoyable like reddish fruit and which say “mAmEkam SaraNam vraja“, four divine shoulders which embrace devotees saying “sugAdam parishasvajE” and are eternally enjoyable for the devotees, and have become my sustaining force. Oh one who is residing on thirumalA where the radiance of valuable, wish fulfilling gemstones make night to be like day! Alas! I, who am totally subservient to you, without any other refuge, am unable to leave your divine feet even for a moment. andhO implies AzhwAr wondering “Even after having so much sorrow in separation, I have to even manifest my desire separately!”

Tenth pAsuram. AzhwAr properly surrenders to thiruvEngadamudaiyAn saying “Without any other refuge, I am surrendering unto your divine feet which has purushakAram [of pirAtti] and the apt qualities”.

agalagillEn iRaiyum enRu alar mEl mangai uRai mArbA!
nigaril pugazhAy! ulagam mUnRudaiyAy! ennai ALvAnE!
nigaril amarar munik kaNangaL virumbum thiruvEngadaththAnE!
pugal onRillA adiyEn un adik kIzh amarndhu pugundhEnE.

Oh emperumAn who is having the greatly enjoyable, divine chest (due to the eternal presence of lakshmi) which is occupied by lakshmi who is very dear to you due to her adolescent age and who is having softness, enjoyability etc due to being born in the flower and who is saying “I am not ready to separate even for a moment”! Oh one who is having matchless, great vAthsalyam, having svAmithvam of owning the three types of chEthanas and achEthana which are well known from pramANams, having sauSeelyam which makes you acknowledge/accept me too who has many faults and one who is present in thirumalA with perfect saulabhyam of residing with great desire to be worshipped by matchless amaras who are focussed on service and sages who meditate! I who am an ananyaSaraNan who has no other refuge such as upAyAntharam and other saviours, have surrendered unto your divine feet and have become seated beneath them, with exclusive focus on kainkaryam and no other expectation.

Eleventh pAsuram. AzhwAr says “All those who learn this decad will reach paramapadham, be crowned for servitude and will get to engage in service”.

adik kIzh amarndhu pugundhu adiyIr! vAzhmin enRenRaruL kodukkum
padikkEzh illAp perumAnaip pazhanak kurugUrch chatakOpan
mudippAn sonna Ayiraththuth thiruvEngadaththukkivai paththum
pidiththAr pidiththAr vIRRirundhu periya vAnuL nilAvuvarE

emperumAn, who is greater than all, is bestowing his mercy in a matchless manner saying “Oh servitors! Enter under my divine feet and eternally enjoy being ananya sAdhanar and ananya prayOjanar”; nammAzhwAr, the leader of AzhwArthirunagari which is having invigorating water bodies, mercifully spoke about such emperumAn to fulfil all his desires in these ten pAsurams among the thousand pAsurams; those who hold on to these pAsurams and their meanings, will be present in the infinitely great paramapadham which is indicated by the term “parmavyOma”, in a distinguished manner and live there with eternal enjoyment.

adiyen sarathy ramanuja dasan

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 5th centum

thiruvAimozhi – Simple Explanation – 5.8 – ArAvamudhE

May 28, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/thiruvaimozhi-5-8-tamil-simple/

<< 5.7

AzhwAr observed that even after totally surrendering to vAnamAmalai emperumAn in sirIvaramangalanagar, emperumAn did not appear in front of him. AzhwAr thought “perhaps emperumAn would accept my surrender in thirukkudandhai” and hence surrenders to thirukkudandhai ArAvamudhan emperumAn highlighting his ananyagathithvam (lack of any other refuge).

First pAsuram. AzhwAr says “I have seen you reclining in thirukkudandhai, making me melt being infinitely enjoyable by me with your beauty and your unconditional relationship”.

ArAvamudhE adiyEn udalam ninpAl anbAyE
nIrAy alaindhu karaiya urukkuginRa nedumAlE!
sIrAr senneRkavari vIsum sezhunIrth thirukkudandhai
ErAr kOlam thigazhak kidandhAy kaNdEn emmAnE

emperumAn is my unconditional lord, where my quench is never fulfilled even after eternally enjoying him; oh one who is having infinitely enjoyable greatness! You are agitating me to dissolve and melt my body which is having love as the mood/form towards you, losing firmness to become watery; you are resting in thirukkudandhai which has abundance of heavy paddy crops which appear like fans swaying and having rich water; your abundant beauty and decoration are shining; I enjoyed these by seeing with my own eyes. This implies – AzhwAr has only seen emperumAn and has not interacted with him yet.

Second pAsuram. AzhwAr says “You who assumed many incarnation for the sake of your devotees, are not mercifully glancing at me; what shall I do?”

emmAnE en veLLai mUrththi! ennai ALvAnE!
emmA uruvum vENdum ARRAl AvAy ezhilERE!
semmA kamalam sezhunIr misaik kaN malarum thirukkudandhai
ammAm malark kaN vaLarginRAnE! ennAn seygEnE?

emperumAn who is my lord, is having a pure form for me to acquire sathva guNam [purely good qualities]; he is showing that form to let me enjoy him and to ensure that I don’t lose my existence; he assumes various incarnations in all species out of his own desire; with the beauty in those forms, capturing the hearts as said in “pumsAm dhrushti chiththApahAriNAm” he appears majestic; oh one who is resting with your distinguished lotus flower like divine eyes in thirukkudandhai where there is abundance of reddish big lotus flowers blossoming everywhere on the water! What shall I do? Implies that – while all lotus flowers are blossoming, your two lotus like flowers [eyes] are not blossoming on looking at me.

Third pAsuram. AzhwAr says “I who am an akinchana (empty handed), do not want my desires fulfilled from anyone other than you; you who made me like this, should see that I serve at your divine feet forever”.

en nAn seygEn yArE kaLaigaN ennai en seyginRAy
unnAl allAl yAvarAlum onRum kuRai vENdEn
kannAr madhiL sUzh kudandhaik kidandhAy adiyEn aruvANAL
sennAL ennAL annAL una thAL pidiththE selakkANE

What activity shall I do [to protect myself]! Who [else] is the protector! What are you planning to do to me? I won’t pray to anyone else other than you to fulfil any of my desires. Oh one who is mercifully resting in thirukkudandhai which is surrounded by abundantly firm fort! You kindly see to it that I who am your servitor hold on to your divine feet until the time I am uplifted, for as many days as it may take. aru indicates AthmA which is atomic in nature.

Fourth pAsuram. AzhwAr says “I am suffering having not been able to see you who have descended in thirukkudandhai and resting here even after your being sarvESvara (supreme lord) and I am having the desire to see you”.

selak kANgiRpAr kANum aLavum sellum kIrththiyAy!
ulappilAnE! ellA ulagum udaiya oru mUrththi!
nalaththAl mikkAr kudandhaik kidandhAy unnaik kANbAn nAn
alappAy AgAsaththai nOkki azhuvan thozhuvanE

emperumAn is having endless qualities, wealth etc and greatness of going beyond the reach of those who have the ability to see further [and further], as much as they can see; he is having all of the world at his service; he is having a distinguished form which is the goal; oh such emperumAn who is resting in thirukkudandhai which is [made up] of those who have great love towards you! To see you and enjoy as desired, I am grieving and looking at the sky, crying out like those who have great devotion and those who worship you. Also explained as crying like a child and worshipping like a matured person.

Fifth pAsuram. AzhwAr says “Having the desire to see you, I have done many acts to invoke your mercy and yet I have not seen you; you should yourself see that I attain your divine feet”.

azhuvan thozhuvan Adik kANban pAdi alaRRuvan
thazhuval vinaiyAl pakkam nOkki nANik kavizhndhiruppan
sezhu oN pazhanak kudandhaik kidandhAy sendhAmaraik kaNNA
thozhuvanEnai una thAL sErum vagaiyE sUzh kaNdAy

I cry, worship, dance and see, sing, blabber, look around in all directions due to this powerful sin of love which has embraced me, and hang my head down feeling ashamed. Oh one who is having reddish lotus flower like divine eyes, and resting in thirukkudandhai which is having abundance of attractive water-rich fields! You find out the appropriate means to reach your divine feet for me who is very needy [of your protection].

Sixth pAsuram. AzhwAr says “Since I having been captivated in your enjoyable nature and cannot exist with other worldly aspects, you have to eliminate the hurdles for me in attaining you, and find out the means to attaining you and mercifully seeing to make it work for me even without my knowledge”.

sUzh kaNdAy en thollai vinaiyai aRuththu un adi sErum
Uzh kaNdirundhE thUrAk kuzhi thUrththu enai nAL aganRiruppan
vAzh thol pugazhAr kudandhaik kidandhAy vAnOr kOmAnE!
yAzhin isaiyE amudhE aRivin payanE ariyERE

You are mercifully resting in thirukkudandhai which is of those who are having natural glories due to enriched living (of experiencing bhagavAn); you are the controller for nithyasUris; you are like the most enjoyable tune of the musical instrument yAzh; you are like the eternally enjoyable nectar, one who is enjoyable to the tongue through sthuthis [words of praise]; you are enjoyable to the mind, since you are the result of knowledge; still, you are like the best among the lions, one who is great and hence cannot be comprehended; (I) having seen the ancient aspect of reaching your divine feet and existing exclusively for you, how many more days do I have to exist separated [from you] in this pit of inappropriate desires which is difficult to fill and is dug (through inappropriate pleasures)? Mercifully sever my ancient sins and help me reach your divine feet which is apt for my true nature.

Seventh pAsuram. AzhwAr says “Just out of your mercy, you manifested your beauty etc and made me exist purely by serving you; now, as I cannot exist without your divine feet, please bestow me your divine feet and eliminate samsAram (my connection with this material realm) for me”.

ariyERE ennam poRchudarE sengatkarumugilE
eriyE pavaLak kunRE nAl thOL endhAy unadharuLE
piriyA adimai ennaik koNdAy kudandhaith thirumAlE
thariyEn ini un saraNam thandhu en sanmam kaLaiyAyE

emperumAn is appearing majestic due to his uncontrollable independence, is having reddish divine eyes, is having dark cloud like form which is the abode for previously explained radiance, is having a fire like reddish tall firm form like that of a pearl mountain, is my lord who manifested four shoulders along with that form and accepted me as his servant; you accepted my services through speech etc to have me never separated from your mercy; oh one who is the recipient of my such service in thirukkudandhai appearing along with lakshmi! I will not remain relaxed after this [seeing you being the benefactor along with pirAtti]. Bestow me your divine feet and eliminate my connection with this body along with the traces.

Eighth pAsuram. AzhwAr became so perplexed that he could not think about emperumAn since emperumAn did not appear even after AzhwAr saying “thariyEn” (I cannot sustain); he says “it does not matter whether you protect me or not; let that be so; but you should mercifully see that I am able to meditate upon your divine feet; this is what I need now”.

kaLaivAy thunbam kaLaiyAdhozhivAy kaLaigaN maRRilEn
vaLai vAy nEmip padaiyAy kudandhaik kidandhAy mA mAyA
thaLarA udalam enadhAvi sarindhu pOm pOdhu
iLaiyAdhuna thAL orungappidiththup pOdha isai nIyE

I am not having any other protector, whether you eliminate my sorrow or not; oh one who is very amazingly beautiful, who is mercifully resting in thirukkudandhai and is having the divine chakra with rounded mouth as weapon! When my body becomes weakened, prANa becomes shaken and the final stage of leaving the body arrives, you only have to allow me to conduct myself holding on to your divine feet in a singular manner without losing the mental strength.

Ninth pAsuram. AzhwAr says “You who bestowed me acceptance towards you and enjoyed me to consider your divine feet as the goal for me, should show me your beautiful walk just as you showed the beautiful reclining posture”.

isaiviththennai un thALiNaik kIzh iruththum ammAnE
asaivil amarar thalaivar thalaivA Adhip perumUrththi!
thisai vil vIsum sezhu mA maNigaL sErum thirukkudandhai
asaivil ulagam paravak kidandhAy kANa vArAyE

You being the lord, made me to accept by placing me at your divine feet with the knowledge of their being the means and the goal; you are the leader of the leaders of nithysUris such as anantha, garuda, vishvaksEna et al who are free from disturbances; you are the cause for everything; you are having a form which is greater than all; oh one who is resting in thirukkudandhai which is reached by most expensive, attractive precious gems which are spreading their radiance in all directions to be praised by the world which is removed of the shakiness due to doubt of difficulty [in attaining him]! You should come for me to see. asaivu il ulagam – asaivu – the world that is swaying in the ocean of sorrow gets captivated in his beauty and praises him. It can also indicate the paramapadham which is unshakable. Or the world can said to be praising emperumAn who is moving his divine body from left to right, while reclining.

