Monthly Archives: July 2015

iyaRpA rAmAnusa nURRanthAdhi

rAmAnusa nURRanthAdhi – 1

Published by:

SrI:  SrImathE SatakOpAya nama:  SrImathE rAmAnujAya nama:  SrImadh varavaramunayE nama:

Full Series

<< avathArikai (Introduction)

AzhvarThayarPerumalEmperumanar

pAsuram 1

pU mannu mAdhu porundhiya mArban * pugazh malindha
pA mannu mARan adi paNindhu uynthavan * pal kalaiyOr
thAm manna vandha irAmAnusan charaNAravindham
nAm manni vAzha * nenjE! solluvOm avan nAmangaLE.             1.
 

Listen

maNavALA mAmunigaL’s vyAkyAnam is short and has provided word by word meanings for the pAsurams. piLLai lOkam jIyar has provided detailed vyAkyAnam.

amudhanAr is talking to his heart that we shall say the divine names of emperumAnAr such that we live permanently under the divine feet of emperumAnAr.

Word by word meaning

(Like said in ‘padhmEsthithAm’,)
pU – lotus flower
mannu – is the place of
mAdhu – periya pirAttiAr (srI mahAlakshmi),
(but she ignored that place after seeing the joy (of emperumAn’s divine chest, and as said in ‘iRaiyum – agalgillEn’ (would not leave even for a moment) [thiruvAimozhi – 6.10.10])),
porundhiya mArban – emperumAn having such a divine chest where pirAttiar stays every moment
pugazh – (whose) auspicious qualities
malindha – are filled in the
pA – thiruvAimozhi,
mannu – which is filled in the mind of
mARan – (nam)AzhwAr, (like he said in [thiruvAimozhi 8-10-5] kavi amudham nugarchchi uRumO muzhudhum)
adi paNindhu uyndhavan – (rAmAnujar) lived by surrendering to (such AzhwAr’s) divine feet
palkalaiyOr thAm – even though they learned many sAsthras, they could not understand its inner meanings; and so after understanding it (from emperumAnAr)
manna – (they) surrendered to and stayed with (emperumAnAr)
vandha – (such) avathAram (of)
irAmAnusan – emperumAnAr,
charaNa aravindham – (his) divine lotus feet
nAm – we (amudhanAr and his heart) who know that this (divine lotus feet) is the goal/destiny for us,
manni vAzha – to live under it,
nenjE! – oh mind/heart!
solluvOm – we shall recite
avan – his (emperumAnAr’s)
nAmangaLE – divine names (only)

Also:

thAm manna – the pundits themselves came and surrendered to emperumAnAr.
nAm manna – we who had been under the feet of other insignificant matters all those countless lives, shall surrender to him.

vyAkyAnam (provided by piLLai lOkam jIyar)

avathArikai (Introduction to pAsuram 1)

piLLai amudhanAr, by the grace of his AchAryan (kUraththAzhvAn), got the inner meanings of the two kaNdam (parts) of manthra rathnam (dhvayam), which are learned in protected ways (parama rahasyam – even the sound for dhvayam is not recited loudly; – change nArAyaNa to rAmAnuja and you get the inner meaning; and prApakam (destiny) is AchAryan’s divine feet; and we can survive only based on AchAryan’s loving acceptance of us (Acharya abhimanamE uththArakam [srIvachana bhUshaNam])), and as he wanted to share the experience of its meanings with others, like said in ‘Eka: svAthu na bhunjItha’ (do not eat alone (share with others)), and like how one would want others to go with them when trying to cross a river having floods, as amudhanAr was immersed in the flood that is the experience of emperumAnAr’s auspicious qualities he wanted some company to enjoy that; ANdAL also wanted adiyArs (nIrAdap pOdhuvIr pOdhuminO [thiruppAvai 1]) for sharing her divine experience;

as he searched for such a company in both this world and the other world, the nithyasUris and mukthars, are, like said in ‘sadhA pashyanthi’, they were fully immersed in the enjoyment of parathvam (emperumAn in srIvaikuNtam), happily singing sAma gAnam, and as said in ‘na uba janam smaran idham sarIram’ (when an AthmA leaves, it sets sight only on the other world, and would not even see its own sarIram – body – and definitely not look at the relatives), the nithyasUris and mukthars are not paying any attention to leelA vibUthi (where amudhanAr was present);

in leelA vibhUthi, the samsAris were ignorant, and as said in ‘nandhanthi udhitha AdhithyE, nandhanthi asthamithEravau’ (sun rises –> happiness because we are going to go out and enjoy the world; sun sets -> happiness because going to enjoy with family at home; enjoying this world); and as said in ‘uNdiyE udaiyE ugandhu Odum im maNdalam’ [perumAL thirumozhi 3-4 of kulasEkara AzhwAr] they were just happily involved in eating, dressing, etc., and as said in ‘puRamE puRamE Adi’ [thiruvAimozhi 5.1.1] were focusing their mind on the hair of women and were not focused on the truth, and were deep in material aspects;

{What about emperumAnAr’s adiyArs (disciples) who were living at that time with emperumAnAr? Would even they have ignored amudhanAr’s call for enjoyment?} –

Those with deep knowledge of the truth as having connection with emperumAnAr, were, like said in ‘pAlE pOl seer’ [periya thiruvanthAdhi 58], finding joy in auspicious qualities of emperumAnAr, and like ‘kAl Azhum nenju azhiyum’ [periya thiruvandhAdhi-34] , were deeply immersed in it;

So none of these four were giving company to amudhanAr, and so he is calling his mind which is always commonly available during good and bad times, to give him company.

vyAkyAnam

There is a considerable parallel between this pAsuram and yathirAja vimsathi. (Also, yathirAja vimsathi is pUrva kAndam for ramAnuja dhvayam; and Arthi prabandham is uththara kAndam (srImathE rAmAnujAya nama:)  vEdhAnthAchAryar’s yathirAja sapthathi includes both kAndams about rAmAnujar😉

pU_mannu_mAdhu_57wm3da

pU mannu mAdhu – pU -> lotus; pU mannu -> padhmE sthithAm -> pirAtti well set in the lotus flower. (This is in the last part of pAcha rAthram, lakshmi thanthram where periya pirAttiyAr talks to indhran about her vaibhavam – that is srI suktham). malar mEl mangai – also means the same.

It was as if the fragrance and beauty of the lotus flower was in the form of periya pirAttiAr.

It was as if the definition of pirAtti was to be on the lotus flower.

 mAdhu_porundhiya_mArbanmAdhu porundhiya mArban (one having lakshmi in his divine chest)

(mAdhu) porundhiya mArban – but once emperumAn took her to be her consort, and as she enjoyed the divinity of his chest (mArbu), she forgot all about the lotus flower, and is always staying in his divine chest – agalagillEn iRaiyum (would never leave (his divine chest)) [thiruvAimozhi 6-10-10] –

sarvEshwaran who has got such a divine chest – mArban.

amudhanAr does not directly specify the name of emperumAn, but says the one having the chest in which pirAtti is always residing;

mArban-> mAdhu (pirAtti) is nirUpaka dharam (one who is the identifier) for emperumAn.

visEshya bhUthan -> based on mAdhu porundhiya mArbu (he is being identified based on pirAtti).

This sort is common like in ‘mAmAn magaLE [thiruppAvai 9] (Oh (maternal) uncle’s daughter);

Similarly, ennuL kalandhAn [thiruvAimozhi 2-5-2] is a name for emperumAn as given by AzhwAr – emperumAn getting immersed in AzhwAr is the identifying factor of emperumAn!

shradhdhaya dhEva: dhEvathvam ashnuthE-  because of periya pirAtti, dhEvan gets referred to by the name of dhEvan.

In srI rAmAyaNam, mArIchan says ‘apramyEam hi thaththEjA’ => his valor is beyond the comprehension of mind. Whose valor?, He says ‘yasyasA janakAthmaja’ – the one who is the husband of sItha.

Similarly,
‘pithus satha guNam mAthA’ – a mother possesses 100 times more qualities than a father; gowravENa athirichyathE – such is the greatness of the mother by her own qualities.
Similarly, because of pirAttiyAr, emperumAn gets his greatness.

mArban_pugazh_malindha_pAmArban pugazh malindha pA (whose vyAkyAnam was propagated by mAmunigaL)

(mArban) pugazh malindha pA – pA: poetry/pAsurams.

The auspicious qualities and greatness of emperumAn are spread (malindha) throughout the pAsurams (of nammAzhwAr).

Following are from the beginning, middle, and end of thiruvAimozhi of nammAzhwAr where the qualities of emperumAn are described.

uyarvara uyar nalam [thiruvAimozhi 1-1-1] -> against adhvaitham -> guNa visishta brahmam is parAthpara thathavam (brahmam with qualities/characteristics is the truth about creator of all).

ayaRvaRum amarargaL adhipathi-> Controller/owner of both the worlds

udal misai uyir enak karandhengum parandhuLan [thiruvAimozhi 1-1-7]-> vyApthi -> He is there everywhere.

sudar migu surudhiyul uLan  [thiruvAimozhi 1-1-7] -> emperumAn is known from the vEdhas. (not fully just by sight (prathyaksham),  or knowledgeable guess (anumAnam);

emperumAnAr uses the deep meanings of this pAsuram as the guiding lamp in his srI bAshyam -> as azhagiya maNavALap perumAL nAyanAr also said in AchArya hrudhayam: idhu koNdu sUthra vAkyangaLai orunga viduvar; as emperumAnAr at the end of his arguments says, so this is thus explained/related/solved; ithi samanchasam).

For jIvAthmA the gyAnam is its behaviour due to which its effect is spread throughout the body;
For paramAthmA – by its nature it is spread everywhere. It is not like just the pillar touching the roof. But spread into everything.

neer thoRum parandhuLan -… aNdam idhena [thiruvAimozhi 1-1-10] -> emperumAn is vyApakam (pervaded) including inside the pillar, roof, etc.  And even in small places like a water drop, he is comfortably set, similar to being comfortable in space.

It is not just vyApakam, but he is also controlling everything – niyanthruthvam.
vyApakathvam vs. niyanthruthvam :
AkAsam (space) is having vyApthi -> but no niyamana sAmarthyam (ability to control).
A king does not have vyApthi – he can be in only one place a time -> but he posses niyamana sAmarthyam – just a waving of his hand can change things in his kingdom.
It is emperumAn who has got both the abilities.

onrum thEvum … [thiruvAimozhi 4-10] => kAraNathvam – he is the cause/creator of everything.

ulagam uNda [thiruvAimozhi 6-10] -> keerthi – greatness

puNarAninRa maramEzh .. [thiruvAimozhi 6-10-5] – talks about srI rAma’s valor, strength, and victories; such qualities

nOlAdhu ARREn una pAdham [thiruvAimozhi 6-10-8] -> sarva easwra easwaran. – He is the controller of all the controllers.

sen thAmarai kat chengani vAi [thiruvAimozhi 6-10-9] -> His beauty- soundaryam (that attracted AzhwAr)

muniyE nAn muganE [thiruvAimozhi 10-10].. explains that He is there in everything, everything is part of his divine body;

and finally in the pA (thiruvAimozhi pAsurams of nammAzhvAr):

In the pAsuram of suzhndhu aganRu [thiruvAimozhi 10-10-10] ->
pAzh => prakruthi => non-sentient.
chOdhi => AthmA is part of the body of emperumAn

Thus nammAzhwAr describes ten auspicious qualities of emperumAn in thiruvAimozhi throughout (beginning, middle, and end).

such – pugazh malindha pa -> pa : poetry/prabandham – is thiruvAimozhi etc., of nammAzhwAr.

 parankusa_nayakimARan who attracts emperumAn

(pA) mannu mARan -> as AzhwAr was immersed in emperumAn’s nature and qualities, that experience could not be controlled inside, and came out for us due to the force of his bhakthi, and since it came out from emperumAn himself through nammAzhwAr, and as AzhwAr mentions ‘kavi amudham’ [thiruvAimozhi 8-10-5] and ‘thoNdarkku amudhu uNNa chol mAlaigaL chonnEn’ [thiruvAimozhi 9-4-9], he was fully enjoying the prabandham himself.

mARan – the divine name of nammAzhwAr – it is the prime means for us;

Like said in ‘vinAshAya chadhushkruthAm’ AzhwAr through his pAsurams destroyed the other philosophies, reformed such people and brought them under the correct view, and was the cause of removing their samsAram;

mARan – removes ignorance;

on the other hand,

mARan – makes emperumAn lose his mind in ecstasy as in ‘minnidai madavAr’  [thiruvAimozhi 6-2] as AzhwAr takes the form of parAnkusa nAyaki (female state of mind); and in ‘UNil vAzh uyir’ [thiruvAimozhi 2-3-1] emperumAn mixes with Azhwar into one due to His love; AzhwAr having such greatness.

azhwar-emperumanar-2emperumAnAr at the lotus feet of nammAzhwAr

(mAran) adi paNindhu uyndhavan (irAmAnusan) – in such AzhwAr’s divine feet, rAmAnujar has surrendered and achieved the goal (of mOksham / winning of other philosophies and so forth).

adi – just the divine feet of AzhwAr, not even the whole AzhwAr, that is dear to emperumAnAr;

it is the root of his getting attracted to AzhwAr; that is, AzhwAr is the swAmi for emperumAnAr;

paNindhu – having surrendered (to AzhwAr’s divine feet)

srImath thadhangriyugaLam praNamAmi mUrdHnA (surrendering to your divine feet) – said ALavandhAr;

Thus this prabandham is shown as being in charama parva nishtai (final state of being – being subservient to devotees).

uyndhavan – for him (emperumAnAr), sustenance (ujjeevanam) is not dependent on food, liquids, etc; AzhwAr gave the divine feet for his survival instead; after getting AzhwAr’s divine feet, rAmAnujar was immersed in that experience only; even though they were separated by time, when AzhwAr gave all the details to nAthamunigaL, AzhwAr first meditated on the form of rAmAnujar, and emperumAnAr also thought about AzhwAr lovingly giving the bhavishyadhAcharyar vigraham to nAthamunigaL, and since AzhwAr is thus an Acharyan, emperumAnAr had held onto the divine feet of AzhwAr, and based his srI bHAshyam on the teaching of Azhwar saying ‘uNNum sORu, parugu(m) neer, thinnum veRRilai ellAm kaNNan emperumAn’ [thiruvAimozhi 6-7-1]; and emperumAnAr was living rectifying the processes in various divya dhEsams, and got his life’s use based on these from AzhwAr’s blessings – AzhwAr sat in one place and sang about dhivyadhEsams, but emperumAnAr fulfilled by physically going to these dhivyadhEsams and setting them up properly.

nammazhvar_bavishyadhAchar

palkalaiyOr – Those who are sakala sAsthra pArINar – well versed in all the sAsthrAs – nanmaiyAl mikka nAn maRaiyALargaL [kaNNinuN chiruthAmbu – 4] – like kUrEsar (kUraththAzhvAn), kurugEsar (piLLAn), gOvindhar (embAr), dhAsarathy (mudhaliyANdAn) had already surrendered to emperumAnAr, while other experts like yAdhava prakAsar, and yagya mUrthy (aruLALap perumAL emperumAnAr) were won over and reformed about vishitAdhvaitham and later they became ardent sishyAs of rAmAnujar.

thAm manna – after understanding the correct meanings without any doubt, surrendered to rAmAnujar, never to leave his feet.

vandha – (emperumAnAr) came from paramapadham by requirement of sarvEshwaran.

rAmAnusan – same as chakravarthy thirumagan (rAmar) – in following the words of elders; following the truth; establishing the dharma; love towards AchAryan; gave mOksham to every one related to him;

charaNAravindham – such emperumAnAr’s divine feet

aravindham – manmadhan’s arrow contains lotus flower in its tip. Here the lotus flowers are the divine feet of emperumAnAr.

jalaja dhvaya -> plural form of feet of emperumAn. (there may be a doubt in getting help from emperumAn since he is svathanthran (independent))

but says: pAdha bhaktham – for nammazhvar -> singular form.

because=> pAvanathvam (medicinal for our karmAs) and bhOgyathvam (enjoyment) -> are from the same source -> so using singular noun for feet. { marundhE nangaL bhOga magizhchchikku -> dhvaya manthram }

manni -> without hesitation or doubt we would like to be living under emperumAnAr’s divine feet always.

Previous ‘manni’s would definitely happen – they would be set in their goals without fail; This manni might not happen due to our karmas etc., so he pleads to the mind.

nAm vAzha -> plural -> calling us, even though we ignored him (due to which he talked to his  mind/heart for enjoying with him).  Eka: svAthu na bhunjItha. (do not eat alone for yourself)

solluvOm avan nAmangaLE – let us recite/say rAmAnujar’s names.

vAchA dharmam avApnuhi – it is a big dharma to speak about the greatness of him.

In the case of bhagavan -> mAnasa kainkaryam is important (by mind).

Here, just vAk kainkaryam would be enough (reciting).

Similarly, nAvinAl naviRRu inbam eidhinEn [kaNNinuN chiruththAmbu – 2] – (said it with my tongue) – why mention tongue when ‘said’ is enough? => there, madhurakavi AzhwAr says that even without help of manas (mind) I just said his names.

Just reciting his names would lead to the means and goal that is rAmAnujar’s divine feet.

anyOnyam -> just personally he and his mind – we shall enjoy that divine feet. says amudhanAr.  bodhayantha: parasparam -> said krishNan

avan nAmangaLE => thEvu maRRaRiyEn [kaNNinuN chiruththAmbu – 2] -> we would say only ramAnujan’s name. Even if we are not able to engage the mind and body, at least saying the names would do.

ramanuja_vaibhavam_8_perramanuja_vaibhavam_5_per

Following are the 11 divine names of rAmAnujar among many others -> from ‘periya thirumudi adaivu’:

  • iLaiyAzhvAr – parents

Next 4 names given by emperumAns:

  • bHUthapurIsar -> adi kesava perumal in sri perumbuthur
  • udaiyavar -> namperumal
  • yathirAjan -> dhEva perumAL
  • dhEsikEndhran -> thiruvenkadam udaiyan

Next 5 names given by his AchAryas.

Other:

  1. srI bhAshyakArar -> sAradhA dEvi.

There are also other names;

yAthindhrar
yathipathi
yathirAt
yathikula thuryar
yathi sArva boumar

gurOr nAma sadhA japEth – always be reciting AchAryan’s divine names.

chEthana samAdhi -> saying as if mind is like a chEthanam (sentient) -> mind is achith (non-sentient), but saying ‘solluvOm’ (let us recite, to his mind) -> due to its help for reciting rAmAnujar’s names.

AzhvAn said ‘hantha’ -> ha! ha! can’t believe even creatures (janthu) like me are surrendering to his feet by saying the nAmam of rAmAnujar; with (unreasonable) wish of gaining any eligibility to change from a janthu.

vEdham oru nAngin uL podhindha meip poruLum [gyAna/pramEya sAram] -> inner meaning; AchArya abhimAnam

pU mannu mAdhu porundhiya-> srI mathE
mArban pugazh malindha -> nArAyaNa (kalyAna guNangaL (auspicious qualities))
mArban -> charaNau (upalakshanam (stands for) -> thiruvadi (divine feet))
paNindhu uyndhavan -> charaNam prapadhyE

mAmunigal’s : (it matches this 1st pasuram of ramAnusa nuRRanthAdhi):

srI mAdhava anghri jalaja dhvaya – 2 lotus feet
nithya sEvA -> ozhivil kalam ellam [thiruvAimozhi 3-3-1]  – kainkaryam in those divine feet at all times without interruption
premAvilAsa ya – bhakthi overflowing
parAnkusa -> that is by parAnkusar (nammAzhwAr)
pAdha bhaktham rAmAnujam -> (mARan) adi panindhu uyndhavan.

Arthi prabandham -> thamizh of yathirAja vimsathi line discussed above, ‘pU magaL kOn .. nenjamE vAzh’ – jeeyar also said to his mind. (this matches the first pAsuram of rAmAnusa nURRanthAdhi as well).

– – – – –

Translation: raghuram srInivAsa dhAsan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram telugu thiruppaLLiyezhuchchi

తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి – 10 – కడిమలర్

Published by:

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి

9వ పాశురం

periyaperumal-thondaradippodiazhwar

పాశుర అవతారిక:

  • నఙ్ఞీయర్ వ్యాఖ్యానములో ప్రధానంగా – తొండరడిపొడి ఆళ్వార్ ఇలా వివరిస్తున్నారు ” మొదటిపాశురంనుండి 9వ పాశురం వరకు ఋషులు , దేవతలు తమ నిగూడమైన ఉద్ధేశ్యాలను/ఆశయాలు నెరవేర్చబడగానే వారిని వదలివేసారు. ఈ పాశురమున ఆళ్వార్– ఎంపెరుమాన్ ను  మీరు దయచేసి మేల్కొని మమ్ములను అనుగ్రహింపుము, అలానే మీరు మేల్కొంటున్నపుడు ఆ నిద్రాకాలిక ముఖ సౌందర్యమును సేవించాలని కోరుకుంటున్నాము’ అని విన్నవిస్తున్నారు.
  •  పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశాలు
    • ఉపక్రమం(ఆరంభం) మరియు ఉపసంహారం(ముగింపు) ఈ రెండు కచ్చితంగా సమకాలీనత్వం / అణుగుణంగా పాటింపబడ్డాయి ఈ ప్రబంధములో. మిగితా ప్రబంధములను పరిశీలించినచో- నమ్మాళ్వార్  తమ తిరువిరుత్తం లో “అడియేన్ శెయ్యిం విణ్ణప్పం” (మొదటి పాశురం)అని ,  చివరి పాశురాన “మారన్ విణ్ణప్పం శెయ్ద” అని ముగించారు, అలాగే ఆండాళ్  తన తిరుప్పావై లో “నమక్కే పరై తరువాన్” అని మొదటి పాశురాన, చివర పాశురమున “అంగప్పరై కొణ్డ” అని,  ఆళవందార్ తమ స్తోత్రరత్న ప్రారంభమున “నాథాయ మునయే” అని చివరి శ్లోకమున “పితామహం నాథమునిం విలోక్య” అని ముగించారు. అలాగే ఆళ్వార్ ఇక్కడ “కదిరవన్ కుణదిశై చ్చిగరమ్ వన్దు అణైన్దాన్“అని ప్రథమ పాశురమున ప్రారంభించి చివరి పాశురాన “కదిరవన్ కనైకడల్ ముళైత్తననివనో ” తో ఉపసంహారం చేశారు.
    • సూర్యుని రాకతో తామరలు వికసించుట వంటి  అందమైన ఉదాహరణ ఇక్కడ వర్ణింపబడింది. ఎలాగైతే దూరదేశము నుండి వచ్చిన తన కుమారుణ్ణి చూసిన తండ్రి ముఖం ఎంత ఆనందంగా వికసించునో  అలా. నిన్న అదృశ్యమైన  సూర్యుడు మరలా తిరిగి అగుపించేసరికి   ఆ తామరలు వికసించచాయి.

కడిమలర్ కమలంగళ్ మలర్ న్దనయివయో                                                                                                                 కదిరవన్ కనైకడల్ ముళైత్తననివనో                                                                                                                   తుడియిడై యార్ శురి కుళల్ పిళిందు ఉదఱి                                                                                                               తుగిల్ ఉడుత్తు ఏఱినర్ శూళ్ పునల్ అరంగా                                                                                                             తొడైఒత్త తుళపముం కూడైయుమ్ పొలిన్దు                                                                                                               తోన్ఱియ తోళ్ తొండరడిప్పొడి యెన్నుం                                                                                                                   అడియనై| అడియనెన్ఱు అరుళి ఉన్నడియార్కు                                                                                                           ఆళ్ పడుత్తాయ్ పళ్ళియెళుందు !అరుళాయే

ప్రతిపదార్థం:

పునల్ శూళ్=పవిత్రమైన కావేరి జలంతో చుట్టబడిన
అరంగా !=శ్రీరంగమున శయనించిన శ్రీరంగనాథా!
కడి  = పరిమళ
కమలం మలర్ గళ్= తామర పుష్పములు
మలర్  న్దనయివయో= పూర్తిగా వికసించిన
కదిరవన్=సూర్యుడు(తామరలను వికసింపచేయు వాడు)
కనైకడల్= సముద్రపు ఘోష
ముళైత్తనన్=ఉదయగిరినందు ఉదయించెను  (తూర్పున)                                                                                             ఇవనో= ఇదిగో
తుడియిడై యార్ = డమరుకం  వంటి నడుము గల స్త్రీలు(డమరుకమునకు మధ్యన ఉండు సన్నన్నిభాగము వంటి)           శురి కుళల్= వారి కొప్పులు
పిళిందు ఉదఱి= బాగా విదిల్చి పిండి(నీళ్ళు లేకుండ)
తుగిల్ ఉడుత్తు = వస్త్రములను ధరించి
ఏఱినర్ = గట్టు ను ఎక్కిరి(నది నుండి ఒడ్డుకు వచ్చిరి)
తొడైఒత్త = చక్కగా కూర్చిన
తుళపముం = తులసి మాల
కూడైయుమ్ = పూల బుట్ట                                                                                                                                        పొలిన్దు  తోన్ఱియ = ధరించి వచ్చిన
తోళ్ = భుజములు                                                                                                                                     “తొండరడిప్పొడి” యెన్నుం = తొండరడి పొడి అను పవిత్ర నామమును ధరించిన
అడియనై= దాసుడను
అడియనెన్ఱు అరుళి =మీ కృపకు పాత్రుడను/అర్హుడను
ఉన్నడియార్కు = మీ దాసులకు
ఆళ్ పడుత్తాయ్=వారి సేవ యందు నియమన పరుచుము/ శేష పరుచుము
పళ్ళియెళుందు !అరుళాయే=(ఆ ప్రయోజనమునకు) కృపతో లేచి మమ్ములను అనుగ్రహింపుము.

సంక్షిప్త అనువాదం :

పవిత్రమైన కావేరీ జలంతో ఆవరింపబడిన శ్రీరంగమున పవళించిన శ్రీరంగనాథా! ప్రకృతి పరమైన శబ్దం ప్రసరించుచున్నది    సముద్రములో,   పరిమళ భరిత తామరలు   సూర్యుడు ఉదయించగానే వికసించాయి. డమరుకం(సన్నని మధ్య భాగం గల ఒక వాయిద్యం)వంటి సన్నని నడుము భాగం గల స్త్రీలు తమ కేశములను తడి లేకుండ విదిల్చి(స్నానాంతరం)వస్త్రములు ధరించి నది ఒడ్డునకు చేరారు. తొండరడిపొడి(భక్తుల పాద ధూళి) అను నామధేయం గల  ఈ దాసుడు పరమళించు తులసీ మాలలు ఉన్న బుట్టను ఈ    ప్రకాశిస్తున్న ఈ భుజములయందు ధరించి ఉన్నాడు. (కనుక) మీ కృపకు పాత్రుడను/అర్హుడను అయిన నన్ను అంగీకరించి   భాగవతుల ( మీ దాసుల)  సేవ యందు నియమన పరచుము/ శేష పరుచుము.

 నఙ్ఞీయర్ వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశములు:

  • ఆళ్వార్ ఇక్కడ ఆ సన్నని నడుము మరియు గిరిజాల(ఉంగరాల) జుట్టు ఉన్న  స్త్రీలను ఎందుకు ఉట్టంకించారు/ఉదాహరించారంటే, పెరియ పెరుమాళ్,  కు బృందావనంలో యమునా నది రేవుల/ ఘాట్ లలో   స్నానమాడి తనను తొందరగా నిద్రలేపు  గోపికలను  గుర్తుచేస్తున్నారు. పరాశర భట్టర్ వారు పెరియపెరుమాళ్ ను శ్రీకృష్ణుడిలా, ఉత్సవర్లైన నంపెరుమాళ్ ను శ్రీరాముడిలా భావించేవారు.
  • మొదట పెరియపెరుమాళ్  యొక్క గుర్తింపు  “శూళ్ పునల్ అరంగా!” అని అనడం వలన వెల్లడవుతుంది- కావేరీ జలముతో ద్వీపముగా చుట్టబడి  మరియు తనకు ఇష్ఠమైన నివాసము అగు శ్రీరంగముతో ఇతనిని గుర్తించడం జరిగినది. ఆహ్లాదకరమైన ఈ కావేరీనది పెరియపెరుమాళ్ కు విరజా నదిని(నిత్యవిభూతిని మరియు  లీలా విభూతిని వేరుపరుచునది) , సరయూ నదిని(అయోధ్య) మరియు యమునానదిని(మథుర, బృందావనం) మరిపిస్తుంది.
  • ఆళ్వార్ , ఎంపెరుమాన్ వైభవమున తగ్గట్టుగా అలకరించు అందమైన మాలలతో నిండి ఉన్న బుట్టను ధరించి ఉన్న తమ స్వరూపమును వెల్లడిచేస్తున్నారు. శ్రీరామాయణంలో లక్ష్మణుడు చేతిలో గునపమును మరియు బుట్ట(మట్టి మోయుటకు) , తన బాణం/విల్లుతో ధరించి శ్రీరామునకు మార్గదర్శిగా నిలుస్తారో అలా ఆళ్వార్ కూడ పుష్పములతో నిండిన బుట్టను ధరించిన స్వరూపముతో గుర్తించబడుతున్నారు. ఇదే జీవాత్మ యొక్క నిజమైన స్వరూపం.
  • తొండరడిపొడి ఆళ్వార్(భక్తుల పాద ధూళి) ఈ నామము ఆళ్వార్   ,   భగవంతుని దాసుల పాదాల వద్ద ఉన్న విశేష స్థానమును సూచించును.

పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశాలు:

  • కడిమలర్- పరిమళ భరిత పుష్పములు- శ్రీరంగములో ఉన్న పుష్పములన్నీ సువాసన యుక్తంగ ఉంటాయి, కారణం అది శ్రీమహాలక్ష్మి నివాస స్థలం. కావుననే నమ్మాళ్వార్ తమ తిరువాయ్ మొళి 10.10.2 లో “వాసమ్ శెయ్ పూంగుశలాళ్ తిరు” (పరిమళ భరిత కేశములు కలగిన మహాలక్ష్మి వాసస్థానం)అని కీర్తించారు.
  • తిరుప్పాణి ఆళ్వార్ తమ అమలనాదిపిరాన్ పదవ పాశురమున “కోవలనాయ్ వెణ్ణెయ్ ఉండ వాయన్ ……అణి అరంగన్”(శ్రీరంగనాథుడు వెన్నను ఆరగించిన శ్రీ కృష్ణుడే)   అని పేర్కొన్నాడు.
  • ప్రభావమైన సుదర్శనచక్రం మరియు పాంచజన్యములు భగవానుని స్వరూపమును తెలుపును ఈ విషయమును తిరుమంగై ఆళ్వార్ తమ పెరియతిరుమొళి 11.2.6 లో “ఆళియుమ్ శంగుముడైయ నంగళడిగళ్“అని అన్నారు , ఆ మాదిరిగానే  భాగవతులకు పుష్పములతో నిండిన బుట్టను ధరించుట  స్వరూప లక్షణము. భగవానునకు సమర్పించు అన్ని  కైంకర్యముల యందు  మాలాకైంకర్యం ఉత్తమ కైంకర్యముగా చెప్పబడింది,  కావుననే పెరియాళ్వార్, తొండరడిపొడిఆళ్వార్, అనంతాళ్వాన్ మొదలైన వారు ఈ కైంకర్యము ద్వారా నే భగవంతున్ని సేవించారు.
  • ఆత్మ యొక్క అస్వాభావిక అంశాలు తొలగించబడతాయో, అంతిమంగా ఆ ఆత్మకు ఎంపెరుమాన్ మరియు అతని  భక్తుల యందు శేషత్వభావన ఏర్పడుతుంది.
  • సంసారము యందు/వైపు  శేషత్వం  నిరర్థకమైనది, భగవానుని యందు/వైపు   శేషత్వం  విశేషమైనది,  అదే శేషత్వం భాగవతుల యందు/వైపు  అత్యంత విశేష పూర్ణమైనది.
  • ‘అంతిమ స్థితియగు శేషత్వమును(భాగవతుల యందు) అంగీకరించి మీ పాద భక్తునిగా మారినా కూడ మీరు ఇంకా పవళించి ఉన్నారే? ఇకనైనను లేచి మమ్ములను అనుగ్రహింపుము’అని తొండరడిపొడిఆళ్వార్ అభ్యర్థిస్తున్నారు.

నఙ్ఞీయర్ మరియు పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళైల వ్యాఖ్యాన ఆధారిత  తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి తెలుగు అనువాదం సంపూర్ణం.

అడియేన్ నల్లా శశిధర్ రామానుజదాస

ఆధారం: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/01/thiruppalliyezhuchchi-10-kadimalar/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

kaNNinuN chiRuth thAmbu mudhalAyiram telugu

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు – 3 – తిరితంతాగిలుం

Published by:

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

కణ్ణినుణ్ శిరుతాంబు

<< పాశురం 2

paramapadhanathan

 నంజీయర్  అవతారిక:

మధురకవి ఆళ్వార్ భగవంతుడి చేష్ఠితాలను అనుభవించింది  నమ్మాళ్వార్లకు  భగవంతుడు ప్రీతికరమైన వాడు కావున.

నంపిళ్ళైఅవతారిక:

  • మధురకవి ఆళ్వార్ నమ్మాళ్వార్లకు శరణాగతుడు.  అందువలన ఆయన కిష్ఠమైన భగవంతుడిని తను కూడా సేవించాడు.
  • ఎంపెరుమాన్  జీవప్రకృతికి వ్యతిరేకమైన శూర్ఫణకను  ఒంటరిగా వస్తే పట్టుకున్నాడు. అదే ఎంపెరుమాన్  ఆణ్డాళ్ వంటి ఆచార్య నిష్ట కల వారికి తాను సులభుడు. ఇదే విషయాన్ని ఆండాల్ నాచ్చియార్ తిరుమొళి 13.10 లో “తంగళ్ తేవరై వల్ల పరిసు వరువిప్పరేల్” (పెరియాళ్వార్ల  దేవుడు వస్తే ఆయనను నేను ఆశ్రయిస్తాను.) అన్నది.
  • త్రిపురా దేవి ఎంపెరుమానార్ కాని, రుధ్రుడిని దేవుళ్ళలో ఉన్నతునిగా గుర్తిస్తే  ఆయననే  సంపూర్ణముగా  ఆశ్రయిస్తాను అన్నది. అమేకున్న ఆచార్య నిష్ట అలాంటిది.
  • నంపిళ్ళై వ్యాఖ్యానానికి అదనముగా పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై ఈ సంఘటనను ఎత్తి చూపుతున్నారు. ఎంపెరుమానార్  తిరునారాయణ పురములో ఉండగా ఒక సారి కూరత్తాళ్వాన్, శ్రీరంగములో కోవెలకు వెళ్ళారు. ఆ రోజులలో ఎంపెరుమానార్  సంబంధీకులెవరిని కోవెలలోనికి రానీయరాదని  రాజు ఆఙ.   అందువలన ఆయనను లోనికి వెళ్ళకుండా ఆపేసారు. భటులలో ఒకడు “కూరత్తాళ్వాన్  ఆత్మగుణ సంపన్నుడని ఆయనను లోనికి వెళ్ళనివ్వ వచ్చ”ని చెప్పాడు. కాని కూరత్తాళ్వాన్ “రామానుజ సంబంధమును వదిలి ఆత్మ గుణములను  చూసేట్టైతే అవి నిరుపయోగములు.” అని చెప్పి వెనకకు మరలి పోయారు. ఇది ఆచార్య నిష్టకు పరాకాష్ట.

* అళగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనార్ అభిప్రాయము:

మధురకవి ఆళ్వార్  ఇంతకు ముందు పాసురములో  “దేవు మఱ్ఱఱియేన్” అన్నటము వలన, తన దేవుడెవరో చెప్పుకున్నారు.

  • ఎవరైతే తమ ఆచార్య నిష్ట కలిగి వుంటారో వారంటే భగవంతునకు అమిత ప్రీతి.ఈ విషయమును గీతలోని 7.17 లో ఇలా చెప్పారు, “ప్రియో హి  ఙ్ఞానిన: అత్యర్త్తం  అహం స చ మ ప్రియ:” (ఎవరైతే నా మీద ప్రీతి కలిగి వుంటారో వారంటే నాకు  అమిత ప్రీతి.)
  • భగవంతుడు మధురకవి ఆళ్వార్లకు తన అప్రాకృత స్వరూపమును చూపించారు. మధురకవి ఆళ్వార్లకు, నమ్మాళ్వార్ల పట్ల వున్న ఆచార్య నిష్ట దానికి కారణము. ఈవిషయమును మధురకవి ఆళ్వార్లు గుర్తెరిగి నమ్మాళ్వార్లను శరణాగతి చేయటము తప్ప తన ఙ్ఞానమో అనుష్టానమో దానికి కారణము కాదని చెప్పుకున్నారు.

తిరితంతాగిలుం
దేవపిరానుడై కరియకోల త్తిరువురు కాణ్బన్ నాన్
పెరియ వణ్ కురుకూర్ నగర్ నంబిక్కు ఆళురియనాయ్
అడియేన్ పెఱ్ఱ నన్మైయే

తిరితంతాగిలుం = నేను ఒక వేళ జారి పోయినా(నమ్మాళ్వార్ల భక్తి నుండి)
దేవపిరానుడై = నిత్య సూరులకు నాయకుడైన భగవంతుడు
క్కరియ =నల్లని(మఘముల వలె)
కోలం = అందమైన
త్తిరువురు = తిరుమేని
నాన్ క్కాణ్బన్  = నేను చూస్తాను
పెరియ వణ్ కురుకూర్ నగర్ నంబిక్కు = ఆళ్వార్తిరునగరి నయకుడైన
ఆళురియనాయ్ = నిజమైన సేవకుడిగా
అడియేన్ పెఱ్ఱ నన్మైయే = నేను పొందిన అదృష్ఠము

భావము:   ఒక వేళ దాసుడు ఆచార్య నిష్ట నుండి జారినా, నీలమేఘశ్యాముడు, నిత్యసూరుల నాయకుడు అయిన శ్రీమన్నారాయణని ఆళ్వార్తిరునగరిలో అవతరించిన నమ్మాళ్వార్ల అనుగ్రహము వలన చూడగలుగుతాడు.

 నంజీయర్ వ్యాఖ్యానము:

  • భగవత్ విషయములో, చాందోగ్య ఉపనిషద్ లో “న చ పునర్ ఆవర్తతే” (ఒక సారి  పరమపదము చేరిన వారు మరల తిరిగిరారు.) మోక్ష సాధనలో ఇది మొదటి మెట్టు. భాగవతుల పట్ల, ఆచార్యుల పట్ల చేసే సంపూర్ణ శరణాగతి ఆఖరి మెట్టు.  ఆఖరి మెట్టు నుండి జారిన వాడు (ఆచార్య కైంకర్యము నుండి జారిన వాడు) మొదటి మెట్టు (భాగవత్కైంకర్యము)మీద పడతాడు.
  • భాగవతుల స్వస్వరూపము చాలా అందముగా వుంటుంది. లక్ష్మణుడి చేత శిక్షింపబడిన శూ ర్పణక, ఖరుడితో  రామ లక్ష్మణుల గురించి చెప్పే సందర్భములో వారి అందమును  గొప్పగా చెపుతుంది. (శ్రీ రామాయణం-ఆరణ్య 19.14) “తరుణౌ రూపసంపన్నౌ”.( చాలా రూప వంతులు, యవ్వన వంతులు)
  • పెరియ వణ్ కురుకూర్ –భగవంతుడి అనుగ్రహము సంపూర్ణముగా గల నమ్మాళ్వార్లను అనుగ్రహించిన, సుఙ్ఞానులతో నిండిన ఆళ్వార్తిరునగరి ఎంతో గొప్ప ఊరు. ఈ విషయము స్వయముగా నమ్మాళ్వార్లు తిరువాయిమొళి 8.1.11 “పెరియ వణ్కురుకూర్ వణ్ శటకోపన్“ అని చెప్పుకున్నారు.

  నంపిళ్ళై ఈడు వ్యాఖ్యానము:

  • ఆచార్య నిష్ట నుండి జారగానే, భగవంతుడి గురించి పాడటము మొదలు పెట్టారు. యోగ భ్రష్టులైన వారు  ఊర్వశి అందమును  గురించి పాడటము మొదలు పెట్టినట్లు, మధురకవి ఆళ్వార్ భగవత్ గుణములను గురించి పాడారు.
  • ఇక్కడ కూరత్తాళ్వాన్కు  శ్రీరంగములో జరిగిన విషయమును గుర్తు చేయటము జరిగింది.
  • మధురకవి  ఆళ్వార్ “అడియేన్” అన్నారు. అది నమ్మళ్వార్ల పట్ల వీరికున్న వినయమును తెలియ జేస్తుంది.
  • భగవంతుడి విషయములో నమ్మళ్వార్లకు, మధురకవి ఆళ్వార్లకు ఉన్న అభిమానము  “నన్మైయే” (మంచి) అనే ప్రయోగము వలన తెలుస్తున్నది.

 పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానము:

  • “తిరితంతాగిలుం” (వదలి వేయుట) మార్గ నిర్దేశము చేస్తున్నది.  తిరువాయిమొళి పాసురము (2వ పాసురం )లోను ఇదే విషయము చెప్పబడింది.  అంతిమముగా  మధురకవి ఆళ్వార్ అన్నింటిని వదలి ఎంపెరుమాన్ శ్రీపాదములను చేరుకున్నారు.
  • దేవపిరాన్ – ఒక వేళ మధురకవి ఆళ్వార్ ఆచార్య నిష్ట నుండి జారినా,  నిత్యసూరుల నాయకుడు అయిన శ్రీమన్నారాయణుని  శ్రీపాదములపై  పడి నిత్యసూరి అవుతారు.
  • నమ్మళ్వార్  చీకటి  కాలమైన  కలియుగములో అవతరించారు. శ్రీమన్నారాయణుని దయను ఇక్కడ చూడలేము. నమ్మాళ్వార్లు అవతరించిన ఆళ్వార్తిరునగరిని “కురుకూర్ నగర్” అని ప్రత్యేకముగా పేర్కొనటము వలన ఆ వూరిని  శ్రీవైకుంఠముగా  భావించారని తెలుస్తున్నది.  పరమపధం మీద  నమ్మళ్వార్లకు ఎటువంటి  అభిప్రాయము వుందో “అయర్వఱుం అమరర్గళ్ అధిపతి” (తిరువాయిమొళి 1.1.1 ) అనే పాసురము ద్వారా తెలుస్తున్నది. “తిరునగరి” అన్నప్పుడు అదే అభిప్రాయము మధురకవి ఆళ్వార్లకు వుంది.
  • ఆళురియనాయ్ –  నమ్మళ్వార్లకు పరతంత్రుడు. వారి ఇష్టయిష్టాలు వీరికి ఇష్టయిష్టాలు అవుతాయి.

 అళగియ మణవాళ పెరుమళ్ నాయనార్ వ్యాఖ్యానము:

  • తిరితంతాగిలుం –అన్న ప్రయోగానికి నాయనార్ కొత్త అర్థమును చెప్పారు. భగవంతుడి గురించి కాకుండా  నమ్మళ్వార్ల పాసురములను పాడుతూ  తిరుగుతుండగా  భగవంతుడు తన కృపా దృష్టిని మధురకవి  ఆళ్వార్ల మీద కురిపించారు.
  • జితంతే స్తోత్రము 1.5 లో చెప్పినట్లుగా “భక్తానాం త్వం ప్రకాశసే” ( నీ భక్తులకు నీ స్వరూపమును విశద పరచు)  నమ్మళ్వార్లకు  భగవంతుడి మీద వున్న ప్రేమ, మధురకవి ఆళ్వార్లకు నమ్మళ్వార్ల మీద వుంది. అందు వలన భగవంతుడు  మధురకవి ఆళ్వార్లకు తన స్వరూపమును విశద పరచారు.
  • కరియ – నీల  నిత్యసూరులు అనుభవించిన రూపము నీలి మేఘ వర్ణము కాదు. నమ్మళ్వార్లు అనుభవించిన రూపము కూద నీలి మేఘ వర్ణ రూపము కాదు. బంగారు వర్ణము 2.5.1 “ఎన్నావి సేర్  అమ్మానుక్కు సెంపొన్ తిరువుడంబు” (నేనుసేవించు  స్వామి బంగారు వర్ణుడు.)  మధురకవి ఆళ్వార్లకు మాత్రమే  నీలి మేఘ రూపమును చూపి తన  ఔధార్యమును ప్రకటించారు.
  • తిరువురు – నాయనార్ ఈ ప్రయోగానికి శ్రీ మహాలక్ష్మి అని అర్థము చెప్పారు.
  • వకుళ మాల పరిమళమునకు బదులుగా తుళసి పరిమళము వ్యాపించినది. నమ్మళ్వార్లు అనుభవించిన రూపమునకు  భిన్నముగా  దాసుడికి  అనుగ్రహించాడు. మనసులో కొంచెము భీతితో  స్వామి రూపాన్ని చూడగలిగాను.
  • పెరియ వణ్ కురుకూర్  – మధురకవి ఆళ్వార్లకు ఆళ్వార్తిరునగరి  కంటే  పరమపదము చిన్నదిగా తోచింది. నమ్మాళ్వార్  పెరియ తిరువంతాది 75 లో  “పువియుం ఇరువిసుంబుం నిన్నగత్త నీ ఎన్ సెవియిన్ వళి పుగుంతు ఎన్నుళ్ళాయ్” (ఈరేడు భువనములు నీలో నిలిచి వుండగా నువూ నాచెవి గుండా నాలో ప్రవేశించావు.అనగా శాస్త్రము రూపములో నాలో నిలిచి వున్నావు అని అర్థము.) విభూతిమాంతుడు, విభుతి  (ఐశ్వర్యము)  నమ్మళ్వార్లలో వుండగా, ఆయన ఆళ్వార్తిరునగరిలో వున్నారు. అందువలన అది ఉన్నతమైనది
  • నమ్మళ్వార్ పరమపదనాధుడి మీద అపారమైన భక్తి గలవారు.  నమ్మళ్వార్లకు  దాసుడవటము వలన  పరమపదనాధుడే  అనుగ్రహించాడు.   నాన్ముగన్ తిరువంతాది 15 లో “ఏత్తియిరుప్పారై వెల్లుమే మఱ్ఱవరైచ్ చాత్తియిరుప్పార్ తవం” (భగవంతుడి దాసులకన్నా భాగవత దాసులది ఉన్నత స్థానము.)  మధురకవి ఆళ్వార్లు ఈ విషయమును బాగా  తెలిసిన వారు.

అడియేన్ చుడామణి రామానుజ దాసి

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/01/kanninun-chiru-thambu-3-thirithanthagilum/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

thiruvAimozhi thiruvAimozhi 1st centum

thiruvAimozhi – 1.4.9 – nAdAdha malar

Published by:

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImath varavaramunayE nama:

Full series >> First Centum >> Fourth decad

Previous pAsuram

srinivasa-pushpa-yagam

Introduction for this pAsuram

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s introduction

No specific introduction.

Highlights from nanjIyar‘s introduction

In the ninth pAsuram – AzhwAr requests the cool wind: after informing emperumAn “Can you let your subservient person die down like this?” if he still ignores me, you should surely put me to my end.

Highlights from vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s introduction

Subsequently, parAnkusa nAyaki looks at the cool wind which returns from emperumAn to finish her unlike previous occasions and tells it “After informing him who is naturally related to me, you can come and harm me”.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s introduction

Similar to nanjIyar‘s introduction.

Highlights from nampiLLai‘s introduction as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

Ninth pAsuram – When parAngusa nAyagi was thinking as in (the previous pAsuram) “sAyalodu maNi mAmai thaLarnthEn nAn” (I have become tired losing my colour, lustre etc), a cool wind touches her body. Seeing its nature, she thought that there is something to it, just like thArai said “sugrIva was struggling till a little while ago being beaten up by vAli – but the same sugrIva has returned with a great roar – there must be something to it (i.e., having the support of srI rAma))”. When a king sends his servants to torture those who disobey (or defame) the king, those persons may try to give some wealth etc to the servants to avoid the torture. In the same way parAngusa nAyagi tells the cool wind “you go and inform him about my plight and if he does not care about my offerings, then you can return to put me to my end”.

pAsuram

நாடாத மலர் நாடி நாள் தோறும் நாரணன் தான்,
வாடாத மலர் அடிக் கீழ் வைக்கவே வகுக்கின்று,
வீடாடி வீற்றிருத்தல் வினை அற்றது என் செய்வதோ?
ஊடாது பனி வாடாய். உரைத்தீராய் எனது உடலே.

nAdAdha malar nAdi nAL thORum nAraNan than
vAdAdha malar adik kIzh vaikkavE vagukkinRu
vIdAdi vIRRiruththal vinai aRRadhu en seyvadhO
UdAdu pani vAdAy uraiththIrAy enadhu udalE

Word-by-Word meanings (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

Udu – In between (emperumAn and me)
Adu – occurring/travelling
pani vAdAy – Oh cool wind!
nAdAdha – rare (difficult to find)
malar – flowers
nAdi – seek out
nAL thORum – daily
nAraNan than – unto nArAyaNa (who has eternal relationship with everyone as master)
vAdAdha malar adik kIzh – unto the fresh lotus feet of emperumAn
vaikkavE – on offering
vagukkinRu – engaging (the senses)
vIdu – in separation
Adi – occurring
vIRRiruththal – being alone
vinai aRRadhu – unfortunate situation
en seyvadhO – what is the result of it?
uraiththu – telling him (and if he gives unfavourable answer)
enadhu udal – my body
IrAy – kill it so it does not exist

Simple transalation (based on vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s 12000 padi)

Oh cool wind which is travelling in between emperumAn and me! While I should be offering rare flowers unto his lotus feet daily and engaging my senses in the same, my unfortunate situation is such that I am living alone in separation from him. After informing this to him and if you do not get positive feedback, please  finish my body. vIdu here means separation. From this, we can understand that if the AchArya is harmful to us due to some reason, he is still worshippable by us since he is the one who will deliver us.

vyAkyAnams (commentaries)

Highlights from thirukkurukaippirAn piLLAn‘s vyAkyAnam

Similar to vAdhi kEsari azhagiya maNavALa jIyar‘s translation.

Highlights from nanjIyar‘s vyAkyAnam

See nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from periyavAchchAn piLLai‘s vyAkyAnam

Similar to nampiLLai‘s vyAkyAnam.

Highlights from nampiLLai‘s vyAkyAnam as documented by vadakkuth thiruvIdhip piLLai

  • nAdAdha malar nAdi – Some say this (flower) relates to “Athma pushpam” (the flower of AthmA which has certain auspicious qualities). Instead of that, nanjIyar explains this as highlighted in thiruvAimozhi 4.7.8 “eNdhisaiyum uLLa pUk koNdu” (bringing flowers from eight directions) – bringing flowers which are rare to find.
  • nAL thORum – Without any break. For the AthmA whose true nature (of servitude) is established by kinchithkAram (a little service), break in such service is an obstacle.
  • nAraNan – One who is sarvaswAmy (master of all) who deserves to be served always
  • vAdAdha malar adik kIzh – unto the lotus feet which look like fresh flowers. Even while being separated (in suffering), the lotus feet are so relishable and thus cannot be given up.
  • vaikkavE – to keep
  • vagukkinRu – present for that only. Just as it is explained in srI rAmAyaNam ayOdhyA kANdam 40.5 “srushtasthvam vanavAsAya” (sumithrai says to lakshmaNa – “you are created to accompany (and serve) srI rAma in the forest”. Similarly, the purpose of jIvAthmA‘s existence is to serve the most appropriate/deserving, easily approachable and ever relishable lotus feet of emperumAn.
  • vIdu Adi vIRRiruththal vinai aRRadhu en seyvadhO – Just like sEshabhUtha’s (jIvAthmA/servitor) true nature is established by rendering service, sEshi’s (bhagavAn/master) true nature is established by accepting such service. vIdu – leaving/separating. vIRRiruththal – being seated comfortably (in separation). vinai aRukkai – terminating my good fortunes.  Two explanations are given:
    • Instead of accepting my service, he is enjoying in separation from me. What can I do seeing this act of his?
    • Being separated from him and also being given up by my relatives (and thus separated from them too), what can I do?
  • UdAdu pani vAdAy – Just like a servant/messenger will convey messages between two persons, the cool wind is travelling back and forth between me and emperumAn. Also explained as: Udu – inside, Adugai – travelling. Reaching up to the inner quarters of emperumAn or you who were near us during the times we were together.
  • uraiththu – When you tell him “this parAngusa nAyagi (jIvAthmA) is born only to serve you eternally”, if he says “I don’t even want the kainkaryam from her”, you return and put an end to my body which cannot bear the separation from him.

In the next article we will enjoy the next pAsuram.

adiyen sarathy ramanuja dasan

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram telugu thiruppaLLiyezhuchchi

తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి – 9 – ఏదమిళ్

Published by:

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి

8వ పాశురం

 

periyaperumal-art-3

పాశుర అవతారిక:

ఏదమిళ్ తణ్ణుమై ఎక్కం మత్తళి                                                                                                                                 యాళ్ కుళల్ ముళువమోడు ఇశై దిశై కెళుమి                                                                                                     కీదంగళ్ పాడినర్ కిన్నరర్ గరుడర్ గళ్                                                                                                                       కన్దరువర్ అవర్ కంగులుళ్ ఎల్లాం                                                                                                                       మాతవర్ వానవర్ శారణర్ ఇయక్కర్                                                                                                                       శిత్తరుం మయంగినర్ తిరువడిత్తొళువాన్                                                                                                               ఆదలిల్ అవర్కు నాళ్ ఓలక్కమరుళ                                                                                                             అరంగత్తమ్మా పళ్ళియెళుందరులాయే

ప్రతిపదార్థం:

ఏదమిళ్= నిర్థోష(దోష రహిత)
తణ్ణుమై= మృదంగం
ఎక్కం= ఒక తీగ వాద్యం
మత్తళి= మద్దెల
యాళ్= వీణ
కుళల్= వేణువు
దిశై= దిక్కుల యందు
ముళువమోడు= వీటి ధ్వనులతో
ఇశై కెళుమి   కీదంగళ్ పాడినర్= అన్ని దిక్కుల యందు కీర్తనలు గానం చేయు వారు
కిన్నరర్- కిన్నరులు
గరుడర్ గళ్= గరుడులు
కన్దరువర్ అవర్= గంధర్వులు
కంగులుళ్ ఎల్లాం= రాత్రంతయు
మాతవర్= శ్రేష్ఠమైన ఋషులు
వానవర్= దేవతలు
శారణర్= చారణులు
ఇయక్కర్= యక్షులు
శిత్తరుం= సిద్ధులు
తిరువడిత్తొళువాన్= మీ శ్రీపాద సేవ త్వరలో
మయంగినర్= మైమరచిపోతున్నారు
ఆదలిల్= కావున
అవర్కు= వాళ్ళకు
నాళ్ ఓలక్కమరుళ= విశ్వరూప సందర్శనము(ప్రాతః  కాలమున అనుహ్రహించు సేవ) కలిగించుము
అరంగత్తమ్మా!శ్రీరంగమున శయనించిన నా దేవాది దేవా!
పళ్ళియెళుందరులాయే= పడక నుండి మేల్కొని మమ్ము  అనుగ్రహింపుము.

సంక్షిప్త అనువాదం:

కిన్నరులు,గరుడులు మరియు గంధర్వులు మొదలైనవారు దోషరహిత/ మళినరహిత మైన మృదంగం, మద్దెల, ఒక రకైమైన తీగ వాద్యం, వీణ మరియు వేణువు మొదలైన వాయిద్యాలను అన్ని వైపులా వినబడేలా వాయిస్తున్నారు. కొందరు రాత్రి అంతయు వచ్చిఉన్నారు మరికొందరు ప్రాతః కాలమున చేరుకొన్నారు. మాహా ఋషులు, దేవతలు, చారణులు, యక్షులు మరియు సిద్ధులు మొదలైనవారందరు మీ శ్రీపాద ఆరాధనకై వచ్చిఉన్నారు. (కావున) శ్రీరంగమున శయనించిన నా నాథ!తమరు మేల్కొని పెద్దసంఖ్యలో మీ విశ్వరూప సందర్శనమునకై వచ్చినవారినందరిని అనుగ్రహింపుము.

నఙ్ఞీయర్ వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశాలు:

  • తొండరడిపొడి ఆళ్వార్,  ఎంపెరుమాన్ తో ఇలా అంటున్నారు- వివిధ రకముల భక్తాగ్రేసరులందరు మీ  విశ్వరూపసందర్శనకై  త్వర/ఆత్రుత తో వేచి ఉన్నారు. సర్వులకు  రక్షకులగు మీరు మేల్కొని అనుగ్రహించి,  వారిని మీ కైంకర్యమునందు నిమగ్నులుగా చేయుము.

పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశాలు:

  • చిన్న,పెద్ద అను తారతమ్యం లేకుండ ఎంపెరుమాన్ సర్వులకు రక్షకుడు అని నిర్థారిస్తున్నారు. తిరుమళిశై ఆళ్వార్ తమ నాన్ముగన్ తిరువన్దాది 47వ పాశురమున ఇలా వివరిస్తున్నారు.

నన్మణి వణ్ణనూర్ ఆళియుమ్ కోళ్ అరియుమ్                                                                                                     పొన్మణియుమ్ ముత్తముమ్ పూమరముమ్                                                                                                           పన్మణి నీర్ ఓడు పొరుతు ఉరుళుమ్  కానముమ్ వానరముమ్                                                                                     వేడుం ఉడై వేఙ్గడమ్

ఈ పాశురమున  తిరువేంగడం(తిరుమల) నివాసముగా కలిగిన తిరువేంగడముడయాన్ (శ్రీనివాసుడు) నలుపు మరియు నీల వర్ణపు మిశ్రముడు(మంచి ముత్యము వలె ప్రకాశించు దేహం కలవాడు) అలాగే యాళి(సింహ శరీరం ఏనుగు తొండం కలిగిన జంతువు)బంగారం, ప్రశస్తమైన వర్ణపు రాళ్ళు, ముత్యములు, పుష్పములతో నిండిన వృక్షములు, సమృద్ధిగా ప్రవహించు జలాశయములు,  వజ్రాలతో కూడిన జలపాతాలు, వానరులు మరియు వేటగాళ్లతో నిండిన ఆ తిరువేంగడమును శ్రీనివాసునితో సహా కీర్తింపబడ్డాయి. కావున ఎంపెరుమాన్ తిరువేంగడమను  ఆ కొండలో  అగుపించు అన్నీరకముల జంతు జాలమును అనుగ్రహించుటకు అవతరించాడు.

అడియేన్ నల్లా శశిధర్ రామానుజదాస

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/01/thiruppalliyezhuchchi-9-ethamil/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram telugu thiruppaLLiyezhuchchi

తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి – 8 – వంబవిళ్

Published by:

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి

7వ పాశురం

vishnu-and-naradha

పాశుర అవతారిక:


వంబవిళ్ వానవర్ వాయుఱై వళఙ్గ                                                                                                                             మా నిదికపిలై ఒణ్ కణ్ణాడిముదలా                                                                                                           ఎంపెరుమాన్ పడిమైక్కలం కాణ్డర్కు                                                                                                                 ఏఱ్పనవాయిన కొణ్డు నల్ మునివర్                                                                                                                         తుంబురు నారదర్ పుగున్దనర్ ఇవరో                                                                                                                   తోన్ఱినన్ ఇరవియుం తులంగు ఒళి పరప్పి                                                                                                   అంబరతలత్తు నిన్ఱు అగల్ కిన్ఱదు యిరుళ్ పోయ్                                                                                                       అరంగత్తమ్మా పళ్ళియెళుందరుళాయే

ప్రతిపదార్థం

వళఙ్గ= మీ ఔనత్యమునకు సమర్పింపబడిన
వాయుఱై= గరిక(గడ్డి)
మా= శ్లాఘ్యమైన/పొగడ తగిన
నిది= నిధులు- శంఖ పద్మ నిధులు(వారి హస్తముల యందు ధరించిన)
వంబవిళ్= పరిమళించు
వానవర్= దేవతలు
కపిలై= కామధేనువు
ఒణ్= ప్రకాశించు
కణ్ణాడిముదలా= అద్దము మొదలైనవి
ఎంపెరుమాన్= సర్వస్వామి /రక్షకుడు
కాణ్డర్కు= వారిని అనుగ్రహించుము
ఏఱ్పనవాయిన= తగినవి(మీ ఔనత్యమునకు)
పడిమైక్కలం కొణ్డు= ఉపకరణములు
నల్ మునివర్= విలక్షణమైన ఋషులు                                                                                                   తుంబురు నారదర్ = తుంబురుడు, నారదుడు (భగవానునికి నిరంతరం గాన కైంకర్యం చేయువారు)
పుగున్దనర్ ఇవరో= వచ్చి నిలబడ్డారు
ఇరవియుం= సూర్యుడు కూడా
తులంగు ఒళి= అధిక ప్రకాశం
పరప్పి= వ్యాపింపచేయు
తోన్ఱినన్= అగుపించెను
యిరుళ్= అంధకారం
అంబరతలత్తు నిన్ఱు=ఆకాశము నుండి
పోయ్   అగల్ కిన్ఱదు= కనిపించకుండా పోయినది
అరంగత్తమ్మా!= శ్రీరంగమున శయనించిన నా దేవాది దేవా!
పళ్ళియెళుందరుళాయే= లేచి మమ్ములను అనుగ్రహించుము

సంక్షిప్త అనువాదం:

ఓ దేవాది దేవా! విలక్షణ ఋషులైన తుంబురుడు, నారదుడు, స్వర్గమున నివసించు స్వతాహాగా పరమళించు దేవతలు, కానధేనువు మొదలైనవారు గరిక, అద్దం మరియు విలువైన సంపదలతో  తిరువారాధన సామాగ్రితో మీ తిరువారాధనకై వచ్చిఉన్నారు. సూర్యుడు ఉదయించి తన కిరణ ప్రాసారం చే అంధకారమును పోగొట్టాడు. శ్రీరంగమున శయనించిన నా దేవాది దేవా! లేచి మమ్ములను అనుగ్రహించుము.

నంఙ్ఞీయర్ వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశములు :

  • నల్ మునివర్= విలక్షణమైన ఋషులు- అనన్య ప్రయోజనులు- ఎంపెరుమాన్ కైంకర్యము తప్ప ఇతర ప్రయోజనములను వేటిని అభిలషించని వారు.
  • సూర్యుడు  బాహ్యాంధకారమును నశింపచేస్తాడు. కాని సర్వ రక్షకుడగు ఎంపెరుమాన్ అంతర అంధకారం(అఙ్ఞానం) పోగొడతాడు.
  • సూచన –  పిళ్ళైలోకాచార్యులు  తమ ముముక్షుపడి 36వ సూత్రమున ఇలా వ్యాఖ్యానించారు- “రక్షకత్వం” అనగా  కష్ఠ నివారణ ఇష్ఠ ప్రాప్తి ని కలిగించేది. తర్వాతి సూత్రములలో వివిధ వ్యక్తులకు  గల కష్ఠములను/ఇష్ఠములను పేర్కొన్నాడు. 38 సూత్రమున- ప్రపన్నులకు/ముముక్షువులకు,  సంసారులకు  (ప్రాపంచిక విషయాసక్తి గల వారు)  సంసార సంబంధము కష్ఠము మరియు పరమపదం చేరి ఎంపెరుమాన్ కి కైంకర్యం చేయుట ఇష్ఠప్రాప్తి. రక్షకత్వం భగవానునకే సాధ్యం.

 పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశములు:

  • నల్ మునివర్= విలక్షణమైన ఋషులు-భగవానుని ముఖవిల్లాసమునకై ధ్యానము చేయువారు.” అత్తలైక్కు ప్పాంగానవఱైయే మననం పణ్ణుమ్ అవర్గళ్”
  • పెరుమాళ్ శయనించునప్పుడు లాలి /జోల పాటలు ఆలకిస్తారు , ప్రాతః కాలము లేచునప్పుడు సుప్రభాతమును ఆలకిస్తారు. కనుకనే తుంబుర నారదులు వచ్చారని భావన.
  • నంఙ్ఞీయర్  మరియు   పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై  ప్రధానముగా ఎంపెరుమాన్ మాత్రమే అంతర్గత చీకటిని(అఙ్ఞానం)వదిలించువాడని సిధ్ధాంతీకరించారు. 

అడియేన నల్లా శశిధర్ రామానుజదాస

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/01/thiruppalliyezhuchchi-8-vambavizh/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

mudhalAyiram telugu thiruppaLLiyezhuchchi

తిరుప్పళ్ళి యెళిచ్చి- 7 – అన్దరత్త

Published by:

శ్రీ:
శ్రీమతే శఠకోపాయ నమ:
శ్రీమతే రామానుజాయ నమ:
శ్రీమద్వరవరమునయే నమ:

తిరుప్పళ్ళి యెళుచ్చి

6వ పాశురం

dhevas - worshipping-periyaperumal

పాశుర అవతారిక: 

  • నఙ్ఙీయర్ మరియు పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై లు క్రిందటి పాశురములో(6వ)సంక్షిప్తంగా అనుగ్రహించిన వివరణను ఈ పాశురం మరియు రాబోవు రెండు పాశురములలో సవివరంగా వ్యాఖ్యానిస్తున్నారు. నఙ్ఙీయర్ ప్రధానంగా,  ఇంద్రుడు మరియు సప్తఋషులు మొదలైన వారందరు ఆకాశమంతా నిండిపోయి ఎంపెరుమాన్ శ్రీపాదములను విశేష శ్లోకములతో కీర్తిస్తు ఆరాధిస్తున్నారు.  పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై  ముఖ్యంగా ఇలా వివరిస్తారు-  త్తైత్తరీయ ఉపనిషద్ లో పేర్కొన్న “బైశాస్మాత్” (దేవతలు ఎంపెరుమాన్ కు భయపడి అతని ఆఙ్ఞకు లోబడి నడుచుకుంటారు). ఇంద్రుడు తన దాస్యమును నెరవేర్చుకొనుటకు ఇక్కడికి విచ్చేసాడు.

అన్దరత్తమరర్ గళ్ కూట్టంగళ్ ఇవైయో                                                                                                                       అరుం తవ మునివరుం  మరుదరుమివరో                                                                                                                   ఇన్దిరన్ ఆనైయుమ్ తానుమ్ వన్దివనో                                                                                                                   ఎంపెరుమాన్ ఉన్ కోయిలిన్ వాశల్                                                                                                                           శున్దరర్ నెరుక్క విచ్చాదరర్ నూక్క                                                                                                                 ఇయక్కరుమ్  మయంగినర్ తిరువడిత్తొళువాన్                                                                                                           అన్దరం పార్ యిడమిల్లై మత్తిదువో                                                                                                                   అరంగత్తమ్మా! పళ్ళియెళుందరుళాయే.

ప్రతిపదార్థం: 

ఎంపెరుమాన్ = మా స్వామి / మా రక్షకుడా!
ఉన్ కోయిలిన్ వాశల్ = నీ కోవిల వాకిలి దగ్గర
ఇన్దిరన్  తానుమ్ = ఇంద్రుడు కూడ
ఆనైయుమ్= ఐరావతం
వన్దివనో = అందరును వచ్చిరి
అన్దరత్తమరర్ గళ్  ఇవైయో = స్వర్గలోక దేవతలు వీరు
కూట్టంగళ్= పరివారం(వాహన,కుటుంబ, పరిచారక సమేత)
అరుం తవ మునివరుం  = దుర్లభమగు తపమాచిరించిన మునులు –  సనక సనందాది ఋషులు
మరుదరుముం = మరుత్తులు వారి సేవకులతో(మరుద్గణములతో)
ఇయక్కరుమ్= యక్షులు
శున్దరర్ నెరుక్క  = గంధర్వులు క్రిక్కిరిసి నిలబడి ఉన్నారు
విచ్చాదరర్ నూక్క = విద్యాధరులు ఒకరినొకరు  త్రోసుకుంటున్నారు
తిరువడిత్తొళువాన్    మయంగినర్ = మీ పాదములను సేవించుటకు మోహించి ఉన్నారు
అన్దరం  = ఆకాశం
పార్ = భూమి
యిడమిల్లై= చోటులేదు/స్థలాభావం
అరంగత్తమ్మా!శ్రీ రంగమున పవళించిన నా దేవాదిదేవా!
పళ్ళియెళుందరుళాయే= దయతో మేల్కొని మమ్ములను అనుగ్రహించుము

సంక్షిప్త అనువాదం:

ఓ దేవాది దేవా! దేవతలకధిపతైన ఇంద్రుడు తన పరివారంతో(వాహన,కుటుంబ, పరిచారక సమేత) మీ కోవిల వాకిలి వద్ద నిల్చొను ఉన్నాడు. వీరేకాక స్వర్గలోక దేవతలు, వారి పరిచారకులు, సనక సనందాది ఋషులు, మరుద్గణములు, విధ్యాధరులు, యక్షులు మరియు గంధర్వులు మొదలైన వారందరు వచ్చిఆకాశమున మరియు భూమి యందున చేరుట వల్ల స్థలాభావంతో క్రిక్కిరిసి ఒకరినొకరు తోసుకుంటు నిల్చున్నారు. వారందరు తమ శ్రీపాదములను అర్చించడానికి వ్యామోహముతో వచ్చి ఉన్నారు. కాన ఓ దేవాది దేవా! శ్రీరంగమున పవళించిన నా స్వామి ! పడక నుండి లేచి మమ్ములను అనుగ్రహింపుము.

  నఙ్ఞీయర్ వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశాలు

  • ఇద్రాంది దేవతలు స్వర్గలోక దేవతలు, వారి పరిచారకులు, సనక సనందాది ఋషులు, మరుద్గణములు, విద్యాధరులు, యక్షులు మరియు గంధర్వులు మొదలైన వారందరు ఎంపెరుమాన్ శ్రీపాదములను అర్చించడానికి విచ్చేయడం శ్రీమన్నారాయణుని ” సర్వస్వామిత్వం”(అందరికి రక్షకుడు/అధిపతి) ను తెలుపుతుంది.
  • అరుం తవ మునివరుం అను పదము-  దుర్లభమగు తపమాచిరించిన బ్రహ్మమానస పుత్రులగు (మనస్సు నుండి జన్మించినవారు)  సనక, సనాతన, సనందన మరియు, సనత్కుమారులను ఋషులను తెలుపును.
  • చాలా సమూహములు రావడం వల్ల ద్వారపాలకులు కూడ నిలబడుటకు స్థలాభావం ఏర్పడినది.

పెరియవాచ్చాన్ పిళ్ళై వ్యాఖ్యానములోని ప్రధానాంశాలు

  • ఈ పాశుర భావములో దేవతలు, ఋషులు మొదలైనవారి క్రమంలో 3వ వారిగ తెలుపబడ్డాడు ఇంద్రుడు. ఇంద్రుడు వీరికి మాత్రమే అధికారి కావున అతని  ఆగమనం చెప్పబడింది మొదట. దీనికి సామ్యమైన ఉదాహరణ – ప్రణవం. దీనిలో పదాల వరుసక్రమం-(అ,ఉ,మ)  జీవాత్మ యొక్క స్వభావమును తెలుపుతు -‘అ’ కార వాచ్యుడగు పరమాత్మకు ‘మ’ కార వాచ్యుడగు  జీవాత్మ సదా దాసుడు. సారమేమనగా భగవానుడు సర్వులకు అధికారి
  • అరుం తవ మునివరుం అను పదము- గొప్ప తపమాచరించిన సప్తర్షులను తెలుపుతుంది.
  • విద్యాధరులు, యక్షులు మరియు గంధర్వులు మొదలైన సమూహములు గానములో నృత్యములలో వివిధ సామర్థ్యం కలిగిన వారు.

అడియేన్ నల్లా శశిధర్ రమానుజదాస

Source:  http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/01/thiruppalliyezhuchchi-7-antharaththu/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://guruparamparai.wordpress.com
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

gyAna sAram hindi Other

ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ४०

Published by:

श्री:
श्रीमते शठकोपाय नम:
श्रीमते रामानुजाय नम:
श्रीमत् वरवरमुनये नम:

ज्ञान सारं

ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ३९ 

पाशुर ४०:

Arjuna_meets_Krishna_at_Prabhasakshetra

अल्लि मलर पावैक्कन्बर अडिक्कन्बर
सोल्लुम अविडु सुरुदियाम – नल्ल
पड़ियाम मनु नूर कवर सरिदै पार्वै
सेडियार विनैत तोगैक्कुत ती

प्रस्तावना:

“आचार्य भक्ति” और “भक्तों के भक्त” के विचार को पिछले कई पाशुरों में विस्तार से बताया गया है। इसके बावजूद भागवतों का महत्त्व और गंभीरता सांसारिक लोगों को बल देकर समझाना होगा। यह भागवत जन निरन्तर आचार्य और दूसरे भागवतों के बारें में वार्ता करते है। उनका कार्य ही आचार्य और दूसरे भागवतों के प्रति कैंकर्य है। अत: उनके शब्दों और कार्य में हमेशा आचार्य और दूसरे भागवत ही रहते हैं। इनके विचार सांसारिक लोगों के विचार से पूर्णत: विपरीत हैं। इस विषय के उदाहरण के लिये हम श्रीआन्ध्रपूर्ण स्वामीजी कि कथा देख सकते हैं। एक समय कि बात हैं श्रीरंगम मे पेरिया तिरुनाल उत्सव चल रहा था और भगवान श्रीरंगनाथ कि पालखि श्रीरंगम कि गलियो से गुजर रही थी। श्रीरामानुज स्वामीजी के एक महान शिष्य थे “श्रीआन्ध्रपूर्ण स्वामीजी” जो अपने आचार्य श्रीरामानुज स्वामीजी के सिवाय और किसी को जानाते हीं नहीं थे। श्रीरामानुज स्वामीजी भगवान कि आराधन के लिये बाहर गये हुवे थे। अपने साथ श्रीआन्ध्रपूर्ण स्वामीजी को न पाकर श्रीरामानुज स्वामीजी ने पुकारा “हे! आन्ध्रपूर्ण भगवान कि पूजा करने के लिये इधर आवों”। तब श्रीआन्ध्रपूर्ण स्वामीजी श्रीरामानुज स्वामीजी के लिये दूध गरम कर रहे थे। जब उन्होंने श्रीरामानुज स्वामीजी कि आवाज सुनी तो कहा कि “अगर अडिएन आपके भगवान कि आराधन करने के लिये बाहर आता तो उनका ध्यान दूध गरम करने के कैंकर्य से हट जाता तब मेरे भगवान (जो और कोई नहीं श्रीरामानुज स्वामीजी है) के लिये दूध न रहता”। अगर कोई सांसारिक मनुष्य यह कथा देखता है और श्रीआन्ध्रपूर्ण स्वामीजी के स्वभाव को देखता है तो उसके रोज के दिनचर्या से बहुत विपरीत होगा। अत: वह सांसारिक जीव ऐसे लोग और उनके कार्य के प्रति अपमानजनक शब्द कहेंगे। वह संसारी यहीं नही रुकेगा। यह उन भागवतों के लिये भी सत्य है जो भगवान के भक्त है। ऐसे जन भी श्रीआन्ध्रपूर्ण स्वामीजी और उनके जैसे भक्तों के प्रति गलत या निषेधात्मक शब्द का प्रयोग करेंगे। वह यह कह सकते हैं “भगवान के प्रति इन लोगों कि आज्ञा का पालन देखिये और यह लोग आचार्य और अन्य जनों के पीछे जा रहे है। अन्त मे तो भगवान ही सब पर कृपा करेंगे और ऐसा हैं तो क्यों ये लोग दूसरे लोगों के पीछे घूमते है”। अब यह प्रश्न आता है कि भक्तों के भक्त प्रति क्या होता है अगर इनके उपर शिकायत आती है। यह पाशुर जो सांसारिक लोग और भगवान के भक्त शिकायत करते है उन प्रश्नों का उत्तर देता है। इन जवाबो के अलावा श्री देवराज मुनि स्वामीजी इन महान आत्मा की भाषाए, कार्य और अनुभव को सांसारिक लोगों से पूर्णत: विपरीत बताते है। यह अपने आप मे एक कीर्ति हैं।

पाशुर ४० अर्थ: अविडु सोल्लुम – वह हास्यजनक चर्चाये; अडिक्कन्बर – भक्तों कि जो चरण कमल में है; अंबर – भगवान के जो प्रेमी है ; अल्लि मलर पावैक्कु – पेरिया पिराट्टी का ; सुरुदियाम – स्वयं वेदों के बराबर है ; कवर सरिदै – उनकी गतिविधियाँ ; मनु नूर नल्ल पड़ियाम – मनु धर्म शास्त्र के लिये एक उच्च उदाहरण है ; पार्वै – उनकी दूरदृष्टी ; ती – अग्नि के तरह कार्य करती है ; विनैत तोगैक्कुत – बुरे कर्मो का नाश करने के लिये जो ; सेडियार – एक व्यक्ति को डुबाती है।

स्पष्टीकरण:

अल्लि मलर पावैक्कन्बर अडिक्कन्बर: भगवान श्रीमन्नारायण हमेशा अपने पत्नी पेरिया पिराट्टी से प्रेम करते है जो उनके कमल पुष्प से आयी हैं। क्यों भगवान हमेशा उनकी पत्नी के साथ रहते दिखते है उसके लिये एक कारण है। हमें यह समझाने के लिये कि भगवान कि कृपा के लिये सबसे पहिले अम्माजी का पुरुषकार होना आवश्यक हैं। उनकी कृपा और आशिर्वाद भगवान

कि पहचान बनाता है जिससे हम उन्हे जान सके। यह हमें यह भी दिखाता हैं कि भगवान अम्माजी के प्रति अतृप्त प्रेम व्यक्त करते है। अत: जो भगवान के चरण कमलों में हो जो अपने पत्नी से प्रेम करता हो उसे “अल्लि मलर पावैक्कन्बर अडिक्कन्बर” कहकर बुलाते हैं। वह प्रेम जो यह भक्त भगवान के चरण कमल के प्रति बताते उनकी पहिचान बताते हैं। सोल्लुम अविडु सुरुदियाम: ऐसे भक्त कुछ हास्यजनक और अलग बात बोल सकते है। हालाकि वो जो भी कहते है उसमे वेदों के जैसे हीं विश्वसनीयता है । गुरूपरम्परा मे हम ऐसे शब्दों को देख सकते है। उदाहरण के लिये “उड़यवर वार्ता”, “भट्टर वार्ता”, “कुरेश वार्ता”, “कलिवैरिदास वार्ता”, “तिरुकोलूर वार्ता” शामिल हैं। यह वार्ताएं इन महान पूर्वाचार्यों से कही गयी हैं। वह बहुत महान गुप्त और बहुत ही आनंदित मतलब सरल तरिके से पहूंचाते है। जो श्रीराम अपने भाई लक्ष्मण के लिये वाक्य का प्रयोग करते है उसको दर्शाने के लिये कंबनाताज्वार “वाई तंधना कूरुधियों मरई तंधा वायाल” का प्रयोग करते है। “पेडयैप पीड़िट्टु तन्नै पीड़िक्का वंधदैन्ध पेधै वेदवनुक्कु उधवि सेयधु, विरगीदै वेंध्ल मूति पादुरु पसियै नोक्कि तन उदल कोदुत पैम्पुल व्ल्दु पेट्रू उयर्न्धा वार्ताई वेदांतिन विज़्हुमिधु अनरो?”। यह पद्य कम्बर रामायण से है जो एक शिकारी और कबुतर की कथा को लेकर शरणागति शास्त्र के बारे में चर्चा करता है। शरणागति के बारें में जो उस कबुतर ने वर्णन किया हैं वह वेद से भी उच्च हैं।

नल्ल पड़ियाम मनु नूर कवर सरिदै पार्वै: ऐसे भक्तों का इतिहास और कुछ नहीं उनका आचरण है। लोगों कि रोज कि दिनचर्या और आज्ञा पालन मे पक्का रहना मनु शास्त्र मे दस्तावेज़ किया हैं। ऐसे भक्तों का आचरण मनुशास्त्र के लिये उदाहरण हैं। ऐसे शास्त्र में उनके जाती के अनुसार जिसमे उनका जन्म हुआ है,क्या करना और क्या नहीं करना सब लिखा हैं। जिन्होंने इसे पढ़ा हैं और जानते हैं वह उसके अनुसार रहते है। हालाकि सांसारिक लोगों को जो शास्त्रों में बताया हैं सिखना और आज्ञा पालन समझना आसान नहीं हैं। यह सांसारिक लोग भगवान के भक्तों के रोज कि दिनचर्या और आचरण का पालन कर उसी कि तरह रह सकते है। ऐसे भक्तों का आचरण उसे पालन करने के लिये सभी के लिये एक उदाहरण हैं। वास्तव में यह भी कहा जा सकता है कि स्वयं शास्त्र वह भक्त कैसे व्यवहार करते है इतना ही जानते है। अत: यह देखा जा सकता है कि ऐसे भक्तों का आचरण हीं मूल है और शास्त्र ऐसे भक्तों के आचरण का प्रतिबिम्ब है। ऐसा विश्वास है इन भक्तों के आचरण पर रखा है। फिर से भगवान श्रीमन्नारायण के पास जाकर,

“येनैतू उलमाराइ अवै इयाम्बर्प पालना
पनैतिरल करकरि भरधन सेयगए
अनैतिराम अल्लना अल्ला; अन्नधु
निनैतिलै, येंवायिं नेया नेंजिनाल” (कम्बरामायण, अयोध्या काण्ड, तिरुवड़ी चूट्टू पदलम-४४)

वेद वों है जो पूरे संसार को क्या करना और क्या नही करना यह बताता है। जो भी श्रीभरतजी ने किया वह सब शास्त्र में बताया गया है। ऐसे भी कुछ है जो शास्त्र में बताया गया है परन्तु भरतजी में नही देखा गया है ऐसे भी बाते वेदों को मान्य नहीं है। जो भी श्री भरतजी करते है वह माननिय है और खुशी मनायी जाती हैं। यह बात श्रीरामजी ने श्रीलक्ष्मणजी से कही थी। यह श्रीभरतजी का आचरण और उसी तरह दर्शाया गया है जैसे “मनु नूर्क्कु नल्ला पडियम”। सेडियार विनैत तोगैक्कुत ती: ऐसे भक्तों कि दृष्टी ऐसी होती है कि वह अपराधिय कर्मों को जो कोई एक ने जमा किया है और दबा रखा हैं उसे नष्ट कर देता है। क्योंकि उनकी दृष्टी ऐसे पाप, दबे हुये कर्म एक व्यक्ति को भीतर से नष्ट करती है और वह अपने आप ही उस जीवात्मा को जो उसके भीतर है उसे रास्ता दिखाता है। सम्पूर्ण सारांश: भगवान के भक्तों के शब्द और व्याख्यान, जो हमेशा उनकी पत्नि पेरिया पिराट्टी पर प्रिती रखते है, हालाकि वह हमे व्यंग लगता है परंतु वह हमेशा वेदों के बराबर रहता है। उनकी क्रियावों की नीव मनु शास्त्र जैसे शास्त्र मे से रखी गयी है जो मनुष्य सभ्यता मे क्या करना और क्या न करना ऐसा बतलाता है। यानि उनकी क्रिया मूल है और शास्त्र कि नकली। ऐसे ही भक्तों कि दृष्टी अग्नि की तरह काम करती है और लोगों कि बोझ और अपराधिय कर्मों को नष्ट कर देता है और स्वयं प्राप्ति के लिये राह बताता हैं।

हिन्दी अनुवादक – केशव रामानुज दासन्

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/05/gyana-saram-40-alli-malar-pavaikku/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

gyAna sAram hindi Other

ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ३९

Published by:

श्री:
श्रीमते शठकोपाय नम:
श्रीमते रामानुजाय नम:
श्रीमत् वरवरमुनये नम:

ज्ञान सारं

ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ३८                                                            ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ४०

पाशुर-३९  putna1

अलगै मुलै सुवैत्तार्क्कु अंबर अडिक्कन्बर
तिलदम एनत तिरिवार तम्मै – उलगर पलि
तूट्रिल तुदियागुम तूटादवर इवरै
पोट्रिल अदु पुन्मैये याम

प्रस्तावना: पिछले पाशुर में आचार्य कि महिमा के बारे में विस्तार से चर्चा की गयी। आचार्य के चरण कमल का महत्व और वों ही उसके जीवन के लिये सबकुछ हैं यह जानकार एक मनुष्य उन्हें पकड़कर रखता हैं। अगर कोई व्यक्ति किसी शिष्य को समझता हैं जिसने अपने आचार्य के चरण कमलों को पकड़ा हैं तो वह व्यक्ति सचमुच हीं समझदार हैं। लोग उस व्यक्ति को जो अपने आचार्य को ही सब कुछ समझता हैं उसकि महिमा को नहीं समझते वह उसके बारें में कुछ इस तरह बात करते हैं, “वह अपने आचार्य को ही सब कुछ मान कर उनके पीछे क्यों जा रहा हैं? वह उन्हें भगवान श्रीमन्नारायण से भी बढ़कर क्यों मानता हैं? वह अपने आचार्य के पीछे-पीछे क्यों घुमाता हैं?” इन लोगों कि जो कुछ भी शिकायत हो परंतु यह पाशुर इन सब प्रश्नों का उत्तर देता हैं। यह लोग जो भी प्रश्न सामने रखे उसमे एक अनुमान कि बात हैं। यहाँ एक समुह के लोग हैं जो भगवान श्रीमन्नारायण के पिछे उनकी महिमा, रूप, श्रेष्ठ गुण, अवतार, कथाएं आदि सुनते जाते हैं। अगर यह समुह जो भगवान के पिछे जाता हैं दूसरे समुह के लोगों को जो आचार्य को ही सब कुछ मानते हैं उन्हें पुंछते हैं कि “आप लोग भगवान श्रीमन्नारायण के पिछे क्यों नहीं चलते हो और केवल एक मनुष्य जिसे आचार्य कहते हैं उनके पिछे जाते हो?” यह पाशुर भगवान के भक्तों से ही इन सब प्रश्नों का उत्तर देता हैं । सांसारिक लोगों से इन आचार्य भक्तोके प्रति कुछ भी निन्दा और जो प्रश्न भगवान के भक्तों ने किये हैं उन्हें उनकी महिमा को समझना होगा ना कि उसे शिकायत / फटकार समझना होगा। इस व्याकरणिक ढाचे को तमिल में “वंजपुगझ्चीयणि” कहते हैं। हम इस पर एक उदाहरण देख सकते हैं। एक समय कि बात हैं श्रीरामानुज स्वामीजी के समय बहुत से लोग श्रीरंगम में पुन्नै पेड़ के नीचे खड़े हुये थे। श्रीरामानुज स्वामीजी भी वही पर उन सब लोगों के साथ भगवान कि सवारी के शुरू होने के इंतज़ार में वहाँ खड़े थे। श्रीरामानुज स्वामीजी भगवान के निकट खड़े थे। बहुत से भक्त श्रीरामानुज स्वामीजी के समीप आकर उन्हें दण्डवत करके चले गये। चोल राज का एक कवि जो यह सब कुछ उत्सुकता से देख रहा था उसका नाम “उदयार सुब्रमान्यभट्टर” था। इस का कारण जानने के लिये वह श्रीरामानुज स्वामीजी के निकट गया और पूछा, “हे! स्वामी! मैं आप से कुछ जानना चाहता हूँ”। श्रीरामानुज स्वामीजी ने कहा “पूछिये,कृपा करके आप को जो कुछ भी पूछना चाहते हैं उसे पूछिये”। उस कवि ने उत्तर दिया कि “मैंने बहुत से लोगों को देखा जो आपके पास आकर और आप को दण्डवत किया। उन्हें भी यह करने में आनन्द आ रहा था और आप जो भगवान के निकट खड़े थे आप ने भी उन्हें रोकने कि कोशिश नहीं कि और खुशी से उनके दण्डवत को स्वीकार किया। आप ने उन्हे दण्डवत करने से रोका भी नही। आप ने ऐसे क्यों किया जब उन्होंने आप को दण्डवत किया तब आपने उन्हें कुछ भी नही कहा ।” श्रीरामानुज स्वामीजी ने उत्तर दिया “हाँ, यह वह प्रश्न हैं जो कि पुछना चाहिये। यह बहुत अच्छा सवाल हैं। परन्तु मुझे बहुत आश्चर्य हुआ कि यह प्रश्न आप से आया।” वह कवि थोड़ा हैरान हो गया और कहा “मेरे में क्या विशेषता हैं?” श्रीरामानुज स्वामीजी ने उत्तर दिया “आप राज महल में सेवा करते हैं। आपके राजा के पास

बहुत से लोग आते होंगे। अगर किसी व्यक्ति को राजा से कुछ चाहिये तो वह राजा कि चरण पादुका को लेकर उसे अपने सिर पर रखकर उसको सन्मान देगा। राजा को पता हैं कि वह व्यक्ति उनकी चरण पादुका को सिर पर रकखर उन्हे सन्मान दे रहा हैं और यह राजा को लुभाने का एक तरीका हैं।” यह जानकर राजा निश्चित ही कुछ कर देता हैं कि उस व्यक्ति कि इच्छा पूर्ण हो जायेगी। इसक अर्थ उस व्यक्ति का काम क्या उन चरण पादुकाओंने किया? यह तो राजा ने उस व्यक्ति का काम किया नाकि चरण पादुका। यह घटना आपने बहुत बार राजमहल में जब आप होते हो तब देखी होगी। उसी तरह यहाँ भगवान तो राजा हैं और आडिएन भगवान कि चरण पादुका। लोगों को जो भगवान से कुछ भी चाहिये वह भगवान को खुश करने के लिये मुझे दण्डवत करते हैं, मै जो भगवान कि चरण पादुका कि तरह सेवा कर रहा हूँ। भगवान यह निश्चित करते हैं कि जो उनके प्रति प्रेम और आदर भावना रखेगा उसका कार्य पूर्ण हो जाये। इसलिये वह मुझे दण्डवत करते हैं। वह कवि “उदयार सुब्रमान्यभट्टर” श्रीरामानुज स्वामीजी से इतना बहुमूल अर्थ जानकार आनंदित हो गया। अत: यह देखा जाता हैं जो भगवद भक्त (भगवान श्रीमन्नारायण के भक्त) हैं वह आचार्य भक्तों पर करुणा दिखाते हैं। भगवद भक्तों को आचार्य भक्तों कि महिमा समझना चाहिये। अगर वें निष्फल हो जाते हैं परंतु आचार्य भक्तों पर करुणा दिखाते हैं तो आगे चलकर यह आचार्य भक्तों कि महिमा समझने की शुरुवात हो सकती है।

पाशुर अर्थ: अंबर – भक्त जन जो , अंबर अडिक्कन्बर – भगवान श्रीमन्नारायण के चरण कमलों में हैं , सुवैत्तार्क्कु – जिन्होंने पिया , अलगै मुलै – पुतना राक्षसी के छाती से दूध , तिलदम एनत – इन भक्तों का स्वभाव ऐसा हैं कि वह कृष्ण भक्तों को पवित्र मानते हैं क्योंकि उनके ललाट पर तिलक हैं, तिरिवार तम्मै – और इन महान आचार्य भक्त सब जगह फिरते हैं। ऐसे लोगों को अगर , उलगर – यह सांसारिक लोग , पलि तूट्रिल – यह कहते हैं कि यह लोग भगवान के पास जाने के सिवाय एक इन्सान के पिछे घुमते है, तुदियागुम – यह उनके लिये केवल एक प्रशंसा हैं क्योंकि यह उनकी आचार्य में भक्ति और भी दृढ़ करती हैं , अवर – हालाकी वही सांसारिक लोग , तूटादवर – अगर अपमान नहीं करते हैं , इवरै – उन आचार्य भक्तों का और , पोट्रिल – अगर वें प्रशंसा करती हैं, अदु – वह प्रशंसा , पुन्मैये याम – प्रशंसा नहीं अपमान हैं।

स्पष्टीकरण:

अलगै मुलै सुवैत्तार्क्कु: “अलगै” शब्द राक्षसी को संबोधित करता हैं। श्री तिरुवल्लुवर भी कहते हैं “वय्यतुललगय्यावैक्कपदुम”। “अलगै” पुतना राक्षसी को संबोधित करता हैं जो वेष बदलकर यशोदा के पास आयी। उसे कंस ने गोकुल में बड़े हो रहे श्रीकृष्ण को मारने भेजा था। पुतना ने अपने स्तन से जहरीला दूध पिलाकर श्रीकृष्ण को मारने कि कोशिश की। श्रीकृष्ण ने नाही दूध को चूसा बल्कि उसके साथ उसके प्राण भी निकाला लिये। यह कथा बहुत जगह बतायी गयी हैं। श्री परकाल स्वामीजी यह पद इस्तेमाल करते है “पेट्टतैपोलवन्धापेयचि पेरुमालैयूडूयीरैवर्रवाङ्गिउंदवायान “और “कंसोरवेंगुरुधिवंधिझियवेन्धझलपोंल्कून्ध्लालाईमण्स ओरमुलाईयुण्डमा मधलै”।श्री शठकोप स्वामीजी कहते हैं “विदपालमुधागामुधूसेयधित्तमायान”। यह कथा यह बताने के लिये ली गयी हैं कि भक्त अपने आप को भगवान श्रीकृष्ण के चरणों में डुबा देते हैं। अंबर अडिक्कन्बर: भक्त जन जो इन श्री कृष्ण कथाओं में लीन हो जाते हैं। पुतना कृष्ण के मारने के लिये आयी। जो इन कथाओं के बारें में विचार करते हैं वह कृष्ण के विशेष गुण के बारें में भी विचार करते हैं। श्रीकृष्ण ने पुतना को मारा और सिर्फ उसे मारा ही बल्कि अपने आप को बचाया जो इस संसार पर अपनी निर्हेतुक कृपा करने वाला हैं। अगर श्रीकृष्ण ने उसे नहीं मारा होता तो क्या श्रीकृष्ण हमारे लिये नहीं होते? उनमे ऐसा क्या महान गुण हैं जहाँ वह अपने आप को अपने भक्तों के लिये हमेशा प्राप्त हो। यह करने के लिये वह सभी राक्षसो को मार डालता हैं। भक्त उनके यह गुण के बारें में सोचते हैं और उनमे पूर्णत: लीन हो जाते हैं। तिलदम एनत तिरिवार तम्मै: अत: वह लोग जो अपने “आचार्य” के और अन्य भागवतों के भक्त हैं जो भगवान के भी भक्त हैं उन्हें सच में “महान” कहते हैं। सभी महान पूर्वज उन भक्तों का उत्सव मनाते हैं जो सब जगह घुमकर भागवतों और उनके आचार्यों के गुणों कि प्रशंसा करते रहते हैं। “तिलक” औरतों के माथे पर एक चिन्ह हैं जो वह हमेशा रखती हैं। यह शुभ का संकेत हैं इसलिये यह लोग जो भक्तों के भक्त हैं उनकी प्रशंसा होती हैं और शुभ उत्सव कि तरह मनाया जाता हैं। इस भक्तों के भक्त वाली अवस्था को बहुत से आल्वारों ने अपने पाशुरों में वर्णन किया हैं। विशेषत: श्री शठकोप स्वामीजी अपने सहस्त्रगिती के “पलियुम शुडरालि” और “नेडुमार्कडिमै” के पदों में इसका आनन्द लेते हैं। श्री परकाल स्वामीजी पेरिया तिरुमोझि के “कण्शोरवेङ्गुरूदि” और “नण्णद वाल अवुणर इडै प्पुक्कू” के पदों में इसका आनन्द लिया। श्रीकुलशेखर स्वामीजी पेरुमाल तिरुमोलि के “तेट्टरूम तिरल तेनिनै” के पदों में आनन्द लेते हैं। श्रीभक्ताघ्रिरेणु स्वामीजी “मेम्पोरूल्पोगविट्टु” में आनन्द लेते हैं। इसके अलावा हम इतिहास और पूराणों में बहुत से जगह देख सकते हैं। श्रीवचनभूषण के २२६वें चूर्निकै में भी बहुत अच्छी तरह बताया हैं। उलगर पलि तूट्रिल तुदियागुम: जब एक गृहस्थ एक व्यक्ति पर टिप्पणी करता हैं जो भक्तों का भक्त हैं कि “देखों इस व्यक्ति को, वह और एक व्यक्ति के पीछे बिना उस व्यक्ति के बारें में जाने जा रहा हैं। उसे उसकी जात, अभी कि दशा आदि के बारें में कुछ भी पता नहीं हैं। वह केवल उस व्यक्ति के पीछे जा रहा हैं और उसे अपने मोक्ष का साधन मानता हैं और भगवान को तुच्छ समझता हैं”। अगर यह नकारात्मक टिप्पणी हैं तो, यह नकारात्मक टिप्पणी / शिकायत या निन्दा नहीं हैं बल्कि यह एक कदम आगे बढ़कर उस व्यक्ति के गुण को जो अपने आचार्य और अन्य भागवतों को अपना सब कुछ मानता हैं यह सिद्ध करता हैं। अत: यह कोई अभद्र टीप्पणी या शिकायत नहीं बल्कि प्रशंसा करने लायक हैं।

तूटादवर इवरै पोट्रिल अदु पुन्मैये याम: अब हम सीक्के के दूसरी तरफ का पहलू देखेंगे। यह सम्भावना हैं कि यह सामान्य जन भक्तों के भक्त की बहुत सी प्रशंसा करें। क्या यह प्रशंसा सच में पहिले स्थान पर हैं? अगर नहीं तो इसका क्या मतलब हैं? यह सामान्य जन ऐसा कोई भी कार्य नहीं करते जो उन्हें पहिले स्थान पर करने कि जरूरत हैं। वह यह सिर्फ करते ही नहीं पर मिथ्या दिखाते भी है। इससे आगे चलकर वह उनकी दिनचर्या को देखकर यह टिप्पणी उन भक्तों के भक्त पर करते हैं और यह कहते हैं “वह केवल शास्त्र का पालन कर रहे हैं”। वह यह टिप्पणी मिथ्या अवलोकन के आधार पर करते हैं और इसलिये इसका कोई अर्थ नहीं हैं। वह यह इसलिये कहते हैं कि दूसरे लोग भी यह सोचे कि वें भी उनके बराबर हैं और दूसरों का सम्मान करते हैं। हालकि असल बात यह हैं कि यह लोग कितना भी मिथ्या प्रशंसा कर ले वह भक्तों के भक्त के यश की बराबरी नहीं कर सकते। बल्कि यह उन पर उल्ठा ही गिरेगा उनका अपमान होगा। अडियारक्कु अदियर (भक्तों के भक्त): भक्तों के भक्तों का पूरा समूह सम्पूर्ण विश्व के यश का कारण है। स्वयं उन भक्तों के लिये “तिलकं” भी कह सकते हैं। अगर सांसारिक लोगों को यह शिकायत करनी हो तो वह भगवान के पास न जाकर लोगों के पास जाते हैं तब वह शिकायत नहीं हो सकती। तब वह केवल प्रशंसा होगी। अत: हमने भक्तों के भक्त कि महिमा देखी।

विस्तारपूर्वक स्पष्टीकरण: श्रीरामायण में श्रीराम, श्रीलक्ष्मण, श्रीभरत और श्रीशत्रुघ्न जब अच्छाई के लिये खड़े हुये और दूसरों के लिये उनके पथ पर चलने का एक उदाहरण बने। चारों में श्रीशत्रुघ्नजी को ही हमारे पूर्वज पूजते हैं। इसका कारण हैं कि श्रीशत्रुघ्नजी अपने भाई भरत जो अपने भाई श्रीराम का बहुत बड़ा भक्त था उनकि भक्त के तरह सेवा कि । श्रीशत्रुघ्न अपने भाई भरत का सब कैंकर्य करते थे और “भक्तों के भक्त” के लिये एक उदाहरण बने। श्रीशठकोप स्वामीजी कहते हैं “तोंडरतोंडरतोंडरतोंडनशठकोपन”, और “अडियार अडियारदियारेङ्कोकल”। श्रीयोगीवाहन स्वामीजी कहते हैं “अडियारक्कु अनैअत्पडुतै”। श्री भक्ताघ्रिणु स्वामीजी कहते “अडियारक्कु अनैअत्पडुतै”। श्री महायोगि स्वामीजी कहते हैं “अड़ीयार्गलेमतम्मविरिकवुंपेरूवार्गले”। श्री कुलशेकर स्वामीजी कहते हैं “तोंडरतोंडरगलानवर”। यह सब एक ही तथ्य को दर्शाते हैं कि सभी आल्वार एक ही श्रेणी “अडियारक्कु अदियर” (भक्तों के भक्त) में रहना चाहते थे। इस ग्रन्थ के लेखक श्री देवराज मुनि स्वामीजी अपने आचार्य श्री रामानुजाचार्य स्वामीजी को सब कुछ मानते थे और उन्ही कि सेवा कि। वह एक व्यक्ति हैं जिन्हें इन पदों से समझाया गया “अंबरडिक्कुअंबर” और “तिलधमेनतिरिवार”। यही कारण हैं कि श्री देवराज मुनि स्वामीजी को “तेरूलारूम्मधुरकविनिलैतेलिन्धोंवाझिए” कि तरह मनाया जाता हैं। हम इसमे और भी उदाहरण देख सकते हैं। स्वामी तिरुवरंगामृतयमूधनार श्री रामानुज स्वामीजी के भक्तों कि सेवा कि और “रामानुजनूत्तन्दादि”यह ग्रन्थ लिखा। इसीतरह श्रीपराशर भट्टर स्वामीजी और श्री वेदांति स्वामीजी के जीवन चरित्र में भी यह देखा जा सकता हैं।

श्री वरवरमुनि स्वामीजी ने श्रीरामानुज स्वामीजी के भक्तों कि सेवा की और “यतिराज विंशती” को गाया। श्री एरुम्बियप्पा स्वामीजी (श्रीदेवराज स्वामीजी, अष्ट गादि में एक) ने श्री वरवरमुनि स्वामीजी के भक्तों कि सेवा करके “पूर्व दिनचर्या”, “उत्तर दिनचर्या”, “वरवरमुनिशतकम”, “वरवर मुनि काव्यम”, “वरवरमुनिचम्पु” आदि गाया। एक में वह यह कहते हैं “सेरुकिल्लादवर्गळुम् आचार्य निश्टैगळिल् इरुपवरुम्, शास्तिर सारार्तन्गळै अऱिन्दवरुम् पणत्तासै, पेण्णासै मुदलिय आसैयट्रवर्गळुम्, पेरुमयट्रवर्गळुम्, अनैतु उयिर्गळ् इडतिल् अन्बु उडयवर्गळुम्, कोबम्, उलोबम् मुदलिय कुट्रन्गळै कडन्दवरुमान मणवाळ मामुनिगलिन् अडियार्गळोडु अडियॅउक्कु एन्ऱुम् उऱवु उन्डाग वेन्डुम्”। इसका अर्थ यह हुआ कि श्री एरुम्बियप्पा स्वामीजी श्री वरवरमुनि स्वामीजी के उन भक्तों के साथ नित्य सम्बन्ध रखना चाहते हैं जो अच्छे गुणों के स्वभाव के साथ है न घमंड और अभिमान, पूर्ण आचार्य भक्ति, शास्त्र ज्ञान और उसके गुप्त अर्थ, सांसारिक वस्तु मे रुचि न होना जिसमे धन और स्त्री भी शामिल हैं, विख्यात होने कि आश न होना और न पहचाना जाना, सभी जीव के प्रति प्रेम जिसमे पक्षी और जानवर भी शामील है, बुरे स्वभाव के प्रति घृणा रखना जैसे ग़ुस्सा, लालसा आदि। अत: हम यह देख सकते हैं कि सभी आचार्य और आल्वार केवल भक्तों के भक्त कि ही तरह होना चाहते है। यह सभी ज्ञान किसी भी जरिये से मलाई पर मलाई ही हैं। इसलिये यह बात ग्रन्थ के अन्त में हीं कही गयी हैं।

हिन्दी अनुवादक – केशव रामानुज दासन्

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/04/gyana-saram-39-alagai-mulai-suvaitharkku/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org

gyAna sAram hindi Other

ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ३८

Published by:

श्री:
श्रीमते शठकोपाय नम:
श्रीमते रामानुजाय नम:
श्रीमत् वरवरमुनये नम:

ज्ञान सारं

ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ३७                                                             ज्ञान सारं – पासुर (श्लोक) ३९

पाशुर-३८

H

तेनार कमलत् तिरुमामगल कोलुनन
ताने गुरुवागित तन अरूलाल – मानिडर्क्का
इन्निलत्ते तो न्रु दलाल यार्क्कुम अवन तालिणैयै
उन्नुवदे साल उरुम

प्रस्तावना: “आचार्य कि कीर्ति और महत्व” का मनोभाव २६वें पाशुर (तप्पिल गुरू अरूलाल) में २७वें पाशुर (पोरुलूं उयिरूम) के जरिये बताया गया। २६वें पाशुर में श्री देवराज मुनि स्वामीजी एक व्यक्ति कि परिस्थिती समझाते हैं जिसने भगवान श्रीमन्नारायण कि शरणागति अपने आचार्य कि सहायता से कि हैं। यह व्यक्ति परमपदधाम जाता हैं और वहाँ भगवान और उनके भक्तों कि निरन्तर सेवा करता हैं। अगले २७वें पाशुर में श्री देवराज मुनि स्वामीजी उन लोगों के बारें में चर्चा करते हैं जिन्होंने शरणागति नहीं कि हैं और उनकी अवस्था को दु:खदायी बताते हैं क्योंकि वह इस संसार में हमेशा के लिये व्यवहार करते रहेंगे। २९वें पाशुर में वह उस व्यक्ति कि चर्चा करते हैं जिसको अपने आचार्य कि कृपा प्राप्त हुयी हैं दु:खों का समुन्दर पार कर लेगा, जन्म और मृत्यु का बाँध तोड़ देगा और अन्त में परमपदधाम पहुँच जायेगा। ३०वें पाशुर में स्वामीजी इस बात कि चर्चा करते हैं कि किस तरह शास्त्र हमें इस बात के लिये रोकता हैं कि हमें उस व्यक्ति के साथ कोई सम्बन्ध नहीं रखना चाहिए जो अपने आचार्य का सम्मान नहीं करता हैं। ३१वें पाशुर में यह कहते हैं कि किस तरह वेद कहते हैं कि आचार्य के चरण कमल हीं एक व्यक्ति के एक मात्र उपाय हैं। ३२वें पाशुर में उस व्यक्ति के बारे में समझाते हैं कि जो अपने आचार्य को केवल एक व्यक्ति समझता हैं उसे नरक जाना पड़ता हैं। ३३वें और ३४वें पाशुर में वह किसी व्यक्ति के क्रिया / कर्म को “अज्ञानी/मुर्ख” बताते हैं जब वह व्यक्ति अपने नजदीक रहने वाले अपने आचार्य को तुच्छ मानता हैं और भगवान कि तलाश में निकलता हैं जो हमारे पहूंच से बाहर हैं। ३५वें पाशुर यह समझाते हैं कि किस तरह भगवान स्वयं उस व्यक्ति को जलाते हैं जो अपने आचार्य के सम्बन्ध से दूर हो जाता हैं। ३६वें पाशुर में शिष्य को कैसे रहना चाहिये यह समझाते हैं। खासकर वह यह समझाते हैं कि १०८ दिव्य देशों के भगवान अपने आचार्य के चरण कमलों में ही विराजते हैं और इसलिये हमें भगवान के दर्शन के लिये और कहीं भटकने कि आवश्यकता नहीं हैं। ३७वें पाशुर में अच्छे शिष्य का एक और स्वभाव समझाया जहां एक शिष्य अपने आचार्य को हीं अपना सबकुछ मानता हैं। उपर जहाँ “सबकुछ” बताया हैं उसमें धन, आत्मा और शरीर आदि शामिल हैं। एक व्यक्ति को जो कुछ भी चाहिये धन, लंबी आयु, घर, अच्छा शरीर, अच्छे गुण आदि सब कुछ उसे आचार्य ही दे सकते हैं।

“कुलम तरुम शेल्वम तन्दिडुम अडियार पडु तुयर आयिन एल्लाम
निलम तरम शेय्युम नील्विशुम्बरुलुम अरूलोडु परुनिलम अलिक्कुम
वलम तरुम मटुम तन्दिडुम पेट तायिनुम आयिन शय्युम
नलन्दरूम शाल्लै नान कण्डु काण्डेन नारायणा एन्नुम नामम” (पेरिय तिरुमोळि १-१-९)

इस पाशुर में यह बताया गया हैं कि भगवान श्रीमन्नारायण वह सब कुछ उस व्यक्ति को देते हैं जो उनका नाम “नारायण” का अनुसन्धान करता है। उसी प्रकार आचार्य भी अपने शिष्य को सब कुछ देते हैं। अत: यह देखा जाता हैं कि आचार्य और कोई नहीं स्वयं भगवान श्रीमन्नारायण ही है। इसलिये आचार्य के चरण कमल कितने उपकारी हैं यह हमें सोचना हैं। इस सोच के साथ श्री देवराज मुनि स्वामीजी अपना कार्य पूर्ण करते हैं।

पाशुर ३८ अर्थ: साल उरुम – सबसे अच्छा कार्य करना, यार्क्कुम – जीवन के सभी क्षेत्र में लोग, उन्नुवदे – नित्य उसके बारें में विचार करते हैं, अवन तालिणैयै – अपने आचार्य के चरण कमल, तो न्रु दलाल – मनुष्य का अवतार लेना, इन्निलत्ते – इस धरती पर, तन अरूलाल – उनकी अनगिनत कृपा से, मानिडर्क्का – उन लोगों को बराबर करना जो गलती कर रहे हैं, ताने – ऐसे महान, कोलुनन – आचार्य और कोई नहीं भगवान श्रीमन्नारायण ही हैं, उनके स्वामी हैं, कमलत् – जो कमल पुष्प के उपर विराजते हैं, तेनार – जो शहद को बहाते है, तिरुमामगल – और जिन्हें पेरिया पिराट्टियार कहते हैं

स्पष्टीकरण:

तेनार कमलत् तिरुमामगल कोलुनन : क्योंकि अम्माजी भगवान श्रीमन्नारायण के वक्षस्थल में विराजती हैं, उनके निरन्तर स्पर्श से उनका हृदय सुन्दर हो जाता हैं। और जिस कमल पुष्प पर वें नित्य विराजते हैं वहाँ से शहद बहता हैं उससे उनका हृदय और भी सुन्दर हो जाता हैं। अत: भगवान को जो कमल पुष्प को सुन्दरता प्रदान करती हैं उनके पति ऐसे समझाया गया हैं। अम्माजी को “तिरु” भी कहते हैं जो संस्कृत शब्द “श्री” के बराबर हैं। तिरुप्पावै में श्रीआण्डाल ने

भगवान को “तिरुवेतुयिल्येझै” ऐसा समझाया हैं। क्योंकि वह “श्री” के पति हैं इसलिये उनसे बराबर या उनसे बड़ा कोई हो ही नहीं सकता जो आगे इस कविता में देखेंगे:

तिरुवुदयार्तेवरेनिलतेवर्कुंतेवन
मरुवु तिरुमंगै मगिझ नं कोज़्हूनं – ओरुवने
अल्लोर्तलैवरेनल, अंबिनाल्मेमरंधु
पुल्लोंरैनल्लारेनल्पों

—मदुरै तमिल बदला पुलवर्तीरुन॰ अप्पनयन्नगार

ताने गुरुवागित: श्रीमन्नारायण के पास अपनी पहचान को गुप्त रखने के लिये और आचार्य रूप में आने के लिये एक कारण हैं । ज्यो की आगे पाशुर में समझाया गया हैं। तन अरूलाल: इसका कारण और कुछ नहीं उनकी अपार दया हैं जो उनके निर्हेतुक निमित्त से आती है। इसीलिये उनके आचार्य रूप लेने के कारण के लिये कोई तहक़ीक़ात करने की आवश्यकता नहीं है। वह किस पर अपनी दया बरसाते हैं?

मानिडर्क्का: यह दया पूर्णत: सभी लोगों के प्रति हैं जिन्होंने इस संसार में जन्म लिया हैं, जो शास्त्र का पालन करते हैं और जो यह चाहते हैं कि उन्हें इस संसार के बन्धन से मुक्त करें।

इन्निलत्ते तो न्रु दलाल: अगर कोई बालक कुवें में गिर जाता हैं तो उसकी माँ भी उसकी रक्षा के लिये कुवे में गिर जाती हैं। उसी तरह इस संसार कि माँ और हम सब कि माँ यानि श्रीमन्नारायण इस संसार में हम सब कि रक्षा के लिये आते हैं जहाँ हम गिरे हैं।

यार्क्कुम: वह केवल एक वर्ग के लोगों कि रक्षा नहीं करते। वह सभी कि रक्षा करते हैं जैसे ब्राह्मण, क्षत्रिय, वैश्य, क्षुद्र आदि। वह हर अवस्था जैसे ब्रम्ह्मचर्य, गृहस्थाश्रम, वानप्रस्थ और सन्यास सभी की रक्षा करते हैं । स्त्री और पुरुष दोनों कि भी रक्षा करते हैं। वह सब कि रक्षा करते हैं।

अवन तालिणैयै उन्नुवदे: “अवन” यहाँ भगवान श्रीमन्नारायण कि बढाई का सक्षेप में वर्णन करते हैं। भगवान सभी जीवात्मा के सिर्फ एक ही मार्गदर्शक, एक ही रक्षा स्थान और एक ही लाभप्रद हैं। सभी जीवात्मा को प्राप्त करने का लक्ष्य और सबसे खास सबसे पहिले उसे प्राप्त करने का जरिया सिर्फ उनके चरण कमल हीं है। यह सभी जीवात्मा को भगवान श्रीमन्नारायण के इस गुण को सोचने के लिये कहता हैं। “उन्नुवदे” पद का निवारक अर्थ यह हैं कि भगवान के सिवाय और कुछ भी नहीं चाहिये।

साल उरुम: इसका अर्थ बहुत योग्य हैं। “साल” का अर्थ अधिक और “उरुम” का अर्थ उचित हैं। इस पद का अर्थ यह हैं कि अगर जीवात्मा श्रीमन्नारायण के बारें में विचार करता हैं जैसे इस पद “अवन तालिणैयै उन्नुवदे” में बताया गया हैं वह करने के लिये सबसे निपुण और योग्य विषय होगा । अपने निर्हेतुक अनुकम्पा से संसार के जीवों का उद्दार करने हेतु भगवान श्रीमन्नारायण जो कि पेरिय पिराट्टी के स्वामी हैं आचार्य बनकर मनुष्य रूप में आते हैं। वह अकेले सभी जीवात्मा के लिये मार्गदर्शक, शरण और लक्ष्य हैं। ऐसे भगवान के चरण कमल सभी जीवात्मा के पाने का लक्ष्य हैं। और इसके साथ चरण कमल हीं इसका पाने का जरिया हैं। एक जीवात्मा को यह सब तथ्य हमेशा अपने दिमाग में रखना चाहिये। यही करना एक जीवात्मा के लिये सही हैं । यह न करके और इसके सिवाय कोई दूसरा उपाय करना व्यर्थ हैं। इसलिये आचार्य भगवान श्रीमन्नारायण के प्रतिनिधित्व करते हैं जो मनुष्य योनि के उद्दार के लिये अवतार लिये हैं। ऐसे आचार्य के बारें में विचार करना एक आत्मा के लिये बहुत सही हैं। पुराने तमिल साहित्य में इस पद का उल्लेख हैं।

हिन्दी अनुवादक – केशव रामानुज दासन्

Source: http://divyaprabandham.koyil.org/index.php/2015/04/gyana-saram-38-thenar-kamala-thirumamagal/

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

pramEyam (goal) – http://koyil.org
pramANam (scriptures) – http://srivaishnavagranthams.wordpress.com
pramAthA (preceptors) – http://acharyas.koyil.org
srIvaishNava education/kids portal – http://pillai.koyil.org