Monthly Archives: March 2020

mudhalAyiram thamizh thiruppaLLiyezhuchchi

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

திருப்பள்ளியெழுச்சி – எளிய விளக்கவுரை

March 31, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

முதலாயிரம்

ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள் தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் பெருமையை உபதேச ரத்தின மாலை 11ஆம் பாசுரத்தில் அழகாக வெளியிடுகிறார்.

மன்னிய சீர் மார்கழியில் கேட்டை இன்று மாநிலத்தீர்
என்னிதனுக்கு ஏற்றம் எனில் உரைக்கேன் – துன்னு புகழ்
மாமறையோன் தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் பிறப்பால்
நான்மறையோர் கொண்டாடும் நாள்

உலகத்தவர்களே! வைஷ்ணவமான மாதம் என்ற பெருமையைக் கொண்ட மார்கழியில், கேட்டை தினத்துக்கு என்ன பெருமை என்பதை உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன், கேளுங்கள். வேத தாத்பர்யமான கைங்கர்யத்தை அறிந்து அதில் தன்னை முழுவதும் ஈடுபடுத்திக்கொண்டவரும் அதிலும் அடியார்களுக்கே அடிமை என்ற நிலையில் நின்றவருமான தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் பிறப்பால், எம்பெருமானாரைப் போன்ற வேத விற்பன்னர்கள் கொண்டாடும் நாளாக இந்த நாள் வழங்கப்படுகிறது.

ஸ்ரீ அழகிய மணவாளப் பெருமாள் நாயனார் ஆசார்ய ஹ்ருதயம் சூர்ணிகை 85இல் எம்பெருமானைத் துயில் எழுப்ப ஸுப்ரபாதம் பாடியவர்களில் தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வாரை “துளஸீப்ருத்யர்” என்று காட்டுகிறார். தானே தன் திருமாலை என்னும் ப்ரபந்தத்தில் “துளபத் தொண்டாய தொல் சீர்த் தொண்டரடிப்பொடி என்னும் அடியனை” என்று சொல்லிக் கொள்வதால் இவ்வாறு துளஸீப்ருத்யர் என்று அழைக்கப்பட்டார் இவர். பெரிய பெருமாளான ஸ்ரீ ரங்கநாதனைத் துயில் எழுப்பும் உத்தமமான ப்ரபந்தம் திருப்பள்ளியெழுச்சி.

பூர்வாசார்யர்களின் வ்யாக்யானங்களைத் துணையாகக் கொண்டு இந்த ப்ரபந்தத்தின் எளிய விளக்குவரை எழுதப்படுகிறது.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

*****

தனியன்கள்

தமேவ மத்வா பரவாஸுதேவம் ரங்கேசயம் ராஜவதர்ஹணியம் |
ப்ராபோதிகீம் யோக்ருத ஸூக்திமாலாம் பக்தாங்க்ரிரேணும் பகவந்தமீடே ||

ஞானம் முதலிய கல்யாண குணங்களை உடையவராய், ஆதிசேஷனில் பள்ளிகொண்டிருக்கும், ராஜாவைப் போலே வணங்கப்படுபவரான, ஸ்ரீவைகுந்தத்தில் பரவாஸுதேவனாக இருக்கும் பெரிய பெருமாளைத் துயில் எழுப்பும் பாமாலையைத் தந்த தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வாரைக் கொண்டாடுகிறேன்.

மண்டங்குடி என்பர் மாமறையோர் மன்னிய சீர்*
தொண்டரடிப்பொடி தொன்னகரம்* வண்டு
திணர்த்த வயல் தென்னரங்கத்தம்மானைப்*
பள்ளி உணர்த்தும் பிரான் உதித்த ஊர்*

வண்டுகள் நிறைந்திருக்கும் வயல்களாலே சூழப்பட்ட திருவரங்கத்தில் கண்வளர்ந்தருளும் பெரிய பெருமாளைத் துயில் எழுப்பும், நமக்குப் பேருபகாரம் செய்த தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வாரின் அவதார ஸ்தலம் திருமண்டங்குடி என்று வேதம் வல்லார்களான பெரியோர்கள் கூறுவர்.

*****

முதல் பாசுரம். தேவர்கள் எல்லோரும் வந்து பெரியபெருமாளைத் திருப்பள்ளி எழுந்தருள வேண்டுமாறு ப்ரார்த்திப்பதை அருளிச்செய்கிறார். இதன் மூலம் ஸ்ரீமந் நாராயணனே ஆராதிக்கப்படுபவன் என்றும் மற்ற தேவதைகள் அந்த எம்பெருமானை ஆராதிப்பவர்கள் என்பதும் விளங்குகிறது.

கதிரவன் குணதிசைச் சிகரம் வந்து அணைந்தான்
      கன இருள் அகன்றது காலை அம் பொழுதாய்
மது விரிந்து ஒழுகின மா மலர் எல்லாம்
      வானவர் அரசர்கள் வந்து வந்து ஈண்டி
எதிர்திசை நிறைந்தனர் இவரொடும் புகுந்த
      இருங்களிற்று ஈட்டமும் பிடியொடு முரசும்
அதிர்தலில் அலைகடல் போன்றுளது எங்கும்
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே

திருவரங்கத்தில் பள்ளிகொண்டிருக்கும் ஸ்வாமியே! இரவின் இருளைப் போக்கியபடி, கிழக்குத் திசையில், உதயகிரியில், கதிரவன் தோன்றிவிட்டான். அழகிய பகலின் வருகையால், சிறந்த புஷ்பங்களில் தேன் ஒழுகத் தொடங்குகிறது. தேவர்களும் ராஜாக்களும் கூட்டம் கூட்டமாக “நான் முன்னே! நான் முன்னே!” என்று தெற்கு வாசலிலே தேவரீரின் கடாக்ஷம் படும் இடத்தை வந்து சேர்ந்து, அந்த இடம் முழுவதையும் நிறைத்துக் கொண்டு நிற்கிறார்கள். அவர்களுடன் சேர்ந்து அவர்களின் வாஹநங்களான ஆண் மற்றும் பெண் யானைகளும், வாத்தியம் வாசிப்பவர்களும் வந்துள்ளனர். தேவரீர் துயிலெழுவதைக் காணும் உத்ஸாஹத்தால் அவர்கள் செய்யும் கரகோஷம் ஆர்ப்பரிக்கும் கடலின் அலையோசை போலே எல்லா திசைகளிலும் எதிரொலிக்கிறது. ஆகையால், தேவரீர் உடனே திருப்பள்ளி உணர்ந்து இங்கு கூடி இருக்கும் அனைவருக்கும் அருள் புரிவீராக.

இரண்டாம் பாசுரம். கீழ்க்காற்று வீசத்தொடங்கி ஹம்ஸங்களை எழுப்பி விடிவை உணர்த்திவிட்டதாலே, அடியார்களிடத்தில் பேரன்பு கொண்ட தேவரீர் திருப்பள்ளி எழுந்தருளவேண்டும் என்கிறார்.

கொழுங்கொடி முல்லையின் கொழு மலர் அணவிக்
      கூர்ந்தது குணதிசை மாருதம் இதுவோ
எழுந்தன மலர் அணைப் பள்ளிகொள் அன்னம்
      ஈன்பனி நனைந்த தம் இருஞ் சிறகு உதறி
விழுங்கிய முதலையின் பிலம் புரை பேழ்வாய்
      வெள் எயிறு உற அதன் விடத்தினுக்கு அனுங்கி
அழுங்கிய ஆனையின் அருந்துயர் கெடுத்த
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே

நன்கு மலர்ந்த மல்லிகைக் கொடிகளைத் தடவி வந்த கீழ்க்காற்று வீசிக்கொண்டிருக்கிறது. அந்த மலர்ப்படுக்கையில் உறங்கும் அன்னங்கள் மழைபோலே பொழிந்த பனியாலே நனைந்த தங்கள் சிறகுகளை உதறிக்கொண்டு எழுந்தன. தன்னுடைய கூரிய விஷப் பற்களாலே கடித்துத் துன்புறுத்தி, தன் குகை போன்ற பெரிய வாயாலே கஜேந்த்ராழ்வானின் காலை விழுங்கப்பார்த்த முதலையைக் கொன்று கஜேந்த்ராழ்வானின் துயரைப் போக்கியவர் தேவரீர். திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக.

மூன்றாம் பாசுரம். கதிரவன் தன் கதிர்களின் ஒளியைக் கொண்டு நக்ஷத்ரங்களை மறைத்தான். தேவரீரின் திருவாழி பொருந்திய திருக்கையை அடியேன் சேவிக்கவேண்டும் என்கிறார்.

சுடர் ஒளி பரந்தன சூழ் திசை எல்லாம்
      துன்னிய தாரகை மின்னொளி சுருங்கிப்
படர் ஒளி பசுத்தனன் பனி மதி இவனோ
      பாயிருள் அகன்றது பைம் பொழிற் கமுகின்
மடலிடைக் கீறி வண் பாளைகள் நாற
    வைகறை கூர்ந்தது மாருதம் இதுவோ
அடல் ஒளி திகழ் தரு திகிரி அம் தடக்கை
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே

கதிரவனின் கதிர்கள் எல்லா இடமும் பரவி விட்டன. நெருக்கமாக அமைந்திருந்த நக்ஷத்ரங்களின் நன்கு பரவிய ஒளி இப்பொழுது மறைந்து, குளிர்ந்த நிலவும் கூடத் தன் ஒளியை இழந்துவிட்டது. நன்கு பரவி இருந்த இருள் ஒழிக்கப்பட்டது. இந்த அதிகாலைக் காற்றானது பாக்கு மரங்களின் மடல்களைக் கீறி அதிலிருக்கும் அழகிய நறுமணத்தைக் கொண்டு வந்து சேர்த்தது. திருக்கையில் விளங்கும் பலம் பொருந்திய திருவாழியை உடையவரே! திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக.

நான்காம் பாசுரம். தேவரீர் திருப்பள்ளி உணர்ந்து அடியேனுக்கு தேவரீரை அனுபவிக்கத் தடையாக இருக்கும் விரோதிகளை ஸ்ரீராமாவதாரத்திலே செய்தாற்போலே போக்கியருள வேண்டும் என்கிறார்.

மேட்டு இள மேதிகள் தளை விடும் ஆயர்கள்
      வேய்ங்குழல் ஓசையும் விடை மணிக் குரலும்
ஈட்டிய இசை திசை பரந்தன வயலுள்
      இரிந்தன சுரும்பினம் இலங்கையர் குலத்தை
வாட்டிய வரிசிலை வானவர் ஏறே
      மா முனி வேள்வியைக் காத்து அவபிரதம்
ஆட்டிய அடு திறல் அயோத்தி எம் அரசே
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே.

தங்கள் இளம் எருமைகளை மேயவிட்டுக் குழல் ஊதும் இடையர்களின் குழல் ஓசையும், எருதுகளின் கழுத்தில் உள்ள மணியோசையும் சேர்ந்து எல்லாத் திசைகளிலும் பரவி உள்ளது. புல்வெளியில் இருக்கும் வண்டுகள் ரீங்காரமிடத் தொடங்கிவிட்டன. எதிரிகளை வாட்டக்கூடிய சார்ங்கம் என்னும் வில்லை உடைய தேவாதிதேவனான ஸ்ரீ ராமனே! ராக்ஷஸர்களை அழித்து விச்வாமித்ரரின் யாகத்தை முடிக்க உதவி அவப்ருத ஸ்நானத்தையும் (தீர்த்தவாரியையும்) நடத்திய, எதிரிகளை அழிக்கக்கூடிய பலத்தை உடைய, அயோத்திக்குத் தலைவனாகையாலே எங்களுக்கு ஸ்வாமியானவனே! திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக.

ஐந்தாம் பாசுரம். தேவர்கள் புஷ்பங்களுடன் தேவரீரைத் தொழ வந்துள்ளார்கள். அடியார்களில் உயர்வு தாழ்வு பார்க்காதவராகையால் தேவரீர் திருப்பள்ளி உணர்ந்து எல்லோருடைய கைங்கர்யத்தையும் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்கிறார்.