Tenth pAsuram. AzhwAr says “You are present inside me and are greatly tasteful, but I am unable to see you physically; though you are present as the easily approachable archAvathAram and I have surrendered to you, how long do I have to suffer in grief like this?”

vArA aruvAy varumen mAyA mAyA mUrththiyAy
ArA amudhAy adiyEn Avi agamE thiththippAy
thIrA vinaigaL thIra ennai ANdAy thirukkudandhai
UrA unakkAtpattum adiyEn innam uzhalvEnO

Instead of walking towards us with your beautiful form to be seen by the eyes and enjoyed, you are appearing inside me without a [physical] form revealing your amazing qualities; [on top of that] you are also triggering great taste inside the heart of mine who am your servitor, the heart which is the abode of my soul, with an eternal auspicious form which is free from decay and destruction; you accepted my service by speech to destroy my inexhaustible sins; oh one who is having thirukkudandhai as your distinguished abode and being present there! Though being your servant, should I, who am existing exclusively for you and having no other refuge, still suffer with no interaction with you as desired?

Eleventh pAsuram. AzhwAr says “those who learn this decad without any faults will be very enjoyable for SrIvaishNavas just as a kAmuka (beloved boy) is desired by kAminis (beloved girls)”.

uzhalai enbin pEychchi mulaiyUdu avaLai uyir uNdAn
kazhalgaL avaiyE SaraNAgak koNda kurugUrch chatakOpan
kuzhalin maliyach chonna OrAyiraththuL ippaththum
mazhalai thIra vallAr kAmar mAnEy nOkkiyarkkE

krishNa sucked the life through the bosom of the demoniac lady who had bones which resembled a collection of wooden bars and eliminated the enemy/hurdle; nammAzhwAr, the leader of AzhwArthirunagari considered such krishNa’s divine feet which were revealed to him as the only means to fulfil his desire; such AzhwAr mercifully spoke this distinguished decad which is sweeter than the flute which is the source for the sound and tune, among the thousand pAsurams. Those who can recite this decad having been rid of their ignorance, with the same emotion as AzhwAr, will be cared for, by those [celestial damsels] who are having eyes like that of deer, while doing brahmAlankAram [decorating the liberated soul]. Also explained as – just as damsels would desire for their beloved, such devotees who recite this decad will be desired by SrIvaishNavas.

adiyen sarathy ramanuja dasan

thamizh thiruvAimozhi thiruvAimozhi 5th centum

திருவாய்மொழி – எளிய விளக்கவுரை – 5.8 – ஆராவமுதே

May 28, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 5th centum

<< 5.7

சிரீவரமங்கலநகரிலே எழுந்தருளியிருக்கும் வானமாமலை எம்பெருமானிடத்தில் வேரற்ற மரம் போலே விழுந்து சரணாகதி செய்தும் அவன் வந்து முகம் காட்டாமல் இருக்க, ஒரு வேளை எம்பெருமான் நம்முடைய சரணாகதியைத் திருக்குடந்தையிலே ஏற்றுக்கொள்வான் போலிருக்கிறது என்று எண்ணித் திருக்குடந்தையில் ஆராவமுதன் எம்பெருமானிடத்தில் தன்னுடைய அநந்யகதித்வத்தைச் (வேறு புகலில்லாமல் இருக்கும் நிலை) சொல்லிச் சரணம் புகுகிறார் ஆழ்வார்.

முதல் பாசுரம். உன்னுடைய இயற்கையான ஸம்பந்தமே காரணமாக உன் அழகையும் இனிமையையும் காட்டிக்கொண்டு, நான் சிதிலமாகும்படி நீ திருக்குடந்தையிலே கண்வளர அதைக் கண்டேன் என்கிறார்.

ஆராவமுதே அடியேன் உடலம் நின்பால் அன்பாயே
நீராய் அலைந்து கரைய உருக்குகின்ற நெடுமாலே!
சீரார் செந்நெற்கவரி வீசும் செழுநீர்த் திருக்குடந்தை
ஏரார் கோலம் திகழக் கிடந்தாய் கண்டேன் எம்மானே

எனக்கு இயற்கையான தலைவனாய், எத்தனை அனுபவித்தாலும் த்ருப்தி பிறவாத எப்பொழுதும் இனிமையானவனாய், அடியேனுடைய சரீரம் உன் விஷயத்தில் அன்பே வடிவாக நீரைப்போலே உருக்குலைந்து வருத்தத்துடன் கரையும்படி உருகப்பண்ணும் அளவிடமுடியாத இனிமையை உடையவனே! கனத்தாலே விஞ்சின செந்நெற்கதிர்கள் கவரிவீசினாப்போலே இருப்பதாய் அதற்குக் காரணமான ஜல ஸம்ருத்தியை உடைய திருக்குடந்தையிலே அழகு விஞ்சின ஒப்பனை திகழும்படிக் கண்வளர்ந்தருளினாய். என் கண்ணாலே கண்டு அனுபவித்தேன். ஆனால் வேறு பரிமாற்றங்கள் கிடைக்கவில்லை என்று கருத்து.

இரண்டாம் பாசுரம். அடியார்களுக்காகப் பல அவதாரங்களைச் செய்த நீ உன் கண்ணாலே நன்றாகக் கடாக்ஷிக்கவில்லை, நான் என் செய்வேன் என்கிறார்.

எம்மானே என் வெள்ளை மூர்த்தி! என்னை ஆள்வானே!
எம்மா உருவும் வேண்டும் ஆற்றால் ஆவாய் எழிலேறே!
செம்மா கமலம் செழுநீர் மிசைக் கண் மலரும் திருக்குடந்தை
அம்மா மலர்க் கண் வளர்கின்றானே! என் நான் செய்கேனே?

எனக்கு ஸ்வாமியாய், எனக்கு ஸத்வகுணம் பிறக்கும்படி பரிசுத்தமான வடிவை உடையவனாய், எனக்கு அனுபவத்தைக் கொடுப்பவனாய், எல்லா விதங்களிலும் இருக்கும் உயர்ந்த திருமேனிகளை ஆசையால் அங்கீகரித்து இருப்பவனாய், அந்த அந்த விக்ரஹங்களில் இருக்கும் அழகாலே எல்லாருடைய மனங்களையும் கவர்ந்து செருக்கனாயிருக்குமவனாய் இருப்பவனே! சிவந்து பெருத்த தாமரைகள் மிகுதியாக நீரின்மேலே எல்லாவிடங்களிலும் மலரும் திருக்குடந்தையிலே அந்த உயர்ந்ததான தாமரைப்பூப்போலே இருக்கிற திருக்கண்கள் வளரும்படி கிடக்கிறவனே! நான் இப்பொழுது என் செய்வேன்?

மூன்றாம் பாசுரம். கைம்முதல் இல்லாத நான் உன்னைத் தவிர வேறொருவராலும் ரக்ஷிக்கப்பட வேண்டாம். இப்படியாக்கின நீயே எப்பொழுதும் என்னை உன் திருவடிகளிலே அடிமை கொள்ளாப் பார் என்கிறார்.

என் நான் செய்கேன் யாரே களைகண் என்னை என் செய்கின்றாய்
உன்னால் அல்லால் யாவராலும் ஒன்றும் குறை வேண்டேன்
கன்னார் மதிள் சூழ் குடந்தைக் கிடந்தாய் அடியேன் அருவாணாள்
சென்னாள் எந்நாள் அந்நாள் உன தாள் பிடித்தே செலக்காணே

நான் என்னைக் காத்துக்கொள்ள என்ன செயலைச் செய்வேன்? எனக்கு ரக்ஷகர் யார்? என்னை என்ன செய்வதாக இருக்கிறார்? உன்னைத் தவிர வேறு யாராலும் ஒரு குறையும் போக்கப்பட வேண்டியவனாக நான் இல்லை. மிகவும் திண்ணிய மதிள் சூழ்ந்த திருக்குடந்தையிலே சயனித்திருப்பவனே! அடியேனுடைய ஆத்மா உஜ்ஜீவிக்கும் காலம் இருக்கும் நாள் எத்தனை நாளோ அந்த நாளெல்லாம் உன் திருவடிகளை பிடித்துக்கொண்டே நடக்கும்படி பார்த்தருளவேண்டும்.

நான்காம் பாசுரம். அளவற்ற பெருமையையுடைய ஸர்வேச்வரனான உன்னை இந்த அர்ச்சாவதாரத்திலே அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு அது முடியாமல் கலங்கி நிற்கிறேன் என்கிறார்.

செலக் காண்கிற்பார் காணும் அளவும் செல்லும் கீர்த்தியாய்!
உலப்பிலானே! எல்லா உலகும் உடைய ஒரு மூர்த்தி!
நலத்தால் மிக்கார் குடந்தைக் கிடந்தாய் உன்னைக் காண்பான் நான்
அலப்பாய் ஆகாசத்தை நோக்கி அழுவன் தொழுவனே

மேலே போகக் காணவல்ல சக்தியையுடையவர்கள் காணுமளவுக்கும் மேலே போகக்கூடிய குண கீர்த்தியையுடையவனாய் அதற்கு முடிவில்லாமல் இருப்பவனே! எல்லா உலகத்தையும் அடிமையாகவுடைய அத்விதீயமான திருமேனியையுடையவனாய் உன்பக்கல் ஆசை விஞ்சியிருப்பவர்களுடைய திருக்குடந்தையிலே சயனித்திருப்பவனே! உன்னை நான் நினைத்தபடி கண்டு அனுபவிக்கைக்காக அலமந்து ஆகாசத்தை நோக்கி பக்திபரவசரைப்போலே அழுது ப்ரபன்னரைப்போலே தொழுவேன்.

ஐந்தாம் பாசுரம். உன் கண்ணழகிலே ஈடுபட்டுப் பலவிதமான செயல்களைச் செய்யும் நான் உன் திருவடிகளைச் சேரும்படிப் பார்த்தருள வேண்டும் என்கிறார்.

அழுவன் தொழுவன் ஆடிக் காண்பன் பாடி அலற்றுவன்
தழுவல் வினையால் பக்கம் நோக்கி நாணிக் கவிழ்ந்திருப்பன்
செழு ஒண் பழனக் குடந்தைக் கிடந்தாய் செந்தாமரைக் கண்ணா
தொழுவனேனை உன தாள் சேரும் வகையே சூழ் கண்டாய்

அழுவது, தொழுவது, ஆடிப் பார்ப்பது, பாடுவது, அலற்றுவது, என்னைத் தழுவி இருக்கும் காதலாகிற ப்ரபலமான பாபத்தால் அவன் வரக்கூடிய பக்கங்களைப் பார்த்து அங்கு வாராமையாலே வெட்கப்பட்டுத் தலை கவிழ்ந்திருப்பேன். மிகுதியாய் அழகாய் இருக்கும் நீர் நிலங்களையுடைய திருக்குடந்தையிலே சயனித்திருப்பவனாய் சிவந்த தாமரை போன்ற திருக்கண்களையுடையவனே! உன்னைத் தொழுபவனான என்னை உன் திருவடிகளை அடையும்படி ஒரு நல்ல வழியை நீயே பார்க்க வேண்டும்.

ஆறாம் பாசுரம். நித்யஸூரிகளால் வணங்கப்படும் மிகவும் இனிமையை உடையவனான நீ என் விரோதியைப் போக்கி உன் திருவடிகளிலே சேர்த்துக்கொண்டருள வேண்டும் என்கிறார்.

சூழ் கண்டாய் என் தொல்லை வினையை அறுத்து உன் அடி சேரும்
ஊழ் கண்டிருந்தே தூராக் குழி தூர்த்து எனை நாள் அகன்றிருப்பன்
வாழ் தொல் புகழார் குடந்தைக் கிடந்தாய் வானோர் கோமானே!
யாழின் இசையே அமுதே அறிவின் பயனே அரியேறே

வாழ்ச்சியாலே இயற்கையான புகழை உடையவர்களுக்காகத்தான் திருக்குடந்தையிலே சயனித்தருளினாய். நித்யஸூரிகளுக்கும் தலைவனாய் யாழின் இசைபோலே, எப்பொழுதும் இனிக்கும் அமுதம்போலே, ஸ்துதிப்பது முதலான செயல்களால் நாக்குக்கு இனியவனாய், மனதுக்கும் இனியவனாய் உயர்ந்த சிங்கத்தைப்போன்ற பெருமையை உடையவனே! உன் திருவடிகளைச் சேர்ந்து அதற்கே ஆட்பட்டிருக்கும் பழமையான நிலையைக் கண்டிருந்தே, நிரப்பமுடியாத ஆசை என்னும் குழியை தூர்த்து எத்தனை நாள் அகன்று இருப்பேன். என் அநாதிகால பாபத்தை அறுத்து உன் திருவடிகளைச் சேரும்படிச் சூழ்ந்தருள வேண்டும்.

