Daily Archives: August 1, 2018

Arththi prabandham hindi Other

आर्ति प्रबंधं – ४४

Published by:

श्री:  श्रीमते शठकोपाय नम:  श्रीमते रामानुजाय नम:  श्रीमद्वरवरमुनये नम:

आर्ति प्रबंधं

<< पासुर ४३

उपक्षेप
पिछले पासुरम में मामुनि ने कहा, “इंद उलगिल पोरुंदामै एदुमिल्लै अंद उलगिल पोग आसयिल्लै” . इस्का अर्थ है कि मामुनि को इस साँसारिक लोक में रहने कि दिलचस्पी में कोई कमी नहीं और परमपद पहुँचने में ख़ास दिलचस्पी नहीं हैं। यह प्रस्ताव करने के पश्चात वे सँसार के लोगों को और उन्के क्रियाओं पर ध्यान देते हैं। इन लोगों कि निरंतर पाप इकट्ठा करने का कारण समझतें हैं। यही इस पासुरम का विषय है।

पासुरम ४४
माकान्त नारणनार वैगुम वगै अरिंदोर्क्कु
एकान्तं इल्लै इरुळ इल्लै
मोकांतर इव्विडम येकांतम इरुळ एन्ड्रु भयं अट्र इरुंदु
सेयवारगळ ताम पावत्तिरम

शब्दार्थ :
नारणनार – सर्वज्ञ और सर्वशक्तिमान श्रीमन नारायणन
मकांत – जो श्री महालक्ष्मि के पति हैं
वैगुम वगै – जिस तरह से वें इस प्रपंच के हर चित और अचित जीवों के बाहर और अंदर व्यापित हैं (नारायण दिव्य नाम से यह अर्थ जुडा है )
अरिंदोर्क्कु – जिन्को इसकी ज्ञान है
एकान्तं इल्लै – उन्हें अकेलापन नहीं हैं
इरुळ इल्लै – नहीं ही है अंधकार
मोकांतर – “मोहांत तमसासवृत्त:” वचनानुसार साँसारिक विषयों से अँधा हुए लोगों को कुछ नज़र नहीं आता है और वे सोचते है कि
इव्विडम येकांतम इरुळ एन्ड्रु – यहाँ किसी के न होने के कारण, यह एक सूना जगह है
भयं अट्र इरुंदु – निर्भय रहेंगे और
सेयवारगळ ताम – और अपने अज्ञान के कारण , करते रहेंगें
पावत्तिरम – अधिक से अधिक पाप

सरल अनुवाद
इस पासुरम में मामुनि दो तरह के लोगों में अंतर कि विवरण देतें हैं। पहले गण के लोग सर्वत्र, प्रकाशमान श्रीमन नारायण को देखतें हैं। अत: इस तरह के व्यक्तियों का ऐसा समय ही नहीं होता है जब वे श्रीमन नारायण के सान्निध्य को महसूस नहीं करतें हैं। और परमात्मा के प्रकाशमय होने के कारण उन्को अंधकार भी दिखाई नहीं देतीं है। इसके विरुद्ध कई ऐसे जन हैं, जिन्को यह दृश्य नहीं हैं और जिन्हें लगता है कि वे अंधकार में अकेले हैं। इससे वे अनेक पाप करतें हैं जो ही उन्की अपकर्ष कि कारण बन जाति हैं।

स्पष्टीकरण
नम्माळ्वार तिरुवाय्मोळि १. १०.८ पासुरम में “सेल्व नारणन” दिव्य नाम का उपयोग किये। वें पेरिय पिराट्टि श्री महालक्ष्मि के दिव्य पति हैं। वे हर चित और अचित जीव के अंदर और बाहर व्यापित हैं। “नारायणन” दिव्य नाम का यहीं सारार्थ हैं। श्रीमन नारायण के सर्वव्यापी होने के इस कल्याण गुण कि ज्ञान कुछ व्यक्तियों को हैं। “नारायण परंज्योति:” (नारायण सूक्तं ४ ), “पगल कंडेन नारणनै कंडेन” (इरँडाम तिरुवन्दादि ८१), “अवन एन्नुळ तान अर वीट्रिरुंदान” (तिरुवाय्मोळि ८.७.३) जैसे पंक्तियों के अनुसार, इन व्यक्तियों को प्रकाशमान श्रीमन नारायण सर्वत्र दृश्य हैं। वें कभी अकेलापन और अंधकार महसूस नहीं करतें हैं। वे अपने जैसे मित्रों के समूह में ही रहते हैं। हमेशा अच्छे संगत में रहने के कारण वे निर्भय भी रहते हैं। “हृति नारायणं पश्यनाप्य कच्छत्रहस्ता यस्वतारधौछापि गोविन्दं तम उपास्महे” (विष्णु पुराणम) के अनुसार यह लोग कभी भी कहीं भी अंधकार नहीं देखतें हैं।
आगे प्रस्ताव किये गए व्यक्तियों के विपर्यय में “मोहान्तक” माने जाने लोग हैं। “मोहांत तमसा वृत्त:” के अनुसार इन लोगों के कथित अंधकार के कारण, इनमें आगे आने वाले विषयों को देखने कि सामर्थ्य नहीं हैं। इसको यतिराज विंशति के १२वे श्लोक में “अंतर बहिस सकल वस्तुषु संतमीसम अंद: पुरःस्थितमीवहमवीक्षमाण:” से विविरित किया गया है। अर्थात, श्रीमन नारायण, अनादि काल से निरंतर प्रकाशमान होते हुए, हर एक चित और अचित जीव के बाहर और अंदर एक समान व्यापित हैं। जो परमात्मा को अपने आन्तरिक आँखों से नहीं देखते, उनका अनुभव विपरीत होता है। उन्को किसी भी जगह में उपस्थित विषयों और लोगों को छोड़ केवल अंधकार ही दिखतीं है। इससे निर्भय होकर, वें “तस्यान्ति केत्वं व्रजिनं करोषि” के अनुसार अनेक पाप करतें हैं। मामुनि को एहसास होता हैं कि श्रीमन नारायण को न देखने वालोँ कि यही स्थिति है।