புலம்பின புட்களும் பூம் பொழில்களின் வாய்
      போயிற்றுக் கங்குல் புகுந்தது புலரி
கலந்தது குணதிசைக் கனைகடல் அரவம்
      களி வண்டு மிழற்றிய கலம்பகம் புனைந்த
அலங்கல் அம் தொடையல் கொண்டு அடியிணை பணிவான்
      அமரர்கள் புகுந்தனர் ஆதலில் அம்மா
இலங்கையர்கோன் வழிபாடு செய் கோயில்
      எம்பெருமான் பள்ளி எழுந்தருளாயே

மலர்ந்த புஷ்பங்கள் நிறைந்திருக்கும் சோலைகளில் உள்ள பறவைகள் ஆனந்தமாக ஓசை எழுப்புகின்றன. இரவு விலகி விடியல் வந்துவிட்டது. கிழக்குத் திசையில் இருக்கும் கடலின் ஓசை எல்லா இடத்திலும் கேட்கிறது. தேவர்கள் தேவரீரைத் தொழ, வண்டுகள் தேனைக்குடித்து ஆனந்தமாக ரீங்காரமிட்டுக் கொண்டிருக்கும் அழகிய மலர்களாலே தொடுக்கப்பட்ட மாலைகளைக் கொண்டு வந்துள்ளனர். ஆகையால், இலங்கைக்கு ராஜாவான விபீஷணாழ்வானாலே வணங்கப்பட்டவரே! திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக.

ஆறாம் பாசுரம். தேவரீரால் இவ்வுலக நிர்வாஹத்துக்கு நியமிக்கப்பட்ட தேவ ஸேனாதிபதியான ஸுப்ரஹ்மண்யன் முதலான அனைத்து தேவர்களும் தங்கள் மஹிஷிகள், வாஹநங்கள் மற்றும் தொண்டர்களுடன் தேவரீரை வணங்கித் தங்கள் எண்ணங்களை நிறைவேற்றிக்கொள்ள வந்துள்ளதால் தேவரீர் திருப்பள்ளி உணர்ந்து அவர்களுக்குக் காட்சி கொடுக்க வேண்டும் என்கிறார்.

இரவியர் மணி நெடுந்தேரொடும் இவரோ
      இறையவர் பதினொரு விடையரும் இவரோ
மருவிய மயிலினன் அறுமுகன் இவனோ
      மருதரும் வசுக்களும் வந்து வந்து ஈண்டி
புரவியொடு ஆடலும் பாடலும் தேரும்
      குமர தண்டம் புகுந்து ஈண்டிய வெள்ளம்
அருவரை அனைய நின் கோயில் முன் இவரோ
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே

பன்னிரண்டு ஆதித்யர்களும் தங்கள் சிறந்த, பெரிய தேர்களில் வந்துள்ளனர். இவ்வுலகத்தை ஆளக்கூடிய பதினோரு ருத்ரர்களும் வந்துள்ளனர். அறுமுகனான ஸுப்ரஹ்மண்யன் தன்னுடைய மயில் வாஹநத்தில் வந்துள்ளான். நாற்பத்தொன்பது மருத்துக்களும் அஷ்ட வஸுக்களும் “நான் முன்னே! நான் முன்னே!” என்று முன்னே வந்துள்ளனர். இந்தக் கூட்டத்தில் நெருக்கமாக இருந்து கொண்டு, தேவர்கள் தங்கள் தேர்களிலும் குதிரைகளிலும் இருந்துகொண்டு பாடிக்கொண்டும் ஆடிக்கொண்டும் இருக்கிறார்கள். தேவரீருடைய திருக்கண் நோக்கை ஆசைப்பட்டுக்கொண்டு, ஸுப்ரஹ்மண்யனுடன் கூடிய தேவர்கள் கூட்டம் பெரிய மலையைப் போலே இருக்கும் திருவரங்கம் பெரிய கோயில் முன்னே வந்தனர். திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக.

ஏழாம் பாசுரம். இந்த்ராதி தேவர்கள் ஸப்தரிஷிகள் ஆகிய எல்லோரும் வந்து ஆகாசத்தை நிறைத்துக்கொண்டு நின்று தேவரீரைத் துதித்துக்கொண்டு இருப்பதால் தேவரீர் திருப்பள்ளி உணர்ந்து அவர்களுக்குக் காட்சி கொடுக்க வேண்டும் என்கிறார்.

அந்தரத்து அமரர்கள் கூட்டங்கள் இவையோ
      அருந்தவ முனிவரும் மருதரும் இவரோ
இந்திரன் ஆனையும் தானும் வந்து இவனோ
      எம்பெருமான் உன கோயிலின் வாசல்
சுந்தரர் நெருக்க விச்சாதரர் நூக்க
      இயக்கரும் மயங்கினர் திருவடி தொழுவான்
அந்தரம் பார் இடம் இல்லை மற்று இதுவோ
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே

ஸ்வாமி! தேவர்களின் தலைவனான இந்த்ரன் தன் ஐராவதத்தில் வந்து தேவரீரின் திருக்கோயில் வாசலிலே இருக்கிறான். மேலும், ஸ்வர்க லோகத்தைச் சேர்ந்த தேவர்கள் மற்று அவர்களின் தொண்டர்கள், ஸநகாதி ரிஷிகள், மருத்துக்களும் அவர்களின் தொண்டர்களும், யக்ஷர்கள், கந்தர்வர்கள், வித்யாதரர்கள் ஆகிய எல்லோரும் வந்து ஆகாசத்தை நிறைத்துக்கொண்டு நிற்கிறார்கள். தேவரீரின் திருவடிகளை வணங்க அவர்கள் மெய்மறந்து நிற்கிறார்கள். திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக.

எட்டாம் பாசுரம். தேவரீரை வணங்குவதற்கு ஏற்ற காலைப்பொழுது வந்து விட்டது. அநந்யப்ரயோஜனரான ரிஷிகள் தேவரீரை வணங்கத் தேவையான பொருள்களுடன் வந்துள்ளதால் தேவரீர் திருப்பள்ளி உணர்ந்து அவர்களுக்குக் காட்சி கொடுக்க வேண்டும் என்கிறார்.

வம்பவிழ் வானவர் வாயுறை வழங்க
      மாநிதி கபிலை ஒண் கண்ணாடி முதலா
எம்பெருமான் படிமைக்கலம் காண்டற்கு
      ஏற்பன ஆயின கொண்டு நன் முனிவர்
தும்புரு நாரதர் புகுந்தனர் இவரோ
      தோன்றினன் இரவியும் துலங்கு ஒளி பரப்பி
அம்பர தலத்தினின்று அகல்கின்றது இருள் போய்
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே

என் நாதனான ஸ்வாமியே! உயர்ந்தவர்களான ரிஷிகள், தும்புரு, நாரதர், நறுமணம் நிறைந்த ஸ்வர்கத்தில் வாழும் தேவர்கள், காமதேனு முதலானோர் அருகம்புல், தனங்கள், கண்ணாடி மற்றும் திருவாராதனத்துக்குத் தேவையான பொருள்களுடன் வந்துள்ளனர். இருள் மறைந்து, கதிரவன் தன் கதிர்களை எல்லா இடமும் பரவச் செய்துள்ளான். திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக.

ஒன்பதாம் பாசுரம். சிறந்த இசைக் கலைஞர்களும் நடனக் கலைஞர்களும் தேவரீரை துயிலெழுப்பி தேவரீருக்குக் கைங்கர்யம் செய்ய வந்துள்ளனர். தேவரீர் திருப்பள்ளி உணர்ந்து அவர்கள் கைங்கர்யத்தை ஏற்றுக் கொள்ளவும் என்கிறார்.

ஏதம் இல் தண்ணுமை எக்கம் மத்தளி
      யாழ் குழல் முழவமோடு இசை திசை கெழுமி
கீதங்கள் பாடினர் கின்னரர் கெருடர்கள்
      கெந்தருவர் அவர் கங்குலுள் எல்லாம்
மாதவர் வானவர் சாரணர் இயக்கர்
      சித்தரும் மயங்கினர் திருவடி தொழுவான்
ஆதலில் அவர்க்கு நாள்–ஓலக்கம் அருள
      அரங்கத்தம்மா பள்ளி எழுந்தருளாயே.

கின்னரர்கள், கருடர்கள், கந்தர்வர்கள் ஆகியோர் தோஷமற்ற இசைக்கருவிகளான எக்கங்கள் (ஒற்றை தந்தியையுடைய வாத்தியம்), மத்தளிகள் (மத்தளம்), வீணைகள், புல்லாங்குழல்கள் போன்றவைகளைக் கொண்டு பெருத்த இசையை எல்லாத் திசைகளிலும் பரவச் செய்கிறார்கள். சிலர் இரவு முழுவதும் வந்து கொண்டிருக்க வேறு சிலர் பகலிலே வந்துள்ளனர். சிறந்த ரிஷிகள், தேவர்கள், சாரணர்கள், யக்ஷர்கள், ஸித்தர்கள் முதலானோர் தேவரீருடைய திருவடிகளை வணங்க வந்துள்ளனர். திருவரங்கத்தில் திருப்பள்ளி கொண்டுள்ள ஸ்வாமியே! திருப்பள்ளி உணர்ந்து எங்களுக்கு அருள் புரிவீராக. தேவரீருடைய பெரிய சபையில் அவர்களுக்கு இடம் அளிப்பீராக.

பத்தாம் பாசுரம். முதல் ஒன்பது பாசுரங்களில் மற்றவர்களுக்கு அருள்புரியுமாறு வேண்டினார். இப்பாசுரத்தில் பெரிய பெருமாளைத் தவிர வேறொரு தெய்வததை அறியாத தனக்கு அருள்புரியுமாறு வேண்டுகிறார்.

கடிமலர்க் கமலங்கள் மலர்ந்தன இவையோ
      கதிரவன் கனைகடல் முளைத்தனன் இவனோ
துடியிடையார் சுரி குழல் பிழிந்து உதறித்
      துகில் உடுத்து ஏறினர் சூழ் புனல் அரங்கா
தொடை ஒத்த துளவமும் கூடையும் பொலிந்து
      தோன்றிய தோள் தொண்டரடிப்பொடி என்னும்
அடியனை அளியன் என்று அருளி உன் அடியார்க்கு
      ஆட்படுத்தாய் பள்ளி எழுந்தருளாயே

புனிதமான திருக்காவிரியால் சூழப்பட்டிருக்கும் திருவரங்கத்தில் பள்ளிகொண்டிருக்கும் ஸ்ரீரங்கநாதனே! இயற்கையாகவே ஆர்ப்பரித்துக் கொண்டிருக்கும் கடலில் கதிரவன் உதித்ததைக் கண்ட நறுமணம் மிக்க தாமரைகள் மலர்ந்து விட்டன. உடுக்கையைப் போன்ற மெல்லிய இடையை உடைய மாதர்கள் நதியில் தீர்த்தமாடித் தங்கள் சுருண்ட கூந்தலை உலர்த்தி, வஸ்த்ரங்களை உடுத்திக் கரை ஏறி விட்டார்கள். திருத்துழாய் மாலைகளைக் கொண்ட கூடையையும் விளங்கும் தோள்களையும் உடைய தொண்டரடிப்பொடி என்ற பெயரைக்கொண்ட இந்த அடியவனை தேவரீருக்குத் தகுந்த தொண்டன் என்று ஆதரித்து உன்னுடைய அடியார்களுக்கு என்னை ஆட்படுத்துவீராக! தேவரீர் இதற்காகவே திருப்பள்ளி உணர்ந்து அருள் புரிவீராக!

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – http://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – http://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – http://pillai.koyil.org

siRiya thirumadal – 32 – UrArgaL ellArum

March 30, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

UrArgaLellArum kANa uralOdE
thIrA veguLiyaLAych chikkena Arththadippa 36
ArA vayiRRinOdu ARRAdhAn – anRiyum

Word by Word Meanings

UrArgaLellAm kANa – (such simplicity) to be seen by all the people in the village
uralOdE – to a [grinding] mortar
chikkena Arththu adippa – to tie down firmly and beat
ArA vayiRRinOdu ARRAdhAn – one who stood with sorrow and his stomach hurting
anRiyum – further

vyAkyAnam

UrAragaL ellArum kANa – haven’t all the people in thiruvAyppAdi (SrI gOkulam) lost butter to kaNNa or their womenfolk to him! She (parakAla nAyagi) was waiting to engage in madal. Just as he was beaten with everyone looking at him, she was waiting to engage in madal such that everyone would see it. I (the fortune-teller) was waiting to instruct that to everyone. All the people other than us were enjoying his divine forms and divine qualities which he was offering. Those who aren’t hungry are enjoying the feast. We, who are hungry, are fasting. In other words, those who thought “If we could, we will see him; otherwise, it doesn’t matter to us” enjoyed seeing him. We, who wouldn’t be able to sustain ourselves unless we see him even if we have to engage in madal to achieve that goal, haven’t seen him.

uralOdE – what an action did she perform! Instead of bringing the mortar to where he was, with his flower-like soft divine body, she dragged him to where the mortar was.

thIrA veguLiyaLAy – Since it was anger born out of love, the anger too was without an end, just like her love. Only if there is a limit to her love, since she thought “What ill will befall him since he has eaten so much of butter” would there be a limit to her anger at his eating butter!

chikkena Arththadippa – she tied him firmly to the mortar and she hit him firmly with the rope. What an act did she perform!

