Daily Archives: October 4, 2016

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 3rd centum

thiruvAimozhi – 3.7.8 – nambanai

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full series >> Third Centum >> Seventh decad

Previous pAsuram

sita-rama-kakasura

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In eighth pAsuram – AzhwAr says “Those who meditate upon his SrIya:pathithvam (being the consort of SrI mahAlakshmi) which is the cause of all his opulence, along with their descendants, are worshippable to me, in all my births”.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

See nampiLLais introduction.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nampiLLais introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

Eighth pAsuram. AzhwAr says “My masters are those who are won over by his SrIya:pathithvam (being the consort of SrI mahAlakshmi)”.

pAsuram

nambanai gyAlam padaiththavanaith thirumArbanai
umbar ulaginil yArkkum uNarvariyAn thannaik
kumbi naragargaL EththuvarElum avar kaNdIr
em pal piRappidai thORu em thozhu kulam thAngaLE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

nambanai – being the refuge (unconditionally)
gyAlam padaiththavanai – one who performs creation of the universe (to let others take refuge of him and enjoy him)
thirumArbanai – having SrIya:pathithvam (at all stages such as during creation, while taking refuge and while being enjoyed as the goal)
umbar ulaginil – in higher worlds (which were created by him)
yArkkum – even for the most knowledgeable persons
uNarvu aRiyAn thannai – one who is too great to be known by them
kumbi naragargaLum – even the most sinful persons who reside in kumbI naraka (a region in the hell which is gruesome)
EththuvarEl – if (they) glorify
avar thAngaL kaNdIr – those persons
em pal piRappidai thORu – in our many different births
em thozhu kulam – the clan which is the recipient of our servitude

Simple translation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

emperumAn is the (unconditional) refuge; performs creation of the universe (to let others take refuge of him and enjoy him); is having SrIya:pathithvam (at all stages such as during creation, while taking refuge and while being enjoyed as the goal); is too great to be known by even the most knowledgeable persons residing in higher worlds (which were created by him); even if the most sinful persons who reside in kumbI naraka (a region in the hell which is gruesome) glorify him, the clan of such persons will be the recipient of our servitude in our many different births.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

  • nambanai – one who is trustworthy. Even in the most difficult times, he is the refuge for the soul [Even when kAkAsura was at the receiving end from SrI rAma, kAkAsura only had to surrender to him and be protected by him in the end. Or even if one is harming the self, emperumAn is the only one who can protect]. Even for the previously identified SrIvaishNavas, their trustworthiness is based on emperumAn’s trustworthiness. Those relatives other than him are not to be trusted.  [nampiLLai goes on to explain SrI rAmAyaNam sundhara kaNdam 38.33 to explain emperumAn’s trustworthy nature – kAkAsura hurt sIthA pirAtti and SrI rAma became very angry and fired the brahmAsthram towards him which chases him everywhere]
    • sa pithrA cha – [nampiLLai explaining the essence of this SlOkam – that emperumAn is the only protector even when the individual cannot help himself.] periya thirumozhi 8.9.7 “peRRAr peRRozhindhAr” (the parents abandoned). As a doctor/neighbour would help a patient who is suffering from great disease who declared “at a particular point of time, I will be suffering the ill-effects of this great disease; I will not be conscious of myself at that time; oh my lord! please come and protect me”, [Similarly] emperumAn would help those who can’t protect themselves too.
    • sa pithrA cha – even when one is opposed to ISwaran, ISwaran himself is the protector. On seeing his offense against SrI rAma, kAkAsura’s father indhra abandoned him. “cha” (also) indicates that his mother also abandoned him. [why is mother abandoning the child after father?] As mother helps before father, if father abandons the child, she too needs to abandon. Where there is vAthsalyam (motherly affection), one will take refuge first; that is why kAkAsura approached his mother first; she (mother) stood decorating herself and ignoring her child; and he (father) too abandoned his child.
    • parithyaktha: – Seeing his action [of hurting mother sIthA], everyone said “Have we not abandoned him already? [Yes, We have]”.
    • suraiScha – even when parents abandon a child, the relatives will support him. Even if dhEvas give up, would the compassionate sages not help them?
    • sa maharshibhi: – Even those sages who are focussed on helping others abandoned him. But there is restriction on who can be shown mercy. When the parents disown their child, it is not the responsibility of the others to take care of the child. Thus,
    • thrIn lOkAn samparikramya – He went around the world many times trying to enter any open house thinking “if not the first time, at least subsequently they may show mercy and save me”; but they shut the doors as he tried to enter their houses.
    • thamEva SaraNam gatha: – He came back and fell at the divine feet of the one who fired the brahmAsthram at him as said in perumAL thirumozhi 5.1 “arisinaththAl Inra thAy agaRRidinum maRRavaL than aruL ninaindhE azhum kuzhavi” (even if the mother with great anger pushes away the child, the child will cry seeking her mercy only), except for his divine feet, there is no other refuge [in the end, SrI rAma pardons kAkAsura and lets him go after piercing one of his eyes]. In this way, sarvESvaran is the trustworthy person in all situations.

Where did we see such help from emperumAn?

  • gyAlam padaiththavanai – When the AthmA (sentient) was in achith (insentient) like state during total deluge without any help from self or others, emperumAn created the body [and bestowed it to the AthmA] which can be used to attain the purushArtham (goal).

For whose pleasure was this done?

  • thirumArbanai – For the pleasure of her (SrI mahAlakshmi). kUraththAzhwAn in his SrI sthavam 1 says “yasyA vIkshya mukham thadhingithaparAdhIna:” (emperumAn looking at the face of SrI mahAlakshmi and performs creation etc per her facial expressions).
  • umbar … – One who cannot be known even by the most knowledgeable persons in the higher worlds.
  • kumbi naragargaL … – Even if those who have entered the kumbI region of hell which is the destination of most sinful persons, recite the divine names of bhagavAn,
  • avar kaNdIr – Even if a SrIvaishNava is in the most abominable state, AzhwAr is saying that they are our goal [to be pursued], even in that state.
  • em pal piRappidai thORu em thozhu kulam thANgaLE – In our many types of births and in every moment of such births, not just those who recited the divine names, are our desired target; but even the descendants of such persons are the AchAryas (master) for our clan. Is it possible for some one to recite the divine names when they are going through so much suffering in hell? AzhwAr hopes “Even at that stage, shall they at least not scream ‘ammA! appA” (mother! father!) [since bhagavAn is the natural mother and father, that will indicate him]?”.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi

rAmAnusa nURRanthAdhi – 54

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full Series

<< previous (aRpudham semmai irAmAnusan)

Introduction (given by maNavALa mAmunigaL)

Seeing the nature of emperumAnAr establishing the truth this way, what had happened to the state of other wrong philosophies, and what had happened to vEdhas and thiruvAimozhi? – amudhanAr explains about them in this pAsuram.