ஏழாம் பாசுரம். உன்னுடைய திருமேனி அழகைக்காட்டி என்னை அடிமை கொண்டபின்பு உன் திருவடிகளைத் தந்து என் விரோதியைப் போக்கவேண்டும் என்கிறார்.

அரியேறே என்னம் பொற்சுடரே செங்கட்கருமுகிலே
எரியே பவளக் குன்றே நால் தோள் எந்தாய் உனதருளே
பிரியா அடிமை என்னைக் கொண்டாய் குடந்தைத் திருமாலே
தரியேன் இனி உன் சரணம் தந்து என் சன்மம் களையாயே

கட்டுக்கடங்காத ஸ்வாதந்த்ரியத்தாலே செருக்குடன் இருப்பவனாய் விரும்பத்தக்க பொன்போலேயிருக்கிற திருமேனியில் ஒளியை எனக்கு அனுபவிக்கக் கொடுத்தவனாய் சிறந்த திருக்கண்களையுடையவனாய் முன்பு சொன்ன பொன்னொளிக்கு இருப்பிடமான கறுத்த திருமேனியையுடையவனாய், எதிரிகளுக்கு அக்னிபோலே சிவந்த பவளக்குன்றுபோலே உயர்ந்த திருமேனியையுடையவனாய் நான்கு தோள்களையும் காட்டி என்னை எழுதிக்கொண்ட ஸ்வாமியே! உன்னுடைய க்ருபையை ஒருகாலும் பிரியாதபடி வாசிக கைங்கர்யங்களைக் கொண்டாய். திருக்குடந்தையிலே பிராட்டியுடன் சேவைசாதிப்பவனே! இனி நான் உன் பிரிவைத் தாங்கமாட்டேன். உன் திருவடிகளைத் தந்து என்னுடைய சரீர ஸம்பந்தத்தை போக்கியருள வேண்டும்.

எட்டாம் பாசுரம். விபரீதமான பலமே கிடைத்தாலும் உன்னைத் தவிர வேறொரு ரக்ஷகர் எனக்கு இல்லை. இப்படி வேறு தலைவன் இல்லாத நான் உன் திருவடிகளை விடாதபடி அனுமதி கொடுக்கவேண்டும் என்கிறார்.

களைவாய் துன்பம் களையாதொழிவாய் களைகண் மற்றிலேன்
வளை வாய் நேமிப் படையாய் குடந்தைக் கிடந்த மா மாயா
தளரா உடலம் எனதாவி சரிந்து போம் போது
இளையாதுன தாள் ஒருங்கப்பிடித்துப் போத இசை நீயே

நீ என் துன்பத்தைப் போக்கினாலும் போக்காவிட்டாலும் வேறு ஒரு துன்பத்தைப் போக்கும் புகல் எனக்கு இல்லை. சூழ்ந்த வாயையுடைய திருவாழியை ஆயுதமாகவுடையாய்! திருக்குடந்தையிலே சயனித்திருக்கிற மிகவும் ஆச்சர்யமான அழகை உடையவனே! என் உடல் தளர்ந்து எனது ப்ராணன் நிலைகுலைந்து சரீரத்தைவிட்டு போகும்போது சித்தமானது பலவீனத்தை அடையாமல் உன் திருவடிகளையே உபாயமும் உபேயமுமாக ஒருபடிப்படப் பிடித்து இருக்கும்படி நீயே அனுமதி பண்ணியருள வேண்டும்.

ஒன்பதாம் பாசுரம். எனக்கு அனுமதி தந்து உன் திருவடிகளை காட்டிய நீ, எப்படி உன் சயனத் திருக்கோலத்தின் அழகைக் காண்பித்தாயோ அதைப்போல் நடையழகையும் காட்டவேண்டும் என்கிறார்.

இசைவித்தென்னை உன் தாளிணைக் கீழ் இருத்தும் அம்மானே
அசைவில் அமரர் தலைவர் தலைவா ஆதிப் பெருமூர்த்தி!
திசை வில் வீசும் செழு மா மணிகள் சேரும் திருக்குடந்தை
அசைவில் உலகம் பரவக் கிடந்தாய் காண வாராயே

என்னை அடிமைத்தனத்தில் இசையும்படிப் பண்ணி, உன் திருவடிகள் விஷயமான வழி மற்றும் பலனாகிய எண்ணத்துடன் இருத்திய ஸ்வாமியே! பகவதனுபவத்துக்கு ஒரு அசைவும் இல்லாத ஸூரிகளுக்குத் தலைவர்களான அநந்த கருட விஷ்வக்ஸேனர் ஆகியோருக்கும் தலைவனாய், எல்லாவற்றுக்கும் காரணனாய் மிகவும் மேன்மை பொருந்திய திருமேனியை உடையவனே! திக்குக்கள் தோறும் ஒளியை வீசும் அழகிய விலையுயர்ந்த ரத்னங்கள் சேருகிற திருக்குடந்தையில் அலைச்சல் தீர்ந்து உலகம் கொண்டாடும்படி சயனித்திருப்பவனே! நான் காணும்படி வரவேண்டும்.

பத்தாம் பாசுரம். மனதிலே நீ இருந்து ஆனந்தத்தைக் கொடுத்தாலும் வெளியிலே நான் கண்டு அனுபவிக்கமுடியாதபடி இருக்கிற உன்னை, எத்தனை திவ்யதேசங்களிலே தேடித் திரிவது என்கிறார்.

வாரா அருவாய் வருமென் மாயா மாயா மூர்த்தியாய்
ஆரா அமுதாய் அடியேன் ஆவி அகமே தித்திப்பாய்
தீரா வினைகள் தீர என்னை ஆண்டாய் திருக்குடந்தை
ஊரா உனக்காட்பட்டும் அடியேன் இன்னம் உழல்வேனோ

கண்ணாலே அனுபவிக்கலாம்படி திருமேனியழகோடு நடந்து வாராமல், உருவமில்லாதவனாய் என் மனதிலே தோன்றி உன் ஆச்சர்ய குணங்களை எனக்குக் காட்டுபவனாய், அழிவில்லாத திருமேனியோடு எத்தனை அனுபவித்தாலும் த்ருப்தி பிறவாத அம்ருதம்போலே இனியவனாய் உனக்கு அடிமையான என் ப்ராணனின் இருப்பிடமான நெஞ்சுக்குள்ளே மிகவும் ஆனந்தத்தை விளைக்கிறாய். தீராத வினைகள் தீரும்படி என்னை வாசிக கைங்கர்யம் கொண்டவனாய், கண்டு அனுபவிக்கும்படி திருக்குடந்தையை தனித்துவம் வாய்ந்த இருப்பிடமாய்க்கொண்டு இருப்பவனே! உனக்கு அடிமைப்பட்டிருந்தும் வேறு கதியில்லாத அடியேன் இன்னும் மேலுண்டான காலத்திலும் நினைத்தபடி அனுபவிக்கமுடியாமல் வருந்துவேனோ?

பதினொன்றாம் பாசுரம். இத்திருவாய்மொழியை நன்றாகக் கற்கவல்லவர்கள் அடியார்களுக்கு விரும்பத்தவர்களாவர்கள் என்கிறார்.

உழலை என்பில் பேய்ச்சி முலையூடு அவளை உயிர் உண்டான்
கழல்கள் அவையே சரணாகக் கொண்ட குருகூர்ச் சடகோபன்
குழலின் மலியச் சொன்ன ஓராயிரத்துள் இப்பத்தும்
மழலை தீர வல்லார் காமர் மானேய் நோக்கியர்க்கே

உழலை கோத்தாற்போலே இருக்கிற எலும்புகளையுடைய பேய்ச்சி முலையினுள்ளிருந்த அவளுடைய ப்ராணனை எடுத்த க்ருஷ்ணனுடையவையாய் தமக்கு உபாயமாக முன்பு காட்டிகொடுத்த திருவடிகளையே உபாயமாக புத்திபண்ணிக்கொண்ட, திருநகரிக்குத் தலைவரான ஆழ்வார் குழலிலும் மிகவும் இனிதாக இருக்கும்படி அருளிச்செய்த தனித்துவம் வாய்ந்த ஆயிரம் பாசுரங்களுக்குள் இப்பத்தையும் தங்கள் சிறுபிள்ளைத்தனம் தீர்ந்து சொல்ல வல்லவர்கள் மான்போலிருக்கிற கண்களையுடைய திவ்ய அப்ஸரஸ்ஸுகளுக்கு ப்ரஹ்மாலங்காரம் செய்யும் க்ரமத்தில் விரும்பத்தக்கவர்களாக ஆவார்கள். மான்போன்ற கண்களை உடையவர்களுக்கு காமுகர்கள் எப்படியோ அதைப்போலே ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களுக்கு இந்த பாசுரங்களைச் சொல்ல வல்லவர்கள் என்று கருத்து.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

thiruvAimozhi – Simple Explanation – 5.7 – nORRa

May 27, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/thiruvaimozhi-5-7-tamil-simple/

<< 5.5

While emperumAn would protect even those who have a little bit of attachment towards him, AzhwAr was wondering why he did not come and protect him. He thought that emperumAn may be thinking that AzhwAr is pursuing some means on his own and hence AzhwAr announced his inferior nature and lack of any other means and performs SaraNAgathi to vAnamAmalai emperumAn in this decad.

First pAsuram. AzhwAr says “I am devoid of upAyams mentioned in SAsthram to attain you, and cannot survive without you; am I outside your purview with you being one who favours being together with your devotees and who is ready to help others?”.

nORRa nOnbilEn nuNNaRivilEn Agilum ini unnai vittonRum
ARRagiRkinRilEn aravin aNai ammAnE!
sERRuth thAmarai sennel Udu malar sirIvaramangala nagar
vIRRirundha endhAy! unakku migai allEn angE

I have not performed karma yOgam to attain the result; I have not performed gyAna yOgam which is in subtle form and is focussed on knowledge about self and god; though not having bhakthi yOgam which is possible by having these two, i.e., karma yOgam and gyAna yOgam, I am unable to survive even for a moment without you after meditating upon your qualities. Oh benefactor for me who is seated in a distinguished manner manifesting your readiness to protect well your devotees in SrIvaramangala nagar [vAnamAmalai/thOthAdhri, also known as nAngunEri] where attractive lotus flower is blossoming while being mingled with paddy crop in muddy fields! In your presence there, I am not an outsider to the savable souls who are to be saved by you who are the saviour.

Second pAsuram. AzhwAr says “If there are hurdles in attaining your divine feet, you have to remove those yourself and protect me out of your own mercy”.

anguRREn allEn inguRREn allEn unnaik kANum avAvil vIzhndhu nAn
enguRREnum allEn ilangai seRRa ammAnE
thingaL sEr maNi mAda nIdu sirIvaramangala nagar uRai
sangu chakkaraththAy thamiyEnukkaruLAyE

I have not entered into your apt abode, having you as ready means. I am not remaining patiently where I am now. Being captivated in love to enjoy you, I am not present in the state of worldly people too. Oh my distinguished lord who destroyed lankA which was a hurdle for your devotee (sIthAp pirAtti) and attained her! Oh one who is having special weapons which are both meant to destroy the enemies of the devotees and being enjoyable for the devotees and who is residing eternally in SrIvaramangala nagar which has rising mansions which are with abundance of emeralds and reach up to the moon! Mercifully bless me who is lonely without anyone other than you as companion.