ArA vayiRRinOdu ARRAdhAn – what did he do? Just like those, who have been put in prison during the time of thiruvadhyayana uthsavam (festival conducted during the month of mArgazhi) in SrIrangam temple due to the order of the King, would lament that they have missed out on the festival, he felt unhappy that he was tied down here while butter and womenfolk were making merry, going around, like in a great flood.

ARRAdhAn – he could not bear it. What is it that he could not bear? He could not bear his doubt as to where they have hidden butter and their womenfolk.

anRiyum – [the fortune teller says] should you not listen to another great danger, further? What has been just now narrated was the way he was tied down to a mortar by the affectionate yaSOdhA and beaten by her. The narration now talks about how he was tied down by kALiyan (a poisonous snake), his enemy. Since she (yaSOdhA] was his mother, who had the liberty to beat him and had affection for him, one could put up with being tied down by her hands. The fortune teller is asking whether they were willing to listen to the story of kALiyan.

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

kaNNinuN chiRuth thAmbu mudhalAyiram thamizh

கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பு – எளிய விளக்கவுரை

March 30, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

முதலாயிரம்

nammazhwar-madhurakavi

நம்மாழ்வாரும் மதுரகவி ஆழ்வாரும்

ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள் கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பின் பெருமையை உபதேச ரத்தின மாலை 26ஆம் பாசுரத்தில் அழகாக வெளியிடுகிறார்.

வாய்த்த திருமந்திரத்தின் மத்திமமாம் பதம் போல்
சீர்த்த மதுரகவி செய் கலையை – ஆர்த்த புகழ்
ஆரியர்கள் தாங்கள் அருளிச்செயல் நடுவே
சேர்வித்தார் தாற்பரியம் தேர்ந்து

சொற்களின் பூர்த்தியும் பொருளின் பூர்த்தியும் நிரம்பப் பெற்றதான பெரிய திருமந்த்ரம் என்று சொல்லப்படும் அஷ்டாக்ஷரத்தின் நடுவிலே காணப்படும் “நம:” பதத்துக்கு எவ்வளவு சிறப்போ, அதைப் போலவே சிறப்புடைத்தான, உயர்ந்தவரான மதுரகவி ஆழ்வாரின் அற்புதப் படைப்பான கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பை பெரு மதிப்பை உடையவர்களான ஆசார்யர்கள் இதன் தாத்பர்யத்தை உணர்ந்து ஆழ்வார்களின் அருளிச்செயல் நடுவே எப்பொழுதும் சேர்த்து அநுஸந்திக்கும்படி அமைத்தார்கள்.

“தேவு மற்றறியேன்” என்று நம்மாழ்வாரைத் தவிர வேறு ஒரு தெய்வத்தை அறியேன் என்றிருந்தார் மதுரகவி ஆழ்வார். இவரின் அற்புதப் படைப்பே கண்ணிநுண் சிறுத்தாம்பு. ஆசார்யனே தெய்வம் என்னும் நம் ஸம்ப்ரதாயத்தின் முக்யமான கொள்கையை நன்கு உணர்த்தும் ப்ரபந்தம் இது. தன்னுடைய ஆசார்யரான நம்மாழ்வாருடைய பெருமையை நன்கு உணர்த்தும் இந்த ப்ரபந்தத்துக்கு நம் ஸம்ப்ரதாயத்திலே ஒரு தனி ஏற்றம் உண்டு.

பூர்வாசார்யர்களின் வ்யாக்யானங்களைத் துணையாகக் கொண்டு இந்த ப்ரபந்தத்தின் எளிய விளக்கவரை எழுதப்படுகிறது.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

*****

தனியன்கள்

அவிதித விஷயாந்தர: சடாரேர் உபநிஷதாம் உபகாநமாத்ர போக: |
அபி ச குணவசாத் ததேக சேஷீ மதுரகவி ஹ்ருதயே மமாவிரஸ்து ||

நம்மாழ்வாரைத் தவிர மற்றொன்றை அறியாத, நம்மாழ்வாரின் திவ்ய ஸ்ரீஸூக்திகளான ப்ரபந்தங்களின் பெருமைகளைப் பாடுவதையே தனக்கு இன்பம் அளிப்பதாகக் கொண்டுள்ள, நம்மாழ்வாரின் குணங்களில் எப்பொழுதும் மூழ்கி இருப்பதால் அவரையே தனக்குத் தலைவனாகக் கொண்டுள்ள மதுரகவி ஆழ்வார் என்னுடைய ஹ்ருதயத்திலே இருக்க வேண்டும்.

வேறொன்றும் நான் அறியேன்
வேதம் தமிழ் செய்த மாறன் சடகோபன்
வண்குருகூர் ஏறெங்கள் வாழ்வாம் என்றேத்தும் மதுரகவியார்
எம்மை ஆள்வார் அவரே அரண்

“வேத தாத்பர்யத்தைத் தமிழிலே அருளிச்செய்த, அழகிய திருக்குருகூருக்குத் தலைவரான, நம் எல்லோரையும் உஜ்ஜீவிக்கக் கூடிய மாறன் என்கிற நம்மாழ்வாரைத் தவிர வேறொன்றை அறியேன்” என்று சொன்ன மதுரகவி ஆழ்வாரே நம்மை ஆள்பவர், அவரே நம் போன்ற ப்ரபந்நர்களுக்குப் புகலிடம்.

*****

முதல் பாசுரம். நம்மாழ்வாரைப் பாடத் தொடங்கிய மதுரகவி ஆழ்வார், ஆழ்வாருக்கு மிகவும் உயிரான கண்ணன் எம்பெருமானை இந்தப் பாசுரத்தில் அனுபவிக்கிறார்.

கண்ணி நுண் சிறுத்தாம்பினால் கட்டுண்ணப்
பண்ணிய பெரு மாயன் என் அப்பனில்
நண்ணித் தென் குருகூர் நம்பி என்றக்கால்
அண்ணிக்கும் அமுது ஊறும் என் நாவுக்கே

என்னுடைய ஸ்வாமியும் ஸர்வேச்வரனுமான கண்ணன் எம்பெருமான் யசோதைப் பிராட்டி துண்டு துண்டான, மெல்லிய, சிறிய கயிற்றினால் தன்னைக் கட்டும்படி அமைத்துக்கொண்டான். அப்படிப்பட்ட எம்பெருமானை விட்டு, தென் திசையில் உள்ள திருக்குருகூருக்குத் தலைவரான நம்மாழ்வாரின் திருநாமத்தைச் சொன்னால் அது என்னுடைய நாக்குக்கு இனியதாகவும் அமிர்தமாகவும் உள்ளது.

இரண்டாம் பாசுரம். நம்மாழ்வாரின் பாசுரங்களே தனக்கு மிகவும் இனிமையாக இருப்பதாகவும் அவற்றைச் சொல்லிச் சொல்லியே தன்னைத் தரித்துக்கொள்வதையும் விளக்குகிறார்.

நாவினால் நவிற்று இன்பம் எய்தினேன்
மேவினேன் அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே
தேவு மற்று அறியேன் குருகூர் நம்பி
பாவின் இன்னிசை பாடித் திரிவனே

நான் நாக்காலே ஆழ்வாரின் பாசுரங்களைச் சொல்லி மிகப்பெரிய ஆனந்தத்தை அடைந்தேன். ஆழ்வாரின் திருவடிகளிலே நன்கு சரணடைந்திருக்கிறேன். கல்யாண குணங்களால் நிறைந்த, திருக்குருகூருக்குத் தலைவரான ஆழ்வாரைத் தவிர வேறு ஒரு தெய்வத்தை அறியேன். ஆழ்வாருடைய பாசுரங்களை இசையுடன் பாடிக்கொண்டு எல்லா இடங்களுக்கும் செல்வேன்.

மூன்றாம் பாசுரம். நம்மாழ்வாரின் அடியவனாக இருப்பதாலே எம்பெருமான் தானே விரும்பி வந்து மதுரகவி ஆழ்வாருக்குத் தன் தரிசனத்தைக் காட்டிக்கொடுத்த நன்மையைப் பேசி மகிழ்கிறார்.

திரிதந்து ஆகிலும் தேவபிரான் உடைக்
கரிய கோலத் திருவுருக் காண்பன் நான்
பெரிய வண் குருகூர் நகர் நம்பிக்கு ஆள்
உரியனாய் அடியேன் பெற்ற நன்மையே

ஆழ்வாருக்கே அடியவன் என்றிருந்த நானும் அந்த நிஷ்டையில் இருந்து நழுவினேன். நித்யஸூரிகளின் தலைவனான, கறுத்த, அழகிய திருமேனியை உடையவனான ஸ்ரீமந் நாராயணனைக் அவன் காட்டிக் கொடுக்க நான் கண்டேன். சிறந்த, வள்ளல் தன்மை மிகுந்த திருக்குருகூரில் அவதரித்த ஆழ்வாரின் உண்மையான அடியவனாக இருக்கும் எனக்குக் கிடைத்த நன்மையைப் பாரீர்!

நான்காம் பாசுரம். ஆழ்வார் நமக்குச் செய்த நன்மையைப் பார்த்தால், அவருக்கு எதுவெல்லாம் விருப்பமோ, அவற்றை நாமும் விரும்ப வேண்டும் என்கிறார். மேலும் தன்னுடைய தாழ்ச்சியையும் ஆழ்வார் தன்னை ஏற்றுக்கொண்ட விதத்தையும் பேசி அனுபவிக்கிறார்.

நன்மையால் மிக்க நான்மறையாளர்கள்
புன்மை ஆகக் கருதுவர் ஆதலில்
அன்னையாய் அத்தனாய் என்னை ஆண்டிடும்
தன்மையான் சடகோபன் என் நம்பியே

நான் தாழ்ச்சிகளின் உருவமாக இருப்பதைக் கண்ட நான்கு வேதங்களில் சிறந்த ஞானமும் அனுஷ்டானமும் உடையவர்கள், என்னைக் கைவிட்டார்கள். ஆழ்வாரோ தாயும் தந்தையுமாக இருந்து என்னை அடிமையாக ஏற்றுக் கொண்டார் என்பதால் அவரே என் ஸ்வாமி.

ஐந்தாம் பாசுரம். தான் முன் பாசுரத்தில் கூறிய தாழ்ச்சியை விளக்கி, அப்படி இருந்த தான் இப்பொழுது ஆழ்வாரின் காரணமற்ற அருளாலே திருந்தியுள்ளதைத் அறிவித்து ஆழ்வாருக்குத் தன் நன்றியைத் தெரிவிக்கிறார்.

நம்பினேன் பிறர் நன்பொருள் தன்னையும்
நம்பினேன் மடவாரையும் முன்னெலாம்
செம்பொன் மாடத் திருக் குருகூர் நம்பிக்கு
அன்பனாய் அடியேன் சதிர்த்தேன் இன்றே

முற்காலத்தில் பிறருடைய சொத்தையும் பெண்களையும் விரும்பினேன். இன்றோ, தங்கத்தால் செய்யப்பட்ட மாட மாளிகைகள் நிறைந்த திருக்குருகூருக்குத் தலைவரான ஆழ்வாரால் திருத்தப்பட்டு அவரின் அடியவனாகி, மேன்மையை அடைந்தேன்.

ஆறாம் பாசுரம். “எவ்வாறு இப்படிப்பட்ட பெருமைஅயைப் பெற்றீர்?” என்ற கேள்விக்கு, ஆழ்வாரின் அருளாலே இப்பெருமையைப் பெற்றேன், இனி இந்நிலையிலிருந்து நாம் வீழ்வதற்கு வாய்ப்பே இல்லை என்கிறார்.

