Daily Archives: January 13, 2015

8-ஆம் பாட்டு:

முன்னுரை:

வேறு பயன் ஒன்றையும் விரும்பாமல் பகவத் அனுபவ கைங்கர்யத்தையே பெரும் பயனாகக் கொண்டு பகவானிடம் மிக்க அன்புடையவர்கள் அடிமை செய்யும் போது முறை தவறிச் செய்தாலும் அதைப் பகவான் மிகவும் களிப்புடன் தலையால் தாங்குவான் என்று சொல்லப்படுகிறது. கீதையில் தன் பக்தன் பக்தியோடு கொடுக்கும் இலை, பூ, பழம், நீர் ஆகிய அனைத்தையும் நான் அன்போடு அருந்துகிறேன் என்று கூறுகிறான். இதில் இலை, பூ சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. பக்தன் அன்பினால் கொடுப்பதால் அது எதுவாயினும் அதை அருந்துவதாகச் சொல்வதால் கொடுக்கிற பொருளைப் பார்க்காமல் அவன் நெஞ்சில் அன்பையே பார்த்து ஏற்கிறான் என்பதை உணரலாம். இக்கருத்து இப்பாடலில் கூறப்படுகிறது.

“முற்றப் புவனம் எல்லாம் உண்ட முகில்வண்ணன்
கற்றைத் துழாய்சேர் கழலன்றி – மற்றொன்றை
இச்சியா அன்பர் தனக்கு எங்ஙனே செய்திடினும்
உச்சியால் ஏற்கும் உகந்து”

பதவுரை:

புவனமெல்லாம்	எல்லா உலகங்களையும்
முற்ற உண்ட	ஒன்று விடாமல் அனைத்தையும் விழுங்கித் தன் வயிற்றில் வைத்துக்கொண்ட
முகில் வண்ணன்	மேகம் போன்ற திருமேனியை உடைய இறைவனின்
கற்றைத் துழாய்சேர்	தழைக்கின்ற திருத்துழாய் சேர்ந்துள்ள
கழலன்றி	திருவடிகளைத் தவிர
மற்றொன்றை	வேறு ஒரு பயனையும்
இச்சியா அன்பர்	விரும்பாத பக்தர்கள்
தனக்கு	இறைவனான தனக்கு
எங்ஙனே செய்திடினும்	அடிமைகளை எப்படிச் செய்தாலும்
உகந்து	மிகவும் மகிழ்ந்து
உச்சியால் ஏற்கும்	தலையால் ஏற்றுக் கொள்வான்

விளக்கவுரை:

“முற்றப் புவனம் எல்லாம் உண்ட முகில்வண்ணன்” – அழிவு காலத்தில் அழிபடாமல் அனைத்து உலகங்களையும் ஒன்று விடாமல் தனது வயிற்றிலே வைத்துக் காக்கிறவன் என்று கதை சொல்லப்படுகிறது. இவ்வாறு உலகங்களைக் காத்தது பிறர்க்குச் செய்ததாக இல்லாமல் தன் பயனாகச் செய்பவன் என்ற கருத்தை அவனது நீருண்ட காளமேகம் போன்ற வடிவின் நிறத்தைப் பார்த்தாலே தெரியும். மேகமும் பிறர்க்காகவேயிருப்பது. பகவானும் பக்தர்களுக்காகவே இருக்கிறவன் என்ற குறிப்புப் பொருள் இங்குப் புலனாகிறது. இப்போது இதைச் சொல்கிறது. ‘தாயிருக்கும் வண்ணமே உம்மைத் தன் வயிற்றிருத்தி உய்யக் கொண்டான்’ என்ற பாசுரத்தில் சொன்னபடி ஆபத்து காலத்தில் உலகங்களையும் அவையறியாதிருக்க, தானறிந்த உறவையே காரணமாகக் கொண்டு தன் வயிற்றிலே வைத்து ரட்சித்தது தனக்கு லாபம் என்னும் கருத்தை தன் வடிவிலே தெரியும்படி இருந்தான் என்று விளக்கம் சொல்லப்படுகிறது. இதனால் வேறு பயன் ஒன்றையும் விரும்பாமல் தன்னிடம் மிக அன்புடையவர்கள் தன்னிடத்தில் செய்யும் தொண்டுகளை ஆதரவுடன் ஏற்றுக் கொள்வான் என்னும் கருத்து குறிப்பால் உணரப்படுகிறது.

கற்றைத் துழாய் சேர் கழலன்றி – இதில் பகவானுடைய திருவடிகளின் இனிமை சொல்லப்படுகிறது. ‘பூமியில் வளரும் திருத்துழாயைக் காட்டிலும் அவன் திருமேனியில் சாத்தப்பட்ட திருத்துழாய் திருமேனியின் தொடர்பினால் தழை விடுகிறது. அத்தகைய தழைத்திருந்துள்ள திருத்துழாயோடே சேர்ந்திருந்துள்ள திருவடிகளைத் தவிர என்பது பொருள். இக்கூற்றால் அவன் திருவடிகளில் உள்ள அலங்காரத்திற்கும் அழகுக்கும் சிறப்பு அறியப்படுகிறது

மற்றொன்றை இச்சியா அன்பர் – இப்படியான மிக இனிமை பொருந்திய அவன் திருவடிகளை யொழிய வேறு ஒரு பயனையும் விரும்பாத மிக்க அன்புடையவர்கள் என்பது இதன் பொருள். உலகில் பெரும்பாலும் பகவானை விரும்பாமல் அவனிடம் வேறு வேறு பயன்களைப் பெறுவதற்காக அவனுக்கு ஏதோ உபசாரம் செய்வது போல செய்வார்கள். இது உலக இயல்பு. இவ்வாறு இல்லாமல் ஸ்ரீஆண்டாள் அருளியபடி “உனக்கு உகந்த நூறு தடா அக்கார வடிசலும் நூறு தடாவில் வெண்ணையும் சமர்ப்பிக்கிறேன். இதை நீ ஏற்றுக் கொண்டால் நூறை ஆயிரமாகப் பெருக்கிக் கொடுப்பதோடு நானும் உனக்கு ஆட்செய்வேன்” என்றாள். இது அவன் ஏற்றுக் கொண்டதற்குப் பலனாக சொல்லப்பட்டது. அதுபோல பக்தர்கள் செய்யும் தொண்டினை அவன் ஏற்றுக் கொண்டால் மேலும் ஒன்றுக்கு மேல் பலவாகத் தொண்டுகளே செய்வது பகவத் பக்தர்களின் இயல்பு. இத்தகையவர்களுக்குப் பயன் கருதாமல் செய்யும் பண்புடையாளார் என்று பெயர்.

தனக்கு எங்ஙனே செய்திடினும் – மேற்கூறிய அடியார்கள் தனக்கு அடிமை செய்யும் போது அன்பில் வயப்பட்டு முறையாகவோ முறை தவறியோ தொண்டுகளை எப்படிச் செய்தாலும்.

உச்சியால் ஏற்கும் உகந்து – மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் தலையாலே ஏற்பான் என்பது பொருள். எங்ஙனே செய்திடினும் என்றது உச்சியால் ஏற்கும் என்பது பொருள். பக்தன் காலாலே தூக்கி எறிந்ததையும் அவன் தலையாலே ஏற்பான் என்பதாம். உதாரணம் பெரியாழ்வார். (கண்ணனுக்காக) பெருமாளுக்காகத் தொகுத்து வைத்த மாலையை ஸ்ரீஆண்டாள் தன் தலையில் சூட்டி அழகு பார்த்தாள். அம்மாலையில் ஸ்ரீஆண்டாள் தலையில் சிக்கிய கேசம் பின்னியிருப்பதைப் பார்த்த ஆழ்வார் வெளியில் தூக்கி எறிந்து வேறு மாலையைக் கட்டிக் கொண்டு சென்றார். பெருமாள், ஸ்ரீஆண்டாள் சூடிக்களைந்து எறியப்பட்ட அம்மாலைதான் தனக்கு வேணும் என்று கேட்டு வாங்கிக் கொண்டான். இன்றும் ஸ்ரீஆண்டாள் சூடின மாலையைப் பெருமாள் தலையால் சுமப்பதைக் காணலாம். இவ்வாறான பல உதாரணங்கள் காணலாம்.

gyAna sAram Other thamizh

ஞான ஸாரம் 7- தோளார் சுடர்த்திகிரி

January 13, 2015 Published by: sundara varadan

ஞான ஸாரம்

முந்தைய பாசுரம்

7-ஆம் பாட்டு:

முன்னுரை:

அடிமைச் சுவை அறிந்தவர்கள் செல்வத்துக்கு எல்லையான பிரம்ம பதத்தையும் விரும்பார்கள் என்று கீழ்ச் சொல்லப்பட்டது. இதில் இறைவனது அழகிலே தோற்ற அவனுக்கு அடிமையானவர்கள் வேறு விஷயங்களை ஆதரிக்க மாட்டார்களென்று கூறப்படுகிறது.

“தோளார் சுடர்த்திகிரி சங்குடைய சுந்தரனுக்
காளானார் மற்றொன்றில் அன்புசெய்யார் – மீளாப்
பொருவரிய விண்ணாட்டில் போகம் நுகர்வார்க்கு
நரகன்றோ இந்திரன் தன் நாடு”

பதவுரை:

தோளார்	திருத்தோள்களோடே சேர்ந்துள்ள
சுடர்த்திகிரி	ஒளியுடைய சக்கரத்தையும்
சங்குடைய சுந்தரனுக்கு	சங்கையும் அழகையும் உடையவனுக்கு
ஆளானார்	அடிமையானவர்கள்
மற்றொன்றில்	அவனைத் தவிர வேறு ஒரு பொருளில்
அன்பு செய்யார்	பற்றுச் செய்ய மாட்டார்கள்
மீளா	திரும்பவும் வராததும்
பொருவரிய	உவமை இல்லாததுமான
விண்ணாட்டில்	மாக வைகுந்தம் என்று சொல்லப்படும் வைகுந்தத்தில்
போகம்	பேரின்பத்தை
நுகர்வார்க்கு	துய்ப்பவர்க்கு
இந்திரன்தன் நாடு	இந்திரனுக்குரிய சுவர்க்கமும்
நரகன்றோ	துன்பமயமாகும் அன்றோ

விளக்கவுரை:

“தோளார் சுடர்த்திகிரி சங்குடைய சுந்தரனுக்கு” திருத்தோள்களோடு சேர்ந்திருந்துள்ள ஒளிமயமான திருவாழியையும் அழகிய சங்கத்தையும் ஏந்தியிருப்பதாலே உண்டான அழகனுக்கு என்று பொருள். “மனைப்பாற் பிறந்தார் பிறந்தெய்தும் பேரின்பமெல்லாம் துறந்தார் தொழுதாரத் தோள்” என்ற பூதத்தார்

பாடலில் இறைவனின் தோள்களைக் கண்களால் ஆரத் தொழுபவர்கள், இவ்வுலகில் அனுபவிக்கும் சிற்றின்பத்தையெல்லாம் துறந்து விடுவார்கள் என்று கூறினார். ஸ்ரீராமாயணத்தில், இராமபிரானது தோள் அழகைக் கண்டவர்கள் வேறு எதையும் காணவில்லை (காண விரும்பவில்லை) “தோள் கண்டார் தோளே கண்டார்” என்றும், “ஆடவர் பெண்மையை அவாவும் தோளினாய்” என்றும் விசுவாமித்திரர் வாயிலாகவும் கம்பர் கூறுகிறார். நம்மாழ்வாரும் ‘தோளுமோர் நான்குடைக் காளமேகத்தை அன்றி மற்றொன்று இலம்’ என்றார். திருமாலின் திருவழகுக்கு கண் எச்சில் வராமல் ஆரத்தி எடுக்க வேணும். அத்தகைய அழகைக் கண்டவர்களின் உலகப் பற்றுதல்கள் அனைத்தையும் அறுக்க வல்லதான திருத்தோள்கள் என்றும் “அணியார் ஆழியும் சங்கமும் ஏந்தும் அவர் காண்மின்” என்றார் ஆழ்வார். திருவாழியும் ஏந்து கையால் வந்த அழகு கூடினால் அழகு இரட்டித்திருக்கும் என்று சங்கு சக்கரம் ஏந்தின தோள் அழகை வருணித்தார்.

