Monthly Archives: September 2015

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 4 – பார்ச்வத:

September 5, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம் அடுத்த பாசுரம்>>

4-ஆம் பாசுரம்

पार्श्वतः पाणि पद्माभ्याम् परिग्रुह्य भवत्प्रियौ ।
विन्यस्यन्तम् शनैरन्ङ्घ्री म्रुदुलौ मेदिनितले ॥

பார்ச்வத: பாணிபத்மாப்யாம் பரிக்ருஹ்ய பவத்ப்ரியௌ |
விந்யஸ்யந்தம் சநைரங்க்ரீ ம்ருதுலௌ மேதிநீதலே ||

பதவுரை:- பார்ஸ்வத: – இரண்டு பக்கங்களிலும், பவத் – தேவரீருக்கு, ப்ரியௌ – ப்ரீதி பாத்ரர்களான கோயிலண்ணனையும் அவர் திருத்தம்பியாரையும், பாநிபத்மாப்யாம் – தாமரைமலர் போன்ற திருக்கைகளால், பரிக்ருஹ்ய – நன்றாகப் பிடித்துக் கொண்டு, ம்ருதுளௌ – ம்ருதுவான, அங்க்ரீ – திருவடிகளை, மேதிநீதலே – பூதலத்தில், ஸனை: – மெல்ல, மெல்ல, விந்யஸ்யந்தம் – வைத்து நடப்பவராகிய…

கருத்துரை:- தமதருகில் மாமுனிகள் வருகிறபடியைச் சிறப்பிக்கிறார் இதனால். ஆசார்யனே சேஷி என்ற ஜ்ஞாநமும், அவரே உபாயமென்ற உறுதிப்பாடும், அவ்வுபாயத்தினால் பெற்ற ஆசார்ய கைங்கர்யமும், இம்மூன்றுக்கும் தகுதியான அநுஷ்டாநமும் உள்ளமையினால் மணவாளமாமுனிகளுக்குக் கோயிலண்ணனான வரதநாரயணகுருவும், அவர் தம்பியரான ஸ்ரீநிவாஸகுருவும் அன்புக்கிலக்காயினர் என்றபடி. தூய்மையாலும், அழகாலும் மாமுனிகளின் திருக்கண்கள் தாமரை மலர் போன்றனவாயின. (பரிக்ருஹ்ய) நன்றாகப் பிடித்துக்கொள்ளுதலாவது – மனத்தில் அன்போடு கூடிக் கைகளினால் பிடித்துக்கொள்ளுதலேயாகும். அதாவது – தாம் பெரியவரென்றும் ஸிஷ்யர்கள் சிரியவர்களென்றும் நினையாமல் ஸௌஸீயல்யாதிஸயத்தோடு பிடித்துக்கொள்ளுதல்.

இரண்டுத் திருக்கைகளாலும் ஸிஷ்யர்களைப் பிடித்துக்கொண்டால் த்ரிதண்டத்தை தரிக்க முடியாதல்லவா ? எப்போதும் ஸந்யாஸிகள் த்ரிதண்டத்தை தரிக்கவேண்டுமே. ஸ்ரீபாஞ்சராத்ர – தத்வஸார ஸம்ஹிதையில் ‘த்ரிதண்டமெனும் பெயர் பெற்ற விஷ்ணுவினுருவத்தை யத்யானவர் எப்போதும் தரிக்கக்கடவர்’ என்றும், விஷ்ணு ஸ்ம்ருதியில் ‘யஜ்ஞோபவீதம், த்ரிதண்டம், கமண்டலு ஜலபவித்ரம் கௌபீநம் அரைநாண் என்னுமிவற்றை யதியானவர் ஆயுளுள்ளவரையில் விடாமல் தரிக்கக்கடவர்’ என்றும் கூறப்பட்டுள்ளதல்லவா? என்று எங்கு ஒரு கேள்வி எழுகின்றது. இதற்கு விடை வருமாறு. ஜ்ஞானபூர்த்தியையுடைய ஸந்யாஸி விஷயத்திலே – ஒரு காரணவிஸேஷத்தினால் ஏதோவொரு ஸமயத்தில் த்ரிதண்டமில்லாமலிருப்பினும் தோஷமில்லை. ‘த்யானம், நன்னடத்தை கேள்வியறிவு இயற்கையறிவு யதிதர்மமாகிற வைராக்யம் உலகையடக்குமாற்றல் ஆகிய இவை எந்த ஸந்யாஸியினிடத்தில் உள்ளனவோ அவனுக்கு த்ரிதண்டம் முதலிய மாத்ரைகளினால் பரிகரங்களினால் ஆகவேண்டிய பயனேதுமில்லை’ என்று க்ரதுவின் வசநம் இங்குக் காணத்தக்கது. மேலும் கோயிலுக்குச் செல்வது எம்பெருமானை ஸாஷ்டாங்கமாகத் தடிபோல் கீழே படுத்து வணங்குவதற்காகவேயாகையால், தடிபோல் உடலைத் தரையில் படுக்கவைத்து இரண்டு கைகளையும் இரண்டு கால்களையும் நீட்டி, நீட்டிய இரண்டு கைகளையும் கூப்பிச்செய்யும் நமஸ்காரமே தண்டவத் ப்ரணாமமாகையால், இப்படிப்பட்ட ப்ரணாமத்தை, த்ரிதண்டத்தைக் கையிலேந்திக் கொண்டு செய்யமுடியாதாகையால் கோயிலுக்குச்செல்லும்போது த்ரிதண்டம் தரியாவிட்டால் குற்றமேதுமில்லை. இரண்டு கைகளின் நடுவே ஒரு பொருளையும் வைத்துக்கொள்ளாமல் கைகளைக் கூப்பிக்கொண்டு தண்டனிடும்போது த்ரிதண்டத்தைத் தரிக்கமுடியாதல்லவா ? என்பதே அக்கேள்விக்கு விடையாகும். ஆக, த்ரிதண்டமில்லாமல் ஸந்யாஸி இருக்கக்கூடாதென்ற விதி, பொது விதியேயாகையால் அது தண்டவத் ப்ரணாமாதி காலங்களில் தவிர மற்ற சமயங்களைப் பற்றியதேயாகும் என்றபடி.

(மேதிநீதலே அங்க்ரீ விந்யஸ்யந்தம்) இங்கு பூமிதலே என்னாமல் மேதிநீதலே என்று பூமியை மேதிநீ என்று குறிப்பிட்டருளியது – திருமால் மதுகைடபர்களைக் கொல்லும்போது அவர்கள் உடலிலிருந்த மேதஸ்ஸு (கொழுப்பு) பட்டதன் காரணமாக பூமிக்கு மேதிநீ என்று பெயருண்டானமையால், அவர்களின் கொழுப்பினால் பூசப்பட்டு தூய்மையிழந்த மேதிநீயானது (பூமியானது) இப்போது மாமுனிகளின் திருவடிகளின் ஸம்பந்தம் பெற்றுத் தூய்மை மிகப்பெற்றதென்று தெரிவிக்கைக்காகவாகும். ‘நாதனை நரசிங்கனை நவின்றேத்துவார்கள் உழக்கிய பாததூளி படுதலால் இவ்வுலகம் பாக்கியம் செய்ததே’ (பெரியாழ் திரு 4-4-6) என்று பகவத்பக்தர்களின் பாததூளிபடுதலை இவ்வுலகம் செய்த பாக்யத்தின் பயனாக அருளிச்செய்தாரிறே பெரியாழ்வார். (4)

archived in http://divyaprabandham.koyil.org
pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 3 – ஸுதாநிதிமிவ