अडियेन प्रीती रामानुज दासी

आधार :  http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2017/03/arththi-prabandham-44/

संगृहीत- http://divyaprabandham.koyil.org

प्रमेय (लक्ष्य) – http://koyil.org
प्रमाण (शास्त्र) – http://granthams.koyil.org
प्रमाता (आचार्य) – http://acharyas.koyil.org
श्रीवैष्णव शिक्षा/बालकों का पोर्टल – http://pillai.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 7th centum

thiruvAimozhi – 7.2.8 – kozhundhu vAnavargatku

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya5 nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full series >> Seventh Centum >> Second decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In the eighth pAsuram, parAnguSa nAyaki’s mother says “How will I remedy the sufferings which keep coming at my daughter?”.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nanjIyar‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

See nanjIyar‘s introduction.

pAsuram

kozhundhu vAnavaragatku! ennum kunREndhik kOnirai kAththavan! ennum
azhum thozhum Avi anala vevvuyirkkum anjana vaNNAnE! ennum
ezhundhu mEl nOkki imaippilaL irukkum enganE nOkkugEn? ennum
sezhum thadam punal sUzh thiruvarangaththAy! en seygEn en thirumagatkE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

vAnavargatku – for the nithyasUris
kozhundhu – being the head
ennum – says;

(appearing with that supremacy for the protection of his devotees)
kunRu – hill
Endhi – effortlessly lifted
kOnirai – cows
kAththavan – Oh one who performed the super-human task and protected!
ennum – says;

(as such protection did not materialise for self)
azhum – remains with teary eyes like those who are immersed in devotion;
thozhum – performs anjali like a surrendered person;

(as both acts do not lead to success)
Avi – the soul which cannot be burnt
anal – to be burnt
vev – hot
uyirkkum – breathes;
anjana vaNNanE – Oh one who is having dark-coloured form which caused anguish!
ennum – says;

(thinking that he will arrive hearing this voice)
mEl – up
ezhundhu – rise
nOkki – see
imaippilaL – without blinking the eyes
irukkum – remains;
enganE – how
nOkkugEn – will I see?
ennum – says;
sezhu – beautiful
thadam – vast
punal – water
sUzh – surrounded
thiruvarangaththAy – Oh one who is residing in kOyil (SrIrangam)!
en – my
thirumagatku – daughter who is comparable to lakshmi
en – what
seygEn – shall I do?

Simple translation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

My daughter says “he is the head of nithyasUris”; she says “Oh one who performed the super-human task to protect the cows by lifting the hill!” She remains with teary eyes like those who are immersed in devotion; she  performs anjali like a surrendered person; she breathes hot to burn the soul which cannot be burnt; she says “Oh one who is having dark-coloured form which caused anguish!” She rises up to see [him] and remains without blinking; she says “How will I see?” Oh one who is residing in kOyil (SrIrangam) which is surrounded by the beautiful, vast water body! What shall I do to my daughter who is comparable to lakshmi? Can I control her love which causes the suffering? Or can I make you who are not arriving, to arrive? Implies that both are impossible.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