Introduction (given by piLLailOkam jIyar)

In those previous pAsurams – that emperumAnAr won over the bad philosophies, and that he brought out the true greatness of vEdhas, and that he is immersed in AzhvAr’s aruLichcheyal (dhivya prabandhams); so after that, is it not imperative to talk about what happened to those bad philosophies, vEdhas, and AzhvAr’s aruLichcheyal?  amudhanAr replies, that the other bad philosophies got destroyed right from the root, vEdham lived well in the world and is proud like ‘enakku Arum nigar illai’ (no one is equal to me), and all aruLichcheyal are growing every day for the betterment of everyone (to reach the true goal).

nAttiya neesach chamayangaL mANdana nAraNanaik
kAttiya vEdham kaLippuRRadhu then kurugai vaLLal
vAttamilA vaN thamizh maRai vAzhndhadhu maNNulagil
eettiya seelaththu irAmAnusan than iyalvu kaNdE                         54

Listen

Word by word meaning (given by maNavALa mAmunigaL)

Involving well with lowly sentient, without seeing his own greatness or their lowliness,
maN ulagil – in the world
eettiya –  with more and more accumulated
seelaththu – greatness of interacting easily with lowly ones,
iyalvu kaNdu – seeing such nature of
irAmAnusan than – emperumAnAr –
like how upon seeing the sun the darkness would vanish and lotus petals would open up,
nAttiya – those that were established based on own ideas
neesam – which are lowly due to being outside of following vEdhas,
samayangaL mANdana – such philosophies died;
since it talks in the first part about the nature of worshipping, and in the second part about the nature of one worshiped,
kAttiya vEdham – such vEdham which highlighted
nAraNanai – sarvESvaran who is the lord of both the worlds, as said in ‘vEdhaiScha sarvai: aham Eva vEdhya:’ ,
kaLippuRRadhu – that vEdham felt proud that there is no problem anymore for it;
then – distinguished in every which way
kurugai – one having thirunagari as his residence,
and who helped the world through his words that are outlet of his experience of emperumAn,
vaLLAl – such generous AzhvAr’s (words),
since it cannot be moved from its strong position by those who are not with vEdhas,
vAttamilA – that which is being without any blemish
and which can give everything from knowledge, up to liberation,
vaN – and having such generosity
thamizh maRai – that is the thamizh vEdham, thiruvAimozhi,
vAzhndhadhu – got the wealth of its intent being fulfilled (due to emperumAnAr).

vyAkyAnam

Starting with nAttiya neesach chamayangaL  –

maN ulagil – in this world that grows ignorance;

eettiya seelaththu –  without considering his greatness of getting the wealth of both the worlds, and without seeing the lowliness of the worldly people, he who in thirukkOshtiyUr without any partiality of young or old, for everyone, he gave out the meanings of charama SlOkam which he obtained with at most difficulty; and he easily interacting with and accepting ones like kongil pirAtti, and a cowherd girl in rettaith thiruppathi (dhivya dhEsam near AzhwArthirunagari), a cowherd in the forest when he visited mEl nAdu (thirunArAyaNapuram), and with others like the dumb person, and so on, and thus got more and more accumulation of his generous quality;

irAmAnusan than – such emperumAnAr’s

iyalvu kaNdu – seeing his nature like winning over the people of other philosophies, and establishing the correct path of dharma,

nAttiya neesach chamayangaL mANdana – When the pAshaNdis were removing the dhivya dhESams in chOzha maNdalam areas and were establishing Saiva worshipping places, thirumangai mannan (AzhvAr) divined his incarnation and argued with them and won them and established well the dhivya dhESams and for those dhivya dhESams to be managed well;

ALavandhAr, in the assembly of chOzha king debated with those who sided with rudhran, won them, and got half the kingdom;

here, unlike that, during the time he was living here, a king who is not worth naming had tried to establish in this world by writing ‘SivAth paratharam nAsthi’, and had been malicious towards emperumAn and His devotees, and had died of worm infection in his neck as said in ‘neesarum mANdanar’, without emperumAnAr taking any efforts but just by seeing emperumAnAr’s unparalleled greatness;

and, from kALahasthi , Saivas had come as a big group and had squatted saying that thiruvEnkatamudaiyAn  was their kandha nAyanAr (muruga, skandha), and they could not be shunned even by the king yAdhava rAyan, and so they had taken over the thirumalai (thiruppathi);  at that time, due to thiruvEnkatamudhaiyAn pursuing him, emperumAnAr divined his visit there and made them losers and they went away losing their heads, and

in mEl nAdu (mElkOte / thirunArAyaNapuram), at the time when bhaudhdhars had established themselves there and even the king there had been their disciple, and no one different could be seen there, when emperumAnAr had been there by coincidence and was present there for some time, that king had seen his greatness and had arranged the debate of those others with emperumAnAr and saw their self-imagined and disillusioned arguments, and also emperumAnAr’s good words, and got convinced and surrendered to emperumAnAr’s divine feet, and won the baudhdhars and jainars’ who were well rooted even during the time of bhAttAchAryan, and made that place to be void of those lowly philosophies ever,

– these are all well known about emperumAnAr.

nAttiya, etc., – Like the darkness dies down upon the rise of sun, seeing emperumAnAr’s greatness, without debates using references (pramANam), those which were established based on their own false ideas, and which were very hard to be removed, and which were most lowly due to not following the vEdhas – such philosophies not based on vEdhas were eradicated to the root;

nAraNanaik kAttiya vEdham kaLippuRRadhu –  as said in ‘nArAyaNa param brahma thathvam nArAyaNa: para: ,  yachcha kinchith jagadhyasmin dhruchyathE chrUyathEpivA, andhabahiScha thath sarvam vyApya nArAyaNa sthitha:’,

and starting with ‘nArAyaNAth brahma jAyathE’, with very many ways showing the supremacy of nArAyaNan, such vEdham, considering the first and second parts, in the first part shows the ways of worshipping and accompanying actions, and in the 2nd part explains the means and destiny as being the one to be worshipped – emperumAnAr established the connection of these two parts as one unified word of vEdhas, and established it AsEthu himAchalam (all over the place, from sEthu bridge in south to himalAya in north), and due to that, the vEdhas realized that there is no problem for them anymore, and so with full brightness, was proud and living happily in this world;

then kurugai vaLLal vAttam ilA vaN thamizh maRai vAzhndhadhu – having his place of incarnation, that is thirunagari as described in ‘thiruvazhudhi nAdu enRum then kurugUr enRum [thiruvAimozhi thaniyan]’, which is the main decoration of the whole south, and which is spectacular,

due to enjoying the greatness of emperumAn and due to the overwhelming force of that experience, and so in the form of that experience, his words that he himself appreciates as ‘mozhi pattOdum kavi amudhin nugarchchi uRumO muzhudhumE [thiruvAimozhi – 8.10.5]’ ((would paramapadham, material pleasures, kaivalyam, etc) equal the pleasure of enjoying with other devotees, the words coming from me due to overflowing love towards emperumAn?)), he gave those prabandhams to the whole world to be fully accessible, such generous nammAzhvAr’s prabandham, which could not be shaken by those of other philosophies and those who misinterpret the vEdhas, and so the prabandhams  being without any illness,