இன்று தொட்டும் எழுமையும் எம்பிரான்
நின்று தன் புகழ் ஏத்த அருளினான்
குன்ற மாடத் திருக் குருகூர் நம்பி
என்றும் என்னை இகழ்வு இலன் காண்மினே

திருக்குருகூருக்குத் தலைவரான, என்னுடைய ஸ்வாமியும் நாதனுமான ஆழ்வார் இன்று முதல் நான் அவருடைய பெருமையைப் பாடும்படியான பூர்ண விச்வாஸத்தை எனக்கு அருளினார். இனி அவர் எம்மை ஒருநாளும் கைவிட மாட்டார்! இதை நீரே பாரீர்!

ஏழாம் பாசுரம். ஆழ்வாராலே அருளப்பட்ட தான் ஆழ்வாரின் பெருமையைத் தெரிந்து கொள்ளாமால் அதனால் ஆழ்வாரின் அருளை இழந்து துன்புற்றிருக்கும் அனைவருக்கும் ஆழ்வாரின் பெருமையை எடுத்துரைத்து அவர்களுக்கும் வாழ்ச்சியைப் பெற்றுத்தருவேன் என்கிறார்.

கண்டு கொண்டு என்னைக் காரிமாறப் பிரான்
பண்டை வல் வினை பாற்றி அருளினான்
எண் திசையும் அறிய இயம்புகேன்
ஒண் தமிழ்ச் சடகோபன் அருளையே

பொற்காரியின் திருக்குமாரரான காரிமாறன் என்னும் ஆழ்வார் என்னைக் கடாக்ஷித்துத் தன் கைங்கர்யத்தில் ஏற்றுக்கொண்டார். என்னுடைய அநாதி காலப் பாபங்களைப் போக்கினார். அற்புதத் தமிழ்ப் பாசுரங்களை அருளிச்செய்த ஆழ்வாரின் கருணையின் பெருமைகளை எட்டுத்திக்கிலும் உள்ளோர் உணரும்படிப் பாடுவேன்.

எட்டாம் பாசுரம். இதில் எம்பெருமானின் கருணையைவிட ஆழ்வாரின் கருணை உயர்ந்தது என்பதை விளக்குகிறார். எம்பெருமான் ஸ்ரீ கீதையை அருளிசெய்ததைவிட ஆழ்வார் திருவாய்மொழியை அருளிசெய்தது உயர்ந்தது என்கிறார்.

அருள் கொண்டாடும் அடியவர் இன்புற
அருளினான் அவ்வருமறையின் பொருள்
அருள்கொண்டு ஆயிரம் இன் தமிழ் பாடினான்
அருள் கண்டீர் இவ் உலகினில் மிக்கதே

பகவானைக் கொண்டாடும் அடியார்களின் ஆனந்தத்துக்காக, ஆழ்வார் தன் பெருங்கருணையால் வேத ஸாரத்தை திருவாய்மொழியில் ஆயிரம் பாசுரங்களாக அருளினார். ஆழ்வாரின் இந்தக் கருணை இவ்வுலகினில் மிகப் பெரியது.

ஒன்பதாம் பாசுரம். இதில் ஆழ்வார் வேத ஸாரமான “பாகவத சேஷத்வம்” என்னும் அடியார்களுக்கு அடிமையாக இருக்கும் விஷயத்தை என் தாழ்ச்சி பாராமல் எனக்கு வெளியிட்டார். அவருக்கு நான் எப்பொழுதும் நன்றி உடையவனாக இருப்பேன் என்கிறார்.

மிக்க வேதியர் வேதத்தின் உட்பொருள்
நிற்கப் பாடி என் நெஞ்சுள் நிறுத்தினான்
தக்க சீர்ச் சடகோபன் என் நம்பிக்கு ஆட்
புக்க காதல் அடிமைப் பயன் அன்றே

வைதிக ச்ரேஷ்டர்களாலே அத்யயனம் செய்யப்படும் வேதத்தின் ஸாரத்தை என்னுடைய நெஞ்சிலே நிலைத்து நிற்கும்படி அருளினார் ஆழ்வார். இதனால் அவருக்குத் தொண்டு செய்யும் அந்த உத்தம நிலை எனக்கு உடனே கிடைத்தது.

பத்தாம் பாசுரம். இதில் ஆழ்வார் எனக்கு மிக உயர்ந்த நன்மைகளைச் செய்துள்ளார் என்றும் அதற்குத் தகுதியாக என்னால் எந்த ப்ரதி உபகாரமும் செய்ய முடியாது என்றும் சொல்லி ஆழ்வார் திருவடிகளில் பேரன்பு கொள்கிறார்.

பயன் அன்று ஆகிலும் பாங்கு அல்லர் ஆகிலும்
செயல் நன்றாகத் திருத்திப் பணி கொள்வான்
குயில் நின்று ஆர் பொழில் சூழ் குருகூர் நம்பி
முயல்கின்றேன் உன்தன் மொய் கழற்கு அன்பையே

குயில்களின் ஓசை நிறைந்திருக்கும் சோலைகளாலே சூழப்பட்ட திருக்குருகூரில் வசிக்கும் ஆழ்வாரே! இவ்வுலகில் உள்ளவர்களாலே தேவரீருக்கு எந்த ப்ரயோஜனமும் இல்லை என்றபோதிலும், இவர்கள் திருந்தும் நிலையில் இல்லாவிட்டாலும், தேவரீர் உபதேசங்களாலும் நடத்தையாலும் இவர்களைத் திருத்திக் கைங்கர்யத்தில் ஈடுபடுத்துகிறீர். இப்படிப்பட்ட தேவரீர் திருவடிகளில் அன்பை வளர்த்துக்கொள்ள முயல்கின்றேன்.

பதினொன்றாம் பாசுரம். இதில் இந்தப் ப்ரபந்தத்தைக் கற்பவர்கள் ஆழ்வாரின் ஆளுமைக்கு முழுமையாக உட்பட்ட ஸ்ரீவைகுந்தத்தில் வாழ்வார்கள் என்கிறார். ஆழ்வார்திருநகரியில் ஆதிநாதரும் தலைவர் ஆழ்வாரும் தலைவர். ஆனால் பரமபதத்திலோ ஆழ்வாரே தலைவர் என்பது உள் அர்த்தம்.

அன்பன் தன்னை அடைந்தவர்கட்கு எல்லாம்
அன்பன் தென் குருகூர் நகர் நம்பிக்கு
அன்பனாய் மதுரகவி சொன்ன சொல்
நம்புவார் பதி வைகுந்தம் காண்மினே

எம்பெருமான் எல்லோரிடத்திலும் (முக்யமாகத் தன்னுடைய அடியார்களிடத்திலே) அன்புடையவன். நம்மாழ்வார் இப்படிப்பட்ட எம்பெருமானின் அடியார்களிடத்தில் அன்பு பூண்டவர். நான் (மதுரகவி ஆழ்வார்) இப்படிப்பட்ட ஆழ்வாரிடத்தில் அன்பு பூண்டவன். இப்படிப்பட்ட நான் பக்தியுடன் பாடிய இந்த ப்ரபந்தத்தை முழுவதுமாக விச்வஸிப்பவர்கள் திருநாடான ஸ்ரீவைகுந்தத்தை அடைந்து அங்கே வாழ்வார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

siRiya thirumadal – 31 – vArAththAn

March 29, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

vArAththAn vaiththadhu kANAL vayiRadiththingu 34
ArAr pugudhuvAr aiyar ivar allAl
nIrAm idhu seydhIr enROr nedum kayiRRAl 35

Word by Word Meanings

avaLum vArA kaNdu – that yaSOdhA too, on reaching and seeing
thAn vaiththadhu kANAL – not finding the butter that she had kept (in the uRi)
vayiRu adiththu – beating herself on her stomach (wondering if eating this amount of butter would lead to indigestion for kaNNa)
aiyar ivar allAL – other than this great person
ingu pugudhuvar Ar Ar – who else can enter this place?

(There is no one else. Making sure that only this person has stolen it)
idhu seydhIr nIrAm enRu – saying ‘only you have done this’
thIrA veguLiyaLAy – with uncontrolled anger
Or nedu kayiRRAl – with a short rope that her hands could reach out to

vyAkyAnam

vArAththAn vaiththadhu kANAL – as soon as she came back, yaSOdhA checked the uRi and found that the butter that she had kept there was missing.

vayiRadhiththu – she would not beat herself on the stomach if kaNNa had eaten the butter, saying that “I have lost the butter”; why then did she beat herself? It is either because she felt that it would cause trouble for his stomach [due to indigestion, having eaten so much of butter] or due to her concern “Today he has stolen butter; tomorrow, he will steal the girls; in the end where will it lead him?”

ingu ArAr pugudhuvAr – she had kept the butter well protected, just like lankA was protected. In such a place, who else could enter other than he?

aiyar ivar allAl – only the chief [referring to kaNNa, derisively] would indulge in such an act.

nIrAm idhu seydhIr – did you engage in this act on your own or was there assistance from others also?

enRu – saying so, she lifted him by his hand, even as he was [feigning to be] asleep.

Or nedungayiRRAl – she had not kept a rope ready to tie him, anticipating that he would steal butter and that she would have to tie him. Hence, she caught hold of a rope which she could lay her hands on.

negungayiRRAl – when this AzhwAr (thirumangai AzhwAr) himself explicitly narrated the same incident in his periya thirumozhi 11-5-5 “kaNNikkuRungayiRRAl kattuNdAn” (he was tied down with a small rope with several knots in it), since he had mentioned that it was with a small rope, the term nedungayiRu (long rope) is a viparIthalakshaNai (saying the exact opposite of what was intended to be said). It is similar to calling a fool as a wise man. The correct interpretation is that he was tied with a small rope. Alternatively, the term nedumai need not refer to the long length of the rope but to its greatness. In other words, just as the ocean attained greatness due to its contact with emperumAn as brought out in the 19^th pAsuram of mudhal thiruvandhAdhi “mAlum karungadalE ennORRAy? vaiyagamuNdu AlinilaiththuyinRa AzhiyAn kOlak karumEnich chengaNmAl kaNpadaiyuL thirumEni nI thINdappeRRu” (how fortunate are you, oh ocean! You are feeling the divine form of the supreme being who was sleeping on a banyan leaf after swallowing all the worlds and is reclining on you), this rope too acquired greatness due to its contact with emperumAn and hence is referred to as nedum kayiRu.

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

mudhalAyiram thamizh thiruppallANdu

திருப்பல்லாண்டு – எளிய விளக்கவுரை

March 29, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

முதலாயிரம்

pallandu

ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள் திருப்பால்லாண்டின் பெருமையை உபதேச ரத்தின மாலை 19ஆம் பாசுரத்தில் அழகாக வெளியிடுகிறார்.

கோதிலவாம் ஆழ்வார்கள் கூறு கலைக்கெல்லாம்
ஆதி திருப்பல்லாண்டு ஆனதுவும் – வேதத்துக்கு
ஓம் என்னும் அது போல் உள்ளதுக்கெல்லாம் சுருக்காய்த்
தான் மங்கலம் ஆதலால்

எப்படி வேதத்துக்கு ப்ரணவம் முதன்மையானதாகவும், ஸாரமாகவும் இருக்கிறதோ, அதைப்போல ஆழ்வார்களின் அருளிச்செயல்களில் முதன்மையானதாகவும், ஸாரமாகவும் திருப்பல்லாண்டு விளங்குகிறது என்பது மாமுனிகளின் திருவுள்ளம். இதனாலேயே அருளிச்செயல் தொடக்கத்திலே இது அனுஸந்திக்கப்படுகிறது.

பெரியாழ்வார் மதுரை ராஜ ஸபையில் ஸ்ரீமந் நாராயணின் பரத்வத்தை நிலை நாட்டிய பின், அந்நாட்டு மன்னன், ஆழ்வாரை யானை மீது ஏற்றி நகர்வலம் வரச் செய்ய, அந்த ஸமயத்தில் எம்பெருமான் ஆழ்வாரின் இந்த வைபவத்தைக் காண, தன் திவ்ய மஹிஷிகளுடன் கருடவாஹனத்தில் வந்து ஆகாசத்தில் தோன்ற, பரமபதத்தில் இருக்கும் எம்பெருமான் இப்படி இந்த ஸம்ஸாரத்தில் வந்துள்ளானே என்று கலங்கி, ஆழ்வார் எம்பெருமானுக்கு மங்களாசாஸனம் செய்யும் பாசுரங்களே திருப்பால்லாண்டு என்று கொண்டாடப்படுகிறது. தான் மங்களாசாஸனம் செய்வது மட்டும் அல்லாமல் எல்லோரையும் மங்களாசாஸனம் செய்ய வைப்பது பெரியாழ்வாருக்கு இருக்கும் தனிப் பெருமை.