  • kozhundhu vAnavaragatku ennum – She says “Oh one who is the head of nithyasUris!”. Alternative explanation – She says “nithyasUris are the root and he is the shoot” (i.e. sustaining himself by them).
  • kunREndhi – Do we have to search for his activities in other worlds? Did he not help the cows and the cowherd men who are like cows? She says “Am I losing him due to his lack of supremacy or simplicity?”
  • azhum – Can you who lifted the hill to stop the rain, not stop this rain [of tears]? Can you not stop these tears, as explained as in sthOthra rathnam 49 “bahudhA santhatha dhu:khavarshiNi” (pouring down sorrows continuously in many ways)?
  • azhum – she is doing what children would do; also, she is doing what friends would do.
  • thozhum – she is doing what is done by those who have no other refuge; also, she is doing what is done by those who have knowledge in vEdhAntha.
  • Avi anala vevvuyirkkum – As emperumAn did not arrive even after performing anjali, she thinks “my ultimate weapon also failed” and starts breathing heavily to burn the AthmA which cannot be burnt as said in SrI bhagavath gIthA 2.24 “adhAhya“; as said in SrI rAmAyaNam yudhdha kANdam 117.6 “dhIrgam ushNam cha niSvasya” (she breathed hot and heavy).
  • anjana vaNNanE ennum – She is saying “You are not appearing with your cool form, just as water is poured on fire”. His form is as said in SrI rAmAyaNam yudhdha kANdam 83.8 “mEga SyAmam” (having dark bluish complexion like cloud); did they [residents of ayOdhyA who came to see SrI rAma in the forest] not say that after going through the anguish in hearing the words of kaikEyi, only by seeing SrI rAma’s form, will they be relieved from the stress?
  • ezhundhu … – Rising up on thinking about his divine form, and starts seeing the direction from which he may arrive. She remains without blinking the eyes seeing there thinking “I should see him from the time he enters”;
  • enganE nOkkugEn ennum – As he did not arrive in the direction where she looked, she turns around thinking “he may come from behind and embrace me”.
  • ezhundhu mEl nOkki – On thinking about his divine form, she will rise even with the fatigue, and look up thinking “he will descend from the sky as he did for the elephant”; and will remain without blinking the eye thinking “I should see him from the time he enters”;
  • engagnE nOkkugEn ennum – As he did not appear still, she asks “What means can I pursue to see you?”
  • sezhum thadam punal sUzh thiruvarangaththAy – Oh one who is having this kOyil (SrIrangam) which is surrounded by beautiful, vast water body! Did you not arrive and recline in this invigorating abode looking for her? Have the roles reversed? [i.e. instead of you looking for her, she is looking for you now]
  • en seygEn – Whatever she needs to do, she has done them. Now, what shall I do? Is your dharSanam (arrival and vision) achievable through other means?
  • en thirumagatkE – Can you lose her? Doesn’t she [SrI mahAlakshmi] only have the greatness of exclusively desiring for you? Isn’t my daughter the only one who has the greatness of desiring for both of you together? She can be compared exactly with lakshmi.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA nAnmugan thiruvandhAdhi

nAnmugan thiruvandhAdhi – 45 – purindhu malarittu

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< Previous

avathArikai

In the previous pAsurams, AzhwAr had mentioned that  thiruvEngadamalai (thirumalai) is the goal for samsAris by saying “senRu vaNanguminO sENuyar vEngadaththai” and “pozhil vEngadamalaikkE pOm”. In this pAsuram he says that thirumalai is the goal for not only the ordinary samsAris but it is so for the distinguished nithyasUris too.

Let us go through the pAsuram and its meanings:

purindhu malarittup puNdarIgappAdham
parindhu padu kAdu niRpa therindhengum
thAnOngi niRkinRAn thaNNaruvi vEngadamE
vAnOrkkum maNNOrkkum vaippu

Word for Word Meanings

puNdaraIgappAdham – at the divine lotus-like feet
purindhu – with affection
malarittu – offering flowers
parindhu – praise emperumAn
padu kAdu niRpa – prostrating before emperumAn like a tree lies after being felled
engum – at all places
therindhu – being seen
thAn Ongi ninRAn – emperumAn who has taken residence, with his great auspicious qualities, such emperumAn’s
thaN aruvi vEngadamE – only thirumalai with cool streams
vAnOrkkum – for nithyasUris (permanent dwellers of SrIvaikuNtam)
maNNOrkkum – for people of this world too
vaippu – like a treasure

vyAkyAnam

puNdarIgappAdham – Just as it is mentioned in SrI vishNu suktham “vishNOr padhE paramE madhva uthsa: ” (streams of honey are dripping from the supremely divine feet of vishNu) and in thiruvAimozhi 1-5-8 “thEnE malarum thiruppAdham” (the divine feet from which honey will drip), the divine feet of emperumAn which are very sweet like lotus from which honey is dripping.

purindhu malar ittu – offering flower etc with lot of affection. Reference to flower is equivalent to inclusion of water, lamp, smoke (incense) etc [which are used in thiruvArAdhanam, the daily worship of emperumAn].

parindhu padu kAdu niRpa – devotees will be worried about the place, saying “it is an area with lot of danger. What will happen?” They will prostrate before emperumAn there, like trees which have been felled in dense forests.