Third pAsuram. AzhwAr says “I have not done any favour in return for your favour of accepting me and engaging me in service of you who have distinguished symbols which manifest your supremacy”.

karuLap putkodi chakkarappadai vAna nAda em kAr mugil vaNNA
poruL allAdha ennaip poruL Akki adimai koNdAy
theruL koL nAn maRai vallavar palar vAzh sirIvaramangala nagarkku
aruL seydhangirundhAy! aRiyEn oru kaimmARE

emperumAn is having garuda bird as his flag, divine chakra as his weapon and paramapadham as his kingdom; he is having a dark cloud like form which he bestowed to me; with that form, he transformed me who cannot be considered as an entity as said in “asannEva” (like achith) to realise my nature; he acknowledged and accepted my vAchika kainkaryam. Oh you, who are residing in SrIvaramangala nagar where many who have mastered the four vEdhams, having great knowledge, are living and showed your mercy there; I do not know of any gratitude, return of your favour, which I have done.

Fourth pAsuram. AzhwAr says “How can I attain you who are the saviour of your devotees, through my desire as means?”

mARu sEr padai nURRuvar manga Or aivarkkAy anRu mAyap pOr paNNi
nIRu seydha endhAy nilam kINda ammAnE!
thERu gyAnaththar vEdha vELvi aRAch chirIvaramangala nagar
ERi vIRRirundhAy unnai engeydhak kUvuvanE?

Being great benefactor, back when dhuryOdhana et al were inimical towards pANdavas, you performed the battle with amazing acts with determination to help the lonely pANdavas and kill dhuryOdhana et al and changed them to dust; being the lord you lifted bhUmi up during the danger of total deluge. Oh one who entered SrIvaramangala nagar where worship of bhagavAn is performed continuously as per vEdham by those who have clear knowledge, and is present there showing distinction! [without your help] How will I call out for you and attain you?

Fifth pAsuram. AzhwAr says to emperumAn “I have seen you who are of the nature of destroying the enemies of your devotees, descended here to be enjoyed by your devotees; is it apt for me to engage in self-efforts to attain you who are of such nature?”

eydhak kUvudhal AvadhE enakku? evvadhevvath thuLAyumAy ninRu
kaithavangaL seyyum karumEni ammAnE!
seydha vELviyar vaiyath thEvar aRAch chirIvaramangala nagar
kai thozha irundhAy adhu nAnum kaNdEnE

Does it match me to consider my desire as means to attain you? Oh lord who assumed the forms such as budhdha et al and mingled and stood amidst any type of demoniac groups who are inimical, and performed deceptive acts and who is having dark forms! You remained as the master of those who are kruthakruthya [those who have completed what is said in vEdhas to be done] and are comparable to nithyasUris on earth and are living without any break in SrIvaramangala nagar dhivyadhESam and to be served by all of them; I too have seen that presence. It is implied by AzhwAr “Hence, it is your duty to remove my hurdles and make me enjoy you”.

Sixth pAsuram. AzhwAr says “You who are greatly shining due to helping your devotee, should mercifully come for me to enjoy you and serve you”.

EnamAy nilam kINda en appanE kaNNA! enRum ennai ALudai
vAna nAyaganE maNi mANikkach chudarE!
thEnamAm pozhil thaN sirIvaramangalaththavar kai thozha uRai
vAnamAmalaiyE adiyEn thozha vandharuLE

emperumAn being a benefactor for me by assuming the form of a varAha and digging out the earth, and as krishNa; being the lord and accepting my service to make me sustain myself, through speech which is as enjoyable as the bliss of paramapadham; having greatly shining radiance like a distinguished carbuncle, eternally residing in SrIvaramangala nagar which is having invigorating, honey bearing mango groves, to be served by the residents of the dhivyadhESam. Oh one who is having a firm form resembling a boundless mountain to be enjoyed by the residents of paramavyOma [SrIvaikuNtam]! Mercifully giving up that posture, come to me so that I, who am a servitor, can serve you.

Seventh pAsuram. AzhwAr says “You who are total cause for my sustenance, should not separate from me and destroy my existence”.

vandharuLi en nenjidam koNda vAnavar kozhundhE! ulagukkOr
mundhaith thAy thandhaiyE! muzhu Ezh ulagum uNdAy
sendhozhilavar vEdha vELvi aRAch chirIvaramangala nagar
andhamil pugazhAy! adiyEnai agaRRElE

emperumAn mercifully arrives and has my heart as his residence and cares for my sustenance and increases the sustenance of the residents of paramapadham; he is the distinct primordial mother and father for this world; he consumed all the worlds, placed them in his stomach and protected them. Oh emperumAn who is having such endless great qualities, who is residing in SrIvaramangala nagar where continuous worship of bhagavAn as per vEdham, is performed by those who are having honesty of existing for him only, in the form of engaging in kainkaryam! Do not shun me.

Eighth pAsuram. emperumAn asks “Did I banish you?” and AzhwAr replies “You have placed me in this samsAram where the worldly pleasures such as Sabdha (sound) etc are active; is that not an act of banishing?”

agaRRa nI vaiththa mAya val aim pulangaL Am avai nangaRindhanan
agaRRi ennaiyum nI arunjERRil vIzhththi kaNdAy
pagark kadhir maNi mAda nIdu sirIvaramangai vANanE! enRum
pugaRkariya endhAy puLLin vAy piLandhAnE!

I have truly well understood the senses which are created by you, having amazing nature (of not mixing with each other) and not defeatable, to banish those who are turning away from you. I am fearing that you are pushing me away into the difficult mud. Oh controller of sirIvararamangai dhivyadhESam, which is having tall mansions with carbuncles which are having shining light! Oh one who being my lord, tore bakAsura’s beak and who is difficult to enter! Implies that – AzhwAr is saying “though emperumAn is omnipotent in this manner, he did not help me and is pushing me away”.

Ninth pAsuram. AzhwAr says to emperumAn “you who are shining very radiantly due to destroying your enemies, should mercifully uplift me”.

puLLin vAy piLandhAy! marudhidai pOyinAy! erudhEzh adarththa en
kaLLa mAyavanE! karu mANikkach chudarE!
theLLiyAr thiru nAn maRaigaL vallAr mali thaN sirIvaramangai
uL irundha endhAy! aruLAy uyyumARenakkE

You (emperumAn), the amazing person, revealed confidential aspects by killing bakAsura, yamaLa and arjuna and seven bulls; you are having the beautiful shining form like a blackish carbuncle. Oh benefactor who are mercifully present to let me enjoy you, inside the invigorating sirIvaramangai dhivyadhESam which is populated by those who are having clarity and expertise in the essence of four vEdhams (to have them at their disposal) which is having the wealth that provides access to bhagavAn’s true nature etc! For me, having no other refuge, mercifully bestow the means to make me attain your divine feet and have me uplifted.

Tenth pAsuram. emperumAn shows to AzhwAr “My divine feet are the means to attain me” and AzhwAr says “I cannot do anything in return for this favour”.

ARenakku nin pAdhamE SaraNAgath thandhozhindhAy unakkOr
kaimmARu nAn onRilEn enadhAviyum unadhE
sERu koL karumbum perunjennelum mali thaN sirIvaramangai
nARu pUndhaNduzhAy mudiyAy! dheyva nAyaganE

Oh leader of nithyasUris who is in sirIvaramangai dhivyadhESam which has sugarcane and tall paddy crop in muddy field, wearing divine crown which is decorated with fresh invigorating thuLasi! You (emperumAn) have bestowed on me your divine feet only which are the means to attain the goal, as the upAyam (means) which is the refuge; I do not have anything to give you in return and my AthmA is yours.

Eleventh pAsuram. AzhwAr says “those who recite this decad with intent and joy, will be always enjoyed by nithyasUris”.

dheyva nAyagan nAraNan thirivikkiraman adi iNai misai
koy koL pUm pozhil sUzh kurugUrch chatakOpan
seydha AyiraththuL ivai thaN sirIvaramangai mEya paththudan
vaigal pAda vallAr vAnOrkkAravamudhE

sarvESvaran who is the leader of nithyasUris, having motherly forbearance due to unconditional relationship, measures [and accepts] his subordinate entities so that they don’t develop ownership; nammAzhwAr, leader of AzhwArthirunagari which is surrounded by abundant flowers ready to be plucked, mercifully spoke on the divine feet of such emperumAn, these ten pAsurams among the thousand pAsurams, aimed at the invigorating sirIvaramangai dhivyadhESam; those who can sing this decad agreeing with its meanings, will always be eternally enjoyable like never-satisfying nectar, for the residents of paramapadham.

adiyen sarathy ramanuja dasan

thamizh thiruvAimozhi thiruvAimozhi 5th centum

திருவாய்மொழி – எளிய விளக்கவுரை – 5.7 – நோற்ற

May 27, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 5th centum

<< 5.5

எம்பெருமான் தன்னிடத்தில் சிறிது ஆசையுடையவர்களையும் ரக்ஷிப்பவனாக இருந்தும் ஏன் இன்னும் தன்னை வந்து ரக்ஷிக்கவில்லை என்று பார்த்தார் ஆழ்வார். தான் மற்றைய உபாயங்களில் ஈடுபட்டிருப்பதாக நினைத்து எம்பெருமான் நம்மை ரக்ஷிகாமல் இருக்கலாம் என்று நினைத்து ஆழ்வார் இந்தத் திருவாய்மொழியில் வானமாமலை எம்பெருமானுக்குத் தன்னுடைய தாழ்ச்சியையும் தனக்கு வேறு உபாயங்களில் அந்வயம் இல்லாததையும் அறிவித்து, சரணாகதி செய்கிறார்.

முதல் பாசுரம். உன்னை அடைவதற்காக சாஸ்த்ரத்தில் காட்டப்பட்ட உபாயங்கள் என்னிடம் இல்லாதபோதும் உன்னை அடைய வேண்டும் என்கிற ஆசை உள்ளது. இப்படி இருந்தும் அடியார்களுடன் கூடியிருப்பதற்கு இங்கே எழுந்தருளியிருக்கும் உனக்கு வெளிப்பட்டவனோ என்கிறார்.

நோற்ற நோன்பிலேன் நுண்ணறிவிலேன் ஆகிலும் இனி உன்னை விட்டொன்றும்
ஆற்றகிற்கின்றிலேன் அரவின் அணை அம்மானே!
சேற்றுத் தாமரை செந்நெல் ஊடு மலர் சிரீவரமங்கல நகர்
வீற்றிருந்த எந்தாய்! உனக்கு மிகை அல்லேன் அங்கே

பலத்தைப் பெறுவதற்கு அனுஷ்டிக்கப்படும் கர்மயோகத்தை உடையவனல்லேன். ஆதலால், நுண்ணியதான ஞான யோகத்தை உடையவனல்லேன். இவை இரண்டாலும் கூடும் பக்தியும் இல்லாதபோதும் உன் குணங்களை நினைத்துப் பார்த்த பின்பு உன்னை விட்டு ஒரு க்ஷணமும் வாழ முடியவில்லை. ஆதிசேஷணைப் படுக்கையாகக் கொண்டு உன் திருமேனியை அவனுக்குக் கொடுத்த ஸ்வாமியாய் சேற்று நிலத்தில் தாமரையானது செந்நெலோடே கலந்து மலரும்படி அழகான சிரீவரமங்கல நகரிலே அடியார்களைக் காப்பதற்காகக் கொண்ட தனித்துவம் வாய்ந்த வீற்றிருந்த திருக்கோலத்தாலே எனக்கு உபகாரகனானவனே! அங்கே ரக்ஷகனாக இருக்கும் உன்னால் காக்கப்படுபவர்களுள் நான் வெளிப்பட்டவன் அல்லேன்.

இரண்டாம் பாசுரம். என்னை ஏற்றுக்கொள்வதற்குத் தடைகள் இருந்தாலும், அவற்றை போக்கக் கூடியவன் நீயே என்பதால், எனக்கு க்ருபைபண்ணி அருள வேண்டும் என்கிறார்.

அங்குற்றேன் அல்லேன் இங்குற்றேன் அல்லேன் உன்னைக் காணும் அவாவில் வீழ்ந்து நான்
எங்குற்றேனும் அல்லேன் இலங்கை செற்ற அம்மானே
திங்கள் சேர் மணி மாட நீடு சிரீவரமங்கல நகர் உறை
சங்கு சக்கரத்தாய் தமியேனுக்கருளாயே

உன் அருளால் உன்னை அடைந்து உன்னிடத்திலும் அல்லேன். நீ கைக்கொள்ளும் வரை காத்திருக்கலாம் என்று இங்கும் என்னால் இருக்க முடியவில்லை. மிகவும் இனியவனான உன்னைக் காணவேண்டும் என்கிற ஆசையில் அகப்பட்டு, நான் உலக விஷயங்களில் ஈடுபட்டிருக்கும் நிலையிலும் இல்லை. இலங்கையை அழித்து, பின்பு பெற்றுக் கொண்ட ஸ்வாமியாய், சந்த்ரனோடு சேரும்படி மாணிக்கமயமான மாடங்கள் வளர்கிற சிரீவரமங்கலநகரிலே நிரந்தரமாக வாழ்பவனாய், எதிரிகளை அழிக்க உதவும் திருச்சங்கு திருவாழி ஆகியவற்றை உடையவனே! உன்னைத் தவிர வேறு துணையில்லாத எனக்கு நீ க்ருபை பண்ணி அருள வேண்டும்.