ஆளானார் – இவ்வாறு இருந்துள்ள அழகை உடையவனுக்கு அவ்வழகுக்குத் தோற்று அடிமையானவர்கள் என்று பொருள். இறைவனுக்கு அடிமையாயிருத்தல் இரண்டு வகையாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஒன்று அவனுடைய தலைமைக்கு அடிமையாதல் மற்றொன்று அவன் குணத்துக்கு அடிமையாதல்.

புண்டரீக கேள்வனடியார் – என்றவிடத்து தலைமைக்கு அடிமை என்று சொல்லப்பட்டது. ‘சுந்தரனுக்கு ஆளானார்’ என்ற இவ்விடத்தில் அழகாகிற குணத்திற்கு அடிமையாதல் சொல்லப்படுகிறது. ஆகவே, இரண்டு வகையான வழிகளாலும் அடியவர்களைத் தோற்கடித்து ‘அடியேன்’ என்று எழுதிக் கொடுக்கும்படி செய்யும் பகவானின் அழகிய பெருமை இருப்பதால் இங்கு இப்பொழுது அழகுக்குத் தோற்று அடிமையானவர்களைச் சொல்கிறது.

மற்றொன்றில் அன்பு செய்யார் – அதாவது “ஆன்மாவின் இயல்புக்கும் பகவானின் குணங்களுக்கும் அடிமையானவர்கள், அவற்றிற்கு வேறாயிருக்கும் இவ்வுலக விஷயங்கள் ஒன்றிலும் பற்றுக் கொள்ள மாட்டார்கள்.” பரமபதமாகிற திருநாடு சுத்த சத்வ குணமயமானவை. அதனால் இவை ப்ராக்ருதம் என்றும் அவை அப்ராக்ருதம் என்றும் சொல்லப்படும். இங்குள்ள பொருள்களெல்லாம் கணந்தோறும் மாறுபட்டுக் கொண்டிருக்கும் அங்குள்ள பொருள்கள் என்றைக்கும் ஒரு படியாகவே இருக்கும். மற்றும் அங்குள்ள பொருள்கள் மனதைக் கவருவதாக இருக்கும். இவ்வாறாக, இவ்வுலகப் பொருள்களின் தாழ்வுகளையும் அவ்வுலகப் பொருள்களின் உயர்வுகளையும் ஆராய்ந்து அறிந்து அந்தமில் இன்பத்து அழிவில் வீடு என்று கூறப்படுகிற அப்பரமபதமாகிற அப்பேரின்பத்திற்குத் தோற்றிருக்கும் அவர்கள் இவ்வுலகப் பொருள்களை விரும்புவார்களோ? மாட்டார்கள். காரணம், இவ்வுலகப் பொருள்கள் மேலுக்குக் கவரிச்சியாயிருந்து உள்ளுக்குக் குற்றமுடையதாயிருக்கும், அருவருக்கத் தகுந்ததாயும் இருக்கும். ஆகவே இதை விரும்பமாட்டார்கள் என்றவாறு.

இவ்வுலக விஷயங்கள் குற்றமுடையதாயும் அருவரூக்கத் தகுந்ததாயும் இருந்தாலும் சுவர்க்கம் முதலிய ஏனைய மேலுலகங்களிலுள்ள உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொள்ளும் பொருள்களும் சிறப்பாகப் பேசப்படுகின்றனவே அவற்றைக் கண்டால் அந்த சுவர்க்கம் முதலிய இடங்களில் பற்றுச் செய்யாதோ என்று கேள்வி எழுந்தால் அதற்குத் தகுந்த பதில் சொல்லப்படுகிறது மேல் தொடரால்.

“மீளாப் பொருவரிய விண்ணாட்டில் போகம் நுகர்வார்க்கு” என்று தொடங்கி அதாவது வீடுபேறு என்பது “அழிவில் வீடு” என்று கூறப்படுகிறது. மறுபிறவி இல்லாதது முக்குணங்களுக்கு அப்பாற்பட்டுத் தூய சத்வ மயமானது. அளவு கடந்த ஒளிமயமானது. தனக்கு உவமையில்லாதது. மேலானவானம் என்று புனைந்து பாராட்டப் பெற்றது. இத்தகைய திருநாட்டில் இன்பத்தை நுகர வேண்டும் என்று அவா உடையவர்களுக்கு என்று பொருள்.

நரகன்றோ இந்திரன்தன் நாடு – அதாவது கீழே சொல்லப்பட்ட சுவர்க்கம் முதலிய உலகங்கள் புண்ணியத்தால் அடையப்படுவது. புண்ணியம் கழிந்தவாறே அங்கிருந்து தலைகீழாக இம்மண்ணுலகில் விழும்படி இருப்பது. சுவர்க்கத்திற்கு ஒப்பான மற்றும் பலபல லோகங்களையும் உடையதாய் வினைவயப்பட்ட இந்திரன் முதலிய தேவர்களின் அனுபவங்களுக்கு இடமாய் உள்ளன. இத்தகைய சுவர்க்கம் முதலிய உலகங்கள் நரகத்திற்கு ஒப்பாகும் அல்லவா? ஆகவே அடுக்கடுக்காக உள்ள பதினான்கு உலகங்கள் கூடிய இவ்வண்டம் பரமபதத்தில் வாழ்வாருக்கு துன்பத்திற்கிடமான நரகமேயாகும் என்பதாம்.

gyAna sAram Other thamizh

ஞான ஸாரம் 6- புண்டரிகை கேள்வன்

January 13, 2015 Published by: sundara varadan

ஞான ஸாரம்

முந்தைய பாசுரம்

6-ஆம் பாட்டு:

முன்னுரை:

பகவானை அடைவதற்கு வழியாகக் கர்ம யோக, ஞான யோக, பக்தி யோகாதிகள் சாஸ்திரங்களிலே சொல்லப்பட்டிருந்தாலும் அவையெல்லாம் நடைமுறையில் செயல்படுத்த முடியாதவை என்றும், ஆத்மாவின் அடிமை இலக்கணத்திற்கு முரணானவை என்றும், குற்றங்களைச் சொல்லிப் பல ஆதாரங்களைக் கொண்டு புறக்கணிக்கப்பட்டதால் இனி அவை தொடர வாய்ப்பில்லை ஆகிவிட்டது. ஆத்மாவின் க்ஷேமத்திற்கு மேலே சொன்ன குற்றங்கள் அற்றுப் போன நிலையே பெரும் பேறாகும். ஆயினும் நீண்ட காலம் (பல பிறப்புக்களில்) ஐம்புலன் அனுபவங்களில் பழகிப்போந்த ஆத்மாவுக்கு, சாஸ்திரங்கள் குற்றம் என்று கடிந்து பேசின செல்வத்தைக் கண்டால், அதன்மேல் ஆசை செல்லாதிருக்குமோ? செல்வத்தின் கவர்ச்சி நெஞ்சை கலங்கப் பண்ணாதோ? என்னும் சாதாரண மானிடருடைய நிலையில் இத்தகைய கேள்வி எழுந்தால் அதற்குத் தக்க பதில் இப்பாடல் மூலம் எடுத்துரைக்கப்படுகிறது. அதாவது, பகவானுக்குத் தொண்டு செய்து அதன் சுவையை அறிந்தவர்கள், செல்வத்துக்கு எல்லையான ப்ரம்மபதம் கிடைத்தாலும் அதை ஒரு பொருளாக விரும்பார்; அற்பப் பொருளால் நெஞ்சு கலங்கமாட்டார்கள் என்று விடையளிக்கிறார். இதற்கு உதாரணம் ஸ்ரீராமாயணத்தில் சரபங்க முனிவரது வரலாற்றைக் காணலாம்.

ஸ்ரீராமபிரான் தண்டக வனத்தில் சரபங்க முனிவரது தவக்குடிலுக்குச் சென்றான். அப்பொழுது இந்திரன், முனிவரோடு உரையாடிக் கொண்டிருந்தான். அவன் சென்ற பிறகு ராமபிரான் முனிவரை அணுகி வந்தனை புரிந்து நிற்கையில் முனிவன் கூறினான். தமது ஞானக்கண்ணால் ஸ்ரீராமபிரானைப் பார்த்து ‘ஆழியில் அரிதுயிலவன்’ என மகிழ்ந்து “இந்திரன் அருளினன் இறுதி செய் பகலா வந்தனன். மருவுதி மலர் அயன் உலகம் தந்தனென்” “என் உரவோய்! அந்தமில் உயர்பதம் அடைதலை முயல்வேன்” என்று கூறினான். அதாவது, ப்ரம்மதேவன் முனிவனைத் தன் உலகத்திற்கு இந்திரனை அனுப்பி அழைத்துவரச்

சொன்னதாகவும் சரபங்க முனிவன், அவ்வுலகத்திற்கு நான் வரமாட்டேன் என்று சொன்னதாகவும், “நீ இவண் வருகுதி எனும் நினைவு உடையேன். இனி ஒரு வினை இலை:- விறலோய்!” என்று கூறி இராமனைப் பார்த்துக் கொண்டே அந்தமில் உயர்பதமான பரமபதத்தை அடைந்தான் என்னும் வரலாறு கூறப்படுகிறது.

இத்தகைய சரபங்க முனிவன் பிரம்மபதத்தை ஒரு பொருளாக மதிக்காமல் இறை இன்பத்தையே கூறுவதால், உண்மையை உணர்ந்த ஞானிகளைச் செல்வம் கலங்கப் பண்ணாது என்பது கண்கூடு. இப்பாடல் மூலம் இவ்வுண்மை உணர்த்தப்படுகிறது.