September 5, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம் அடுத்த பாசுரம்>>

3-ஆம் பாசுரம்

सुधानिधिम् इव स्वैर स्वीक्रुतो दग्र विग्रहम् ।
प्रसन्नार्क प्रतीकाश प्रकाश परिवेष्टितम् ॥

ஸுதாநிதிமிவ ஸ்வைரஸ்வீக்ருதோதக்ர விக்ரஹம்|
ப்ரஸந்நார்க்க ப்ரதீகாஶ ப்ரகாஶ பரிவேஷ்டிதம் ||

பதவுரை :-

ஸ்வைர ஸ்வீக்ருத உதக்ரவிக்ரஹம் – தமது இஷ்டப்படி தாமே ஏற்றுகொண்ட மிக அழகிய திருமேனியை உடையவராய், ஸுதாநிதி மிவ (ஸ்திதம்) – திருப்பாற்கடல் போல் வெண்மை நிறமுடையவராய் இருப்பவரும், ப்ரஸந்ந அர்க்க ப்ரதீகாஶ ப்ரகாஶ பரிவேஷ்டிதம் – (கண்கூசாமல் காணும்படியாகத்) தெளிந்தும் குளிர்ந்துமிருக்கும் ஸூர்யன் (ஒருவன் இருப்பானாகில் அவன்) போன்ற காந்தியினால் சூழப்பட்டவருமாகிய …

கருத்துரை :- ‘ ஆசார்யருடைய திருமேனியை, திருவடி முதலாகத் திருமுடியீறாக, ஶிஷ்யன் த்யானிக்கவேண்டும்’ என்றும், ‘ ஶிஷ்யன் ஆசார்யன் திருமேனியை ஸேவிப்பதில் பற்றுடையவனாக இருக்கவேண்டும்’ என்றுமுள்ள வசனத்தின்படி ஆசார்யன் திருமேனியை வருணிக்கிறார் எறும்பியப்பா. மாமுனிகள் வெள்ளைவெளேரென்ற திருமேனியையுடைய திருவநந்தாழ்வானுடைய அவதாரமாகையாலே தம்மிஷ்டப்படி தாமே ஏற்றுக்கொண்ட திருப்பாற்கடலுக்குக் காந்தி அதிகமாக இல்லாமையால், மேலும் காந்தியையுடைய ஸூரியனை மாமுனிகளுக்கு உபமானமாக்கினார். ஸூரியனுடைய காந்தி உக்ரமாகவும் உஷ்ணமாகவும் உள்ளதனால் அதனை நீக்க, ஸூரியனுக்கு ‘ப்ரஸந்ந’ என்ற விஶேஷணமிட்டார். ‘ தெளிந்தும், குளிர்ந்துமிருக்கிற’ என்பது அதன் பொருள். அப்படி ஒரு ஸூரியன் உண்டானால் அவனுடைய ஒளிபோன்ற ஒளியால் சூழப்பட்டவர் மாமுனிகள் என்று அபூதோபமையாக (இல்பொருளுவமையாக) ஸூரியனைக் கூறியபடியாம் இது. (3)

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 2 – மயிப்ரவிஶதி

September 5, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம் அடுத்த பாசுரம்>>

2-ஆம் பாசுரம்
मयि प्रविशति श्रीमन् मन्दिरम् रन्गशायिनः |
पत्युः पदाम्बुजम् द्रष्टुम् आयान्तम् अविदूरतः ||

மயிப்ரவிஶதி ஸ்ரீமந்மந்திரம் ரங்கஶாயிந: |
பத்யு: பதாம்புஜம் த்ரஷ்டும் ஆயாந்தமவிதூரத: ||

அவ. – இங்ஙனம் மங்களம் செய்தபிறகு, தம்முடைய ஆசார்யரான மணவாளமாமுனிகள் தம்திறத்தில் அருள்புரிந்த வகையைக் கூறுமவராய், அம்மாமுனிகளின் ஸ்ரீஸூக்திகளைக் கேட்பதும் அவரை ஸேவிப்பதும் அவரை துதிப்பதுமாகியவை தமக்குப் புருஷார்த்தமென்றும் ஸம்ஸார துக்கத்தைப் போக்குமதென்றும் கூறுமவராய்க் கொண்டு, ‘ஆசார்யர்களை அவர்களெதிரில் துதிக்கவேண்டும்’ என்று சொல்லுகிறபடியே நேராக ஆசார்யராகிய மாமுனிகளைத் துதிப்பவராய்க் கொண்டு தாம் செய்ய நினைத்த திநசர்யையின் பொருளைச் சுருங்கக்கூறுகிறார் – ‘மயி ப்ரவிஶதி’ என்று தொடங்கி ‘அநாஸ்பதம்’ (ஶ்லோகம் – 13) என்பதீறாக.

பதவுரை: –

ஸ்ரீமந் – கைங்கர்யமாகிய செல்வம் மிகப்பெற்ற மணவாளமாமுனிகளே!
ரங்கஶாயிந: – ஸ்ரீரங்கத்தில் பள்ளிகொண்டருளிய பெரியபெருமாளுடைய,
மந்திரம் – கோயிலைக் குறித்து,
மயி – அடியேன்,
ப்ரவிஶதி ஸதி – சென்று புகும் போது,
பத்யு: – ஜகத்பதியான பெரியபெருமாளுடைய,
பதஅம்புஜம் – தாமரை மலர் போன்ற திருவடிகளை,
த்ரஷ்டும் – ஸேவிப்பதற்காக,
அவிதூரத: – அருகில்,
ஆயாந்தம் – எழுந்தருளிக் கொண்டிருக்கிறவராயும். (இதற்கு 12ம் ஶ்லோகத்தில் உள்ள ‘த்வாமேவ’ என்பதனோடு அந்வயம். இப்படியே மேலுள்ள ஶ்லோகங்களிலும் அந்வயம் கொள்ளத்தக்கது)