பெரியவாச்சான் பிள்ளையின் வ்யாக்யானத்தைக் கொண்டு இந்த எளிய விளக்கவுரை எழுதப்படுகிறது.

*****

தனியன்கள்

குருமுகம் அநதீத்ய ப்ராஹவேதாந் அசேஷாந்
நரபதி பரிக்லுப்தம் ஸுல்கமாதாது காம: |
ச்வசுரம் அமர வந்த்யம் ரங்கநாதஸ்ய ஸாக்ஷாத்
த்விஜ குல திலகம் தம் விஷ்ணுசித்தம் நமாமி ||

ஒரு குருவின் மூலமாகக் கற்காமல், திருமாலாலே நேராக மயர்வற மதிநலம் (தெளிவான ஞானமும் பக்தியும்) அருளப்பெற்ற விஷ்ணுசித்தர் என்னும் பெரியாழ்வார், மதுரையில், ஸ்ரீ வல்லப தேவன் என்கிற ராஜாவின் ஸபையில் நடக்கும் வித்வான்களின் கோஷ்டியில் அங்கே இருக்கும் பரிசான பொற்கிழியை ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் வடபெருங்கோயிலுடையான் எம்பெருமானுக்கு ஆக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் சென்று, எல்லா வேதங்களையும் எடுத்துரைத்து, அப்பரிசை வென்றார். மேலும் ஸ்ரீரங்கநாதனுக்குத் தன் திருமகளாரான ஆண்டாளை மணமுடித்துக் கொடுத்து, நித்யஸூரிகளாலும் எம்பெருமானுக்கு மாமனார் என்று வணங்கப்பட்டார். அந்தணர் குலத்தில் மிகச் சிறந்தவராக விளங்கினார். இப்படிப்பட்ட பெரியாழ்வாரை நான் வணங்குகிறேன்.

மின்னார் தடமதிள் சூழ் வில்லிபுத்தூர் என்றொருகால்
சொன்னார் கழற்கமலம் சூடினோம் – முன்னாள்
கிழியறுத்தான் என்றுரைத்தோம் கீழ்மையினில் சேரும்
வழியறுத்தோம் நெஞ்சமே வந்து

நெஞ்சே! மின்னலைப் போலே ஒளிவிடும் பெரிய மதிள்களால் சூழப்பட்ட ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் திவ்யதேசத்தின் பெயரை ஒரு முறை சொன்னவர்கள் திருவடித் தாமரைகளை எங்கள் தலைக்கு ஆபரணமாகச் சூடுவோம். பெரியாழ்வார் முற்காலத்திலே மதுரை ராஜ ஸபையில் சென்று, தன்னுடைய வாதத்தினாலே பரிசாக இருந்த பொற்கிழியை அறுந்து தன் கையிலே விழச் செய்த பெரியாழ்வாரின் அற்புதச் செயலை நினைத்து, சொல்லி, அதனாலே தாழ்ந்த நிலைகளை அடைவதில் இருந்து எங்களைக் காத்துக் கொண்டோம்.

பாண்டியன் கொண்டாடப் பட்டர்பிரான் வந்தானென்று
ஈண்டிய சங்கம் எடுத்தூத – வேண்டிய
வேதங்கள் ஓதி விரைந்து கிழியறுத்தான்
பாதங்கள் யாமுடைய பற்று.

பாண்டிய மன்னனான ஸ்ரீவல்லபதேவன் “நமக்குப் பரதத்வ நிர்ணயம் பண்ணிக் கொடுக்க பட்டர்பிரான் வந்தார்” என்று கொண்டாட, அங்கிருந்தவர்கள் சங்கங்களை முழங்கி வெற்றி கோஷமிடும்படி, வேதத்தில் தேவையான ப்ரமாணங்களை எடுத்து விளக்கி ஸ்ரீமந் நாராயணின் பரத்வத்தை நிலை நாட்டி, பொற்கிழி அறுந்து விழும்படி செய்த பெரியாழ்வாரின் திருவடிகளே நமக்குத் தஞ்சம்.

*****

முதல் பாசுரம். அழகு முதலிய கல்யாண குணங்களுடன் கூடிய எம்பெருமானை, இந்த ஸம்ஸாரத்திலே கண்டு, அந்த எம்பெருமானுக்கு என்ன ஆபத்து வருமோ என்று பயந்து, கால தத்வம் உள்ளவரை இப்படியே நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்று மங்களாசாஸனம் செய்கிறார்.

பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு *
பலகோடி நூறாயிரம்
மல்லாண்ட திண் தோள் மணிவண்ணா !* உன்
சேவடி செவ்வி திருக்காப்பு

மல்லர்களை அடக்கிக் கொன்ற பலம் பொருந்திய திருத்தோள்களையும் மாணிக்கத்தைப் போன்ற நிறத்தையும் உடைய எம்பெருமானே! உன்னுடைய சிவந்த திருவடிகளுக்குப் காலம் உள்ளவரை குறைவற்ற ரக்ஷை இருக்க வேண்டும். ஆழ்வார், முதலில் மனிதர்களின் காலக்கணக்கில் பல ஆண்டுகள் என்று சொல்லி, பிறகு தேவர்களின் காலக்கணக்கில் பல ஆண்டுகள் என்று சொல்லி, பிறகு ப்ரஹ்மாவின் காலக்கணக்கில் பல ஆண்டுகள் என்று சொல்லி, இறுதியாக பல பல ப்ரஹ்மாக்களின் காலக்கணக்கில் பல ஆண்டுகள் என்று சொல்லி, காப்பிடுகிறார் (ரக்ஷை செய்கிறார்).

இரண்டாம் பாசுரம். இதில் எம்பெருமான் பரமபதம் ஸம்ஸாரம் என்னும் இரண்டு உலகங்களுடன் இருக்கும் இருப்புக்கு மங்களாசாஸனம் செய்கிறார்.

அடியோமோடும் நின்னோடும் பிரிவு இன்றி ஆயிரம் பல்லாண்டு
வடிவாய் நின் வல மார்வினில் வாழ்கின்ற மங்கையும் பல்லாண்டு
வடிவார் சோதி வலத்து உறையும் சுடர் ஆழியும் பல்லாண்டு
படைபோர் புக்கு முழங்கும் அப் பாஞ்சசன்னியமும் பல்லாண்டே

அடியார்களான எங்களுக்கும் ஸ்வாமியான உனக்கும் உள்ள ஸம்பந்தம் எப்பொழுதும் இருக்க வேண்டும். உன்னுடைய திருமார்பிலே எப்பொழுதும் இருப்பவளான அழகும் ஆபரணங்களும் இளமையும் பொருந்திய பெரிய பிராட்டியார் எப்பொழுதும் இருக்க வேண்டும். உன்னுடைய வலது திருக்கையிலே அழகும் ஒளியும் பொருந்தி இருக்கும் திருவாழி எப்பொழுதும் இருக்க வேண்டும். உன்னுடைய இடது திருக்கையிலே இருக்கும், யுத்தங்களிலே ஆயுதமாகப் புகுந்து எதிரிகளின் உள்ளத்தை சிதறடிக்கும் பெருத்த கோஷத்தை எழுப்பும் அந்த பாஞ்சஜந்யம் என்னும் திருச்சங்கம் எப்பொழுதும் இருக்க வேண்டும். ஆழ்வார் அடியார்களைச் சொல்லுவதன் மூலம் ஸம்ஸாரத்தையும், பிராட்டி, திருவாழி, திருச்சங்கத்தைச் சொல்லுவதன் மூலம் பரமபதத்தையும் சொல்லுகிறார்.

மூன்றாம் பாசுரம். இது தொடக்கமாக மூன்று பாசுரங்களில் இவ்வுலக இன்பத்தை விரும்புமவர்கள், ஆத்மாவை அனுபவிக்க விரும்புமவர்கள் மற்றும் பகவத் கைங்கர்யத்தை விரும்புமவர்கள் ஆகிய மூன்று வர்க்கத்தினரையும் தன்னுடன் சேர்ந்து எம்பெருமானுக்கு மங்களாசாஸனம் செய்ய அழைக்கிறார். இப்பாசுரத்தில், பகவத் கைங்கர்யத்தை விரும்புமவர்களை அழைக்கிறார்.

வாழாட்பட்டு நின்றீர் உள்ளீரேல் வந்து மண்ணும் மணமும் கொண்மின்
கூழாட்பட்டு நின்றீர்களை எங்கள் குழுவினில் புகுதலொட்டோம்
ஏழாட்காலும் பழிப்பு இலோம் நாங்கள் இராக்கதர் வாழ் இலங்கை
பாழாள் ஆகப் படை பொருதானுக்குப் பல்லாண்டு கூறுதுமே

கைங்கர்யமாகிற வாழ்ச்சியை ஆசைப்படுபவர்களானால், விரைவாக வந்து, எம்பெருமானின் உத்ஸவத்துக்கு/கைங்கர்யத்துக்கு மண் எடுப்பது, விருப்பத்துடன் இருப்பது ஆகியவற்றைச் செய்யுங்கள். சோற்றுக்காக ஆசைப்படுபவர்களை எங்கள் கூட்டத்தில் நாங்கள் சேர்ப்பதில்லை. நாங்கள் பல தலைமுறைகளாக கைங்கர்யத்தைத் தவிர வேறு விஷயங்களை ஆசைப்படும் குற்றம் அற்றவர்கள். ராக்ஷஸர்கள் வாழ்ந்த இலங்கையில் இருந்த எதிரிகள் அழியும்படி வில்லெடுத்துப் போர்புரிந்தவனுக்கு நாங்கள் மங்களாசாஸனம் செய்பவர்கள். நீங்களும் எங்களுடன் வந்து பல்லாண்டு பாடுங்கள்.

நான்காம் பாசுரம். இதில் ஆத்மானுபவத்தை ஆசைப்படும் கைவல்யார்த்தியை அழைக்கிறார். பகவத் கைங்கர்யத்தில் ஈடுபட்டவர்களை அழைத்த பிறகு, த்ருப்தி ஏற்படாமல், உலக இன்பங்களை ஆசைப்படும் ஐச்வர்யார்த்தியையும், தன்னைத் தானே அனுபவிக்கும் கைவல்யார்த்தியையும் பார்த்து, இவர்கள் இருவரில் உலக இன்பத்தை ஆசைப்படுபவன் என்றாவது பகவத் விஷயத்தில் ஆசை கொள்வான், ஆனால் கைவல்யார்த்தி, கைவல்ய மோக்ஷத்தைப் பெற்றுவிட்டான் என்றால் அவனுக்கு மீட்சியே இல்லை என்பதை உணர்ந்து, கைவல்யார்த்தியை இங்கே அழைக்கிறார்.

ஏடு நிலத்தில் இடுவதன் முன்னம் வந்து எங்கள் குழாம் புகுந்து
கூடு மனம் உடையீர்கள் வரம்பு ஒழி வந்து ஒல்லைக் கூடுமினோ
நாடும் நகரமும் நன்கு அறிய நமோ நாராயணாய என்று
பாடு மனம் உடைப் பத்தருள்ளீர் வந்து பல்லாண்டு கூறுமினே

சரீரத்தை முழுவதுமாக ஒழித்துவிடுவதற்கு முன் எங்கள் கூட்டத்தில் வந்து புகுந்து, எங்களுடன் கூடுவோம் என்ற ஆசை மட்டும் இருப்பீர்களாகில், ஆத்மாவை மட்டும் அனுபவிப்பது என்கிற வரம்பை விட்டொழித்து, எங்களுடன் கூடுங்கள். க்ராமத்தவர்களான ஸாமாந்யர்களும், நகரத்தவர்களான அறிவாளிகளும் நன்றாகத் தெரிந்து கொள்ளும்படி, திருவஷ்டாக்ஷர மந்த்ரத்தை அனுஸந்தித்துப் பாடக் கூடிய பக்தியை உடையர்களானீர்கள் என்றால், நீங்களும் வந்து எங்களுடன் சேர்ந்து பல்லாண்டு பாடுங்கள்.