“புண்டரிகை கேள்வன் அடியார் அப்பூமிசையோன்
அண்டமொரு பொருள் ஆதரியார் – மண்டி
மலங்க ஒரு மீன் புரண்ட மாத்திரத்தால் ஆர்த்துக்
கலங்கிடுமோ முந்நீர்க் கடல்”

பதவுரை:-

புண்டரிகை	தாமரையில் பிறந்த லக்ஷ்மீ தேவிக்கு
கேள்வன்	மணவாளனான ஸ்ரீ ய::பதியின்
அடியார்	தொண்டராயிருப்பவர்கள்
அப்பூமிசையோன் தாமரை மலரில்	பகவானுடைய அழகிய கொப்பூழ் பிறந்த பிரமனின்
அண்டம்	பதினான்கு உலகங்கள் கூடின அண்டத்தை
ஒரு பொருளா	ஒரு சரக்காக
ஆதரியார்	மதிக்க மாட்டார்கள்
ஒரு மீன்	ஒரு மீனானது
மண்டி	தன் ஆற்றல் எல்லாவற்றோடும் நெருங்கி
மலங்க	நிலை குலைந்து கலங்கும்படி
புரண்ட மாத்திரத்தால்	இடப்புறமாக வலப்புறமாக புரளுவதால்
முந்நீர்க்கடல்	மூன்று வகையான நீர் சேர்ந்த கடலானது
ஆர்த்து	நிலைகுலைந்து பேர் ஒலி செய்து
கலங்கிடுமோ	கலக்கத்தை அடையுமோ? அடையாது

விளக்கவுரை:-

“பண்டை நாளாலே நின்றிருவருளும் பங்கயத்தாள் திருவருளுங் கொண்டு” என்று நம்மாழ்வார் கூறினார். பகவான் பிராட்டி இவ்விருவருடையவும் சிறப்பான அருள் நோக்கினால், பண்டை வினைகளிலிருந்து திருந்தி அதாவது “யானே என்னை அறியகிலாதே, யானே எனதனதே என்றிருந்தேன், யானே நீ என் உடைமையும் நீயே” என்று பேசும்படி ஆனார். இத்தகையவர்கள் பகவானுக்கு அடிமையாய் இருக்கும் தன்மையையே தங்களுக்குச் சின்னமாகக் (முத்திரையாகக்) கொண்டு அவனுகந்த பணியைச் செய்வது ஒன்றிலேயே திளைத்திருப்பார்கள். (அப்பூமிசையோன் அண்டம் ஒரு பொருளா ஆதரியார்). செல்வத்துக்குக் கடைசி எல்லையாக நூல்களில் சொல்லப்படுவது பிரமபதம் நான்முகக் கடவுளுக்கிருக்கை. அப்பிரமன் திருமாலின் கொப்பூழ்த்தாமரையில் பிறந்தவன் அவனுடைய மகிழ்ச்சிக்கு காரணமாயும் பதினான்கு அடுக்குகள் கொண்டதுமான இப்பிரமாண்டத்தை அடியார்கள் ஒரு பொருளாக மதிக்க மாட்டார்கள் என்பதாம்.

உடலுக்கும் உயிருக்கும் வேறுபாடு காணாமல் உடலையே உயிராக எண்ணும் அறிவிலிகளுக்கும் இவ்வான்மா பகவானுக்கு அடிமையாய் இருக்கும் என்பது அறியாமல், தான் என்றும், தனது என்றும் தன்னை சுதந்திரமாக நினைத்திருக்கும் மூடர்களுக்குமே செல்வம் இன்பகரமாய் அடைய வேண்டிய குறிக்கோளாயிருக்கும். பகவானுக்கு அடிமையாயிருக்கும் சுவையை அறிந்தவர்களுக்குச் செல்வம் சுவையற்றதாய் அருவருக்கத் தக்கதாய் இருக்கும். ஆகையால் அச்செல்வத்தை இறைவன் அடியார்கள் ஆதரிப்பார்களோ? ஆதரிக்க மாட்டார்கள் என்றவாறு. இவ்வாறு சொல்லலாமா? செல்வத்தினுடைய கவர்ச்சி மிகு எழுச்சி, தன்னை ஆசைப்படும்படி எத்தகையவராக இருந்தாலும் அவர்கள் நெஞ்சை கலங்கப் பண்ணாதோ? என்ற இவ்வினாவிற்கு “மண்டி மலங்க ஒரு மீன் புரண்ட மாத்திரத்தால் ஆர்த்துக் கலங்கிடுமோ முந்நீர்க்கடல்” என்று பதில் சொல்கிறார். இதன் பொருள் – ஒரு மீனானது தன் வலிமை எல்லாவற்றோடும் கூடித் தள்ளிக்கொண்டு நிலை குலைத்துக் கலங்கும்படி இடம் – வலமாகப் புரண்ட மாத்திரத்தால் கடல் கலங்குமோ? என்பதாம். கடலுக்கு “முந்நீர்” என்று பெயர். ஆற்று நீர், ஊற்று நீர், மழைநீர் என்ற இம்மூன்றும் சேர்வதால் கடலுக்கு முந்நீர் என்று பெயர். மீனுடைய புரட்சியால் கடல் கலங்கினாலன்றோ செல்வத்தின் எழுச்சி கண்டால் இறை அன்பர்களின் பற்றற்ற மனம் கலங்குவதாகும். ஆகவே, எத்தகைய பெருஞ்செல்வத்திற்கும் இறைவனடியார்கள் மனம் கலங்கமாட்டார்கள் என்பது பொருள்.

gyAna sAram Other thamizh

ஞான ஸாரம் 5- தீர்த்த முயன்றாடுவதும்

January 13, 2015 Published by: sundara varadan

ஞான ஸாரம்

முந்தைய பாசுரம்

5-ஆம் பாட்டு:

“தீர்த்த முயன்றாடுவதும் செய்தவங்கள் செய்வனவும்
பார்த்தனை முன் காத்த பிரான் பார்ப்பதன் முன் – சீர்த்துவரை
மன்னன் அடியோ மென்னும் வாழ்வு நமக்கீந்ததற்பின்
என்ன குறை வேண்டு மினி”

முன்னுரை:

த்வய மந்திரத்தில் முதற்கூற்றினால் சொல்லப்படுகிற அர்த்தம் பகவானுடைய திருவடிகளையே பற்றுவதாகும். இதற்கு ‘ஸித்தோபாய வரணம்’ என்று பெயர். ‘ஸித்தோபாயம்’ என்றால் எப்பொழுதும் தயாராக இருக்கும் உபாயம் என்று பொருள். பகவான் எப்பொழுதும் தயாராக இருப்பதால் அவனுக்கு ஸித்தோபாயம் என்று பொருள். இத்தகைய எம்பெருமானை “நீயே உபாயமாக இருக்க வேண்டும்” என்று வேண்டிக் கொள்கிற போது வேறு எந்த உபாயத்திலும் தொடர்பு கொள்ளலாகாது. ஏதாவது உபாயங்களில் தொடர்புகள் இருந்தால் அத்தொடர்புகளை முற்றிலும் விட்டு விட்டே பற்ற வேணும். இதனால் எம்பெருமானை உபாயமாகப் பற்றுமவனுக்கு மற்ற உபாயங்களை அறவே விட்டு விட்டுப் பற்றவேண்டும் என்கிற நியதி ஏற்படுகிறது.

அதனால் மற்ற உபாயங்களை விடுவது முக்கிய அங்கமாகக் கருதப்படுகிறது. இவ்விஷயங்கள் கீதையின் சரமஸ்லோகத்தில் தெளிவாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளன. சரமஸ்லோகத்தை நன்றாக அறிந்து எம்பெருமான் திருவடிகளைப் பற்றும் போது வேறு எந்த உபாயங்களிலும் ஈடுபாடு வராது. தன்னுடைய அடிமைத் தன்மைக்கேற்ப தன்னுடைய எல்லாப் பொறுப்புக்களையும் அவனிடத்திலேயே ஒப்படைத்து நிம்மதியாயிருப்பார். “நம்முடைய சகல க்ஷேமங்களுக்கும் எம்பெருமானே பொறுப்பாய் இருப்பவன்.

அதில் நமக்கு எவ்விதத் தொடர்புமில்லை” என்ற உண்மையை எண்ணிக் கொண்டு நிம்மதியாய் இருக்கும் அவர்கள் நிலையை எண்ணித் தாமும் அவர்களில் ஒருவராகத் தம்மை நினைத்துத் தம் நிலையைத் தாமே கூறுகிறார் இந்தப் பாடலில்.

பதவுரை:

முன்	–	மாபாரதப் போரில் (பார்த்தனை) மனம் கலங்கின அர்ஜுனனை
காத்தபிரான்	–	கீதோபதேசத்தால் மனம் தெளிவித்து காத்தருளி உதவி செய்த கண்ணபிரான்
பார்ப்பதன் முன்	–	திருக்கண்களால் நோக்குவதற்கு முன்பு
தீர்த்தம்	–	புண்ணிய நதிகளான கங்கை முதலிய தீர்த்தங்களில் (பாபம் கழிவதற்காக)
முயன்று	–	முயற்சிகள் செய்து
ஆடுவதும்	–	முழுகிக் குளிப்பதுவும்
செய்தவங்கள்	–	உடல் வருந்தச்செய்யும் நோன்புகளும்
செய்வனவும்	–	மற்றும் செய்யும் புண்ணியங்களும்
சீர்த்துவரை	–	சீர்மை மிகுந்த துவராபதிக்கு மன்னன் இறைவனான கண்ணன்
நமக்கு	–	அவனுடைய அடியவர்களான நமக்கு
அடியோம் என்னும் வாழ்வு	–	அடிமைத் தன்மையாகிற நற்செல்வத்தை
ஈந்ததற்பின்	–	அருளின பின்பு
இனி	–	இனி வரும் காலமெல்லாம்
வேண்டும் குறை என்ன	–	சாதனங்கள் பற்றியும் பலன்கள் பற்றியும் குறைபடவேணுமோ? (எதைப் பற்றியும் குறைபடவேண்டாம் என்பதாம்)

விளக்கவுரை:

தீர்த்தம் முயன்று ஆடுவதும் – கங்கை, யமுனை, சரஸ்வதி முதலான புண்ணிய தீர்த்தங்களிலே பாபத்தைக் கழிப்பதற்காகப் பெரிய முயற்சியோடே குடைந்து நீராடுவதும் அதாவது உடம்பு முழுவதும் நனையும்படி நீரில் முழுகுதல் (தீர்த்தங்கள் புண்ணிய ஜலங்கள்)

செய்தவங்கள் செய்வனவும் – ஊன்வாட உண்ணாது… பொருப்பிடையே நின்றும் புனல் குளித்தும் ஐந்து நெருப்பிடையே நின்றும் வீழ்கனியும், ஊழ் இலையும் என்னும் இவையே நுகர்ந்து உடலம் தான் வருந்தி என்பது முதலான ஆழ்வார்கள் பாசுரங்களில் சொல்லுகிறபடி உடலை வருந்துவதற்காகச் செய்யப்படும் நோன்புகள் பலவற்றைச் செய்வனவும். இங்குச் சொல்கிற தவங்கள் என்னும் பன்மையினால் தானம், யாகம் முதலிய புண்ணியங்களும் அடங்கும்.