மூன்றாம் பாசுரம். பரத்வத்தை வெளியிடும் சிறந்த திருமேனிகளைக் கொண்டு, என்னை ஏற்றுக்கொண்டு என் தொண்டையும் ஏற்றுக்கொண்ட உபகாரத்துக்கு நான் என்ன கைம்மாறு செய்தேன் என்கிறார்.

கருளப் புட்கொடி சக்கரப்படை வான நாட எம் கார் முகில் வண்ணா
பொருள் அல்லாத என்னைப் பொருள் ஆக்கி அடிமை கொண்டாய்
தெருள் கொள் நான்மறை வல்லவர் பலர் வாழ் சிரீவரமங்கல நகர்க்கு
அருள் செய்து அங்கிருந்தாய்! அறியேன் ஒரு கைம்மாறே

கருடனாகிற பறவையைக் கொடியாகவும் திருவாழியை ஆயுதமாகவும் பரமபதத்தை நாடாகவுமுடைய காளமேகம் போலே எனக்காகக்கொடுத்த திருமேனியை உடையவனாய் ஒரு வஸ்து என்று நினைக்கமுடியாதபடி இருந்த என்னை ஸ்வரூபத்தை உணர்ந்தவனாக ஆக்கி, வாசிக கைங்கர்யத்தையும் ஏற்றுக்கொண்டாய். உயர்ந்த ஞானத்தை உடையவராய்க்கொண்டு நான்கு வேதங்களையும் நடத்தவல்லவர்கள் பலரும் வாழும் சிரீவரமங்கலநகருக்கு அருளைப்பண்ணி அங்கே இருக்கிறவனே! நீ செய்த உபகாரத்துக்கு ஒரு கைம்மாறு நான் செய்ததாகத் தெரியவில்லை.

நான்காம் பாசுரம். அடியார்களை நன்றாகக் காக்கும் தன்மையையுடைய உன்னை என் ஆசையைக் கொண்டு எப்படிப் பெறுவது என்கிறார்.

மாறு சேர் படை நூற்றுவர் மங்க ஓர் ஐவர்க்காய் அன்று மாயப் போர் பண்ணி
நீறு செய்த எந்தாய் நிலம் கீண்ட அம்மானே!
தேறு ஞானத்தர் வேத வேள்வி அறாச் சிரீவரமங்கல நகர்
ஏறி வீற்றிருந்தாய் உன்னை எங்கெய்தக் கூவுவனே?

எதிரிகளாய்க் கூடின சேனையையுடைய துர்யோதனன் முதலிய நூற்றுவரும் நசிக்கும்படி தனியரான பஞ்ச பாண்டர்களுக்கும் உதவுபவனாய் அன்று ஆச்சர்ய சேஷ்டிதங்களையுடைய யுத்தத்தைப் பண்ணி எல்லாரையும் பொடிப்பொடியாகும்படிச் செய்த மஹோபகாரகனாய், பூமியை இடந்தெடுத்த ஸ்வாமியாய், தெளிந்த ஞானத்தையுடையவர்களுடைய வைதிகமான பகவதாராதனம் இடைவிடாமல் நடக்கும் சிரீவரமங்கலநகரில் ஏறி, தனித்துவம் தோன்றும்படி எழுந்தருளியிருந்த எம்பெருமானே! உன்னை எங்கே அடைவதாகக் கூவுவேன்?

ஐந்தாம் பாசுரம். எதிரிகளை அழிக்கும் தன்மையையுடைய நீ அடியார்களின் அனுபவத்துக்காக இங்கே இருப்பதைக் கண்டேன். இப்படி இருக்கிற உன்னை அடைய நான் முயற்சி செய்வது தகுமா என்கிறார்?

எய்தக் கூவுதல் ஆவதே எனக்கு? எவ்வதெவ்வத் துளாயுமாய் நின்று
கைதவங்கள் செய்யும் கருமேனி அம்மானே!
செய்த வேள்வியர் வையத் தேவர் அறாச் சிரீவரமங்கல நகர்
கை தொழ இருந்தாய் அது நானும் கண்டேனே

உன்னாலேயே ரக்ஷிக்கப்பட வேண்டிய எனக்கு உபாயமாக உன்னை அழைப்பது தகுமா? எவ்வகைப்பட்ட எதிரிகளாகிற அஸுரக்கூட்டத்துள் புத்தர் முதலிய அவதாரங்களைச் செய்து நின்று அவர்களை ஏமாற்றும் செயல்களைச் செய்யும் அழகிய கறுத்த திருமேனியையுடைய ஸ்வாமியே! செய்ய வேண்டியதைச் செய்து முடித்தவர்களாய் இவ்வுலகிலேயே நித்யஸூரிகளைப்போன்று இருப்பவர்கள் விடாமல் வாழும் சிரீவரமங்கலநகர் முழுவதும் தொண்டு செய்யும்படித் தலைவனாய் இருந்தாய். நானும் அந்த இருப்பைக் கண்டேன். ஆனபின்பு அங்கே என்னையும் சேர்த்துக் கொள்வது உன் பொறுப்பு என்று கருத்து.

ஆறாம் பாசுரம். அடியார்களுக்கு உதவுவதில் மிகவும் ஒளிபடைத்த தன்மையையுடைய நீ உன்னை நான் வந்து அனுபவித்துத் தொண்டு செய்யும்படி வந்தருள வேண்டும் என்கிறார்.

ஏனமாய் நிலம் கீண்ட என் அப்பனே கண்ணா! என்றும் என்னை ஆளுடை
வான நாயகனே மணி மாணிக்கச் சுடரே!
தேனமாம் பொழில் தண் சிரீவரமங்கலத்தவர் கை தொழ உறை
வானமாமலையே அடியேன் தொழ வந்தருளே

வராஹவேஷத்தைக் கொண்டு பூமியை இடந்தெடுத்த செயலால் எனக்கு உபகாரகனாய், கண்ணனாய், எப்பொழுதும் என் இருப்பு அழியாமல் அடிமைகொண்டு, பரமபதத்தில் இருக்கும் ஆனந்தத்தைப்போலே வாசிக கைங்க்கர்யத்தை ஏற்றுக் கொண்ட நாயகனான எம்பெருமானே! உயர்ந்ததான மாணிக்கம்போலே மிகவும் ஒளிபடைத்த தேஜஸ்ஸையுடையவனாய், தேனையுடைய மாஞ்சோலைகளையுடைய குளிர்ச்சியான சிரீவரமங்கலத்திலே உள்ளவர்கள் கைங்கர்யம் செய்யும்படி அங்கே நிரந்தரமாக வாழும், பரம்பதத்திலே இருப்பவர்களுக்கும் அனுபவிக்கும்படி பெரிய மலைபோலே மிகவும் ஸ்திரமான திருமேனியை உடையவனே! அடியவனான நான் தொண்டு செய்யும்படி அந்த நிலையை விட்டு என்னிடத்தில் வந்து அருள வேண்டும்.

ஏழாம் பாசுரம். எல்லாருடைய இருப்புக்கும் காரணமான நீ என்னை உன்னிடத்தில் இருந்து பிரித்து என் இருப்பை அழிக்காமல் இருக்க வேண்டும் என்கிறார்.

வந்தருளி என் நெஞ்சிடம் கொண்ட வானவர் கொழுந்தே! உலகுக்கோர்
முந்தைத் தாய் தந்தையே! முழு ஏழ் உலகும் உண்டாய்
செந்தொழிலவர் வேத வேள்வி அறாச் சிரீவரமங்கல நகர்
அந்தமில் புகழாய்! அடியேனை அகற்றேலே

உன் இருப்பிடங்களை விட்டு இங்கே வந்தருளி, உன் விஷயத்தில் விருப்பமற்றிருந்த என் நெஞ்சை இருப்பிடமாகக் கொண்டு என் இருப்பை நோக்கி பரமபதவாஸிகளின் இருப்பையும் வளர்ப்பவனாய் இவ்வுலகத்திற்கு தனித்துவம் வாய்ந்த முதன்மைத் தாயாய் தந்தையாய் எல்லா உலகங்களையும் அமுதுசெய்து திருவயிற்றில் வைத்து ரக்ஷித்தாய். வேறு எதிர்பார்ப்பு இல்லாத நேர்மையான செயல்களை உடையவர்களுடைய வைதிகமான பகவதாராதனம் மாறாமல் நடக்கும் சிரீவரமங்கலநகரிலே முடிவற்ற குணங்களையுடையவனே! அடியேனை நீ உன் விஷயத்தில் இருந்து அகற்றாமல் இருக்கவேண்டும்.

எட்டாம் பாசுரம். உன்னை விட்டுப் பிரிவதற்குக் காரணமான புலன்கள் நடையாடும் ஸம்ஸாரம் உனக்குக் கீழ்ப் படிந்திருக்க, அதிலே என்னை வைத்தது என்னை அகற்றுவதற்காகவோ என்கிறார்.

அகற்ற நீ வைத்த மாய வல் ஐம் புலன்கள் ஆம் அவை நன்கறிந்தனன்
அகற்றி என்னையும் நீ அருஞ்சேற்றில் வீழ்த்தி கண்டாய்
பகற்க்கதிர் மணி மாட நீடு சிரீவரமங்கை வாணனே! என்றும்
புகற்கரிய எந்தாய் புள்ளின் வாய் பிளந்தானே!

உன்னிடத்தில் ஈடுபாடு இல்லாதவர்களை அகற்றுவதற்காக நீ உண்டாக்கி வைத்தவையாய், ஆச்சர்யத் தன்மையை உடையதாய், வெல்ல அரிதான ஐம்புலன்களை நன்றாக அறிந்தேன். நீ என்னையும் உன்னிடத்தில் இருந்து அகற்றி அரிதான சேற்றிலே தள்ளிவிட்டாய் என்று நினைத்து அஞ்சுகின்றேன். விளங்குகிற ஒளியையுடைய மாணிக்கங்களையுடைய மாடங்கள் ஓங்கி இருக்கும் சிரீவரமங்கைக்குத் தலைவனாய், ஒரு நாளும் உள்ளே புக முடியாத என் ஸ்வாமியாய், பகாஸுரன் வாயைப் பிளந்தவனே! நீ இப்படி சக்தியுடன் இருந்தும் என் விரோதிகளைப் போக்கவில்லையே என்று கருத்து.

ஒன்பதாம் பாசுரம். அடியார்களின் விரோதிகளைப் போக்குவதாலே மிகவும் ஒளிவிடுபவனாக இருக்கும் நீ, நான் உஜ்ஜீவிக்கும்படி க்ருபைபண்ணி அருளவேண்டும் என்கிறார்.

புள்ளின் வாய் பிளந்தாய்! மருதிடை போயினாய்! எருதேழ் அடர்த்த என்
கள்ள மாயவனே! கருமாணிக்கச் சுடரே!
தெள்ளியார் திருநான்மறைகள் வல்லார் மலி தண் சிரீவரமங்கை
உள் இருந்த எந்தாய்! அருளாய் உய்யுமாறெனக்கே

பகாஸுரனை அழித்தவனாய் யமளார்ஜுன மரங்களை வீழ்த்தியவனாய் ஏழு எருதுகளையும் அழிப்பவனாய், இப்படி ஒருவருக்கும் புரியாத ஆழமான விஷயங்களை எனக்குக் காட்டித்தந்த ஆச்சர்யபூதனே! கறுத்த மாணிக்கத்தின் சுடர்போலேயிருக்கிற திருமேனி அழகையுடையவனே! தெளிவை உடையவர்களாய் பகவத் ஸ்வரூபத்தைக் காட்டும் ஸ்ரீயையுடைய நான்கு வேதங்களின் தாத்பர்யங்களும் தாங்களிட்ட வழக்காய் இருப்பவர்கள் மிகுதியாக வாழ்க்கையாலே ஸம்ஸார தாபம் இல்லாதபடி குளிர்ச்சியான சிரீவரமங்கையின் உள்ளே என்னை அனுபவிக்கச் செய்வதற்காக எழுந்தருளியிருந்த உபகாரகனே! எனக்கு உன் திருவடிகளில் தொண்டு செய்து உஜ்ஜீவிக்கும் வழியை க்ருபைபண்ணியருள வேண்டும்.