ஐந்தாம் பாசுரம். இதில் இவ்வுலகத்து இன்பத்தை விரும்பும் ஐச்வர்யார்த்தியை அழைக்கிறார்.

அண்டக் குலத்துக்கு அதிபதி ஆகி அசுரர் இராக்கதரை
இண்டைக் குலத்தை எடுத்துக் களைந்த இருடிகேசன் தனக்கு
தொண்டக் குலத்தில் உள்ளீர் வந்து அடிதொழுது ஆயிர நாமம் சொல்லிப்
பண்டைக் குலத்தைத் தவிர்ந்து பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு என்மினே

அண்டங்களின் கூட்டங்களுக்குத் தலைவனாகி, அஸுர ராக்ஷஸர்களின் நெருங்கின கூட்டத்தைத் திரட்டி, அவர்களை ஒழித்த, ஹ்ருஷீகேசன் எம்பெருமானுக்கு அடிமை செய்பவர்கள் குலத்தில் உள்ள நீங்கள், எங்கள் கூட்டத்துக்கு வந்து, எம்பெருமானின் திருவடிகளை வணங்கி, அந்த எம்பெருமானுடைய ஆயிரம் திருநாமங்களையும் வாயாராப் பாடி, எம்பெருமானிடம் சென்று வேறு ப்ரயோஜனங்களைப் ப்ரார்த்தித்துப் பெற்று விலகிப் போகும் பிறப்பைத் தவிர்த்து, மீண்டும் மீண்டும் எம்பெருமானுக்குப் பல்லாண்டு பாடுங்கள்.

ஆறாம் பாசுரம். இப்படி ஆழ்வார் மூன்று விதமான அதிகாரிகளையும் அழைத்த பிறகு, ஒவ்வொருவராக வரத் தொடங்குகின்றனர். இதில், வாழாட்பட்டு பாசுரத்தில் சொல்லப்பட்ட பகவத் கைங்கர்யார்த்திகள் தங்கள் தன்மைகளையும், செயல்களையும் சொல்லிக்கொண்டு வந்து புகுர, அவர்களை ஆழ்வார் உடன் அழைத்துக்கொள்கிறார்.

எந்தை தந்தை தந்தை தந்தை தம் மூத்தப்பன் ஏழ்படிகால் தொடங்கி
வந்து வழிவழி ஆட்செய்கின்றோம் திருவோணத் திருவிழவில்
அந்தியம் போதில் அரியுரு ஆகி அரியை அழித்தவனைப்
பந்தனை தீரப் பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு என்று பாடுதுமே

நானும் என் தந்தையும் அவர் தந்தை தந்தை என்று இப்படி ஏழு தலைமுறைகளாக வந்து, முறை முறையாக கைங்கர்யங்கள் செய்கின்றோம். திருவோணத் திருநாளில் மாலைப் பொழுதில் அழகியதான நரஸிம்ஹ உருவத்தைக் கொண்டு, தன் எதிரியான ஹிரண்யனை அழித்தவனுக்கு, தன்னுடைய அடியவனுக்காகச் செய்த அந்த செயலினால் ஏற்பட்ட சோர்வு தீரும்படியாக, காலம் உள்ளவரை பல்லாண்டு பாடுவோம்.

ஏழாம் பாசுரம். ஏடு நிலம் பாசுரத்தில் சொல்லப்பட்ட கைவல்யார்த்திகள் தங்கள் தன்மைகளைச் சொல்லிக்கொண்டு வர, அவர்களையும் சேர்த்துக் கொள்கிறார்.

தீயில் பொலிகின்ற செஞ்சுடர் ஆழி திகழ் திருச்சக்கரத்தின்
கோயில் பொறியாலே ஒற்றுண்டு நின்று குடிகுடி ஆட்செய்கின்றோம்
மாயப் பொருபடை வாணனை ஆயிரந்தோளும் பொழி குருதி
பாயச் சுழற்றிய ஆழி வல்லானுக்குப் பல்லாண்டு கூறுதுமே

நெருப்பைக் காட்டிலும் மிகவும் ஜ்வலிக்கிற சிவந்த ஒளியை உடைய, வட்டமாக ப்ரகாசிக்கிற சக்கரத்தாழ்வாரின் இருப்பிடத்தின் (திருமேனியின்) சிந்நத்தாலே அடையாளப்படுத்தப்பட்டு இனி மேல்வரும் காலங்களில் தலைமுறை தலைமுறையாகக் கைங்கர்யம் செய்வதற்காக வந்தோம். மாய யுத்தம் செய்யும் ஸேனையை உடைய பாணாஸுரனுடைய ஆயிரம் தோள்களில் இருந்தும் ரத்த வெள்ளம் பீறிட்டுப் பாயும்படி சுழற்றப்பட்ட சக்கரத்தாழ்வாரை ஏந்தி நிற்கக் கூடியவனுக்கு, நாங்கள் பல்லாண்டு பாடுகிறோம்.

எட்டாம் பாசுரம். அண்டக்குலம் பாசுரத்தில் சொல்லப்பட்ட ஐச்வர்யார்த்திகளும் பல்லாண்டு பாட இசைந்து வர, அவர்களையும் சேர்த்துக் கொள்கிறார்.

நெய்யிடை நல்லதோர் சோறும் நியதமும் அத்தாணிச் சேவகமும்
கை அடைக்காயும் கழுத்துக்குப் பூணொடு காதுக்குக் குண்டலமும்
மெய்யிட நல்லதோர் சாந்தமும் தந்து என்னை வெள்ளுயிர் ஆக்கவல்ல
பையுடை நாகப்பகைக் கொடியானுக்குப் பல்லாண்டு கூறுவனே

நெய்யின் நடுவிலே இருக்கும் தூய்மையான, சுவையான ப்ரஸாதத்தையும், எப்போதும் அந்தரங்க கைங்கர்யமும், எம்பெருமான் திருக்கையாலே இடப்பட்ட வெற்றிலைப் பாக்கையும், கழுத்துக்கு ஆபரணமும், காதுக்கு ஆபரணமான குண்டலத்தையும், உடம்பிலே பூசுவதற்கு ஏற்ற, நல்ல பரிமளம் மிக்க ஒப்பற்ற சந்தனமும் கொடுக்ககூடியவனான, என்னை நல்ல மனம் உள்ளவனாக ஆக்கக்கூடிய, பணங்களை [படங்களை] உடைய பாம்புகளுக்கு விரோதியான கருடனைக் கொடியாக உடைய எம்பெருமானுக்கு பல்லாண்டு கூறுவேன் [என்று ஐச்வர்யார்த்தி கூறுகிறான்].

ஒன்பதாம் பாசுரம். இதில் வாழாட்பட்டு பாசுரத்திலே அழைத்து எந்தை தந்தை பாசுரத்திலே வந்து சேர்ந்த பகவத் கைங்கர்யார்த்தியுடன் கூடித் திருப்பல்லாண்டு பாடுகிறார்.

உடுத்துக் களைந்த நின் பீதக ஆடை உடுத்து கலத்தது உண்டு
தொடுத்த துழாய்மலர்சூடிக் களைந்தன சூடும் இத்தொண்டர்களோம்
விடுத்த திசைக் கருமம் திருத்தித் திருவோணத் திருவிழவில்
படுத்த பைந்நாகணைப் பள்ளி கொண்டானுக்குப் பல்லாண்டு கூறுதுமே

நாங்கள் உன்னுடைய திருவரையில் உடுத்திக் களைந்த திருப்பீதாம்பரத்தை உடுத்தும், நீ அமுது செய்து மீதம் இருக்கும் உன் ப்ரஸாதத்தை உண்டும், உன்னால் சூடிக்களையப்பட்ட திருத்துழாய் மாலையைச் சூடியும், அடியார்களாக இருப்போம். ஏவின திசையில் உள்ள கார்யங்களை நன்றாகச் செய்யகூடிய, பணைத்த பணங்களை உடைய ஆதிசேஷன் என்னும் படுக்கையிலே சயனித்துக் கொண்டிருக்கும் உனக்கு, திருவோணம் என்னும் திருநாளில் திருப்பல்லாண்டு பாடுவோம்.

பத்தாம் பாசுரம். இதில் ஏடு நிலம் பாசுரத்தில் சொல்லப்பட்டு, தீயில் பொலிகின்ற பாசுரத்தில் வந்து சேர்ந்த கைவல்ய நிஷ்டர்களுடன் சேர்ந்து திருப்பல்லாண்டு பாடுகிறார்.

எந்நாள் எம்பெருமான் உன்தனக்கு அடியோம் என்று எழுத்துப்பட்ட
அந்நாளே அடியோங்கள் அடிக்குடில் வீடுபெற்று உய்ந்தது காண்
செந்நாள் தோற்றித் திரு மதுரையுள் சிலை குனித்து ஐந்தலைய
பைந்நாகத் தலைப் பாய்ந்தவனே உன்னைப் பல்லாண்டு கூறுதுமே

எங்கள் நாயகனே! உனக்கு அடிமைப்பட்டவர்கள் என்று நாங்கள் என்று எழுதிக்கொடுத்தோமோ, அன்றே அடியவர்களான எங்கள் குடும்பத்தின் சந்ததியினர் எல்லோரும் கைவல்ய மோக்ஷத்தை அடைவதில் இருந்து விடுதலை பெற்று உஜ்ஜீவனத்தை அடைந்தனர். அழகான திருநன்னாளில் திருவவதரித்து, எழில் மிகுந்த திருவடமதுரையில் கம்ஸனின் வில்விழாவில் வில்லை முறித்து, ஐந்து தலைகளைக்கொண்ட விரிந்த பணங்களை உடைய காளியன் என்னும் நாகத்தின் தலைமேலே குதித்து நடனமாடிய எம்பெருமானே! உன்னை நாங்கள் எல்லோரும் கூடி இருந்து பல்லாண்டு பாடுவோம்.

பதினொன்றாம் பாசுரம். இதில் அண்டக்குலம் பாசுரத்தில் சொல்லப்பட்டு, நெய்யிடை பாசுரத்தில் வந்து சேர்ந்த ஐச்வர்யார்த்திகளுடன் சேர்ந்து திருப்பல்லாண்டு பாடுகிறார்.

அல்வழக்கு ஒன்றும் இல்லா அணி கோட்டியர்கோன் அபிமானதுங்கன்
செல்வனைப் போல திருமாலே நானும் உனக்குப் பழ அடியேன்
நல் வகையால் நமோ நாராயணா என்று நாமம் பல பரவி
பல் வகையாலும் பவித்திரனே உன்னைப் பல்லாண்டு கூறுவனே

திருமகள் கேள்வனே! தோஷங்கள் சிறிதும் இல்லாதவரான, இந்த உலகுக்கே ஆபரணமான திருக்கோஷ்டியூர் திவ்யதேசத்தில் உள்ளவர்களுக்குத் தலைவரான, “எம்பெருமானுக்கே அடிமைப்பட்டவன் நான்” என்னும் அபிமானத்தாலே மிகச் சிறந்தவரான செல்வநம்பியைப்போலே, அடியேனும், நாதனான உனக்கு, நெடுங்காலமாக அடிமையாய் இருக்கிறேன். உன்னுடைய ஸ்வரூப, ரூப, குண, விபூதிகளாலே எங்களைப் புனிதமாக்குபவனே! நல்ல முறையில் அஷ்டாக்ஷர மந்த்ரத்தை அனுஸந்தித்து, உன்னுடைய பல திருநாமங்களையும் சொல்லி, உனக்குப் பல்லாண்டு பாடுவேன்.

பன்னிரண்டாம் பாசுரம். இறுதியில் இந்த ப்ரபந்தத்தைக் கற்றவர்களுக்குப் பலம் சொல்லுவதாகக்கொண்டு, பொங்கும் பரிவுடன் எம்பெருமானுக்குப் பல்லாண்டு பாடுகிறார். எல்லோரும் எம்பெருமானிடத்தில் ஈடுபட்டு, எல்லோரும் காலம் உள்ளவரை எம்பெருமானுக்கு மங்களாசாஸனம் செய்யும் பாக்யத்தைப் பெறுவர்கள் என்று அருளிச்செய்து ப்ரபந்தத்தை முடிக்கிறார்.