therindhu engum thAnOngi niRkinRAn – one who is standing majestically atop the hill, displaying his auspicious qualities such as simplicity etc so that they can be seen by all. Just as it is mentioned in thiruvAimozhi 4-5-10 “kaNdavARRAl thanadhE ulagena ninRAn ” (he stood in such a manner that it was evident to those who saw him that the world is his).

padukAdu niRpath therindhengum thAnOngi niRkinRAn – amidst the fallen trees, he stands tall like a huge tree which is standing firmly. Isn’t he praised by vEdhas, such as “vruksha iva sthabdha:” (supreme being is standing like the tree which does not bow)!

thaNNaruvi vEngadamE – it is a place which has cool streams which remove the heat from emperumAn as well as his followers.

vAnOrkkum maNNOrkkum vaippu – it will be like a huge benefit, similar to a treasure, for both nithyasUris and samsAris.

maNNOr – this could be construed as SrIvaishNavas from samsAram.

We will take up the 46th pAsuram next.

adiyEn krishNa rAmAnuja dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other pramEya sAram telugu

ప్రమేయసారము 6

Published by:

శ్రీః  శ్రీమతే శఠకోపాయ నమః  శ్రీమతే రామానుజాయ నమః  శ్రీమత్ వరవరమునయే నమః

ప్రమేయసారము

<< పాశురము 5

bharatha-vasishta

పాశురం- 6

ఉళ్ళ పడి ఉణరిల్ ఒన్ఱు నమక్కు ఉణ్డెన్ఱు

విళ్ళ విరగిలదాయ్ విట్టదే – కొళ్ళ

కుఱై యేదుం ఇల్లార్కు కూఱువదు యెన్ సొల్లీర్

ఇఱై యేదుం ఇల్లాద యాం

ప్రతిపదార్థము:

ఉళ్ళ పడి = జీవులు ప్రకృతిని ఉన్నదున్నట్టుగా

ఉణరిల్ = తెలుసుకుంటే

ఒన్ఱు = ఇతరజ్ఞానములేవీ

నమక్కు = లేని మనకు

ఉణ్డెన్ఱు =జ్ఞానము ఉందని

విళ్ళ = నోటితో చెప్పడానికి కూడా

విరగిలదాయ్ = ఉపాయమేదీ లేదు

విట్టదే = శక్తి చాలదు కదా

కొళ్ళ = మన దగ్గర పొంద వల్సిన

కుఱై = దోషములు

యేదుం ఇల్లార్కు = యేదీ లేని భగవంతుడికి

ఇఱై యేదుం ఇల్లాద = కొంచెము కూడా స్వార్థము లేని భగవంతుడి ముందు

యాం = దాసులమైన మనము

కూఱువదు యెన్ = మనలను రక్షించుకోవటానికి ఉన్నయని చెప్పగలిగిన ఉపాయాలు   ఏమి వుంటాయి

సొల్లీర్ = చెప్పండి

వ్యాఖ్యానము:

ఉళ్ళ పడి ఉణరిల్……..చేతనుల నిజ రూపాన్ని తెలుసుకోవటం…

“ఎప్పొరుళ్ ఎత్తన్మై తాయినుం అప్పొరుళ్  మైపొరుళ్ కాణ్బదు అఱివు” ( ఏ వస్తువు ఏలా వుందో అలా తెలుసుకోవటమే నిజమైన జ్ఞానము) అన్నారు తిరువళ్ళువర్ . అర్థాత్ ఆత్మ యొక్క నిజస్వరూపము తెలుసు కోవటమే జ్ఞానము అని చెపుతున్నారు. మనం  లోకంలోని వస్తువులను చూసేటప్పుడు  ఇవి చేతనాలు, ఇవి అచేతనాలు అని గ్రహిస్తాము. మళ్ళీ వాటిలోను అనేక వైవిధ్యాలు గోచరమవుతాయి…జంగమాలు, స్తావరాలు , తిర్యక్కులు (మనుష్యులు, పక్షులు, చెట్లు) అని చూస్తామే తప్ప వాటిలోని ఆత్మను చూడము. నిజమైన జ్ఞాని పైన ఉన్న రూపాన్ని చూడక వాటిలో ఉండే ఆత్మను మాత్రమే చూస్తాడు. కాని సామాన్యులకు అలా చూడగలగడం సులభం కాదు. శాస్త్రము తెలిసిన వారికి సులభం కావచ్చు. ఆత్మ, జ్ఞానముతోనే  సృష్టించ బడుతుంది . దానినే ఆత్మ జ్ఞానం అంటారు. ఆత్మ జ్ఞానంచేత వ్యక్తీకరింప బడుతుంది. అంతే కాక ఆత్మ జ్ఞానాన్ని కలిగి వుంటుంది. అందువలననే శాస్త్రములు (అ) సంపూర్ణ జ్ఞానమే ఆత్మ (ఆ) అది జ్ఞానమును కలిగి వుంటుంది. అని తెలియజేస్తున్నది. అందు వలన ఆత్మలకు  ‘నేను ఇది చేయువాడను ‘ అనే అహంకారం సహజంగానే  వస్తుంది. దీనిని అతి సూక్ష్మంగా పరిశీలిస్తే ఆత్మకు సంబంధించిన ఒక సత్యం బోధపడుతుంది. అనాదిగా  జీవాత్మలన్నీ తన ఇచ్చానుసారంగా నడచుకోలేవు. సమస్త జీవులను సృష్టించే పరమాత్మ భగవంతుడు. ఆయన ఇచ్చానుసారంగా  నడవవలసిందే. ఆయనకు దాసులన్న విషయమే సత్యం. అందు వలన నేను, నాది అని చేప్పడానికి కూడా అర్హత లేనివి జీవులు. ఈ జ్ఞానాన్ని పొందిన జీవులు తమను తాము రక్షించుకోవటానికి చేయ దగిన ప్రయత్నమేదీ ఉండదు అనే విషయం స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. అదియే స్వరూప జ్ఞానం అవుతుంది.

  “ఇయల్బాగుం నోంబిర్కు  ఒన్ఱు ఇన్మై ఉడైమై మయలాగుం మఱ్ఱుం పెయర్తు ” అన్నారు  తిరువళ్ళువర్ . అనగా పరమాత్మ తప్ప తనకు ఆశ్రయిందగినది మరేదీ లేదు అని అర్థము. ఇతర ఉపాయాలున్నాయని భావిస్తే మళ్ళి జనన మరణ చక్రంలో పడవలసిందే అని చెపుతున్నారు.

ఒన్ఱు నమక్కు ఉణ్డెన్ఱు విళ్ళ విరగిలదాయ్ విట్టదే…….పరమపదం పొందడానికి మనదగ్గర ఇతర ఉపాయాలున్నయని నోరు విప్పడానికే అవకాశము లేదు అంటున్నారు.  ‘ విళ్ళ ‘  అంటే ‘ చెప్పటానికి ‘ అని అర్థం. పరమాత్మను వీడి మరొక ఉపాయాన్ని వెదక బోతే అది ధుఖః హేతువు అవుతుంది. అందు వలన ఇతర మార్గమేమీ లేదు అని గ్రహించి ఆయననే  ఆశ్రయించి వుంటుంది. జీవాత్మలన్ని పరమాత్మ శరీరముగాను, పరమాత్మ వాటికి ప్రాణముగాను చెప్పబడింది. శరీరము లేకుండా ప్రాణము ఉండదు కదా! ప్రాణానికి  స్పంద ఉండటం వలన అచేతనంగా దేహంలో ఎలా ఉండగలుగుతుంది. ప్రాణ స్పందనకు తగినట్టుగా పరమాత్మను రక్షించమని ఒకసారైనా అడగాలి కదా!

అది కూడా అడగకుండా ఎలా సాధ్యం? అన్న ప్రశ్న ఉదయిస్తుంది.’ కొళ్ళకుఱై యేదుం ఇల్లార్కు ‘ ( కోరి పొందవలసినంత కొరత లేని వారికి) అన్న ప్రయోగం ఈ ప్రశ్నకు జవాబుగా నిలిచింది. పరమాత్మ జీవాత్మలను రక్షించేందుకు వాళ్ళను అడిగి వాళ్ళ దగ్గర పుచ్చుకోవలసింది ఏదీ లేదు. ఆయన ఏ కొరత లేని వాడు . తను రక్షించి నందుకు  ప్రతిఫలంగా  ఏదో అడిగి  పొందడం ఆయన ఔన్నత్యానికి హాని కలిగిస్తుంది. అందు వలన ఆయన ఏదీ ప్రతిఫలంగా స్వీకరించడు. పైగా మనమో ఆకించిన్యులము, ఏమీ లేని వారము.

కుఱై యేదుం ఇల్లాద యాం:  మనము కలిగి ఉన్న శరీరం మరియు దాని లోపల ఆత్మ అన్నీ  శ్రీమన్నారాయణుని యొక్క ఆస్తులు. శరీరం మరియు ఆత్మ స్వతంత్రంగా పని చేసే సామర్థ్యం లేనివి. దాని స్వాధీనంలో ఏవీ లేవు. కాబట్టి, అతను శరీరం లేదా ఆత్మ నుండి ఏదైనా ఆశించటం లేదు. ఈ విషయం ఈ క్రింది కథలో వివరించబడింది.

    ఒకసారి ఒకరు శ్రీమన్నారాయణుని దగ్గరకు వెళ్ళి, “ఓ స్వామీ ! నేను మీకు ఏమి ఇవ్వగలను? నేను నీ దాసుడనైనందువల్ల నాకంటూ ఏమీ లేవు.  నాదని  భావించి దగినవి  ఏవి లేవు, అన్నీ మీదే. అందువల్ల నేను మీకు ఏమీ ఇవ్వలేను. అయితే, నేను ఇవ్వగలిగినవి ఎన్నో జన్మలుగా  సంపాదించిన కర్మలు మాత్రమే. అది తప్ప నేను ఇవ్వగలిగినవి ఏవీ లేవు, అని నమస్కరించారు. శ్రీ రామాయణంలో భరతుడికి  వశిష్టులకు జరిగిన ఒక సంభాషణ ఈ విషయాన్ని వివరిస్తుంది.

        వశిష్ట ముని భరతుడితో ఇలా  చెప్పారు, “హే భరత ! శ్రీ రాముడు అడవికి వెళ్ళాడు. మీ తండ్రి దశరథుడు స్వర్గం చేరుకున్నారు. కనుక ఇక రాజ్యమును పాలించవలసింది నీవే. ” ఇది విని, భరతుడు తన చేతులతో తన చెవులను మూసుకొని, “శ్రీరాముడు  అడవికి వెళ్ళాడని ,ఇక రాజ్యము నాదే అని  చెప్పారు. అలాగైతే, నేను రాజ్యాన్నిస్వాధీనం చేసుకొని తీసుకోవచ్చా? ఒకవేళ అలా ఇతరుల ఆస్తులను తీసుకుంటే అది దొంగతనం కాదా!“ఉళ్ళత్తాల్ ఉళ్ళలుం తీదే పిఱన్ పొరుళై కళ్ళత్తాల్ కళ్వం ఎనల్”అని చెప్పాడు భరతుడు. అయినా వదలక వశిష్ట ముని ఇలా కొనసాగించి , “ఇప్పుడు శ్రీరాముడు ఇక్కడ లేనందున, మీరు అతని స్వాధీనంలో ఉన్న రాజ్యాన్ని తీసుకోవచ్చు, అతడు తిరిగి వచ్చేవరకు పాలించ వచ్చు ” అన్నాడు .

            దానికి భరతుడు  “తన యజమానికి వస్తువు లోబడి ఉంటుంది. ఒక వస్తువు మరొక  వస్తువును తీసుకోకూడదు. నేను  మరియు రాజ్యం రెండు శ్రీరాముడి  యొక్క వస్తువులు. అందువల్ల, నేను రాజ్యం తీసుకోకూడదు ” అన్నాడు. అతని మాటలు  విన్న తర్వాత కూడా, వశిష్టుడు అతనిని విడిచిపెట్ట లేదు. “రాజ్యం మనస్సాక్షి లేనిది. అయితే, మీరు ఆ వంటివారు కాదు. మీరు మనస్సాక్షి మరియు జ్ఞానం కలిగి ఉన్నారు. జ్ఞానముగల మీరు రాజ్యమును స్వాధీనపరచు కోవచ్చు.  నేను ఇందుకు ఒక ఉదాహరణను ఇస్తాను. ఒక వ్యక్తికి చాలా ఆభరణాలు ఉన్నాయి. అతను వారిని ఒక పెట్టెలో ఉంచి, భద్రత కోసం తాళం వేస్తాడు. ఆ పెట్టె  ఆభరణాలను సురక్షితంగా ఉంచుతుంది. అయితే, ఆభరణాలు మరియు ఆభరణాల పెట్టే రెండు ఒక వ్యక్తి యొక్క ఆస్తులు. కానీ ఆ పెట్టె ఆభరణాలను రక్షించడం మీరు చూడవచ్చు. అదేవిధంగా, శ్రీరాముడి యొక్క ఆస్తి అయిన మీరు, ఆయన రాజ్యాన్ని కాపాడుతున్నారా! ఇది కూడా శ్రీరాముడి ఆస్తియే కదా! అన్నారు. దానికి  భరతుడు స్పందించి , “స్వామి. మీరు ఇచ్చిన సారూప్యంలో, రెండు కూడా మనస్సాక్షి లేనివి . ఆ పెట్టెకు కాని  యజమాని ధరించే ఆభరణాలకు గాని ఎటువంటి పరిజ్ఞానం లేదు కాబట్టి ఆ పెట్టె ఆభరణాలను రక్షిస్తున్నది . అయితే, నేను మనస్సాక్షి ఉన్నవాడిని , అందుచేత నా యజమాని అయిన శ్రీరాముడి  యొక్క ఆస్తులను నియంత్రించలేక పోతున్నాను. నేను , రాజ్యము కూడా  శ్రీరాముడి  యొక్క ఆస్తులను. అందునా రాజ్యానికి  లేని జ్ఞానాన్ని కలిగి ఉండటం ద్వారా రాజ్యం నుండి నేను భిన్నంగా ఉన్నాను. నేను నేర్చిన జ్ఞానం రాజ్యంలో లేని నా యజమాని శ్రీరాముడికి నేను దాసుడినన్న తెలియజేస్తుంది, రాజ్యానికి ఆ జ్ఞానం లేదు . అందువల్ల, నేను ఆ జ్ఞానంతో నిలబడాలి , దాసుడు ఎలా ప్రవర్తించాలో అలా నిజాయితీగా ఉండాలి ‘ అన్నాడు .ఆ వాదన విన్న తరువాత వశిష్టుడు ఇక పొడిగించలేదు భరతుడి వాదనను అంగీకరించారు. దీని  వలన జీవాత్మలు  పరమాత్మకు దాసులే నన్న జీవాత్మ నిజమైన స్వభావాన్ని, సత్యాన్ని  గ్రహించడానికే జ్ఞానం ఉపకరిస్తుందని తెలుస్తున్నది . శ్రీమన్నారాయణునికి సేవకులుగా ఉండటమే జీవాత్మ ప్రకృతి అని తెలుసుకున్న తర్వాత, “నేను” లేదా “నాది ” అని చెప్పగలగటం ఎప్పుడు ఉండదు.

         ఈ విషయం మనసులో ఉంచుకొని అరుళాళ   పెరుమాళ్  ఎమ్బెరుమానార్లు శ్రీమన్నారాయణడు  ఒక్కడే పరి  పూర్ణుడని అంటారు . ఆయనను పూర్తి చేయడానికి మరేదీ అవసరం లేదు. ఇంకా జీవాత్మలకు “తమది” అని చెప్పగలవి ఎవీ లేవు కాబట్టి, వారు ఆయనకు ఇవ్వగలిగేది ఏమీ లేదు. ఈ రెండింటినీ బట్టి తెలిసేది ఏమంటే పరమాత్మ మనదగ్గర ఎవీ తీసుకోడు , ఆయనకు ఇచ్చెందుకు మన దగ్గర  ఏమీ లేదు . అరుళాళ పెరుమాళ్  ఎంబెరుమానార్ తన శిష్యులను ” ఈ  విషయంలో మీరు ఏమి చెబుతారు” అని అడిగారు . “ఇరై ఏదుం ఇల్లా దాంయాం” (ఇవ్వటానికి ఏది లేనివాళ్ళం మనం) ఇందులో “నామ్” అనే ప్రయోగంలో అరుళాళ పెరుమాళ్  ఎంబెరుమానార్ ఆయన ముందు ఉన్నశిష్యులు , సమస్త జీవాత్మలు ఉన్నారు.  ఇందులో పరమాత్మ మాత్రమే మినహాయింపు . “అగలగిల్లేన్ ఇరైయుం ఎనృ” అన్నట్టుగా  ఉంటుంది,అనగా “క్షణమైనా పిరాట్టి స్వామిని వదిలి ఉండదు “. జీవాత్మ యొక్క నిజమైన స్వభావాన్ని పరిశీలిస్తే (అ) జీవాత్మ పరమాత్మ యొక్క ఆస్తి (ఆ) పరమాత్మతో  జీవాత్మకు  ఉన్న సంబంధం- యజమానికి సొత్తుకు ఉన్న సంబంధం కావున , ఆత్మ ద్వారా చేయవలసినది  ఏదీ లేదు. ఆయన అన్ని విషయాలలో పరిపూర్ణుడు, అందుచేత ఆయనను పూరించడానికి  ఏదీ అవసరం లేదు. ఒక బిచ్చగాడు సమస్త సంపదలు  కలిగి ఉన్న వాడికి ఇవ్వవలసింది ఏమీ లేదు. ధనవంతుడు ఒక బిచ్చగాడి  దగ్గరకు వెళ్లి అతని ధనాన్ని తీసుకొని సంపన్నుడు కావలసిన అవసరం లేదు . కాబట్టి జీవాత్మ ఏమి ఇస్తుంది? పరమాత్మ ఏమి తీసుకుంటాడు? రెండు ప్రశ్నలకు జవాబు లేదు .

           కాబట్టి, ఈ సత్యాన్ని తెలుసుకోవడానికి , దాని ప్రకారం జీవించడానికి జీవాత్మా ప్రయత్నించాలి. జీవత్మా పరమాత్మ యొక్క ఆస్తి అని తెలుసుకుని, తను పరమాత్మకు చేయవలసినది ఏమీ ఉండదు అని గ్రహించాలి . యజమాని తన సంపదను రక్షించుకొవటానికి జాగ్రత్త పడతాడు. ఆయన ఇచ్చిన జీవితం గడపడమే జీవాత్మ యొక్క బాధ్యత. ఇది తిరుమంత్రములోని  మధ్యమ  పదంమైన “నమః” పద  సారాంశము .

       ఇక్కడ శ్రీవచనభూషణం నుండి కింది చూర్ణిక గురించి ఆలోచించాలి. “పలతుక్కు ఆత్మా జ్ఞానముమ్ అప్రతిషేదముమ్ వేండువదు. అల్లదు పోదు బంధతుక్కుమ్ పూర్తిక్కుమ్ కోత్తయామ్ “.

మరి రెండు చూర్ణికలలో  “అంతిమ కాల్లతుక్కు తమ్జమ్, ఇప్పోదు తమ్జమే ఎన్ర నినైవు  కులైగై ఎన్రు జీయర్ అరుళిచెయ్వార్”.

“ప్రాప్తావుం ప్రాపగనుం  ప్రాప్తిక్కి ఉగప్పనుం అవనే “.

       ఈ చూర్ణికలకు సంబంధించిన కథ ఒకటి ఉంది. నంజీయర్ తన శిష్యులలో ఒకరు అంతిమ కాలంలో ఉన్నప్పుడు  వారి దగ్గరకు వెళ్ళారు. తన ఆచార్యులైన నంజీయర్ను చూసి ఆయన ఆనందించాడు . అంతిమ క్షణాలలో ఏదైనా చెప్పమని అడిగాడు. దానికి నంజీయర్, “మనము శ్రీమన్నారాయణుని సొత్తు ,యజమాని మాత్రమే సొత్తును రక్షించుకునె ఉపాయాన్ని వెదకాలి. మనము కాదు ‘ అని  జవాబిచ్చారు.  జీవన కాలంలో అయినా అంతిమ కాలంలో అయినా సరే మనల్ని రక్షించుకునె ఉపాయాన్ని మనము వెతకవలసిన అవసరము లేదు. అప్పుడే శ్రీమన్నారాయణుడు మన రక్షణ భారం వహిస్తాడు.

       శ్రీరామాయణంలో, అడవిలో ఋషులు శ్రీరాముడిని కలుసుకున్నప్పుడు, తల్లి గర్భంలో ఉన్న పిల్లలుగా వారు తమని తాము భావించారు. గర్భం లోపల శిశువు యొక్క చర్యలన్నీ  శిశువును రక్షించే తల్లి నియంత్రణలో ఉండటం దీనికి కారణం. అదేవిధంగా, వారు శ్రీమన్నారాయణుని రక్షణలో ఉన్నామని  చెప్పారు. కాబట్టి జీవాత్మ యొక్క కార్యకలాపాలు పరమాత్మ అధీనంలోనే ఉంటాయి . దీనినే పారతంత్ర్యం అంటారు. కొన్నిసార్లు, దీనిని “అఛిత్ వత్ పారతంత్ర్యం ‘” గా పేర్కొనడం జరిగింది. ఇది జీవాత్మ యొక్క లక్షణము. అంతే  కాదు, జీవాత్మను  ఎక్కడ ఉంచుతామో అక్కడే ఉండి తనను తాను  రక్షించుకోవడానికి స్వప్రయత్నం ఎదీ లేనట్లు ఉంటుంది . ఇది పూర్తిగా పరమాత్మ పై ఆధారపడి ఉంటుంది , అందువల్ల పరమాత్మ ఆ సమయంలో దానిని ఎక్కడ ఉంచితే అక్కడ అదే స్థితిలో ఉన్న ఒక అచేతన జీవి వంటిది. తిరుక్కోళూర్ పెణ్ పిళ్ళై వార్తలలో “వైత్త ఇడత్తిల్ ఇరుం దేనో బరతళ్వానై పోలే” అన్నారు. కులశేఖర ఆళ్వార్లు “పడియాయ్  కిండందున్ పవళవాయ్ కాణ్ న్బేనే ” అన్నారు . ఈ స్థితిలో ఆత్మ ఉంటే, అప్పుడు పరమాత్మ రక్షిస్తాడు .

        శ్రీరామాయణం యుద్దకాండలో సుగ్రీవుడి సేన రాత్రి పూట శ్రీరాముడిని, లక్ష్మణుడిని తాము రాక్షసుల నుండి రక్షించాలని చర్చించుకొని నిర్ణయించుకున్నాయి. రాత్రి అయింది , నిద్రను ఆపుకోలేక జోగుతూ ఆఖరికి నిద్ర పోయాయి . అప్పుడు శ్రీరామలక్ష్మణులు ధనుర్బాణాలు ధరించి రాత్రంతా కాపలా కాశారు . అర్థాత్ శ్రీమన్నారాయణునికి రక్షకత్వం సహజ గుణము . ఆయన రక్షణను అడ్డుకోకుండా ఉండటం జీవాత్మ యొక్క విధి అని చెపుతున్నారు.

ఆడియెన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

మూలము : http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2016/01/prameya-saram-6/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం – http://pillai.koyil.org