பத்தாம் பாசுரம். எம்பெருமான் “நம்மைப் பெறுவதற்கு நம் திருவடிகளே உபாயம்” என்று காட்டிக்கொடுக்க, இந்த உபகாரத்துக்கு என்னிடத்தில் ஒரு கைம்மாறு இல்லை என்கிறார்.

ஆறெனக்கு நின் பாதமே சரணாகத் தந்தொழிந்தாய் உனக்கோர்
கைம்மாறு நான் ஒன்றிலேன் எனதாவியும் உனதே
சேறு கொள் கரும்பும் பெருஞ்செந்நெலும் மலி தண் சிரீவரமங்கை
நாறு பூந்தண்டுழாய் முடியாய்! தெய்வ நாயகனே

எனக்கு உன்னை அடைவதற்கு வழியாக உன் திருவடிகளையே புகலிடமான உபாயமாகக் கொடுத்து விட்டாய். இப்படிப்பட்ட உனக்கு ஓர் கைம்மாறு ஒன்றும் உள்ளவனாக நான் இல்லை. எனது ஆத்மாவும் முன்பே உன்னுடையதாக இருக்கிறது. சேற்று நிலத்திலே இருக்கும் கரும்பும் அதைக்காட்டிலும் பெரிதாக வளரும் செந்நெலும் நெருங்கிக் குளிர்ச்சியாக இருக்கும் சிரீவரமங்கையில் இருப்பவனாய் மிகவும் நறுமணம் வீசும் புதிய, குளிர்ச்சியான திருத்துழாயாலே அலங்கரிக்கப்பட்ட கிரீடத்தையுடையவனாய் நித்யஸூரிகளுக்கு நாயகனாய் இருப்பவனே! இப்படிப்பட்ட உனக்கு நான் கைம்மாறு செய்ய முடியாது என்று கருத்து.

பதினொன்றாம் பாசுரம். இத்திருவாய்மொழியைப் பாடவல்லவர்கள் நித்யஸூரிகளுக்கு மிகவும் இனியவர்களாவார்கள் என்று பலத்தை அருளிச்செய்கிறார்.

தெய்வ நாயகன் நாரணன் திரிவிக்கிரமன் அடி இணை மிசை
கொய் கொள் பூம் பொழில் சூழ் குருகூர்ச் சடகோபன்
செய்த ஆயிரத்துள் இவை தண் சிரீவரமங்கை மேய பத்துடன்
வைகல் பாட வல்லார் வானோர்க்காரவமுதே

நித்யஸூரிகளுக்குத் தலைவனான ஸர்வேச்வரனாய் இயற்கையான தாயன்பையுடைய நாராயணனாய்த் தன் சொத்தை தான் கொள்ளும் த்ரிவிக்ரமன் திருவடிகளிலே, கொய்துகொள்ளும்படி மிகுதியாக இருக்கும் பூக்களையுடைய பொழில்களாலே சூழப்பட்ட திருநகரிக்குத் தலைவரான ஆழ்வார் அருளிச்செய்த ஆயிரம் பாசுரங்களில் குளிர்ச்சியான சிரீவரமங்கையை மேவிய இந்தப் பத்துப் பாசுரங்களையும் அர்த்தத்தோடே உடன்பட்டுப் பாட வல்லவர்கள் பரமபதவாஸிகளுக்கு எப்போதும் ஆராவமுதம்போலே இனிமையாக இருப்பார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

thiruvAimozhi – Simple Explanation – 5.5 – enganEyO

May 26, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/thiruvaimozhi-5-5-tamil-simple/

<< 4.10

AzhwAr assumed the mood of parAnguSa nAyaki, set out to perform madal (publicly announcing that emperumAn abandoned her), suffered greatly in the night and acquired some clarity in the dawn. Subsequently her mothers and friends started giving her advice. She did not listen to those words and was feeling joyful on thinking about him and feeling sad on not seeing him physically. This decad is an outcome of such joy/sorrow of AzhwAr. This decad is sung in the form of uruveLippAdu (visualisation) as if AzhwAr were seeing emperumAn directly. AzhwAr is fully enjoying nambi emperumAn’s beautiful form in here.

First pAsuram. parAnguSa nAyaki says “My heart is attached to the AzhwArs (nithyasUris in the form of Sankam, chakram etc) which are nambi’s distinguished symbols and his predominant physical beauty”.

enganEyO annaimIrgAL! ennai munivadhu nIr
nangaL kOlath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
sanginOdum nEmiyOdum thAmaraik kaNgaLOdum
senganivAy onRinOdum selginRadhen nenjamE

Oh mothers! Why are you all showing anger towards me instead of showing your love when you are supposed to be joyful? After having enjoyed the attractive nambi of thirukkuRungudi, who is a distinguished person matching the greatness of our clan and who is complete with all auspicious qualities, along with SrI pAnchajanyam, the divine chakram, lotus like attractive divine eyes and reddish fruit like unique divine lips, my heart has become attached [to him]. kOlam (attractive) is also explained as an adjective for thirukkuRungudi.

Second pAsuram. parAguSa nAyaki says “nambi’s natural beauty in his divine chest and divine shoulders and his divine ornaments, surround me and torment me”.

en nenjinAl nOkkik kANIr ennai muniyAdhE
thennan sOlaith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
minnu nUlum kuNdalamum mArbil thirumaRuvum
mannu pUNum nAngu thOLum vandhengum ninRidumE

Instead of ordering me you should experience nambi through my heart and see; after seeing nambi in thirukkuRungudi which is located in south direction and is having nice garden [around it], his divine yagyOpavIdham which reveals his splendour, his divine ear rings, the inseparable ornament in his chest named SrIvathsa, various other ornaments which are permanently fixed and his four divine shoulders are following me and stand with me where I go.

Third pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi’s divine weapons starting with SrI SArngam (bow) appear eternally inside and outside me everywhere”.

ninRidum thisaikkum naiyumenRu annaiyarum munidhir
kunRa mAdath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
venRi villum thaNdum vALum chakkaramum sangamum
ninRu thOnRik kaNNuL nIngA nenjuLLum nIngAvE

You, the mothers who first instigated me into this love, are speaking unsavoury words saying that I am standing dumbfounded, I remain bewildered and have become weakened; after enjoying thirukkuRungudi nambi who is having hill-like mansions [in the holy-abode], his victorious bow, mace, sword, disc and conch are standing together inside my eyes and do not leave; similarly, they do not leave from inside my heart too.

Fourth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi‘s divine and distinguished attire which reveals his supremacy, stays close to me”.

nInga nillA kaNNa nIrgaL enRu annaiyarum munidhir
thEn koL sOlaith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
pUndhaN mAlaith thaNduzhAyum pon mudiyum vadivum
pAngu thOnRum pattum nANum pAviyEn pakkaththavE

You who engaged me in nambi to start with, are scolding me saying “her flowing tears are not stopping”; after enjoying nambi of thirukkuRungudi which is having gardens containing honey, his fresh thuLasi which is in the form of an enjoyable invigorating garland, his attractive crown which is highlighting his supremacy, his silk garment which is appearing to be fitting well for his form, his waist string etc came in close proximity to me,who is a sinner.

Fifth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi‘s facial beauty etc appears to be reaching my AthmA”.

pakkam nOkki niRkum naiyum enRu annaiyarum munidhir
thakka kIrththith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNdapin
thokka sOdhith thoNdai vAyum nINda puruvangaLum
thakka thAmaraik kaNNum pAviyEn Aviyin mElanavE

You [mothers] are angrily scolding me saying that I am standing and seeing the side [from where he may arrive] and becoming weakened [due to his non-arrival]; after enjoying thirukkuRungudi nambi who is having matching fame, his divine lips which resemble thoNdai (a reddish) fruit with abundant radiance, his long divine eyebrows and lotus like attractive divine eyes which are equally long (like the eyebrows) are reaching to my self, who is having the sin to not enjoy him as desired.

Sixth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “His distinguished physical features and shoulders along with his facial beauty, entered my heart and filled it”.

mElum van pazhi nam kudikkivaL enRu annai kANa kodAL
sOlai sUzh thaN thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
kOla nIL kodi mUkkum thAmaraik kaNNum kani vAyum
neela mEniyum nAngu thOLum en nenjam niRaindhanavE

Mother of parAnguSa nAyaki does not allow her to see nambi saying that she is an embodiment of ridicule forever; after seeing nambi of thirukkuRungudi which is surrounded by invigorating garden, his beautiful long divine nose which resembles a kalpaka creeper, his divine eyes which resemble a lotus, his divine lips which resemble ripened fruit, his divine form which is having a blue complexion and his four divine shoulders filled my heart.

Seventh pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi, along with his divine form which is infinitely radiant, splendid and attractive, stood in my heart with his divine chakra in his hand”.

niRaindha van pazhi nam kudikkivaL enRu annai kANa kodAL
siRandha kIrththith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
niRaindha sOdhi veLLam sUzhndha nINda pon mEniyodum
niRaindhennuLLE ninRozhindhAn nEmiyangaiyuLadhE

The mother is not allowing parAnguSa nAyaki to see nambi saying “she is a complete and very strong ridicule to the whole clan”; after enjoying thirukkuRungudi nambi who is having glorious fame, he stood in my heart with his splendid attractive divine form which is surrounded by complete flood of radiance; the divine chakra is also present in his beautiful divine hand.

Eighth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “His shoulders which are touched by his beautiful hair and his other beautiful features appear in front of me and hurt me”.

kaiyuL nanmugam vaikkum naiyum enRu annaiyarum munidhir
mai koL mAdath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
seyya thAmaraik kaNNum algulum siRRidaiyum vadivum
moyya nIL kuzhal thAzhndha thOLgaLum pAviyEn mun niRkumE

Saying that I am placing my beautiful face in my hand and becoming weakened, you mothers, who put in the efforts initially leading to this weakness in me, are showing your anger; after seeing nambi of thirukkuRungudi which is having black coloured mansions, his reddish lotus like divine eyes, hip, slender waist, his form, his dense lengthy tresses which are lowering on his shoulders are all standing in front of me who is a sinner.

Ninth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “nambi has entered my heart with all his beauty and never leaves from there even for a moment so that I don’t forget him”.

mun ninRAy enRu thOzhimArgaLum annaiyarum munidhir
mannu mAdath thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
senni nIL mudi AdhiyAya ulappil aNigalaththan
kannal pAl amudhAgi vandhu en nenjam kazhiyAnE

Friends and mothers are angry at me saying that I am standing in front; after seeing nambi of thirukkuRungudi which is having firmly rooted tall mansions, he came with his tall divine crown on the head and countless ornaments, being infinitely enjoyable like sugar, milk and nectar, into my heart and is not leaving [from there].

Tenth pAsuram. parAnguSa nAyaki says “The divine form which is enjoyed by nithyasUris (eternal residents of paramapadham), is very radiant and an apt goal, is shining in my heart to be comprehended by none”.

kazhiya mikkadhOr kAdhalaL ivaL enRu annai kANa kodAL
vazhuvil kIrththith thirukkuRungudi nambiyai nAn kaNda pin
kuzhumith thEvar kuzhAngaL kai thozhach chOdhi veLLaththin uLLE
ezhuvadhOr uru en nenjuL ezhum Arkkum aRivaridhE

My mother does not allow me to see nambi saying that she is having great love which cannot be eliminated; after seeing thirukkuRungudi nambi who is having unimpaired glories, his divine form which is the apt destiny to be served and enjoyed by groups of nithyasUris associating with each other and which appears in a raised manner amidst a flood of radiance, appeared in my heart; it is difficult to know for even those who are very wise.

Eleventh pAsuram. AzhwAr explains the realisation of true nature, i.e. having servitude towards bhagavAn, as the result of practicing this decad.

aRivariya pirAnai AzhiyangaiyanaiyE alaRRi
naRiya nanmalar nAdi nankurugUrch chatakOpan sonna
kuRi koL AyiraththuL ivai paththum thirukkuRungudi adhan mEl
aRiyak kaRRu vallAr vaittaNavar Azh kadal gyAlaththuLLE

thirukkuRungudi nambi is the supreme lord, who is impossible to be known and is having divine chakra in his beautiful divine hand; nammAzhwAr who is the leader of AzhwArthirunagari and is having distinguished gyAnam etc which give qualification to enjoy [bhagavAn], talking unceasingly, seeks out such emperumAn like seeking out for the best flowers having ultimate fragrance, blessed this decad among the thousand pAsurams; those who can learn and meditate upon the meanings of this decad to have their knowledge shining, will live, having distinguished relationship with bhagavAn and experience of him on this earth which is surrounded by deep ocean.

adiyen sarathy ramanuja dasan

thamizh thiruvAimozhi thiruvAimozhi 5th centum

திருவாய்மொழி – எளிய விளக்கவுரை – 5.5 – எங்ஙனேயோ

May 26, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi

<< 4.10

ஆழ்வார் பராங்குச நாயகியாக மடலூரப் பார்த்து, இரவிலே மிகவும் வ்யசனப்பட்டு, பின்பு விடிந்தவுடன் சிறிது தெளிவு பெற்றாள். பின்பு தாய்மார்களும் தோழிமார்களும் இவளுக்கு அறிவுரை சொல்லப் பார்க்க, இவள் அவர்கள் சொல்லைக் கேட்காமல், அவனை நினைப்பதால் ப்ரீதியுடனும் அவனை நேரில் காணப் பெறாததால் அப்ரீதியுடனும் பாடக்கூடிய பாசுரங்களாக இவை அமைந்துள்ளன. இது உருவெளிப்பாடு என்னும் க்ரமத்தில் ஆழ்வாரால் எம்பெருமானை நேரே காண்பதைப் போலே அனுபவிக்கப்பட்டது. இதில் நம்பி எம்பெருமானின் திருமேனி அழகை ஆழ்வார் பூர்த்தியாக அனுபவிக்கிறார்.

முதல் பாசுரம். நம்பியின் தனித்துவம் வாய்ந்த அடையாளமான திருவாழி திருச்சங்கத்தாழ்வார்களிலும், ப்ரதானமான அவயவ அழகிலும் என் நெஞ்சு ஈடுபடுகிறது என்கிறாள்.

எங்ஙனேயோ அன்னைமீர்காள்! என்னை முனிவது நீர்
நங்கள் கோலத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
சங்கினோடும் நேமியோடும் தாமரைக் கண்களோடும்
செங்கனிவாய் ஒன்றினோடும் செல்கின்றதென் நெஞ்சமே

அன்னைமீர்காள்! என்னைப் பெற்ற நீங்கள் எனக்கு விருப்பமானதைச் செய்யாமல், என்னை நினைத்து உகக்க வேண்டியிருக்க இப்படிக் கோபப்படுவது ஏன்? நம் குடிக்குத் தனித்துவம் வாய்ந்தவராய், அழகிய திருமேனியுடையவராய், திருக்குறுங்குடியில் கல்யாணகுண பூர்த்தியையுடைய நம்பியை நான் அனுபவித்தபின் அவருடைய சங்கினோடும், திருவாழியோடும், தாமரைபோலே அழகாய் இருக்கும் திருக்கண்களோடும் சிவந்த கனிபோலே தனித்துவமாய் இருக்கும் திருவதரத்தோடும் என் நெஞ்சு ஆசையுடன் செல்கிறது.

இரண்டாம் பாசுரம். நம்பியுடைய ஒப்பனை அழகும், தோளும் எல்லாவிடத்திலும் வந்து நின்று அனுபவத்துக்கு விஷயமாகிறது என்கிறாள்.

என் நெஞ்சினால் நோக்கிக் காணீர் என்னை முனியாதே
தென்னன் சோலைத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
மின்னு நூலும் குண்டலமும் மார்பில் திருமறுவும்
மன்னு பூணும் நான்கு தோளும் வந்தெங்கும் நின்றிடுமே

என்னை ஆணையிடாமல் என் நெஞ்சினாலே அனுபவித்துப் பாருங்கள். தெற்குத் திக்கிலே அழகான சோலையையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின்பு ஒளிவிடும் திருயஜ்ஞோபவீதமும், திருமகர குண்டலங்களும், திருமார்பில் ஆபரணமான ஸ்ரீவத்ஸமும், எப்பொழுதும் கழற்றாத ஆபரணங்களும் நான்கு திருத்தோள்களும் நான் போகுமிடமெல்லாம் வந்து நிற்கின்றன.

மூன்றாம் பாசுரம். நம்பியின் அழகை காப்பாற்றி வளர்க்கும் ஆயுதங்கள் எல்லாவிடத்திலும் ஒளிவிடுகின்றன என்கிறாள்.

நின்றிடும் திசைக்கும் நையுமென்று அன்னையரும் முனிதிர்
குன்ற மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
வென்றி வில்லும் தண்டும் வாளும் சக்கரமும் சங்கமும்
நின்று தோன்றிக் கண்ணுள் நீங்கா நெஞ்சுள்ளும் நீங்காவே

வாயடைத்து நிற்கும், அறிவை இழக்கும், சிதிலையாகும் என்றுகொண்டு பெற்ற தாய்மார்களான நீங்கள் முன்பு நம்பி விஷயத்தில் ஈடுபடுத்தி இப்பொழுது கோபப்படாதீர்கள். மலைபோலே இருக்கிற மாடங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் அனுபவித்தபின் வெற்றியையுடைய வில்லும், கதையும், வாளும், சக்கரமும் சங்கமும் ஒன்றாக நின்று என் கண்ணுக்குள் தோன்றி விலகிப்போகாமல் இருக்கின்றன. நெஞ்சுக்குள்ளும் இருந்து விலகிப்போகாமல் இருக்கின்றன.

நான்காம் பாசுரம். மேன்மை பொலியும் நமபியின் திருமேனி அழகின் உயர்த்தி என் அருகில் வந்தது என்கிறாள்.

நீங்க நில்லா கண்ண நீர்கள் என்று அன்னையரும் முனிதிர்
தேன் கொள் சோலைத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
பூந்தண் மாலைத் தண்டுழாயும் பொன் முடியும் வடிவும்
பாங்கு தோன்றும் பட்டும் நாணும் பாவியேன் பக்கத்தவே

இவள் கண்ணீர் குறையவில்லை என்று நம்பி விஷயத்தில் மூட்டின தாய்மார்களான நீங்களும் கோபப்படுகிறீர்கள். தேனையுடைய சோலைகளைக்கொண்ட திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் அனுபவித்த பின்பு அனுபவிக்கத் தகுந்ததாய் குளிர்ச்சியாய் மாலை வடிவில் இருக்கும் செவ்வித் திருத்துழாயும் அவன் பரத்வத்தைக் காட்டும் விரும்பத்தக்க கிரீடமும் திருமேனியும் அதற்குத் தகுந்த பட்டாடையும் அரைநாணும் அருகிலே சென்று அனுபவிக்க முடியாத பாபத்தையுடைய என் அருகில் வந்தன.

ஐந்தாம் பாசுரம். நம்பியின் திருமுகத்தின் அழகு என் ஆத்மா வரை செல்கிறது என்கிறாள்.

பக்கம் நோக்கி நிற்கும் நையும் என்று அன்னையரும் முனிதிர்
தக்க கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்டபின்
தொக்க சோதித் தொண்டை வாயும் நீண்ட புருவங்களும்
தக்க தாமரைக் கண்ணும் பாவியேன் ஆவியின் மேலனவே

அவன் வரும் பக்கத்தை நோக்கி நிற்கும், சிதிலையாகும் என்று தாய்மார்களான நீங்களும் கோபித்து வார்த்தை சொல்கிறீர்கள். பூர்த்திக்குத் தகுதியான கீர்த்தியையுடைய திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் அனுபவித்தபின்பு திரண்ட ஒளியையுடைய தொண்டைப்பழம் போலிருக்கிற திருவதரமும் நீண்ட திருப்புருவங்களும் அதற்குத் தகுதியான நீட்சியையுடைய தாமரை போன்ற திருக்கண்களும் நினைத்தபடி அனுபவிக்கப்பெறாத பாபத்தையுடைய என் ஆத்மாவின் வரை செல்கிறது.

ஆறாம் பாசுரம். நம்பியின் திருமுகத்தின் அழகும், ரூபம், புஜம் முதலியவற்றின் உயர்த்தியும் என் நெஞ்சிலே பூர்ணமாக நிறைந்தது என்கிறாள்.

மேலும் வன் பழி நம் குடிக்கிவள் என்று அன்னை காண கொடாள்
சோலை சூழ் தண் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
கோல நீள் கொடி மூக்கும் தாமரைக் கண்ணும் கனி வாயும்
நீல மேனியும் நான்கு தோளும் என் நெஞ்சம் நிறைந்தனவே

அவன் வந்து கைக்கொள்ளும் வரை காத்திருக்கும் நம் குடிக்கு, தானாகக் காண ஆசைப்படும் இவள், உள்ளதனையும் பெரியதான பழி ஒரு வடிவெடுத்தாப்போலே இருக்கிறாள் என்று தாயாரானவள் நம்பியைக் காண அனுமதிப்பதில்லை. சோலை சூழ்ந்த குளிர்ச்சியான திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின்பு, மிகவும் அழகாய் நீண்ட கற்பகக் கொடி போலேயிருக்கிற திருமூக்கும், தாமரைப் பூப்போன்ற திருக்கண்களும், பழுத்த திருவதரமும் நீல நிறத்தையுடைய திருமேனியும் நான்கு திருத்தோள்களும் என் நெஞ்சிலே வந்து நிறைந்தன.

ஏழாம் பாசுரம். மிகவும் ஒளிமயமான ஓங்கிய விரும்பத்தக்க திருமேனியுடன் நம்பி என் நெஞ்சுக்குள்ளே கையும் திருவாழியுமாய் நின்றார் என்கிறாள்.

நிறைந்த வன் பழி நம் குடிக்கிவள் என்று அன்னை காண கொடாள்
சிறந்த கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
நிறைந்த சோதி வெள்ளம் சூழ்ந்த நீண்ட பொன் மேனியொடும்
நிறைந்தென்னுள்ளே நின்றொழிந்தான் நேமியங்கையுளதே

நம்முடைய குடிக்கு இவள் பூர்ணமான, வலிமையான பழி என்று தாயார் நம்பியைக் காண அனுமதிக்கவில்லை. சிறந்த கீர்த்தியையுடைய திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் அனுபவித்தபின்பு, பூர்ணமான ஒளிக்கற்றையாலே சூழப்பட்டு ஓங்கிய விரும்பத்தக்க திருமேனியோடு என் நெஞ்சுக்குள்ளே நிறைந்து நின்றுவிட்டான். அந்நிலையில் அழகிய திருக்கையிலே திருவாழியும் இருந்தது.

எட்டாம் பாசுரம். நம்பியினுடைய எல்லா அவயங்களின் அழகும் என் முன்னே நிற்கின்றன என்கிறாள்.

கையுள் நன்முகம் வைக்கும் நையும் என்று அன்னையரும் முனிதிர்
மை கொள் மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
செய்ய தாமரைக் கண்ணும் அல்குலும் சிற்றிடையும் வடிவும்
மொய்ய நீள் குழல் தாழ்ந்த தோள்களும் பாவியேன் முன் நிற்குமே

கையுள் அழகிய முகத்தை வைக்கும், சிதிலையாகும் என்று இதற்குக் காரணமான தாய்மார்களான நீங்களும் கோபிக்கிறீர்கள். கரிய நிறத்தையுடைய மாடங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின் சிவந்த தாமரை போன்ற திருக்கண்களும், அரை ப்ரதேசமும், சிறுத்த இடையும், அழகிய திருமேனியும், செறிவையுடைய நீண்ட திருக்குழல்கள் (கூந்தல்) தாழ்ந்த திருத்தோள்களும் ஆசைப்படி அனுபவிக்கமுடியாத பாபத்தையுடைய என் முன்னே நிற்கின்றன.

ஒன்பதாம் பாசுரம். நம்பி கணக்கற்ற அழகுகளுடன் கூடியிருந்து எல்லையில்லாத இனிமையையுடையவனாகக் கொண்டு என் நெஞ்சை விட்டுப் போகாமல் இருக்கிறார் என்கிறாள்.

முன் நின்றாய் என்று தோழிமார்களும் அன்னையரும் முனிதிர்
மன்னு மாடத் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
சென்னி நீள் முடி ஆதியாய உலப்பில் அணிகலத்தன்
கன்னல் பால் அமுதாகி வந்து என் நெஞ்சம் கழியானே

எல்லோரும் காணும்படி முன்னே வந்து நின்றாய் என்று தோழிகளும் தாய்மாரும் கோபிக்கிறீர்கள். பொருந்தி இருக்கும் மாடங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பியை நான் கண்டபின்பு, தலையில் அவன் மேன்மையைக் காட்டும் ஓங்கிய கிரீடம் முதலான கணக்கற்ற அணியப்பட்ட ஆபரணங்களையுடையவன் சர்க்கரை, பால், அமிர்தம் ஆகியவைபோலே மிகவும் இனிமையானவனாக வந்து என் நெஞ்சைவிட்டுப் போகாமல் இருக்கிறான்.

பத்தாம் பாசுரம். நித்யஸூரிகளுக்கு இனிமையான, மிகவும் ஒளி படைத்த, அடைய வேண்டிய திருமேனியானது, மற்றவர்களுக்குப் பார்க்க முடியாதபடி என்னுளே ஒளிவிடுகிறது என்கிறாள்.

கழிய மிக்கதோர் காதலள் இவள் என்று அன்னை காண கொடாள்
வழுவில் கீர்த்தித் திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்ட பின்
குழுமித் தேவர் குழாங்கள் கை தொழச் சோதி வெள்ளத்தின் உள்ளே
எழுவதோர் உரு என் நெஞ்சுள் எழும் ஆர்க்கும் அறிவரிதே

இவள் கைகழிய விஞ்சின காதலையுடையவளானாள் என்று தாயானவள் நம்பியைக் காண அனுமதிப்பதில்லை. குறைவற்ற கீர்த்தியையுடைய திருக்குறுங்குடி நம்பியை நான் கண்டபின் ஸூரிஸங்கங்கள் பரஸ்பரம் கூடியிருந்து தொண்டு செய்து அனுபவிக்கும்படி ஒளிக்கற்றையின் நடுவில் உயர்ந்து தோன்றுகிற தனித்துவம் வாய்ந்த திருமேனியானது அப்படியே என் நெஞ்சுக்குள்ளே தோன்றுகிறது. எத்தனையேனும் அறிவுடையார்க்கும் இது தங்கள் முயற்சியால் அடைய அரியது.

பதினொன்றாம் பாசுரம். இதிதிருவாய்மொழியைச் சொன்னவர்களுக்கு தான் பகவானுக்கு அடிமை என்ற உண்மைத் தன்மையைப் புரிந்து கொள்வதே பலம் என்று அருளிச்செய்கிறார்.

அறிவரிய பிரானை ஆழியங்கையனையே அலற்றி
நறிய நன்மலர் நாடி நன்குருகூர்ச் சடகோபன் சொன்ன
குறி கொள் ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் திருக்குறுங்குடி அதன் மேல்
அறியக் கற்று வல்லார் வைட்டணவர் ஆழ் கடல் ஞாலத்துள்ளே

தங்கள் ஸாமர்த்யத்தால் அறிய ஒண்ணாதபடியான ஸ்வாமியாய் திருவாழியை அழகிய திருகையிலேயுடையவனைக் காதலால் அலற்றி, உயர்ந்த பரிமளத்தையுடைய சிறந்ததான புஷ்பங்களைப்போலே ஆராய்ந்து, சிறந்த குணங்களையுடையவராய் திருநகரிக்குத் தலைவரான ஆழ்வார் அருளிச்செய்த ஆயிரத்துள் ஆயுத அவயவ ஆபரண ரூப அடையாளங்களையுடைய திருக்குறுங்குடியில் நம்பி விஷயமாக உள்ள இந்தப் பதிகத்தையும் ஞான ஒளி பிறக்கும்படிக் கற்று அர்த்தத்தையும் நினைத்துப் பார்க்க வல்லவர்கள் ஆழமான கடல் சூழ்ந்த பூமியில் பகவத் ஸம்பந்தத்துடன் வாழ்வார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

irAmAnusa nURRandhAdhi – Simple Explanation – pAsurams 101 to 108

May 26, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

irAmAnusa nURRandhAdhi

<< Previous

One hundred and first pAsuram: amudhanAr says that emperumAnAr’s sweetness is greater than his sacredness.

mayakkum iru vinai valliyil pUNdu madhi mayangith
thuyakkum piRaviyil thOnRiya ennai thuyar agaRRi
uyakkoNdu nalgum irAmAnusa enRadhu unnai unni
nayakkum avarkku idhu izhukku enbar nallavar enRu naindhE

I have been born in the birth which perplexes the mind, bewilders the knowledge, bound by the chain of two types of karmas namely pApa (sin) and puNya (virtue) which result in ignorance. Making me to get rid of the deep sorrows, which are the result of those karmas, rAmAnuja accepted me in order to uplift me. Great people will say that my words of “Oh emperumAnAr who showed affection towards me!” [since emperumAnAr uplifted me] would be a disgrace to those who constantly think of you and melt, and who have affection for you at all times. The implication here is that for those who have enjoyed sweetness, their minds will not think of purity [all along, amudhanAr has described the acitivites of emperumAnAr in uplifting him causelessly (which are the result of his purity). But there is no match for the enjoyment of carrying out servitude to the divine feet of emperumAnAr. Hence amudhanAr says these words].

One hundred and second pAsuram. amudhanAr asks emperumAnAr himself the reason for his quality of magnanimity to increase towards him in this expansive world.

naiyum manam un guNangaLai unni en nA irundhu em
aiyan irAmAnusan enRu azhaikkum aru vinaiyEn
kaiyum thozhum kaN karudhidum kANak kadal pudai sUzh
vaiyam idhanil un vaNmai en pAl en vaLarndhadhuvE

My mind becomes totally weakened thinking of your auspicious qualities. My tongue, remaining firmly by my side, recites your divine names and your natural relationship [with me]. My most sinful hands too, which were involved with worldly pursuits since time immemorial, performs salutation to you. My eyes desire to see you at all times. On this earth, which is surrounded by oceans, for what reason did your quality of magnanimity grow towards me?

One hundred and third pAsuram. He says that his senses became involved towards emperumAnAr since he mercifully got rid of his karmas and gave him expansive knowledge.

vaLarndha vem kObam madangal onRAy anRu vAL avuNan
kiLarndha pon Agam kizhiththavan kIrththip payir ezhundhu
viLaindhidum sindhai irAmAnusan endhan mey vinai nOy
kaLaindhu nal gyAnam aLiththanan kaiyil kani ennavE

emperumAn with a growing and unique cruel fury, tore apart the well grown, golden chest, which had puffed up in vanity, of the demon hiraNya kashyap who came at emperumAn holding a sword, when he caused suffering to his son prahlAdhAzhwAn. emperumAnAr is with a divine mind which has grown with the divine fame of crop of that emperumAn. Such emperumAnAr removed the sorrow which is the result of the karmas which were binding me with my body and mercifully gave me eminent knowledge which is clear like a gooseberry on one’s palm [gooseberry on one’s palm is a thamizh proverb which indicates that something is very clear and cannot be mistaken at all].

One hundred and fourth pAsuram. Answering an imaginary question posed by emperumAnAr himself “What will you do if you see emperumAn?” amudhanAr says that even if emperumAn manifests matters relating to himself, he says that he will not ask for anything other than the auspicious qualities which are effulgent in emperumAnAr’s divine form.

kaiyil kani anna kaNNanaik kAttith tharilum undhan
meyyil piRangiya sIr anRi vENdilan yAn nirayath
thoyyil kidakkilum sOdhi viN sErilum ivvaruL nI
seyyil tharippan irAmAnusa en sezhum koNdalE

Oh rAmAnuja who is magnanimous like a cloud and who manifested that magnanimity to us! Even if you reveal to us emperumAn kaNNan like a gooseberry on one’s palm, I will not pray for anything other than the auspicious qualities which are splendorous on your divine form. I may attain paramapadham which is most effulgent or I may be caught in the quagmire of samsAram. If you mercifully grant me either of the two with your grace, I will sustain myself in it.

One hundred and fifth pAsuram. While everyone says that samsAram is to be given up and paramapadham is to be attained and desires to attain that paramapadham, you consider both as equal. Which is your desired place? He responds through this pAsuram.

sezhum thiraip pARkadal kaN thuyil mAyan thiruvadikkIzh
vizhundhiruppAr nenjil mEvu nal gyAni nal vEdhiyargaL
thozhum thirup pAdhan irAmAnusanaith thozhum periyOr
ezhundhu iraiththu Adum idam adiyEnukku iruppidamE

emperumAn is reclining on thiruppARkadal which has beautiful waves, pretending to be asleep but is meditating. emperumAnAr has eminent knowledge, is worshipped by eminent vaidhikas (those who follow vEdhams) and his divine feet are aptly fitting in the hearts of those who are totally engaged with the auspicious qualities of emperumAn and have fallen at his divine feet. The place where great people who constantly enjoy that emperumAnAr and burst out dancing like an uproarious ocean is the place which I, who am the servitor of such people, desire to dwell.

One hundred and sixth pAsuram. emperumAnAr, looking at the great affection that amudhanAr has towards him, mercifully desires amudhanAr’s mind. Seeing this, amudhanAr joyously and mercifully recites this pAsuram.

iruppidam vaigundham vEngadam mAliunjOlai ennum
poruppidam mAyanakku enbar nallOr avai thammodum vandhu
iruppidam mAyan irAmAnusan manaththu inRu avan vandhu
iruppidam endhan idhayaththuLLE thanakku inbuRavE

Great people who know emperumAn truthfully, would say that the dwelling places for sarvESvaran, who has amazing activities in terms of his svarUpam (basic nature), rUpam (physical forms), guNas (auspicious qualitites) and vibhUthi (wealth) are SrIvaikuNtam, thiruvEngadam which is also known as thirumalai and the famously divine mountain of thirumAlirunjOlai. The place where that emperumAn has mercifully entered [to dwell] with all those divine abodes [mentioned above] is the divine mind of emperumAnAr. The place wich emperumAnAr has mercifully entered, considering it as an eminent place, is my mind.

One hundred and seventh pAsuram. Looking at the divine face of emperumAnAr who has manifested affection towards him, amudhanAr tells him that there is something which he wishes to submit to him and expresses his desire.

inbuRRa seelaththu irAmAnusa enRum evvidaththum
enbuRRa nOy udal thORum piRandhu iRandhu eN ariya
thunbuRRu vIyinum solluvadhu onRu uNdu un thoNdargatkE
anbuRRu irukkumbadi ennai Akki angu AtpaduththE

Oh rAmAnuja who has the eminent quality of simplicity and has mercifully come with extreme happiness! There is a submission which I would like to make to you. Even if I continue to take repeated births and deaths in bodies where diseases permeate to the bones, and I experience innumerable sorrows, you should mercifully enable me to be deeply affectionate towards those who exist exclusively for you, at all times and at all places and be a servitor to their divine feet. This alone is my request to you.

One hundred and eighth pAsuram. At the beginning of this prabandham, amudhanAr had prayed for the benefit of “irAmAnusan charaNAravindham nAm manni vAzha” (we should live aptly at the divine feet of emperumAnAr), requesting periya pirAttiyAr for her recommendatory role to fulfil his desire of complete devotion. In this last pAsuram too, he is asking for attaining periya pirAttiyAr who can grant us the wealth of kainkaryam.

am kayal pAy vayal thennarangan aNi Agam mannum
pangaya mAmalarp pAvayaip pORRudhum paththi ellAm
thangiyadhu ennath thazhaiththu nenjE nam thalai misaiyE
pongiya kIrththi irAmAnusan adip pU mannavE

Oh heart! rAmAnuja has widespread fame which is huge.The divine feet of such rAmAnuja, which are like fresh flowers, should fit aptly on our heads so that we could feel that the entity of devotion, without any shortcoming, would come inside us. For that to happen, let us attain SrIranga nAchchiyAr who has natural feminity, who was born on a lotus flower and who dwells permanently on the beautiful divine chest of periya perumAL, who has the temple at thiruvarangam, which has fields with fish jumping playfully, as his identification.

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2020/05/ramanusa-nurrandhadhi-pasurams-101-108-tamil-simple/

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

This brings to an end, the simple explanation of irAmAnusa nURRandhAdhi.