கருத்துரை :- ‘ஸ்ரீமந்’ என்று பிரிக்காமல் ‘ஸ்ரீமத்’ என்று பிரித்து, இதனை மந்திரத்திற்கு அடைமொழியாகவும் ஆக்கலாம். அப்போது செல்வமாகிற பகவத் கைங்கர்யத்தைச் செய்வதற்கு மிகவும் உரிய இடம் ஸ்ரீரங்கநாதன் கோவில் என்பது பொருளாகும். முதன்முதலில், முக்கியமான மாமுனிகளிடம் பராமுகமாயிருத்தலென்ற தோஷமுள்ளமையினால் அவரை ஸேவிக்க நினையாமல், அவ்வளவு முக்கியரல்லாத பெருமாளை ஸேவிப்பதற்காக அடியேன் கோவிலுக்குள் ப்ரவேஶிக்கும் போது, எதிர்பாராமல் அடியேனுக்கு அருகிலேயே மாமுனிகள் பெருமாளை திருவடி தொழுவதற்காக எழுந்தருளி நின்றார். இது அடியேனுடைய பெரிய லாபமென்கிறார் இதனால். ‘ ஆசார்யகடாக்ஷ வைபவத்தினால், முன்பு அவரிடம் பராமுகமாயிருந்ததற்குக் காரணமான பாவம் தொலைந்ததென்று, ‘நான் கோவிலுக்குள் புகும்போது மாமுனிகள் என் அருகிலே வந்துகொண்டிருக்கிறார்’ என்பதனால் குறிப்பாகக் காட்டப்பட்டதாயிற்று. பகவானை விட ஆசார்யர் மிகவும் உயர்ந்தவராகையால் அவனை வணங்கச்சென்றபோது ஆசார்யர் எதிர்பட்டமை, விறகு வெட்டி வயிறு வளர்ப்பவன் விறகு தேடிச்செலும்போது வழியில் எதிர்பாராமல் நிதி கிடைத்தது போலிருந்ததென்று இங்குக் கருத்துக்கூறுவர் உரையாசிரியர். எம்பெருமானார் திருவடிகளில் பண்ணும் கைங்கர்யமே புருஷார்த்தம். அதற்கு அவர் திருவடிகளே உபாயமென்று நினைத்த ஆசார்யநிஷ்டரான மாமுனிகள் கோவிலுக்குள் சென்று பெரிய பெருமாளைத் தொழுவது – பெருமாளுக்கு மங்களாஶாஸநம் செய்வதற்காகவேயன்றி, ஸித்தோபயமான பெருமாளைத் தம்முடைய புருஷார்த்தத்திற்கு உபாயமாகப் பற்றுதலாகிய ப்ரபத்தி செய்வதற்காக அன்று. ‘ தேவதாந்தரங்களையும் ஶப்தாதி விஷயங்களையும் உபாய பக்தியையும் உபாயமான எம்பெருமானையும் ஸமானமாக எண்ணியவனாய், ‘எம்பெருமான் நமக்கு ஸ்வாமி (அவனை ஸ்வயம்ப்ரயோஜநமாக ஸேவித்து மங்களாஶாஸநம் செய்யவேணும்) என்று நினைப்பவன் பரமைகாந்தி’ என்று ஶாஸ்த்ரம் சொல்லுகையாலே, மாமுனிகள் அத்தகைய பரமைகாந்தியாகையால் என்க. (2).

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi

rAmAnusa nURRanthAdhi – 6

September 5, 2015 Published by: raghuram

SrI: SrImathE SatakOpAya nama: SrImathE rAmAnujAya nama: SrImadh varavaramunayE nama:

Full Series

<< previous (enakkuRRa selvam)

pAsuram 6

Introduction (given by maNavALa mAmunigaL)

In previous pAsuram, he said ‘paththi Eyndha iyalvu idhu enRu, inakkuRRam kANa killAr’ [5] (they would not know to find faults in the prabandham, seeing that this prabandham came out of devotion). Now, checking himself whether he possesses such devotion, since it is not there enough towards what matters (emperumAnAr), he censures himself for starting to praise (emperumAnAr).

Introduction (given by piLLai lOkam jIyar)

In previous pAsuram, he said that if people of ill knowledge found faults then their words would be ornaments for him; in this pAsuram he thinks, look at me – I somehow gave some explanation about the faults found by those in the previous pAsuram, in reality there is no devotion / love from my side that would be fit for emperumAnAr’s greatness, who is famous in all (both) the worlds; even then I was happy to start praising emperumAnAr (through the prabandham); what a grand act I attempted doing! “mahyam namOsthu kavayE nirapathra pAya” [sthOthra rathnam – 7] (obeisance to me who is shamelessly trying to praise … perumAn, when brahmA et al could not successfully complete the praising of His unlimited greatness) said ALavandhAr.

iyalum poruLum isaiyath thoduththu In kavigaL anbal
mayal koNdu vAzhththum irAmAnusanai madhiyin
maiyAl payilum kavigaLil paththi illAdha en pAvi nenjAl
muyalginRanan avan than perum kIrththi mozhindhidavE – 6

Listen

Word by word meaning (given by maNavALa mAmunigaL)

een kavigaL – distinguished poets
mayal koNdu – lose their state
anbAl – due to love
vAzhththum – and praise
irAmAnusanai – emperumAnAr,
iyalum – by words (formation)
poruLum – and meaning
isaiyath thoduththu – that are matched together;
muyalginRanan – (but I am) trying,
en – (using) my
pAvi nenjAl – mind of bad qualities/karmas
paththi illAdha – which does not have (their level of) devotion (towards emperumAnAr)
kavigaLil – (and towards) poems
payilum – developed (by them),
madhi inmaiyAl – (and) due to my foolishness
mozhindhida – (I am trying) to talk about
avan than – his (emperumAnAr’s)
perum kIrthi – limitless glory.

Or,
payilum kavigaLil – through my creation of poems,
mozhindhida muyalginRanan – trying to praise his names;
pAvi nenjAl – along with my mind of arrogance/ignorance.

vyAkyAnam

iyalum – the sound
poruLum – and the meaning(and along with them the rhythm of it)
isaiya – all these to be congruent
thoduththu – formed (thoduththu – like soft flowers are put together in to a garland), without any deficit to the correct words and meanings
een – (poets who) created (incarnated) the prabandham
kavigaL – (poets) – ‘vAcha yathIndhra! manasA vapushA cha yushmath; pAdhAravindha yugaLam bhajathAm gurUNAm’ [maNavALa mAmunigaL’s yathirAja vimsathi-3] (wish to have the mind that is always thinking of the divine feet of preceptors like kUraththAzhvAn, thirukurugaip pirAN piLLan..) – such poets.
een kavigaL – distinguished poets
anbAl – because of their intense love
mayal koNdu – lost their state (became mad); doing strange loving things which a person who is aware of knowledge would not do; due to maturity of knowledge, their love intensifies and they behave as if they have lost their knowledge;

vAzhththum – ((they) sing pallANdu);
jayati sakala vidhyA vAhinee janma shaila: jani patha parivriththi shrAntha vishrAnthi shAkhee nikhila kumathi mAyA sharvaree bAla sUrya: nigama jaladhi veLA pUrNa chandrO yathIndhraha: [vEdhAnthachAriAr’s yathirAja sapthathi – 28] – (he teaches us knowledge about how to cross the births; he is the comforting shadow in the hot path that is this birth; the young rays of sun to the darkness the mAyAvAdhis, who have lost their mind; he is the full moon that acts on the sea that is the vEdhas)
– such are the ways they praise/sing pallANdu to emperumAnAr.

Also as:
“vAzhi ethirAsan vAzhi ethirAsan
vAzhi ethirAsan ena vAzhththuvAr – vAzhi ena
vAzhththuvAr vAzhi ena vAzhththuvAr thALiNaiyil
thAzhththuvAr viNNOr thalai” [maNavALa mAmunigaL’s Arththi prabandham – 1],
(~ those in srIvakuntam would bow their head to the feet of those who sing pallANdu (long live) to those who sing pallANdu to those who always sing pallANdu to yathirAja);

“aRu samayach chediyadhanai adi aRuththAn vAzhiyE’ [Arththi prabandham – 31], and such vAzhith thirunAmams;
‘vAzhiyarO, thakkOr paravum … mukkOl pidiththa muni’ [iyal sARRu] such mangaLAsAsanam to emperumAnAr by such great ones.

rAmAnusanai – such rAmAnujan

madhi inmaiyAl – As said in ‘agnyOyam Athma guNalesa vivarjithascha’ [maNavALa mAminigaL’s yathirAja vimsathi-20], due to not having knowledge about his auspicious qualities,

payilum – (poets/poems) that talk completely about (his greatness)
kavigaLil – in such pAsurams, or, with such poets who sang such pAsurams

paththi illAdha – not having any bhakthi (devotion), whether based on knowledge or faith (in such poems or poets);
pAvi nenjAl – with my mind that is not pure; even if there is no gyAna, bhakthi, etc., if the mind is at least pure, then it would be possible to develop those; but my mind is impure such that it is always going the wrong ways; such is my mind..
avan than – his; he sings (later in this prabandham) ‘adaiyAr kamalaththu alar magaL kELvan kai Azhi ennum, padaiyOdu nAnthakamum padar thaNdum oN sArnga villum, pudaiyAr puri sankamum indhap pUthalam kAppadharkku enRu .. rAmAnusa muni Ayina innilaththE’ (emperumAn’s conch etc., became emperumAnAr here to save this world) [33]; others sang “AnRa thamizh maRaigaL Ayiramum … vaLarththa idhath thAi irAmAnusan” [thiruvAimozhi thaniyan]; as celebrated by himself and other AchAryas;
perum kIrththi – his great fame would match his great stature; “shrIrangesha jayadhvajO vijayathE rAmAnujOyam muni:” [kUraththAzhvAn (and others) dhAtI panchakam -1], ‘Eyndha perum kIrthi’, ‘eN thisaiyum Eththum ethirAsan’ – his fame is such a wealth;
mozhindhidavE – (trying to say about such greatness) – with my mind which does not have gyAna bhakthi, I am trying to do vAchA kainkaryam by creating this grantham, and dedicate it;
muyalginRanan – being enthusiastic about doing that. As said in:
“dhik asuchim avinItham nirbhayam mAm alajjam
paramapurusha yO aham yOgivarya agragaNyai:
viDhi siva sanakAdhyai: dhyAthum athyantha dhUram
thava parijana bhAvam kAmayE kAmavruththa:” [ALavandhAr’s sthOthra rathnam]
(it is despicable that I who am impure, immodest, audacious, impudent, and self-willed, wish to be the servant of You the supreme purusha whom even the best of yOgis like sanathkumAra, brahmA, and siva are not able to conceive in their minds {translation taken from http://www.ibiblio.org/sripedia/oppiliappan/archives/nov08/msg00130.html on Aug 30, 2015}).

amudhanAr wonders what an attempt he is making to say in words the greatness of emperumAnAr. It is thus showing his naichya anusandhAnam (considering oneself as very lowly/inferior).

From srI u.vE. thirumalai nallAn chakravarthy rAmakrishNa iyengAr’s ‘amudha virundhu’.

Those words that make the mind cherish and enjoy – such are the ones created by the great ones; Money is making others sing (in praise of the king, etc.); but here in the case of devotees of emperumAnAr, it is their devotion that makes them sing praises.

Their love made the AzhvArs sing about emperuAn; they did not lose their state that much – they were able to sing a thousand pAsurams (avAvilandhAdhigaLAl Ayiram – thiruvAimozhi 10-10-11); but here, those like kUraththAzhvan start to sing about emperumAnAr but due to their devotion they are not able to complete it; they start with praises, but end up singing pallANdu to emperumAnAr.

Such is the trouble that their love creates!

perum kIrthi mozhindhida – isn’t it my ignorance to try to use words to sing about emperumAnAr whose fame is beyond words! Due to their bhakthi causing them to lose their state, they start singing pallANdu to him; due to my ignorant mind, I am only trying to use the words to praise him (instead of doing pallANdu to him).

In earlier pAsuram he said ‘pEr iyal nenjE’, praising it; now he is saying ‘pAvi nenju’. There he compared his mind to those other people who do not follow rAmAnujar, so his mind seemed a better place; now when comparing to such devotees as kUraththAzhvan who lose their mind to emperumAnAr, his own mind is considered as ignorant.

Thus he is doing naichya anusandhAnam.

– – – – –

Translation: raghurAm srInivAsa dAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.7 – piRaviththuyar

September 3, 2015 Published by: Sarathy Thothathri

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImadh varavaramunayE nama:

Full series >> First Centum

Previous Decad

Listen

Highlights from thirukkurugaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In sixth decad – nammAzhwAr censures those who worship emperumAn but desire ulterior benefits from bhagavAn who is the supreme master, divine consort of srI mahAlakshmi, abode of all auspicious qualities, being complete in infinite bliss, one who is capable of transforming his devotees to have more bliss than he has. AzhwAr becomes ecstatic thinking about emperumAn‘s quality of bestowing their desired results (though they don’t want him) and explains that devotion towards such emperumAn is the most enjoyable aspect.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

In sixth decad – AzhwAr explains the following aspects considering that even if emperumAn is easily worshiped, he is also most enjoyable to establish his relishable nature.

bhagavAn‘s purity
His unsurpassed blissful nature
His avathArams are more enjoyable than his form in paramapadham
that there is no reason to be separated from such enjoyable emperumAn
that he will not disassociate himself from emperumAn
even if he wants to leave AzhwAr, AzhwAr would not allow that
even if AzhwAr wants to leave, emperumAn will not let that happen
even if AzhwAr can be separated, AzhwAr’s heart cannot be taken away from emperumAn
there is no question of AzhwAr leaving emperumAn
even after eternally enjoying emperumAn, there is no satiation (there will be more desire to enjoy him)

Thus, AzhwAr explained the enjoyable aspect of surrendering unto emperumAn.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nampiLLai‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction

In the previous decad, AzhwAr said emperumAn is easily worshipped. Here, he explains that such surrendering to emperumAn is also enjoyable. Surrendering unto bhagavAn is so enjoyable that he himself will desire for it even though he is not suited for surrendering to anyone (as he is the sarvEsvaran – supreme lord).

In bhagavath gIthA 9.3, emperumAn says “asradhdhadhAnA: purushA: dharmasyAsya paranthapa | aprApya mAm nivarthanthE mruthyu samsAra varthmani ||” (Oh arjuna who can destroy the enemies! Those who have no faithful desire in this upAsanA (path of devotion), instead of reaching me, return to this material realm which causes death (again and again)). bhagavAn said “asya dharmasya” because it (devotion towards him) is most dear to him as well. “aprApya mAm nivarthanthE” – when I am eagerly waiting to remove their hurdles and lead them to the best path, they seek out self-destruction in this material realm.

nampiLLai then quotes bhagavath gIthA 9.2 “rAja vidhyA rAja guhyam pavithramidham uththamam | prathyakshAvagamam dharmyam susukam karthumavayayam ||” (This knowledge (about brahmam) is the top most of all knowledge; best; pure; can make me manifest to your external senses; means for liberation; can be practiced joyfully; imperishable).

bhagavAn is sriya:pathi (divine consort of srI mahAlakshmi), being the abode of all auspicious qualities, being the master of all jIvAthmAs, being the one who blesses bliss to those who approached him as explained in thaiththirya upanishath Anandhavalli “Esha hyEvAnandhayAthi” (this paramAthmA gives bliss to jIvAthmA). The bliss acquired by jIvAthmA during/after liberation is due to (being permanently connected to) him only. Since our surrender is also towards him, that is also blissful. Though, this is blissful from the time of approaching emperumAn, how can some people pray for ulterior benefits and leave him? This way AzhwAr censures those kEvalars (ones who are situated in kaivalya nishtai [enjoying oneself after being liberated] instead of bhagavath nishtai [serving bhagavAn]) and since he sustains himself by the sweetness of being surrendered to emperumAn, he completes the decad explaining the enjoyable nature of surrendering to emperumAn.

Each pAsuram is discussed subsequently.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

Audio thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.7 – audio

September 3, 2015 Published by: Sarathy Thothathri

SrI:
SrImathE SatakOpAya nama:
SrImathE rAmAnujAya nama:
SrImadh varavaramunayE nama:

thiruvAimozhi –> First centum

Previous Decad

Meanings

Full Rendering
Full Rendering/a>

1 – piRavith thuyar

2 – vaippAm marunthAm

3 – Ayar kozhunthAy

4 – mayarvaRa enmanaththE

5 – viduvEnO enviLakkai

6 – pirAn perunilam

7 – yAnotti ennuL

8 – ennai negizhkkilum

9 – amarar muzhumuthal

10 – agalil agalum

11 – kudainthu vaNdu

kaNNinuN chiRuth thAmbu mudhalAyiram telugu

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు – 6 – ఇన్ఱు తొట్టుం

September 2, 2015 Published by: chudamani chakravarthy

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు

<< పాశురం 5

అవతారిక:

మధురకవి ఆళ్వార్లను నమ్మాళ్వార్ల కృపను మీరు ఎలా సాధించ గలిగారని అడగగా, నమ్మాళ్వార్ తిరువాయిమొళి 4.5.3 “వీవిల్ కాలం ఇసై మాలైగళ్ ఏత్తి మేవప్ పెఱ్ఱేన్”(ఇప్పటి నుండి ఎల్లప్పుడు భగవంతుని కీర్తించు భాగ్యమును పొందాను) అని నమ్మాళ్వార్లు చెప్పినట్లుగా, దాసుడు పొందగలిగాడని మధురకవి ఆళ్వార్ అంటున్నారని నంజీయర్ భావన.

మధురకవి ఆళ్వార్లను ‘ అనాది కాలముగా లౌకిక సుఖములకు అలవాటు పడ్డారు కదా!మళ్ళీ వెనకకు వెళతారా?” అని ప్రశ్నిస్తే, “నమ్మాళ్వార్ల కృప నన్ను మళ్ళీ వెనకకు వెళ్ళనిస్తుందా?”అని బదులిస్తున్నారని నంపిళ్ళై అభిప్రాయము.

పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై, నంపిళ్ళై చెప్పినట్లే చెప్పి, ఇంకా “నమ్మాళ్వార్ల కృప భగవంతుడి కృప కన్నా భిన్నమైనది. భ క్తి నిష్ట గురించి గీతలో 6.41లో భగవంతుడే “సుచీనాం శ్రీమతాం గేహే యోగబ్రష్టో బిజాయతే” అని చెప్పిట్లునగా, విష్ణు పురాణములో 2.13.29 “సమాధి బంగస్థస్యాసీత్“,(భరత మహారాజు రాజ్యము, భోగము, లౌకిక సుఖముల పట్ల విముఖుడై కూడ ఒక జింక మీద పెంపొందించుకున్న బాందవ్యము వలన భగవతుడి మీది నుండి దృష్టి మరలి పోయినట్లు కాక నమ్మాళ్వార్ల కృప ఎప్పటీకీ నిలచి వుంటుంది అంటున్నారు.

మధురకవి ఆళ్వార్లు తన నీచత్వమును చెప్పి అందువలననే నమ్మాళ్వార్లు అనుగ్రహించారనీ, అందువలన వారి శ్రీపాదములను వదలక పట్టుకున్నానని క్రిందటి పాశురములో చెప్పారు. కొందరు వీరిని అనాది కాలముగా లౌకిక సుఖములకు అలవాటు పడ్డారు కదా! మళ్ళీ వెనకకు వెళ్ళకుండా వుండగలరా?” అని ప్రశ్నించారు. దానికి వారు, దాసుడు పాపములను తొలగించుకోవటానికి చేసిన తపము ఏదీ లేదు. కేవము నమ్మాళ్వార్లు కృప వలన ఈ స్థితిని పొందాను. అందువలన వారి కృప నా పాపములను వంకకు రానివ్వవు అన్నారు. కిందటి, ప్రస్తుత పాశురములలో మధురకవి ఆళ్వార్లు నమ్మాళ్వార్ల పట్ల తన ఙ్ఞాన, భక్తులను ప్రకటించారు అని అళగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనార్ల అభిప్రాయము.

పాశురము -6

ఇన్ఱు తొట్టుం ఎళుమైయుం ఎంపిరాన్

నిన్ఱు తన్ పుగళ్ ఏత్త అరుళినాన్

కున్ఱమాడ త్తిరుక్కురుకూర్ నంబి

ఎన్ఱుం ఎన్నై ఇగళ్విలన్ కాణ్మినే

ప్రతి పదార్థము:

ఇన్ఱు తొట్టుం = ఈ రోజు నుండి

ఎళుమైయుం = భవిష్యత్తులో ఎప్పటికీ

నిన్ఱు = పరిపూర్ణ విశ్వాసముతో

తన్ పుగళ్ = నమ్మళ్వార్ల కీర్తిని

ఏత్త = గొప్పగా పాడుతూ ఉండేట్లుగా

ఎం పిరాన్ అరుళినాన్ = నా స్వామి(నమ్మళ్వార్లు ) కృప చేసారు

కున్ఱమాడం = ఆకాశము నంటే భవనాలున్న

త్తిరుక్కురుగూర్ నంబి = త్తిరుక్కురుగూర్ నాయకుడు

ఎన్ఱుం = ఎప్పటికీ

ఎన్నై = నన్ను

ఇగళ్విలన్ = వదలి వేయడు

కాణ్మిన్ = నువ్వు చూస్తావు

భావము:

నా స్వామి ( నమ్మాళ్వార్లు ) ఆకాశమునంటే భవనాలున్న త్తిరుక్కురుకూర్ నాయకుడు కృప చేసారు. ఈ రోజు నుండి భవిష్యత్తులో ఎప్పటికీ పరిపూర్ణ విశ్వాసముతో నమ్మళ్వార్ల కీర్తిని గొప్పగా పాడుతూ ఉండేట్లుగా కృప చేసారు. నా స్వామి ( నమ్మాళ్వార్లు ) నన్ను ఎప్పటికీ వదలి వేయడు. అది నువ్వు చూస్తావు.

నంజీయర్ వ్యాఖ్యానము:

*ఇన్ఱు: ఈ రోజు నుండి అనగా ఎప్పుడైతే నేను భగవంతుని కంటే నమ్మాళ్వర్ల మీద రుచిని (విశ్వాసము) పెంచుకున్నానో ఆరోజు నుండి

*నిన్ఱు: “మానిడం పాడ వంద కవియేనల్లేన్” ( మనుషుల కోసము పాడే సామాన్యమైన కవిని గాను ) (తిరువాయిమొళి 3.9.9. )అని నమ్మాళ్వర్లు అన్నారు. అలాగే మధురకవులు భగవంతుని పాడే కవిని గాను నేను, నమ్మాళ్వర్లనే పాడతాను అంటున్నారు.

*కున్ఱమాడం త్తిరుక్కురుకూర్ నంబి: నమ్మాళ్వర్ల పరిపూర్ణత్వమును మనము తెలుసు కోలేము. త్తిరుక్కురుగూర్లోని ఆకాశము నంటే భవనాల పై భాగములను చూడలేము.

నంపిళ్ళై ఈడు వ్యాఖ్యానము:

*ఇన్ఱు తొట్టుం: -ఈ రోజు నుండే. భవిష్యత్తులో ఏమి జరుగుతుందో ఎవరికి తెలుసు. నమ్మాళ్వర్లు మధురకవులను తమ శిష్యులుగా స్వీకరించిన నాటి నుండే.

*ఎళుమైయుం : -ఏడు జన్మలు- ( ఉపలక్షణము ) భవిష్యత్తులో ఎప్పటికీ సూచిస్తుంది.

ఎం పిరాన్-: ఉపకారకులు- నమ్మాళ్వర్లు “పిరాన్ పెరునిలం కీణ్దవన్” (భూదేవిని కాపాడి గొప్ప ఉపకారము చేసిన వాడు) (తిరువాయిమొళి 1.7.6.)అని భగవంతుడిని ఉపకారకులని కీర్తించగా, మధురకవి ఆళ్వార్లు తనను సంసారము నుండి కాపాడి గొప్ప ఉపకారము చేసిన వారుగా నమ్మాళ్వర్లను కీర్తించారు.

*కున్ఱమాడ త్తిరుక్కురుకూర్-: తిరువాయిమొళి 4.10.1లో నమ్మాళ్వర్లు “కున్ఱం పోల్ మణి మాడ నీడు తిరుక్కురుగూర్” అన్న మాట మధురకవి ఆళ్వార్ల హృదయములో నిలిచి పోయింది. అవే మాటలను వీరు కూడా ఉపయోగించారు.

*ఎన్ఱుం ఎన్నై ఇగళ్విలన్ కాణ్మినే: – నమ్మాళ్వర్లు నా దోషములతో నన్ను స్వీకరిస్తారా? లేక మళ్ళీ వెనకటి జీవితములోనికి వెళ్ళాలా?

పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానము:

*అరుళినాన్: – నమ్మాళ్వర్లు తిరువాయిమొళి 1.1.1లో “మయర్వఱ మధినలం అరుళినన్” (భగవంతుడు నా దోషములతో నన్ను స్వీకరించాడు) అన్నారు. మధురకవి ఆళ్వార్లు తనను నమ్మాళ్వర్లు దోషములతో స్వీకరించాడని అంటున్నారు.

*కాణిమినే :– నిన్ను నువ్వు చూడు అనటము ప్రత్యక్షము కావున సులభముగా గ్రహించ వచ్చు. ఇంకా స్పష్టముగా చెప్పాలా?

అలగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనార్ వ్యాఖ్యనము:

*ఎళుమైయుం- ఎప్పటీకీ, మధురకవి ఆళ్వార్లు పరంపదమునకు వేంచేసినా, శతృఘ్నులకు భరతుడిలాగా నమ్మాళ్వర్లే ఆయనకు స్వామి. మధురకవి ఆళ్వార్లు కూడా నిత్య శతృఘ్నులే (శతృవులను జయించు వాడు.) భగవత్ కైంకర్యము, భాగవత కైంకర్యమునకు అడ్డుగా భావించిన వాడు.

*ఎంపిరాన్ :– నన్ను భగవంతుడికి దాసునిగా చేయ కుండా తన దాసునిగా స్వీకరించి గొప్ప సహాయము చేసిన వాడు. అందుకని ప్రబంధములోని ప్రతి పాశురములోను ఆయనను కీర్తిస్తాను అన్నారు.

*ఏత్త: – నమ్మాళ్వర్లు పెరియ తిరువంతాదిలో ప్రతి పాశురములో భగవంతుని కీర్తించాలని మొదలు పెట్టి చివరి పాశురములో కూడా “మొయ్కళలే ఏత్త ముయల్”ఇంకా ప్రయత్నము చేస్తున్నానని చెప్పారు. మధురకవి ఆళ్వార్లు ప్రతి పాశురములోను నమ్మాళ్వర్లను కీర్తిస్తాను అన్నారు.

*తన్ పుగళ్ ఏత్త అరుళినాన్: –నమ్మాళ్వర్ల కృప ఉపాయము. వారిని కీర్తిస్తూ పాడటము పురుషార్థము.

*నిన్ఱు తన్ పుగళ్ ఏత్త-: శ్రీ రామాయణము- బాల కాణ్డము 1.7లో, నారద ఋషి “మునే! వక్ష్యామ్యహం బుధ్ధ్వా” (ఓ ఋషి వాల్మీకీ శ్రీ రాముడి ఉన్నత గుణాలగురించి నన్ను చెప్పనీ!) అని తమకముతో అన్నారు. అదే అంతకు మునుపు చెప్పినప్పుడు ఆ తమకము లేదు. ఇక్కడ మధురకవి ఆళ్వార్లు నమ్మాళ్వర్లను గురించి తమకము లేకుండానే చెపుతున్నారు.

*కాణ్మినే: – ప్రత్యక్షము మాత్రమే కాదు, శాస్త్రము కూడా, నీతి శతకము- 72 “ప్రాప్తం ఉత్తమ గుణా న పరిత్యజంతి” (చేపట్టిన పనిని ఎన్ని అవరోధాలు వచ్చినా వదలని వాడు) పెరియ తిరుమొళి 8.2.2 “పాణనార్ తిణ్ణం” భగవంతుడి రాయబారి ఆయన కోరికలను ప్రకటిస్తాడు.

అడియేన్ చుడామణి రామానుజ దాసి

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/02/kanninun-chiru-thambu-6-inru-thottum/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.6.11 – mAdhavan pAl

September 1, 2015 Published by: Sarathy Thothathri

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full series >> First Centum >> Sixth decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In the end, AzhwAr mercifully highlights the result for those who learn this decad.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

Subsequently, AzhwAr mercifully explains the result of this decad as elimination of birth (in this material realm).

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

In the end, AzhwAr says that those who learn this decad will not be born in this samsAram where it is an up-hill task to experience bhagavAn.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

In the end, AzhwAr says that those who are capable of practicing (the principles explained in) this decad will not be born in samsAram (material realm).

pAsuram

மாதவன் பால் சடகோபன்
தீது அவம் இன்றி உரைத்த
ஏதம் இல் ஆயிரத்து இப்பத்து
ஓத வல்லார் பிறவாரே

mAdhavan pAl satakOpan
thIdhu avam inRi uraiththa
Edham il Ayiraththu ippaththu
Odha vallAr piRavARE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

satakOpan – nammAzhwAr
mAdhavan pAl – towards sarvEsvaran srIman nArAyaNan
thIdhu – defect (of hesitating on seeing his own greatness)
avam – defect (of failing the devotees seeing their faults)
inRi – not having
uraiththa – told
Edham – defects (of poetic structure etc)
il – not having
Ayiraththu – among the 1000 pAsurams
ippaththu – this decad (which explains the easily worshipable nature of emperumAn)
Odha vallAr – those who are capable of learning/reciting (through an AchAryan)
piRavAr – won’t be born (in this samsAram)

Simple transalation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

This decad is explained by AzhwAr in the pristine manner (without any defect) about emperumAn who does not have the defects of hesitating (to bless the devotees) on seeing his own greatness and failing them on seeing their faults. Those who can learn this decad among the thousand pAsurams from thiruvAimozhi will not be born in material realm.

[thIdhu, avam, Edham are all synonyms for defect] These are also explained as: thIdhu – defect in emperumAn who consumes [enjoys] these pAsurams, avam – defect in the compiler of these pAsurams, Edham – defect in the pAsurams. None of these exists.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

piRavAr – This samsAram is such that we have to say “approaching emperumAn is easy” like “serving one’s mother is nice”.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

mAdhavan … – While thIdhu, avam and Edham are explained by some AchAryas in the context of prathipAdhyan (object of the pAsurams), vakthA (speaker of the pAsurams) and prabandham (pAsurams) respectively, bhattar explained it differently. “Edhamil Ayiram” (faultless 1000) itself is sufficient to explain that there is no defect in all three – pramEyam, pramAtha and pramANam. So, what is the purpose of thIdhu and avam? It is based on “satakOpan mAdhavanpAl thIdhu avam inRi uraiththa” (satakOpan recited these pAsurams explaining that bhagavAn does not have thIdhu and avam). thIdhu – considering his own greatness of “I am the husband of srI mahAlakshmi” and staying away from his devotees; avam – Looking at the lowly nature – “The one who is surrendering unto me is nithya samsAri (who has been perpetually bound in this material realm)” and failing the devotee. These two defects are not present in emperumAn.
piRavAr – This samsAram is such that we have to say “approaching emperumAn is easy” like “being protected by mother is nice” [i.e., even the most obvious principle is difficult to understand due to the high level of ignorance]. Those who understand this decad, will give up the connection in this material realm and will enjoy bhagavAn in the assembly of nithyasUris (eternally free) and mukthas (liberated) who fully spend their time in experiencing bhagavAn only.

Final summary from nampiLLai:

In the first pAsuram, AzhwAr says that for the one who approaches emperumAn, there is no specific restriction on the offerings.
In the second pAsuram, he says that there is no specific qualification required for the one who approaches emperumAn.
In the third pAsuram, he says that all his three faculties (mind, speech and body) are engaged in bhagavath vishayam.
In the fourth pAsuram, he says that such engagement in bhagavath vishayam became his activity always, like that of nithyasUris.
In the fifth pAsuram, he says that for those who approach emperumAn for emperumAn’s pleasure only, emperumAn becomes most enjoyable.
In the sixth pAsuram, he becomes angry at the materialistic persons saying “why they are missing out on this most-enjoyable emperumAn and running behind worldly pleasures?”.
In the seventh pAsuram, he explains the activities for those who are fully existing for the pleasure of emperumAn.
In the eighth pAsuram, he explains that bhagavAn himself will eliminate the hurdles which stop the result from being acquired.
In the ninth pAsuram, when a doubt is raised on him removing the obstacles, he says “Don’t just see his nature, see the nature of his divine consort”.
In the tenth pAsuram, when asked “How long will the divine couple take to remove the obstacles?”, he says “at once”.
Finally, he says that those who practice this decad will no longer be connected to the material realm after this life.

Thus ends the English translation for thiruvAimozhi 1st centum 6th decad.

AzhwAr thiruvadigaLE charaNam
emperumAnAr thiruvadigaLE charaNam
piLLAn thiruvadigaLE charaNam
nanjIyar thiruvadigaLE charaNam
nampiLLai thiruvadigaLE charaNam
vadakkuth thiruvIdhip piLLai thiruvadigaLE charaNam
periyavAchchAn piLLai thiruvadigaLE charaNam
vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar thiruvadigaLE charaNam
jIyar thiruvadigaLE charaNam

In the next article we will enjoy the next padhigam (decad).

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

kaNNinuN chiRuth thAmbu mudhalAyiram telugu

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు – 5 – నంబినేన్

September 1, 2015 Published by: chudamani chakravarthy

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు

<< పాశురం 4

అవతారిక:

మధురకవి ఆళ్వార్లు కిందటి పాశురములో చెప్పుకున్న లోపాలను ఈ పాశురములో వివరిస్తున్నారని నంజీయరు అభిప్రాయ పడుతున్నారు. అవి ఏమిటంటే ఇతరుల భార్యలను, సంపదను కోరుతున్నాను, కాని నమ్మాళ్వార్ల నిర్హేతుకమైన కృప వలన నేను సంస్కరింపబడ్డాను. వారి అపారమైన కరుణకు సదా కృతఙుడనై ఉంటాను అని మధురకవి ఆళ్వార్లు చెప్పుకున్నారు.

నంపిళ్ళై మరియు పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై ఈ పాశురములో మధురకవి ఆళ్వార్లు కిందటి పాశురములో చెప్పుకున్న లోపాలను నమ్మాళ్వార్లు ఎలా తొలగించి సంస్కరించారో వివరిస్తున్నారని అభిప్రాయ పడుతున్నారు.

అలగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనారు కిందటి పాశురములో చెప్పుకున్న లోపాలను తెలుసుకొని ఎవరు వాటి నుండి బయట పడటానికి సహకరించారో తెలుపుతున్నారని చెపుతున్నారు. అన్నాదిగా నేను సంపదలమీద,భోగముల మీద కోరిక కలిగి వున్నాను. అది కూడా స్త్రీ వ్యామోహము అపారముగా గల వాడను.దానికోసం అపారమైన సంపదను కోరుకున్నాను. దానిద్వారా స్త్రీలను ఆకర్షించవచ్చని భావించాను. అలా ఎన్నో ప్రాంతాలు తిరుగుతూ బగారు గోడలు గల ఆళ్వార్తిరునగరి చేరాను. అప్పుడు నమ్మాళ్వార్లు నన్ను చూసి అనుగ్రహించారు. వారిచే ఆకర్షింపబడి, సంస్కరింపబడి, అక్కడే కైంకర్యము చేస్తూ ఉండి పోయాను. ఇదే నా ప్రస్తుత స్తితి అని అంటున్నారు మధురకవి ఆళ్వార్లు.

పాశురము-5

నంబినేన్ పిఱర్ నంపొరుళ్ తన్నైయుం
నంబినేన్ మడవారైయుం మున్నెలామ్
శెమ్బొన్మాడ,తిరుక్కురుగూర్ నమ్బిక్కు
అన్బనాయ్,అడియేన్ శదిర్తేనిన్ఱే

ప్రతిపదార్థము:

అడియేన్ = దాసుడు

మున్ బెల్లాం = గతములో

పిఱర్ = ఇతరుల

నంపొరుళ్ తన్నైయుం = సుగుణాలన్నీ

నంబినేన్ = కోరుకున్నాను (వాటిని)

మడవారైయుం = ఇతర స్త్రీలను

నంబినేన్ = కోరుకున్నాను (వారిని)

ఇన్ఱే = నేడు

సెంపొన్ మాడ = బంగారముతో నిర్మిపబడిన నగరాలు

తిరు కురుగూర్ నంబిక్కు = తిరు కురుగూర్ నాయకుడైన నమ్మళ్వార్ల

అన్ బనాయ్ = అభిమానినై

సతిర్ త్తేన్ = (వారి శ్రీ పాదములను) చేరుకున్నాను

ప్రతిపదార్థము:

దాసుడు గతంలో సంపదల కోసము, లౌకిక సుఖముల కోసము, ఇతర స్ర్తీల కోసము పాకులాడాను. కాని ఇప్పుడు కురుగూర్ లోని బంగారు మేడలను చూసిన తరువాత నమ్మాళ్వార్ల అనుగ్రహము వలన వాటన్నిటినీ త్యజించి కురుగూర్ నాయకుడైన నమ్మాళ్వార్ల శ్రీపాదములను ఆశ్రయించాను.

నంజీయర్ వ్యాఖ్యానము:

*పిఱర్ నన్ పొరుళ్ – “చోరేణ ఆత్మ బహాఱిణా” అన్నట్లు ఆత్మను దొగిలించాను అంటున్నారు. ఆత్మ, పరమాత్మకు చెంది నది. కాని చేతనులు ఆత్మను తమదిగా భావిస్తారు.

*“మడవార్” దేహ సౌఖ్యముల కోసము జార స్ర్రీల పట్ల ఆకర్షితుడినై తిరిగాను.

* ఇప్పుడు వాటన్నిటినీ వదిలి నమ్మాళ్వార్ల శ్రీపాదములను ఆశ్రయించాను.

