Monthly Archives: September 2015

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.8.5 – vaigalum veNNey

September 23, 2015 Published by: Sarathy Thothathri

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full series >> First Centum >> Eighth decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In fifth pAsuram – AzhwAr mercifully explains how emperumAn persevered with him seeing AzhwAr starting to sing emperumAn‘s qualities and glories.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

Subsequently, AzhwAr mercifully explains how such (glorious) krishNa bonded with him.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nampiLLai‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

Fifth pAsuram – when asked “if you meditate upon his qualities, what does he do?”, AzhwAr replies “Just like I focussed on emperumAn‘s qualities more than him, he too is liking my body more than me”.

pAsuram

வைகலும் வெண்ணெய் கை கலந்து உண்டான்
பொய் கலவாது என் மெய் கலந்தானே

vaigalum veNNey kai kalandhu uNdAn
poy kalavAdhu en mey kalandhAnE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

vaigalum – always
veNNey – butter
kai kalandhu – stretching the hand fully
uNdAn – one who ate
poy kalavAdhu – being truthful (without deceit)
en – my
mey – body (which is to be rejected)
kalandhAn – became immersed in me

Simple transalation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

One who stretched his hands fully (to fetch the butter) and ate the butter, without any deceit, immersed in my body (that is to be rejected). kai kalandhu – also explained as eating butter with both hands.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

vaigalum – Just like his qualities are the ones which sustain me as I mentioned in “kaRpan vaigalE” in previous pAsuram, he sustains himself by accepting those things which have been touched by his devotees.
veNNey kai kalandhu uNdAn – 3 explanations given:
- Out of great desire for the butter, he accepted the butter in both his hands and consumed that.
- As explained in siRiya thirumadal “thArAr thadanthOLgaL uLLaLavum kai nItti” (put his hand fully up to his shoulder in the pot to dig out as much butter as possible), emperumAn due to being a small child, considered that his stomach will be filled by fetching as much butter in his hands as possible and ate the same.
- When he was blamed for stealing butter, he mingled with those who were searching for the thief and at the same time consumed the butter smartly.

Does it make sense to say that bhagavAn who is sarvAdhikan (greater than all) desired for the body of AzhwAr who was eternally in samsAram (material realm) just as emperumAn desired for the butter in AyarpAdi (gOkulam)?

poy kalavAdhu en mey kalandhAnE – Just like he had true desire for that butter, his bonding with my body is also most truthful – says AzhwAr.
en mey – my body – this shows that emperumAn is showing great interest in AzhwAr but AzhwAr is shying away from him. AzhwAr is saying – that which I reject as “azhukkudambu” (dirty body – thiruviruththam 1) is desired greatly by him.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.8.4 – veRpai onReduththu

September 23, 2015 Published by: Sarathy Thothathri

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full series >> First Centum >> Eighth decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In fourth pAsuram – AzhwAr says that he will always enjoy the qualities of emperumAn who lifted gOvardhanam.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

Subsequently, AzhwAr mercifully explains bhagavAn‘s protecting of his devotees when they are in danger.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nampiLLai‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

Fourth pAsuram – AzhwAr explains how bhagavAn‘s Arjavam (sincerity) was beneficial for him.

pAsuram

வெற்பை ஒன்று எடுத்து ஒற்கம் இன்றியே
நிற்கும் அம்மான் சீர் கற்பன் வைகலே

veRpai onRu eduththu oRkam inRiyE
niRkum ammAn sIr kaRpan vaigalE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

onRu – one
veRpai – the hill
eduththu – lifted up
oRkam – becoming tired
inRiyE – not having
niRkum – standing
ammAn – master’s
sIr – glories (Apathsakathva – timely help)
vaigal – for eternity
kaRpan – will remember/recite

Simple transalation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

I will remember/recite for eternity the glories of the lord/master who is standing without feeling tired after lifting up the gOvardhana hill (to protect his devotees from the hailstorm instigated by indhra).

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

veRpai onRu eduththu – When indhra effected a hailstorm to attack the cows and cow-herd boys, kaNNan emperumAn, in order to shield them from that, picked up a hill (gOvardhanam) nearby and protected them.

Since he was only seven years old, did he not get tired holding the hill up?

oRkam inRiyE niRkum – stood there holding the hill up, without getting tired.

Why did he not get tired even after standing up for seven days holding up the hill?

ammAn – natural lord and master – due to the natural/eternal relationship, he stood there without getting tired, just like a mother who would never get tired taking care of her child.
sIr kaRpan – I will meditate upon his caring act of lifting up the hill and protecting those who are to be protected by him. As said in srI rAmAyaNam kishkinthA kANdam 4.12 “guNairdhAsyamupAgatha:” (I am serving him, being overwhelmed by his qualities says lakshmaNa about srI rAma), AzhwAr becomes a servitor to emperumAn on seeing his nIrmai (simplicity).
vaigalE – daily/always. I will not say this now and then leave to do something else after a while. Like nithyasUris, this (enjoying his auspicious qualities) will be my eternal activity as said in rig vEdham (vishNu sUktham) “…vipanyava:…” (ones who are glorifying bhagavAn naturally).

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.8.3 – kaNNAvAn

September 20, 2015 Published by: Sarathy Thothathri

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full series >> First Centum >> Eighth decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In the third pAsuram – AzhwAr explains that bhagavAn mercifully arrived at thirumalai to bond with both badhdha (bound souls in material realm) and muktha entities (liberated souls in spiritual realm).

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

Subsequently, AzhwAr mercifully explains the position of emperumAn in thirumalai which is common for both nithya vibhUthi (spiritual realm) and leelA vibhUthi (material realm).

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nampiLLai‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

Third pAsuram – AzhwAr mercifully explains the simplicity which which emperumAn mercifully presents himself in thirumalai to both nithyasUris (eternally free souls) and samsAris (bound souls), just like a mother of twins will position herself to breast-feed both of them,

pAsuram

கண் ஆவான் என்றும் மண்ணோர் விண்ணோர்க்கு
தண் ஆர் வேங்கட விண்ணோர் வெற்பனே

kaN AvAn enRum maNNOr viNNORkku
thaN Ar vEnkada viNNOr veRpanE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

maNNOr – (as explained in yajur vEdham – “chakshurdhEvAnAmutha marththyAnAm” – one who blesses knowledge to the residents of higher realms and earthly realms) for the residents of the material realm
viNNOrkkum – for the residents of the spiritual realm
enRum – always
kaNNAvAn – being the controller
thaN – with coolness
Ar – abundant
vEnkadam – the place which is named as thiruvEnkadam
viNNOr veRpan – one who has thirumalai which is worshippable by nithyasUris

Simple transalation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

bhagavAn who has thirumalai which is worshippable by nithyasUris, being the controller, resides in the abundantly cool thiruvEnkadam always for the residents of material and spiritual realms.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.,

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

kaNNAvAn – two meanings – being the controller; to become visible (through knowledge). Explaining 2nd meaning further, nampiLLai says that AzhwAr mercifully reveals the principle explained in Sruthi (yajur vEdham 4.6.8) – “chakshurdhEvAnAmutha marththyAnAm” – one who blesses knowledge to the residents of higher realms and earthly realms.
maNNOr viNNOrkku enRum kaNNAvAn – Explaining 1st meaning further, nampiLLai says that bhagavAn is the controller for all whether it is nithyasUri or samsAri – here, a question is raised as to why he should be the controller of nithyasUris (and mukthas) who are fully knowledgable. nampiLLai answers – though they are fully knowledgable, they are also fully dependent on emperumAn and consider him as their controller – so he obliges.
thaNNAr vEnkadam – As explained in nAchchiyAr thirumozhi 8.3 “kuLir aruvi vEnkadam” (thiruvEngadam which has cool waterfalls), the place that can remove the distress of both bhagavAn not having someone to be protected and these AthmAs not having someone to protect them.
viNNOr veRpanE – Though he is presenting himself equally for both nithyasUris and samsAris, thirumalai is owned by nithyasUris. As in the case of paramapadham which is called as “vAnavar nAdu” (land of the nithyasUris/mukthas – thiruvAimozhi 3.9.9), here it is said “viNNOr veRpu” (the mountain of the nithyasUris/mukthas). nithyasUris meditate upon emperumAn‘s simplicity in presenting himself for the monkeys etc., in the forest as highlighted in nAnmugan thiruvanthAdhi 47 “kAnamum vAnaramum” (forests, monkeys) and become immersed in him – thus AzhwAr declares thirumalai belongs to such nithyasUris.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

kaNNinuN chiRuth thAmbu mudhalAyiram telugu

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు – 8 – అరుళ్ కొణ్డాడుం

September 20, 2015 Published by: chudamani chakravarthy

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు

<< పాశురం 7

గీతాచార్య – నమ్మాళ్wఆర్

అవతారిక:

నంజీయర్ అభిప్రాయము :

వేదమును అనుగ్రహించి చేతనులకు చేసిన భగవంతుని కృప కంటే తిరువాయ్ మొళిని అనుగ్రహించిన నమ్మాళ్వార్లు కృప గొప్పదని మధురకవులు ఈ పాశురములో పాడుతున్నారని నంజీయర్ల అభిప్రాయము.

నంపిళ్ళై

మధురకవులు ఈ పాశురములో “నమ్మాళ్వార్ల కీర్తిని పాడుతాను” అని అంటున్నారని నంపిళ్ళై మరియు పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై ఎత్తి చూపుతున్నారు, ఎందుకనగా నమ్మాళ్వార్ల కృప తత్వ త్రయము కంటే గొప్పది (చిత్, అచిత్ , ఈశ్వర )

అళగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనార్ల అవతారిక:

మధురకవులు నమ్మాళ్వార్ల కృపను పాడుతున్నారు. “అందరూ భగవంతుడి కృపను గొప్పచేసి చెప్పుతుండగా మీరు మాత్రము నమ్మాళ్వార్ల కృపను గొప్ప చేసి పాడుతున్నారు ఎందుకు? ” అని అడగగా, దానికి మధురకవులు భగవంతుడి కృప మోక్షము పొందటానికి ఉపకరిస్తుంది. కాని మోక్షమును పొందటానికి ముందుగా కావలసిన ఙ్ఞానము పొందాలి. అది నమ్మాళ్వార్లు ఇస్తారు. అందువలన నమ్మాళ్వార్ల కృప అన్నింటికంటే గొప్పదని జవాబిచ్చారు. మోక్షప్రాప్తి ఙ్ఞానము మీద అధారపడింది. ఙ్ఞానము మాత్రము లక్ష్యము మీద ఆధార పడదు. . మోక్షమును పొందటానికి ముందే ఙ్ఞానమును పొందాలి.

4వ పాశురములో మధురకవులు తన దోషాలను చెప్పుకున్నారు. 5వ పాశురములో తన దోషాలను రెండు విధాలుగా ( ఆత్మ స్వాతంత్ర్యము కలిగినదనియు మరియు ప్రాపంచిక భోగములను అనుభవించటుకును ) చెప్పుకున్నారు. 7వ పాశురములో నమ్మాళ్వార్లు తన దోషాలను, అవరోధాలను తొలగించారని చెప్పారు. ఈ పాశురములో నమ్మాళ్వార్లు తన దోషాలను, అవరోధాలను ఎట్లు తన దోషాలను నిశ్శేషముగా పోగొట్టారని చెప్పుతున్నారు.

*దేహమే ఆత్మ అనియు మరియు ప్రాపంచిక భోగములను అనుభవించట(ఆత్మ స్వరూపం కానివి) అను అడ్డంకులు నిజమైన ఆత్మ ఙ్ఞానము వలన మరియు భగవంతుడికి , ఆత్మ కు ఉన్న సంబంధము ఙ్ఞానము (అధ్యాత్మ ఙ్ఞానము/విద్య) వలన తొలిగిపోతాయి. ఙ్ఞానము వలన కర్మ పెరగకుండా వుంటుంది .అప్పటికే చేకూర్చబడిన కర్మ తొలగిపోతుంది. మరిన్ని కర్మములు చేయు వాంఛను ఆచార్యులు తొలగిస్తారు , ఉన్న కర్మను భగవంతుడు పోగొడ్తారు, ఆచార్యులు నిజమైన ఆత్మ ఙ్ఞానము ఇవ్వడము వలన భగవంతుడు కర్మను తొలగిస్తాడు.

పాశురము

అరుళ్ కొణ్డాడుం అడియవర్ ఇంబుఱ

అరుళినాన్ అవ్వరుమఱైయిన్ పొరుళ్

అరుళ్ కొణ్డు ఆయిరం ఇన్ తమిళ్పాడినాన్

అరుళ్ కణ్డీర్ ఇవ్వులగినిల్ మిక్కతే

ప్రతి పదార్థము:

అరుళ్ కొణ్డాడుం = పరమాత్మ కృపను పొగుడుతున్నారు

అడియవర్ = భక్తులు

ఇంబుఱ = ఆహ్లాదము కలిగించు

అ అరుమఱైయిన్ పొరుళ్ = ఆ అసాధారణమైన (గ్రహించుటకు కష్టమైన) వేద సారము

అరుళినాన్ = కృపచేస్తాడు

అరుళ్ కొణ్డు = అపారమైన దయతో

ఇన్ తమిళ్ = సుందరమైన తమిళము లో

ఆయిరం = – తిరువాయ్ మొళి వేయి పాశురములు

పాడినాన్ = పాడారు

అరుళ్ కణ్డీర్ = కేవలము వారి దయ మాత్రమే

ఇవ్వులగినిల్ = ఈ లోకములో

మిక్కతే = ఔన్నత్యము

భావము:

ఈ లోకములో అపారమైన దయతో నమ్మాళ్వార్లు వేయి పాశురముల తిరువాయ్ మొళిలో వేదములోని సారమును కృపచేసారు. ఇది వారి ఔన్నత్యమునకు గొప్ప ఉదాహరణ.