nammazhvar_painting

and it gives the destiny of this world as said in ‘nalla padhaththAl manai vAzhvar koNda peNdir makkaLE [thiruvAimozhi – 8.10.11]’ (will live as a married one with family, and with devotion towards His devotees),

and gives the ultimate destiny of the other world as said in ‘niraniRai Ayiraththu ivai paththum veedE [thiruvAimozhi – 1.1.11]’ (enriched/complete due to the words, meanings, tunes, music, etc., coming together, these 10 pAsurams which reveal His supremacy (vidappattana – submitted) offered to the lotus feet of emperumAn. Since these 10 pAsurams lead one to mOksham, vIdE (vIdu = mOksham in thamizh) can also be taken as indicating the ultimate destiny), and ‘ivai paththum pidiththAr pidiththAr veeRRirundhu periya vAnuL nilAvuvarE [thiruvAimozhi – 6.10.11]’ (those who take in these 10 pAsurams (about thiruvEnkatam) either directly or through lineage, would firmly be in paramAkASam that is, paramapadham), and ‘avAvil anthAdhi ippaththaRindhAr piRandhAr uyarndhE [thiruvAimozhi – 10.10.11]’ (Those who learn and pursue this anthAdhi (thamizh poetry form of starting with the ending part of previous pAsuram), would be noble even while being born in this material world) – thamizh vEdham that is thiruvAimozhi which is having such generosity,  had become bright and established for all the prapannas (SrIvaishNavas) to be able to do mangaLASAsanam (wishing, long live), as said in ‘SatakOpan thaN thamizh nUl vAzha [prathivAdhi bhayankaram aNNan’s vAzhi thirunAmam of maNavALa mAmunigaL)’ (~ for the well-being of SatakOpan’s enjoyable thamizh prabandham).

From AzhwAr thirunagari SrI U.Ve. vidhwAn thirumalai nallAn chakravarththi rAmakrishNa iyengAr’s ‘amudha virundhu’:

nAttiya … samayangaL mANdana – other philosophies did not have a good basis for standing; they had to be propped up by people who came up with their own ideas and explanations. emperumAnAr kept the true meanings of vEdhas as reference and so those other philosophies died.

then kurugai … vAzhndhadhu – unlike vEdhas, thiruvAimozhi does not have the blemish of others finding wrong meanings to it, and to show that, amudhanAr is saying vAttamilA maRai.

maNNulagil … iyalvu kaNdE – with his quality of interacting easily with the lowly ones and bringing them under his lordship, the lowly philosophies did not find a place in them too and those philosophies died away.

– – – – –

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org/
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram thirumAlai

thirumAlai – 21 – paNivinAl manamadhonRi

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImath varavaramunayE nama:

Full series

<< Previous

periyaperumal-art-4

avathArikai (Introduction)

AzhwAr’s heart told him “if you cannot leave periya perumAL, you can attempt to measure his beauty and enjoy that experience” to which AzhwAr responds “oh my dear heart! your idea of measuring his beauty and knowing about him is like your ignorance and the resultant loss since time immemorial when you did not have the firmness to enjoy his beauty”. Let us first enjoy the pAsuram and its meanings.

பணிவினால் மனம தொன்றிப்  பவளவாய் அரங்கனார்க்கு
துணிவினால் வாழமாட்டாத் தொல்லை நெஞ்சே! நீ சொல்லாய்
அணியனார் செம்பொன் ஆயா அருவரை அனைய கோயில்
மணியனார் கிடந்தவாற்றை மனத்தினால் நினைக்கலாமே

paNivinAL manama dhonRip pavaLavAy aranganArkku
thuNivinAl vAzhamAttath thollai nenjE! nI sollAy
aNiyinAr sempon Aya aruvarai anaiya kOyil
maNiyinAr kidandhavARRai manaththinAl ninaikkalAmE

Listen

Word-for-Word Meanings

pavaLa vAy – having divine mouth like coral
aranganArkku – in the matter of thiruvarangan (SrI ranganAthan)
paNivinAl – being humble
manam adhu onRi – (in matter relating to emperumAn) keeping the mind in harmony
thuNivinAl – with determination, boldness
vAzhamAttA – unable to live
thollai nenjE – since time immemorial, having lost out in bhagavath vishayam (matter relating to emperumAn), Oh my heart!
aNiyin Ar – perfectly beautiful
sem pon Aya – made of reddish gold
aru varai anaiya – like the great mEru parvatha (a mountain in the higher worlds)
kOyil – in the temple
maNiyinAr – emperumAn shining like a blue diamond
kidandha ARRai – the beauty of lying down and sleeping
manaththinAl – through the mind (or heart)
ninaikkal AmE – is it possible to measure?
nI sollAy – you please tell

vyAkhyAnam (Explanatory Notes)

paNivinAl manamadhonRi – resolving that “shall bow down to periya perumAL” redeeming the mind from worldly matters and involving deeply in this [emperumAn’s] matter. onRugai – being in harmony. All that is expected of us is to indicate the resolve to remove the mind from all other matters and involve, as per the svarUpam (true nature) in bhagavath vishayam (matter relating to bhagavAn). Since AzhwAr addresses nenjE [heart] and says manamadhu onRi [with mind in harmony], he indicates to thought here, which is the activity of heart. Even if one were to bow down to anyone other than emperumAn, one cannot say for sure that they will show compassion. They may or they may not. Even if they take pity, it may not lead to good results. In SrI rAmAyaNam yudhdha kANdam 36.11, rAvaNa says “dhvidhA bhajyEyamapyEvam na namEyam thu kasyachith I Esha mE sahajO dhOsha: svabhAvO dhurathikrama: II” – even if I were to be split into two parts, I will not bow down to anyone like this. This is my fault which has been there since birth. Is it possible to overcome one’s basic nature?

In the case of  emperumAn, it is enough if one were to change the vow that “I will not bow” It is enough if we indicate to emperumAn who, for a very long time, is engaging in creation, incarnation etc, desiring “will the chEthana (sentient entity) not involve with me” that I have changed. Even if we bow down completely to emperumAn that act is not going to yield the result. It is emperumAn’s mercy which is going to. If what the samsAri does (bowing) is not the cause for any benefit, then how did this become a cause for emperumAn’s mercy? Just as, when a person raises his arm to hit another person, even if he does not hit him, the other person will remember for his life this act of the first mentioned person which had disgraced him. In the same way, when we bow to emperumAn, he remembers this act of the samsAri. ALavandhAr says in sthOthra rathnam 28 “thvadhanghri muthdhisya kadhApi kEnachith yathAthathA vA’pi sakruth kruthOnjali: I thadhaiva mushNAthyaSubhAnya SEshatha: SubhAni pushNAthi na jAthu hIyathE II” – if someone had at some point of time, in some way carried out anjali [folding the palms together as a mark of obeisance] towards you, his sins are removed at that time itself. The benefits grow multifold; they never reduce. In mahAbhAratham SAnthi parvam 46.163, the same meaning is conveyed “EkO’pi krishNE sukrutha: praNAmO dhaSASvamEdha avabhruthEna thulya:? I dhaSASvamEdhI punarEthi janma krishNapraNAmO na punarpbhavAya II” – can the benefit of carrying out a salutation to krishNa be compared to the benefit of carrying out ten aSvamEdha? [an aSvamEdha was a practice in olden days when a king, to prove his superiority would let his horse wander all over the place and if anyone holds the horse, the king will defeat that person and establish his rule in that place] (It should not be done, because) the one who carries out ten aSvamEdha is born again in this samsAram while there is no janma (birth) for the one who has worshipped krishNa. gAruda purANam 11.26 says “anjali: paramA mudhrA kshipram dhEvaprasAdhinI” – anjali, which makes bhagavAn very happy , is a superior identification [to show one’s humility]. Thus emperumAn is pleased with the chEthana and shows mercy on him.

pavaLavAy aranganArkku – if emperumAn gets someone who shows the initial signs of involvement with him, he comforts that person for all the loss that he had suffered all these days with his coral-like mouth. aranganArkku – “when he comes near me with involvement, I should not be too far away from him” and hence he stays permanently close-by at thiruvarangam.

thuNivinAl vAzhamAtta – it is his supreme form that creates humility in the chEthana as well as determination and stimulates him to enjoy the experience

pavaLavAy aranganArkku manamadhonRi thuNivinAl vAzhamAtta – the chEthana did not have the determination to enjoy emperumAn all along. It is only determination that is required now to enjoy. mahAbhAratham SAnthi parvam 324.47 says “vyavasAyAdhruthE brahman! nAsAdhayAthi thath param” – Oh brAmaNa! He will not attain that paravasthu (bhagavAn) if he does not have mental strength – janaka, who was clear in the path to attain emperumAn told his AchAryan vEdhavyAsa that it is only determination which is the unblemished means to attain brahmam [supreme entity].

thollai nenjE – looking at his heart, the AzhwAr says “it is only due to a lack of determination that you have lost out all along to enjoy in this matter”

nI sollAy – you can now very well say that it is due to ignorance that you had lost enjoying this, all along and now you can enjoy bhagavath vishayam (emperumAn related matters). He is hinting that this is also due to ignorance.

aNiyinAr semponAya aruvaraiyanaiya kOyil – mahA mEru parvatham (the great mEru mountain) is referred to as one that is beautiful and made of reddish gold. The temple in thiruvarangam is very much like that mEru. Since this temple is like an ornament to samsAram, the term aNiyinAr will suit well. Since it looks very much like reddish golden colour, semponAya will also suit it. Since it is stable like a mountain and is the basis for the entire world, the term aruvaraiyanaiya will also suit.

maNiyanAr kidhandhavARRai – if that mEru mountain were to be pierced in the centre, and it puffs up all around, and a blue gem were to be found in the centre, it would be like periya perumAL lying in a sleeping posture under the turret of Srirangam kOyil.

kidandhavARRai manaththinAL ninaikkalAmE – looking at the beauty of his sleeping posture, is it possible to esimate his beauty with one’s heart? It may be possible to even estimate his svarUpam (basic nature) and his auspicious qualities but it is not possible to put an estimate to his physical beauty, is AzhwAr’s opinion. If it is possible to think of something other than through the mind, it may be possible to measure his beauty. [in other words, it is impossible to measure his beauty].

We shall now take up the 22nd pAsuram.

adiyEn krishNa ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other telugu yathirAja vimSathi

యతిరాజ వింశతి – 20

Published by:

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 19

విజ్ఞాపనం యదిదమద్య తు మామకీనం అంగీకురుష్వ యతిరాజ!దయాంబురాశే |
అజ్ఞోsయమాత్మ గుణలేశ వివర్జితశ్చ్ తస్మాదనన్య శరణో భవతీతిమత్వా ||

ప్రతి పదార్థము:

దయాంబురాశే! = పరధుఃఖమును చూసి సహించలేని దయా సముద్రుడా

యతిరాజ! = ఓ యతిరాజా!

అద్య = ఇప్పుడు

మామకీనం = ‘వాచా యతీంద్ర(3)అని మొదలైన మూడవ శ్లోకము నుండి 19వ శ్లోకము వరకు ఏవైతే విన్నవించారో

యద్ విజ్ఞాపనం = ఆ విజ్ఞాపనలన్నీ

ఇదం = వాటిని

అజ్ఞాన అయం = అజ్ఞానుడైన

ఆత్మ గుణలేశ వివర్జితశ్చ = మనో నిగ్రహము, ఇంద్రియ నిగ్రహము వఒటి  ఆత్మ గుణములు కొంచేము కూడా లేని వాడను

తస్మాద్ = అందు వలన

అనన్య శరణః భవతి = మనము తప్ప వేరొక ఉపాయము లేని వాడు

ఇతిమత్వా = అని

అంగీకురుష్వ = అనిగ్రహించ ప్రార్థన

భావము:

యతిరాజులు తప్ప మరొక ఉపాయము లేకపోవుటయే ఇప్పటి వరకు తాము చేసిన విన్నపములను స్వీకరించటానికి కారణము , అని అనన్య శరణత్వమును చెప్పి ఈ యతిరాజ వింశతిని సంపూర్ణము చేస్తున్నారు. ఈ శ్లోకములో ‘ దయాంబురాశే! ‘ అని సంబోధించటము చేత యతిరాజుల దయకు కారణములేవీ అవసరము లేదు , అది నిర్హేతుకము, నిత్యము అని స్పష్టము చేసారు.  ‘ దయైక సింధోః  ‘(6), ‘ రామానుజార్య కరుణావ తు ‘ (14), యతీంద్ర కరుణావ తు ‘ (15), భవద్దయయా ‘(16), కరుణా పరిణామ ‘(19),’ దయాంబురాశే! ‘(20)  అని పలు సందర్భములలో పలు మార్లు ప్రస్తావించటము చేత కృపామాత్ర ప్రసన్నా చార్యులని చెప్పబడినది.

ఈ యతిరాజ వింశతినిలొని మొదటి శ్లోకములో ‘శ్రీ మాధవాంఘ్రి జలజద్వయ నిత్యసేవా ప్రేమా విలాశ పరాంకుశ పాదభక్తం !’ అనటము రామానుజ నూత్తందాదిలోని  మొదటి పాశురములో ‘పూమన్ను మాదు పొరుందియ మార్బన్ పుగళ్ పామన్ను మాఱన్ అడి పణిందుయ్దవన్…………ఇరామానుసన్ ‘ జ్ఞప్తికి వస్తున్నది. అలాగే 19వ శ్లోకములో ‘ శ్రీమన్! యతీంద్ర తవ దివ్యపదాబ్జ సేవాం వివర్థయ ….నాధా! ‘  అనటము , రామానుజ నూత్తందాదిలోని ముగింపుకు ముందున్న 107వ పాశురములో ‘ ఇరామానుసా ! ఉన్ తొండర్కే అన్బుత్తురిక్కుంపడి ఎన్నై ఆక్కి అంగాడ్పడుత్తు ‘ జ్ఞప్తికి వస్తున్నది.

కావూన యతిరాజులు రామానుజ నూత్తందాదిని స్వయముగా విని ఆనందించినట్ళు ఈ యతిరాజవింశతిని కూడామనము పాదగా విని ఆనందిస్తారనటములో సందేహము లేదు.

అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

మూలము: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/10/yathiraja-vimsathi-tamil-slokam-20/

పొందుపరిచిన స్థానము: http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org

Other telugu yathirAja vimSathi

యతిరాజ వింశతి – 19

Published by:

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 18

శ్రీమన్యతీంద్ర! తవ దివ్యపదాబ్జసేవాం శ్రీశైలనాథకరుణాపరిణామదత్తాం |
తామన్వహం మమ వివర్ధయ నాథ! తస్యాః కామం విరుద్దమఖిలంచనివర్తయ త్వం ||

 

ప్రతి పదార్థము:

శ్రీమన్యతీంద్ర! = తమ అచార్యులకు, శిష్యులకు మోక్షమునివ్వగల గొప్ప సంపద కలిగియున్న ఓ యతీంద్రా!

త్వం = తమరి

మే = దాసుడికి

శ్రీశైలనాథకరుణాపరిణామదత్తాం = తమరి ఆచార్యులైన శ్రీశైలనాథులనబడే తిరుమలై ఆండాన్ (తిరువాయి మొళి పిళ్ళై)చే కృపతో ఇవ్వబడిన

తాం = ఉన్నతమైన

తవ దివ్యపదాబ్జసేవాం = తమరి శ్రీపాదములకు చేయు కైంకర్యమును

అన్వహం = నిరంతరము

వివర్ధయ = విశేషముగా కొనసాగునట్లు అనుగ్రహించాలి (తమరి దాస పరంపరలోని ఆఖరి వారి వరకు ఆ కైంకర్యమును చేయుటకు అనుగ్రహించాలి )

నాథ = స్వామి అయిన యతిరాజా

తస్యాః = దాస్యము చేయుటకు

విరుద్దం = విరుద్దముగా ఉన్న

అఖిలం = సమస్త అడ్డంకులను

కామం నివర్తయ = అడుగంట పోగొట్టి అనుగ్రహించాలి

 

భావము:

కిందటి శ్లోకాలైన ‘వాచా యతీంద్ర!(3), నిత్యం యతీంద్ర!(4) లలో చెప్పినట్లుగానే యతిరాజులకు, వారి దాసవర్గానికి కైంకర్యము చేయుటకు అనుగ్రహించమని ఇక్కడ ప్రార్థన చేస్తున్నారు.’ సేవాం వరత్తయ ‘ అన్న ప్రయోగముతో యతిరాజులకు చేయు కైంకర్య ప్రాప్తిని,’ వరత్తయ ‘అన్న పదములోని ‘ వి ‘అనే ఉపసర్గ వలన యతిరాజుల దాసవర్గానికి చేయు కైంకర్య ప్రాప్తిని ప్రార్థిస్తున్నారు. అర్థాత్ తమ కైంకర్యమును యతిరాజులే పొందుట వలన వారే ప్రాప్యులు ,ఆ కైంకర్య విరోధిని నివర్తించటము వలన వారే ప్రాపకులు అవుతున్నారు. ఇహ లోక, పర లోక సుఖానుభవము , అత్మానుభవమైన కైవల్యము, యతిరాజుల తృప్తి కోసము కాక తమ తృప్తి కోసము చేసే భగవద్కైంకర్యము మొదలైనవి యతిరాజుల  కైంకర్య విరోధులు అని గ్రహించాలి.

అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

మూలము: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/10/yathiraja-vimsathi-tamil-slokam-19/

పొందుపరిచిన స్థానము: http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org

Other telugu yathirAja vimSathi

యతిరాజ వింశతి – 18

Published by:

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 17

కాలత్రయేsపి కరణత్రయనిర్మితాతిపాపక్షయస్య శరణం భగవత్క్షమైవ |
సా చ త్వయైవ కమలారమణౌsథ్రితా యత్ క్షేమస్య ఏవ హి యతీంద్ర! భవచ్చితానాం ||

ప్రతి పదార్థం:

యతీంద్ర = ఓ యతీంద్రా

కాలత్రయేsపి = భూత భ్విష్యత్ వర్తమానాలనే మూడు కాలాలలో

కరణత్రయనిర్మిత = మనోవాకాయ కర్మణా

అతిపాపక్షయస్య =  మహా ఘోర పాపములు చేసిన జీవాత్మలకు( సకల పాపములను భరించు పరమాత్మకే భరింప సక్యము కాని మహా ఘోర పాపములు)

శరణం = పాపములను పోగొట్టు ఉపాయమైన

భగవత్క్షమైవ = దోషములను పరిహరించుటయే గుణములైన భగవంతుడి గొప్పదనమే అయినా

త్వయయ ఏవ = ఆ భగవంతుడినే వశపరచుకున్నా తమరి వలన మాత్రమే

కమలారమణే = దయా స్వరూపుడైన భగవంతుడిలో దయాది గుణములకు రాణీంపు కలుగజేయు శ్రిరంగనాచ్చియార్ పతి అయిన శ్రిరంగనాధుల వద్ద

అర్థ్రితా ఇతి యత్ = ప్రార్థించినది ఏదీనా ఉందా

స ఏవ = ఆ ప్రార్థనయే (శరణాగతి గద్యములో)

భవచ్చరితానాం = (తమ అభిమానమునకు) తమరిచే స్వీకరింపబడిన దాసులకు

క్షేమః హి = ఉత్తారకము కదా

భావము:

కిందటి శ్లోకములో శ్రీరంగనాధులు యతిరాజులకు వశపడియున్నారని చెప్పి , ఈ శ్లోకములో ఆ  శ్రీరంగనాధులను దాసుడి పాపాలను తొలగించవలసినదిగా కొత్తగా ప్రార్థించనవసరము లేదు.  శరణాగతి గద్యములో  ‘ మనోవాక్కాయైః ‘  ప్రారంభమయ్యే చూర్ణికలో , ‘ కృతాన్ క్రియమాణాన్ కరిష్యమాణాం చ సర్వాన్ అశేషతః క్షమస్వ  ‘  ( గతములో చేసినవి,  ఇప్పుడు చేస్తున్నవి, ఇక ముందు చేయబోయేవి అయిన సకల విధ అపచారములను నిశ్శేషముగా తొలగించి అనుగ్రహించాలి ) అని దాసుల పాపములను పోగొట్టుటకు  ప్రార్థించియే వున్నారు.  ఆ ప్రార్థనయే దాసులను ఉజ్జీవింప గలదు కదా!

శరణాగతి గద్యములో తమకు సంబంధించిన వారి పాపాలను సహించమని భగవంతుడిని  ప్రార్థించినట్లు స్పష్టముగా కనపడకున్నను “ఇమైయోర్ తలైవా!ఇన్నిన్న నీర్మై ఇని యామురామై ,అడియేన్ సెయ్యుం విణ్ణప్పం కేట్టరుళాయ్ ” (దేవాది దేవా!  ఇక మామీద నీ దయ ఎప్పటికీ లేకుండా పోకూడదు,ఇది దాసుడు చేయు విన్నపము)  అని అన్న నమ్మాళ్వార్ల శ్రీపాదములను నమ్ముకున్న వారు కావున రామానుజులు కూడా అలాగే ప్రార్థించినట్లు గ్రహించాలి. వాస్తవముగా ఇతరుల ధుఃఖమును చూచి సహించలేని వారు కాబట్టే తిరుకోట్టియుర్ నంబి 18 సార్లు తిప్పించి ఆఖరికి కృప చేసిన ద్వయమంత్రార్థమును కోరికగల వారందరికీ ఉపదేశించి ‘ ఉడయవర్ (ఉభయ విభూతి మంతుడు),కృపా మాత్ర ప్రసన్నాచార్యులు ‘ ఆయినారు. రామానుజులు తమ సంబంధీకుల పాపములను కూడా పోగొట్టమని అడిగినట్లుగా స్పష్టమవుతున్నదని భావించే శేషస్స ఏవహి యతీంద్ర!-భవచ్చరితానాం.”(తమరి ప్రార్థనయే తమరి దాసుల ఉజ్జీవనానికి వర్తిస్తుంది.)అని మామున్లే చెప్పినట్లు గ్రహించవచ్చు. గద్య వాఖ్యములో మమ(అపచారాన్)అని లేనందున,అందరి పాపములను సహించ గలరని ప్రార్థించినట్లు అర్థము చేసుకోవచ్చు.

అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

మూలము: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/10/yathiraja-vimsathi-tamil-slokam-18/

పొందుపరిచిన స్థానము: http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org

Other telugu yathirAja vimSathi

యతిరాజ వింశతి – 17

Published by:

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 16

శ్రుత్యగ్రవేద్యనిజదివ్యగుణస్వరూపః ప్రత్యక్షతాముపగతస్తివహ రంగరాజః |
వశ్యస్సదా భవతి తె యతిరాజ తస్మాచ్చకతః స్వకీయజనపాపవిమోచనే త్వం ||

 

ప్రతి పదార్థము:

యతిరాజ = ఓ యతిరాజా

శ్రుత్యగ్రవేద్య = ఆచార్య ముఖముగా తెలుసుకొన తగినదయిన వేదాంతసారము

నిజదివ్యగుణస్వరూపః = అపార జ్ఞానము, శక్త్యాది గుణములు ,అందరిని నియమించగల శక్తి, తననాశ్రయించినవారికి పరతంత్రులుగా వుండగలుగుట

ఇహ తు =  ఈ భూమి మీద

ప్రత్యక్షతాముపగతః = అందరికీ కన్నుల పండుగగా వుండుట

రంగరాజః = శ్రీరంగరాజులు

తె = తమరికి

సదా = ఎల్లప్పుడు

వశ్యః =  వశపడి ( ఏది చెప్పినా తప్పక చేయువాడు)

భవతి = శక్తుడవుతున్నాడు ( తమరు చెప్పిన పనులు చేయుటయే తాము ఇక్కడ వేంచేసి వుండుటకు ప్రయోజనముగా భావించు వారు)

తస్మాత్ = ఆ విధముగా శ్రీరంగరాజులు తమరికి వశపడి వుండుట వలన

స్వకీయ = తమరి దాసుల

జన = దాస జనుల

పాపవిమోచనే = పాపాములను పోగొట్టుటలో

త్వం = తమరు

శక్తః భవసి = శక్తులవుతున్నారు

 

భావము:

శబ్దాది దోషములను పోగొట్టుట, రామానుజుల దాసాదిదాస వర్గములో అందరికీ ,దాస్యము చేయవలననే కోరిక మొదలైన వాటిని కిందటి శ్లోకములో తెలియజేసారు. దీనికి రామానుజుల వద్ద వుండవలసిన దయను గురించి అంతకు ముందున్న రెండు శ్లోకములలో చెప్పారు. ప్రస్తుతము తన కోరికను నెవేర్చుటకు రామానుజులకు ఉన్న శక్తిని గురించి తెలియజేస్తున్నారు. శ్రీరంగరాజులు అర్చా మూర్తిగా వుండి అందరి కళ్ళకు ఆనందమును కలుగజేయుతున్న వైలక్షణ్యమును ‘ఉపగతస్తుఇహ ‘ అన్నప్రయోగములోని ‘అస్తు ‘ తో నొక్కి చెపుతున్నారు. పరత్వము,వ్యూహత్వము (పరమ పద నాధులు , క్షీరాబ్ధి నాధులు)చాలా దూరముగా వుండుట వలన ఈ లోకములో వున్న మన కళ్ళకు కనపడరు. రామ క్రిష్ణాది విభవావతారముల  యుగములలో మనము లేము. అందు వలన ఆ మూర్తులను చూడలేము. అంతర్యామిగా వున్న రూపమును చూచుట కఠోర యొగాభ్యాసము చేసిన యోగులకు మాత్రమే సాధ్యము. మనబోటి చర్మ చక్షువులకు అసాధ్యము. అర్చామూర్తి అయిన శ్రీరంగనాధులు ఈ కాలములో ,ఈ దేశములో వేంచేసి వుండి  కఠోర యొగాభ్యాసము చేయకుండా, చర్మ చక్షువులకు కూడా కనపడుటయే ఆయన విలక్షణము. అటువంటి శ్రీరంగనాధులు రామానుజులకు వశపడి వుండుట చేత ఆ శ్రీరంగనాధుల దగ్గర దాసుడి గురించి చెప్పి గట్టెక్కించ వచ్చని ఈ శ్లోకములో తెలుపుతున్నారు. మొక్షోపాయమైన క్రమ, జ్ఞాన, భక్తి, ప్రపత్తి యోగముల కన్నా భిన్నమైన ఐదవదైన ఆచార్యాభిమానమనే ఉపాయమును చేపాట్టారు. అందుకే ఆచార్యులైన ఎంబెరుమార్లను ఆశ్రయించి వారి పురుషకారమును కోరుతున్నారని వ్యాఖ్యాత అభిప్రాయ పడుతున్నారు. పాపములు తొలగిపోయినప్పుడు పరమపదములో భగవదనుభవము, కైంకర్యము ప్రాప్తి తధ్యము కావున పాప విమొచనమును కోరుకుంటున్నారు.

అడియేన్ చూడమణి రామానుజదాసి

మూలము:  http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/10/yathiraja-vimsathi-tamil-slokam-17/

పొందుపరిచిన స్థానము: http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org

Other telugu yathirAja vimSathi

యతిరాజ వింశతి – 16

Published by:

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్ వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 14

శబ్దాది భోగవిషయా రుచిరస్మదీయా నష్ఠా భవత్విహ భవద్ధయయా యతీంద్ర |
త్వద్దాసదాసగణనాచరమావధై యః తద్దాసతైకరసతాsవిరతా మమాస్తు ||

 

ప్రతి పదార్థము:

ఓ యతిరాజా = యతులకు రాజైన వాడా

ఇహ =  శరీరము ఉన్న ఈ స్థితిలో

అస్మదీయా = దాసుడి

శబ్దాది భోగవిషయా = శబ్దాది దోషాలైన రుచి, వాసన మొదలైనవి

భవద్ధయయా = ధుఃఖములను పోగొట్టు తమరి అపారమైన దయ వలన

నష్ఠా భవతు = రూపు మాసి పోవుగాక

యః = ఏ భాగ్యాశాలి

త్వద్దాస = ఒక వస్తువులా కొని అమ్ముటకు వీలైన విధముగా తమ ఆజ్ఞకు బద్దుడై

దాసగణనా = దాసులను లెక్క పెటే టప్పుడు

చరమావధౌ = చివరి వాడిగా

భవతి = ఉండి

తద్దాసతా =  వాడి (భగవంతుడి)  కోసము చేసే దాస్యములో

ఏకరసతా = ఏక లక్ష్యముతో

అవిరతా = నిత్యమై నిలుచుటకు

భవద్ధయయా = తమరి దయ

మమాస్తు = ఉండుగాక

 

భావము:

కిందటి రెండు శ్లోకములలో దాసుడిపై దయ చూపుటకు మీరే తప్ప మరొకరు లేరు అని యతిరాజులను ధృడముగా విన్నవించారు. ఈ శ్లోకములో యతిరాజులు తమకు కృప చేయ వలసిన విషయములను విన్నవిస్తున్నారు. అవి ఏమిటంటే శబ్దాది విషయములలో ఆశ పూర్తిగా తొలగిపోవాలి, యతిరాజుల దాస వర్గములో దాస ,దాస ,దాసాదిదాసుడిగా ఆఖరి దాసుడికి దాసుడు కావాలన్న రెండు కోరికలను ఈ శ్లోకములోని రెండు పాదాలలో క్రమముగా చెపుతున్నారు. యతిరాజుల కృప ఎంతటిది అంటే ఎవరైతే ఎక్కువ పాపాలను చేసి దాని వలన అధికముగ ధుఃఖమును అనుభవిస్తూ పరితపిస్తున్నారో , వారి మీద ఉండడటము కాదు, వారిని ఆ ధుఃఖజలధి నుండి ఉధ్ధరిస్తుంది. అందు వలననే కదా భగవంతుడు ‘ ఎంబెరుమాన్ ‘ కాగా,  యతిరాజులు ‘ ఎంబెరుమానార్ ‘ అయ్యారు. భగవంతుడిని మించిన గొప్పగుణములు కలవారనే కదా తిరుకోట్టియుర్ నంబి తన శిష్యులైన రామానుజులను ‘ ఎంబెరుమానార్ ‘ అని పిలిచారు.’ భవదత్తయయా ‘అన్న ప్రయోగము వలన పై విషయము  స్పష్టమవుతున్నది. భగవంతుడి కృప దాసుడిని ఉద్ధరించ జాలదు.తమరి కృప మాత్రమే దాసుడిని ఉద్ధరించ గలిగినది అని సారము.

అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

మూలము: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/10/yathiraja-vimsathi-tamil-slokam-16/

పొందుపరిచిన స్థానము: http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org

Other telugu yathirAja vimSathi

యతిరాజ వింశతి – 15

Published by:

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 14

శుద్దాత్మయామునగురూత్తమకూరనాథ భట్టాఖ్యదేశికవరోక్తసమస్తనైచ్యం |
అద్యాస్త్యసండుంచితమేవ మయీహ లోకే తస్మాధ్యతీంద్ర !కరుణైవ తు మద్గతిస్తే ||

 

ప్రతి పదార్థము:

యతీంద్ర != ఓ యతిపతి

ఈహ లోకే = పాపాత్ములుండు ఈ లోకములో

అద్య = కలి పురురుషుడు ఏలుతున్న ఈ కాలములో

శుద్దాత్మయామునగురూత్తమకూరనాథ భట్టాఖ్యదేశికవర = దోషములే లేని శుధ్ధమైన ఆత్మ స్వరూపమును కల్లిగి వున్న యామునార్యులని పిలివబచే ఆళవందార్లు ,ఆత్మ గుణపరిపూర్ణులైన కూరత్తాళ్వాన్లు , పూర్వాచార్యులందరిలో మిక్కిలి ఉన్నతులైన పరాశర భట్టరు మొదలైన వారు

ఉక్తసమస్తనైచ్యం = తమ గ్రంధములలో ఆరోపించుకున్న నీచ గుణములన్నీ

మైయి ఏవ = దాసుడొక్కడి యందే

అస్త్యసంకుంచితం (అస్తి) = పూర్తిగా నిండి వున్నవి

తస్మాత్ =  అందువలన

తే కరుణా తు = లోకములో ప్రసిధ్ద్ధమైన తమ కారుణ్యము

మధ్గతిః ఏవ (భవతి) = దాసుడి విషయములో కృప చూపవలసింది

 

భావము:

         ఆళవందార్, కూరత్తళ్వాన్, శ్రీ పరాశర భట్టరు మొదలైన వాళ్ళు శుధ్ధాత్మలు కలవారు. వారి వారి రచనలలో వారిపై ఆరోపించుకున్న దోషాలేవీ మచ్చుకైనా లేని వారు. భట్టరు, కూరత్తళ్వాన్ల పెద్ద కుమారులు. వారి అసలు పేరు శ్రీరంగనాధులు . విష్ణుపురాణములో పరాశర ముని లాగా ‘ పరమాత్మ శ్రీమన్నారాయణుడే  ‘  అని విశ్వసించి ప్రచారము చేసినందు వలన వారిని శ్రీరంగనాధులే పలు తడవలు ‘ పరాశర భట్టరు ‘అని కీర్తించటము వలన వారికి ఆ పేరు స్థిరపడినది.

         ‘ సమస్తనైచ్యం మమ ఏవ అసంగుచితం అస్తి ‘అన్న పదాన్వయమే కాక

‘ సమస్తనైచ్యం మయి అసంగుచితమెవ అస్తి ‘అన్న అర్థాన్ని కూడా తీసుకోవచ్చు. అది ఎలాగంటే ఎంపెరుమానార్ (ఉడయవర్లు)  ‘  మన కారుణ్యమునకు కడుపు చాలా పెద్దది. దానికి దోషాలు తక్కువైతే కడుపు నిండదు. మీ దగ్గర దోషాలు అంత లేవే ! మరి మా కరుణకు పాత్రులు ఎలా కాగలరు?  ‘ అని అడిగినట్లు భావించి ఇలా చెపుతున్నారు. స్వామీ యతిరాజా ! తమరి కరుణకు కావలసినంత దోషములు పరిపూర్ణముగానే దాసుడి వద్దవున్నాయి. కావున తమరి కరుణకు దాసుడికి అర్హత కలదు. అని చెప్పినట్లు పై అన్వయము వలన తెలుస్తున్నది.  ‘ తేతు కరుణావ మద్గతి ‘ -శాస్త్రములలో , చెప్పబడిన జ్ఞానము , అనుష్టానము , వైరాగ్యము గలవారికి కర్మయోగమో,  జ్ఞానయోగమో, భక్తియోగమో ఉపాయము కావచ్చును. కాని దాసుడికి అటువంటి సద్గుణాలేవీ లేనందున తమరి కరుణ ఒక్కటే ఉపాయము అని చెపుతున్నారు.

           ఆళ్వందార్లు తమ స్తొత్రరత్నము(62)  శ్లోకములో దాసుడు శాస్త్రమును మీరి ప్రవర్తించిన వాడిని, మిక్కిలి నీచమైఅన వాడిని ఎందులోను మనసు నిలపలేని చంచల బుధ్ధి గలవాడను , ఓర్వలేని వాడిని, ఒక్క మంచి పని చేసిన వాడను కాను, వంచన పరుడను, హంతకుడను, మిక్కిలి పాపిని – అని చెప్పుకున్నారు.

           కూరత్తళ్వాన్లు అతిమానుష స్తవము (59,60) శ్లోకములలో ‘ఎంపెరుమానే! భగవద్భాగవత, ఆచార్య అపచారములను చేయుట ఇంకా మాన లేదు. ఇటువంటి పాపి అయిన దాసుడు దరి చేరలేని మహా పాప కూపములో పడి వున్నాడు . వేరు ఉపాయములు లేని దాసుడు తమరి శ్రీపాదములనే ఉపాయముగా ఆశ్రయించి వున్నాడు. గతములో శరణాగతి చేసిన విషయము మీద దాసుడికి శ్రద్ద లేదు. అందు వలన ఇప్పుడు ఇలా తమరి శ్రీపాదములను పట్టినంతనే తమరు  మన్నిస్తారని తలచను, అని తమ దోషములను చెప్పుకుంటున్నారు.

శ్రీపరాశర భట్టరు తమ ‘ శ్రీరంగరాజ స్తవము ఉత్తర శకము(89)లో మోక్షోపాయముగా చెప్పబడిన జ్ఞాన , కర్మ ,భక్తి యోగములు ఉపాయములు కావు. మోక్షమును పొందాలన్న కోరిక కూడా లేదు. వేరే గతి లేదు అర్హతలు లేవు. పాపములు మాత్రము అనంతముగా కలిగి వున్నాను. మూర్ఖత్వము వలన శబ్దాది విషయములకు వశపడి కలత చెందిన మనసుతో ‘ నీవే నాకు శరణము ‘ అన్న మాటను మాత్రమే చెప్పగలను, అన్నట్లుగా తాము కూడా అనేక దోషములు చేశామని నైచ్యానుసంధానము చేసుకుంటూ ‘ యామునగురూత్తమ కూరనాధ భట్టాఖ్య దేశిక వరోక్త సమస్త నైచ్యం ‘అన్నారు.

 అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

మూలము: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/10/yathiraja-vimsathi-tamil-slokam-15/

పొందుపరిచిన స్థానము: http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org

Other telugu yathirAja vimSathi

యతిరాజ వింశతి – 14

Published by:

శ్రీః
శ్రీమతే రామానుజాయ నమః
శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

యతిరాజ వింశతి

<< శ్లోకము 13

వాచామగోచరమహాగుణదేశికాగ్రయకూరాధినాథ్కథితాకిలనౌచ్యపాత్రం |
ఎషోహమేవ న పునర్జగతిద్రుశస్తద రామానుజార్య కరుణై తు మద్రతిస్తె ||

 

ప్రతి పదార్థము:

హే రామానుజార్య = ఓ రామానుజార్య

వాచామగోచరమహాగుణ = వాక్కుకు అందని గుణ పరిపూర్ణత, ఒక్కొక్క గుణమును ఎంత అనుభవించినా తనివితీరనంతగా కలిగి వున్నవారై

దేశికాగ్రకూరాధినాథ = ఆచార్య శ్రేష్టులైన కూరత్తళ్వాన్లు

కథిత = తమ పంచస్తవములో చెప్పినట్లుగా

అకిలనైచ్యపాత్రం = సకల నీచగునములు కలిగివున్నవాడిని

ఎషోహమేవ = దసుడు ఒక్కడే

ఇద్రుశ పునః = ఇలాంటి వాడు మరొకడు

జగతి = లోకములో

న = ఉండనే ఉండడు

తత్ = ఆ కారణము చేత

దేతు = కారుణ్య మూర్తి అయిన తమరి

కరుణా ఏవ = కరుణయే

మద్గతిః = దాసుడిని ఉజ్జీవింప జేయు ఉపాయము

భవతు = అగుగాక

 

భావము:

కిందటి శ్లోకము వరకు తమ దోషాలను విన్నవించుకున్నా తృప్తిని పొందక పూర్వాచార్యులు చెప్పుకున్న దోషాలన్నీ తమకు కూడా వున్నాయని విజ్ఞాపనము చేస్తున్నారు. ‘ వాచామగోచరమహాగుణ ‘అన్న విశేషణము కూరత్తళ్వాన్ల విషయములో ప్రయోగించుటకు కారణము-వారు దోషములేవీ లేని వారని చెప్పుట. అయినప్పటీకీ వారు తమ విషయములో అరోపిచుకున్న  దోషములన్నీ దాసుడి వద్ద ఉన్నాయని చెపుతూ -‘ అకిలనైచ్యపాత్రం అహమేవ   అన్నారు.’దేశికాగ్ర ‘- వేదాంత శాస్త్రమును ప్రవచించుటకు పట్టాభిషేకము చేయబడిన వారిలో ప్రధములు అన్న అర్థములో ప్రయోగించారు. ‘ ఆద్యం  యతీంద్ర శిష్యాణాం అగ్రయం వేదాంత వేదినాం ‘ ( యతీంద్రుల శిష్యులలో ప్రధములు వేదాంత శాస్త్రము తెలిసిన వారిలో అగ్రగణ్యులు అయిన కూరత్తళ్వాన్లకు ప్రణమిల్లితున్నాను ) అన్న శ్లొకమును ఇక్కడ గుర్తు చేసుకోవాలి. కూరత్తళ్వాన్లు తమ శ్రీ వైకుంఠ స్తవములో ‘ స్వామీ!ఎంపెరుమానే!ఐయ్యో ఐయ్యో నేను చాలా చెడిపోయాను.నేను దుష్టుడను. ఇంకా చెడిపొతాను. నీచ విషయములలో మోహము కలిగి వున్న నేను భగత్స్వరూపమైన తమరి  విషయములలో ప్రేమ ఉన్నట్లు పైకి నోటిమాటగా చెప్పుకున్నాను. నా వంటి నీచుడు దోషములే లేని గుణ పరిపూర్ణులైన తమరిని స్మరించటకు కూడా అర్హుడు కాదు వాడను.’ అని చెప్పిన విషయాన్ని ఇక్కడ అన్వయించుకోవలి.

అడియేన్ చూడామణి రామానుజ దాసి

మూలము:  http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/10/yathiraja-vimsathi-tamil-slokam-14/

పొందుపరిచిన స్థానము: http://divyaprabandham.koyil.org/

ప్రమేయము (గమ్యము) – http://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – http://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – http://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం– http://pillai.koyil.org