నంపిళ్ళై ఈడు వ్యాఖ్యానము:

*సామాన్యముగా పొరుళ్ అనగా ధనము. కాని ఇక్కడ ఆత్మ అని అర్థము. “కళ్వనేనానేన్” (దొంగనైతిని) అని తిరుమొళి 1.1.5 తిరుమంగై ఆళ్వార్ అన్నారు. తిరువాయిమొళిలో 5.1.4 “వంకళ్వన్”(గొప్ప దొంగ) అని నమ్మాళ్వార్లు అన్నారు. మధురకవులు కూడా అదే చెపుతున్నారు. జీవాత్మ, మొదట భగవంతుడికి, తరవాత నమ్మాళ్వార్లకు (ఆచార్యునికి)దాసుడు. మధురకవులు నమ్మాళ్వార్లకు (ఆచార్యునికి) దాసులు కానంత వరకు జీవాత్మను దొంగిలించినట్లు భావించారు. అందుకే తనను దొంగగా చెప్పుకున్నారు.

*పిఱర్-భగవంతుడి హృదయ పీఠము మీద సదా ఉండే కౌస్తుభ మణి జీవాత్మకు ప్రతీక. దానికి యజమాని భగవంతుడు. అటువంటీ గొప్ప వస్తువును దొంగిలించిన వాడికి కఠినమైన శిక్ష తప్పదు.

*భగవంతుడి సొమ్మునే అపహరించిన దొంగ ఎంతటి తెంపరి? వాడు పర స్త్రీలను కూడ అపహరించాడు.

*నంబి(గుణ పరి పూర్ణుడు)-ఇంతటి దుర్మార్గుడిని కూడా క్షమించి అనుగ్రహించిన నమ్మళ్వార్లు గుణ పరిపూర్ణుడు.

*నమ్మళ్వార్ల శిష్యుడిని కానప్పుడు దాసుడు చాలా నీచుడు. వారి కృప వలన ఉన్నత స్థాయికి చేరుకున్నాడు.

పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానము:

వీరి వ్యాఖ్యానము నంపిళ్ళై వ్యాఖ్యానమును పోలి వుంటూంది.

*నంపొరుళ్ అనగా ఆత్మ. పిఱర్ అనగా భగవంతుడు. నిత్యసూరులు, ముక్తాత్మలు, బధ్ధాత్మలు అన్ని మధురకవులకు ఇతరులే. గీతా శ్లోకములు 15.16, 15.17, మరియు 15.18 “ఉత్తమ పురుషుడు”గురించి చేప్పినట్లుగా ఇతర జీవాత్మలకంటే భిన్నమైనవాడు.

*మున్నెలాం అనగా ఎప్పటి నుండో ఇప్పటిదాకా అని అర్థము. ఈశ్వరుడు, ఆత్మ కూడా శాశ్వతమైనవి. కాలమునకు కూడా అచిత్ సంబంధం ఎక్కువగా లేదు. ఈ సంసారములోనికి మనము హఠాత్తుగా వచ్చి పడలేదు. అనాదిగా మనకు దీనితో సంబంధము ఉంది.

*నేను లౌకిక సుఖముల కోసము సంపన్నవంతమైన ఆళ్వార్ తిరునగరి చేరుకున్నారు. కాని నాకు అక్కడ “మానిధి” మహానిధి దొరికింది. తిరుక్కోళూర్ పెరుమాళ్ళు వైత్తమానిధి (పాతర పెట్టిన సంపద). ఆళ్వార్ తిరునగరిలో మధురకవి ఆళ్వా ర్ల, నమ్మాల్వార్ల శ్రీపాదములే “ వైత్తమానిధి.”

* ఇళైయ పెరుమాళ్ (లక్ష్మణులు) శ్రీ రామాయణం కిష్కింద కాణ్ద 4.12 లో “గుణైర్ దాస్యం ఉపాగత:”అన్నాడు (శ్రీరాముడి గుణములకు దాసుడనయ్యాను). మధురకవి ఆళ్వార్ ఇక్కడ “అడియేన్” అని నమ్మాళ్వార్ల గుణములకు దాసులయ్యారు.

అళగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనార్ వ్యాఖ్యనము:

*“పరద్రవ్యాపహారం”, “పరధారాపహారం” ఘోరమైనవి. “ఆత్మాపహారం “ఘోరాతి ఘోరమనది. (భగవంతుడి సొత్తైన ఆత్మను తనది అనుకోవటము, స్వతంత్రుడిని అనుకోవటము)

*నంపొరుళ్ – విలక్షణ ద్రవ్యము – అచిత్ అనిత్యము, అనవరత వికారాస్పధము , అత్యంత హేయము, అఙ్ఞానము, అసుఖము, అభోగ్యము . చిత్ (జీవాత్మ ) నిత్యము , నిర్వికారము , అత్యంత విలక్షణము, స్వయం ప్రకాశమయము , సుఖమయము ,స్వభావతో భోగ్యము.

*పిఱర్ – అన్య –ఇతరులలో వున్నా వారితో కలసిపోని తత్వము. భగవంతుడు చిత్, అచిత్ లో వున్నా వాటి లోని లోపాలు, పాపాలు అంటని వాడు. అంర్యామిగా అన్నింటా వున్నా ఆయనను “అపహతపాప్మా” అంటారు.ఈ గుణములన్ని మధురకవి ఆళ్వార్లు, నమ్మాళ్వార్ల పాశురములలో విన్నారు.

*ఆత్మాపహారము అంటే స్వాతంత్రియము ప్రకటించుట. దేహాత్మాబిమానము అనగా దేహమునే ఆత్మగా భావించుట ఆనందించుట.

* ఆళ్వార్ తిరునగరికి వెళ్ళి, అష్టాక్షర సంసిధ్ధతను పొంది, తిరుమంత్రమును పొదుట వలన, నమ్మాళ్వార్ల సమక్షములో ఉండుట వలన , క్షత్రబంధు ఒక భాగవతుని సమీపములో ఉండటము వలన ఉన్నత గతిని పొందినట్లుగా నేను మా ఆచార్యుల సమీపములో ఉండటము వలన ఉన్నత గతిని పొంద గలను.

*తిరువాయిమొళి 6.5.1 “తువళిల్ మణి మాడం ఓంగు తులైవిల్లిమంగలం“ అని నమ్మాళ్వార్లు అన్నట్లుగా, మధురకవి ఆళ్వార్లు, ఆళ్వార్తిరునగరి “సెంపొన్ మాడం” నకు ఆకర్షితులయ్యారు.

*కిందటి పాశురములో “అన్నైయాయ్ అత్తనాయ్” అని“మాతా పితా” అనే అర్థములో చెప్పారు. ఈ పాశురములో “మడవార్ … సెంపొన్ మాడం”, “యువతయ:”, “విభూతి:” అనే ప్రయోగాలు నమ్మాళ్వార్ల విషయములొ ఆళవందార్ చెప్పిన “మాతా పితా” తనియను పోలి ఉన్నది.

*ఇన్ఱే – నమ్మాళ్వార్ల అనుగ్రహము వలన ఈ క్షణము నుండి మిగిలిన కర్మ వదిలి విరజను చేరి స్నానమాడీ పునీతుడనవుతాను. భగవంతుడు అంతర్యామిగా వున్నా ఈ సంసారము వదలటము లేదు. నమ్మాళ్వార్ల అనుగ్రహము వలన ఈ సంసారము నుండి విడివడ్డాను.

అడియేన్ చుడామణి రామానుజ దాసి

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/01/kanninun-chiru-thambu-5-nambinen/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org