பல்லாண்டு என்று பவித்திரனைப் பரமேட்டியைச் சார்ங்கம் என்னும்
வில் ஆண்டான் தன்னை வில்லிபுத்தூர் விட்டுசித்தன் விரும்பிய சொல்
நல் ஆண்டு என்று நவின்று உரைப்பார் நமோ நாராயணாய என்று
பல்லாண்டும் பரமாத்மனைச் சூழ்ந்திருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே

பரிசுத்தனான, மேலான பரமபதத்தில் எழுந்தருளியிருப்பவனான, சார்ங்கம் என்ற வில்லை ஆள்பவனான எம்பெருமானை ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் அவதரித்த விஷ்ணுசித்தன் என்ற திருநாமமுடைய பெரியாழ்வார் “எப்பொழுதும் எம்பெருமானுக்கு மங்களங்கள் நிறைந்து இருக்க வேண்டும்” என்று விருப்பத்துடன் அருளிச்செய்த இந்த ப்ரபந்தத்தை பல்லாண்டு பாடுவதற்கான நற்காலம் அமைந்ததே என்று தொடர்ந்து இதைச் சொல்லுபவர்கள் அஷ்டாக்ஷரத்தை அனுஸந்தித்து பரமாத்மாவான ஸ்ரீமந் நாராயணனைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்து, காலம் உள்ளவரை, பல்லாண்டு பாடுவார்கள்.

அடியேன் ஸாரதி ராமானுஜ தாஸன்

வலைத்தளம் – http://divyaprabandham.koyil.org

siRiya thirumadal – 30 – mOrAr kudamurutti

March 28, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

mOrAr kudamurutti mun kidandha thAnaththE 33
OrAdhavan pOl kidandhAnaik kaNdavaLum

Word by Word Meanings

mOr Ar kudam – the pot which is full of buttermilk
urutti – making it to roll (to manifest his lack of desire in it)
mun kidandha thAnaththE – in the same place where he was lying earlier
OrAdhavan pOl – as if he did not know anything
kidandhAnai – kaNNa, who was lying down

vyAkyAnam

arugirundha mOr Ar kudam urutti – his childishness will not stop with eating the butter. Just as it is mentioned in periyAzhwAr thirumozhi 2-9-1 “veNNey vizhungi veRungalaththai veRpidaiyittu adhan Osai kEtkum kaNNapirAn kaRRa kalvi” (after swallowing the butter (without leaving anything behind), kaNna will break the empty pot on a stone and relish the sound of its breaking. Such is the trickery that he has learnt!) isn’t he the one who relishes the sound of the pot getting broken after he has eaten the butter inside and breaking it on a stone! In the distinguished meaning for this verse, empirAn takes the AthmA which is inside the body, which is like the sweet butter and relishes getting rid of the body which is like the pot. In the same way, here too he eats butter which is the essence and discards the pot containing buttermilk which is the residue (after butter had been removed from it). Just as he cannot bear to see thankless people amidst his devotees, he cannot bear to see pot of buttermilk near the pot of butter and hence rolls it down. In the distinguished meaning this translates into his liking for those who are full of essence [of being devoted to emperumAn] and relishing them and his hatred for those who are full of residue [of not being devoted to him] and despising them. Even among vEdhas (sacred texts) has he not praised those who are engaged with the second part [vEdhAntham] which is full of essence by exclaiming “brAhmaNO mama dhEvathA” (these intelligent people are my dhEvathAs [highly respected entities]) while despising those who are engaged with the first part [dealing with mere activities] which is not of essence by disclaiming, as in bhagavath gIthA SlOkam 2-42 “avipaSchitha: – vEdha vAdha rathA:” (the ignorant people who engage in arguing about vEdham)! While bhattar was reciting the siRiya thirumadal from AzhwAr maNdapam inside SrIrangam temple, he would say “brAhmaNarudaiya dhanaththaiyellAm pAzhE pOkkinAn”. The meaning for this is: the brAhmaNas who are engaged in rituals as mentioned in the first part of vEdham would treat butter, milk, curd, buttermilk etc which are used in the rituals, as their wealth. emperumAn, seeing that they are leaving him, who is the ultimate purushArtham (benefit), and are considering these lowly purushArthams as important, ate up all the butter, milk, curd etc and rolled down the pots of buttermilk, thus destroying their wealth.

mun kidandha thAnaththE – fearing that someone may be seeing [him eating butter etc], he fell down in anxiety. Fortunately for him, the place where he fell down happened to be the place where he was [deceptively] sleeping before.

mun kidandha thAnaththE – even if he is accused of stealing [butter] it would appear as if he had stolen by getting up with the bed and lying back [after eating the butter] with the face, legs and hands in the same places as they were before.

OrAdhavan pOl kidandhAnai – if someone were to look at him, he would say “He has no thoughts about butter at all”. He lay down such that he was totally ignorant in this matter. Even as the buttermilk [which he had kicked and made to spill on the floor] had wet his mat, he lay down as if he knew nothing.

kaNdavaLum – wasn’t it she [yaSOdhA] who had given birth to him? From the way he lay on the mat, she knew that he had done [the mischief]

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 10th centum

thiruvAimozhi – 10.10.11 – avAvaRachchUzh ariyai

March 27, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Full series >> Tenth Centum >> Tenth decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In the end – emperumAn who is opposite to all defects, abode of all auspicious qualities, identified by gyAnam and Anandham, having the best of qualities, wearing innumerable divine ornaments, having all weapons, the divine lord of lakshmi, bhUmi dhEvi and nILA dhEvi, having the divine feet which are always served by anantha, vainathEya et al who are fearing unnecessarily for him, residing in SrIvaikuNtam, lord of all, antharAthmA (in-dwelling soul) of brahmA and rudhra who are his properties, having the nature to unite with those who crave to see him and eliminate their cravings – AzhwAr cried out for such emperumAn and attained him and became free from sorrow and free from all hurdles; among the thousand pAsurams which came into existence due to AzhwAr’s forceful devotion, this decad is born in the form of anthAdhi (ending word in one pAsuram relating to beginning word of next pAsuram) due to AzhwAr‘s paramabhakthi which makes him unsustainable in separation from emperumAn; such AzhwAr says “those who are well-versed in this decad, being born in this samsAra, are at par with ayarvaRum amarargaL (nithyasUris)”.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

See nanjIyar‘s introduction.

pAsuram

avAvaRachchUzh ariyai ayanai aranai alaRRi
avAvaRRu vIdu peRRa kurugUrch chatakOpan sonna
avAvil andhAdhigaLAl ivai Ayiramum mudindha
avAvil andhAdhi ippaththaRindhAr piRandhAr uyarndhE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

avA – deep affection (of devotees)
aRa – to be satisfied
sUzh – due to engaging in endless union
ariyai – having the nature to destroy (the sorrow of separation)
ayanai – being antharAthmA (for hiraNyagarbha (brahmA), as per the understanding in “kAryam jaimini:” [identify the root cause for the result], as expounded by pUrva pakshi (one with opposing view) and to be attained by mukthAthmAs)
aranai – being the ultimate goal and antharAthmA of rudhra who is the goal for followers of pASupatha school of thought
alaRRi – crying out (due to the urge in attaining him)

(due to attaining the goal)
avA aRRu vIdu peRRa kurugUrch chatakOpan – nammAzhwAr of AzhwArthriunagari whose desire was fulfilled and who got liberated
sonna avAvil andhAdhigaLAl ivai Ayiramum – these thousand pAsurams which are mercifully spoken in anthAdhi form
mudindha – ended (in the form of great parabhakthi (stage of full visualisation))
avAvil – in the desire
andhAdhi – anthAdhi poems
ippaththu – this decad too
aRindhAr – those who meditated [some portion missing here in the original text]
piRandhAr uyarndhE – born great [some portion missing here in the original text].

Simple translation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

nammAzhwAr of AzhwArthirunagari cried out with deep affection and became satisfied by the endless union of hari who is having the nature to destroy, antharAthmA for brahmA and the ultimate goal and antharAthmA of rudhra who is the goal for followers of pASupatha school of thought; his desire was fulfilled and he got liberated; he mercifully spoke these thousand pAsurams in anthAdhi form; those who meditated upon this decad of anthAdhi poems, in the state of having his desire fulfilled, among those thousand pAsurams, are born great. “avAvaRach chUzh ari” is also explained as “one who fulfills the [devotees’] desire which captivates him by surrounding [the devotee] with his qualities, and accepts [the devotee]”.

[A beautiful summary by vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar in the end]

In this manner, AzhwAr mercifully explains the mahA vAkyam (the great prophecy) of the prabandham – “Sriya:pathiyAna nArAyaNanukku prakAra bhUthanAna chEthananukku upAyathvEna pravruththanAykkoNdu anishta nivruththiyaiyum ishta prApthiyaiyum paNNum” (For the chEthana (sentient being) who is a prakAra bhUtha (attribute) of nArAyaNa who is Sriya:pathi, emperumAn will remain the means and will perform anishta nivruththi (elimination of unfavourable aspects) and ishta prApthi (fulfilment of favourable aspects) along with the principle inside this mahA vAkyam, that is artha panchakam (five principles) such as brahmam which is to be attained etc) and completes the prabandham showing everything to be bhagavAn’s prakAram (form).

In this, in the first and second centums, bhagavAn’s SEshithvam (lordship) along with rakshakathva (saviourship) and bhOgyathva (enjoyability) are explained; in the third and fourth centums, SEshathva (servitude) in the form of being enjoyed by him only and being dear to him only are explained; following these four aspects, as the exclusive nature of this lordship and servitude is explained, praNavam, where the first letter explains the lordship, the third letter explains the abode of servitude [that is, AthmA], ukAra which highlights exclusivity and which explains the service which connects the lord and the servitor, is explained.

In the fifth centum, upAya svarUpam (true nature of means) is explained; in the sixth centum, the upAya varaNam (pursuit of the means) is explained; in the seventh centum, virOdhi svarUpam (true nature of hurdles) is explained; in the eighth centum, the method to eliminate the hurdles is explained; ISvara is known both by the word and its meanings of nama:; as ISvara’s upAya bhAvam (being the means), the nature of SaraNAgathi, the nature of hurdles in the form AthmA and AthmIyam (belongings of AthmA) in the form of ahankAra (considering body to be self) and mamakAra (considering bhagavAn’s belongings to be one’s own) and the elimination of hurdles are explained, the word nama: is explained.

In the ninth and tenth centums, the meanings of the last word (nArAyaNAya) are explained since these two centums explain bhagavAn’s sarvavidha bandhuthva (being all types of relationships), and attainment of the result where bhagavAn has kainkarya prathisambandhithva (being the recipient of service).

The meaning of mUla manthram (ashtAkshara manthram) which is the essence of all SAsthram, which was briefly explained in the first pAsuram, is explained elaborately in the rest of this prabandham.

Further, first explaining emperumAn’s Sriya:pathithva (being the lord of SrI mahAlakshmi), nArAyaNathva (being nArAyaNa the abode of all and the antharyAmi of all), explaining the many auspicious qualities of nArAyaNa such as Seela (simplicity), saulabhya (easy approachability) etc and gyAna (knowledge) etc, explaining [(some portion missing in original text) surrender at the divine feet] by the verb, and due to explaining the attainment of bhagavath kainkaryam which is the purushArtham (goal) after being freed from hurdles, the nature of SaraNAgathi (dhvaya mahA manthram) which has two sentences, are also explained in detail.

Further, by explaining that this pursuit of the means will be supported by abandonment of all other efforts, explaining that emperumAn remains as the distinguished means, explaining the elimination of all hurdles as a result of pursuit of the means, explaining the attainment of the goal, charama SlOkam is also explained.