నంజీయరు వ్యాఖ్యానము:

* మహాభారత శాంతి పర్వము 358.73 లో “హ్రుష్టా:” ( శ్వేత ద్వీపములో ముక్తాత్మలు ఆనందముగా భగవంతుని గురించి పాడుతూ వుంటారు. ) అని చెప్పినట్లు, భక్తులు ఆనందముగా నిశ్చిత బుద్దితో భగవంతుని గురుంచి చింతన చేస్తూ వుంటారు.

* గీతాచార్యులైన భగవంతుడు, కొద్దిగా తన వైపు వంగిన వారికి వేదసారమును బోధించాడు. వేదములో రహస్యముగా చెప్ప బడిన అర్థములను గీతలో సులభముగా బోధించాడు. నంజీయర్ మాత్రమే భగవత్సబంధముగా వ్యాఖ్యానము చేసారు. తక్కిన వ్యాఖ్యాతలు నమ్మాళ్వార్ల పరముగానే వ్యాఖ్యానము చేసారు.

*భగవంతుడు అర్హులకు మాత్రమే గీతను బోధించాడు. కానినమ్మాళ్వార్లు అనర్హులకు కూడా వేదసారమును బోధించారు.

*భగవంతుడు రణరంగములో ఉన్న వారికి మాత్రమే గీతను బోధించాడు. తిరువాయ్ మొళి 1.5.11 లో “పాలేయ్ తమిళర్ ఇశైకారర్ పత్తర్ పరవుముం ఆయిరం” అన్నట్లు ( తమిళము మాట్లాడగల వారు, కవులు, గాయకులు, భక్తులు తిరువాయ్ మొళి వేయి పాశురములను ఆశ్రయించి పాడి, మాట్లాడి, ఆడి సంతోషిస్తారు )అందరికి అందుబాటులో * తిరువాయ్ మొళి 9.4.9 లో “తొణ్డర్కముదుణ్ణ చ్చొల్ మాలైగళ్” ( భక్తులకు అమృత సమమైన పాశురములు) అన్నది అక్షర సత్యము.

* నంపిళ్ళై ఈడు వ్యాఖ్యానము:

*అరుళ్ కొణ్డాడుం అడియవర్ – భగవంతుడి కృపను నమ్మాళ్వార్లు కృపతో పొలుస్తారు. కాని నమ్మాళ్వార్లు తిరువాయ్ మొళి 8.8.3 “అతువుం అవనతు ఇన్నరుళ్”(అది కూడా వాడి కరుణయే) అని తిరువాయ్ మొళి 10.6.1 “అరుళ్ పెఱువార్ అడియార్”( భగవంతుడి కృపను పొందిన వారు భాగవతులు) అని పాడారు.

*అరుళ్ కొణ్దు – తిరువాయ్ మొళి 1.1.1 “మయర్వఱ మదినలం అరుళినన్” అన్నట్లుగా వారుగా ఏదీ పాడలేదు . భగవంతుడు కృప చేసిన మేరకే వారు తిరువాయ్ మొళి 7.9.4 “ఎన్నాగియే తప్పుతలిన్ఱిత్ తనైక్కవి తాన్ శొల్లి”( దాసుడిద్వారా భగవంతుడు తన ఔన్నత్యములను పాడారు). నమ్మాళ్వార్లు ఈ పాశురములను పాడిన తరవాత అపార ఆనందమును అనుభవించారు.

*ఇంతమిళ్ పాడినాన్ – ఎంతో క్లిష్ట విషయములను తమిళములో పాడారు.

*ఇవ్వులగినిల్ మిక్కతే – చిత్, అచిత్, ఈశ్వరుడు అను తత్వత్రయముల కంటే గొప్పది.

పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానము:

*అరుళ్ కొణ్డాడుం అడియవర్ – భగవంతుడి కృపను నమ్మళ్వార్లు తిరువాయ్ మొళి 8.8.3 “అదువుం అవనతు ఇన్నరుళ్”( అది కూడా ఆయన కృప) అన్నారు. తొణ్డరడిప్పొడి ఆళ్వార్లు తిరుమాలై-46 లో “ఆనైక్కన్ఱు అరుళై ఈంద”(ఆ రోజు గజేంద్రుడికి కృపను చూపిన) అని, పూదత్తాళ్వార్లు ఇరణ్డాం తిరువందాది-56 “అరుళ్ పురింద సిందై” (భగవంతుడి దయాపూరితమైన చింతన) అని, పెరియాళ్వార్లు పెరియాళ్వార్ తిరుమొళి 5.4.1 లో “నిన్నరుళే పురింతిరుంతేన్” (నీ దయను మాత్రమే కోరుతున్నాను) అని, పేయాళ్వార్లు మూన్ఱాం తిరువంతాది-16 లో “అరుళా తొళియుమే”(ఎల్లప్పుడు దయామయుడు) అని, తిరుమంగై ఆళ్వార్లు “ఆళియానరుళే”(చక్రపాణి కృప) అని, భగవంతుడి ప్రసాద గుణమును కొనియాడారు.

*అరుమఱై – వేదములోని అర్థములను తెలుసుకోవటము కష్ఠ సాధ్యము. దానిలోని సారము (రహస్య భాగము) ఉపనిషత్తులు. సత్త్వగుణము గల వారు మాత్రమే ఉపనిషత్సారమును తెలుసు కోగలరు. వారి ధనము ఉపనిషత్ ఙ్ఞానము. అది భగవంతుడి కృప వలన లభిస్తుంది. అటువంటి ఙ్ఞానము (ఇంబుఱ) బ్రహ్మ సూత్రం 1.1.15లో “తత్తేతు వ్యపదేసాచ్చ”( జీవాత్మ వైయుక్తికము )అని చెప్పినట్ల్లుగా, ఆ ఆనందము వ్యక్తి అనుభవమును బట్టి మారుతూ వుంటుంది.

*ఆయిరం ఇన్ తమిళ్ పాడినాన్ – తిరువాయ్ మొళిలోని ఒక్క పాశురము చాలు. కాని నమ్మళ్వార్లు ఆత్మ ఉజ్జీవనము కోసము వేయి పాశురములు పాడారు. దానిలో ఎన్నో క్లిష్ఠమైన అర్థాలు, సూత్రాలు, ఇమిడ్చి సామాన్యులు అర్థము చేసుకునే రీతిలో కూర్చారు.

*పాడినాన్ అరుళ్ కణ్డీర్ – నమ్మాళ్వార్ల కృప, భగవంతు డి కృప కన్నా గొప్పది. భగవంతుడు వదిలి వేసిన జీవాత్మలను కూడా ఈయన ఉజ్జీవింప చేశారు.

అళగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనార్ వ్యాఖ్యానము:

* అరుళ్ కొణ్డాడుం అడియవర్ ఇంబుఱ – నమ్మళ్వార్లు తిరువాయ్ మొళి సాత్వికుల కోసము పాడారు. భగవంతుడి తృప్తి కోసము కాదు.

*అడియవర్ – దాసులు- శేషత్వ ఙ్ఞానము కల వారు. శేషత్వ ఙ్ఞానము కైంకర్య ప్రాప్తినిస్తుంది.

*అరుళ్ కొణ్డాడుం అడియవర్ – -కైంకర్యమునకు భగవంతుడి కృప సాధనమని కొందరు అనుకుంటారు. కృప ఉపాయము, కైంకర్యము పురుషార్థము. ఎవరైతే భగవంతుడి కృప గొప్పదను కుంటారో వారు ఆ కృపనే గొప్పచేసి పాడతారు. భగవంతుడికి అనేక గొప్ప గుణములున్నా కృప ప్రధానమైనది. దేవతాంతరములకన్నా భగవంతుడు ఎలా గొప్పవాడో, కృప కూడా ఇతర గుణముల కన్నా గొప్పది. ఇది లేనిదే మిగిలిన గుణములు ప్రకాశించవు.

*భగవంతుడి కృప శక్తుడికి (కర్మ,ఙ్ఞాన, భక్తి యోగములు చేయగల వాడు) , అశక్తుడికి (శరణాగతి చేసిన వాదు) కూడా కావాలి. కర్మ,ఙ్ఞాన, భక్తి యోగములు చేయగల వాడి కృషిని భగవంతుడు చూస్తాడు. వారిపై కృపను చూపి , కోరికలను తీరుస్తాడు. ప్రపన్నులకు ఆకించన్యమును చూసి కృపను చూపుతాడు.

*భగవంతుడు కృపను చూపడానికి రెండు ప్రమాణములను సూచించారు. పెరియ తిరువంతాది 26 లో నమ్మళ్వార్లు “అరుళెన్నుం తణ్దు” (కృప అనే కర్ర) అని, తిరుమంగై ఆళ్వార్లు, పెరియ తిరుమొళి 6.2.4లో “అరుళెన్నుం ఒళ్ వాళ్” ( కృప అనే కత్తి ) అని పాడారు. నమ్మళ్వార్లు బ్రాహ్మణ్యము కలవారు కావటము చేత కర్ర అన్నారు. కాని తిరుమంగై ఆళ్వార్లు క్షాత్రము కల వారు కావటము చేత కత్తి అన్నారు. అరుంపదములో, నమ్మళ్వార్ల ప్రశాంత ప్రకృతి వలన వారిని బ్రాహ్మణ అని చెప్పినట్లు వివరించటము జరిగింది.

*ఇంబుఱ – భగవంతుడి కృపకు ఆయన అనుగ్రహము కావాలని సాత్త్వికులకు తెలుసు. వారు నమ్మళ్వార్ల అనుగ్రహము కూడా పొందుటకు ఆనందపడతారు.

*అరుమఱైయిన్ పొరుళ్ – మఱైయిన్ అరుం పొరుళ్ (వేదము యొక్క రహస్యార్థములు ). -కృప ఉపాయము కైంకర్యము పురుషార్థము.

*పొరుళై అరుళినాన్ –నమ్మళ్వార్లు వేదమును అనుగ్రహించక పోతే (వారి వర్ణం వలన) చతుర్థవర్ణము వారు (శూద్రులు ), వేదమును పాడుకోలేక పోయేవారు. వారు అనుగ్రహించటము వలన అందరూ పాడుకోగలుగు తున్నారు.

*ఆయిరం ఇంతమిళ్ పాడినాన్ – ప్రణవము అతి సంక్షిప్తమైనది. మహాభారతము అతి విస్తారమైనది. తిరువాయ్ మొళి అతి సంక్షిప్తము కాక అతి విస్తారము కాక సులభమైన తమిళములో వేయి పాశురములు కలది.

* పాడినాన్ – వేదము అపౌరుషేయము. దానిని సప్రమాణముగా నమ్మళ్వార్లు పాడారు. ఏ ఒక్కరో నిగ్రహము లేకుండా పాడితే సప్రమాణముగా ఉండేదో లేదో? నమ్మళ్వార్లు తిరువాయ్ మొళి 7.9.3 లో “ఆం ముదల్వన్ ఇవనెన్ఱు తఱ్ఱేఱ్ఱి ఎన్ నా ముతల్ వందు పుగుందు నల్లి కవి తూముతల్ పత్తర్కు త్తాన్ తన్నైచ్చొన్న ఎన్ వాయ్ ముతల్ అప్పనై” (ఆ పరమాత్మ దాసునికి ఙ్ఞానము నిచ్చి, నాలుకపై కూర్చుండి, ముముక్షువులు ఆనందించే అమృతోపమానమైన పాశురములను పాడారు ) అందు వలన ఇది సప్రమాణమైనది.

*అరుళ్ కణ్డీర్ ఇవ్వులగినిల్ మిక్కతే – నమ్మళ్వార్ల కృప గొప్పదని, ఈ లోకములో అందరికీ తెలిసిన విషయము. పాశురము కాదు, ఎవరు రాశారని కాదు, ఎవరు కృపతో తిరువాయ్ మొళి రాయటానికి నమ్మళ్వార్లను అనుగ్రహించారని కాదు, అన్నిటి కంటే నమ్మళ్వార్ల దయ చాలా గొప్పది.

* ఇంతమిళ్ పాడినాన్… –. గీతను ఇచ్చిన భగవంతుడిది దయ కాదు. కృపతో తిరువాయ్ మొళి ఇచ్చిన నమ్మళ్వార్లదే దయ.

*ఇంతమిళ్ పాడినాన్ అరుళ్ కణ్డీర్ ఇవ్వులగినిల్ మిక్కతే – తిరువాయ్ మొళి 10.6.11 “కేట్టారార్ వానవర్గళ్ శెవిక్కినియ సెంచొల్” ( పరమపద వాసులు కూడా తిరువాయ్ మొళిని మళ్ళీ మళ్ళీ వినాలని కోరుకుంటారు.) అని నమ్మళ్వార్లే పాడారు. ఈ సంసారము నమ్మళ్వార్ల కృపతో నిండి వున్నది.

*ఆయిరం… – గీతను చెప్పిన కృష్ణుడి పేరు వినగానే ఎవరూ అంజలి ఘటించడము లేదు. కాని తిరుక్కురుకూర్ అని వినగానే అంజలి ఘటిస్తారు (తిరువాయ్ మొళి సేవాకాలంలో ప్రతి దశకము చివర తిరుక్కురుకూర్ అని అనగానే అందరూ తప్పక అంజలి ఘటిస్తారు).

*కణ్డీర్ – శాస్త్రము సహాయముతో భగవంతుడి కృపను తెలుసుకో గలము. కాని నమ్మళ్వార్ల దయను పరమపదమునకు పోకుండానే ఇక్కడే ఈ లోకములోనే ప్రత్యక్షముగా చూడగలము.

అడియేన్ చుడామణి రామానుజ దాసి

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/02/kanninun-chiru-thambu-8-arul-kondadum/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.8.2 – ammAnAy

September 20, 2015 Published by: Sarathy Thothathri

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full series >> First Centum >> Eighth decad

Previous pAsuram

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In second pAsuram, AzhwAr mercifully explains emperumAn‘s bonding with his devotees in this samsAram (material realm).

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

Subsequently, AzhwAr mercifully explains the speciality of avathArams [incarnations] which are aimed at bonding with his devotees in this leelA vibhUthi (material realm).

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

See nampiLLai‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

Second pAsuram – this pAsuram explains how emperumAn descends from nithya vibhUthi (spiritual realm) into this leelA vibhUthi (material realm), eliminates the enemies of the residents and bonds with them sincerely.

pAsuram

அம்மானாய்ப் பின்னும் எம் மாண்பும் ஆனான்
வெம் மா வாய் கீண்ட செம் மா கண்ணனே

ammAnAyp pinnum em mANbum AnAn
vem mA vAy kINda sem mA kaNNanE

Listen

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

ammAnAy – being sarvasmAthaparan (supreme compared to everyone else) swAmi (master)
vem – harsh/fierce
mA – horse
vAy – mouth
kINda – tore
sem – reddish
mA – big
kaNNan – krishNa who has such (reddish big) eyes
pinnum – further, not stopping with that
emmANbum AnAn – became great; became beautiful in various avathArams.

Simple transalation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

Being the supreme master, krishNa who has reddish big eyes, tore the mouth of the harsh/fierce horse and further acquired greatness/beauty in various avathArams. mANbu – It can also be explained that in krishNAvathAram, he manifested most enjoyable activities.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

See vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

mANbu – beauty in avathArams is multifold compared to parathvam (in paramapadham) – In yajur vEdham it is seen “…sa u srEyAn bhavathi jAyamAna:” (…that bhagavAn takes birth. After taking birth, he acquires great radiance).

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

ammAnAy – thus being the supreme person
vemmA vAy kINda semmA kaNNan pinnum emmANbum AnAn – there was a fierce animal – kEsi the horse; the one who tore its mouth. When kEsi appeared with an open mouth in front of kaNNan emperumAn, srI nAradha bhagavAn seaw that, became frightened and fell unconscious screaming “jagadhasthamitham” (the world is coming to an end). The fear nAradha bhagavAn went through at that time, AzhwAr goes through the same just by remembering that incident.
semmA kaNNanE – krishNa who is having the eyes which have blossomed big and habe become reddish on the joy of destroying the enemy.
pinnum emmANbum AnAn – Not just stopping with that avathAram, he assumed many other avathArms as explained in srI bhagavath gIthA 4.5 “bahUni mE vyathIthAni…” (Oh destroyer of enemies (arjuna)! I have also taken many births and you have too. I remember all my births but you do not). mANbu means beauty; the beauty of manifesting supremacy in human form is glorified here.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 32 – தத: ஸுபாஸ்ரயே

September 19, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம்

32-ஆம் பாசுரம்

ततश्शुभाश्रये तस्मिन् निमग्नम् निभ्रुतम् मनः ।
यतीन्द्रप्रवणं कर्तुं यतमानं नमामि तम् ॥ 32

தத: ஸுபாஸ்ரயே தஸ்மிந் நிமக்நம் நிப்ருதம் மந: |
யதீந்த்ரப்ரவணம் கர்த்தும் யதமாநம் நமாமி தம் || 32

பதவுரை:- தத: யோகமாகிற பகவத்த்யாநம் செய்தபிறகு, தஸ்மிந் – முற்கூறிய, ஸுபாஸ்ரயே – யோகிகளால் த்யாநிக்கப்படும் பரமபுருஷனிடத்தில், நிமக்நம் – மூழ்கியதாய், நிப்ருதம் – அசையாது நிற்கிற, மந: – தனது மனத்தை, யதீந்த்ரப்ரவணம் – எதிராஜரான எம்பெருமானாரிடத்தில் மிக்க பற்றுடையதாய் அசையாமல் நிற்றலையுடையதாக, கர்த்தும் – செய்வதற்கு, யதமாநம் – முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிற, தம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை, நமாமி – தெண்டம் ஸமர்ப்பிக்கிறேன்.

கருத்துரை:- இங்கு ‘யதீந்த்ரப்ரவணம் கர்த்தும்’ என்பதற்கு ‘யதீந்த்ரப்ரணமேவ கர்த்தும்’ என்பது பொருள். அதாவது முன்பு ‘யதீந்த்ரசரணத்வந்த்வ ப்ரவணேநைவ சேதஸா’ (16) என்று எம்பெருமானார் திருவடியிணையை மனத்தினால் பக்தியோடு நினைத்துக்கொண்டே பகவதபிகமநம் முதலாக எல்லாவநுஷ்டானங்களையும் மாமுனிகள் நிறைவேற்றிவருவதாகக் கூறியுள்ளபடியால், எம்பெருமானாரையும் அவருக்கு இஷ்டமான எம்பெருமானையும் நினைத்துக்கொண்டிருந்த தமது மநஸ்ஸை ‘எம்பெருமானாரையே நினைப்பதாகச் செய்வதற்கு’ என்பது கருத்தென்ற்படி. ஸுபாஸ்ரயமென்றது – த்யாநம் செய்பவனுடைய ஹேயமான து:க்காதிகளைப் போக்குவதும், அவனுடைய மனத்தைத் தன்னிடம் இழுத்து நிறுத்துவதுமான எம்பெருமானுடைய திவ்யமங்களவிக்ரஹமாகும். இதனால் எறும்பியப்பா மாமுனிகளின் யதீந்த்ர ப்ராவண்யத்தை (சரமபர்வநிஷ்டையை) அநுஸந்தித்து அவரை வணங்கினால், தமக்கும் சரமபர்வநிஷ்டை ஸித்திக்குமென்று கருதி ‘யதீந்த்ரப்ரவணம் கர்த்தும் யதமாநம் நமாமி தம்’ என்றருளினாராயிற்று.

archived in http://divyaprabandham.koyil.org
pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 31 – அப்ஜாஸநஸ்த

September 19, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம் அடுத்த பாசுரம்>>

31-ஆம் பாசுரம்

अब्जासनस्थमवदातसुजातमूर्तिम् आमीलिताक्षमनुसंहितमन्त्ररत्नम् ।
आनम्रमौलिभिरुपासितमन्तरङ्गैः नित्यं मुनिं वरवरं निभ्रुतो भजामि ॥ 31

அப்ஜாஸநஸ்தமவதாதஸுஜாத மூர்த்திம்
ஆமீலிதாக்ஷமநுஸம்ஹித மந்த்ரரத்நம் |
ஆநம்ரமௌளிபிருபாஸிதமந்தரங்கை:
நித்யம் முநிம் வரவரம் நிப்ருதோ பஜாமி || 31

பதவுரை:- அப்ஜாஸநஸ்தம் – பரமாதமத்யாநத்திற்காகப் பத்மாஸநத்தில் எழுந்தருளியிருப்பவரும், அவதாத ஸுஜாத மூர்த்திம் – பாலைத்திரட்டினாற்போல் வெளுத்து அழகியதான திருமேனியை உடையவரும், ஆமீலித அக்ஷம் – (கண்ணுக்கும் மனத்துக்கும் இனிய எம்பெருமான் திருமேனியைத் த்யாநம் செய்வதனாலே) சிறிதே மூடிய திருக்கண்களையுடையவரும், அநுஸம்ஹித மந்த்ரரத்நம் – ரஹஸ்யமாக மெல்ல உச்சரிக்கப்பட்ட மந்த்ரரத்நமாகிய த்வயத்தையுடையவரும், ஆநம்ர மௌளிபி: – நன்றாக வணங்கிய தலைகளை உடையவரான, அந்தரங்கை: – மிகவும் நெருங்கிய கோயிலண்ணன் ப்ரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணா முதலிய ஸிஷ்யர்களாலே, உபாஸிதம் – ஸதா ஸேவிக்கப்படுமவருமான, வரவரம் முநிம் – அழகியமணவாளமாமுநிகளை, நிப்ருதஸ்ஸந் – ஊக்கமுடையவனாய்க் கொண்டு, நித்யம் பஜாமி – எப்போதும் ஸேவிக்கிறேன்.

கருத்துரை:- ‘அதிகமான காற்றில்லாததும் அழகியதும் மேடுபள்ளமில்லாததுமானதோர் இடத்தில் முதலில் (மரத்தாலான மணையை இட்டு) அதன்மேல் தர்ப்பங்களையும், அதன்மேல் மான்தோலையும், அதன்மேல் வஸ்த்ரத்தையும் விரித்து பத்மாஸநத்திலுள்ளவனாய் அவயங்களை நேராக வைத்துக்கொண்டு யோகம் செய்ய வேண்டும்’ என்று விஸ்வாமித்ரர் கூறியது காணத்தக்கது. மூக்கின் நுனியை இருகண்களாலும் பார்த்துக்கொண்டு யோகம் செய்யவேண்டுமென்று தர்ம்ஸாஸ்த்ரங்களில் கூறியுள்ளதனையொட்டி, சிறிதே மூடிய திருக்கண்களையுடைமை மாமுனிகளுக்குக் கூறப்பட்டது. ‘ஸந்தோஷத்தினால் குளிர்ந்த கண்ணீர் பெருக்குமவனும், மயிர்க்கூச்செறியப்பெற்ற தேஹத்தையுடையவனும், பரமாத்மாவின் குணங்களால் ஆவேஸிக்கப்பட்டவனுமாகிய (பரமாத்மகுணங்களை த்யாநம் செய்யுமவனுமாகிய) யோகியானவன் உடலெடுத்த அனைவராலும் ஸதா காணத்தக்கவனாகிறான் (விஷ்ணுதத்வம்) என்று கூறுகிறபடியினால், ஸிஷ்யர்களால் ஸேவிக்கப்பட்ட மணவாளமாமுனிகளை எப்போதும் ஸேவிக்கிறேன்’ என்று கூறினாரென்க. (31)

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 30 – தத: சேதஸ்

September 19, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம் அடுத்த பாசுரம்>>

30-ஆம் பாசுரம்

ततश्चेतस्समाधाय पुरुषे पुष्करेक्षणे ।
उत्तंसित्करद्वन्द्वम् उपविष्टमुपह्वरे ॥ 30

தத: சேதஸ் ஸமாதாய புருஷே புஷ்கரேக்ஷணே |
உத்தம்ஸித கரத்வந்த்வம் உபவிஷ்டமுபஹ்வரே || 30

பதவுரை:- தத: – அமுதுசெய்த பிறகு, புஷ்கர ஈக்ஷணே – தாமரைக் கண்ணனாகிய, புருஷே – பரம புருஷணான எம்பெருமானிடத்தில், சேத: – தமது மநஸ்ஸை, ஸமாதாய – நன்றாக ஊன்றவைத்து, உத்தம் ஸிதகரத்வந்த்வம் – ஸிரஸ்ஸின்மேல் வைக்கப்பட்ட இரண்டு கைகளை (கைகூப்புதலை) உடையதாக இருக்கும்படி, உபஹ்வரே – தனியடத்தில், உபவிஷ்டம் – (பத்மாஸநமாக யோகாப்யாஸத்தில்) எழுந்தருளியிருக்கிற – மணவாளமாமுனிகளை ஸேவிக்கிறேன் என்று 31ஆம் ஸ்லோகத்துடன் அந்வயம்.

கருத்துரை:- அநுயாகத்திற்குப் (போஜனத்திற்குப்) பின்பு யோகம் – பரமாத்ம்த்யாநம் செய்ய வேண்டுமென்று ஸாஸ்த்ரம் விதித்துள்ளதனால் அதைச் சொல்லுகிறார். யோகமானது ஆராதநம் போல் மூன்று வேளைகளிலும் செய்ய வேண்டுமென்று மேல் சொல்லப்போவது காண்க. யோகமாவது யோகிகள் தமது ஹ்ருதயகமலத்தில் திருமேனியோடு கூடி எழுந்தருளியுள்ள எம்பெருமானை, அசையாத மனதுடன் நன்றாக த்யாநித்தலாகும். ‘எம்பெருமான் தேவர், மனிதர், விலங்கு, தாவரம் ஆகிய ஜீவாத்மாக்களில் வ்யாபித்திருக்கிறான். எல்லாவிடத்திலும் வ்யாபித்துள்ளமையால் அந்நிலையே விஷ்ணுவின் அந்தர்யாமி நிலையாகும். அவ்வெம்பெருமானே யோகம் செய்பவர்களின் ஹ்ருதய கமலத்திலோ என்றால் திருமேனியோடு எழுந்தருளியிருக்கிறான்’ என்று பராஸரர் பணித்தமை காண்க. ‘யோகிகளின் ஹ்ருதயத்தில் உள்ள பரமாத்மாவும் ஸூர்யமண்டலத்திலுள்ள பரமாத்மாவும் ஒருவனே’ என்று தைத்திரீயோபநிஷத்தில் கூறப்பட்டுள்ளதனாலும், ஸூர்யமண்டலத்திலுள்ள பரமாத்மாவுக்குப் புண்டரீகாக்ஷத்வம் (தாமரைக் கண்ணனாந் தன்மை) சாந்தோக்யத்தில் கூறப்பட்டுள்ளதனாலும் ‘புருஷே புஷ்கரேக்ஷணே’ என்று இங்கு மாமுனிகளாகிய யோகியின் ஹ்ருதயத்திலுள்ள பரமபுருஷனுக்குப் புண்டரீகாக்ஷத்வம் கூறப்பட்டதென்க. புரி ஸேதே – யோகி ஸரீரத்தில் வஸிக்கிறான் என்ற வ்யுத்பத்தியினால் புருஷஸப்தம் பரமபுருஷனாகிய விஷ்ணுவைக் குறிக்குமதாகும். யுஜி – ஸமாதௌ என்ற தாதுவினடியாகப் பிறந்த யோக ஸப்தம் ஸமாதியாகிற பரமாத்மத்யாநத்தைத் தெரிவிக்கிறது. (30)

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 29 – ஆராத்ய

September 19, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம் அடுத்த பாசுரம்>>

29-ஆம் பாசுரம்

आराध्य श्रीनिधिं पश्चादनुयागं विधाय च ।
प्रसादपात्रं मां क्रुत्वा पश्यन्तं भावयामि तम् ॥ 29

ஆராத்ய ஸ்ரீநிதிம் பஸ்சாதநுயாகம் விதாய ச |
ப்ரஸாதபாத்ரம் மாம் க்ருத்வா பஸ்யந்தம் பாவயாமி தம் || 29

பதவுரை:- பஸ்சாத் – பின்பு (மாத்யாஹ்நிகாநுஷ்டாநம் நிறைவேற்றிய பின்பு), ஸ்ரீநிதிம் – திருவுக்கும் திருவான (தம்முடைய திருவாராதனப் பெருமாளாகிய) அரங்கநகரப்பனை, ஆராத்ய – மிக்க பக்தியுடன் ஆராதித்து, அநுயாகம் – பகவான அமுது செய்த ப்ரஸாதத்தை ஸ்வீகரித்தலாகிய அநுயாகத்தை, விதாய – செய்து, மாம் – இதற்கு முன்பு இந்த ப்ரஸாதத்தில் பராமுகமாக இருந்த அடியேனை, ப்ரஸாதபாத்ரம் க்ருத்வா – தாம் அமுது செய்த ப்ரஸாதத்துக்கு இலக்காகச் செய்து (தாம் அமுது செய்து மிச்சமான ப்ரஸாதத்தை அடியேனும் ஸ்வீகரிக்கும்படி செய்து) பஸ்யந்தம் – அடியேனைக் கடாக்ஷித்துக் கொண்டிருக்கிற தம் – அந்த மாமுனிகளை, பாவயாமி – ஸதா த்யாநம் செய்கிறேன்.

கருத்துரை:- ஆராத்ய – நன்றாக பூசித்து, த்ருப்தியடையும்படி செய்து என்றபடி, “இளவரசனையும் மதம்பிடித்த யானையையும் நம் அன்புக்கு விஷயமாய்ப் பிற தகுதிகளையும் பெற்ற விருந்தினனையும் எங்ஙனம் (அன்புடனும் அச்சத்துடனும்) பூசிக்கிறோமோ, அங்ஙனமே பகவானையும் பூசிக்கவேண்டும். பதிவிரதை தனது அன்பிற்குரிய கணவனையும், தாய் முலைப்பாலுண்ணும் தன் குழந்தையையும், ஸிஷ்யன் தன்னாசார்யனையும், மந்திரமறிந்தவன் தான் அறிந்த மந்த்ரத்தையும் எங்ஙனம் மிகவும் அன்புடன் ஆதரிப்பார்களோ அங்ஙனம் எம்பெருமானையும் ஆதரிக்கவேண்டும்” என்று சாண்டில்யஸ்ம்ருதியில் கூறியபடியே அரங்கநகரப்பனை மாமுனிகள் ஆராதித்தாரென்றபடி. அநுயாகமாவது – யாகமாகிற பகவதாரதனத்தை அநுஸரித்து (பகவதாராதனத்திற்குப் பின்பு) செய்யப்படுகிற பகவத் ப்ரஸாத ஸ்வீகாரமாகிய போஜனமாகும். ‘பரிசேஷனம் செய்து விட்டு ப்ராணன் அபாநன் வ்யாநன் உதாநன் ஸமானனென்னும் பெயர்களைக்கொண்ட எம்பெருமானை உத்தேஸித்து அந்நத்தை ஐந்து ஆஹூதிகளாக வாயில் உட்கொள்ள வேணும், பின்பு உண்ணவேணும்’ என்று பரத்வாஜர் கூறியது நினைக்கத்தக்கதிங்கு. சாண்டில்யரும் ‘நம்முடைய ஹ்ருதயத்தில் உள்ள எம்பெருமானை த்யாநம் செய்து, பெருமாள் தீர்த்தம் ஸ்வீகரித்து ப்ராணாய ஸ்வாஹா முதலிய மந்த்ரங்களை உச்சரித்துக் கொண்டே நமது வாயில் அந்நத்தை ஹோமம் செய்யவேண்டும். பின்பு எம்பெருமானை நினைத்துக்கொண்டே சிறிதும் விரைவின்றிக்கே, அந்நத்தை நிந்தியாமல் (உப்புக்குறைவு, புளிப்பதிகம் காரமேயில்லை என்றிவ்வாறாகக் குற்றங்கூறாமல்) உண்ண வேண்டும். ஸுத்தமானதும் நோயற்ற வாழ்வுக்கு உரியதும் அளவுபட்டதும் சுவையுடையதும் மனத்துக்குப் பிடித்ததும் நெய்ப்பசையுள்ளதும் காண்பதற்கு இனியதும் சிறிது உஷ்ணமானதுமான அந்நம் புத்திமான்களாலே உண்ணத்தக்கது’ என்று கூறியது கண்டு அநுபவிக்கத்தக்கது. ‘அநுயாகம் விதாய ச’ என்ற சகாரத்தினாலே (அநுயாகத்தையும் செய்து என்று உம்மையாலே) மணவாளமாமுனிகள் தாம் அமுது செய்வதற்கு முன்பு ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களை அமுது செய்வித்தமை கொள்ளத்தக்கது. ‘பெருமாளுக்கு அமுது செய்வித்த பிறகு, பெருமாள் திருப்பவளத்தின் ஸம்பந்தத்தினால் சுவை பெற்றதும் நறுமணம் மிக்கதும் ஸுத்தமானதும் மெத்தென்றுள்ளதும் மனத்தூய்மையை உண்டாக்குமதும் பக்தியோடு பரிமாறப்பட்டதுமான பகவத் ப்ரஸாதத்தினாலே பாகவதர்களான ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களை மிகவும் ஊக்கத்தோடு த்ருப்தியடையச் செய்தார். பிறகு தாம் அமுது செய்தார்’ என்று இவ்வெறும்பியப்பாவே தாம் அருளிய வரவரமுநி காவ்யத்தில் குறித்துள்ளமை இங்கு கருதத்தக்கதாகும். மாம் – அடியேனை. அதாவது இதற்கு முன்பு மாமுனிகள் தம்மை தமது மடத்தில் அமுது செய்யும்படி நியமித்தபோது, ‘யதியின் அந்நமும் யதி அமுது செய்த பாத்ரத்திலுள்ள அந்நமும் உண்ணக்கூடாது’ என்ற ஸாமாந்ய வசநத்தை நினைத்து துர்புத்தியாலே அமுது செய்ய மறுத்து, இப்போது நல்லபுத்தி உண்டாகப்பெற்ற அடியேனை என்றபடி. பஸ்யந்தம் பாவயாமி – பார்த்துக்கொண்டேயிருக்கிற மாமுனிகளை த்யானிக்கிறேன். முன்பு மறுத்துவிட்ட இவர் தமக்கு இப்போது ப்ரஸாதத்தை ஸ்வீகரிக்கும்படியான பெருமை ஏற்பட்டது எங்ஙனம் ? என்று ஆஸ்சர்யத்தோடு தம்மையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கிற மாமுனிகளை, தம்மைத் திருத்தின பெருந்தன்மைக்காக எப்போதும் த்யாநிக்கிறேன் என்றபடி. ஆகையால் ‘யதியின் அந்நம் உண்ணத்தக்கதன்று’ என்று ஸாஸ்த்ரம் மறுத்தது – அவைஷ்ணவ யதியின் அந்நத்தைப் பற்றியது என்று எண்ணுதல் வேண்டும். (29)

Other thamizh varavaramuni dhinacharyA

பூர்வ திநசர்யை – 28 – தத: ஸ்வசரணாம்போஜ

September 19, 2015 Published by: narasimhantsl

ஸ்ரீ:
ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம:
ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:
ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:

ஸ்ரீ வரவரமுநி திநசர்யை

<<முன் பாசுரம் அடுத்த பாசுரம்>>

28-ஆம் பாசுரம்

ततः स्वचरणाम्भोजस्पर्शसम्पन्नसौरभैः ।
पावनैरर्थिनस्तीर्थैः भावयन्तं भजामि तम् ॥ 28

தத: ஸ்வசரணாம்போஜ ஸ்பர்ஸ ஸம்பந்ந ஸௌரபை: |
பாவநைரர்த்திநஸ்தீர்த்தை: பாவயந்தம் பஜாமி தம் || 28

பதவுரை:- தத: – திவ்யப்ரபந்தங்களின் ஸாரப்பொருளை உபதேஸித்த பின்பு, ஸ்வ சரண அம்போஜ ஸ்பர்ஸ ஸம்பந்ந ஸௌரபை: – தமது திருவடித்தாமரைகளின் ஸம்பந்தத்தினால் மிக்க நறுமணத்தையுடையதும், பாவநை: – மிகவும் பரிஸுத்தமானதுமாகிய, தீர்த்தை: – ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தினால் – ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை உட்கொள்ளும்படி கொடுப்பதனால், அர்த்திந: – ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தைக் கொடுக்கும்படி ப்ரார்த்திக்கிற ஸிஷ்யர்களை, பாவயந்தம் – உய்யும்படி செய்யாநின்ற, தம் – அந்த மணவாளமாமுனிகளை, பஜாமி – ஸேவிக்கிறேன்.

கருத்துரை:- திவ்யப்ரபந்த ஸாரார்த்தங்களை உபதேஸித்தபிறகு, உபதேஸம் பெற்ற ஸிஷ்யர்கள் ப்ரார்த்தித்தார்களாகையால் தம்முடைய ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை அவர்களுக்குத் தந்து உட்கொள்ளச்செய்து அவர்களுக்கு ஸத்தையை உண்டாக்கினார் மாமுனிகள் – என்கிறார் இதனால். எம்பெருமானார் இப்போது எழுந்தருளியிராமையால், அவர் தமக்குக் கருவியாகத் தம்மை நினைத்து தமது ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை ஸிஷ்யர்களுக்குக் கொடுத்தருளியதனால், இது மாமுனிகளுக்குக் குற்றமாகாது. ஸிஷ்யர்கள் மிகவும் நிர்பந்தமாக வேண்டிக்கொண்டது இதற்கு முக்கிய காரணமாகும். மாமுனிகளின் திருவடிகள் தாமரை போன்றவையாகையால் அதன் ஸம்பந்தத்தினால் தீர்த்தத்திற்கு நறுமணமும், தூய்மையும் மிக்கதாயிற்றென்க. ‘தீர்த்தை’ (தீர்த்தங்களாலே) என்ற பஹுவசநத்தினால் ஸ்ரீபாததீர்த்தம் மூன்று தடவைகள் கொடுத்தாரென்பது ஸ்வரஸமாகத் தோன்றுகிறது. ஸ்ரீபாததீர்த்தம் உட்கொள்ளும் ப்ரகரணத்தில் ‘த்ரி பிபேத்’ (மூன்று தடவைகள் ஸ்ரீபாததீர்த்தம் பருகக்கடவன்) என்ற ஸ்ம்ருதி வசநம் இங்கு நினைக்கத்தக்கது. சிலர் ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை இரண்டு தடவைகள் கொடுக்கிறார்கள். ‘எல்லார்க்கும் தூய்மையளிக்குமதான பாகவத ஸ்ரீபாததீர்த்தபாநம் (பருகுதல்) ஸோமபாந ஸமமாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளது’ என்று உசந ஸ்ம்ருதியில், ஸ்ரீபாததீர்த்தபாநத்தை – யாகத்தில் ஸோமலதா-ரஸபாந ஸமாநமாக இரண்டு தடவை பருகத்தக்கதாகக் கூறப்பட்டிருப்பது இதற்கு ப்ரமாணமாகும். ஆக, இரண்டு வகையான முறைகளும் ஸாஸ்த்ர ஸம்மதமாகையால் அவரவர்களின் ஸம்ப்ரதாயப்படி அனுஷ்டிக்கக் குறையில்லை. பாரத்வாஜ ஸம்ஹிதையில் ஸிஷ்யன் ஆசார்யனிடம் உபதேஸம் பெறுதற்கு, ஆசார்ய ஸ்ரீபாததீர்த்தத்தை ஸ்வீகரிப்பதை அங்கமாகக் கூறியுள்ளதனால், முன் ஸ்லோகத்தில் திவ்யப்ரபந்தஸாரார்தோபதேஸத்தை ப்ரஸ்தாவித்த பின்பு இதில் ஸ்ரீபாததீர்த்தபாநத்தை கூறினாராயிற்று. முன்பு உபதேஸம் செய்தருளியதற்காக அதில் ஈடுபட்டு ‘நமாமி’ என்றவர், இப்போது ஸ்ரீபாத தீர்த்தம் ஸாதித்ததில் மனங்கனிந்து ‘பஜாமி’ என்கிறார்; வேறொன்றும் செய்ய இயலாமையாலும், மாமுனிகளும் வேறொன்றை எதிர்பாராத விரக்தராகையாலும் என்க. (28)