பார்த்தனை முன் காத்தபிரான் பார்ப்பதன் முன் – அதாவது அர்ஜுனனுக்கு கண்ணபிரான் பகவத் கீதயில் கர்மயோகம், ஞானயோகம், பக்தியோகம் முதலான வேறு வேறு உபாயங்களையெல்லாம் உபதேசித்தான். அவற்றை எல்லாம் கேட்ட அர்ஜுனன் அவற்றை செயலாற்றுவதில் உண்டாகும் அருமையையும் எம்பெருமானுக்கு ஆன்மா அடிமையாய் இருத்தலால் அடிமையாய் இருப்பவன் ஒரு உபாயத்தைச் செய்வதற்கு உரிமையில்லாதவனாக இருப்பதையும் எண்ணிப் பார்த்து, கண்ணன் சொன்ன கர்ம, ஞான, பக்தியாகிற இவ்வுபாயங்களை நாம் எப்படிக் கடைப்பிடிப்பது என்று எண்ணி துன்பப்பட்ட அர்ஜுனனைப் பார்த்து கண்ணன் இவ்வாறு சொன்னான். “அர்ஜுனா, கீழே நான் உபதேசித்த கர்மயோக, ஞானயோக, பக்தியோகமாகிற உபாயங்கள் ஒன்றையும் நீ செய்ய வேண்டாம். நான் சொன்ன அவற்றை அறவே விட்டுவிடு. அவற்றை நெஞ்சாலும் நினையாதே. நான் நற்குணக் கடலாயிருப்பவன். அடியவர்க்கு எளியவன். அடியவர் பிழை பாராதவன் பிழை பொறுப்பவன். நுண்ணறிவுடையவன். மிக்க ஆற்றல் உடையவன். பலம் உடையவன். இவ்வாறான குணங்கள் பலவுமுடைய என்னையே நீ உபாயமாகப் பற்றுவாயாக. என்னைப் பற்றும் போது “கண்ணன் நம்மிடம் எதையும் எதிர்பார்க்க மாட்டான். அவனுக்கு எதையும் கொடுக்க வேண்டாம், என்று என்னைப் பரிபூர்ணனாக நினைத்துப் பற்றவேண்டும்.”இவ்வாறு என்னைப் பற்றினால் அறிவு, ஆற்றல் முதலிய குணங்களையுடைய முழுமுதற் கடவுளாகிற நான் உன்னுடைய அறியாமை, சோர்வு, திறலின்மை முதலிய குணங்களை எண்ணுவேன். என்னிடத்தில் உன்னுடைய அனைத்துப் பொறுப்புகளையும் ஒப்படைத்த நிலையும் எண்ணுவேன். “இந்த நிலையில் இருக்கும் உன்னை ஒருபொழுதும் நான் கைவிட மாட்டேன்.” என்னை அடைவதற்குத் தடையாக என்னென்ன பாபங்கள் உன்னிடத்தில் இருக்கின்றனவோ அந்தந்த பாவங்களிலிருந்தும் உன்னை நான் விடுவிப்பேன். ஆகையினால் நீ கவலைப்பட வேண்டாம்” என்று அர்ஜுனனுக்கு உபதேசித்து அவனுடைய சோகத்தைத் தீர்த்து அவனைக் காத்தருளினான். இத்தகைய பேருபகாரம் செய்த பகவானுடைய அருள் கண் நோக்கம் பெறுவதற்கு முன்பு என்று (இவ்வாறு கூறிய அதனால் கண்ணன் சொன்ன வார்த்தையின் அர்த்தம் நெஞ்சில் படுவதற்கு முன்பு என்றவாறு).

சீர்த்துவரை மன்னன் – “பதினாறாமாயிரவர் தேவிமார் பணி செய்யத் துவரையென்னுமதில் நாயகராகி வீற்றிருந்த மணவாளர்” என்கிறபடி வேறு ஒருவர்க்கு அன்றி தனக்கே உரியராய்த் தன்னை அன்றி வேறு உபாயத்திலோ வேறு பலன்களிலோ தொடர்பு இல்லாதவராய் இருக்கும் தன் மனைவியர்க்கு மணாளனாய்க் கொண்டு ஸ்ரீமத் துவாரகாபுரிக்கு தலைவனாயிருக்கிறவன்” என்று பொருள்.

அடியோம் என்னும் வாழ்வு – மேற்படி அவனுக்கு நாம் அடிமைப்பட்டவர் என்றறிந்து ‘தன்னைக் காத்துக் கொள்வதற்காகத் தன் முயற்சியில் ஈடுபடாமலிருக்கும் அதாவது அவனையே எதிர்நோக்கி இருக்கும் நற்செல்வத்தை நமக்குக் கொடுத்துவிட்ட பிறகு என்பது இதன் பொருள். இத்தொடரில் அடியோம் என்று கூறியதால் ஆன்மா ஞான ஆனந்த குணங்களுக்கு இருப்பிடமாயிருந்தாலும் அவற்றைக் காட்டிலும் அடிமைத் தன்மையே அதற்கு உண்மை இலக்கணமாகத் தெரிய வருகிறது. ஆன்மாவுக்கு இதுவே முக்கிய அடையாளமாகும். ‘வாழ்வு’ என்பதால் இவ்வடிமைத் தன்மையை அறியும்போது தன் முயற்சி ஒழிதல், தன் நலம் ஒழிதல் முதலிய நற்பண்புகள் உண்டாகின்றன. இவையே ஆன்மாவுக்குரிய செல்வமான வாழ்வு என்பதாம்.

நமக்கு ஈந்ததற்பின் – எப்பொழுதும் இவ்வடிமைத் தன்மை ஆன்மாவுக்கு இருந்தாலும் அதை இழந்திருந்த என்று பொருள். ஈந்ததற்பின் என்றது – இவ்வுண்மை அறிவு உண்டானதும் அவனருளாலே என்று சொல்லப்படுகிறது. இவ்வாறு அவன் நமக்கு அடிமைச் செல்வமாகிற இந்நல்வாழ்வைக் கொடுத்து விட்டபிறகு.

என்ன குறைவேண்டுமினி – அதாவது, இனிமேல் வரும் காலங்களில் உபாயத்தைப் பற்றியோ எந்தக் குறையும் படவேண்டியதில்லை. இதனால் பகவான் ‘கவலைப்படாதே’ என்று அர்ஜுனனைப் பார்த்துச் சொன்னதில் நாமும் நம் காரியங்களில் எந்த பிரச்சினைகளும் இல்லாமல் பொறுப்பு ஏதுமில்லாமல் நிம்மதியாக இருக்கலாம் என்று பொருள் சொல்லப்பட்டது.

gyAna sAram Other thamizh

ஞான ஸாரம் 4 – மற்றொன்றை எண்ணாதே

January 13, 2015 Published by: sundara varadan

ஞான ஸாரம்

முந்தைய பாசுரம்

4-ஆம் பாட்டு:

“மற்றொன்றை எண்ணாதே மாதவனுக்கு ஆட்செயலே
உற்றது இது என்று உளம் தெளிந்து – பெற்ற
பெரும் பேற்றின் மேலுளதோ பேர் என்று இருப்பார்
அரும் பேறு வானத்தவர்க்கு”

பதவுரை:

மற்றொன்றை -செல்வம் முதலிய வேறு வேறு பயன்களை
எண்ணாதே -லட்சியமாகக் கருதாமல்
மாதவனுக்கு -திருமாலுக்கு
ஆட்செயலே -அடிமை செய்வதில்
இது உற்றது -இதுவே அடிமைக்கு ஏற்றது
என்று -என்று முடிவு செய்து
உளம் தெளிந்து -இதயம் தெளிவுற்று
பெற்ற பெரும் பேற்றின் மேல் -அடையப் பெற்ற இப்பெரும்பயனுக்கு மேல்
பேர் உளதோ -வேறு ஒரு பயன் உண்டோ
என்றிருப்பார் -என்று உறுதி கொண்டிருப்பார்
வானத்தவர்க்கு -வைகுந்தத்தில் இருக்கும் நித்ய முக்தர்களுக்கு
அரும்பேறு -பெறுதர்கரிய பயனாவார்

முன்னுரை:

கீழ்ச்சொன்ன மூன்று பாடல்களிலும் சொல்லப்பட்ட சுருக்கமான கருத்து. ஊன உடல் முதல் பாட்டில் – துவய மந்திரத்தில் முதற்பகுதியில் சரணாகதியினுடைய சிறப்புத்தன்மை சொல்லப்பட்டது. சரணாகதி செய்வதற்குக் காரணம் பிறவித் துன்பம் தாங்கமாட்டாமை. அத்துன்பம் தாங்க மாட்டாத நிலை பரபக்தியின் அடிப்படையில் உண்டாகும் என்ற கருத்தை “நரகும் சுவர்க்கமும்” என்ற இரண்டாம் பாட்டிலும், அதையும் காட்டிலும் பிரிவில் உயிரே போகும் நிலையான பரமபக்தியின் நிலை “ஆனையிடர் கடிந்த” 3வது பாட்டிலும் கூறப்பட்டன. இனி த்வய மந்திரத்தின் பிற்பகுதியால் கூறப்படுகிற லட்சியத்தின் எல்லையான கைங்கர்யத்தின் சீர்மையை அறிந்து வேறு பயன்களின் (தொடர்புகளை) ஆசாபாசங்களை அறவே விட்டு ஆன்மாவின் அடிமை இலக்கணத்திற்கு ஏற்புடைய தொண்டுகளில் உறுதி பூண்டவர்களுடைய சிறப்புத் தன்மை இந்த நான்காம் பாடலில் கூறப்படுகிறது.

விளக்கவுரை:

மற்றொன்றை எண்ணாதே:- அதாவது கைங்கர்யம் என்பது பகவான் திருவுள்ளத்திற்கு உகப்பானது செய்தல். இதுவே ஒருவன் அடைய வேண்டிய லட்சியத்தின் எல்லை. இதுக்கு மேல் எதுவுமில்லை. அத்தகைய கைங்கர்யத்திற்குப் புறம்பானது ஒன்றை லட்சியமாகக் கருதாமல் என்பது இதன் பொருள். புறம்பான லட்சியமாவது, இவ்வுலக இன்பமும் சொர்க்கமும் முதலிய பரலோக இன்பமும் ஆன்மானுபவமாகிற கைவல்ய மோட்ச அனுபவமும், இம்மூன்றும் கைங்கர்யத்திற்குப் புறம்பானவை. “ஆன்மானுபவம்” என்பது தன்னைத்தானே அனுபவித்தல் ஆகும். அதாவது ஆன்மா உடல் தொடர்பின்றியிருத்தலாம். ஆன்மாவின் தன்மை இயல்பாக இன்ப வடிவாயிருப்பது. ஆகவே எந்த உடல் தொடர்பும் இல்லாமல் இருந்தால் அது தன் தன்மையான இன்பமே வடிவாயிருக்கும். அதுவே மோட்சம் என்று சிலர் கூறுவர். அது பகவத் கைங்கர்யத்தை பயனாகக் கொள்ளும் கொள்கைக்கு வேறுபட்டதாகையால் “மற்றொன்று” என்று கூறப்பட்டது. இவற்றின் பெயர் சொல்வதும் விரும்பாமையால் மற்றொன்று என்று மறைத்துச் சொல்லப்பட்டது. “விரும்பாதே” என்று கூறாமல் “எண்ணாதே” என்று கூறியது. நினைத்தால் அன்றோ விரும்புவது. அவ்வாறே ஒரு பொருளாக நினையாததால் “எண்ணாதே” என்று சொல்லப்பட்டது. இவ்வாறன்றி இவ்வுலக இன்பத்தையும் பரலோக இன்பத்தையும் ஆன்மா அனுபவத்தையும் விரும்புபவர்கள் பகவத் கைங்கர்யத்தின் சுவையறியாதவர்களாக ஆவர். பகவத் கைங்கர்யத்தின் சுவையை அறிந்தவர்களுக்கு மற்றையவை உப்பு நீரைக் குடிப்பது போல் சுவையற்றதாயும் கீழ்த்தரமாயுமன்றோயிருப்பவை.

மாதவனுக்கு ஆட்செயல்:- என்பதாலே அவர்கள் இருவருக்கும் செய்யும் அடிமையே ஒருவரால் பெற வேண்டியது என்ற இலட்சியத்தின் எல்லை என்று சொல்லப்படுகிறது. இக்கருத்து த்வய மந்திரத்தின் பிற்கூற்றில் முதல் பதமான “ஸ்ரீமதே” என்ற பதத்தில் தெளிவாகச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. திருமந்திரத்தில் (ஒம் நமோ நாராயணாய) மூன்றாவது பதமான நாராயணாய என்ற பதத்திலும் அடியார் செய்யும் கைங்கர்யத்தை ஏற்றுக்கொள்பவர் பிராட்டியும் பெருமாளுமான இருவரும் என்பது மறைத்துச் சொல்லப்பட்டது. மறைத்துச் சொன்ன அதைத் த்வய மந்திரம் விளக்குகிறது. “இதிலே திருமந்திரத்தில் சொன்ன ப்ராப்யத்தை விசதமாக அநுஸந்தித்திருக்கிறது” என்று பிள்ளை லோகாச்சாரியார் அருளிச் செய்ததை இங்கு மேற்கோளாகக் காணலாம். “பகவத் கைங்கர்யமே ஒருவன் பெற வேண்டிய லட்சியம்” என்பது திருமந்திரத்திலும் த்வய மந்திரத்திலும் சொல்லப்படுகையாலே தெளிவாகும்.

“ஒழிவில் காலமெல்லாம் உடனாய் மன்னி வழுவிலா அடிமை செய்யவேண்டும் நாம்” என்று கூறினார் அன்றோ ஆழ்வார்.

உளம் தெளிந்து:- மேற்கூறிய ஆன்மா பெறும் பயனாக கைங்கர்யத்தில் மனம் தெளிவடைந்து அதாவது வேறு வேறு பயன்களை விரும்புவதற்குக் காரணமான “யான்” “எனது” என்ற இரண்டு குற்றங்களைக் களைய வேண்டும். செய்யும் தொண்டுகள் அவன் உகப்புக்காகவே அமைய வேண்டும். இக்கருத்துக்களை ‘தனக்கே ஆக எனைக் கொள்ளுமீதே’ என்று நம்மாழ்வாரும் ‘உமக்கே நாம் ஆட்செய்வோம்’ என்று ஸ்ரீஆண்டாளும் அருளிச் செய்த பாசுரங்கள் கூறுகின்றன. கைங்கர்யமே ஆத்மாவிற்கு மேலான பயன் என்று சொல்வதற்குத் தக்கபடி இதயம் தெளிவடைந்து செய்ய வேண்டும். இதனால் த்வய மந்திரத்தின் பின் கூற்றில் இறுதிப்பதமான நமப் பதத்தின் பொருள் சொல்லப்பட்டது.

பெற்ற பெரும் பேற்றின் மேலுளதோ பேரென்றிருப்பார் – அதாவது இக் கைங்கர்யமாகிற பெரும் பயன் கிடைத்தால் ‘இதைக் காட்டிலும் மேலான ஒரு பயன் இல்லை என்று கைங்கர்ய்மாகிற பயனையே மேலான பயனாக எண்ணியிருக்குமவர்கள் என்கை. “பரமபதம்” என்கிற இடம் என்றைக்கும் அழியாமல் ஒரே மாதிரியாக இருப்பது. சுத்த சத்வமயமானது. ஞான ஆனந்தங்களுக்கு உற்பத்தி நிலம். அதனால் கைங்கர்யமாகிற பயன் தடையில்லாமல் செய்வதற்கு ஏற்றது. இக்காரணங்களால் அதை ஞானிகள் விரும்புகிறார்கள். ஆகையால் கைங்கர்யத்திற்கு மேல் வேறு பயன் உண்டோ என்று சொல்வதில் எவ்வித தடையுமில்லை. இத்தகைய உயர்ந்த கைங்கர்யத்தில் உறுதியாகயிருக்கும் ‘அவர்கள்’ என்று பொருள்.

அரும்பேறு வானத்தவர்க்கு – கீழ்ச்சொன்ன அடியவர்கள் இயல்பாகவே தங்களை இறைவனுக்கு அடியவராக எண்ணியிருப்பவர். பகவத் கைங்கர்யத்திலேயே எப்பொழுதும் ஊன்றியிருப்பவர். பகவானையே பேரின்பமாகக் கொண்டிருப்பவர். இத்தகையவர் இவ்வுலகத்தில் காண அரியராக இருப்பார். இவர்கள் பரமபதம் சென்றால் அங்குள்ள நித்ய சூரிகள் முதலானார்களுக்கும் கிடைத்தற்கரிய பொருளாகக் கொண்டாடுவதற்கு உரியவர்கள் ஆவார். இதனால் எப்பொழுதும் ஆரா அமுதமான பகவானையே அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் அவர்களுக்கு அப்பகவத் விஷயத்தை அனுபவிப்பதைக் காட்டிலும் இவர்களுடைய அனுபவம் பெறாப் பேறாக நினைத்து அனுபவிக்கப்படுவார்கள் என்பது கருத்து.

mudhalAyiram thiruppAvai

thiruppAvai – 30 – vangak kadal kadaindha (and vAzhi thirunAmam, etc.)

January 13, 2015 Published by: raghuram

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImadh varavaramunayE nama:

Full Series

In this last pAsuram of thiruppAvai, ANdAL says that those who learn this prabandham would get the katAksham of pirAtti and perumAn. She says that those who learn would get the same benefit as those who actually performed (gOpikAs in dhvApara yugam) the nOnbu and those who pretended to perform (ANdAL) the nOnbu.

Is it possible for us to get same benefit as them, by reciting thiruppAvai (while immersed in its meanings)? A reply is provided as follows:

bhattar says that like how a mother cow would give milk out of love by looking at just the skin of its dead calf shaped with the filling of straws, pirAtti and perumAn out of kindness would give same katAksham to us, which they gave to those gOpikAs and to those who pretended in thiruppAvai. Young cow -> emperumAn; lively calf -> gOpikAs, and ANdAL; and the one filled with straws -> we are.

In the previous 29 pAsurams ANdAL pretended to be one of the gOpikAs in thiruvAyppAdi, and followed the ways of them (anukAram – enacting) for reaching krishNan. She is singing this last pAsuram as self, as she was living in the great pudhuvai (srIvillipuththUr) as the daughter of great pattar pirAn (periyAzhwAr).

வங்கக் கடல் கடைந்த மாதவனை கேசவனை
திங்கள் திருமுகத்து சேய் இழையார் சென்று இறைஞ்சி
அங்கப் பறைகொண்ட ஆற்றை அணி புதுவைப்
பைங்கமலத் தண்தெரியல் பட்டர் பிரான்
கோதை சொன்ன சங்கத் தமிழ் மாலை முப்பதும் தப்பாமே
இங்கு இப்பரிசுரைப்பார் ஈரிரண்டு மால் வரை தோள்
செங்கண் திருமுகத்துச் செல்வத் திருமாலால்
எங்கும் திருவருள் பெற்று இன்புறுவர் எம்பாவாய்.

vangak kadal kadaindha mAdhavanaik kEsavanai
thingaL thiru mugaththuch chEi izhaiyAr senRu iRainji
angu ap paRai koNda ARRai
aNi pudhuvaip paingamalath thaN theriyal pattar pirAn kOdhai sonna
sangath thamizh mAlai muppadhum thappAmE
ingu ipparisu uraippAr Ir iraNdu mAl varaith thOL
sengaN thiru mugaththuch chelvath thiru mAlAl
engum thiruvaruL peRRu inbuRuvar empAvAi

Word by Word Meaning

thingaL thiru mughaththu chE izhaiyAr – gOpikAs having beautiful face like the moon, and wearing rich glittering ornaments
chenRu – reached
iRainji – prayed/prostrated
mAdhavanai – sriya:pathi (thAyAr’s husband)
kEsavanai – kaNNan
kadaindha – who churned (for dhEvas)
vangam kadal – the thiruppArkadal with ships in them (milky ocean),
angu – in thiruvAippAdi
ap paRai koNda ARRai – and about the way in which they got the (their) well known goal (purushArththam), (as explained by)
pai kamalam thaN theriyal pattarpirAn – (the daughter of) periyAzhwar with freshly blossomed lotus flowers,
kOdhai – (who is) ANdAL
aNi pudhuvai – (who) rose in the lovely place of srIvillipuththUr
sonna – (aruLich cheidha) and gifted
sangam thamizh mAlai muppadhum – these thirty pAsurams, which are to be immersed in by groups of groups
thappAmE – without fail;
uraippAr – those who recite
ingu – in this world
ipparisu – in this way,
thiru aruL peRRu – would get the blessings of
Ir iraNdu mAl varai thOL – one having four big mountain-like shoulders
selvam – one having all the wealth
thirumAlAl – (that is) emperumAn who is srImAn
engum – and everywhere (in all the worlds)
inbuRuvar – (they would) be joyous.

Simple Translation

vangak kadal kadaindha mAdhavanai

When churning the ocean in earlier avathAram he cleverly did that without shaking any boats; he himself was like a boat; when he rotated while churning, he covered the whole ocean; or when he churned, the whole ocean was pulling all the boats/ships around and the whole ocean was full of it.

Are there boats/ships in thiruppARkadal? It is only to show the equivalence of the salty ocean near us with that ocean; it is to say how well he churned that ocean.

He was helping dhEvas who wanted the lowly amudham (nectar), with his body aching from the churning; they put the great perumAn through this for their vishayAntharam (interest in other matters).

Aren’t these gOpikAs about singing krishNan? Would it match for them to sing about the one who churned the ocean?

perumAn had a different agenda when churning the ocean; from the ocean not only did the nectar come out; it also brought out his dear periya pirAtti – he churned it only for getting her, but used as front getting nectar for dhEvas (clue: why did he keep churning even after nectar came out?).

==> So these gOpikAs are saying that this is nothing new to him. Like how he used churning of ocean as the front for getting pirAtti, krishNan is born here and churned curd to get these gOpikAs. Similarly, He used the elders’ nOnbu request as the front for getting what he really wanted – all these innocent gOpikAs. So she sings kadal kadaindha mAdhavanai…

[[ kadal kadaindha: vEdhas are like ocean; upanishadhs too; meanings in prabandhams are like an ocean; AchAryan churns these oceans and brings out beautiful meanings;

vanga: perumAn; so AchAryan shows us perumAn by churning the ocean of vEdhas, upanishadhs, and prabandhams.

]]

mAdhavanai – Husband of pirAtti. What is available for us to surrender to, and to enjoy too, is available with pirAtti; he is near the one who will make Him forgive us, our mistakes, and make Him realize His greatness to accept us.

We feel confident when pirAtti is there to support us.

kadal kadaindha mAdhavanai – one who churned the ocean and got pirAtti from that.

[ mA-thavan – AchAryan, who has the great thapas of having perumAn in his noble heart; it refers to gyAnam as well; gyAnam anuttAnam ivai nanRAgavE udaiyanAna kuruvai adaindhakkAl… said maNavALa mAmunigaL in upadhEsa rathinamAlai.]

kEsavanai – who gets rid of whatever is not good for his devotees; he who made us get rid of our thinking that we are girls who should not get out of our house (to see krishNan); he who makes all of us get rid of anyasEshathvam (sEshathvam (servitude) for something other than naRAyaNan).

kEsavanai – one with beautiful hair; one who troubles the enemies of his adiyAr; one who killed the asuran kEsi;

kadal kadaindha kEsavan – When perumAn was churning the ocean, his hair was waving in the air and it was such a beautiful divine sight. ANdAL feels terrible that dhEvas were focusing on the lowly nectar and missed what was really really important – seeing perumAn‘s divine face and his hair and enjoying that, and forgetting other things. To feel better now, she sings, kEsavanai….

bhattar says: He ate the actual nectar (pirAtti) from churning ocean (mAdhavan), and gave the residue (சக்கை / chakkai ) to those dhEvas.

mAdhavanaik kEsavanai – you got pirAtti, and you were kind to those who needed your help (dhEvas).

mAdhavanaik kEsavanai – you are mAdhavan (pirAtti married you), because you are kEsavan (have got beautiful hair).

kEsavanai – ANdAL referred to His thiruvadi in 2nd pAsuram – ‘paraman adi pAdi‘ and in this last pAsuram is singing about his head, thus singing from His thiruvadi (lotus feet) to thirumudi (lotus head).

{ srIvaishNavas always start mangaLAsAsanam to perumAn starting from thiruvadi, and going up to thirumudi, when in temple, etc. }

[ kEsavan – perumAn who killed the horse asuran kEsi. In bhagavath gIthai perumAn said that our indhriyas (senses) are like horses; AchAryan helps us control our indhriyas, so kEsavan as well refers to AchAryan. ]

Now ANdAL talks about the adiyArs who want perumAn.

thingaL thirumugaththu

Like a pleasant moon, gOpikAs’ faces have blossomed due to joining krishNan,

His – ‘kadhir‘ ‘madhi‘yam pOl mugam – because he sees both puNyams and pApams of ours, his face is like sun and moon.

gOpikAs’ faces – just nice like the moon. That is because they are with their krishNan.

==> Everyone who enjoys Him will have such a nice and happy face. So happy that others would wonder where they have come from.

As nammAzhwAr sang, those who enjoy him in srIvaikuNtam are too ‘madhi muga madandhaiyar / மதிமுக மடந்தையர்’! (thruvAimozhi 10-9-10 / திருவாய்மொழி 10-9-10). (women with beautiful faces like the moon).

chEi izhaiyAr

They had asked for ‘chUdagamE‘ (27), etc., ornaments, now they are here wearing all the ornaments put on them by Him, while being together with krishNan.

They have got the ornaments that are krishNan’s fondness and his katAksham. Because of this they got the briskness and looks like wearing one container (ஒரு படி) full of ornaments.

[ thingaL thiru mugaththu sEi izhaiyAr – we sishyas are too; moon does not have its own light. We sishyas get gyAnam from AchAryan. Moon is called ‘madhi’, which also means ‘gyAnam’. With our AchAryan’s katAksham we would be filled with gyAnam. Our AchAryan puts the ornaments on us which are Athma guNams.]

chenRu

gOpikAs went to him, without being able to do all these decorations with the ornaments.

[chenRu – we sishyas go to our AchAryan ]

iRainji

They did ‘thU malar thUvi thOzhudhu, vAyinAl pAdi, manaththinAl sindhiththu, anRu ivvulagam aLandhAnai adi pORRi, sEnRu sEviththu, and all that mangaLAsAsanam.

angu – In thiruvAyppAdi

ap paRai koNda ARRai – the way they used ‘paRai’ instrument for elders as the front, and surrendered and did kainkaryam to krishNan;

koNda – they asked ‘nI thArAi paRai‘, and he gave himself to them for eRRaikkum (for ever).

ARRai – the way in which they did these.

[ ‘ap’ paRai – ‘that’ paRai – Going even beyond doing kainkaryam to perumAn, ANdAL refers to AchArya kainkaryam, which is the ultimate kainkaryam – sishyas to do AchArya kainkaryam (kuRREval) while living here, and to continue the same after going to srI vaikuNtam. ]

aNi pudhuvai – the main place for the people of this world, the beautiful srivillipuththUr where vada perungkoil udaiyAn is also present for us;

Unlike for pirAtti or nappinnai, ANdAL‘s birth place is also her husband’s place.

The place decorated with periyAzhwAr, ANdAL and vata perum kOyil udaiyAn (vatapathrasAyI – presiding emperumAn of srIvillipuththUr).

paingamalath thaN theriyal pattar pirAn

pain thaN kamala theriyal – lotus garland that is cool and nice to the core

pattar pirAn – periyAzhwAr (who is a brAhmaNOththamar with the beautiful garland), who gave love and gyAnam to all the learned people (pattar) by singing thiruppallANdu to perumAn himself, and hence was named the pirAn (leader/king) of pattars.

periyAzhwAr who gave her daughter in marriage to perumAn.

pattar pirAn kOdhai sonna

What periyAzhwAr‘s daughter ANdAL said pretending (anukAram) to be a gOpikA living in thiruvAippAdi.

pattar pirAn kOdhai – If krishNan’s greatness is that he is ‘ARRap padaiththAn magan (21)‘ (son of nandhagOpa), ANdAL is ‘pattar pirAn kodhai’ (daughter of periyAzhwAr).

sonna – as ANdAL listened to the upanyAsakar (vidhwAn) who came to srIvillipuththUr explaining about nOnbu, ANdAL imagined everything, and after it filled her heart with kaNNan, the thiruppAvai came pouring out due to bhagavath katAksham.

sonna – sruthi sathas siddham – what is told in vEdhAs, ANdAL sang them in simple thamizh for everyone to understand.

[ pattar pirAn kOdhai – she says about her AchAryan – her father – periyAzhwAr. Shows her abhimAnam towards her AchAryan]

sangath thamizh mAlai

This prabandham which has to be recited and enjoyed together in bigger and bigger groups of adiyArs (devotees); (sangam); Isn’t this the prabandham that the gOpikAs from 5 lakh houses got together and enjoyed? (‘sangam iruppAr pOl vandhu thalaippeidhOm’)

thamizh mAlai – like how bhUmi pirAtti came as ANdAL to help us, upanishadh became thamizh.

thamizh – amizhdhu (amrutham) – sweet; simple. (sweet like krishNan; simple like gOvindhan).

When perumAn came himself to the level of human form as krishNan, bhUmi pirAtti came herself as ANdAL, but she went one step further as usual – as part of thiruppAvai she pretended to be a cowherd girl. vEdhas wanted to do their part, and became thamizh thiruppAvai.

mAlai : thiruppAvai. thiruppAvai like the flower/garland, is not only our medicine, but it is also for enjoyment, to be carried in our head (sirObhUshaNam).

mAlai – periyAzhwAr named ANdAL as ‘kOdhai’ to mean mAlai (garland), as He was into doing pushpa kainkaryam (flower) to perumAn. So, ANdAL herself is mAlai. And she put together the mAlai that is this thiruppAvai.

==> mAlai kattina mAlai (thiruppAvai constructed by ANdAL)

==> mAl-aik-k-kattina mAlai (mAl -> perumAn. perumAn was tied down (koLLAmal pOgAdhu) by ANdAL).

‘sevip pUvE‘ – krishNan gave one flower to her ears; ANdAL gave this big thamizh mAlai to him and to us. With this mAlai she tied him and demanded paRai (mOksham/kainkaryam).

muppadhum thappAmE (muppadhum thappAmal) – all 30 without missing any pAsuram.

Like how when even one stone is missing in a priceless necklace it would not look beautiful, it would not be complete. It would be a big loss.

ingu – ANY time in the future; in this samsAram (of ours);

ip parisu uraippAr

– whoever would recite these pAsurams

– ip parisu – with the same mind

– In actual thiruvAippAdi, gOpikAs got Him and doing krishnAnubhavam; ANdAL got the same by anukAram (pretending and following what the gOpikAs did earlier); So, we who would learn these pAsurams also would get Him in the same way and at same intensity.

Ir iraNdu mAl varaith thOL

krishNan does not have to see our level, but as we sing following the ways of ANdAL, krishNan’s shoulders would grow big out of love for her.

Those who don’t have love towards him will see only two shoulders;

For us who love ANdAL and krishNan, his shoulders would appear to grow as we recite thiruppAvai and other prabandhams.

mAl varai – big like mountains; where pirAtti and gOpikAs can enjoy their krIdai (playing).

sengaN thirumugaththu

The one with the divine face with the eyes that became red because of eagerness to give katAksham and love as we sang thiruppAvai.

Whose is this thiru mugam?

selva thirumAlAl

Lakshmi’s husband.

with the katAksham of husband of lakshmi (thirumAl);

perumAn, the one who is the owner of all worlds (his selvam);

Like in dhvayam where pirAtti is mentioned in its first half and second half, this pAsuram also mentions pirAtti in ‘mAdhavanai’ in first half, and here in ‘thiru mAlAl’ in second half.

engum thiruvaruL peRRu

Both in this world and in srIvaikuNtam, pirAtti and perumAn‘s kataksham will be there (for those who recite all the 30 pAsurams of this prabandham)…

inbuRuvar

.. and they will become happy because of getting together with perumAn (and do kainkaryam in srIvaikuNtam).

empAvAi – Think about our ways, commit in your mind, and follow our path.

empAvAi inbuRuvar – like how we girls were happy because of thirumAl, those who recite all the thiry pAsurams of this thiruppAvai will also be happy in the same way.

bhattar: wake up very early in the morning and recite all the 30 pAsurams; if not doing that, recite ‘chiRRam chiRu kAlE’; if not doing that, at least think about this gOshti (of bhattar, with bhattar reciting thiruppAvai (and its greatness).

In this pAsuram ANdAL as periyAzhwAr‘s divine daughter says that those who would recite all the thirty pasurams that she sung following the ways of gOpikAs of thiruvAippAdi for reaching krishNan, would also get the same benefit that the gOpikAs and ANdAL got: receive thAyAr and perumAn‘s katAksham and will live happily in this world and in srIvaikuNtam. thAyAr and perumAn shall take turns to treasure us. தாயாரும் பெருமானும் மாறி மாறி பரியக் கடவர்.

Recited along with thiruppAvai:

kOdhai pirandha Ur – where kOdhai was born
gOvindhan vAzhum Ur – where there is kOdhai there is gOvindhan
sodhi maNi mAdam thOnRum Ur – the place with beautiful gOpuram
nIdhiyAy nalla paththar vAzhum Ur – the place where honest devotees live
nAn maRaigaL Odhum Ur – where the four vEdhas are recited all the time
villipuththUr vEdhak kOn Ur – It is srIvillipuththUr, that is the place of king of vEdhas.

padhagangaL thIrkkum – will make all the karmas vanish
paraman adi kAttum – will show us perumAn‘s thiruvadi for surrendering and doing kainkaryam
vEdham anaiththukkum viththu Agum – the one that is seed/extract of all vEdhas, upanishadhs, and purANas
kOdhai thamizh ai aindhum aindhum – ANdAL‘s thamizh prabhandam 5*5 + 5 (thiruppAvai)
ariyAdha mAnidarai vaiyam sumappadhum vambu – (those who don’t know those 30 pasurams) are a trouble to this world since they would misunderstand vEdhas’ meanings and would debate or follow in wrong ways.

thiru Adip pUraththu segaththudhiththAL vAzhiyE – Her thiru nakshathram is great Adi pUram. bhUmi pirAtti was hidden away by hiraNyAkshan; perumAn assumed kUrma avathAram, dug and brought out his wife bhUmi pirAtti and kept her in his lap. pirAtti found herself to be safe, but she was concerned about us the samsAris; she asked perumAn a simple way in which we all could reach perumAn in srI vaikuntam. He gave varAha charama slOkam. bhUmi pirAtti wanted to simplify that further, so she came to srIvillipuththUr as ANdAL, and sang thiruppAvai which explained in simple thamizh about the simple way to reach perumAn : saraNAgathy.
thiruppAvai muppadhum chEppinAL vAzhiyE – She told us thiruppAvai having 30 pAsurams
periyaAzhwAr peRREduththa pEN piLLai vAzhiyE – The girl child of periyAzhwAr
perumpUthur mAmunikkup pinnAnAL vAzhiyE – emperumAnAr who was born in srIperumbUthUr is like her elder brother because he fulfilled her wish of giving ‘nURu thadA veNNai, akkAra adisil, etc.’ to perumAn. ANdAL came in front of him and called him aNNar (since he fulfilled her wishes like an elder brother), even though she was born much much earlier than emperumAnAr. So udaiyavar got another name ‘kOyil aNNar’.
oru nURRu nArpaththu mUnRu uraiththAL vAzhiyE – ANdAL sang thiruppAvai and also nAchiAr thirumozhi which contains 143 pAsurams.
uyar arangarkkE kaNNi ugandhu aLiththAL vAzhiyE – who gave herself, that is who got married, to thiru arangan and increased his status.
maruvArum thirumalli vaLa nAdi vAzhiyE – Glory to srivillipuththUr that is filled with fragrance of malli flowers everywhere.
vaN pudhuvai nagark kOdhai – malarp padhangaL vAzhiyE – glory to one from srIvillipuththUr – Glory to ANdAL‘s lotus feet.

ANdAL thiruvadigaLE charaNam
uyyakkONdAr thiruvadigaLE charaNam
parAsara bhattar thiruvadigaLE charaNam
periyavAchchAn piLLai thiruvadigaLE charaNam
azhagiya maNavALap perumAL nAyanAr thiruvadigaLE charaNam
thirunArAyaNapuraththu Ayi jananyAchAriAr thiruvadigaLE charaNam
vAnamAmalai jIyar thiruvadigaLE charaNam
sudhdha sathvam dhoddAchAryar thiruvadigaLE charaNam
piLLai lOkam jIyar thiruvadigaLE charaNam
AzhwAr emperumAnAr jIyar thiruvadigaLE charaNam
AchAryan thiruvaidgaLE charaNam
maNavALa mAmuniyE innum oru nURRANdu irum.

Note: Thanks so much to srI U.Ve. Vinjimoor S. Venkatachariar swAmi of srIvillipuththUr for providing initial guidance when adiyen did the translation. As mentioned in the beginning, our pUrvAchAryAs have provided so much of wealth related to thiruppAvai that they all came in handy in doing the translations, in addition to upanyAsams on thiruppAvai by many great swamis.

A lot of thanks to Sarathy Thothathri swami for encouraging adiyen to maintain accuracy, consistency, and time. Every day he read through the whole text, made corrections for above reasons, and then published to the group. His tireless efforts made this much more readable than the original.

Finally a lot of praNAms to the adiyArs who read this translation everyday, and also to those who provided comments and feedback for these posts.

In addition to the vyAkyAnams and upanyAsams, there are a couple of other resources which were helpful in doing the translation.

– thiruppAvai viLakka urai – by ‘AzhvArgaL amudha nilaiyam’ which is a simple thamizh translation of the 3000padi vyAkyAnam for the most part.

– vaiNava urai nadai varalARRu muRaith thamizhp pEr agarAdhi – by sAnthi sAdhana – publishers, 125 Chamiers Road, Chennai 600 028, which is a GREAT resource to know the translation of samskrutham words seen in our srIvaishNava granthams. It is in thamizh. (If interested in purchasing the 3-volume set, publisher’s contact number is 9940019804 in Chennai. (we are not associated with them in any way other than as buyers))

English translation Raghuram Srinivasa Dasan.

archived in http://divyaprabandham.koyil.org

mudhalAyiram thiruppAvai

thiruppAvai – 29 – chiRRam chiRukAlE

January 13, 2015 Published by: raghuram

srI:
srImathE satakOpAya nama:
srImathE rAmAnujAya nama:
srImadh varavaramunayE nama:

Full Series

In the previous pAsuram they said that He is the means for reaching Him. They said that their agenda is to do kainkaryam. They said how we are inseparable from Him. It talked about first half of dhvayam.

In this pAsuram, they talk about their interest in prApyam, what is that prApyam, that only He can be the means for us to get that opportunity, and how they are desperate/eager to do that. This pAsuram talks about second half of dhvayam.

thiruvAimozhi talked about prApyam first, in emmA vIdu, and then talked about charama dhasai (final state) in nedumArkkadimai (bhAgavatha sEshathvam). ANdAL being ‘vinji niRkum thanmaiyAL’ (better than other AzhwArs in many aspects), and since her focus is on bhAgavatha sEshathvam, had talked about that first in the early pAsurams where she addresses other bhAgavathas, and then to make it good and interesting, she gives the ‘emmA vIttu‘ meaning of prApyam in this pAsuram and completes the goals of the prabandham.

In this pAsuram ANdAL gives the reason for their coming to krishNan (which she said she would do later, when in the pAsuram of oruththi maganAi … yAm vandha kAriyam).

சிற்றம் சிறுகாலே வந்து உன்னை சேவித்து உன்
பொற்றா மரைஅடியே போற்றும் பொருள்கேளாய்
பெற்றம் மேய்த்து உண்ணும் குலத்தில் பிறந்து நீ
குற்றுஏவல் எங்களைக் கொள்ளாமல் போகாது
இற்றைப் பறை கொள்வான் அன்று காண் கோவிந்தா
எற்றைக்கும் ஏழ்ஏழ் பிறவிக்கும் உன் தன்னோடு
உற்றோமே ஆவோம் உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம்
மற்றை நம் காமங்கள் மாற்றேலோர் எம்பாவாய்.

chiRRam chiRukAlE vandhu unnaich chEviththu
un poRRAmarai adiyE pORRum poruL kELAi
peRRam mEiththu uNNum kulaththil piRandhu nI
kuRREval engaLaik koLLAmal pOgAdhu
iRRaip paRai koLvAn anRu kAN gOvindhA
eRRaikkum EzhEzh piRavikkum
unRannOdu uRROmE AvOm unakkE nAm At cheivOm
maRRai nam kAmangaL mARRu ElOrempAvAi

Word by Word Meaning

gOvindhA! – Oh kaNNA!
vandhu – (we) came (here),
chiRRam chiRukAlE – very early in the morning
unnai sEviththu – and prayed you
kELAi – please listen to
un pon thAmarai adi pORRum poruL – the meaning/benefit of doing mangaLAsAsanam to your golden lotus feet;
peRRam mEiththu uNNum kulaththil piRandha nI – you who has born as cowherds, who herd the cows and then eat
engaLai koLLAmal pOghAdhu – cannot be without accepting us in your mind (thiruvuLLam)
kuRREval – (our) very personal kainkaryam (antharanga kainkaryam – confidential service);
iRRaip paRai koLvAN anRu kAN – we did not come here for getting (this) paRai (drum instrument) given today
eRRaikkum – for ever,
Ezh Ezh piRavikkum – how many ever births we go through,
uRROmE AvOm – (we) shall be related
unthannOdu – to you,
nAm – we
AL seivOm – shall be subservient
unakkE – to you only
mARRu – kindly prevent
nam – our
maRRai kAmangaL – interest in other matters.

Simple Translation

chiRRanj chiRu kAlE

Very early in the morning, the cold morning in which it is hard for little girls to wake up. Due to our angst we did not mind that.

==> In brahma muhUrtham when we carry more sathva guNam (tranquility); this guNam would help us have a clear mind to do kainkaryam to emperumAn.

In emperumAnAr‘s goshti a question came up: ‘what should we say/request when standing in front of emperumAn?’. Some people said, we should say what kshathrabandhu said (mUdOyam.. vishNu dharmam 98-33) – ‘I pray to you. please give me mOksham’. emperumAnAr said that these words imply that our praying would be an upAyam (means). That should not be the case. We will start thinking that I did something and I got his grace because of that. More appropriate would be what kALiyan said, ‘sOhamthE ..(srI vishNu purANam 5-7-10)’ where, even while he was holding krishNan tight in his body, he requested Him to do all the help to him, that is, even releasing krishNan from him also to be helped by krishNan. So asking for nirhEthuka krupai like kALiyan is what we need to consider, said emperumAnAr.

The time when darkness in minds got cleared and our mind got enriched with bhagavath vishayam.

kAlE – in the morning

chiRu kAlE – early morning

==> chiRRam chiru kAlE – Very very early in the morning. ‘kAlE’ instead of pure thamizh ‘kAlai’ is due to the slang of their cowherd clan.

krishNan’s dhinacharyai (daily schedule):

– Early morning (chiRu kAlE) krishNan would go out for herding his cows (periyAzhwar imagining himself to be yasOdhai in ‘periyAzhwAr thirumozhi’, feels bad for sending him like that instead of letting him go around to other people’s houses for doing mischief).

– He would enjoy herding cows during the day; play with them; his body would be covered with dust.

– At lunch time he would wait for rishi pathnIs to bring him food – he will be eagerly looking in that direction (nedu nOkkuk koLLum paththa vilOchanan), with his big stomach yearning for tasty food;

– In the evening he will casually walk back coming behind all his cows and along with other friends (kAlip pinnE varuginRa kadal vaNNan), enjoying the nice sunset; all the gOpikAs would come out to their door steps to see his beautiful body covered with dust,

– Reaching home, without taking bath, he would eat food along with his father (appanum uNdilan, unnOdu udanE uNbAn).

– Immediately after filling his stomach, he would go around to all the houses and try to see which girls are available to play with. He would see one girl here, talk to one girl there while giving signals to another, then would play with another, dance with yet another, and so on.

– Very late at night (about 2 or 3am) he would reach home and go to bed.

So when can one meet him in his home??

The best time to get hold of him is very very early in the morning, about 3 or 4 am – that is, chiRRam chiRu kAlE!!

vandhu

Our mistake is that whereas You should have come to us to bless us, but due to our desperation to see you we came here first. Please bear with us.

krishNan was so pleased and felt bad that he made these little girls get up so early; and they cleverly caught him at the right time when he was not busy with other things.

perumAL praised guhan for walking from his place to see Him in srungibErapuram; (never mind he had walked all the way from ayOdhya to see guhan).

unnaich chEviththu

He is enjoyable not only when we have achieved the destiny – even during the time we consider him as upAyam (means). AzhwAr sang ‘pala mundhu sIril padimin (thiruvAimozhi 2-8-4), that is before getting Him, enjoy the kalyANa guNams (divine qualities) of emperumAn during upAya dhasai – while considering him as upAyam.

You would want to come to us and lose yourself in us (like how you walked for dhEvas, pANdavas, and you did everything for them; you wanted mahArAjar (sugrIvan) as your nAthan (master) because he was so dear to you), but instead we came here and we fell on your feet, and not somebody else’s feet – unnai seviththu.

Not only that, we came here and did anjali too.

(( chEviththu – anjali – nama: – If one does anjali to perumAn (by hand, in mind, etc.), He feels He is indebted to that person. How much ever He gives to that person, He does not feel he has done enough. That person, if a srIvaishNava, also would be satisfied only if perumAn gives the kainkarya prApthi (both here and in srIvaikuNtam). )).

un poRRAmarai adiyE

Your thiruvadi – divine golden lotus feet – which is priceless, enjoyable, and appropriate – is the means to reach you, adiyE – we don’t get into any other means/destiny – other than your lotus feet.

{

===> One of the reasons we say ANdAL has done something beyond other AzhwArs:

As we know, only perumAn‘s feet (thiruvadi) is the means to reach Him. So we surrender to perumAn‘s thiruvadi. After surrendering, we do kainkaryam – which is again for his thiruvadi.

We know that dhEvas and others made perumAn walk with that soft thiruvadi to all places, for their own benefits. What have we, as saraNAgathas, done? same thing? For our saraNAgathy we made use of his feet?

We had to, because we don’t have any other means. So it is difficult for us also to be reminded that we made use of his feet for doing our saraNAgathy. So when we go to next step of doing kainkaryam to his thiruvadi we don’t want to be reminded about our previous deed of using his thiruvadi (as the means).

So, in dvaya manthram’s first half: “srIman nArAyaNa charaNau saraNam prapadhyE“, it talks about his thiruvadi (charaNau) when doing saraNAgathi (prapadhyE); but the second half of dhvayam, “srImathE nArAyaNAya nama:” which is about doing kainkaryam, the manthram does not remind us about his thiruvadi, so there is no ‘charaNau’ or something in the 2nd half. But it is understood that the kainkaryam mentioned in the 2nd half is for his thiruvadi only. (dhvayam too is finding it difficult to be reminded of our using thiruvadi (as the means)).

So, following the same way of dhvayam, whenever all the AzhwArs sing about doing saraNAgathy, they too would mention perumAn‘s thiruvadi at that time (un adik kIzh amarndhu pugundhu, and so on), but whenever they sing about doing kainkaryam, they would mostly not mention about his thiruvadi (and it is understood that there also they are talking about doing kainkaryam to thiruvadi).

But, ANdAL did not follow such a pattern. She is AzhwArgaL tham seyalai vinji niRkum thanmaiyaL. She did not explicitly make use of the word thiruvadi when doing saraNAgathi (even though that is the only option, and that is what is actually used by her as the means), but she wanted to explicitly make use of the word thiruvadi when doing kainkaryam pAsuram only:

In the previous pAsuram of ‘kaRaviagaL pin cheRru‘ which is related to first half of dhvayam, that is, doing saraNAgathy, there is no mention of thiruvadi. But in this pAsuram related to 2nd half of dhvayam, that is, doing kainkaryam, she is confidently using the word thiruvadi, in the phrase of ‘un pon thAmarai adiyE pORRum poruL kELAi‘. Nobody else has done it this way.

}

pORRum

pray, and do mangaLAsAsanam.

poruL kELAi

Why are they saying ‘kELAi’ (listen) to the Him who is standing in front of them?

It is because he is looking around at all the gOpikAs.

Please stop your parAkku looking at us, and listen to us.

He too thinks “it is my dear girls’ talk, so let me listen to them”.

Even if we ask for other benefits/goals from you because of our rajas/thamas, you don’t have to listen to that and you don’t have to give us those things.

peRRam mEiththu uNNum kulaththil piRandhu nI

Whereas you are known only through sAsthrams / vEdhAs, you came and be born amidst us who cannot eat without herding the cows. (who do not eat unless our cows’ stomachs are filled). You are one among us, so you cannot avoid our subservience to you. We want to achieve our goal because of your birth here too.

kuRREval

subservience – which is liked by us, which is our nature. Personal kainkaryams like pressing your legs, you telling us rahasyams.

engaLai

Cows may get some other people to save them, but we cannot be saved by anyone else – we have got only you as our savior.

koLLAmal pOgAdhu

This is a command for you. We were enjoying all material things and focusing on samsAram, and you showed your beauty and changed us to think ‘uNNum sOru, parugu nIr, thinnum vEththilai ellAm kaNNan emperumAn‘ – now after providing us gyAnam related to our svarUpam, you cannot avoid giving us the opportunity to do kainkaryam.

ANdAL is forcing him saying ‘you don’t have any other option; you have to give us paRai’ (balAthkruthya bungthE – in thaniyan).

As they said this, He says “For doing your nOnbu you take these items and instrument; why are you talking about new things like being subservient and all that”, and he tries to give them paRai instrument.

After listening to them, he thinks ‘They would not let me go. They would stop and surround me and get what they wanted’, and so he says ‘take the paRai (instrument)’. (இவர்கள் நம்மை விடார்களாயிருந்தார்கள்; நம்மைத் தடுத்தும் வளைத்தும் கொள்வர்கள்)

iRRaip paRai koLvAn anRu kAN

See dear, we did not come here to get the instrument paRai or other things for ourselves.

kAN – look, don’t you understand our intention?

koLvAn anRu – you have to get us; that is what we are here for. (not for getting things from you).

You are just following the sounds/words (and not the intentions) of what we are saying.

gOvindha (you don’t have gyAnam, as you have been going behind the cows?)

Your janmam (birth as a cowherd boy) does not have the gyAnam about the intentions? Can you not see the inner meanings of our requests? You go behind cows; you don’t understand girls’ hearts? You were away from us for four days and you have become like this.

bhattar said ‘keduvAi! nAngaL iRRaip paRai koLvAn anRu kAN! / கெடுவாய்! நாங்கள் இற்றைப் பறை கொள்வான் அன்று காண்‘, where “keduvAi” implies ‘you are not having the brain to understand what we intended’.

Aren’t you the one who upon hearing ‘pOgu nambi / போகு நம்பி‘ (go away dear), would come and stand around? (thiruvAimozhi 6-2-2 / திருவாய்மொழி 6-2-2).

“I tried to use the word in the sense that is understood by most people, but you are saying I don’t understand the intention. okay, I will spend the time with you today if that is what you wanted”.

eRRaikkum EzhEzh piRavikkum

We want to do kainkaryam to you forever.

When you are in srIvaikuNtam we want to be in srIvaikuNtam with you;

When you take avathAram, we want to be born during the same time period and be with you in the samsAram.

Like iLaiya perumAL who was with you when you were in the forest, and who was with you when you were back in your kingdom (without wishing to enjoy as a prince).

Like how pirAtti is with you there in srIvaikuNtam, and does a suitable avathAram when you do avathAram.

Any day, during any number of births, we want to be with you.

unthannOdu uRROmE yAvOm

This relationship of ours with you should be there forever. Can the body and its owner be separate? Like how the body listens to its owner, we want you to take our services.

You be the swAmi and we be the belongings of you – this is all we wish for.

ANdAL does not specifically say which relationship – she wants all relationships to be Him.

“Is that all? What else are you praying for?”

unakkE nAm At chEivOm

This relationship is not all. We want to do kainkaryam to you too based on the relationship.

Unlike bharathAzhwAn who had to suffer because of separation, we would like to be with you always like iLaiyaperumAL and do kainkaryam.

“So that is it?”

“unakkE – not for the enjoyment of both ourselves and you, but, just for you. (like how we tell kids when we give them something ‘idhu unakkE unakku’ (this is for you and you only)). It should not be just for our enjoyment, or for both our enjoyment – it should be to make you enjoy it. Subservience that is mixed with ahankAram would not be purushArththam (destiny)”.

“Is that it? Let that happen. What next?”

maRRai nam kAmangaL mARRu

Please remove any thought in us that we do the kainkaryam for our own enjoyment, AND remove any thought in You that you accept the kainkaryam for these people’s enjoyment. These two are obstacles, so they ask Him to remove such thoughts in both.

kAmam maRRu – they are devoted to krishNan, always looking at his face to see what he will want them to do next. Their kAmam is not like ours, the samsAris. Their kAmam (hindrance) is what the elders wanted them to do – that is nOnbu – for material things. They are praying that they want to do kainkaryam to him without any other agenda from the elders or others.

“Sounds good; is that it?”

“That is not it”

maRRai kAmam mArru – When we are with you in srIvakuNtam amidst the nithya sUris, you would have to talk to us respecting your office; instead it should be an exchange like how it is here in our verandahs where you call us “gOpikAs! / பெண்காள்!“ and we respond “krishNa! / க்ருஷ்ணனே!” and we jump at each other and fall on each other.

As they talk about him as the means, him as the destiny, this place’s friendliness, and preference to be in srIvaikuNtam and so on,

“Instead of one wish, your hearts are wishing for many things?”

“Since it is you who is prApyam, prApakam, and saraNyan, we wish for all of that. We talked about this place because of this closeness; about that place because it would be without any interruption – our hearts which is fixed on getting your thiruvadi won’t be broken in srIvaikuNtam”.

maRRai kAmam – maRRu is similar to what is said in ‘maRROnrinaik kANAvE (amalanAdhipirAn)‘.

govindhA-maRRai-kAmam-mARRu : What else are you going to achieve without giving us mOksham?

In previous pAsuram ANdAL said we don’t have any other ways/means to reach you; you are the only means; she also apologized for all the mistakes of ours; it talked about first half of dhvayam.

In this pAsuram, ANdAL talks about the beauty of prApyam that is perumAn thiruvadi, our being desperate to reach His thiruvadi; she destroys any of our thoughts that are against our nature of being a dhAsan of perumAn; This pAsuram talks about second half of dhvayam – we are forever inseparable from perumAn‘s relationship; we are His dhAsan; He always blesses us.

gOvindhA unakku – ‘akAram’; unakkE – ‘ukAram’; nAm – ‘makAram’ (praNavam).

‘unRannOdu uRROmE AvOm’ – means ‘nArAyaNAya’.

‘maRRai nam kAmangaL mARRu’ – refers to nama:

together, it is thirumanthram.

srI vaishNavas who have the taste of understanding their nature of doing kainkaryam, would enjoy the beauty of perumAn‘s thiruvadi as their destiny; thinking about its safety they would feel the angst, and would avoid thinking of anything other than Him itself as the means; would have strong faith in the blessing they have got for doing kainkaryam, without thinking of any benefits for themselves;

srIvaishNavas – Waking up very early in the morning, going to bhagavath sannidhi, doing mangaLAsAsanam to perumAn, confessing to thAyAr our mistakes, talking about the importance of perumAn‘s avathArams, telling him how we desperately want to be with Him, letting Him know that we don’t want any other benefits, wanting the same kind of conversation with Him that nithyasUris enjoy (in srIvaikuntam), and praying Him that He should help destroy those guNams or thoughts that make us act against our nature of being subservient to Him.

ANdAL and gOpikAs wish krishNan to understand all of their thoughts above, and so they look at krishNan’s divine, beautiful, mischievous, and attractive face, and request him for all these so that they can achieve the goal of doing saraNAgathy: uninterrupted kainkaryam in srIvakuNtam.

ElOrempAvAi – Dear girl, think and commit, then follow our path.

This pAsuram IS thiruppAvai, (thiruppAvai Agiradhu ippAttu) say our AchAryas. In previous pAsuram ANdAL performed saraNAgathy; in this pAsuram she says that all we want to do is kainkaryam to your lotus feet for ever and ever.

English translation Raghuram Srinivasa Dasan.

archived in http://divyaprabandham.koyil.org