Thus, as this prabandham reveals in detail, rahasya thrayam (the three secrets) which are to be known by the servitor of bhagavAn, who has no expectation other than kainkaryam and has no means other than bhagavAn, this prabandham should be recited and meditated upon every day by the best among the noble devotees.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

avA aRach chUzh ariyai – AzhwAr is calling sarvESvaran who is the benefactor of all desires, with the name hari (which means one who takes away) without any other adjective, since he came and united to eliminate [fulfil] AzhwAr’s deep affection.
ayanai aranai – One who is the antharAthmA for brahmA and rudhra who are part of his wealth. avA aRach chUzh means – uniting to eliminate the craving of those devotees who crave to see him. By saying “ayanai, aranai” in the context of sAmAnAdhikaraNyam (multiple aspects/forms having one common substraum), AzhwAr decimates the doubt of lordship on brahmA and rudhra. Since their nature, existence, activities and inaction are at the disposal of ISvara, their true nature is pArathanthriyam (total dependence) only; their control [over materialistic aspects in this world] were granted by bhagavAn based on their karma. There is another way to explain this to those who cannot understand this principle of sAmAnAdhikaraNyam. That is – “ayanai – aranai – avA aRRu – ariyai alaRRi – vIdu peRRA” (abandoning the desire for brahmA and rudhra, crying out for hari and got liberated), or “ayanai aranai – avA aRach chUzh ariyai alaRRi, avA aRRu vIdu peRRa” (Crying out to hari who fulfils the desire of brahmA and rudhra by surrounding them, got liberated after having his desire fulfilled).
alaRRi avA aRRu vIdu peRRu – Mercifully spoken by AzhwAr, cried out for him, attained him, had all the hurdles eliminated and became free from sorrow.
avAvil andhAdhigaLAl ivai ayiramum – The thousand pAsurams resulted from AzhwAr’s forceful devotion. AzhwAr’s SrI maithrEya bhagavAn is his avA (desire/affection) [maithrEya rishi raised questions to parASara rishi which resulted in SrIvishNu purANam]. The thousand pAsurams which were conducted by the teacher, avA. There have been hundred thousand poets after the time of AzhwAr; to consider their poems as good as the sound of the ocean and to ignore those poems and to pursue AzhwAr’s pAsurams is due to these pAsurams being an outcome of AzhwAr’s overwhelming devotion.
mudindha avAvil andhAdhi ippaththu – This decad is the result of AzhwAr’s paramabhakthi which makes him unsustainable [in separation from bhagavAn]. If ISvaran does not help AzhwAr at this stage, his consciousness will be of no use. Up to the previous decad of thiruvAimozhi 10.9 “sUzh visumbaNi mugil”, the pAsurams were conducted by AzhwAr’s parabhakth [clear knowledge about bhagavAn]; sUzh visumbaNi mugil decad was conducted by AzhwAr’s paragyAnam [visualisation of bhagavAn]; this final decad was conducted by AzhwAr’s paramabhakthi [unsustainable in separation]. For those who are having both bhagavAn’s grace and their own effort, at the end of the final body, these parabhakthi, paragyAnam and paramabhakthi will occur; since AzhwAr was divinely blessed with “mayarvaRa madhinalam” (unblemished knowledge and devotion) [thiruvAimozhi 1.1.1], AzhwAr experienced these in his lifetime itself. AzhwAr’s parabhakthi etc were acquired by sarvESvaran’s mercy which stood in place of bhakthi acquired through karma and gyAna.
aRindhAr piRandhAr uyarndhE – Those who are well versed in this decad, are at par with nithyasUris, even while being born in this samsAra.
piRandhE uyarndhAr – The birth of such persons is the same as the incarnation of sarvESvaran.

AzhwAr thiruvadigaLE SaraNam
emperumAnAr thiruvadigaLE SaraNam
piLLAn thiruvadigaLE SaraNam
nanjIyar thiruvadigaLE SaraNam
nampiLLai thiruvadigaLE SaraNam
vadakkuth thiruvIdhip piLLai thiruvadigaLE SaraNam
periyavAchchAn piLLai thiruvadigaLE SaraNam
vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar thiruvadigaLE SaraNam
jIyar thiruvadigaLE SaraNam

With this, the English translation to most beautiful thiruvAimozhi of the most exalted nammAzhwAr, comes to an end.

My heart-felt gratitude to SrIman nArAyaNan, AzhwArs and AchAryas for using me as an instrument in this enormous task.

This translation effort would not have been possible without the knowledge acquired from gOmatam SrI u vE sampathkumArAchAryar’s bhagavath vishaya kAlakshEpam. It is also important to recollect vELukkudi SrI u vE krishNan swamy’s kAlakshEpam (CDs) which were very helpful in times of need for clarity.

Special gratitude to puththUr SrI u vE krishNaswAmy iyengAr’s publications with arumpadha urai (notes) which were very helpful during translation. The value of arumpadham is mostly underrated – but they greatly help in understanding complex aspects in the vyAkyAnams.

prapanna vidhvAn SrI u vE purushOththama nAidu’s eettin thamizhAkkam (thamizh translation of eedu) played a significant role in this translation effort. All the pramANams are well gathered and explained in thamizh, which makes it easier to translate them in to English.

SrI vAlmeeki rAmAyaNam translation site (http://www.valmikiramayan.net/) and our own bhagavath gIthA site (http://githa.koyil.org/) were of significant use.

Finally, I am very thankful to SrI T N krishNan swamy for his proof-reading which eliminated several typos and grammatical errors and his constant support in improving the translations.

Also, I am greatly elated that, by bhagavath sankalpam, this translation effort completed on panguni bharaNi, on the monthly thirunakshathram of asmadhAchAryan, SrImath paramahamsEthyAdhi pattarpirAn vAnamAmalai rAmAnuja jIyar, exactly one month before his annual thirunakshathram, chithrai bharaNi. Without his blessings, this would not have been possible.

Praying to emperumAn, AzhwArs and AchAryas for more such kainkaryams.

adiyen sarathy ramanuja dasan

siRiya thirumadal – 29 – thArAr thadam

March 27, 2020 Published by: T N Krishnan

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

thArAr thadam thOLgaL uLLaLavum kai nItti 32
ArAdha veNNey vizhungi arugirundha

Word by Word Meanings

thAr Ar thada thOLgaL uL aLavum kai nItti – getting the divine huge shoulders, which are adorned with a garland, to go right down to the bottom of the pot
ArAdha veNNey vizhungi – eating butter, which does not satiate him (however much he eats)
arugu irundha – lying beside (the pot of butter)

vyAkyAnam

thAr Ar thadam thOLgaL – due to the strong desire in butter, just as it is said in thiruvAimozhi 1-9-7 “thOLiNai mElum” ((thuLasi garland) on the two divine shoulders) he dropped his hands inside the pot of butter such that the garland on his shoulders were pressed against the pot. Didn’t nammAzhwAr too say in thiruvAimozhi 1-8-5 “vaigalum veNNey kaikalandhuNdAn” (he always ate butter by inserting his hand to the full extent that it would reach inside the vessel)!

uLLaLavum kai nItti – he extended his hand deep inside, since he thought childishly, that deeper that his hand goes, more will be the butter that he could grab and fuller would be his stomach. nanjIyar, disciple of parASara bhattar (son of kUraththAzhwAn), asked bhattar “How did yaSOdhA know that he dug deep into the pot such that his shoulders touched the pot?” bhattar responded saying “She saw the mark of the sandalwood paste which she had applied on his shoulders, on the rim of the pot”

ArAdha veNNey vizhungi – the butter was such that how much ever he ate of it, he wasn’t satiated. The butter which he ate initially, acted like a medicine which increased his appetite, thus making him to eat more and more of it.

vizhungi – swallowing the butter, without leaving anything.

In the next article, we will discuss the next part of this prabandham.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 10th centum

thiruvAimozhi – 10.10.10 – sUzhndhu aganRu

March 26, 2020 Published by: Sarathy Thothathri

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImath varavaramunayE nama:

Full series >> Tenth Centum >> Tenth decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In the tenth pAsuram, AzhwAr vowed on periya pirAttiyAr to not allow emperumAn to remain satisfied without fulfilling AzhwAr’s desire and cried out with great sorrow; emperumAn arrived as prayed by AzhwAr, being complete, and mercifully united with AzhwAr; seeing that AzhwAr says “you came and united with me to eliminate my craving which was greater than the immeasurable prakruthi (matter), AthmAs and your knowledge in the form of your sankalpam (vow); my desire has now been fulfilled”.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

See nanjIyar‘s introduction.

Also explained as – You caused so much craving in me for you but had more craving for me in you, and had your craving eliminated by uniting with me; as said in SrI rAmAyaNam 130.89 “angE bharatham ArOpya mudhitha: parishasvajE” (SrI rAma placed bharathAzhwAn on the lap and embraced him) [Only after meeting bharathAzhwAn again, SrI rAma’s sorrow came to an end].

pAsuram

sUzhndhaganRAzhndhuyarndha mudivil perum pAzhEyO
sUzhndhadhanil periya para nanmlarch chOdhIyO
sUzhndhadhanil periya sudar gyAna inbamEyO
sUzhndhadhanil periya en avA aRach chUzhndhAyE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

sUzhndhu – surrounding (all of the effectual entities)
aganRu – vastly pervading
Azhndhu uyarndha – being present in all directions, being present in lower and higher regions
mudivil – being eternal (due to not being subject to creation and annihilation)
perum – being immeasurable (due to being beyond all the effectual entities)
pAzhE – having the prakruthi (primordial matter) which is a level playing field for bhOgam (worldly enjoyment) and mOksham (liberation), as prakAra (attribute)

(beyond that prakruthi)
sUzhndhu – pervading with their gyAnam
adhanil – more than that
periya – being big
param – being superior (due to being in singular form)
nal – having greatness such as svayam prakASathvam (self-illuminating)
malar – blossoming
sOdhI – having AthmAs which have rays of knowledge, as prakAra
sUzhndhu – pervading this prakruthi (matter) and purushas (AthmAs)
adhanil periya – bigger than them
sudar – radiant due to auspicious qualities
gyAna inbamE – Oh controller who is having the true nature identified by gyAnam (knowledge) and Anandham (bliss)!
sUzhndhu – Surrounding (these three thathvams viz achith, chith, ISvara)
adhanil periya – bigger than them
en avA – my deep affection
aRa – to be satisfied
sUzhndhAyE – You granted me sAyujya bhOgam of fully and joyfully remaining in you who have svarUpa (true nature), guNa (qualities), vigraha (form), bhUshaNa (ornaments), Ayudha (weapons), mahishI (divine consorts), parijana (servitors) and sthAna (abode)
O! – AzhwAr becomes blissful in every line saying “Wow! How amazing!”

Simple translation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

Oh you who are having prakruthi which is surrounding, vastly pervading, present in all directions being present in lower and higher regions, immeasurable and is a level playing field for bhOgam and mOksham, as prakAra! Oh you who are having AthmAs which are pervading with gyAnam, bigger than prakruthi, superior and having greatness such as svayam prakASathvam, blossoming and are having rays of knowledge, as prakAra! Oh controller who is pervading this matter and AthmAs, bigger than them, radiant due to auspicious qualities and having the true nature identified by gyAnam and Anandham! You granted me sAyujya bhOgam of fully and joyfully remaining in you, who have true nature, qualities, form, ornaments, weapons, divine consorts, servitors and abode, to satisfy my deep affection which is surrounding those three thathvams and is bigger than them. In saying “O” in every line, AzhwAr reveals his bliss saying “Wow! How amazing!”

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

sUzhndhu … pAzhEyO – Now AzhwAr is speaking about prakruthi and pursushas to highlight that his affection is greater than those big entities. ISvara is also spoken about since prakruthi and purusha cannot sustain separately from ISvara. Oh you who are the AthmA for prakruthi which is vastly pervading mahath etc which are its effects, present in all ten directions, eternal, immeasurable and is a level playing field for bhOgam and mOksham for chEthanas!
sUzhndhu … sOdhIyO – Oh you who are the AthmA for AthmAs who are pervading the matter, being bigger than it, being superior due to being the controller, being distinguished due to not undergoing transformation etc, being blossomed in a radiant form!
sUzhndhu … inbamEyO – Indicating the gyAnam in the form of sankalpam (vow) – Oh you who are pervading both of them (matter and AthmAs), being their controller and are having gyAnam which is in the form of sankalpam and sukham (bliss)! Alternative explanation – directly saying emperumAn as one who is in the form of radiance of bliss.
sUzhndhu … – You united with me to fulfil my deep affection which is bigger than the three thathvams to make them appear very small in front of my affection, by showing your even bigger affection towards me! You finally brought an end to my crying out! As said in SrI rAmAyaNam 130.89 “angE bharatham ArOpya mudhitha: parishasvajE” (SrI rAma placed bharathAzhwAn on the lap and embraced him), just as SrI rAma returned to SrI ayOdhyA, placed SrI bharathAzhwAn on his lap and lovingly smelt the head and embraced him, emperumAn united with AzhwAr to eliminate AzhwAr’s craving.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan